Tekst
przewodni: Obj 3,17
„Ponieważ mówisz: Bogaty jestem i
wzbogaciłem się, i niczego nie potrzebuję, a nie wiesz, żeś pożałowania godzien
nędzarz i biedak, ślepy i goły.” (Obj 3,17 BW).
1.
Jacy ludzie znaleźli się pewnego dnia wśród słuchaczy Pana Jezusa?
Łk 18,9; por. 1 Kor 8,1-3
„I powiedział
także do tych, którzy pokładali ufność w sobie samych, że są usprawiedliwieni,
a innych lekceważyli, to podobieństwo:” (Łk 18,9 BW);
„Tym zaś, którzy byli zadufani w sobie i
pogardzali innymi, powiedział taką oto przypowieść:” (Łk 18,9 BR);
„Ale powiedział też do niektórych,
przekonanych w sobie, że są sprawiedliwi więc mieli za nic pozostałych to
podobieństwo:” (Łk 18,9 NBG);
„A co do mięsa, składanego w ofierze
bałwanom, wiemy, że wszyscy mamy właściwe poznanie. Poznanie nadyma, ale miłość
buduje. Jeśli kto mniema, że coś poznał, jeszcze nie poznał, jak należało
poznać; lecz jeśli kto miłuje Boga, do tego przyznaje się Bóg.” (1 Kor 8,1-3
BW);
„Z kolei sprawa ofiar składanych bożkom.
Wiadomo, że wszyscy mamy o tym należytą wiedzę. Wiedza jednak nadyma pychą,
miłość natomiast buduje. Jeżeli komuś wydaje się nawet, że coś wie, to nie
pojął on jeszcze, w jaki sposób należy z tej wiedzy korzystać. A jeżeli ktoś
kocha Boga, tego Bóg uznaje za swego.” (1 Kor 8,1-3 BP).
2.
Jak „modlił” się faryzeusz, a o co prosił celnik?
Łk 18,10-13
„Dwóch ludzi weszło do świątyni, aby się
modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak się w duchu
modlił: Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak inni ludzie, rabusie, oszuści,
cudzołożnicy albo też jak ten oto celnik. Poszczę dwa razy w tygodniu, daję
dziesięcinę z całego mego dorobku. A celnik stanął z daleka i nie śmiał nawet
oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w pierś swoją, mówiąc: Boże, bądź miłościw
mnie grzesznemu.” (Łk 18,10-13 BW);
„Dwóch ludzi
weszło do świątyni, aby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz
stojąc, tak się sam w sobie modlił : Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak inni
ludzie, drapieżni, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, jako i ten celnik. Poszczę
dwakroć w tydzień ; daję dziesięciny ze wszystkiego, co mam. A celnik stojąc z
daleka, nie chciał ani oczu podnieść w niebo; ale bił się w piersi, mówiąc :
Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu!”
(Łk 18,10-13 JW).
3. Który z tych dwóch ludzi wrócił do swego domu
usprawiedliwiony i dlaczego?
Łk 18,14
„Mówię wam: Ten
poszedł do swego domu usprawiedliwiony, nie tamten; bo każdy, kto siebie
wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.” (Łk 18,14
BPD).
4. O
czym – nieraz
bezpodstawnie – są
przeświadczeni
chrześcijanie, i jakiej
rady udziela
takim osobom Wierny Świadek?
Obj
3,17.18
„Ponieważ
mówisz: Bogaty jestem i wzbogaciłem się, i niczego nie potrzebuję, a nie wiesz,
żeś pożałowania godzien nędzarz i biedak, ślepy i goły, radzę ci, abyś nabył u
mnie złota w ogniu wypróbowanego, abyś się wzbogacił i abyś przyodział szaty
białe, aby nie wystąpiła na jaw haniebna nagość twoja, oraz maści, by nią
namaścić oczy twoje, abyś przejrzał.” (Obj 3,17.18 BW).
5. W jakich słowach, już za dni proroków, Bóg wzywał
ludzi do upamiętania się?
Joel
2,12.13; Iz 1,16-18
„Jeszcze i teraz
- mówi Jahwe - nawróćcie się do mnie z całego serca, poszcząc i płacząc, i
zawodząc żałośnie! Lecz rozdzierajcie serca swe, nie szaty, i nawróćcie się do
Jahwe, Boga swego! On bowiem łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i pełen
dobroci, i skłonny do odwołania kary.” (Joel 2,12.13 BP);
„Przeto jeszcze
i teraz wyrocznia Pana - nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i
płacz, i lament. Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty! Nawróćcie się
do Pana, Boga waszego! On bowiem jest litościwy, miłosierny, nieskory do gniewu
i bogaty w łaskę, a lituje się nad niedolą.” (Joel 2,12.13 BT);
„Obmyjcie się,
oczyśćcie się, usuńcie wasze złe uczynki sprzed moich oczu, przestańcie źle
czynić! Uczcie się dobrze czynić, przestrzegajcie prawa, brońcie
pokrzywdzonego, wymierzajcie sprawiedliwość sierocie, wstawiajcie się za wdową!
Chodźcie więc, a będziemy się prawować - mówi Pan! Choć wasze grzechy będą
czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura,
staną się białe jak wełna.” (Iz 1,16-18 BW);
„Obmyjcie się i
oczyśćcie! Usuńcie sprzed oczu moich zło waszych bezecnych postępków!
Przestańcie czynić nieprawość! Uczcie się pełnić dobre uczynki, szukajcie tego,
co sprawiedliwe! Poskromcie ciemięzcę; Prawo przyznajcie sierotom i wdowy
bierzcie w obronę! - Chodźcie, rozsądźmy - mówi Jahwe. Choć grzechy wasze są
niby szkarłat, jednak jak śnieg wybieleją; choć są jak purpura czerwone, jak
wełna staną się [białe].” (Iz 1,16-18 BP).
6. Jakimi wciąż jesteśmy, i co musimy uczynić, aby
Bóg oczyścił nas z grzechów?
1 Jana
1,7-10; por. DzAp 2,36-39
„Jeśli zaś chodzimy
w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew
Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu. Jeśli mówimy,
że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma. Jeśli
wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy,
i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy,
kłamcę z niego robimy i nie ma w nas Słowa jego.” (1 Jana 1,7-10 BW);
„Niechże tedy wie z pewnością cały dom
Izraela, że i Panem i Chrystusem uczynił go Bóg, tego Jezusa, którego wy
ukrzyżowaliście. A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra
i pozostałych apostołów: Co mamy czynić, mężowie bracia? A Piotr do nich:
Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa
na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. Obietnica ta
bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z
dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła.”
(DzAp 2,36-39 BW);
„Niech więc cały
dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego
ukrzyżowaliście, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem. Gdy to usłyszeli,
przejęli się do głębi serca: Cóż mamy czynić, bracia? – zapytali Piotra
i pozostałych Apostołów. Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr –
i niech każdy z was przyjmie chrzest w imię Jezusa Chrystusa na
odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie w darze Ducha Świętego.
Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich,
którzy są daleko, a których Pan, Bóg nasz, powoła.” (DzAp 2,36-39 BT).
7. Jakie
błogosławieństwo sprowadza na
nas Boże usprawiedliwienie i jaki proces rozpoczyna
w naszym duchowym życiu?
Rz 5,1.2;
2 Kor 3,18; por. Hbr 12,14
„Usprawiedliwieni
tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki
któremu też mamy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której stoimy, i chlubimy
się nadzieją chwały Bożej.” (Rz 5,1.2 BW);
„Doznając
usprawiedliwienia wypływającego z wiary, cieszymy się pokojem, który
otrzymaliśmy od Boga przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Dzięki Niemu i
poprzez wiarę mamy dostęp do daru, który jest naszym udziałem, i chlubimy się,
będąc pełni nadziei oglądania chwały Bożej.” (Rz 5,1.2 BP);
„Zatem
będąc uznani za sprawiedliwych z wiary, mamy pokój od Boga przez naszego Pana
Jezusa Chrystusa; poprzez którego - wiarą, posiedliśmy też dostęp do tej łaski,
na której stanęliśmy oraz chlubimy się z powodu nadziei chwały Boga.” (Rz 5,1.2
BGN);
„My
wszyscy natomiast odbijając niby w zwierciadle chwałę Pana, przeobrażamy się na
obraz jej samej, od chwały w chwałę, dokładnie tak jak od Pańskiego Ducha.” (2
Kor 3,18 BPD);
„My
wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana,
zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan,
który jest Duchem.” (2 Kor 3,18 BW);
„Starajcie
się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie zobaczy Pana.”
(Hbr 12,14 BT);