Tekst
przewodni: Mt 20,16
„Tak ostatni będą pierwszymi,
a pierwsi ostatnimi.” (Mt 20,16 BT);
„Tak ci ostatni będą pierwszymi, a
pierwsi - ostatnimi; albowiem wielu jest zaproszonych, ale mało wybranych.” (Mt
20,16 BGN).
1.
Jak rozpoczął Pan Jezus swoje podobieństwo?
Mt 22,1-5
„A Jezus odpowiadając, mówił do nich
znowu w podobieństwach tymi słowy: Podobne jest Królestwo Niebios do pewnego
króla, który sprawił wesele swemu synowi. I posłał swe sługi, aby wezwali
zaproszonych na wesele, ale ci nie chcieli przyjść. Znowu posłał inne sługi,
mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Oto ucztę moją przygotowałem, woły moje i bydło
tuczne pobito, i wszystko jest gotowe, pójdźcie na wesele. Ale oni, nie dbając
o to, odeszli, jeden do własnej roli, drugi do swego handlu.” (Mt 22,1-5 BW);
„Jezus odpowiedział im znowu w
przypowieściach: Podobne jest królestwo niebieskie do człowieka-króla, który
wyprawił wesele swojemu synowi. I wysłał swoje sługi, aby wezwali zaproszonych
na wesele. Ale oni nie chcieli przyjść. Wysłał jeszcze raz inne sługi, mówiąc:
Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem ucztę, utuczone woły zabite, i
wszystko gotowe. Przybywajcie na wesele. Lecz oni nie dbając o to odeszli:
jeden na swoje pole, a drugi do swego kupiectwa.” (Mt 22,1-5 BP).
2.
Co zaproszeni uczynili ze sługami Pana i jaka kara została im za to wymierzona?
Mt 22,6.7; Łk 19,41-44
„A pozostali, pochwyciwszy jego sługi,
znieważyli i pozabijali ich. I rozgniewał się król, a wysławszy swe wojska,
wytracił owych morderców i miasto ich spalił.” (Mt 22,6.7 BW);
„Pozostali zaś ujęli przemocą jego
sługi, znieważyli je i pozabijali. Rozgniewał się król i wysławszy wojska
zgładził owych zabójców, a miasto ich spalił.” (Mt 22,6.7 BP);
„A gdy się przybliżył, ujrzawszy miasto,
zapłakał nad nim, mówiąc: Gdybyś i ty poznało w tym to dniu, co służy ku
pokojowi. Lecz teraz zakryte to jest przed oczyma twymi. Gdyż przyjdą na ciebie
dni, że twoi nieprzyjaciele usypią wał wokół ciebie i otoczą, i ścisną cię
zewsząd. I zrównają cię z ziemią i dzieci twoje w murach twoich wytępią, i nie
pozostawią z ciebie kamienia na kamieniu, dlatego żeś nie poznało czasu
nawiedzenia swego.” (Łk 19,41-44 BW).
3. Jakie słowa
wypowiedział Pan Jezus
pod adresem odstępujących od Bożych zasad Żydów?
Mt 23,29-36
„Biada wam, uczeni w Piśmie i
faryzeusze, obłudnicy, że budujecie grobowce prorokom i zdobicie nagrobki
sprawiedliwych, i mówicie: Gdybyśmy żyli za dni ojców naszych, nie bylibyśmy
ich wspólnikami w przelaniu krwi proroków. A tak wystawiacie sobie świadectwo,
że jesteście synami tych, którzy mordowali proroków. Wy też dopełnijcie miary
ojców waszych. Węże! Plemię żmijowe! Jakże będziecie mogli ujść przed sądem
ognia piekielnego? Oto dlatego Ja posyłam do was proroków i mędrców, i uczonych
w Piśmie, a z nich niektórych będziecie zabijać i krzyżować, innych znowu
będziecie biczować w waszych synagogach i przepędzać z miasta do miasta. Aby
obciążyła was cała sprawiedliwa krew, przelana na ziemi - od krwi
sprawiedliwego Abla aż do krwi Zachariasza, syna Barachiaszowego, którego
zabiliście między świątynią a ołtarzem. Zaprawdę powiadam wam, spadnie to
wszystko na ten ród.” (Mt 23,29-36 BW);
„Biada wam, znawcy Prawa i faryzeusze,
obłudnicy, że budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych, i
mówicie: Gdybyśmy żyli na dni naszych ojców, nie bylibyśmy ich wspólnikami w
(przelaniu) krwi proroków. W ten sposób świadczycie o sobie, że jesteście
synami tych, którzy mordowali proroków. Wy też dopełnijcie miary waszych ojców.
Węże! Płody żmij! Jak ujdziecie przed sądem Gehenny? Oto dlatego Ja posyłam do
was proroków, mędrców i znawców Prawa; niektórych z nich zabijecie i
ukrzyżujecie, innych ubiczujecie w waszych synagogach i będziecie przepędzać z
miasta do miasta; w ten sposób przyjdzie na was cała sprawiedliwa krew,
przelewana na ziemi: od krwi sprawiedliwego Abla aż do krwi Zachariasza, syna
Barachiasza, którego zabiliście pomiędzy przybytkiem a ołtarzem. Zapewniam was,
że wszystko to przyjdzie na to pokolenie.” (Mt 23,29-36 BPD).
4.
Co powiedział Pan o tych, którzy odrzucili zaproszenie?
Mt 22,8; DzAp 13,44-46
„Wtedy rzecze sługom swoim: Wesele
wprawdzie jest gotowe, ale zaproszeni nie byli godni.” (Mt 22,8 BW);
„A potem powiedział do służących: Uczta
jest gotowa, ale zaproszeni nie okazali się godnymi.” ?(Mt 22,8 BR);
„A w następny sabat zebrało się prawie
całe miasto, aby słuchać Słowa Bożego. A gdy Żydzi ujrzeli tłumy, ogarnęła ich
zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. Wtedy Paweł i
Barnaba odpowiedzieli odważnie i rzekli: Wam to najpierw miało być opowiadane
Słowo Boże, skoro jednak je odrzucacie i uważacie się za niegodnych życia
wiecznego, przeto zwracamy się do pogan.” (DzAp 13,44-46 BW);
„A w następny szabat prawie całe miasto
zeszło się, aby słuchać Słowa Pana. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, zostali
napełnieni zazdrością, i bluźniąc zaczęli wypowiadać się przeciw temu, co mówił
Paweł. Wtedy Paweł i Barnaba z ufną śmiałością powiedzieli: Wam najpierw
należało opowiedzieć Słowo Boga, skoro jednak odsuwacie je od siebie i
uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, oto zwracamy się do pogan.” (DzAp
13,44-46 BPD).
5.
Jakie polecenie wydał następnie Król sługom?
Mt 22,9.10; DzAp 13,47-49
„Idźcie więc na rozstajne drogi
i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie. Słudzy ci wyszli na
drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych.
I sala weselna zapełniła się biesiadnikami.” (Mt 22,9.10 BT);
„Idźcie tedy na rozstaje dróg i
zwołujcie na ucztę wszystkich, których tylko tam znajdziecie. Rozeszli się
słudzy na drogi i zgromadzili wszystkich, których spotkali, złych i dobrych, i
sala godowa wypełniła się ucztującymi.” (Mt 22,9.10 BR);
„Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem
Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi. Poganie,
słysząc to, radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy,
przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie szerzyło się na cały
kraj.” (DzAp 13,47-49 BT);
„Tak bowiem nam Pan polecił: „Powołałem
cię, byś był światłością dla pogan i zaniósł zbawienie aż po krańce ziemi”.
Słysząc to poganie cieszyli się wysławiając słowo Pańskie, a uwierzyli ci,
którzy zostali powołani do życia wiecznego, i słowo Pańskie rozchodziło się po
całej okolicy.” (DzAp 13,47-49 BP);
„Bowiem Pan tak nam przykazał o sobie:
Wyznaczyłem cię na światło pogan, byś ty był na zbawienie aż do krańców ziemi.
Zaś poganie, słuchając, radowali się oraz wynosili Słowo Pana, a ci, którzy
uwierzyli, byli wybrani do życia wiecznego. Zatem słowo Pana było roznoszone po
całej tej krainie.” (DzAp 13,47-49 NBG).
6.
Kto także znalazł się
wśród zaproszonych na
wesele królewskiego syna i jaki los go spotkał?
Mt
22,11-14; por. Iz 64,6
„A gdy wszedł król, aby przypatrzeć się
gościom, ujrzał tam człowieka nie odzianego w szatę weselną. I rzecze do niego:
Przyjacielu, jak wszedłeś tutaj, nie mając szaty weselnej? A on oniemiał. Wtedy
król rzekł sługom: Zwiążcie mu nogi i ręce i wyrzućcie go do ciemności
zewnętrznej; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Albowiem wielu jest
wezwanych, ale mało wybranych.” (Mt 22,11-14 BW);
„Wszedł król, żeby się przypatrzyć
biesiadnikom, i zauważył tam człowieka nie ubranego w strój weselny.
Rzekł do niego: Przyjacielu, jakże tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego?
Lecz on oniemiał. Wtedy król rzekł sługom: Zwiążcie mu ręce i nogi
i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz
i zgrzytanie zębów. Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych.” (Mt
22,11-14 BT);
„A gdy wszedł król, aby przyjrzeć się
spoczywającym, zobaczył tam człowieka nie ubranego w weselną szatę. I mówi do
niego: Kolego, jak tu wszedłeś, nie mając szaty weselnej? A on oniemiał. Wtedy
król zwrócił się do usługujących: zwiążcie mu nogi i ręce i wyrzućcie go w
ciemność zewnętrzną; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wielu bowiem jest
zaproszonych, mało zaś wybranych.” (Mt 22,11-14 BPD);
„I wszyscy staliśmy się podobni do tego,
co nieczyste, a wszystkie nasze cnoty są jak szata splugawiona, wszyscy
więdniemy jak liść, a nasze przewinienia porywają nas jak wiatr.” (Iz 64,6 BW);