Tekst
przewodni: Jan 13,14
„Jeśli tedy Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem
nogi wasze, i wy winniście sobie nawzajem umywać nogi.” Jan 13,14 BW);
„Ponieważem ja tedy umył nogi wasze, Pan
i nauczyciel, i wyście powinni jedni drugim nogi umywać.” (Jan 13,14 BG).
1.
Jakie oświadczenie o Jezusie wydal ewangelista Jan?
Jan 13,1; Jan 15,12.13; por. 2 Kor 5,14.15
„Przed świętem Paschy, Jezus, wiedząc,
iż nadeszła godzina jego odejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich,
którzy byli na świecie, umiłował ich aż do końca.” (Jan 13,1 BW);
„Przed świętem Paschy Jezus — świadom,
że nadeszła godzina Jego przejścia z tego świata do Ojca — pokazał swoim
umiłowanym, których miał na tym świecie, że ich kocha bez reszty.” (Jan 13,1
BPD);
„Przede dniem
świętym Paschy, Jezus wiedząc, że przyszła godzina jego, aby przeszedł z tego
świata do Ojca: umiłowawszy swoich, którzy byli na świecie, do końca ich
umiłował.” (Jan 13,1 JW);
„To jest moje przykazanie, abyście się
wzajemnie miłowali, jak i ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od
tej, gdy ktoś oddaje swoje życie za swoich przyjaciół.” (Jan 15,12.13 BUG);
„A to jest moje przykazanie: Miłujcie
się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tego, kto
oddaje życie za przyjaciół.” (Jan 15,12.13 BP);
„Bo miłość Chrystusowa ogarnia nas,
którzy doszliśmy do tego przekonania, że jeden za wszystkich umarł; a zatem
wszyscy umarli; a umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już nie dla siebie
samych żyli, lecz dla tego, który za nich umarł i został wzbudzony.” (2 Kor
15,12.13 BW);
„Przynagla nas bowiem miłość Chrystusa.
Doszliśmy do przekonania, że jeżeli jeden umarł za wszystkich, to wszyscy
umarli. A za wszystkich umarł Chrystus po to, aby ci, którzy żyją, już więcej
nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.” (2
Kor 15,12.13 BP);
„Bo miłość Chrystusa trzyma nas razem,
tych, którzy odróżniają to, że skoro jeden umarł za wszystkich, zatem wszyscy
byli śmiertelni. Umarł także za wszystkich, aby ci, którzy żyją - już nie żyli
dla samych siebie, ale dla tego, który za nich umarł oraz został wskrzeszony.”
(2 Kor 15,12.13 BGN).
2.
Czego świadomym był Pan Jezus, a co uczynił w czasie Wieczerzy Paschalnej?
Jan 13,2-5
„A podczas wieczerzy, gdy diabeł
wzbudził w sercu Judasza, syna Szymona Iskarioty, zamysł wydania go, wiedząc,
iż Ojciec wszystko dał mu w ręce i że od Boga wyszedł i do Boga odchodzi, wstał
od wieczerzy, złożył szaty, a wziąwszy prześcieradło, przepasał się. Potem
nalał wody do misy i począł umywać nogi uczniów i wycierać prześcieradłem,
którym był przepasany.” (Jan 13,2-5 BW);
„A działo się to podczas wieczerzy.
Diabeł był już Judaszowi Iszkariotowi, synowi Szymona, poddał myśl, żeby go
zdradził. A Jezus, chociaż miał świadomość, że Ojciec oddał wszystko w ręce
jego i że wyszedł od Boga i do Boga powraca - powstał od wieczerzy, a złożywszy
swe szaty wziął prześcieradło i przepasał się nim. Potem nalał wody do miednicy
i zaczął uczniom obmywać nogi i wycierać je prześcieradłem, którym był
przepasany.” (Jan 13,2-5 Kow).
3.
Jak na posługę Pana zareagował ap. Piotr?
Jan 13,6-9
„Podszedł też do Szymona Piotra, który
mu rzekł: Panie, Ty miałbyś umywać moje nogi? Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Co
Ja czynię, ty nie wiesz teraz, ale się potem dowiesz. Rzecze mu Piotr:
Przenigdy nie będziesz umywał nóg moich! Odpowiedział mu Jezus: Jeśli cię nie
umyję, nie będziesz miał działu ze mną. Rzecze mu Szymon Piotr: Panie, nie
tylko nogi moje, lecz i ręce, i głowę.” (Jan 13,6-9 BW);
„Przychodzi więc
do Szymona Piotra. I rzecze mu Piotr: Panie, ty mnie nogi umywasz? Odpowiedział
Jezus, i rzekł mu: Co ja czynię, ty teraz nie wiesz, ale dowiesz się potem.
Rzecze mu Piotr: Nie będziesz mi umywał nóg na wieki. Odpowiedział mu Jezus:
Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał cząstki ze mną. Rzecze mu Szymon Piotr:
Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce i głowę.” (Jan 13,6-9 JW).
4. Jakie ważne stwierdzenie uczynił jeszcze Pan Jezus?
Jan 13,10.11
„Powiedział do
niego Jezus: Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty.
I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy. (11)
Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: Nie wszyscy jesteście
czyści.” (Jan 13,10.11 BT);
„Rzecze mu
Jezus: Kto umyty jest, nie potrzebuje, tylko żeby nogi umył, bo cały jest
czysty. I wy jesteście czystymi, ale nie wszyscy. Wiedział bowiem, kto był ten,
co go miał wydać; dlatego powiedział: Nie jesteście Wszyscy czystymi.” (Juan
13,10.11 JW).
Umywanie nóg,
jest nie tylko gestem i znakiem skromności i pokory, jest to zarazem znak i
obrzęd oczyszczenia. Ten, kto jest odrodzony i omyty wodą chrztu, jest
dzieckiem Bożym. Jednak słabości, a co gorsze, zdarzające się upadki, są jak
pył, który przylega do nóg pielgrzyma. Umywanie nóg jest oczyszczeniem z tych
naleciałości. Jest to zarazem okazja do wzajemnego wyznania, przeproszenia i
pełnego pojednania, nim przystąpimy godnie do spożywania Chleba i Wina (por. 1
Kor 11,26-32).
(„Albowiem, ilekroć
ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż
przyjdzie. Przeto, ktokolwiek by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego
niegodnie, winien będzie ciała i krwi Pańskiej. Niechże więc człowiek samego
siebie doświadcza i tak niech je z chleba tego i z kielicha tego pije. Albowiem
kto je i pije niegodnie, nie rozróżniając ciała Pańskiego, sąd własny je i
pije. Dlatego jest między wami wielu chorych i słabych, a niemało zasnęło. Bo
gdybyśmy sami siebie osądzali, nie podlegalibyśmy sądowi. Gdy zaś jesteśmy
sądzeni przez Pana, znaczy to, że nas wychowuje, abyśmy wraz ze światem nie
zostali potępieni.” (1 Kor 11,26-32 BW)).
5. O czym ich pouczył, gdy umył im nogi?
Jan
13,12-17
„A kiedy im
umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do
nich: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie Nauczycielem
i Panem, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan
i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem
umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja
wam uczyniłem. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od
swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. Wiedząc to, będziecie
błogosławieni, gdy według tego czynić będziecie.” (Jan 13,12-17 BT);
„Kiedy więc umył
im nogi, włożył okrycie, usiadł znowu przy stole i powiedział: Czy wiecie, co
uczyniłem? Wy nazywacie Mnie Nauczycielem i Panem i dobrze mówicie, bo jestem
nim. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście
umywać sobie nogi nawzajem. Dałem wam przykład, abyście tak czynili, jak Ja wam
uczyniłem. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od pana ani
posłaniec większy od tego, który go posyła. Jeśli to zrozumiecie, jeśli tak
będziecie czynić, szczęśliwi będziecie. (Jan 13,12-17 BP).
6. Z jaką świadomością należy rozumieć i praktykować
zarówno obrzęd Umywania Nóg, jak i
obrzęd Wieczerzy Pańskiej?
1 Kor
10,16.17
„Kielich
błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest udziałem we Krwi Chrystusa?
Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ
jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno ciało. Wszyscy bowiem
bierzemy z tego samego chleba.” (1 Kor 10,16.17 BT);
„Czy kielich
błogosławieństwa, który błogosławimy, nie jest udziałem we krwi Chrystusa? Czy
chleb, który łamiemy, nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jest tylko
jeden chleb, więc tworzymy jedno ciało, chociaż jest nas wielu, bo wszyscy
spożywamy wspólnie ten sam chleb.” (1 Kor 10,16.17 BP).
7. O czym z przykrością mówił Pan Jezus?
Jan
13,18-20
„Nie mówię
o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz trzeba, aby się
wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę.
Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście gdy się stanie, uwierzyli,
że JA JESTEM. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego Ja
poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie
posłał.” (Jan 13,18-20 BT);