Tekst przewodni:
Hbr 3,12-15
„Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w
kimś z was złego, niewierzącego serca, które by odpadło od Boga żywego, ale
napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa „dzisiaj”,
aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. Staliśmy się
bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli tylko aż do końca zachowamy
niewzruszenie ufność, jaką mieliśmy na początku. Gdy się powiada: Dziś, jeśli
głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu.” (Hbr
3,12-15 BW);
„Uważajcie, bracia, by wasze serca nie
były wypełnione przewrotną niewiarą, która prowadzi do odstępstwa od Boga
żywego. Każdego dnia udzielajcie sobie napomnień jedni drugim, jak długo trwa
dziś waszego życia, aby żaden z was nie dal się uwieść przez grzech i nie
popadł w zatwardziałość serca. Będziemy bowiem uczestniczyli w dobrach
Chrystusa, jeśli wytrwamy do końca w tej samej, zawsze niezachwianej nadziei.
Oto bowiem, co mówi Pismo: Dziś, gdy usłyszycie głos Jego, nie zamykajcie serc
waszych, jak w chwilach waszego buntu.” (Hbr 3,12-15 BR).
1.
Czyim potomkiem był Jozjasz?
2 Krl 22,1; 2 Krl 21,1.2.19.20
„Jozjasz miał osiem lat, gdy objął
władzę królewską, a panował w Jeruzalemie trzydzieści jeden lat. Matka jego
nazywała się Jedida, a była córką Adajasza z Boskat.” (2 Krl 22,1 BW);
„Manasses miał dwanaście lat, gdy objął
władzę królewską, a panował pięćdziesiąt pięć lat w Jeruzalemie. Matka jego
nazywała się Chefsibach. Czynił zaś to, co złe w oczach Pana, według ohydnych
zwyczajów narodów, które Pan wypędził przed synami izraelskimi. (…) Amon miał
dwadzieścia dwa lata, gdy objął władzę królewską, a panował dwa lata w
Jeruzalemie. Matka jego nazywała się Meszullemet, a była córką Charusa z Jotby.
Czynił on to, co złe w oczach Pana, podobnie jak Manasses, jego ojciec.” (2 Krl
21,1.2.19.20 BW);
„Manasse miał dwanaście lat, gdy zaczął
panować. Pięćdziesiąt pięć lat królował w Jerozolimie. Jego matka nazywała się
Chefsibah. Czynił to, co było złe w oczach Jahwe, według obrzydliwości ludów,
które Jahwe wypędził przed synami Izraela. (…) Amon miał dwadzieścia dwa lata,
gdy zaczął panować. Dwa lata królował w Jerozolimie. Jego matka nazywała się
Meszullemet [i była] córką Charusa z Jotbah. Czynił to, co było złe w oczach
Jahwe, tak jak czynił Manasse, jego ojciec.” (2 Krl 21,1.2.19.20 BP).
2.
Co Słowo Boże mówi o postawie Jozjasza wobec Boga?
2 Krl 22,2
„Jozjasz czynił to, co prawe w oczach
Jahwe, trzymał się wiernie drogi, którą szedł jego praojciec, Dawid, nie
zbaczając ani na prawo, ani na lewo.” (2 Krl 22,2 BR);
„Czynił to, co było sprawiedliwe w
oczach Jahwe. We wszystkim szedł drogą Dawida, swego ojca, i nie zboczył [z
niej] ani na prawo, ani na lewo.” (2 Krl 22,2 BP).
3.
Co było pragnieniem króla Jozjasza?
2 Krl 22,3-6; por. 2 Krn 34,8-11
„W osiemnastym roku panowania króla
Jozjasza wysłał król sekretarza Szafana, syna Asaliasza, syna Meszullama, do
świątyni Pana z takim poleceniem: Wstąp do arcykapłana Chilkiasza, niech wyda
pieniądze przyniesione do świątyni Pana, jakie odźwierni zebrali od ludu, i
niech je przekaże do rąk kierowników robót, mających nadzór nad świątynią Pana,
a ci niech wypłacą je wykonawcom robót dokonującym naprawy uszkodzeń w
świątyni, cieślom, budowniczym i murarzom oraz na zakup drzewa i ciosanego
kamienia do naprawy świątyni.” (2 Krl 22,3-6 BW);
„W osiemnastym roku [panowania] króla
Jozjasza, król posłał sekretarza Szafana, syna Asahahu, syna Meszullama do
Świątyni mówiąc: Idź do wielkiego kapłana Chilkijjahu, aby stopił srebro, które
wpłynęło do Świątyni, a które stróże progu zebrali od ludu. Niech dadzą je do
rąk dozorców robotników w Świątyni Jahwe, aby je wypłacili robotnikom, którzy
naprawiają Świątynię Jahwe, [to jest] cieślom, budowniczym, murarzom, na zakup
drzewa i kamienia ciosanego na naprawę Świątyni.” (2 Krl 22,3-6 BP);
„W osiemnastym roku swego panowania,
oczyściwszy kraj i świątynię, wysłał Szafana, syna Asaliasza, Maasejasza,
dowódcę miasta, i Joacha, syna Joachaza, kanclerza, ażeby zajęli się naprawą
świątyni Pana, swego Boga. Gdy przybyli do arcykapłana Chilkiasza, dali mu
pieniądze przyniesione do świątyni Bożej, a zebrane przez Lewitów pełniących
służbę u progu, od Manessesytów, Efraimitów i od pozostałych Izraelitów, jak
również od wszystkich Judejczyków i Beniaminitów oraz od mieszkańców
Jeruzalemu; oni oddali je do rąk kierowników robót mających nadzór nad
świątynią Pana, ci zaś, kierownicy robót, dali je pracującym nad odnowieniem i
naprawą świątyni, dali je cieślom i murarzom na zakup kamienia ciosanego i
drzewa na wiązania, i na ściany budynków, które królowie judzcy doprowadzili do
ruiny.” (2 Krn 34,8-11 BW);
„A osiemnastego roku swojego panowania,
kiedy oczyścił ziemię i Dom WIEKUISTEGO, posłał Szafana, syna Asaliasza;
Masejasza, przełożonego miasta, i Joacha, syna Joachaza, kanclerza, by
naprawiono Dom WIEKUISTEGO, jego Boga. Ci przyszli do Chilkiasza, najwyższego
kapłana i oddali pieniądze zniesione dla Domu Boga, które zebrali Lewici,
stróże progu, od synów Menaszy, Efraima i wszystkich resztek israelskich, oraz
od całego Judy i Benjamina, po czym wrócili do Jeruszalaim. Więc oddali je w
ręce rzemieślników, przełożonych nad robotą Domu WIEKUISTEGO, a oni je wydawali
na robotników, którzy pracowali przy Domu WIEKUISTEGO, naprawiając oraz
wzmacniając Dom. Dawali je cieślom i murarzom na skupowanie ciosanego kamienia,
drzewa do spajania oraz na piętra budynków, które zniszczyli królowie Judy.” (2
Krn 34,8-11 NBG).
4.
Co się wydarzyło podczas prac i jak zareagował kapłan, sekretarz i król?
2 Krl 22,8-11
„Wielki kapłan Chilkijjahu rzekł do
sekretarza Szafana: Znalazłem Księgę Prawa w Świątyni Jahwe. I wręczył
Chilkijjahu Księgę Szafanowi, a [ten] przeczytał ją. Sekretarz Szafan udał się
do króla, zdał sprawę królowi i powiedział: Słudzy twoi stopili srebro, które
znajdowało się w Świątyni, i dali je do rąk dozorcom robotników Świątyni Jahwe.
Sekretarz Szafan powiadomił [też] króla mówiąc: Kapłan Chilkijjahu dał mi
Księgę. I przeczytał ją Szafan w obecności króla. Gdy król usłyszał słowa
Księgi Prawa, rozdarł swoje szaty.” (2 Krl 22,8-11 BP);
„Wtedy arcykapłan Chilkiasz rzekł do
sekretarza Szafana: Znalazłem w świątyni Pana księgę zakonu. I wręczył
Chilkiasz księgę Szafanowi, który ją przeczytał. Następnie sekretarz Szafan
udał się do króla i zdał sprawę królowi, powiadając: Słudzy twoi wysypali
pieniądze, jakie się znajdowały w świątyni, i wręczyli je kierownikom robót
mającym nadzór nad świątynią. Po czym sekretarz Szafan doniósł królowi
następującą rzecz: Kapłan Chilkiasz wręczył mi księgę. I Szafan odczytał ją
przed królem. Gdy tedy król usłyszał treść tej księgi, rozdarł swoje szaty.” (2
Krl 22,8-11 BW).
5.
Co polecił uczynić król Jozjasz?
2 Krl 22,12-14
„Potem król polecił kapłanowi Chilkji,
Achikamowi synowi kanclerza Szafana; Achborowi, synowi Michajasza, kanclerzowi
Szafanowi, i Asajaszowi przybocznemu, królewskiemu dworzaninowi, jak następuje:
Idźcie i radźcie się WIEKUISTEGO – względem mnie, względem ludu oraz względem
całego Judy, odnośnie słów tego zwoju, co został znaleziony. Bowiem wielkie
jest oburzenie WIEKUISTEGO, które przeciw nam zapłonęło; dlatego, że nasi
ojcowie nie usłuchali słów tego zwoju, by ściśle pełnić to, co względem nas
napisane. Zatem udał się kapłan Chilkia oraz Achikam, Achbor, Szafan i Asajasz
do prorokini Chuldy, żony Szalluma, syna Tikwy, syna Charchasa szatniarza oraz
z nią mówili; a mieszkała w Jeruszalaim, w drugim obwodzie.” (2 Krl 22,12-14
NBG);
„I polecił król kapłanowi Chilkijjahu,
Achikamomi, synowi Szafana, Akborowi, synowi Mikai, sekretarzowi Szafanowi i
Asai, ministrowi królewskiemu, mówiąc: Idźcie i zasięgnijcie rady Jahwe o mnie
i o moim ludzie i o całym [pokoleniu] Judy z uwagi na słowa owej znalezionej
Księgi, bo straszliwy jest gniew Jahwe, który zapalił się przeciw nam dlatego,
że ojcowie nasi nie słuchali słów tej Księgi, aby czynić wszystko tak, jak w
niej jest napisane. Kapłan Chilkijjahu, Achikam, Akbor, Szafan i Asaja udali
się do prorokini Chuldy, żony stróża szat Szalluma, syna Tikwy, syna Charchasa
- ona mieszkała w Jerozolimie w drugiej [dzielnicy] - i powiedzieli jej [o
tym].” (2 Krl 22,12-14 BP).
6.
Jakich reform wymagało życie Judeiczyków?
2 Krl 23,1-12
„Król posłał i zebrali się u niego
wszyscy starsi Judy i Jerozolimy. Król udał się do Świątyni, a z nim wszyscy
Judejczycy, wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, kapłani, prorocy oraz wszystek lud
od najmniejszego do największego. Przeczytał im wszystkie słowa Księgi
Przymierza, znalezionej w Świątyni Jahwe. Król stanął przy kolumnie i zawarł
Przymierze wobec Jahwe, że będzie szedł za Jahwe i będzie strzegł Jego nakazów,
Jego upomnień i Jego przepisów całym sercem i całą duszą, że będzie spełniał
wszystkie słowa tego Przymierza, napisane w tej Księdze. Cały lud przystąpił do
Przymierza. Król nakazał wielkiemu kapłanowi Chilkijjahu, kapłanom drugiej
[zmiany] i stróżom progu wynieść z miejsca Świętego [Świątyni] Jahwe wszystkie
przedmioty, wykonane dla [kultu] Baala, Aszery i wszystkich Zastępów
Niebieskich. Spalił je poza Jerozolimą na polach Cedronu i zaniósł ich popiół
do Betel. Usunął fałszywych kapłanów, których ustanowili królowie Judy, [a
którzy] składali ofiarę kadzidła na wyżynach, w miastach Judy i w okolicach
Jerozolimy, i tych, którzy palili kadzidło Baalowi, Słońcu, Księżycowi,
Planetom i wszystkim Zastępom Niebieskim. Wyrzucił Aszerę ze Świątyni Jahwe
poza Jerozolimę do potoku Cedron i spalił ją w dolinie Cedron. Obrócił [ją] w
proch i wysypał jej popiół na grób synów ludu. Zburzył mieszkania świętych
nierządników, którzy byli w Świątyni Jahwe, gdzie kobiety tkały szaty dla
Aszery. Sprowadził wszystkich kapłanów z miast judzkich, zbezcześcił wyżyny, na
których kapłani palili kadzidło od Gibea aż po Beerszebę. Zburzył Wyżyny Bramy,
która znajdowała się u wejścia w bramę Jozuego, komendanta miasta, po lewej
stronie każdego, kto wchodził do miasta. Wszakże kapłani wyżyn nie
przystępowali do ołtarza Jahwe w Jerozolimie, chociaż wśród swoich braci jedli
chleb niekwaszony. Zbezcześcił Tofet, który znajdował się w dolinie Ben Hinnom,
aby nikt [więcej] nie przeprowadzał swego syna lub swej córki przez ogień ku
[czci] Moleka. Usunął konie, które królowie judzcy postawili ku [czci] Słońca u
wejścia do Świątyni Jahwe, obok izby eunucha Netan-Meleka, która znajdowała się
na terenie przyległym [do bramy]. Rydwany Słońca spalił w ogniu. Król zburzył
ołtarze, znajdujące się na tarasie górnej izby Achaza, które zrobili królowie
Judy, oraz ołtarze, które wzniósł Manasse na obu dziedzińcach Świątyni Jahwe.
Usunął je stamtąd i rzucił ich popiół do potoku Cedron.” (2 Krl 23,1-12 BP);
„Tedy posławszy król, aby się zebrali do
niego wszyscy starsi Judzcy i Jeruzalemscy, Wstąpił król do domu Pańskiego, i
wszyscy mężowie Judzcy,i wszyscy obywatele Jeruzalemscy z nim, i kapłani, i
prorocy, i wszystek lud od małego aż do wielkiego; i czytał, gdzie wszyscy
słyszeli wszystkie słowa ksiąg przymierza, które były znalezione w domu
Pańskim. Potem stanął król na majestacie, i uczynił przymierze przed Panem, że
chce chodzić za Panem, i strzedz rozkazania jego, i świadectw jego, i wyroków
jego ze wszystkiego serca, i ze wszystkiej duszy, i pełnić słowa przymierza
tego, które były napisa ne w onych księgach. I przestał lud na onem przymierzu.
I przykazał król Helkijaszowi, kapłanowi najwyższemu, i kapłanom wtórego rzędu,
i odźwiernym, aby wyrzucili z kościoła Pańskiego wszystko naczynie, które
sprawione było Baalowi, i gajowi poświęconemu, i wszystkiemu wojsku
niebieskiemu, i spalił je precz za Jeruzalemem na polu Cedron, a zaniósł popiół
ich do Betela. Złożył też z urzędu popów, których byli postanowili królowie
Judzcy, aby kadzili po wyżynach w miastach Judzkich i około Jeruzalemu; przytem
i onych, którzy kadzili Baalowi, słońcu i miesiącowi, i planetom, i wszystkiemu
wojsku niebieskiemu. Kazał też wynieść gaj święcony z domu Pańskiego precz z
Jeruzalemu ku potokowi Cedron, a spalił go u potoku Cedron, i starł go w proch,
a popiół jego rozmiotał na groby synów onegoż ludu. Zburzył też domy
Sodomczyków, które były w domu Pańskim, kędy niewiasty tkały opony do gaju
poświęconego. I zawołał wszystkich kapłanów z miast Judzkich, a splugawił
wyżyny, na których kadzili, od Gabaa aż do Beerseba, i popsuł wyżyny przy
bramach, które były w wejściu bramy Jozuego książęcia miasta, a było po lewej
stronie wchodzącemu w bramę miejską. Wszakże nie przystępowali kapłani wyżyn do
ołtarza Pańskiego w Jeruzalemie, ale jadali chleby przaśne między braćmi
swoimi. Splugawił też i Tofet, które było w dolinie syna Hennomowego, aby
więcej nikt nie przewodził syna swego, ani córki swojej przez ogień ku czci
Molochowi. Zagubił też one konie, które byli królowie Judzcy oddali słońcu, a
stały, kędy wchodzą do domu Pańskiego, podle mieszkania Natanmelecha
dworzanina, które było na przedmieściu; i wozy słońca spalił ogniem. Także
ołtarze, które były na dachu sali Achazowej, które byli poczynili królowie
Judzcy, i ołtarze, które był poczynił Manases w obu sieniach domu Pańskiego,
pokaził król; a pospieszywszy się stamtąd kazał wrzucić proch ich w potok Cedron.”
(2 Krl 23,1-12 BG).
7.
Jak myślisz, z jakiego powodu w
świątyni Pana z biegiem czasu pojawiło
się tak dużo pogańskich elementów?
8.
W czym dzisiejsze chrześcijaństwo przypomina okres z
dziejów Judy? Czy jesteś gotowy
na radykalne zmiany w swoim życiu?