Tekst przewodni: 2 Tym
3,16.17
„Całe
Pismo natchnione jest przez Boga oraz pomocne do nauki, do dowodu, do rewizji,
do wychowania dzieci w sprawiedliwości; aby człowiek Boga był przygotowany i
wyposażony do każdego, szlachetnego działania.” (2 Tym 3,16.17 BGN).
„Całe
Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów,
do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały,
do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.” (2 Tym 3,16.17 BW);
1. Jakie jest
pochodzenie Pisma Świętego i czyje świadectwo ono zawiera?
2 Ptr 1,19-21; 1 Jana 1,1-4; Hbr 1,1.2;
por. 1 Tes 2,13
„Mamy
więc słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie,
trzymając się go niby pochodni, świecącej w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie
zaświta i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach. Przede wszystkim to
wiedzcie, że wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi. Albowiem
proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie
Boży, natchnieni Duchem Świętym.” (2 Ptr 1,19-21 BW);
„Mamy
też jeszcze mocniejsze, prorockie słowo; (i) dobrze czynicie, jeśli trzymacie
się go jak lampy świecącej w ciemnym miejscu, dopóki nie zaświta dzień i gwiazda
poranna nie wzejdzie w waszych sercach. Przede wszystkim wiedzcie to, że żadne
proroctwo Pisma nie pochodzi z własnego wyjaśnienia; gdyż proroctwo nie było
nigdy przyniesione z woli człowieka, lecz wypowiedzieli (je) ludzie od Boga,
niesieni przez Ducha Świętego.” (2 Ptr 1,19-21 BPD);
„Mamy
także całkiem pewną wypowiedź proroków, i dobrze uczynicie, idąc za nią jak za
pochodnią świecącą w ciemnym miejscu, aż zabłyśnie dzień i jutrzenka wzejdzie w
waszych sercach! Przede wszystkim pamiętajcie, że nie można dowolnie wyjaśniać
żadnej wypowiedzi proroka w Piśmie. Bo nie z woli człowieka głoszone były
niegdyś proroctwa, lecz natchnieni Duchem Świętym przemawiali święci ludzie
Boży.” (2 Ptr 1,19-21 BP);
„Co
było od początku, co słyszeliśmy, co oczami naszymi widzieliśmy, na co
patrzyliśmy i czego ręce nasze dotykały, o Słowie żywota - a żywot objawiony
został, i widzieliśmy, i świadczymy, i zwiastujemy wam ów żywot wieczny, który
był u Ojca, a nam objawiony został - co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy,
abyście i wy społeczność z nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z
Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem. A to piszemy, aby radość nasza była
pełna.” (1 jana 1,1-4 BW);
„Piszemy
wam o Słowie życia, o tym, które było od początku, któreśmy słyszeli i widzieli
na własne oczy, w któreśmy się wpatrywali i którego dotykały nasze dłonie. -
Życie to objawiło się, a my widzieliśmy je i dlatego dajemy świadectwo i
głosimy wam życie wieczne, które było u Ojca, a nam się objawiło. - To, cośmy
widzieli i słyszeli, głosimy również wam, abyście i wy mieli z nami łączność. A
nasza łączność jest [łącznością] z Ojcem i Synem Jego Jezusem Chrystusem. A
piszemy po to, aby radość wasza była pełna.” (1 Jana 1,1-4 BP);
„Wielokrotnie
i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców [naszych] przez proroków, a
w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił
dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat.” (Hbr 1,1.2
BT);
„Bóg,
który stopniowo i na wiele sposobów objawiał dawniej (swoje Słowo) ojcom przez
proroków, w tych ostatnich dniach przemówił do nas w (osobie) Syna, którego
ustanowił dziedzicem wszystkiego i przez którego stworzył wszystko, co istnieje
w czasie i przestrzeni.” (Hbr 1,1.2 BPD);
„Dlatego
nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przejęliście słowo Boże, usłyszane od nas,
przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale jako to, czym jest naprawdę - jako
słowo Boga, który działa w was, wierzących.” (1 Tes 2,13 BT);
„Przetoż
i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście
słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie
jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.” (1
Tes 2,13 BG).
2. Czy ktokolwiek ma
prawo zmienić zapis w Świętej Bożej Księdze?
Obj 22,18-20; por. 5 Mjż 4,1.2; 13,1
„Ja
świadczę każdemu, kto słucha proroczych słów tej księgi: jeśliby ktoś cokolwiek
do nich dodał, to Bóg doda mu plag zapisanych w tej księdze. A jeśliby ktoś
ujął co z proroczych słów tej księgi, Bóg ujmie jego uczestnictwo w drzewie
życia i w Mieście Świętym, opisanych w tej księdze. Mówi Ten, który o tym
świadczy: „Zaiste, przyjdę niebawem”. Amen. Przyjdź, Panie Jezu! Łaska Pana
Jezusa ze wszystkimi!” (Obj 22,18-20 BP);
„A
oświadczam się każdemu słuchającemu słów proroctwa księgi tej: Jeźliby kto
przydał do tego, przyda mu też Bóg plag opisanych w tej księdze; A jeźliby kto
ujął ze słów księgi proroctwa tego, odejmie też Bóg część jego z księgi żywota
i z miasta świętego, i z tych rzeczy, które są napisane w tej księdze. Tak mówi
ten, który świadectwo daje o tych rzeczach: Zaiste, przyjdę rychło. Amen. I
owszem przyjdź, Panie Jezusie! Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech
będzie z wami wszystkimi. Amen.” (Obj 20,18-22 BG);
„Teraz
więc słuchaj, Izraelu, praw i poleceń, które wam przekazuję po to, żebyście je
wypełniali i mogli radować się życiem, żebyście też wzięli w posiadanie kraj,
który wam daje Jahwe, Bóg waszych ojców. Do przepisów tych niczego nie
będziecie dodawać i niczego nie będziecie z nich ujmować, lecz przestrzegać
będziecie dokładnie wszystkich ogłoszonych przeze mnie nakazów Jahwe, waszego
Boga.” (5 Mjż 4,1.2 BR);
„Izraelu!
Teraz bądź posłuszny ustawom i nakazom, które wam daję do wypełnienia, abyście
żyli i objęli w posiadanie ziemię, którą daje wam Jahwe, Bóg waszych ojców. Nie
dodawajcie niczego do tego, com wam nakazał, ani też niczego nie odejmujcie,
przestrzegając nakazów waszego Boga Jahwe, które wam zlecam.” (5 Mjż 4,1.2 BP);
„Wszystko,
co wam przykazałem, zachowujcie dokładnie i wprowadzajcie w życie, niczego nie
dorzucając ani nie odejmując niczego.” (5 Mjż 13,1 BR);
„Wszystko,
co ja wam powiedziałem, starannie wypełniajcie. Nic do tego nie będziesz
dodawał ani niczego od tego nie ujmiesz.” (5 Mjż 13,1 BW).
3. Co jest powodem, że
wielu ludzi wyznaje różne błedne i szkodliwe poglądy, lub wręcz traci wiarę?
Mt 22,23-32; Łk 24,25-27; por. Ps 119,105
„Owego
dnia przyszli do Niego saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania,
i zapytali Go w ten sposób: Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli
ktoś umrze bezdzietnie, niech jego brat pojmie wdowę po nim i wzbudzi
potomstwo swemu bratu. Otóż było u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się
i umarł, a ponieważ nie miał potomstwa, zostawił swoją żonę bratu.
Tak samo drugi i trzeci – aż do siódmego. W końcu po wszystkich
umarła ta kobieta. Do którego więc z tych siedmiu należeć będzie przy
zmartwychwstaniu? Bo wszyscy ją mieli [za żonę]. Jezus im odpowiedział:
Jesteście w błędzie, bo nie znacie Pism ani mocy Bożej. Przy
zmartwychwstaniu bowiem nie będą się ani żenić, ani za mąż wychodzić, lecz będą
jak aniołowie Boży w niebie. A co do zmartwychwstania umarłych, to
nie czytaliście, co wam Bóg powiedział w słowach: Ja jestem Bóg Abrahama,
Bóg Izaaka i Bóg Jakuba? Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych.” (Mt
22,23-32 BT);
„A
On rzekł do nich: O głupi i gnuśnego serca, by uwierzyć we wszystko, co
powiedzieli prorocy. Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, by wejść do
swojej chwały? I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im,
co o nim było napisane we wszystkich Pismach.” (Łk 24,25-27 BW);
„On
zaś rzekł do nich: Bezmyślni i nieskorzy do wierzenia we wszystko, co
powiedzieli Prorocy! Czyż Mesjasz nie musiał tego wycierpieć i tak wejść do
swej chwały? I począwszy od Mojżesza i Proroków wyjaśniał im, co było o Nim we
wszystkich Pismach.” (Łk 24,25-27 BP);
„Słowo
twoje jest pochodnią nogom moim I światłością ścieżkom moim.” (Ps 119,105 BW);
„Słowo
Twoje jest światłem dla stóp moich, pochodnią na drogach moich.” (Ps 119,105
BR).
4. Jak mocne i trwałe
jest Słowo Boże?
Mt 24,35; por. Iz 40,6-8; 55,8-11
„Niebo
i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.” (Mt 24,35 BPD);
„Głos
mówi: Zwiastuj! I rzekłem: Co mam zwiastować? To: Wszelkie ciało jest trawą, a
cały jego wdzięk jak kwiat polny. Trawa usycha, kwiat więdnie, gdy wiatr Pana
powieje nań. Zaprawdę: Ludzie są trawą! Trawa usycha, kwiat więdnie, ale słowo
Boga naszego trwa na wieki.” (Iz 40,6-8 BW);
„Głos
nakazuje: „Wołaj!” I rzekłem: „Co mam wołać?” - Wszelkie ciało jest trawą i
wszelki wdzięk jego - jak gdyby kwiat polny! Usycha trawa, kwiat więdnie, gdy
tchnienie Jahwe ich dotknie. (Tak, trawą jest naród). Usycha trawa, kwiat
więdnie, lecz słowo Boga naszego trwać będzie na wieki!” (Iz 40,6-8 BP);
„Bo
myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami - wyrocznia
Pana. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje - nad waszymi drogami i
myśli moje - nad myślami waszymi. Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg spadają z
nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie
zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak
słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw
nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa.” (Iz
55,8-11 BT);
„Albowiem
moje myśli nie są myślami waszymi, a wasze drogi nie są moimi drogami -
stwierdza uroczyście Jahwe. Bo jak wysoko niebo góruje nad ziemią, tak drogi
moje są wyższe od waszych, a myśli moje - przewyższają wasze! Bo jak deszcz czy
śnieg spada z niebios i już tam nie wraca, lecz ziemię napawa i sprawia, że
rodzi i płody wydaje, że nasion dostarcza pod zasiew a chleba na pokarm - tak
jest i z moim słowem, które z ust moich pochodzi: nie wraca do mnie bez skutku,
ale wypełnia mą wolę i wykonuje to, z czym je posłałem.” (Iz 55,8-11 BP).
5. Kogo Biblia
nazywa człowiekiem mądrym
i błogosławionym, i jak
postępują tacy Boży ludzie?
Obj 1,3; Mt 4,4; 7,24.25
„Błogosławiony
ten, który czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to, co w nim
jest napisane; czas bowiem jest bliski.” (Obj 1,3 BW);
„Szczęśliwy
ten, kto czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i trzymają się tego, co w
nim jest napisane; czas bowiem jest bliski.” (Obj 1,3 BPD);
„A
on odpowiedział: Jest napisane: Nie samym chlebem będzie żył człowiek, ale
każdym słowem pochodzącym z ust Bożych.” (Mt 4,4 BUG);
„On
zaś powiedział: Napisano: „Nie samym chlebem będzie żył człowiek ale każdym
słowem, które wychodzi z ust Boga”.” (Mt 4,4 BP);
„Każdego
więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać
z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz,
wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak
nie runął, bo na skale był utwierdzony.” (Mt 7,24.25 BT);
„Każdy
więc, kto słucha tych słów moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża
mądrego, który zbudował dom swój na opoce. I spadł deszcz ulewny, i wezbrały
rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, ale on nie runął, gdyż był
zbudowany na opoce.” (Mt 7,24.25 BW).
6. Czym Słowo Boże
staje się dla człowieka, który
przyjmuje je szczerym
i otwartym sercem?
2 Tym 3,15-17; Hbr 4,12; por. 2 Kor 10,3-6
„I
ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością
ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Całe Pismo przez Boga jest
natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do
wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego
dobrego dzieła przygotowany.” (2 Tym 3,15-17 BW);
„Również
dlatego, że od dziecka znasz Pisma święte, które mogą ci dać mądrość,
prowadzącą do zbawienia przez wiarę, jaką mamy w Chrystusie Jezusie. Każde
Pismo jest natchnione przez Boga i przydatne do nauczania i przekonywania, do
poprawiania i do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Bogu oddany był
doskonały, przygotowany do wszelkich dobrych uczynków.” (2 Tym 3,15-17 BP);
„Żywe
bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny,
przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić
pragnienia i myśli serca.” (Hbr 4,12 BW);
„Chociaż
bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki według ciała, gdyż oręż
bojowania naszego nie jest z ciała, lecz ma od Boga moc burzenia twierdz
warownych. Udaremniamy ukryte knowania i wszelką wyniosłość przeciwną
poznaniu Boga, a wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi,
z gotowością ukarania każdego nieposłuszeństwa, kiedy już wasze
posłuszeństwo stanie się doskonałe.” (2 Kor 10,3-6 BT);