Tekst
pamięciowy: Hbr 2,1
„Dlatego
musimy tym baczniejszą zwracać uwagę na to, co słyszeliśmy,
abyśmy czasem nie zboczyli z drogi.” (Hbr 2,1 BW);
„Musimy
zatem bardzo pilnie zważać na to, cośmy usłyszeli, żebyśmy nie
minęli się z celem.” (Hbr 2,1 BP).
Wstęp:
Tiatyra to miasto, które w III
w. p.n.e. odbudował Seleukos Nikator, który wcześniej był jednym
z dowódców Aleksandra Wielkiego. Leżało w zachodniej Azji
Mniejszej, ok. 60 km od wybrzeża Morza Egejskiego. Znajdował się
tu zbór chrześcijański do którego Jezus Chrystus skierował
orędzie, opisane w Księdze Objawienia. Obecnie na miejscu Tiatyry
znajduje się miasto Akhisar, położone ok. 250 km od Stambułu i
375 km od Aten.
Tiatyra
była zamożnym miastem i znanym ośrodkiem rzemiosła, zajmowano się
tu między innymi tkaniem, farbowaniem, garncarstwem, wyprawianiem
skór i obróbką metali. Tamtejsi rzemieślnicy do barwienia używali
korzeni marzany barwierskiej, dzięki którym uzyskiwali
charakterystyczny purpurowy kolor nazywany później czerwienią
turecką. Biblia mówi, że podczas pierwszego pobytu apostoła
Pawła w Filippi „pewna niewiasta z Tiatyry imieniem Lidia,
sprzedawczyni purpury” została chrześcijanką. Możliwe jest, że
była przedstawicielką handlową wytwórców purpury z Tiatyry.
Nie
wiadomo, kto i kiedy zaniósł poselstwo Pana Jezusa do Tiatyry. W
Biblii nie ma informacji o tym, że głosił tam Paweł albo inni
misjonarze, ani o tym, że do swego miasta wróciła Lidia. Być może
Dobra Nowina dotarła tam podczas dwuletniej działalności Pawła w
Efezie (ok 53-55 n.e.), położonym ok. 115 km na pd. Zach. od
Tiatyry, gdyż w okresie tym „wszyscy mieszający w okręgu Azji,
zarówno Żydzi, jak i Grecy, usłyszeli Słowo Pańskie” (Dz
19,10).
1.
Jakie pozytywne cechy zboru w Tiatyrze wyróżnił Pan Jezus w swoim
poselstwie?
Obj
2,18-19
„Aniołowi
Kościoła w Tiatyrze napisz: To mówi Syn Boży: Ten, który ma oczy
jak płomień ognisty, a nogi jego są podobne do drogocennego
metalu. Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją
wytrwałość, i czyny twoje ostatnie liczniejsze od pierwszych.”
(Obj 2,18-19 BP);
„A do
anioła zboru w Tiatyrze napisz: To mówi Syn Boży, który ma oczy
jak płomień ognia, a nogi jego podobne są do mosiądzu. Znam
uczynki twoje i miłość, i wiarę, i służbę, i wytrwałość
twoją, i wiem, że ostatnich uczynków twoich jest więcej niż
pierwszych.” (Obj 2,18-19 BW).
2. Co
Biblia mówi o wszechwiedzy Boga?
1
Kron 28,9; Jer 20,12; Ps 139,1-4; Hbr 4,12
„A ty,
Salomonie, synu mój, znaj Boga, ojca twojego, i służ mu z całego
swego serca i z duszy ochotnej, gdyż Pan bada wszystkie serca i
przenika wszystkie zamysły. Jeżeli go szukać będziesz, da ci się
znaleźć, lecz jeżeli go opuścisz, odrzuci cię na wieki.” (1
Kron 28,9 BW);
„Ty
zaś, mój synu Salomonie, uznaj Boga ojca twego i służ Mu sercem
doskonałym i umysłem oddanym, bo Jahwe przenika wszystkie serca i
zgłębia wszystkie tajniki myśli. Jeśli Go szukać będziesz,
pozwoli ci się odnaleźć, ale jeśli Go opuścisz, i On cię też
odrzuci na wieki.” (1 Kron 28,9 BP);
„Lecz
Ty, o Panie Zastępów, który badasz sprawiedliwego, przenikasz
nerki i serce, spraw, bym ujrzał twoją pomstę nad nimi, gdyż
tobie powierzyłem moją sprawę.” (Jer 20,12 BW);
„Panie
Zastępów, Ty, który doświadczasz sprawiedliwego i który patrzysz
na nerki i serce, dozwól, bym zobaczył Twoją pomstę na nich.
Tobie bowiem powierzyłem swą sprawę.” (Jer 20,12 BT);
„Jahwe
Zastępów, co sprawiedliwie oceniasz, wzrokiem przenikasz nerki i
serce, niech widzę Twą pomstę nad nimi, bom Tobie powierzył mą
sprawę.” (Jer 20,12 BP);
„Kierownikowi
chóru; Psalm Dawida. Przejrzałeś mnie, Jahwe, i znasz mnie, znasz
mnie, gdy siadam i kiedy wstaję, przenikasz z daleka moje myśli.
Czy chodzę, czy spoczywam, Ty wiesz o mnie, dajesz baczenie na
wszystkie moje drogi. Zanim język mój wypowie słowo, Ty, Jahwe,
znasz je już doskonale.” (Ps 139,1-4 BP);
„Dla
kierującego chórem. Psalm Dawida O Panie, Ty mnie przenikasz i
znasz dobrze, Ty wiesz o mnie wszystko, gdy siedzę lub stoję,
wszystkie moje myśli rozpoznajesz z daleka. Jest Ci wiadomo, kiedy
chodzę i kiedy spoczywam, znane Ci są dobrze wszystkie moje drogi.
Zanim mój język wypowie jakieś słowo, Ty, Panie, znasz je już
dobrze.” (Ps 139,1-4 BR);
„Żywe
bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz
obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów
i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.” (Hbr 4,12
BT);
„Słowo
Boże jest bowiem żywe i skuteczne, ostrzejsze nad wszelki miecz o
dwu ostrzach. Dlatego przenika aż tam, gdzie duch styka się z
duszą, a szpik ze stawem kości, i osądza najskrytsze pragnienia i
zamysły ludzkiego serca.” (Hbr 4,12 BR).
3.
Jaki zarzut pada pod adresem anioła zboru w Tiatyrze?
Obj
2,20-21
„Lecz
mam ci za złe, że pozwalasz niewieście Izebel, która się podaje
za prorokinię, i naucza, i zwodzi moje sługi, uprawiać
wszeteczeństwo i spożywać rzeczy ofiarowane bałwanom. I dałem
jej czas, aby się upamiętała, ale nie chce się upamiętać we
wszeteczeństwie swoim.” (Obj 2,20-21 BW);
„Lecz
mam przeciw tobie to, że pobłażasz tej kobiecie Jezabel, która
się podaje za prorokinię i naucza, i zwodzi moje sługi, aby
uprawiali nierząd i spożywali z ofiar składanych bóstwom. Dałem
jej czas na opamiętanie, lecz nie chce się opamiętać w swoim
nierządzie.” (Obj 2,20-21 BPD).
Uwaga:
Izebel, to postać biblijna ze
Starego Testamentu, żona Achaba, matka Atalii, zm. w 843 p.n.e. Była
córką Ethbaala I, króla Sydonu. Poślubiła Achaba, króla
Izraela. Czciła bogów pogody i płodności: Baala i Aszerę. Za jej
namową Achab i zmuszeni przez niego podwładni przyjęli jej
religię. Izebel kazała zabić proroków Boga i w ich miejsce
wprowadzić proroków Baala. Ocalał tylko Eliasz i później pokonał
proroków Baala na górze Karmel. Wówczas zapragnęła śmierci
Eliasza i prorok musiał się ukrywać. Sama wydała na siebie wyrok
śmierci, kiedy zachęcała Achaba, by zabił Nabota, żeby przejąć
jego winnicę. Eliasz zapowiedział jej gwałtowną śmierć.
Dziesięć lat po śmierci Achaba, w trakcie krwawej rewolty, została
wyrzucona z okna pałacowego w Jizreel, następnie stratowały ją
konie, a psy zjadły jej ciało i zlizały krew. Znaleziono tylko
czaszkę, nogi i dłonie.
W Nowym Testamencie występuje jako pseudoprorokini zwodząca
chrześcijan, nawołująca do nienawiści Boga, połączonej z
nierządem sakralnym i spożywaniem ofiar składanych bożkom.
4.
Jakimi groźbami posługuje się Jezus, aby ostrzec swój lud
przed bałwochwalstwem i jaką ważną
prawdę przypomina?
Obj
2,22-23; Mt 16,27
„Toteż
rzucę ją na łoże, a tych, którzy z nią cudzołożą, wtrącę w
ucisk wielki, jeśli się nie upamiętają w uczynkach swoich. A
dzieci jej zabiję; i poznają wszystkie zbory, że Ja jestem Ten,
który bada nerki i serca, i oddam każdemu z was według uczynków
waszych.” (Obj 2,22-23 BW);
„Oto
rzucę ją na łoże boleści, a tych, którzy z nią cudzołożą, w
wielki ucisk — jeśli się nie opamiętają w swoich uczynkach —
a jej dzieci zabiję śmiercią; i poznają wszystkie zbory, że Ja
jestem tym, który bada nerki i serca — i oddam każdemu z was
według waszych czynów.” (Obj 2,22-23 BPD);
„A Syn
Człowieczy przyjdzie w chwale swego Ojca z aniołami swymi i wtedy
odda każdemu według jego uczynków.” (Mt 16,27 BP);
„Albowiem
Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami
swoimi i wtedy odda każdemu według jego postępowania.” (Mt 16,27
BT).
5.
Jakie polecenie daje Pan Jezus tym, którzy nie splamili się
bałwochwalstwem?
Obj
2,24-25
„A wam,
pozostałym mieszkańcom Tiatyry, wam, którzy odrzucacie tę naukę
i - jak mówię - nie znacie głębin szatana, oświadczam: Nie
nakładam na was żadnych nowych ciężarów. Trzymajcie się jednak
tego, co posiadacie, aż do czasu mojego przyjścia.” (Obj 2,24-25
BR).
6. Co
obiecuje Pan Jezus wszystkim zwycięzcom i jaki obraz Jezusa
zawarty jest w tym fragmencie Pisma Świętego?
Obj
2,26-29
„Zwycięzcy
i temu, kto pełni aż do końca uczynki moje, dam władzę nad
poganami, i będzie rządził nimi laską żelazną, i będą jak
skruszone naczynia gliniane; taką władzę i Ja otrzymałem od Ojca
mojego; dam mu też gwiazdę poranną. Kto ma uszy, niechaj słucha,
co Duch mówi do zborów.” (Obj 2,26-29 BW);
„Temu,
kto zwycięży, oraz temu, kto zachowa aż do końca moje dzieła,
dam władzę nad narodami i [będzie nimi rządził żelazną laską
— zostaną pokruszone] jak [gliniane naczynia] — podobnie jak Ja
otrzymałem (władzę) od mojego Ojca; dam mu też gwiazdę poranną.
Kto ma uszy, niech wysłucha, co Duch ogłasza zborom.” (Obj
2,26-29 BPD).
7. W
jaki sposób chrześcijanie powinni głosić nadchodzące przyjście
Pana Jezusa i jak mamy się
na nie przygotować?
2
Ptr 3,9.10.14.15
„Nie
zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy - jak niektórzy są przekonani,
że Pan zwleka - ale On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce
bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich [chce] doprowadzić do
nawrócenia. Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym
niebo z szumem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i
dzieła na niej zostaną odnalezione. (...) Dlatego, umiłowani,
oczekując tego, starajcie się, aby [On] was znalazł bez plamy i
skazy - w pokoju, a cierpliwość Pana naszego uważajcie za
zbawienną, jak to również umiłowany nasz brat, Paweł, według
danej mu mądrości napisał do was.” (2 Ptr 3,9.10.14.15 BT);
„Pan
nie zwleka z wypełnieniem tego, co przyobiecał, mimo iż niektórzy
myślą inaczej. On tylko jest cierpliwy względem was. Nie chce
bowiem niczyjej zagłady, lecz pragnie, żeby się wszyscy nawrócili.
Dzień Pański zaś przyjdzie jak złodziej. Niebo i ziemia znikną
wtedy w okamgnieniu, gwiazdy rozsypią się pod działaniem ognia, a
po ziemi i tym, co ją wypełnia, nie pozostanie nawet ślad
najmniejszy. (...) Dlatego, najmilsi, oczekując na to wszystko,
dokładajcie wszelkich starań, aby Pan zastał was bez żadnej skazy
i zbrukania, w prawdziwym pokoju. Ceńcie sobie bardzo wielkoduszność
Pana, jak to napisał, z właściwą sobie mądrością Bożą,
umiłowany brat nasz Paweł w liście skierowanym do was.” (2 Ptr
3,9.10.14.15 BR).