Potrzeba odnowy

Tekst przewodni: Hbr 3,12-15

„Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego, niewierzącego serca, które by odpadło od Boga żywego, ale napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa „dzisiaj”, aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. Staliśmy się bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność, jaką mieliśmy na początku. Gdy się powiada: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu.” (Hbr 3,12-15 BW);

„Uważajcie, bracia, by wasze serca nie były wypełnione przewrotną niewiarą, która prowadzi do odstępstwa od Boga żywego. Każdego dnia udzielajcie sobie napomnień jedni drugim, jak długo trwa dziś waszego życia, aby żaden z was nie dal się uwieść przez grzech i nie popadł w zatwardziałość serca. Będziemy bowiem uczestniczyli w dobrach Chrystusa, jeśli wytrwamy do końca w tej samej, zawsze niezachwianej nadziei. Oto bowiem, co mówi Pismo: Dziś, gdy usłyszycie głos Jego, nie zamykajcie serc waszych, jak w chwilach waszego buntu.” (Hbr 3,12-15 BR).

1. Czyim potomkiem był Jozjasz?

    2 Krl 22,1; 2 Krl 21,1.2.19.20

„Jozjasz miał osiem lat, gdy objął władzę królewską, a panował w Jeruzalemie trzydzieści jeden lat. Matka jego nazywała się Jedida, a była córką Adajasza z Boskat.” (2 Krl 22,1 BW);

„Manasses miał dwanaście lat, gdy objął władzę królewską, a panował pięćdziesiąt pięć lat w Jeruzalemie. Matka jego nazywała się Chefsibach. Czynił zaś to, co złe w oczach Pana, według ohydnych zwyczajów narodów, które Pan wypędził przed synami izraelskimi. (…) Amon miał dwadzieścia dwa lata, gdy objął władzę królewską, a panował dwa lata w Jeruzalemie. Matka jego nazywała się Meszullemet, a była córką Charusa z Jotby. Czynił on to, co złe w oczach Pana, podobnie jak Manasses, jego ojciec.” (2 Krl 21,1.2.19.20 BW);

„Manasse miał dwanaście lat, gdy zaczął panować. Pięćdziesiąt pięć lat królował w Jerozolimie. Jego matka nazywała się Chefsibah. Czynił to, co było złe w oczach Jahwe, według obrzydliwości ludów, które Jahwe wypędził przed synami Izraela. (…) Amon miał dwadzieścia dwa lata, gdy zaczął panować. Dwa lata królował w Jerozolimie. Jego matka nazywała się Meszullemet [i była] córką Charusa z Jotbah. Czynił to, co było złe w oczach Jahwe, tak jak czynił Manasse, jego ojciec.” (2 Krl 21,1.2.19.20 BP).

2. Co Słowo Boże mówi o postawie Jozjasza wobec Boga?

    2 Krl 22,2

„Jozjasz czynił to, co prawe w oczach Jahwe, trzymał się wiernie drogi, którą szedł jego praojciec, Dawid, nie zbaczając ani na prawo, ani na lewo.” (2 Krl 22,2 BR);

„Czynił to, co było sprawiedliwe w oczach Jahwe. We wszystkim szedł drogą Dawida, swego ojca, i nie zboczył [z niej] ani na prawo, ani na lewo.” (2 Krl 22,2 BP).

3. Co było pragnieniem króla Jozjasza?

    2 Krl 22,3-6; por. 2 Krn 34,8-11

„W osiemnastym roku panowania króla Jozjasza wysłał król sekretarza Szafana, syna Asaliasza, syna Meszullama, do świątyni Pana z takim poleceniem: Wstąp do arcykapłana Chilkiasza, niech wyda pieniądze przyniesione do świątyni Pana, jakie odźwierni zebrali od ludu, i niech je przekaże do rąk kierowników robót, mających nadzór nad świątynią Pana, a ci niech wypłacą je wykonawcom robót dokonującym naprawy uszkodzeń w świątyni, cieślom, budowniczym i murarzom oraz na zakup drzewa i ciosanego kamienia do naprawy świątyni.” (2 Krl 22,3-6 BW);

„W osiemnastym roku [panowania] króla Jozjasza, król posłał sekretarza Szafana, syna Asahahu, syna Meszullama do Świątyni mówiąc: Idź do wielkiego kapłana Chilkijjahu, aby stopił srebro, które wpłynęło do Świątyni, a które stróże progu zebrali od ludu. Niech dadzą je do rąk dozorców robotników w Świątyni Jahwe, aby je wypłacili robotnikom, którzy naprawiają Świątynię Jahwe, [to jest] cieślom, budowniczym, murarzom, na zakup drzewa i kamienia ciosanego na naprawę Świątyni.” (2 Krl 22,3-6 BP);

„W osiemnastym roku swego panowania, oczyściwszy kraj i świątynię, wysłał Szafana, syna Asaliasza, Maasejasza, dowódcę miasta, i Joacha, syna Joachaza, kanclerza, ażeby zajęli się naprawą świątyni Pana, swego Boga. Gdy przybyli do arcykapłana Chilkiasza, dali mu pieniądze przyniesione do świątyni Bożej, a zebrane przez Lewitów pełniących służbę u progu, od Manessesytów, Efraimitów i od pozostałych Izraelitów, jak również od wszystkich Judejczyków i Beniaminitów oraz od mieszkańców Jeruzalemu; oni oddali je do rąk kierowników robót mających nadzór nad świątynią Pana, ci zaś, kierownicy robót, dali je pracującym nad odnowieniem i naprawą świątyni, dali je cieślom i murarzom na zakup kamienia ciosanego i drzewa na wiązania, i na ściany budynków, które królowie judzcy doprowadzili do ruiny.” (2 Krn 34,8-11 BW);

„A osiemnastego roku swojego panowania, kiedy oczyścił ziemię i Dom WIEKUISTEGO, posłał Szafana, syna Asaliasza; Masejasza, przełożonego miasta, i Joacha, syna Joachaza, kanclerza, by naprawiono Dom WIEKUISTEGO, jego Boga. Ci przyszli do Chilkiasza, najwyższego kapłana i oddali pieniądze zniesione dla Domu Boga, które zebrali Lewici, stróże progu, od synów Menaszy, Efraima i wszystkich resztek israelskich, oraz od całego Judy i Benjamina, po czym wrócili do Jeruszalaim. Więc oddali je w ręce rzemieślników, przełożonych nad robotą Domu WIEKUISTEGO, a oni je wydawali na robotników, którzy pracowali przy Domu WIEKUISTEGO, naprawiając oraz wzmacniając Dom. Dawali je cieślom i murarzom na skupowanie ciosanego kamienia, drzewa do spajania oraz na piętra budynków, które zniszczyli królowie Judy.” (2 Krn 34,8-11 NBG).

4. Co się wydarzyło podczas prac i jak zareagował kapłan, sekretarz i król?

    2 Krl 22,8-11

„Wielki kapłan Chilkijjahu rzekł do sekretarza Szafana: Znalazłem Księgę Prawa w Świątyni Jahwe. I wręczył Chilkijjahu Księgę Szafanowi, a [ten] przeczytał ją. Sekretarz Szafan udał się do króla, zdał sprawę królowi i powiedział: Słudzy twoi stopili srebro, które znajdowało się w Świątyni, i dali je do rąk dozorcom robotników Świątyni Jahwe. Sekretarz Szafan powiadomił [też] króla mówiąc: Kapłan Chilkijjahu dał mi Księgę. I przeczytał ją Szafan w obecności króla. Gdy król usłyszał słowa Księgi Prawa, rozdarł swoje szaty.” (2 Krl 22,8-11 BP);

„Wtedy arcykapłan Chilkiasz rzekł do sekretarza Szafana: Znalazłem w świątyni Pana księgę zakonu. I wręczył Chilkiasz księgę Szafanowi, który ją przeczytał. Następnie sekretarz Szafan udał się do króla i zdał sprawę królowi, powiadając: Słudzy twoi wysypali pieniądze, jakie się znajdowały w świątyni, i wręczyli je kierownikom robót mającym nadzór nad świątynią. Po czym sekretarz Szafan doniósł królowi następującą rzecz: Kapłan Chilkiasz wręczył mi księgę. I Szafan odczytał ją przed królem. Gdy tedy król usłyszał treść tej księgi, rozdarł swoje szaty.” (2 Krl 22,8-11 BW).

5. Co polecił uczynić król Jozjasz?

    2 Krl 22,12-14

„Potem król polecił kapłanowi Chilkji, Achikamowi synowi kanclerza Szafana; Achborowi, synowi Michajasza, kanclerzowi Szafanowi, i Asajaszowi przybocznemu, królewskiemu dworzaninowi, jak następuje: Idźcie i radźcie się WIEKUISTEGO – względem mnie, względem ludu oraz względem całego Judy, odnośnie słów tego zwoju, co został znaleziony. Bowiem wielkie jest oburzenie WIEKUISTEGO, które przeciw nam zapłonęło; dlatego, że nasi ojcowie nie usłuchali słów tego zwoju, by ściśle pełnić to, co względem nas napisane. Zatem udał się kapłan Chilkia oraz Achikam, Achbor, Szafan i Asajasz do prorokini Chuldy, żony Szalluma, syna Tikwy, syna Charchasa szatniarza oraz z nią mówili; a mieszkała w Jeruszalaim, w drugim obwodzie.” (2 Krl 22,12-14 NBG);

„I polecił król kapłanowi Chilkijjahu, Achikamomi, synowi Szafana, Akborowi, synowi Mikai, sekretarzowi Szafanowi i Asai, ministrowi królewskiemu, mówiąc: Idźcie i zasięgnijcie rady Jahwe o mnie i o moim ludzie i o całym [pokoleniu] Judy z uwagi na słowa owej znalezionej Księgi, bo straszliwy jest gniew Jahwe, który zapalił się przeciw nam dlatego, że ojcowie nasi nie słuchali słów tej Księgi, aby czynić wszystko tak, jak w niej jest napisane. Kapłan Chilkijjahu, Achikam, Akbor, Szafan i Asaja udali się do prorokini Chuldy, żony stróża szat Szalluma, syna Tikwy, syna Charchasa - ona mieszkała w Jerozolimie w drugiej [dzielnicy] - i powiedzieli jej [o tym].” (2 Krl 22,12-14 BP).

6. Jakich reform wymagało życie Judeiczyków?

    2 Krl 23,1-12

„Król posłał i zebrali się u niego wszyscy starsi Judy i Jerozolimy. Król udał się do Świątyni, a z nim wszyscy Judejczycy, wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, kapłani, prorocy oraz wszystek lud od najmniejszego do największego. Przeczytał im wszystkie słowa Księgi Przymierza, znalezionej w Świątyni Jahwe. Król stanął przy kolumnie i zawarł Przymierze wobec Jahwe, że będzie szedł za Jahwe i będzie strzegł Jego nakazów, Jego upomnień i Jego przepisów całym sercem i całą duszą, że będzie spełniał wszystkie słowa tego Przymierza, napisane w tej Księdze. Cały lud przystąpił do Przymierza. Król nakazał wielkiemu kapłanowi Chilkijjahu, kapłanom drugiej [zmiany] i stróżom progu wynieść z miejsca Świętego [Świątyni] Jahwe wszystkie przedmioty, wykonane dla [kultu] Baala, Aszery i wszystkich Zastępów Niebieskich. Spalił je poza Jerozolimą na polach Cedronu i zaniósł ich popiół do Betel. Usunął fałszywych kapłanów, których ustanowili królowie Judy, [a którzy] składali ofiarę kadzidła na wyżynach, w miastach Judy i w okolicach Jerozolimy, i tych, którzy palili kadzidło Baalowi, Słońcu, Księżycowi, Planetom i wszystkim Zastępom Niebieskim. Wyrzucił Aszerę ze Świątyni Jahwe poza Jerozolimę do potoku Cedron i spalił ją w dolinie Cedron. Obrócił [ją] w proch i wysypał jej popiół na grób synów ludu. Zburzył mieszkania świętych nierządników, którzy byli w Świątyni Jahwe, gdzie kobiety tkały szaty dla Aszery. Sprowadził wszystkich kapłanów z miast judzkich, zbezcześcił wyżyny, na których kapłani palili kadzidło od Gibea aż po Beerszebę. Zburzył Wyżyny Bramy, która znajdowała się u wejścia w bramę Jozuego, komendanta miasta, po lewej stronie każdego, kto wchodził do miasta. Wszakże kapłani wyżyn nie przystępowali do ołtarza Jahwe w Jerozolimie, chociaż wśród swoich braci jedli chleb niekwaszony. Zbezcześcił Tofet, który znajdował się w dolinie Ben Hinnom, aby nikt [więcej] nie przeprowadzał swego syna lub swej córki przez ogień ku [czci] Moleka. Usunął konie, które królowie judzcy postawili ku [czci] Słońca u wejścia do Świątyni Jahwe, obok izby eunucha Netan-Meleka, która znajdowała się na terenie przyległym [do bramy]. Rydwany Słońca spalił w ogniu. Król zburzył ołtarze, znajdujące się na tarasie górnej izby Achaza, które zrobili królowie Judy, oraz ołtarze, które wzniósł Manasse na obu dziedzińcach Świątyni Jahwe. Usunął je stamtąd i rzucił ich popiół do potoku Cedron.” (2 Krl 23,1-12 BP);

„Tedy posławszy król, aby się zebrali do niego wszyscy starsi Judzcy i Jeruzalemscy, Wstąpił król do domu Pańskiego, i wszyscy mężowie Judzcy,i wszyscy obywatele Jeruzalemscy z nim, i kapłani, i prorocy, i wszystek lud od małego aż do wielkiego; i czytał, gdzie wszyscy słyszeli wszystkie słowa ksiąg przymierza, które były znalezione w domu Pańskim. Potem stanął król na majestacie, i uczynił przymierze przed Panem, że chce chodzić za Panem, i strzedz rozkazania jego, i świadectw jego, i wyroków jego ze wszystkiego serca, i ze wszystkiej duszy, i pełnić słowa przymierza tego, które były napisa ne w onych księgach. I przestał lud na onem przymierzu. I przykazał król Helkijaszowi, kapłanowi najwyższemu, i kapłanom wtórego rzędu, i odźwiernym, aby wyrzucili z kościoła Pańskiego wszystko naczynie, które sprawione było Baalowi, i gajowi poświęconemu, i wszystkiemu wojsku niebieskiemu, i spalił je precz za Jeruzalemem na polu Cedron, a zaniósł popiół ich do Betela. Złożył też z urzędu popów, których byli postanowili królowie Judzcy, aby kadzili po wyżynach w miastach Judzkich i około Jeruzalemu; przytem i onych, którzy kadzili Baalowi, słońcu i miesiącowi, i planetom, i wszystkiemu wojsku niebieskiemu. Kazał też wynieść gaj święcony z domu Pańskiego precz z Jeruzalemu ku potokowi Cedron, a spalił go u potoku Cedron, i starł go w proch, a popiół jego rozmiotał na groby synów onegoż ludu. Zburzył też domy Sodomczyków, które były w domu Pańskim, kędy niewiasty tkały opony do gaju poświęconego. I zawołał wszystkich kapłanów z miast Judzkich, a splugawił wyżyny, na których kadzili, od Gabaa aż do Beerseba, i popsuł wyżyny przy bramach, które były w wejściu bramy Jozuego książęcia miasta, a było po lewej stronie wchodzącemu w bramę miejską. Wszakże nie przystępowali kapłani wyżyn do ołtarza Pańskiego w Jeruzalemie, ale jadali chleby przaśne między braćmi swoimi. Splugawił też i Tofet, które było w dolinie syna Hennomowego, aby więcej nikt nie przewodził syna swego, ani córki swojej przez ogień ku czci Molochowi. Zagubił też one konie, które byli królowie Judzcy oddali słońcu, a stały, kędy wchodzą do domu Pańskiego, podle mieszkania Natanmelecha dworzanina, które było na przedmieściu; i wozy słońca spalił ogniem. Także ołtarze, które były na dachu sali Achazowej, które byli poczynili królowie Judzcy, i ołtarze, które był poczynił Manases w obu sieniach domu Pańskiego, pokaził król; a pospieszywszy się stamtąd kazał wrzucić proch ich w potok Cedron.” (2 Krl 23,1-12 BG).

7. Jak myślisz,  z jakiego powodu w świątyni  Pana z biegiem czasu pojawiło się tak dużo pogańskich elementów?

8. W  czym dzisiejsze  chrześcijaństwo  przypomina  okres  z  dziejów  Judy? Czy jesteś gotowy na radykalne zmiany w swoim życiu?

Jedyne Źródło Objawienia – Pismo Święte

Tekst przewodni: 2 Tym 3,16.17

„Całe Pismo natchnione jest przez Boga oraz pomocne do nauki, do dowodu, do rewizji, do wychowania dzieci w sprawiedliwości; aby człowiek Boga był przygotowany i wyposażony do każdego, szlachetnego działania.” (2 Tym 3,16.17 BGN).

„Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.” (2 Tym 3,16.17 BW);

1. Jakie jest pochodzenie Pisma Świętego i czyje świadectwo ono     zawiera?

    2 Ptr 1,19-21; 1 Jana 1,1-4; Hbr 1,1.2; por. 1 Tes 2,13

„Mamy więc słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie, trzymając się go niby pochodni, świecącej w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach. Przede wszystkim to wiedzcie, że wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi. Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym.” (2 Ptr 1,19-21 BW);

„Mamy też jeszcze mocniejsze, prorockie słowo; (i) dobrze czynicie, jeśli trzymacie się go jak lampy świecącej w ciemnym miejscu, dopóki nie zaświta dzień i gwiazda poranna nie wzejdzie w waszych sercach. Przede wszystkim wiedzcie to, że żadne proroctwo Pisma nie pochodzi z własnego wyjaśnienia; gdyż proroctwo nie było nigdy przyniesione z woli człowieka, lecz wypowiedzieli (je) ludzie od Boga, niesieni przez Ducha Świętego.” (2 Ptr 1,19-21 BPD);

„Mamy także całkiem pewną wypowiedź proroków, i dobrze uczynicie, idąc za nią jak za pochodnią świecącą w ciemnym miejscu, aż zabłyśnie dzień i jutrzenka wzejdzie w waszych sercach! Przede wszystkim pamiętajcie, że nie można dowolnie wyjaśniać żadnej wypowiedzi proroka w Piśmie. Bo nie z woli człowieka głoszone były niegdyś proroctwa, lecz natchnieni Duchem Świętym przemawiali święci ludzie Boży.” (2 Ptr 1,19-21 BP);

„Co było od początku, co słyszeliśmy, co oczami naszymi widzieliśmy, na co patrzyliśmy i czego ręce nasze dotykały, o Słowie żywota - a żywot objawiony został, i widzieliśmy, i świadczymy, i zwiastujemy wam ów żywot wieczny, który był u Ojca, a nam objawiony został - co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem. A to piszemy, aby radość nasza była pełna.” (1 jana 1,1-4 BW);

„Piszemy wam o Słowie życia, o tym, które było od początku, któreśmy słyszeli i widzieli na własne oczy, w któreśmy się wpatrywali i którego dotykały nasze dłonie. - Życie to objawiło się, a my widzieliśmy je i dlatego dajemy świadectwo i głosimy wam życie wieczne, które było u Ojca, a nam się objawiło. - To, cośmy widzieli i słyszeli, głosimy również wam, abyście i wy mieli z nami łączność. A nasza łączność jest [łącznością] z Ojcem i Synem Jego Jezusem Chrystusem. A piszemy po to, aby radość wasza była pełna.” (1 Jana 1,1-4 BP);

„Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców [naszych] przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat.” (Hbr 1,1.2 BT);

„Bóg, który stopniowo i na wiele sposobów objawiał dawniej (swoje Słowo) ojcom przez proroków, w tych ostatnich dniach przemówił do nas w (osobie) Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego i przez którego stworzył wszystko, co istnieje w czasie i przestrzeni.” (Hbr 1,1.2 BPD);

„Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przejęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale jako to, czym jest naprawdę - jako słowo Boga, który działa w was, wierzących.” (1 Tes 2,13 BT);

„Przetoż i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.” (1 Tes 2,13 BG).

2. Czy ktokolwiek ma prawo zmienić zapis w Świętej Bożej             Księdze?

    Obj 22,18-20; por. 5 Mjż 4,1.2; 13,1

„Ja świadczę każdemu, kto słucha proroczych słów tej księgi: jeśliby ktoś cokolwiek do nich dodał, to Bóg doda mu plag zapisanych w tej księdze. A jeśliby ktoś ujął co z proroczych słów tej księgi, Bóg ujmie jego uczestnictwo w drzewie życia i w Mieście Świętym, opisanych w tej księdze. Mówi Ten, który o tym świadczy: „Zaiste, przyjdę niebawem”. Amen. Przyjdź, Panie Jezu! Łaska Pana Jezusa ze wszystkimi!” (Obj 22,18-20 BP);

„A oświadczam się każdemu słuchającemu słów proroctwa księgi tej: Jeźliby kto przydał do tego, przyda mu też Bóg plag opisanych w tej księdze; A jeźliby kto ujął ze słów księgi proroctwa tego, odejmie też Bóg część jego z księgi żywota i z miasta świętego, i z tych rzeczy, które są napisane w tej księdze. Tak mówi ten, który świadectwo daje o tych rzeczach: Zaiste, przyjdę rychło. Amen. I owszem przyjdź, Panie Jezusie! Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z wami wszystkimi. Amen.” (Obj 20,18-22 BG);

„Teraz więc słuchaj, Izraelu, praw i poleceń, które wam przekazuję po to, żebyście je wypełniali i mogli radować się życiem, żebyście też wzięli w posiadanie kraj, który wam daje Jahwe, Bóg waszych ojców. Do przepisów tych niczego nie będziecie dodawać i niczego nie będziecie z nich ujmować, lecz przestrzegać będziecie dokładnie wszystkich ogłoszonych przeze mnie nakazów Jahwe, waszego Boga.” (5 Mjż 4,1.2 BR);

„Izraelu! Teraz bądź posłuszny ustawom i nakazom, które wam daję do wypełnienia, abyście żyli i objęli w posiadanie ziemię, którą daje wam Jahwe, Bóg waszych ojców. Nie dodawajcie niczego do tego, com wam nakazał, ani też niczego nie odejmujcie, przestrzegając nakazów waszego Boga Jahwe, które wam zlecam.” (5 Mjż 4,1.2 BP);

„Wszystko, co wam przykazałem, zachowujcie dokładnie i wprowadzajcie w życie, niczego nie dorzucając ani nie odejmując niczego.” (5 Mjż 13,1 BR);

„Wszystko, co ja wam powiedziałem, starannie wypełniajcie. Nic do tego nie będziesz dodawał ani niczego od tego nie ujmiesz.” (5 Mjż 13,1 BW).

3. Co jest powodem, że wielu ludzi wyznaje różne błedne i               szkodliwe poglądy,  lub wręcz traci wiarę?

    Mt 22,23-32; Łk 24,25-27; por. Ps 119,105

„Owego dnia przyszli do Niego saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zapytali Go w ten sposób: Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli ktoś umrze bezdzietnie, niech jego brat pojmie wdowę po nim i wzbudzi potomstwo swemu bratu. Otóż było u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł, a ponieważ nie miał potomstwa, zostawił swoją żonę bratu. Tak samo drugi i trzeci – aż do siódmego. W końcu po wszystkich umarła ta kobieta. Do którego więc z tych siedmiu należeć będzie przy zmartwychwstaniu? Bo wszyscy ją mieli [za żonę]. Jezus im odpowiedział: Jesteście w błędzie, bo nie znacie Pism ani mocy Bożej. Przy zmartwychwstaniu bowiem nie będą się ani żenić, ani za mąż wychodzić, lecz będą jak aniołowie Boży w niebie. A co do zmartwychwstania umarłych, to nie czytaliście, co wam Bóg powiedział w słowach: Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba? Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych.” (Mt 22,23-32 BT);

„A On rzekł do nich: O głupi i gnuśnego serca, by uwierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy. Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, by wejść do swojej chwały? I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach.” (Łk 24,25-27 BW);

„On zaś rzekł do nich: Bezmyślni i nieskorzy do wierzenia we wszystko, co powiedzieli Prorocy! Czyż Mesjasz nie musiał tego wycierpieć i tak wejść do swej chwały? I począwszy od Mojżesza i Proroków wyjaśniał im, co było o Nim we wszystkich Pismach.” (Łk 24,25-27 BP);

„Słowo twoje jest pochodnią nogom moim I światłością ścieżkom moim.” (Ps 119,105 BW);

„Słowo Twoje jest światłem dla stóp moich, pochodnią na drogach moich.” (Ps 119,105 BR).

4. Jak mocne i trwałe jest Słowo Boże?

    Mt 24,35; por. Iz 40,6-8; 55,8-11

„Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.” (Mt 24,35 BPD);

„Głos mówi: Zwiastuj! I rzekłem: Co mam zwiastować? To: Wszelkie ciało jest trawą, a cały jego wdzięk jak kwiat polny. Trawa usycha, kwiat więdnie, gdy wiatr Pana powieje nań. Zaprawdę: Ludzie są trawą! Trawa usycha, kwiat więdnie, ale słowo Boga naszego trwa na wieki.” (Iz 40,6-8 BW);

„Głos nakazuje: „Wołaj!” I rzekłem: „Co mam wołać?” - Wszelkie ciało jest trawą i wszelki wdzięk jego - jak gdyby kwiat polny! Usycha trawa, kwiat więdnie, gdy tchnienie Jahwe ich dotknie. (Tak, trawą jest naród). Usycha trawa, kwiat więdnie, lecz słowo Boga naszego trwać będzie na wieki!” (Iz 40,6-8 BP);

„Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami - wyrocznia Pana. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje - nad waszymi drogami i myśli moje - nad myślami waszymi. Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa.” (Iz 55,8-11 BT);

„Albowiem moje myśli nie są myślami waszymi, a wasze drogi nie są moimi drogami - stwierdza uroczyście Jahwe. Bo jak wysoko niebo góruje nad ziemią, tak drogi moje są wyższe od waszych, a myśli moje - przewyższają wasze! Bo jak deszcz czy śnieg spada z niebios i już tam nie wraca, lecz ziemię napawa i sprawia, że rodzi i płody wydaje, że nasion dostarcza pod zasiew a chleba na pokarm - tak jest i z moim słowem, które z ust moich pochodzi: nie wraca do mnie bez skutku, ale wypełnia mą wolę i wykonuje to, z czym je posłałem.” (Iz 55,8-11 BP).

5. Kogo  Biblia  nazywa  człowiekiem  mądrym  i                               błogosławionym,  i  jak postępują  tacy Boży ludzie?

    Obj 1,3; Mt 4,4; 7,24.25

„Błogosławiony ten, który czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski.” (Obj 1,3 BW);

„Szczęśliwy ten, kto czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i trzymają się tego, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski.” (Obj 1,3 BPD);

„A on odpowiedział: Jest napisane: Nie samym chlebem będzie żył człowiek, ale każdym słowem pochodzącym z ust Bożych.” (Mt 4,4 BUG);

„On zaś powiedział: Napisano: „Nie samym chlebem będzie żył człowiek ale każdym słowem, które wychodzi z ust Boga”.” (Mt 4,4 BP);

„Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony.” (Mt 7,24.25 BT);

„Każdy więc, kto słucha tych słów moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża mądrego, który zbudował dom swój na opoce. I spadł deszcz ulewny, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, ale on nie runął, gdyż był zbudowany na opoce.” (Mt 7,24.25 BW).

6. Czym Słowo Boże staje się dla  człowieka,  który  przyjmuje         je  szczerym  i  otwartym     sercem?

    2 Tym 3,15-17; Hbr 4,12; por. 2 Kor 10,3-6

„I ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.” (2 Tym 3,15-17 BW);

„Również dlatego, że od dziecka znasz Pisma święte, które mogą ci dać mądrość, prowadzącą do zbawienia przez wiarę, jaką mamy w Chrystusie Jezusie. Każde Pismo jest natchnione przez Boga i przydatne do nauczania i przekonywania, do poprawiania i do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Bogu oddany był doskonały, przygotowany do wszelkich dobrych uczynków.” (2 Tym 3,15-17 BP);

„Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.” (Hbr 4,12 BW);

„Chociaż bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki według ciała, gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała, lecz ma od Boga moc burzenia twierdz warownych. Udaremniamy ukryte knowania i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Boga, a wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi, z gotowością ukarania każdego nieposłuszeństwa, kiedy już wasze posłuszeństwo stanie się doskonałe.” (2 Kor 10,3-6 BT);

„Chociaż żyjemy jako ludzie, to jednak w walce nie kierujemy się ludzkimi względami. Oręż, którym posługujemy się w walce, nie jest bowiem czysto ludzki, lecz zawiera moce Boże, które burzą nawet warowne twierdze. Burzymy rozumowania i wszelką wyniosłość, która podnosi się przeciw poznaniu Boga, a każdy umysł skłaniamy do posłuszeństwa Chrystusowi. Jesteśmy gotowi karać każdy objaw nieposłuszeństwa, skoro tylko urzeczywistni się w pełni wasze posłuszeństwo.” (2 Kor 10,3-6 BP).

Autorytet człowieka i Pism

Tekst przewodni: Hbr 4,12

„Gdyż Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż jakikolwiek obosieczny miecz, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamysły i zamiary serca.” (Hbr 4,12 BPD);

„Przecież słowo Boże jest żywe, skuteczne i ostrzejsze niż obosieczny miecz i tak przenikliwe, że aż rozdziela spojenia i rdzenie duszy i ducha, a zdolne jest rozsądzać myśli i zamiary serca.” (Hbr 4,12 BP).

1. Czym jest Słowo Boże?
    Jan 17,17; Ps 33,6; Jer 23,29

„Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą.” (Jan 17,17 BT);

„Poświęć ich w prawdzie Twojej, Słowo Twoje jest prawdą.” (Jan 17,17 NBG);

„Słowem Pana uczynione zostały niebiosa, A tchnieniem ust jego całe wojsko ich.” (Ps 33,6 BW);

„Przez słowo Jahwe zostały stworzone niebiosa, przez tchnienie ust Jego - wszystkie ich zastępy.” (Ps 33,6 BP);

„Czyż słowo moje nie jest jak ogień trawiący - głosi Jahwe - i jak młot, który kruszy skałę?” (Jer 23,29 BP);

„Czy Moje słowo nie jest raczej jak ogień mówi WIEKUISTY, oraz jako młot, co kruszy skałę?” (Jer 23,29 NBG).  

2. Co czyni Bóg, zanim dokona jakiejkolwiek rzeczy na ziemi?
    Amos 3,7; 1 Mjż 18,16.17

„Zaiste, nie czyni Wszechmogący Pan nic, jeżeli nie objawił swojego planu swoim sługom, prorokom.” (Amos 3,7 BW);

„Ale Pan, WIEKUISTY, niczego nie czyni, zanim nie objawi swojego postanowienia swoim sługom – prorokom.” (Amos 3,7 NBG);

„Bo Pan Bóg nie uczyni niczego, nie objawiwszy swej tajemnicy sługom swym, prorokom.” (Amos 3,7 BT);

„Potem ci mężowie odeszli stamtąd i skierowali się w stronę Sodomy. Abraham zaś szedł razem z nimi, odprowadzając ich. Wtedy Jahwe przemówił: Czyż mam ukrywać przed Abrahamem to, co chcę uczynić?” (1 Mjż 18,16.17 BP);

„Potem wyruszyli stamtąd owi mężowie i skierowali się ku Sodomie. Abraham zaś szedł z nimi, aby ich odprowadzić. A Pan mówił: Czy mam zataić przed Abrahamem to, co zamierzam uczynić?” (1 Mjż 18,16.17 BW).  

3. O czym pisali Apostołowie?
    1 Jana 1,1-4

„Co było od początku, co słyszeliśmy, co oczami naszymi widzieliśmy, na co patrzyliśmy i czego ręce nasze dotykały, o Słowie żywota - a żywot objawiony został, i widzieliśmy, i świadczymy, i zwiastujemy wam ów żywot wieczny, który był u Ojca, a nam objawiony został - co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem. A to piszemy, aby radość nasza była pełna.” (1 Jana 1,1-4 BW);

„Piszemy wam o Słowie życia, o tym, które było od początku, któreśmy słyszeli i widzieli na własne oczy, w któreśmy się wpatrywali i którego dotykały nasze dłonie. - Życie to objawiło się, a my widzieliśmy je i dlatego dajemy świadectwo i głosimy wam życie wieczne, które było u Ojca, a nam się objawiło. - To, cośmy widzieli i słyszeli, głosimy również wam, abyście i wy mieli z nami łączność. A nasza łączność jest [łącznością] z Ojcem i Synem Jego Jezusem Chrystusem. A piszemy po to, aby radość wasza była pełna.” (1 Jana 1,1-4 BP).

4. Kogo Pismo Święte nazywa człowiekiem błogosławionym?
    Obj 1,3

„Błogosławiony ten, który czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski.” (Obj 1,3 BW);

„Błogosławiony, który odczytuje, i ci, którzy słuchają słów proroctwa, a strzegą tego, co w nim napisane, bo chwila jest bliska.” (Obj 1,3 BT);

„Szczęśliwy ten, kto czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i trzymają się tego, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski.” (Obj 1,3 BPD).

5. Jak Pan Jezus traktował Słowo Boże (ST)?
    Łk 10,25.26; Mt 19,4; Łk 24,25-27.44; Jan 5,39; Jan 10,34.35

„A oto pewien uczony w zakonie wystąpił i wystawiając go na próbę, rzekł: Nauczycielu, co mam czynić, aby dostąpić żywota wiecznego? On zaś rzekł do niego: Co napisano w zakonie? Jak czytasz?” (Łk 10,25.26 BW);

„A oto pewien biegły w Prawie zapytał Go podstępnie: Nauczycielu, co mam czynić, aby posiąść życie wieczne? On zaś powiedział: Co napisano w Prawie? Jak czytasz?” (Łk 10,25.26 BP);

„A On, odpowiadając, rzekł: Czyż nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył mężczyznę i kobietę?” (Mt 19,4 BW);

„A On rzekł do nich: O głupi i gnuśnego serca, by uwierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy. Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, by wejść do swojej chwały? I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach. (…) Potem rzekł do nich: To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach.” (Łk 24,25-27.44 BW);

„Na to On rzekł do nich: O, nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?I zaczynając od Mojżesza, poprzez wszystkich proroków, wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.(...) Potem rzekł do nich: To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach.” (Łk 24,25-27.44 BT);

„Badacie Pisma, gdyż wydaje się wam, że w nich macie życie wieczne, a one świadczą o mnie.” (Jan 5,39 NBG);

„Zgłębiacie Pisma, gdyż się wam zdaje, że macie w nich życie wieczne, a tymczasem one składają wyraźne świadectwo o Mnie.” (Jan 5,39 BPD);

„Zapytał ich tedy Jezus: A czyż w waszym Piśmie nie znajdują się słowa: Powiedziałem: bogami jesteście? Jeżeli więc Pismo nazywa bogami tych, do których zostało skierowane słowo Boże - a przecież słów Pisma nie można podważać.” (Jan 10,34.35 BR);

„Jezus im odpowiedział: Czy nie jest napisane w waszym Prawie: Ja powiedziałem: Jesteście bogami ? Jeśli tamtych, do których było słowo Boga, nazwał bogami, a Pismo nie może zostać unieważnione.” (Jan 10,34.35 NBG);

„Odrzekł im Jezus: Czyż w waszym Prawie nie napisano: "Rzekłem: Bogami jesteście"? Pismo więc nazwało bogami tych, do których skierowane było słowo Boże - a Pisma nie można zmienić.” (Jan 10,34.35 BP).        

6. Co mamy czynić, gdy ktoś powołuje się na autorytet Pisma?
    Mt 24,4.5; DzAp 17,10.11; Gal 1,6-8

„A Jezus odpowiadając, rzekł im: Baczcie, żeby was kto nie zwiódł. Albowiem wielu przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Jam jest Chrystus, i wielu zwiodą.” (Mt 24,4.5 BW);

„A Jezus im odpowiedział: Strzeżcie się, żeby was kto nie zwiódł. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: To ja jestem Mesjaszem. I wielu w błąd wprowadzą.” (Mt 24,4.5 BT);

„A Jezus rzekł do nich: „Czuwajcie, żeby was nikt w błąd nie wprowadził. Bo wielu przyjdzie przybierając moje imię i powiedzą: Ja jestem Mesjasz. I wielu ludzi zwiodą.” (Mt 24,4.5 Kow);

„Zaraz w nocy bracia wysłali Pawła i Sylasa do Berei. Kiedy tam przybyli, weszli do synagogi żydowskiej. Ci byli szlachetniejsi od tych w Tesalonice, gdyż przyjęli słowo [Boże] z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się sprawy mają.” (DzAp 17,10.11 BUG);

„Jeszcze tej samej nocy wysłali bracia Pawła i Sylasa do Berei. Skoro tylko tam przybyli, udali się do synagogi żydowskiej. Tamtejsi Żydzi byli życzliwsi od Tesaloniczan: okazali całą gotowość przyjęcia głoszonej im nauki i sami codziennie badali Pismo, pragnąc znaleźć potwierdzenie dla słów apostołów.” (DzAp 17,10.11 BR);

„Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty!” (Gal 1,6-8 BT);

„Dziwię się, że od tego, który, powołał was za łaską Chrystusa odchodzicie tak szybko ku innej ewangelii. Tymczasem nie ma innej ewangelii; są tylko ludzie, którzy siejąc wśród was zamęt, chcieliby odmienić Ewangelię Chrystusa. I jeśli znalazłby się ktoś - mniejsza o to, kto by to był: my sami czy jakiś anioł z nieba - kto głosiłby inną Ewangelię niż ta, którą myśmy wam głosili - niech będzie przeklęty.” (Gal 1,6-8 BR).  

7. Czy jesteś przekonany, że Biblia jest Prawdziwym Słowem Bożym?
  
8. Co najbardziej przekonuje Cię do Biblii jako Słowa Bożego?

Spotkanie mieszkańców Nazaretu z Jezusem

Tekst przewodni: Jan 1,46

„Wtedy Natanael rzekł do niego: Czy z Nazaretu może być coś dobrego? Filip na to: Pójdź i zobacz!” (Jan 1,46 BW).

1. Czym dla Jezusa był Nazaret i jego okolice?
    Mk 6,1

„I wyszedł stamtąd. I przychodzi w swoje strony rodzinne, a razem z Nim idą Jego uczniowie.” (Mk 6,1 BP);

„Wyszedłszy stamtąd udał się do swego rodzinnego miasta; uczniowie jego towarzyszyli mu.” (Mk 6,1 Kow).

2. Kiedy Jezus rozpoczął nauczanie w Synagodze?
    Mk 6,2 I cz.

„Kiedy nastał szabat, zaczął nauczać w synagodze.” (Mk 6,2 I cz. BP).

3. Jaką reakcję wywołały Jego słowa?
    Mk 6,2 II cz.; Jana 7,15

„A wielu słuchaczy zdumiewało się: Skąd się to u Niego bierze? - mówili. - I skąd wzięła się ta Jego mądrość, a także moce nadziemskie, działające przez Jego ręce?” (Mk 6,2 II cz. BP);

„Wielu słuchających dziwiło się i zastanawiało: Skąd On to ma? I co to za mądrość, która jest Mu dana? I takie cuda, które się przez Jego ręce dzieją?” (Mk 6,2 II cz. BPD);

„I dziwili się Żydzi, i mówili: Skąd ta jego uczoność, skoro się nie uczył?” (Jana 7,15 BW);

„Dziwili się zatem Żydzi i mówili: Skąd On zna Pisma, skoro jest niewykształcony?” (Jana 7,15 BPD);

„I zdumiewali się Żydzi mówiąc: Skąd On zna tak dobrze Pisma, skoro w ogóle się nie uczył?” (Jana 7,15 BR).

4. Według jakich kryteriów mieszkańcy Nazaretu oceniali Jezusa?
    Mk 6,3

„Czy to nie jest ów cieśla, syn Marii, i brat Jakuba, i Jozesa, i Judy, i Szymona? A jego siostry, czyż nie ma ich tutaj u nas? I gorszyli się nim. ” (Mk 6,3 BW);

„Czy to nie jest ten cieśla, syn Marii, brat Jakuba, Jozesa, Judy i Szymona? I czy Jego siostry nie są tu, przy nas? I zaczęli wyszukiwać powody do odsunięcia się od Niego. ” (Mk 6,3 BPD);

„Czyż nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? A siostry Jego czyż nie żyją także tu u nas? I wątpili w Niego.” (Mk 6,3 BR).

5. Co ważnego powiedział Jezus i jakie ma to znaczenie dziś?
    Mk 6,4 

„A Jezus rzekł im: Nigdzie prorok nie jest pozbawiony czci, chyba tylko w ojczyźnie swojej i pośród krewnych swoich, i w domu swoim.” (Mk 6,4 BW);

„Wtedy rzekł im Jezus: „Nigdzie nie doznaje prorok tak mało uznania jak w swym rodzinnym mieście, jak właśnie wśród krewnych swych i swej rodziny”.” (Mk 6,4 Kow);

„Jezus zaś zwrócił im uwagę: Nigdzie prorok nie jest lekceważony, poza swoją ojczyzną, pośród swoich krewnych i we własnym domu.” (Mk 6,4 BPD);

„Zaś Jezus im powiedział, że nie jest wzgardzony prorok, chyba że w swym ojczystym kraju, wśród krewnych i w swoim domu.” (Mk 6,4 NBG).

6. Jaką  największą stratę ponieśli mieszkańcy  Nazaretu  (w  tym również krewni)  i jaka stąd płynie nauka dla nas?
    Mk 6,5

„I nie mógł tam dokonać żadnego cudu, tylko niektórych chorych uzdrowił, wkładając na nich ręce.” (Mk 6,5 BW);

„I nie mógł tam wcale okazać swej mocy. Uzdrowił tylko kilku chorych, włożywszy na nich ręce.” (Mk 6,5 BP).