„Jeżeli powstrzymasz swoją nogę od bezczeszczenia sabatu, aby załatwić swoje sprawy w moim świętym dniu, i będziesz nazywał sabat rozkoszą, a dzień poświęcony Panu godnym czci, i uczcisz go nie odbywając w nim podróży, nie załatwiając swoich spraw i nie prowadząc pustej rozmowy, wtedy będziesz się rozkoszował Panem, a Ja sprawię, że wzniesiesz się ponad wyżyny ziemi, i nakarmię cię dziedzictwem twojego ojca, Jakuba, bo usta Pana to przyrzekły.” (Iz 58,13-14 BW);
„Jeśli powstrzymasz w szabat swoje nogi, by w moim dniu świętym swych spraw nie załatwiać, i jeśli będziesz szabat nazywał rozkoszą, a święty [dzień] Jahwe - czcigodnym, jeśli go uczcisz, stroniąc od podróży, załatwiania sprawunków i od gadulstwa, wówczas znajdziesz rozkosz swą w Jahwe! Pozwolę ci kroczyć po wyżynach kraju, sycić się dziedzictwem praojca Jakuba! - Tak usta Jahwe orzekły.” (Iz 58,13-14 BP);
„Jeśli się powstrzymasz od deptania szabatu i oddawania się w dni święte swoim zwykłym sprawom; jeśli znów szabat nazywać będziesz Rozkoszą, a dniem czcigodnym święto na cześć Pana; jeśli je uszanujesz nie udając się w podróż i nie załatwiając spraw zwykłych, i rozmów nie prowadząc żadnych, to znajdziesz samą słodycz w Panu, a Ja cię poprowadzę zwycięsko po wyżynach kraju i karmił cię będę dziedzictwem twego ojca, Jakuba, bo tak zawyrokował Pan własnymi ustami.” (Iz 58,13-14 BR).
1. Dlaczego zgromadzeni w synagodze zapytali Jezusa czy można uzdrawiać w sabat?
Mt 12,10; Mk 3,1-2
„A był tam człowiek, który miał uschłą rękę. I zapytali go, mówiąc: Czy wolno w sabat uzdrawiać? Chcieli go bowiem oskarżyć.” (Mt 12,10 BW);
„I oto był tam człowiek, który miał uschłą rękę. I, aby moc Go potępić, zadali Mu pytanie: Czy wolno w szabat uzdrawiać?” (Mt 12,10 BPD);
„I znów wszedł kiedyś do synagogi, i zastał tam człowieka, który miał uschłą rękę. A oni podpatrywali Go, czy dokona uzdrowienia w szabat, żeby móc Go potem oskarżyć.” (Mk 3,1-2 BR);
„Jezus wstąpił znów do synagogi; a był tam człowiek z uschłą ręką. Faryzeusze śledzili go, czy dokona uzdrowienia w dzień szabatu, aby móc go potem oskarżyć.” (Mk 3,1-2 Kow).
2. Jakiej odpowiedzi udzielił im Jezus, znając myśli faryzeuszy?
Mt 12,11-12; Mk 3,4; Łk 6,8-9
„A On im rzekł: Któż z was, mając jedną owcę, gdyby mu ta w sabat do dołu wpadła, to czy jej nie pochwyci i nie wyciągnie? O ileż więcej wart jest człowiek, niż owca! A zatem wolno w sabat dobrze czynić.” (Mt 12,11-12 BW);
„On zaś odrzekł im: "Jeżeli komu z was w szabat wpadnie do dołu jego jedyna owca, czyż nie sięgnie po nią i nie wyciągnie jej? A ileż więcej jest wart człowiek niż owca! Wolno zatem dobrze czynić także w szabat.” (Mt 12,11-12 Kow);
„A do nich mówi: Czy w szabat należy czynić dobrze, czy źle? Ratować życie czy zabijać? Lecz oni milczeli.” (Mk 3,4 BP);
„Potem zapytał ich: „Czy wolno w szabat raczej czynić dobrze niż źle czynić, ocalić raczej życie ludzkie niż pozwolić mu zginąć?” Lecz oni milczeli.” (Mk 3,4 Kow);
„Mówi też im: Wolno w sabat szlachetnie czynić, czy źle czynić; uratować duszę, czy zabić? Ale oni milczeli.” (Mk 3,4 BGN);
„Tymczasem On, rozpoznawszy ich myśli, powiedział do człowieka z uschłą ręką: Wstań i przyjdź tu na środek. Podniósł się tedy i stanął [pośrodku]. A Jezus powiedział do nich: Pytam was, co godzi się czynić w szabat: dobro czy zło? Ocalić życie czy zgubić je?” (Łk 6,8-9 BR);
„A on znał ich myśli, zatem powiedział człowiekowi, który miał uschniętą rękę: Podnieś się oraz stań na środku. Więc on się podniósł i stanął. Następnie Jezus do nich powiedział: Pytam was: Wolno w sabaty słusznie czynić, czy źle uczynić? Uratować życie, czy zniszczyć?” (Łk 6,8-9 BGN).
3. W jakiej innej historii Jezus zaskoczył swoich przeciwników dobrym czynem?
Łk 14,1-6
„Zdarzyło się, gdy w szabat wszedł do domu jednego z przywódców faryzeuszów, aby spożyć posiłek, że Go oni uważnie śledzili. I oto zjawił się przed Nim pewien człowiek z puchliną wodną. Wtedy Jezus odpowiedział znawcom Prawa i faryzeuszom: Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie? Oni jednak milczeli. On natomiast ujął go, wyleczył i odesłał. A do nich powiedział: Kto z was, jeśli mu syn lub wół wpadnie do studni, natychmiast go nie wyciąga, nawet w dzień szabatu? I nie byli w stanie temu zaprzeczyć.” (Łk 14,1-6 BPD);
„Pewnego szabatu poszedł do domu jednego ze znakomitych faryzeuszów na ucztę; a oni śledzili go bacznie. I oto stanął przed nim jakiś człowiek chory na wodną puchlinę. Wtedy Jezus zapytał uczonych w Prawie i faryzeuszów: „Wolno w szabat uzdrawiać czy nie?” A oni milczeli. Wówczas wziął go za rękę i uzdrowił go, a potem kazał mu odejść. Do nich zaś powiedział: „Jeśli komuś z was wpadnie do cysterny syn albo też wół, czy nie wyciągnie go natychmiast, nawet w szabat?” Nie potrafili mu na to odpowiedzieć.” (Łk 14,1-6 Kow).
4. Co najważniejszego uczynił w tym dniu Jezus?
Mt 12,13; Mk 3,5; Łk 6,10
„Wtedy rzekł do owego człowieka: Wyciągnij rękę! Wyciągnął, i stała się znów tak zdrowa jak druga.” (Mt 12,13 BT);
„I mówi temu człowiekowi: Wyciągnij twoją rękę. Więc on wyciągnął, i została przywrócona do zdrowia jak druga.” (Mt 12,13 NBG);
„Wtedy spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: Wyciągnij rękę! Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa.” (Mk 3,5 BT);
„Wtedy, zasmucony z powodu ich kamiennych serc, powiódł po nich gniewnym spojrzeniem, a następnie zwrócił się do człowieka: Wyciągnij rękę! I wyciągnął, a jego ręka stała się znów zdrowa.” (Mk 3,5 BPD);
„A spojrzawszy w koło po wszystkich, rzekł onemu człowiekowi: Wyciągnij rękę twoję! a on tak uczynił i przywrócona jest do zdrowia ręka jego, jako i druga.” (Łk 6,10 BG);
„I powiódłszy wzrokiem po nich wszystkich rzekł do człowieka: „Wyciągnij swoją rękę!” A on tak uczynił, bo ręka jego stała się znów zdrowa.” (Łk 6,10 Kow).
5. Jak zareagowali faryzeusze na widok uzdrowionego człowieka?
Mt 12,14; Mk 3,6; Łk 6,11
„Faryzeusze zaś wyszli i odbyli naradę przeciw Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.” (Mt 12,14 BT);
„A faryzeusze wyszli i zawiązali przeciwko niemu spisek, jakby go zgładzić.” (Mt 12,14 BGN);
„Faryzeusze natomiast, gdy tylko wyszli, rozpoczęli z Herodianami naradę w Jego sprawie, jak by Go tu zgładzić.” (Mk 3,6 BPD);
„A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzali przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.” (Mk 3,6 BT);
„Oni zaś wpadli w szał i naradzali się między sobą, jak mają postąpić wobec Jezusa.” (Łk 6,11 BT);
„Ale oni zostali napełnieni szaleństwem. Rozmawiali też jedni z drugimi co by uczynić Jezusowi.” (Łk 6,11 NBG);
„Oni zaś tracili wprost rozum ze złości i zaczęli się między sobą naradzać, co by mogli uczynić Jezusowi.” (Łk 6,11 Kow).
6. W jaki sposób wypełniło się słowo Jezusa, gdy rzekł, że jest On „Panem sabatu”?
Mk 2,27-28
„I dodał: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu.” (Mk 2,27-28 BT);
„Powiedział im też: Szabat został pomyślany dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Tak więc Syn Człowieczy jest Panem także i szabatu.” (Mk 2,27-28 BPD).
7. Jak dziś w praktyce stosujemy naukę Pana Jezusa o sabacie?