„Którzy we łzach sieją, żąć będą w radości. Postępują naprzód wśród płaczu, niosąc ziarno na zasiew; z powrotem przychodzą wśród radości, przynosząc swoje snopy.” (Psalm 126,5.6 BT);
„Ci, co sieją we łzach będą zbierać w radości. Idący idzie płacząc, i niesie garść zasiewu; wracający wraca ze śpiewem, i niesie swoje snopy.” (Psalm 126,5.6 NBG).
1. W jakim podobieństwie Pan Jezus mówił o globalnym dziele zwiastowania Ewangelii?
Mt 13,3.37; Mt 28,19.20; por. Mt 24,14; 1 Kor 3,5-9
„I mówił do nich wiele w podobieństwach. I rzekł: Oto wyszedł siewca, aby siać. (…) A On odpowiadając, rzekł: Ten, który sieje dobre nasienie, to Syn Człowieczy.” (Mt 13,3-37 BW)
„I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: Oto siewca wyszedł siać. (…) On odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy.” (Mt 13,3.37 BT);
„Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” (Mt 28,19.20 BW);
„Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.” (Mt 28,19.20 BT);
„Ta zaś Dobra Nowina o królestwie będzie głoszona po całym świecie na świadectwo dla wszystkich narodów. I wtedy przyjdzie koniec.” (Mt 24,14);
„A ta Ewangelia o królestwie będzie głoszona po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy nadejdzie koniec.” (Mt 24,14 BR);
„Kim bowiem jest Apollos, kim jest Paweł? Sługami, dzięki którym uwierzyliście, a każdy z nich działał w taki sposób, na jaki pozwolił mu Pan. Ja zasadziłem, Apollos podlewał, lecz Bóg powodował wzrost. Przeto nie liczy się ani ten, który sadzi, ani ten, który podlewa, lecz tylko ten, który daje wzrost, czyli Bóg. I ten, kto sadzi, i ten, kto podlewa, mają jednakową wartość, a każdy z nich otrzyma nagrodę odpowiednią do własnego trudu. Jesteśmy bowiem współpracownikami Boga, a wy jesteście uprawną ziemią Bożą, budowlą Boga.” (1 Kor 3,5-9 BP);
„Kimże jest Apollos? Albo kim jest Paweł? Sługami, przez których uwierzyliście według tego, co każdemu dał Pan. Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał wzrost. Otóż nic nie znaczy ten, który sieje, ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost-Bóg. Ten, który sieje, i ten, który podlewa, stanowią jedno; każdy według własnego trudu otrzyma należną mu zapłatę. My bowiem jesteśmy pomocnikami Boga, wy zaś - uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą.” (1 Kor 3,5-9 BR).
2. Kto kieruje dziełem Ewangelii i jest „Panem siewu i żniwa”, a jakie zadanie powierzono nam, wiernym?
Jan 15,26.27; Obj 22,17; Kazn.Sal 11,6; por. DzAp 2,47
„Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, posłany przeze Mnie od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On wyda świadectwo o Mnie. Wy też będziecie dawać o Mnie świadectwo, bo jesteście ze Mną od początku.” (Jan 15,26.27 BR);
„Gdy przyjdzie Opiekun, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi, ten zaświadczy o Mnie; wy jednak także świadczycie, gdyż jesteście ze Mną od początku.” (Jan 15,26.27 BPD);
Kiedy przyjdzie Obrońca, którego wam poślę od Ojca, Duch prawdy, który pochodzi od Ojca, da o Mnie świadectwo. Wy także będziecie dawać świadectwo, bo jesteście od początku ze Mną.” (Jan 15,26.27 BP);
„A Duch i Oblubienica mówią: "Przyjdź!" A kto słyszy, niech powie: „Przyjdź!” I kto spragniony, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie.” (Obj 23,17 BP);
„A Duch i Panna Młoda mówią: Przyjdź! I kto słyszy, niech powie: Przyjdź! Kto jest spragniony, niech przychodzi, kto chce, niech weźmie wodę życia za darmo.” (Obj 22,17 BPD);
„Rano zasiewaj swe ziarno, a i wieczorem niechaj ręka twoja nie zażywa spoczynku, bo nie wiesz, który [siew] będzie udany - ten czy tamten, czy też oba będą równie dobre.” (Kazn.Sal 11,6 BP);
„Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. Pan zaś przymnażał im codziennie tych, którzy dostępowali zbawienia.” (DzAp 2,47 BT).
3. Jaki los spotkał pierwsze ziarna i co Pan Jezus powiedział o ludziach, których dotyczy to Podobieństwo?
Mt 13,4.19
„A kiedy siał, niektóre ziarna padły na drogę, a ptaki nadleciawszy wydziobały je. (…) Gdy ktoś słucha nauki o królestwie, ale nie rozumie jej, wtedy przychodzi zły [duch) i zabiera to, co zostało zasiane w sercu tego człowieka. Taki człowiek - to inaczej ziarno, zasiane przy drodze.” (Mt 13,4.19 BR).
4. Gdzie padły następne ziarna?
Mt 13,5.6.20.21
„Inne zaś padły na grunt skalisty, gdzie nie miały wiele ziemi, i szybko powschodziły, gdyż gleba nie była głęboka. A gdy wzeszło słońce, zostały spieczone, a że nie miały korzenia, uschły. (…) A posiany na gruncie skalistym, to ten, kto słucha słowa i zaraz z radością je przyjmuje, ale nie ma w sobie korzenia, nadto jest niestały i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszy.” (Mt 13,5.6.20.21 BW);
„Inne padły na grunt skalisty, tam, gdzie nie miały wiele ziemi. Niebawem wzeszły, bo nie były na dużej głębokości, ale gdy ukazało się słońce, zostały spalone i uschły - bo nie miały korzenia. (…) A ziarno zasiane na gruncie skalistym - to człowiek, który słucha nauki i przyjmuje ją natychmiast z radością. Nie ma jednak w sobie korzenia, jest człowiekiem chwiejnym. Kiedy przychodzi ucisk albo prześladowanie z powodu owej nauki, natychmiast upada.” (Mt 13,54.6.20.21 BR).
5. Dlaczego kolejne ziarna także nie przyniosły plonu?
Mt 13,7.22
„Jeszcze inne padły między ciernie. A ciernie wybujały i zagłuszyły je. (…) Ziarno zasiane między ciernie - to człowiek, który słucha nauki, ale troski tego świata i zwodnicze bogactwa zdusiły słowo tak, że nie może wydać owocu. ” (Mt 13,7.22 BR);
„A inne padły między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je. (…) A posiany między ciernie, to ten, który słucha słowa, ale umiłowanie tego świata i ułuda bogactwa zaduszają słowo i plonu nie wydaje.” (Mt 13,7.22 BW);
„Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. (…) Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.” (Mt 13,7.22 BT).
6. Dlaczego ostatnie ziarna przyniosły dobry plon?
Mt 13,8.23
„Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. (…) Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie [je]. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny.” (Mt 13,8.23 BT);
„Inne wreszcie padły na ziemię urodzajną i przyniosły plon: jedno stukrotny, inne sześćdziesięciokrotny, inne trzydziestokrotny. (…) Ziarno, które padło na urodzajną ziemię, wyobraża tego, kto słuchając nauki rozumie ją i dlatego przynosi plon: stokrotny, sześćdziesięciokrotny i trzydziestokrotny.” (Mt 13,8.23 Kow);
„Jeszcze inne padły na dobrą ziemię i wydały owoc, jedne stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. (…) A posiany na dobrej ziemi, to ten, kto słowa słucha i rozumie; ten wydaje owoc: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny.” (Mt 13,8.23 BW).
7. Dlaczego plon poszczególnych ziaren był różny?
Łk 12,47.48; Mt 25,14.15
„Ten zaś sługa, który znał wolę pana swego, a nic nie przygotował i nie postąpił według jego woli, odbierze wiele razów. Lecz ten, który nie znał, choć popełnił coś karygodnego, odbierze niewiele razów. Komu wiele dano, od tego wiele będzie się żądać, a komu wiele powierzono, od tego więcej będzie się wymagać.” (Łk 12,47.48 BW);
„Ten zaś sługa, który znał wolę swego pana, a nie był gotowy i nie postąpił według jego woli, otrzyma wielką chłostę. Lecz ten, który [jej] nie znał i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele się będzie wymagać, [a] komu wiele powierzono, więcej będzie się od niego żądać.” (Łk 12,47.48 BUG);
„Bo to jest tak, jak z człowiekiem, który udając się w podróż, wezwał sługi i powierzył im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden, każdemu według zdolności, i wyjechał.” (Mt 25,14.15 BP);
„[Królestwo niebieskie] bowiem podobne [jest] do człowieka, który odjeżdżając, zwołał swoje sługi i powierzył im swoje dobra. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i zaraz odjechał.” (Mt 25,14.15 BUG).