Tekst
pamięciowy: Jak 1,22
„A
bądźcie wykonawcami Słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi
samych siebie.” (Jak 1,22 BW);
„Wprowadzajcie
słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami, którzy oszukują
samych siebie.” (Jak 1,22 BP).
Wstęp:
Sardes to starożytne miasto w
Azji Mniejszej (obecnie Turcja) w dolinie rzeki Gediz nad potokiem
Sart Çay.
Stolica Lidii. Ważne miasto już w 1. połowie VII w p.n.e.
Największe znaczenie osiągnęło w połowie VI w. p.n.e. za
panowania króla Krezusa. W 546 p.n.e. zdobyte przez króla Persów
Cyrusa II Starszego i zamienione w stolicę satrapii perskiej.
W 499 p.n.e. w czasie powstania jońskiego zniszczone przez Greków.
W 480 p.n.e. baza króla Kserksesa I w czasie przygotowań do wyprawy
na Grecję. Sardes miało duże znaczenie polityczne i gospodarcze. W
334 p.n.e. opanowane przez Aleksandra Wielkiego. Po walkach diadochów
weszło w skład monarchii Seleucydów. W 188 p.n.e. włączone do
państwa pergameńskiego; od 133 p.n.e. należało do Rzymu.
Wykopaliska archeologiczne (1910-1914 i od 1961) odsłoniły ruiny
świątyni Artemidy z ok. 300 p.n.e., ulicę rzymską, resztki
gimnazjonu, teatru, stadionu, żydowskiej synagogi z II w.,
bizantyjskiego kościoła oraz pozostałości akropolu.
1. W
jaki sposób Pan Jezus określił sytuację zboru w Sardes?
Obj
3,1-2
„A do
anioła zboru w Sardes napisz: Oto, co mówi Ten, który ma siedem
duchów Bożych i siedem gwiazd: Wiem o twoich czynach; masz imię
(głoszące), że żyjesz, ale jesteś umarły. Bądź czujny i
wzmocnij to, co pozostało, a co miało umrzeć; nie stwierdziłem
bowiem, aby twoje czyny były doskonałe przed moim Bogiem.” (Obj
3,1-2 BPD);
„Aniołowi
Kościoła w Sardach napisz tak: To mówi Ten, który ma siedem
Duchów Boga i siedem gwiazd. Wiem o twoich poczynaniach. Co prawda
mówi się o tobie, że żyjesz; ale ty jesteś umarły. Ocknij się
i umacniaj tych nielicznych, którzy jeszcze przetrwali, lecz grozi
im niebezpieczeństwo. Widzę bowiem, że twoje postępowanie nie
zasługuje na pochwałę w oczach Boga.” (Obj 3,1-2 BR).
2. Co
może ustrzec nas przed niebezpieczeństwem duchowego odstępstwa?
Obj
3,3; 5 Mjż 4,9; 1 Tym 4,13-16
„Pamiętaj
więc, czego się nauczyłeś i co usłyszałeś, i strzeż tego, i
upamiętaj się. Jeśli tedy nie będziesz czujny, przyjdę jak
złodziej, a nie dowiesz się, o której godzinie cię zaskoczę.”
(Obj 3,3 BW);
„Pamiętaj
więc, w jaki sposób przyjąłeś i usłyszałeś, strzeż tego i
opamiętaj się. Bo jeśli nie będziesz czujny, przyjdę jak
złodziej i nawet się nie dowiesz, o której godzinie cię
zaskoczę.” (Obj 3,3 BPD);
„Miej
się wszakże na baczności i pilnie się wystrzegaj, aby nie
zapomnieć o tym, coś widział, aby nie uleciało to z twego serca
po wszystkie dni twojego życia; opowiadaj też o tym swoim dzieciom
i wnukom.” (5 Mjż 4,9 BP);
„Tylko
się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych
rzeczach, które widziały twe oczy, by z twego serca nie uszły po
wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków.” (5
Mjż 4,9 BT);
„Dopóki
nie przyjdę, pilnuj czytania, napominania, nauki. Nie zaniedbuj daru
łaski, który masz, a który został ci udzielony na podstawie
prorockiego orzeczenia przez włożenie rąk starszych. O to się
troszcz, w tym trwaj, żeby postępy twoje były widoczne dla
wszystkich. Pilnuj siebie samego i nauki, trwaj w tym, bo to czyniąc,
i samego siebie zbawisz, i tych, którzy cię słuchają.” (1 Tym
4,13-16 BW);
„Dopóki
nie przybędę, przykładaj się do czytania, napominania i
nauczania. Nie zaniedbuj w sobie daru, który zgodnie z proroctwem
został ci dany przez włożenie rąk prezbiterów. Staraj się o to
z całkowitym oddaniem, aby twój postęp był dla wszystkich
widoczny. Pilnuj siebie samego i pilnuj nauczania, bądź w tym
wytrwały. Czyniąc tak zbawisz i siebie, i tych, którzy ciebie
słuchają.” (1 Tym 4,13-16 BP).
3. W
jaki sposób Bóg wyróżnia tych, którzy są wierni Jego słowu?
Obj
3,4-6; 1 Mjż 18,32; 1 Mjż 19,29
„Lecz
masz w Sardes kilka osób, które nie skalały swoich szat, więc
chodzić będą ze mną w szatach białych, dlatego że są godni.
Zwycięzca zostanie przyobleczony w szaty białe, i nie wymażę
imienia jego z księgi żywota, i wyznam imię jego przed moim Ojcem
i przed jego aniołami. Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi
do zborów.” (Obj 3,4-6 BW);
„Na to
Abraham: Niech mój Pan się nie gniewa, jeśli raz jeszcze zapytam:
gdyby znalazło się tam dziesięciu? Odpowiedział Pan: Nie zniszczę
przez wzgląd na tych dziesięciu.” (1 Mjż 18,32 BT);
„Tak
więc Bóg, niszcząc okoliczne miasta, wspomniał o Abrahamie i
ocalił Lota od zagłady, jakiej uległy te miasta, w których Lot
przedtem mieszkał.” (1 Mjż 18,32 BT).
4. Co
Pan Jezus mówił o konieczności praktycznego realizowania
Bożych praw przez lud Boży?
Mt
7,17-27
„Tak
każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe
owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo
wydać dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego
owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień. A więc: poznacie ich po
ich owocach. Nie każdy, kto mówi Mi: Panie, Panie!, wejdzie do
królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca,
który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: Panie, Panie, czy
nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych
duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą
Twego imienia? Wtedy oświadczę im: Nigdy was nie znałem. Odejdźcie
ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości. Każdego więc,
kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z
człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł
deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom.
On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś,
kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać
z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku.
Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się
na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki.” (Mt 7,17-27 BT).
5. W
jakich słowach apostoł Jakub przekonuje o konieczności
praktycznego stosowania prawd
wiary?
Jak
2,17-22
„Tak
też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest
sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja
spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci
pokażę wiarę na podstawie moich uczynków. Wierzysz, że jest
jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i
drżą. Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez
uczynków jest bezowocna? Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu
uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na
ołtarzu ofiarnym? Widzisz, że wiara współdziałała z jego
uczynkami i przez uczynki stała się doskonała.” (Jak 2,17-22
BT).
6.
Jakie owoce mogą dziś świadczyć o prawidłowym rozwoju
duchowym w Twoim zborze?
Czy
formalna przynależność do Kościoła może być gwarancją
zbawienia?