Tekst
pamięciowy: Iz 33,6
„Nadejdą
dla ciebie czasy bezpieczne. Bogactwem zbawienia to mądrość i
poznanie, bojaźń przed Panem to jego skarb.” (Iz 33,6 BW);
„I
zawita trwały pokój w jego czasach. Zasobem sił zbawczych -
mądrość i wiedza, jego skarbem jest bojaźń Pańska.” (Iz 33,6
BT);
„Udziałem
[wiernego] będzie czas bezpieczny, pełnia zbawienia, mądrość,
umiejętność! A jego skarbem będzie bojaźń Jahwe.” (Iz 33,6
BP).
Wstęp:
Smyrna (obecnie Izmir) to
miasto portowe w zachodniej Turcji nad Zatoką Izmirską, stolica
prowincji Izmir. Współcześnie trzecie miasto pod względem
wielkości w Turcji – 2,3 mln mieszkańców. Drugi port handlowy po
Stambule.
Początki
osadnictwa na terenie Izmiru sięgają 3000 roku p.n.e.. W X wieku
p.n.e. Jonowie zajęli zatokę smyrneńską, wypędzając eolskich
osadników i zbudowali miasto. Rozkwitające miasto zostało zburzone
prawdopodobnie w roku 575 p.n.e. przez króla lidyjskiego Alyattesa
II.
Czasy
Aleksandra Wielkiego przyniosły miastu rozkwit. Kazał on wybudować
twierdzę na wzgórzu Pagus, a u jej podnóża nowe miasto, do
którego przesiedlił mieszkańców dawnej Smyrny. Odbudowane w
pierwszej połowie IV w. p.n.e. przez Antygona I, a następnie
rozbudowywane przez Lizymacha miasto, stało się głównym ośrodkiem
handlowym w Azji Mniejszej. W czasach rzymskiego i bizantyjskiego
panowania miasto ciągle się rozwijało. W 129 roku p.n.e. liczyło
ok. 100 tysięcy mieszkańców i było znanym ośrodkiem handlowym. W
roku 178 n.e. miasto przeżyło największe w swej historii
trzęsienie ziemi. Z polecenia Marka Aureliusza zostało odbudowane w
ciągu trzech lat. Pierwszym biskupem tamtejszej gminy
chrześcijańskiej był Polikarp, któy z rozkazu rzymskiego
namiestnika został w 153 r. spalony na stosie.
W VII w.
miasto przezywało częste najazdy Arabów, ale padło dopiero w XI
w. na skutek naporu Turków seldżuckich i pozostawało w ich
władaniu przez około 20 lat, aż do czasu, kiedy odbiła je z ich
rąk armia cesarska. Pod koniec XII w. władali Smyrną Genueńczycy
korzystając z ogromnych walorów tutejszego portu. Władzę nad
miastem stracili jednak po kilkudziesięciu latach na rzecz Turków.
W latach 1344-1403 miasto należało do zakonu joannitów. W 1403
zostało zdobyte i zniszczone przez mongolskie wojska Timura.
W roku
1415 miasto przeszło w posiadanie Imperium Osmańskiego. Zdobywcy
zmienili jego nazwę miasta na Izmir. Za Sulejmana Wspaniałego, w
celu rozwoju handlu, Europejczycy otrzymywali pozwolenia na swobodny
handel i na osiedlanie się w mieście. Wkrótce Izmir stał się
miastem kosmopolitycznym. Po przegranej przez imperium I wojny
światowej miasto w wyniku wojny grecko-tureckiej zostało zajęte
przez Greków. 9 września 1922 r. Izmir został zajęty przez wojska
Atatürka i
poważnie zniszczony, mimo wcześniejszego o kilka dni opuszczenia go
przez wojska greckie. Pomimo rozkazu wydanego przez Kemala Atatürka
zabraniającego zabijania osób cywilnych, w czasie tureckiego
zajmowania miasta doszło do rzezi znajdującej się tam ludności
greckiej i ormiańskiej. Zginęło wówczas około 100 000 ludzi. W
dniach 13-17 września 1922 r. doszło do wielkiego pożaru, w wyniku
którego zniszczona została znaczna część miasta zamieszkiwanego
przez chrześcijan (oszczędzone zostały dzielnice turecka i
żydowska). Traktatem pokojowym w Lozannie w 1923 roku Izmir z
powrotem został przyznany Turcji. Zgodnie z osobnym porozumieniem
pomiędzy Gracją i Turcją nastąpiła wymiana ludności, dlatego
miasto jest dziś zamieszkane głównie przez Turków.
1.
W jakiej sytuacji znajdowali się chrześcijanie w Smyrnie i o czym
zapewnił ich Jezus?
Obj
2,8.9
„A do
anioła zboru w Smyrnie napisz: To mówi pierwszy i ostatni, który
był umarły, a ożył; znam ucisk twój i ubóstwo, lecz tyś
bogaty, i wiem, że bluźnią tobie ci, którzy podają się za
Żydów, a nimi nie są, ale są synagogą szatana.” (Obj 2,8.9
BW);
„Aniołowi
Kościoła w Smyrnie napisz tak: To mówi Pierwszy i Ostatni. Ten,
który był umarły, ale oto ożył. Znam twoje udręki i ubóstwo -
wiedz jednak, że jesteś bogaty. Wiem też, jakimi obelgami
obrzucają cię ci, którzy uważają się za Żydów, ale w
rzeczywistości nie są Żydami, lecz społecznością szatańską.”
(Obj 2,8.9 BR).
2.
Jakie wydarzenia zapowiedział Pan Jezus i do czego wezwał swoich
wyznawców?
Obj
2,10
„Nie
lękaj się cierpień, które mają przyjść na cię. Oto diabeł
wtrąci niektórych z was do więzienia, abyście byli poddani
próbie, i będziecie w udręce przez dziesięć dni. Bądź wierny
aż do śmierci, a dam ci koronę żywota.” (Obj 2,10 BW);
„Zupełnie
się nie bój nadchodzących cierpień. Oto diabeł wtrąci
niektórych z was do więzienia, abyście zostali poddani próbie, i
przez dziesięć dni będziecie mieli ucisk. Bądź wierny aż do
śmierci, a dam ci wieniec życia.” (Obj 2,10 BPD);
„Nic
się nie bój tego, co masz cierpieć. Oto wrzuci dyjabeł niektórych
z was do więzienia, abyście byli doświadczeni; i będziecie mieli
ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci
koronę żywota.” (Obj 2,10 BG).
3.
Czego uczy nas historia Szczepana i jaki przykład daje nam ten mąż
Boży?
DzAp
6,5.8-10; 7,57-60
„Słowa
te spodobały się całej gminie. Wybrano Szczepana, człowieka
pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora,
Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. (...)
Szczepan, pełen łaski i mocy, dokonywał wśród ludu wiele
zdumiewających znaków. Wtedy podjęli z nim dyskusję niektórzy
ludzie, należący do synagogi Wyzwoleńców, Cyrenejczyków i
Aleksandryjczyków, mieszkańcy Cylicji i Azji. Nie mogąc jednak
dorównać mądrości i Duchowi, pod wpływem którego przemawiał.”
(DzAp 6,5.8-10 BP);
„I
podobał się ten wniosek całemu zgromadzeniu, i wybrali Szczepana,
męża pełnego wiary i Ducha Świętego, i Filipa, i Prochora, i
Nikanora, i Tymona, i Parmena, i Mikołaja, prozelitę z Antiochii;
(...) A Szczepan, pełen łaski i mocy, czynił cuda i znaki wielkie
wśród ludu. Niektórzy zaś z synagogi, zwanej libertyńską, oraz
z synagog Cyrenejczyków i Aleksandryjczyków, a również z Cylicji
i Azji, wystąpili, rozprawiając ze Szczepanem. Lecz nie mogli
sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał.”
(DzAp 6,5.8-10 BW);
„Oni
zaś podnieśli wielki krzyk, zatkali uszy swoje i razem rzucili się
na niego. A wypchnąwszy go poza miasto, kamienowali. Świadkowie zaś
złożyli szaty swoje u stóp młodzieńca, zwanego Saulem. I
kamienowali Szczepana, który się modlił tymi słowy: Panie Jezu,
przyjmij ducha mego. A padłszy na kolana, zawołał donośnym
głosem: Panie, nie policz im grzechu tego. A gdy to powiedział,
skonał.” (DzAp 7,57-60 BW);
„Na to
oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się
wszyscy razem na niego. Wywlekli go poza miasto i obrzucili
kamieniami, a świadkowie złożyli swoje szaty u stóp młodego
człowieka imieniem Szaweł. I tak kamienowali Szczepana, który
modlił się w ten sposób: Panie Jezu, przyjmij ducha mego. A kiedy
już upadł na kolana, zawołał głośno: Panie, nie uważaj ich za
winnych tego grzechu! I po tych słowach skonał. A Szaweł godził
się na zamordowanie Szczepana.” (DzAp. 7,57-60 BR).
4.
Czemu służą doświadczenia i prześladowania ludzi wiernych Bogu?
1
Ptr 1,6-9; 4,1; 2 Mjż 20,20; Obj 2,11
„Dlatego
radujecie się, chociaż na razie różne doświadczenia zasmucają
was czasem, aby wasza wypróbowana wiara okazała się daleko
cenniejsza od zniszczalnego złota, które próbuje się w ogniu.
Przyniesie to wam chwałę, cześć i sławę w dniu objawienia się
Jezusa Chrystusa. Jego to miłujecie, chociaż nie widzieliście Go,
a i teraz nie widząc - wierzycie w Niego, a wierząc - cieszyć się
będziecie radością niewymowną i pełną chwały, gdy osiągniecie
cel waszej wiary - zbawienie dusz!” (1 Ptr 1,6-9 BP);
„Weselcie
się z tego, mimo że teraz na krótko, gdy trzeba, zasmuceni bywacie
różnorodnymi doświadczeniami, ażeby wypróbowana wiara wasza
okazała się cenniejsza niż znikome złoto, w ogniu wypróbowane,
ku chwale i czci, i sławie, gdy się objawi Jezus Chrystus. Tego
miłujecie, chociaż go nie widzieliście, wierzycie w niego, choć
go teraz nie widzicie, i weselicie się radością niewysłowioną i
chwalebną, osiągając cel wiary, zbawienie dusz.” (1 Ptr 1,6-9
BW);
„Skoro
więc Chrystus cierpiał w ciele, wy również w tę samą myśl się
uzbrójcie, że kto poniósł mękę na ciele, zerwał z grzechem.”
(1 Ptr 4,1 BT);
„Skoro
więc Chrystus cierpiał za życia na ziemi, wy również uzbrójcie
się tą myślą, że kto za życia na ziemi cierpiał (z
Chrystusem), wyrzeka się grzechu.” (1 Ptr 4,1 BP);
„Ponieważ
tedy Chrystus ucierpiał za nas w ciele, i wy też tąż myślą
bądźcie uzbrojeni, że ten, co cierpiał w ciele, poprzestał
grzechu.” (1 Ptr 4,1 BG);
„Ale
Mojżesz rzekł do ludu: - Nie lękajcie się! Bóg przyszedł
[tylko], aby was wypróbować i abyście przejęci czcią dla Niego
nie dopuszczali się grzechów.” (2 Mjż 20,20 BP);
„Wtedy
rzekł Mojżesz do ludu: Nie bójcie się, bo Bóg przyszedł, aby
was doświadczyć i aby bojaźń przed nim była w was, byście nie
grzeszyli.” (2 Mjż 20,20 BW);
„Kto ma
uszy, nie usłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy śmierć
druga na pewno nie wyrządzi szkody.” (Obj 2,11 BP);
„Kto ma
uszy do słuchania, niech słucha, co mówi Duch do Kościołów:
Zwycięzcy owa druga śmierć na pewno nie wyrządzi już żadnej
szkody.” (Obj 2,11 BR).
5. W
jakich słowach Pan Jezus zapowiadał swoim uczniom doświadczenia i
zapewniał o Bożej opiece?
Mt
10,16-18; 28-30
„Oto Ja
posyłam was jak owce między wilki, starajcie się zatem być
przemyślni jak węże i prości jak gołębice. Strzeżcie się
natomiast ludzi, gdyż będą was wydawać sądom i biczować w
swoich synagogach. Ze względu na Mnie zostanie też zaprowadzeni
przed namiestników i królów, na świadectwo im i poganom.” (Mt
10,16-18 BPD);
„Oto Ja
was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak
węże, a nieskazitelni jak gołębie. Miejcie się na baczności
przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą
was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was
prowadzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom.” (Mt
10,16-18 BT);
„Nie
bójcie się więc tych, którzy zabijają ciało, ale duszy zabić
nie mogą! Bójcie się raczej Tego, który może wtrącić do piekła
i duszę, i ciało. Czyż nie sprzedaje się dwu wróbli za jednego
asa? A jednak żaden z nich nie spada na ziemię bez woli Ojca. A wy?
Przecież wszystkie włosy wasze są policzone!” (Mt 10,28-30 BP);
„Nie
bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a duszy zabić nie mogą.
Bójcie się raczej tego, który może i duszę, i ciało strącić
do piekła na zatracenie. Czyż nie sprzedaje się za grosz pary
wróbli? Tymczasem ani jeden nie spadnie na ziemię bez woli Ojca
waszego. A co się was tyczy, to nawet włosy na głowach waszych
wszystkie są policzone.” (Mt 10,28-30 Kow).
6.
Jakiego rodzaju prześladowania doświadczają współcześni
wyznawcy Jezusa? Czy jesteś gotowy na doświadczenia?