„Ktokolwiek chce Mi
służyć, niech pójdzie za Mną, a tam, gdzie Ja jestem, wszędzie
jest także sługa mój. Każdego, kto Mnie służy, uczci Ojciec
mój.” (Jan 12,26 BR);
„Jeśli ktoś mi służy,
niech idzie za mną, a gdzie ja jestem, tam będzie i mój sługa. A
jeśli ktoś będzie mi służył, uczci go mój Ojciec.” (Jan
12,26 BUG).
1. W jakich słowach
Pan Jezus mówił o Swoim posłannictwie?
Łk 4,18.19
„Duch Pański nade mną,
przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę,
posłał mnie, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym
przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność, abym
zwiastował miłościwy rok Pana.” (Łk 4,18.19 BW);
„Duch Pański spoczywa
na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł
dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym
przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał
rok łaski od Pana.” (Łk 4,18.19 BT);
„Duch Pana nade mną,
ponieważ namaścił mnie, abym głosił ewangelię ubogim, posłał
mnie, abym uzdrawiał skruszonych w sercu, abym uwięzionym
zwiastował wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych
wypuścił na wolność; Abym głosił miłościwy rok Pana.” (Łk
4,18.19 BUG).
2. Do czego
przygotowywał uczniów przez kolejne lata Swojej ziemskiej służby?
Mt
28,19.20; por. 1 Jana
1,1-4
„Idźcie tedy i czyńcie
uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha
Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem.
A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.”
(Mt 28,19.20 BW);
„Co było od początku,
co słyszeliśmy, co oczami naszymi widzieliśmy, na co patrzyliśmy
i czego ręce nasze dotykały, o Słowie żywota - a żywot objawiony
został, i widzieliśmy, i świadczymy, i zwiastujemy wam ów żywot
wieczny, który był u Ojca, a nam objawiony został - co widzieliśmy
i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z
nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z Ojcem i z
Synem jego, Jezusem Chrystusem. A to piszemy, aby radość nasza była
pełna.” (1 Jana 1,1-4 BW);
„[Oznajmiam wam to] co
istniało od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, cośmy
widzieli na własne oczy, na co spoglądaliśmy i czego dotykały
nasze ręce. Objawiło się bowiem życie, a myśmy je widzieli i o
nim świadczymy. Głosimy wam życie wieczne, które było u Ojca, a
nam zostało objawione. Głosimy wam więc to, cośmy sami ujrzeli i
usłyszeli, abyście byli jedno z nami. A być jedno z nami znaczy to
być jedno z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy zaś to
wszystko, aby nasza radość była pełna.” (1 Jana 1,1-4 BR).
3. Co powinno być
inspiracją dla wierzących?
2 Kor
5,14-15
„Przynagla nas bowiem
miłość Chrystusa. Doszliśmy do przekonania, że jeżeli jeden
umarł za wszystkich, to wszyscy umarli. A za wszystkich umarł
Chrystus po to, aby ci, którzy żyją, już więcej nie żyli dla
siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.” (2
Kor 5,14-15 BP);
„Bo miłość
Chrystusowa ogarnia nas, którzy doszliśmy do tego przekonania, że
jeden za wszystkich umarł; a zatem wszyscy umarli; a umarł za
wszystkich, aby ci, którzy żyją, już nie dla siebie samych żyli,
lecz dla tego, który za nich umarł i został wzbudzony.” (2 Kor
5,14-15 BW).
4. Wśród jakich
trudności i z jakim poświęceniem opowiadano od początku
Ewangelię?
DzAp
4,18-20; 5,42; 8,3-5;
18,1-6
„Przywołali ich potem
i zakazali im w ogóle przemawiać, i nauczać w imię Jezusa. Lecz
Piotr i Jan odpowiedzieli: „Rozsądźcie, czy słuszne jest w
oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy
nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli.” (DzAp 4,18-20 BT);
„Nie przestawali też
co dzień nauczać w świątyni i po domach i głosić Dobrą Nowinę
o Jezusie Chrystusie.” (DzAp 5,42 BT);
„A Saul tępił zbór;
wchodził do domów, wywlekał mężczyzn i niewiasty i wtrącał do
więzienia. Wszakże ci, którzy się rozproszyli, szli z miejsca na
miejsce i zwiastowali dobrą nowinę. A Filip dotarł do miasta
Samarii i głosił im Chrystusa.” (DzAp 8,3-5 BW);
„A Szaweł niszczył
Kościół, wchodząc do domów porywał mężczyzn i kobiety, i
wtrącał do więzienia. Ci, którzy się rozproszyli, głosili w
drodze słowo. Filip przybył do miasta Samarii i głosił im
Chrystusa.” (DzAp 8,3-5 BT);
„Po tym, co zaszło,
Paweł opuścił Ateny i przybył do Koryntu. Spotkał tam Żyda
Akwilę, pochodzącego z Pontu, który niedawno wraz ze swą żoną
Pryscyllą przybył z Italii. Klaudiusz wydał bowiem zarządzenie,
by wszyscy Żydzi opuścili Rzym; przyłączył się więc do nich.
Ponieważ zaś uprawiał to samo rzemiosło, zamieszkał u nich i
razem pracowali. Zajmowali się bowiem wyrobem namiotów. W każdy
szabat zabierał głos w synagogdze, starając się przekonać Żydów
i Greków. Kiedy Sylas i Tymoteusz przybyli z Macedonii, Paweł
poświęcił się całkowicie głoszeniu słowa, przytaczając
świadectwa, że Jezus jest Mesjaszem. Gdy jednak zaczęli mu się
sprzeciwiać i rzucać bluźnierstwa, strzepał pył ze swego ubrania
i powiedział im: „Krew wasza na głowy wasze, ja nie ponoszę tu
winy, od tej chwili zwracam się do pogan.” (DzAp 18,1-6 BP).
5. Co było udziałem
pierwszych uczniów Jezusa Chrystusa?
DzAp
6,7-15; 7,55-60; por. Hbr
10.32-34; Obj 1,9
„A słowo Boże
rozchodziło się coraz bardziej, wzrastała też liczba uczniów w
Jerozolimie. Nawracało się nawet wielu kapłanów. Szczepan zaś,
pełen łaski i mocy [Bożej], działał cuda i znaki wielkie wśród
ludu. Wtedy niektórzy z synagogi Libertynów, Cyrenejczyków i
Aleksandryjczyków, i tych, którzy pochodzili z Cylicji i z Azji,
postanowili rozprawić się ze Szczepanem. Nie mogli jednak
przeciwstawić się skutecznie mądrości i Duchowi, z którego
natchnienia przemawiał. Przekupili więc ludzi, którzy oświadczyli:
Słyszeliśmy, jak ten bluźnił przeciwko Mojżeszowi i Bogu. W ten
sposób zdołali podburzyć lud, starszyznę i uczonych w Piśmie.
Przybiegli tedy, porwali go i zaprowadzili przed Sanhedryn. Tam zaś
znów podstawili fałszywych świadków, którzy zeznali: Ten
człowiek ciągle występuje przeciwko temu świętemu miejscu i
przeciwko Prawu. Słyszeliśmy bowiem, jak mówił, że Jezus z
Nazaretu zburzy to miejsce i poznosi obyczaje, które nam przekazał
sam Mojżesz. A wszyscy członkowie Sanhedrynu przypatrywali się z
uwagą jego twarzy, przypominającej wyglądem oblicze anioła.”
(DzAp 6,7-15 BR);
„A on pełen Ducha
Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa,
stojącego po prawicy Boga. I rzekł: „Widzę niebo otwarte i Syna
Człowieczego, stojącego po prawicy Boga”. A oni podnieśli wielki
krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem.
Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe
szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali
Szczepana, który modlił się: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!”
A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: „Panie, nie
poczytaj im tego grzechu!” Po tych słowach skonał.” (DzAp
7,55-60 BT);
„Przypomnijcie sobie
owe pierwsze dni, w których, gdy już zostaliście oświeceni,
znosiliście cierpliwie częste zmagania z cierpieniem, czy to
publicznie wyszydzani i poniewierani, czy to jako współtowarzysze
żyjących w takich warunkach. Przecież i uwięzionym okazaliście
współczucie i z radością znieśliście grabież waszego mienia,
wiedząc, że sami posiadacie dobra lepsze i trwałe.” (Hbr
10,32-34 BP);
„Wspomnijcie na dni
pierwsze, w których będąc oświeceni, znosiliście wielki bój
utrapienia, Lubo to, gdyście byli i urąganiem, i utrapieniem na
podziw wystawieni lub też gdyście się stali uczestnikami tych, z
którymi się tak obchodzono. Albowiemeście i z więzienia mego ze
mną utrapieni byli i rozchwycenie majętności waszych przyjęliście
z radością, wiedząc, że macie w sobie lepszą majętność w
niebie, i trwającą.” (Hbr 10,32-34 BG);
„Ja, Jan, wasz brat i
współuczestnik w ucisku, w Królestwie i w cierpliwym trwaniu w
Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, ze względu na Słowo Boże
i świadectwo o Jezusie.” (Obj 1,9 BPD);
„Ja, Jan, brat i
uczestnik waszych udręk, ale i współkrólowania oraz cierpliwego
współoczekiwania w Jezusie, kiedy przebywałem na wyspie Patmos
[zesłany tam] dlatego, że głosiłem słowo Boże i świadczyłem o
Jezusie.” (Obj 1,9 BR).
6. Jakie zapewnienie,
a także ostrzeżenie skierował do nas Pan Jezus?
Mt 10,32.33
„A do każdego, kto
przyzna się do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed Ojcem
moim w niebie. A tego kto by zaparł się Mnie przed ludźmi, zaprę
się i Ja przed Ojcem moim w niebie.” (Mt 10,32.33 BP);
„Każdego więc, kto
mnie wyzna przed ludźmi, i ja wyznam przed moim Ojcem, który jest w
niebie. A tego, kto się mnie wyprze przed ludźmi, i ja się wyprę
przed moim Ojcem, który jest w niebie.” (Mt 10,32.33 BUG).
7. Jakie polecenia
wydał ap. Paweł Tymoteuszowi, który kierował pracą
ewangelizacyjną na rozległym
terenie?
2 Tym
1,8; 2,1-3
„Nie wstydź się więc
dawać świadectwa o naszym Panu ani o mnie, Jego więźniu.
Przeciwnie, bądź gotów zawsze według danej ci mocy Bożej trudzić
się dla Ewangelii.” (2 Tym 1,8 BR);
„Nie wstydź się więc
świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół
ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga.” (2 Tym 1,8 BW);
„Dlatego nie wstydź
się składać świadectwa Panu naszemu ani mnie się nie wstydź,
który dla niego dźwigam kajdany. Znoś cierpienia razem ze mną dla
Ewangelii, wsparty mocą Boga.” (2 Tym 1,8 Kow);
„Niech łaska Chrystusa
umacnia cię, moje dziecko, a to, co usłyszałeś ode mnie - wobec
wielu świadków - przekazuj ludziom godnym zaufania, którzy będą
zdolni nauczać także innych. Znoś razem ze mną trudy jak dobry
żołnierz Chrystusa Jezusa.” (2 Tym 2,1-3 BP);
„Ty więc, moje
dziecko, nabieraj mocy w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie, a
to, co usłyszałeś ode mnie za pośrednictwem wielu świadków,
przekaż zasługującym na wiarę ludziom, którzy też będą zdolni
nauczać i innych. Weź udział w trudach i przeciwnościach jako
dobry żołnierz Chrystusa Jezusa!” (2 Tym 2,1-3 BT).