Tekst
przewodni: Amos 3,3
„Czy idzie dwóch
razem, jeżeli się nie umówili?” (Amos 3,3 BW);
1. Z
jakim ważnym wezwaniem zwrócił się do Koryntian ap. Paweł?
2
Kor 6,14
cz. I;
por. Amos
3,3
„Nie wprzęgajcie się
w jedno jarzmo z niewierzącymi.” (2 Kor 6,14 cz. I BP);
„Nie ciągnijcież
nierównego jarzma z niewiernymi.” (2 Kor 6,14 cz. I BG);
„Izali
dwa
społem
pójdą
nie
zgodziwszy
się?”
(Amos
3,3
BG);
„Czy może dwóch
kroczyć razem bez uzgodnienia dróg?” (Amos 3,3 BP);
„Czyż wędruje dwu
razem, jeśli się wzajem nie znają?” (Amos 3,3 BT);
„Czy
możliwe,
żeby
dwaj
ludzie
szli
razem,
nie
zamieniając
przy
tym
ze
sobą
słowa?”
(Amos
3,3
BR).
2. Jakich
porównań używa Apostoł, aby uświadomić wierzącym ogromna
przepaść, istniejącą między
wierzącym a
niewierzącym?
2
Kor 6,14
cz. II.15.16
„Co ma bowiem wspólnego
sprawiedliwość z nieprawością? Albo co ma wspólnego światło z
ciemnością? Czy może istnieć harmonia pomiędzy Chrystusem a
Belialem? Co ma wspólnego wierzący z niewierzącym? Co łączy
świątynię Boga z bożkami? My bowiem jesteśmy świątynią Boga
żywego, zgodnie z tym, co Bóg powiedział: „Zamieszkam wśród
nich i pomiędzy nimi będę się przechadzał, i będę ich Bogiem,
a oni będą moim ludem.” (2 Kor 6,14 cz. II.15.16 BP);
„Cóż bowiem na
wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma
wspólnego światło z ciemnością? Albo jakaż jest wspólnota
Chrystusa z Belialem lub wierzącego z niewiernym? Co wreszcie łączy
świątynię Boga z bożkami? Bo my jesteśmy świątynią Boga
żywego - według tego, co mówi Bóg: Zamieszkam z nimi i będę
chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.”
(2 Kor 6,14 cz II.15.16 BT).
3. Jaką drogę
przebyli wszyscy, którzy uwierzyli czystej Ewangelii?
1 Tes
1,9.10; por. 1 Kor
12,2
„Wszyscy opowiadają o
tym, jak to zostaliśmy przez was przyjęci i jak odwróciliście się
od bożków pogańskich, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu,
oczekując na przyjście z nieba Jego Syna, Jezusa,
zmartwychwstałego, naszego wybawcę od przyszłego gniewu.” (1 Tes
1,9.10 BR);
„Wiecie, że gdy
byliście jeszcze poganami, jakaś siła, której nie mogliście się
oprzeć, prowadziła was do niemych bożków.” (1 Kor 12,2 BP);
„Wiecie o tym, jak to w
waszej pogańskiej przeszłości bywaliście ku niemym bałwanom po
prostu siłą popychani.” (1 Kor 12,2 Kow).
4. Jakiego
pierwiastka są pozbawieni ludzie skoncentrowani wyłącznie
na wartościach materialnych
i doznaniach cielesnych?
1 Kor
2,12-15; por. Ef 2,2-3
„Otóż my nie
otrzymaliśmy ducha, którym świat się kieruje, lecz Ducha, który
od Boga pochodzi. Otrzymaliśmy go zaś w tym celu, aby poznać dary,
którymi Bóg nas obdarzył. Nie głosimy tego słowami wypływającymi
z ludzkiej mądrości, lecz słowami, których uczy Duch. Objaśniamy
sprawy duchowe ludziom, którzy poddają się działaniu Ducha.
Człowiek kierujący się tylko zasadami naturalnymi nie pojmuje
spraw Ducha Bożego. Uważa je za głupotę i nie jest w stanie tych
spraw zrozumieć, ponieważ należy je rozstrzygać w sposób
duchowy. Człowiek zaś kierujący się Duchem rozstrzyga wszystko,
natomiast jego nikt nie osądza.” (1 Kor 2,12-15 BP);
„Otóż myśmy nie
otrzymali ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, ku poznaniu
dobra, jakim Bóg nas obdarzył. A głosimy to nie za pomocą
wyszukanych słów ludzkiej mądrości, lecz korzystamy z pouczeń
Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha.
Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha.
Głupstwem mu się to wydaje i nie jest zdolny pojąć, bo tylko
Duchem można to zrozumieć. Człowiek zaś duchowy rozsądza
wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony.” (1 Kor 2,12-15
BR);
„W których niegdyś
żyliście za przykładem tego świata, według władcy sfer
powietrza, to jest ducha, który teraz działa w buntownikach.
Dawniej i myśmy wszyscy na równi z nimi żyli w pożądliwościach
cielesnych, spełniając zachcianki ciała i zdrożnych myśli. I
podobnie jak inni bylibyśmy z natury zasługującymi na gniew.”
(Ef 2,2.3 BP);
„W których żyliście
niegdyś według doczesnego sposobu tego świata, według sposobu
Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w
synach buntu. Pośród nich także my wszyscy niegdyś postępowaliśmy
według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli
zdrożnych. I byliśmy potomstwem z natury zasługującym na gniew,
jak i wszyscy inni.” (Ef 2,2.3 BT);
„W których żyliście
ongiś na wzór tego świata, pod panowaniem władcy tych sił, które
unoszą się w powietrzu. Jest to ten sam duch, który obecnie
jeszcze działa w duszach buntowników. Do nich należeliśmy również
my wszyscy, gdy dawniej wiedliśmy żywot oddany cielesnym
pożądliwościom, gdy robiliśmy to, czego pożądały ciało i
zmysły, będąc z przyrodzenia, na równi z innymi, przedmiotem
gniewu [Bożego].” (Ef 2,2.3 Kow).
5. Czego nie mogą
często zrozumieć ludzie żyjący z dala od Boga?
1 Ptr
4,3.4; por. 1 Ptr
2,11.12
„Wystarczy bowiem,
żeście w minionym czasie pełnili wolę pogan i postępowali w
rozwiązłościach, żądzach, nadużywaniu wina, obżarstwie,
pijaństwie i w niegodziwym bałwochwalstwie. Temu też się dziwią,
że wy nie płyniecie razem z nimi w tym samym prądzie rozpusty, i
źle o was mówią.” (1 Ptr 4,3.4 BT);
„Dość długo
służyliście w przeszłości pogańskim zasadom: żyjąc w
wyuzdaniu, pożądliwościach i opilstwie, ucztując i pijąc
nieumiarkowanie i oddając się niegodziwemu kultowi bałwanów.
Teraz dziwi ich, że nie rzucacie się w ten wir zepsucia, i dlatego
lżą was.” (1 Ptr 4,3.4 Kow);
„Umiłowani! Upominam
was jako przechodniów i pielgrzymów, abyście nie ulegali złym
ludzkim pożądliwościom, które walczą przeciwko duszy, żyjąc
wśród pogan, starajcie się szlachetnie postępować, aby patrząc
na (wasze) dobre uczynki, wielbili Boga w dzień nawiedzenia za to,
co wam (dziś) zarzucają jak złoczyńcom.” (1 Ptr 2,11.12 BP);
„Proszę was, najmilsi,
byście jako pielgrzymi nie mający tu swojej ojczyzny odsuwali od
siebie pożądliwości, które występują przeciwko waszej duszy.
Wasze zachowanie się wśród pogan niech będzie nienaganne, a
wówczas oni również, przypatrując się waszym dobrym uczynkom,
przestaną was znieważać jako złoczyńców, a poczną wychwalać
Boga w dniu Nawiedzenia.” (1 Ptr 2,11.12 BR).
6. Czy można swoją
miłość podzielić pomiędzy Boga i „świat”?
Mt 6,24;
1 Jana 2,15-17
„Nikt nie może dwom
panom służyć, bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego
kochał, albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie
możecie służyć Bogu i mamonie.” (Mt 6,24 BP);
„Nie miłujcie świata
ani tego, co jest na świecie. Jeżeli ktoś miłuje świat, nie ma w
nim miłości Ojca. Albowiem wszystko, co jest na świcie:
pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i chełpienie się
bogactwem - nie pochodzi od Ojca, lecz ze świata. A świat przemija
wraz ze swą pożądliwością; kto zaś spełnia wolę Boga, ten
trwa na wieki.” (1 Jana 2,15-17 BP);
„Nie miłujcie świata
ani tego, co jest na świecie! Jeśli kto miłuje świat, nie ma w
nim miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc:
pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia nie
pochodzi od Ojca, lecz od świata. Świat zaś przemija, a z nim jego
pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki.”
(1 Jana 2,15-17 BT).
7. O co modlił się
do Ojca Pan Jezus?
Jan
17,14-16
„Ja przekazałem im
Twoje słowo, a świat ich znienawidził, bo nie są ze świata, tak
jak Ja nie jestem ze świata. Nie proszę (o to), abyś ich zabrał
ze świata, ale abyś ich zachował od złego. Nie są ze świata,
jak i Ja nie jestem ze świata.” (Jan 17,14-16 BP);
„Ja im powierzyłem
Twoje Słowo, a świat ich znienawidził, gdyż nie są ze świata,
tak jak Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze
świata, ale abyś ich ustrzegł od złego. Nie są ze świata, jak i
Ja nie jestem ze świata.” (Jan 17,14-16 BPD).