Jezus oczyszcza

Tekst przewodni: Mt 15,19.20

„Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, rozpusta, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa. To właśnie kala człowieka; ale jedzenie nie umytymi rękoma nie kala człowieka.” (Mt 15,19.20 BW).

1. Z jakiego rodzaju nieczystością spotykał się Pan Jezus?

Mt 8,1.2; Łk 17,12-14

„A gdy zszedł z góry, poszły za Nim wielkie tłumy. I oto podszedł trędowaty, pokłonił Mu się i powiedział: Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić.” (Mt 8,1.2 BPD);

„Gdy wszedł do pewnej wioski, wyszło Mu naprzeciw dziesięciu trędowatych ludzi, którzy stanęli z daleka i podnieśli swój głos, mówiąc: Jezusie, Mistrzu! Zmiłuj się nad nami. Gdy ich zobaczył, powiedział do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom. I stało się, gdy szli, że zostali oczyszczeni.” (Łk 17,12-14 BPD).

2. Jaką inną nieczystość również leczył Jezus Chrystus?

Mr 5,1-5; Łk 6,18

„Przybyli na drugi brzeg jeziora, do ziemi Gerazeńczyków. W chwili gdy Jezus wysiadł z łodzi, wyszedł nagle z jaskiń grobowych jakiś człowiek, który był opętany przez ducha nieczystego, i biegł mu naprzeciw. Przebywał on w grobowcach i nawet łańcuchami nie potrafił go już nikt związać. Niejednokrotnie już próbowano go skrępować kajdanami i łańcuchami, lecz za każdym razem pozrywał łańcuchy i skruszył kajdany. Nikt nie był w stanie go ujarzmić. Ciągle, dniem i nocą, przebywał w grobowych jaskiniach albo w górach wyjąc i tłukąc się kamieniami.” (Mr 5,1-5 Kow);

„Przybyli, żeby Go posłuchać i doznać ulgi w rożnych dolegliwościach. I ci, których dręczyły złe duchy, również wracali do zdrowia.” (Łk 6,18 BR).

3. Gdzie także znalazła się nieczystość?

Jan 2,13-17

„Zbliżała się Pascha żydowska. Jezus poszedł do Jerozolimy. W świątyni zastał sprzedających woły, owce i gołębice oraz tych, co zmieniali pieniądze. Zrobiwszy więc bicz z powrozów, wyrzucił wszystkich ze świątyni razem z owcami i wołami; a tym, którzy wymieniali pieniądze, porozrzucał monety i powywracał stoły. A do sprzedawców gołębi powiedział: - Zabierzcie to stąd, nie róbcie z domu Ojca mojego targowiska. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o Twój dom pożera mnie”. (Jan 2,13-17 BP).

4. Jaki problem nieczystości widzieli współcześni Jezusa i co usłyszeli?

Mr 7,1-13.20-23

„I zeszli się u Niego razem faryzeusze oraz kilku spośród uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zobaczyli, jak niektórzy z Jego uczniów nieczystymi, to znaczy nie umytymi przedtem, rękami brali chleb i jedli. Faryzeusze bowiem i w ogóle wszyscy Żydzi nie zasiadają do jedzenia, jeśli przedtem nie umyją sobie dokładnie rąk. Podobnie [gdy wracają] z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest zresztą wiele innych [zwyczajów], które przyjęli po to, by ich przestrzegać, jak na przykład obmywanie kielichów, dzbanów, naczyń miedzianych. Zapytali Go tedy faryzeusze i uczeni w Piśmie: Dlaczego uczniowie Twoi nie przestrzegają zwyczajów ojców, lecz zasiadają do jedzenia z nie umytymi rękami? A On odpowiedział na to: Obłudnicy, słusznie prorokował o was Izajasz. Napisane jest bowiem u niego: Lud ten czci Mnie wargami, ale swym sercem jest daleko ode Mnie. Na próżno bowiem cześć Mi oddają głosząc nauki, które są tylko ludzkimi nakazami. Zaniedbawszy przykazania Boże, troszczycie się o przestrzeganie zwyczajów ludzkich, obmywacie dzbany, kielichy i czynicie wiele innych, podobnych rzeczy. I powiedział im nadto: Dobrze potraficie obchodzić przykazania Boże po to, aby zachować wasze zwyczaje. A przecież Mojżesz powiedział: Czcij ojca twego i matkę twoją oraz Niech zginie ten, kto złorzeczy ojcu lub matce. A wy mówicie: Jeśli ktoś powie ojcu lub matce: korban - co oznacza, że jako dar już zostało złożone to, co ci się należy ode mnie - nie pozwalacie już nic więcej zrobić dla ojca lub matki. I tak lekceważycie sobie słowo Boże wskutek zwyczajów, które przekazaliście sami sobie. Czynicie zresztą wiele innych, podobnych rzeczy. (...) I mówił także: Nieczystym czyni człowieka to, co zeń wychodzi. Z wewnątrz bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, złośliwość, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Wszelkie to zło z wewnątrz pochodzi i ono właśnie czyni człowieka nieczystym.” (Mr 7,1-13.20-23 BR);

„I zbierają się wokół Niego faryzeusze i jacyś nauczyciele Pisma, którzy przybyli z Jerozolimy. Wtedy zobaczyli, że niektórzy Jego uczniowie jedzą chleb zwyczajnie, to znaczy nie umywszy uprzednio rąk - bo faryzeusze i wszyscy Żydzi, przestrzegając nakazu starszyzny, spożywają pokarmy tylko po starannym umyciu rąk - i to, co z rynku przyniosą, spożywają dopiero po obmyciu. Istnieje też wiele innych rzeczy, których przestrzegają: obmycia kielichów i dzbanków, i naczyń miedzianych. I pytali Go faryzeusze i nauczyciele Pisma: - Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według nakazu przodków, ale jedzą chleb zwyczajnie, nie umytymi rękami? On zaś odpowiedział im: - Dobrze prorokował o was obłudnikach Izajasz, kiedy pisał: „Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie, czczą mnie jednak na próżno, głosząc nauki i zasady ludzkie”. Zarzuciliście przykazanie Boże, a strzeżecie nakazów ludzkich. I mówił im: - Zręcznie omijacie przykazanie Boże, aby zachować wasze nakazy. Bo Mojżesz powiedział: „Czcij ojca twego i matkę twoją, a temu, kto złorzeczy ojcu lub matce - śmierć!” Wy zaś mówiąc: Jeśli ktoś powie ojcu albo matce: „Korban”, to znaczy: to, co tobie miałem dać na utrzymanie, ofiarowałem Bogu, nie pozwalacie mu już nic uczynić dla ojca i dla matki i unieważniacie przykazanie Boże waszym nakazem, który przekazujecie potomnym. Czynicie też wiele rzeczy podobnych temu. (...) Powiedział: - Plami człowieka to właśnie, co z niego wychodzi. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli i nieczystości, i kradzieże, i zabójstwa, i cudzołóstwa, i chciwość, i przewrotność, i podstęp, i wyuzdanie, i zazdrość, i bluźnierstwo, i pycha, i głupota. Całe to zło pochodzi z wnętrza człowieka i czyni go nieczystym.” (Mr 7,1-13.20-23 BP).

5. Jakiej surowej i stanowczej rady udzielił Jezus wszystkim, którzy dbają o pozory, a wewnątrz pozostają nieczyści?

Mt 23,24-26

„Ślepi przewodnicy, przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda! Biada wam, nauczyciele Pisma i faryzeusze, obłudnicy! Bo oczyszczacie zewnętrzną stronę kubka i misy, a w środku są one pełne zdzierstwa i niewstrzemięźliwości. Ślepy faryzeuszu, oczyść najpierw wnętrze kubka, aby i to, co jest na zewnątrz, stało się czyste.” (Mt 23,24-26 BP);

„O ślepi przewodnicy! Komara usuwacie przecedzając napój przez sito, a wielbłąda połykacie. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Zewnętrzną stronę kielicha i misy utrzymujecie w czystości, podczas gdy wewnątrz pełne są zdzierstwa i żądzy. Ślepy faryzeuszu, oczyść wpierw wnętrze kielicha [i misy], a wtedy i zewnętrzna strona stanie się czysta.” (Mt 23,24-26 Kow).

6. Dzięki komu dostępujemy oczyszczenia przed Bogiem?

Rz 3,23.24; Hbr 1,3; 1 Jana 1,7-9; por. 1 Ptr 3,3.4

„Wszyscy bowiem zgrzeszyli i wszyscy są pozbawieni chwały Bożej, dostępują zaś usprawiedliwienia darmo, dzięki Jego łasce, przez odkupienie dokonane w Chrystusie Jezusie.” (Rz 3,23.24 BR);

„Ten [Syn], który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.” (Hbr 1,3 BT);

„Jest On odblaskiem chwały Boga samego i najdoskonalszym wyrazem tego, czym jest sam Bóg. On to jedynie potęgą swego słowa podtrzymuje wszystko w istnieniu. On również, dokonawszy dzieła oczyszczenia nas z grzechów, zasiadał na wysokościach niebieskich po prawicy Majestatu Bożego.” (Hbr 1,3 BR);

„Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu. Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma. Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” (1 Jana 1,7-9 BW);

„Jeżeli zaś żyjemy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wówczas stanowimy jedność między sobą, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. Jeżeli twierdzimy, że nie ma w nas żadnego grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Lecz jeśli przyznajemy się do naszych grzechów, to Bóg, będąc wiernym i sprawiedliwym, odpuści nam je i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.” (1 Jana 1,7-9 BR);

„Ozdobą waszą niech nie będzie to, co zewnętrzne, trefienie włosów, złote klejnoty lub strojne szaty, lecz ukryty wewnętrzny człowiek z niezniszczalnym klejnotem łagodnego i cichego ducha, który jedynie ma wartość przed Bogiem.” (1 Ptr 3,3.4 BW);

„Niech ozdobą ich nie będzie to, co zewnętrzne: piękne uczesanie, obwieszanie się złotem ani też wyszukany krój sukni. Niech będzie nią niezniszczalne wnętrze człowieka, w którym kryje się łagodne serce i duch spokojny, tak wysoko ceniony przez Boga.” (1 Ptr 3,3.4 BP);

„W trosce o wasze piękno nie ograniczajcie się jedynie do tego, co zewnętrzne, jak na przykład wyszukane fryzury, złote pierścienie i kosztowne suknie. Zabiegajcie raczej o wasze wewnętrzne piękno, o spokój i łagodność ducha - rzeczy tak bardzo cenne w oczach Boga.” (1 Ptr 3,3.4 BR).  

Ten, kto słucha i czyni

Tekst przewodni: Rz 10,17

„Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa.” (Rz 10,17 BT);

„Wiara tedy jest z słuchania, a słuchanie przez słowo Boże.” (Rz 10,17 BG);

„Wiara więc rodzi się z przyjęcia słowa, a przyjęcie to następuje dzięki słowu samego Chrystusa.” (Rz 10,17 BP).

1. Jakie polecenie wydał zmartwychwstały Pan Swoim apostołom i wszystkim nauczycielom Kościoła?

Mt 28,19.20

„Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” (Mt 28,19.20 BW);

„Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.” (Mt 28,19.20 BT).

2. Czego powinien być świadomy każdy, kto słyszy zwiastowane Słowo Boże?

Łk 10,16; 1 Tes 2,13; 2 Kor 5,19.20

„Kto was słucha, Mnie słucha. Kto wami gardzi, Mną gardzi; a kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał.” (Łk 10,16 BP);

„Dziękujemy Bogu także i za to, że gdy przyjmowaliście głoszone przez nas słowo Boże, traktowaliście je nie jak słowo ludzkie lecz - i to jest jedynie słuszne - jak rzeczywiste słowo Boga, który dokonuje swego dzieła w was, wierzących.” (1 Tes 2,13 BR);

„Dlatego też nieustannie dziękujemy Bogu, że usłyszawszy słowo Boże, przez nas głoszone, przyjęliście je nie jak słowo ludzkie, lecz - jak jest w rzeczywistości - jak słowo Boże. Ono też działa w was, którzyście uwierzyli.” (1 Tes 2,13 BP);

„Bóg pojednał w Chrystusie świat ze sobą, nie pamięta o grzechach ludzi, a nam nakazał głosić pojednanie. Jesteśmy zatem wysłańcami Chrystusa i sam Bóg przez nas upomina. W imieniu Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!” (2 Kor 5,19.20 BP);

„Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!” (2 Kor 5,19.20 BT).

3. Jaką moc posiada Słowo Boże?

2 Kor 10,4-6; Hbr 4,12

„Oręż, którym posługujemy się w walce, nie jest bowiem czysto ludzki, lecz zawiera moce Boże, które burzą nawet warowne twierdze. Burzymy rozumowania i wszelką wyniosłość, która podnosi się przeciw poznaniu Boga, a każdy umysł skłaniamy do posłuszeństwa Chrystusowi. Jesteśmy gotowi karać każdy objaw nieposłuszeństwa, skoro tylko urzeczywistni się w pełni wasze posłuszeństwo.” (2 kor 10,4-6 BP);

„Gdyż narzędzia naszej walki nie są cielesne, jednak w Bogu mają moc burzenia warowni; (nimi) burzymy wrogie zamiary i wszelką zuchwałość, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga, i zniewalamy każdą myśl do posłuszeństwa Chrystusowi, i jesteśmy gotowi do wymierzenia sprawiedliwości wszelkiemu nieposłuszeństwu, dopóki wasze posłuszeństwo nie stanie się pełne.” (2 Kor 10,4-6 BPD);

„Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.” (Hbr 4,12 BT);

„Słowo Boże jest bowiem żywe i skuteczne, ostrzejsze nad wszelki miecz o dwu ostrzach. Dlatego przenika aż tam, gdzie duch styka się z duszą, a szpik ze stawem kości, i osądza najskrytsze pragnienia i zamysły ludzkiego serca .” (Hbr 10,4-6 BR).

4. Przy jakiej okazji widzimy potężne działanie i równie potężny skutek działania Słowa Bożego?

DzAp 2,22-41

„Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim, bo Dawid mówił o Nim: Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei, że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec skażeniu. Dałeś mi poznać drogi życia i napełnisz mnie radością przed obliczem Twoim. Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany w grobie, który znajduje się u nas aż po dzień dzisiejszy. Więc jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego Potomek zasiądzie na jego tronie, widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi. Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, jak to sami widzicie i słyszycie. Bo Dawid nie wstąpił do nieba, a jednak powiada: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół Twoich podnóżkiem stóp Twoich. Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem». Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. „Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz”. W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: „Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!”. Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.”

5. Jakiej przestrogi udzielił Pn Jezus nam wszystkim, którzy Go znamy i chwalimy?

Mt 7,21-23

„Nie każdy, kto mówi do Mnie: Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebieskiego, ale ten, kto spełnia wolę mego Ojca, który jest w niebie. W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż w Twoim imieniu nie prorokowaliśmy? I w Twoim imieniu nie wyrzucaliśmy czartów? I w Twoim imieniu nie dokonywaliśmy wielu cudów? Wtedy im powiem: Ja was nigdy nie znałem. Odejdźcie ode Mnie, zło czyniący!” (Mt 7,21-23 BP);

„Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie. W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie.” (Mt 7,21-23 BW).

6. Z jakim surowym napomnieniem zwraca się do wierzących ap. Jakub?

Jak 1,21-25

„Dlatego odrzuciwszy wszelki brud i bezmiar zła, z wdzięcznością przyjmijcie wszczepione w was słowo, zdolne zbawić wasze dusze. Wprowadzajcie słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami, którzy oszukują samych siebie. Jeśli ktoś tylko słucha słowa, a nie wprowadza go w czyn, podobny jest do człowieka, który przygląda się w lustrze swojemu odbiciu: przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał jak wyglądał. Kto zaś uważnie wniknął w doskonałe Prawo wolności i wytrwał w nim, stając się nie słuchaczem zapominającym, ale wykonawcą dzieła, ten będzie szczęśliwy dzięki swemu postępowaniu!” (Jak 1,21-25 BP);

„Odrzućcie przeto wszystko, co nieczyste, oraz cały bezmiar zła, a przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo, które ma moc zbawić dusze wasze. Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był. Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo.” (Jak 1,21-25 BT).

7. Kogo Pan Jezus nazwał człowiekiem „błogosławionym”, czyli szczęśliwym, i dlaczego?

Obj 1,3; por. 1 Ptr 4,7

„Błogosławiony ten, który czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski.” (Obj 1,3 BW);

„Szczęśliwy ten, kto czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i trzymają się tego, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski.” (Obj 1,3 BPD);

„A bliski jest koniec wszystkiego. Postępujcie więc roztropnie, czuwajcie i módlcie się!” (1 Ptr 4,7 BP);

„A bliski jest koniec wszystkiego. Postępujcie więc roztropnie, czuwajcie i módlcie się!” (1 Ptr 4,7 BT);

„Zbliżył się koniec wszechrzeczy. Kierujcie się więc roztropnością i bądźcie wstrzemięźliwi, by móc oddawać się modlitwie.” (1 Ptr 4,7 Kow).  

Nierówne jarzmo

Tekst przewodni: Amos 3,3

„Czy idzie dwóch razem, jeżeli się nie umówili?” (Amos 3,3 BW);

1. Z jakim ważnym wezwaniem zwrócił się do Koryntian ap. Paweł?

2 Kor 6,14 cz. I; por. Amos 3,3

„Nie wprzęgajcie się w jedno jarzmo z niewierzącymi.” (2 Kor 6,14 cz. I BP);

„Nie ciągnijcież nierównego jarzma z niewiernymi.” (2 Kor 6,14 cz. I BG);

„Izali dwa społem pójdą nie zgodziwszy się?” (Amos 3,3 BG);

„Czy może dwóch kroczyć razem bez uzgodnienia dróg?” (Amos 3,3 BP);

„Czyż wędruje dwu razem, jeśli się wzajem nie znają?” (Amos 3,3 BT);

„Czy możliwe, żeby dwaj ludzie szli razem, nie zamieniając przy tym ze sobą słowa?” (Amos 3,3 BR).

2. Jakich porównań używa Apostoł, aby uświadomić wierzącym ogromna przepaść, istniejącą między wierzącym a niewierzącym?

2 Kor 6,14 cz. II.15.16

„Co ma bowiem wspólnego sprawiedliwość z nieprawością? Albo co ma wspólnego światło z ciemnością? Czy może istnieć harmonia pomiędzy Chrystusem a Belialem? Co ma wspólnego wierzący z niewierzącym? Co łączy świątynię Boga z bożkami? My bowiem jesteśmy świątynią Boga żywego, zgodnie z tym, co Bóg powiedział: „Zamieszkam wśród nich i pomiędzy nimi będę się przechadzał, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.” (2 Kor 6,14 cz. II.15.16 BP);

„Cóż bowiem na wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo cóż ma wspólnego światło z ciemnością? Albo jakaż jest wspólnota Chrystusa z Belialem lub wierzącego z niewiernym? Co wreszcie łączy świątynię Boga z bożkami? Bo my jesteśmy świątynią Boga żywego - według tego, co mówi Bóg: Zamieszkam z nimi i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.” (2 Kor 6,14 cz II.15.16 BT).

3. Jaką drogę przebyli wszyscy, którzy uwierzyli czystej Ewangelii?

1 Tes 1,9.10; por. 1 Kor 12,2

„Wszyscy opowiadają o tym, jak to zostaliśmy przez was przyjęci i jak odwróciliście się od bożków pogańskich, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu, oczekując na przyjście z nieba Jego Syna, Jezusa, zmartwychwstałego, naszego wybawcę od przyszłego gniewu.” (1 Tes 1,9.10 BR);

„Wiecie, że gdy byliście jeszcze poganami, jakaś siła, której nie mogliście się oprzeć, prowadziła was do niemych bożków.” (1 Kor 12,2 BP);

„Wiecie o tym, jak to w waszej pogańskiej przeszłości bywaliście ku niemym bałwanom po prostu siłą popychani.” (1 Kor 12,2 Kow).

4. Jakiego pierwiastka są pozbawieni ludzie skoncentrowani wyłącznie na wartościach materialnych i doznaniach cielesnych?

1 Kor 2,12-15; por. Ef 2,2-3

„Otóż my nie otrzymaliśmy ducha, którym świat się kieruje, lecz Ducha, który od Boga pochodzi. Otrzymaliśmy go zaś w tym celu, aby poznać dary, którymi Bóg nas obdarzył. Nie głosimy tego słowami wypływającymi z ludzkiej mądrości, lecz słowami, których uczy Duch. Objaśniamy sprawy duchowe ludziom, którzy poddają się działaniu Ducha. Człowiek kierujący się tylko zasadami naturalnymi nie pojmuje spraw Ducha Bożego. Uważa je za głupotę i nie jest w stanie tych spraw zrozumieć, ponieważ należy je rozstrzygać w sposób duchowy. Człowiek zaś kierujący się Duchem rozstrzyga wszystko, natomiast jego nikt nie osądza.” (1 Kor 2,12-15 BP);

„Otóż myśmy nie otrzymali ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, ku poznaniu dobra, jakim Bóg nas obdarzył. A głosimy to nie za pomocą wyszukanych słów ludzkiej mądrości, lecz korzystamy z pouczeń Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha. Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie jest zdolny pojąć, bo tylko Duchem można to zrozumieć. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony.” (1 Kor 2,12-15 BR);

„W których niegdyś żyliście za przykładem tego świata, według władcy sfer powietrza, to jest ducha, który teraz działa w buntownikach. Dawniej i myśmy wszyscy na równi z nimi żyli w pożądliwościach cielesnych, spełniając zachcianki ciała i zdrożnych myśli. I podobnie jak inni bylibyśmy z natury zasługującymi na gniew.” (Ef 2,2.3 BP);

„W których żyliście niegdyś według doczesnego sposobu tego świata, według sposobu Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w synach buntu. Pośród nich także my wszyscy niegdyś postępowaliśmy według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli zdrożnych. I byliśmy potomstwem z natury zasługującym na gniew, jak i wszyscy inni.” (Ef 2,2.3 BT);

„W których żyliście ongiś na wzór tego świata, pod panowaniem władcy tych sił, które unoszą się w powietrzu. Jest to ten sam duch, który obecnie jeszcze działa w duszach buntowników. Do nich należeliśmy również my wszyscy, gdy dawniej wiedliśmy żywot oddany cielesnym pożądliwościom, gdy robiliśmy to, czego pożądały ciało i zmysły, będąc z przyrodzenia, na równi z innymi, przedmiotem gniewu [Bożego].” (Ef 2,2.3 Kow).

5. Czego nie mogą często zrozumieć ludzie żyjący z dala od Boga?

1 Ptr 4,3.4; por. 1 Ptr 2,11.12

„Wystarczy bowiem, żeście w minionym czasie pełnili wolę pogan i postępowali w rozwiązłościach, żądzach, nadużywaniu wina, obżarstwie, pijaństwie i w niegodziwym bałwochwalstwie. Temu też się dziwią, że wy nie płyniecie razem z nimi w tym samym prądzie rozpusty, i źle o was mówią.” (1 Ptr 4,3.4 BT);

„Dość długo służyliście w przeszłości pogańskim zasadom: żyjąc w wyuzdaniu, pożądliwościach i opilstwie, ucztując i pijąc nieumiarkowanie i oddając się niegodziwemu kultowi bałwanów. Teraz dziwi ich, że nie rzucacie się w ten wir zepsucia, i dlatego lżą was.” (1 Ptr 4,3.4 Kow);

„Umiłowani! Upominam was jako przechodniów i pielgrzymów, abyście nie ulegali złym ludzkim pożądliwościom, które walczą przeciwko duszy, żyjąc wśród pogan, starajcie się szlachetnie postępować, aby patrząc na (wasze) dobre uczynki, wielbili Boga w dzień nawiedzenia za to, co wam (dziś) zarzucają jak złoczyńcom.” (1 Ptr 2,11.12 BP);

„Proszę was, najmilsi, byście jako pielgrzymi nie mający tu swojej ojczyzny odsuwali od siebie pożądliwości, które występują przeciwko waszej duszy. Wasze zachowanie się wśród pogan niech będzie nienaganne, a wówczas oni również, przypatrując się waszym dobrym uczynkom, przestaną was znieważać jako złoczyńców, a poczną wychwalać Boga w dniu Nawiedzenia.” (1 Ptr 2,11.12 BR).

6. Czy można swoją miłość podzielić pomiędzy Boga i „świat”?

Mt 6,24; 1 Jana 2,15-17

„Nikt nie może dwom panom służyć, bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego kochał, albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i mamonie.” (Mt 6,24 BP);

„Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeżeli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Albowiem wszystko, co jest na świcie: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i chełpienie się bogactwem - nie pochodzi od Ojca, lecz ze świata. A świat przemija wraz ze swą pożądliwością; kto zaś spełnia wolę Boga, ten trwa na wieki.” (1 Jana 2,15-17 BP);

„Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie! Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia nie pochodzi od Ojca, lecz od świata. Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki.” (1 Jana 2,15-17 BT).

7. O co modlił się do Ojca Pan Jezus?

Jan 17,14-16

„Ja przekazałem im Twoje słowo, a świat ich znienawidził, bo nie są ze świata, tak jak Ja nie jestem ze świata. Nie proszę (o to), abyś ich zabrał ze świata, ale abyś ich zachował od złego. Nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.” (Jan 17,14-16 BP);

„Ja im powierzyłem Twoje Słowo, a świat ich znienawidził, gdyż nie są ze świata, tak jak Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale abyś ich ustrzegł od złego. Nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.” (Jan 17,14-16 BPD).

Jarzmo Jezusa Chrystusa

Tekst przewodni: Ef 5,1

„Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane.” (Ef 5,1 BW);

„Naśladujcie tedy Boga, gdyż jesteście Jego umiłowanymi dziećmi.” (Ef 5,1 BR).

1. Dla jakich ludzi serce Zbawiciela było zawsze szeroko otwarte?

Mt 9,36; 11,28; 14,14-21

„A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza.” (Mt 9,36 BT);

„A gdy ujźrzał tak wiele ludzi, to zlitował się nad nimi, iż byli spracowani i rosproszeni, jako owce, nie mające pastyrza.” (Mt 9,36 BB);

„Pójdźcie do Mnie wszyscy utrudzeni i uginający się pod ciężarem, a Ja wam dam wytchnienie.” (Mt 11,28 BP);

„Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie.” (Mt 11,28 BW);

„Kiedy wysiadł z łodzi, zobaczył wielki tłum. I ulitował się nad nimi, i uzdrowił chorych. A kiedy nastał wieczór, podeszli do Niego uczniowie, mówiąc: - Miejsce jest odludne i pora już spóźniona. Rozpuść tłumy, niech idą do wsi i kupią sobie chleba. A Jezus im powiedział: - Nie muszą odchodzić, wy dajcie im jeść! Mówią Mu: - Mamy tylko pięć chlebów i dwie ryby. Odpowiedział: - Przynieście mi je tutaj. A gdy rozkazał tłumom usiąść na trawie i wziął pięć chlebów i dwie ryby, i podniósł oczy w niebo, wielbił Boga i połamawszy chleby dawał uczniom, a uczniowie rozdawali je tłumom. I wszyscy zjedli, i najedli się do syta. I zebrali resztki: dwanaście koszyków pełnych okruchów. A tych, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.” (Mt 14,14-21 BP).

2. Jakich nadużyć wobec Boga i wobec prostego ludu dopuszczali się duchowi przywódcy

Izraela?

Mt 23,4; por. 15,1-9

„Wiążą wielkie ciężary i obarczają nimi ludzi, a sami palcem nie chcą ich ruszyć.” (Mt 23,4);

„Wiążą natomiast ciężkie i trudne do uniesienia brzemiona oraz kładą na ramiona ludzi, sami natomiast (nawet) swoim palcem nie chcą ich ruszyć.” (Mt 23,4 BPD);

„Wtedy przyszli do Jezusa faryzeusze i uczeni w Piśmie z Jerozolimy i powiedzieli Mu: Dlaczego uczniowie Twoi łamią tradycje ojców, nie myjąc rąk przed jedzeniem? A On odpowiedział: A wy dlaczego - powołując się na wasze tradycje - łamiecie przykazania Boże? Przecież powiedział Bóg: Czcij ojca twego i matkę twoją; albo: Ktokolwiek złorzeczy ojcu lub matce, będzie ukarany śmiercią. A wy sądzicie, że jeśli ktoś mówi do swojego ojca albo do swojej matki: To, co ci się należało jako wsparcie ode mnie, ja oddaję Bogu to ten już nie musi czcić ani swego ojca, ani matki? I tak to dla waszych zwyczajów uczyniliście nieważnym słowo Boże. Obłudnicy, Izajasz słusznie o was prorokował mówiąc: Lud ten czci Mnie wargami, lecz serce jego daleko jest ode Mnie: próżna jest cześć, którą Mi oddają. A nauka, którą głoszą - to nakazy tylko ludzkie.” (Mt 15,1-9 BR);

„Wtedy przyszli do Jezusa faryzeusze i uczeni w Piśmie z Jerozolimy z zapytaniem: „Dlaczego Twoi uczniowie postępują wbrew tradycji starszych? Bo nie myją sobie rąk przed jedzeniem”. On im odpowiedział: „Dlaczego i wy przestępujecie przykazanie Boże dla waszej tradycji? Bóg przecież powiedział: Czcij ojca i matkę oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie. Wy zaś mówicie: „Kto by oświadczył ojcu lub matce: Darem [złożonym w ofierze] jest to, co dla ciebie miało być wsparciem ode mnie, ten nie potrzebuje czcić swego ojca ni matki”. I tak ze względu na waszą tradycję znieśliście przykazanie Boże. Obłudnicy, dobrze powiedział o was prorok Izajasz: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi.” (Mt 15,1-9 BT).

3. Z jakim wezwaniem zwrócił się Jezus do biednych, zagubionych i nieszczęśliwych ludzi?

Mt 11,29.30

„Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie.” (Mt 11,29.30 BW);

„Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla waszych dusz. Moje jarzmo bowiem jest przyjemne, a moje brzemię lekkie.” (Mt 11,29.30 BUG);

„Weźcie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla dusz waszych. Albowiem moje jarzmo jest słodkie, a brzemię lekkie.” (Mt 11,29 BP).

4. Jaka podstawowa przemiana zachodzi w sercu i życiu tego, kto całym sercem nawraca się do Boga i staje się Jego dzieckiem?

Rz 6,11-13; por. Jan 8,31-36

„Tak więc i wy pamiętajcie, że umarliście dla grzechu, ale żyjecie dla Boga w Chrystusie Jezusie. Niechże tedy grzech nie panoszy się w waszym śmiertelnym ciele, żebyście nie byli poddani jego namiętnościom, a wy nie wydawajcie członków waszych jako broni nieprawości na służbę grzechowi, lecz oddawajcie siebie samych na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci wrócili do życia. Członki zaś wasze oddajcie Bogu jako narzędzia sprawiedliwości.” (Rz 6,11-13 BR);

„Podobnie i wy uważajcie siebie za umarłych dla grzechu, a za żyjących dla Boga w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Niechże więc nie panuje grzech w śmiertelnym ciele waszym, abyście nie byli posłuszni pożądliwościom jego, i nie oddawajcie członków swoich grzechowi na oręż nieprawości, ale oddawajcie siebie Bogu jako ożywionych z martwych, a członki swoje Bogu na oręż sprawiedliwości.” (Rz 5,11-13 BW);

„Wtedy powiedział Jezus do Żydów, którzy Mu uwierzyli: „Jeżeli będziesz trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli”. Odpowiedzieli Mu: „Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy poddani w niczyją niewolę. Jakżeż Ty możesz mówić: „Wolni będziecie?”” Odpowiedział im Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie przebywa w domu na zawsze, lecz Syn przebywa na zawsze. Jeżeli więc Syn was wyzwoli, wówczas będziecie rzeczywiście wolni.” (Jan 8,31-36 BT);

„Mówił tedy Jezus do tych Żydów, którzy weń uwierzyli: „Jeżeli wytrwacie w nauce mojej, będziecie prawdziwie uczniami moimi. Poznacie prawdę, a prawda uczyni was wolnymi”. Odrzekli mu: „Potomkami Abrahama jesteśmy i nigdy nie byliśmy w niczyjej niewoli. Jakże możesz mówić: Staniecie się wolnymi?” Jezus odrzekł im: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto grzech popełnia, jest niewolnikiem grzechu. Otóż niewolnik nie pozostaje w domu na zawsze, tymczasem syn pozostaje w nim na zawsze. Jeżeli więc Syn was wyzwoli, będziecie rzeczywiście wolni.” (Jan 8,31-36 Kow).

5. Kto nie podoba się Bogu, a jacy ludzie znajdują radość w czynieniu woli Bożej?

Rz 8,5-9; Mt 22,37.38; 1 Jana 5,2.3

„Ci bowiem, którzy kierują się pragnieniami ciała, pożądają dóbr cielesnych, ci zaś, którzy kierują się nakazami Ducha, pożądają dóbr duchowych. Pożądanie wypływające z ciała sprowadza śmierć, pożądanie zaś z Ducha daje życie i pokój. Dzieje się tak dlatego, że pożądanie z ciała jest wrogiem Boga, ponieważ nie poddaje się Prawu Bożemu - bo też nie może tego uczynić. Ci, którzy kierują się pożądaniami ciała, nie mogą podobać się Bogu. Wy natomiast nie kierujecie się pożądaniami ciała, lecz złączeni jesteście z Duchem, bo przecież Duch Boży w was mieszka. A gdy ktoś nie posiada Ducha Chrystusowego, nie jest Jego własnością.” (Rz 8,5-9 BP);

„Bo ci, którzy żyją według ciała, myślą o tym, co cielesne; ci zaś, którzy żyją według Ducha, o tym, co duchowe. Albowiem zamysł ciała, to śmierć, a zamysł Ducha, to życie i pokój. Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu; nie poddaje się bowiem zakonowi Bożemu, bo też nie może. Ci zaś, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą. Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego.” (Rz 8,5-9 BW);

„On mu odpowiedział: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie.” (Mt 22,37.38 BT);

„Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie.” (1 Jana 5,2.3 BT);

„Po tym poznajemy, iż dzieci Boże miłujemy, jeżeli Boga miłujemy i przykazania jego spełniamy. Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań jego, a przykazania jego nie są uciążliwe.” (1 Jana 5,2.3 BW).

6. Jakie obowiązki biorą na siebie dobrowolnie ci, którzy są zbawieni w krwi Jezusa Chrystusa?

2 Kor 5,14-21

„Albowiem miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli. A właśnie za wszystkich umarł po to, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał. Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób. Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem! On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.” (2 Kor 5,14-21 BT).

7. Jak tacy ludzie patrzą na trudy związane ze swą służbą?

2 Kor 4,7-18

„Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. Zewsząd znosimy cierpienia, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele. Ciągle bowiem jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym śmiertelnym ciele. Tak więc działa w nas śmierć, podczas gdy w was - życie. Cieszę się przeto owym duchem wiary, według którego napisano: Uwierzyłem, dlatego przemówiłem; my także wierzymy i dlatego mówimy, przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami. Wszystko to bowiem dla was, ażeby w pełni obfitująca łaska zwiększyła chwałę Bożą przez dziękczynienie wielu. Dlatego to nie poddajemy się zwątpieniu, chociaż bowiem niszczeje nasz człowiek zewnętrzny, to jednak ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień. Niewielkie bowiem utrapienia naszego obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku dla nas, którzy się wpatrujemy nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie.” (2 Kor 4,7-18 BT).