Tekst pamięciowy: Ps 119,81
„Dusza moja tęskni do zbawienia
twojego, Oczekuję słowa twojego.” (Ps 119,81 BW);
„Dusza moja usycha z tęsknoty za
Twoim zbawieniem, w Twym słowie złożyłem moją nadzieję.” (Ps 119,81 BP).
1. Co musiał uczynić
Izraelita, który nieświadomie zgrzeszył?
3 Mjż 4,27-32
„Jeśli zgrzeszy zwykły człowiek,
nieświadomie wykraczając przeciw któremuś z przykazań, zabraniających takich
czynów, i obciąży się winą, skoro uświadomi się go, że popełnił grzech,
przyprowadzi jako dar młodą kozę, samicę bez skazy - za grzech, którego się
dopuścił. Potem położy rękę na głowę tej ofiary i zabije ją na przebłaganie w
miejscu, [gdzie się zabija] ofiary całopalne. Wtedy kapłan weźmie na palec
nieco krwi i przeniesie na rogi ołtarza całopalenia; całą zaś [resztę] krwi
wyleje u podstawy tego ołtarza. A wszystek jej tłuszcz kapłan wybierze,
podobnie jak się go wybiera przy ofiarach dziękczynnych, i spali na ołtarzu
jako [ofiarę] woni przyjemnej dla Jahwe. I tak to kapłan zadośćuczyni za niego
i [grzech] będzie mu odpuszczony. Jeśli zaś przyniesie w darze owcę jako ofiarę
przebłagalną, ma to być samica bez skazy.” (3 Mjż 4,27-32 BP);
„A jeżeliby kto zgrzeszył
niebacznie z ludu pospolitego wykroczywszy przeciw jednemu z przykazań
Wiekuistego, wzbraniających cokolwiek czynić, a przewiniłby; Jeżeli mu tedy
ujawni się grzech jego, którym zgrzeszył, to przywiedzie na ofiarę swą kozę,
zdrową samicę za grzech którego się dopuścił. I położy rękę swą na głowę
„zagrzesznej” – i zarzną tę ofiarę zagrzeszną na miejscu ofiar całopalnych. I weźmie kapłan nieco krwi jej na palec swój, a
pomaże narożniki ofiarnicy całopaleń pozostałą zaś krew jej wyleje u podstawy
ofiarnicy. Wszystek też łój jej zdejmie, jak zdejmuje się łój z ofiary opłatnej,
i puści go z dymem kapłan na ofiarnicy, na woń przyjemną Wiekuistemu; i tak
rozgrzeszy go kapłan, i odpuszczonem mu będzie. A jeżeli z owiec przynosi na
ofiarę swą zagrzeszną, samicę zdrową niechaj przyniesie.” (3 Mjż 4,27-32 Tora
I. Cylkowa).
2. Jakie prawdy zawarte są w natchnionych tekstach ST?
Ps 40,5-7; Ps 50,13-14; Kazn. 4,17
„Błogosławiony człowiek, który
nadzieję swoją złożył w Jahwe, a nie przyłącza się do ludzi zuchwałych ani do
tych, którzy drogą kłamstwa podążają. Nieprzeliczone są Twoje cuda, któreś
uczynił, Jahwe, Boże mój, a w zamierzeniach Twoich względem nas nie ma równego
Tobie. Chciałbym je głosić i o nich opowiadać, ale zbyt wiele ich, by móc je
wyliczyć. W ofiarach i darach nie masz upodobania, nie żądasz całopalenia ani
ofiary za grzech, lecz otworzyłeś uszy moje.” (Ps 40,5-7 BP);
„Czyż jadam mięso wołów i piję
krew kozłów? Złóż Bogu w ofierze uwielbienie i spełnij swe śluby wobec
Najwyższego!” (Ps 50,13-14 BP);
„Czyż jadam mięso byków Albo piję
krew kozłów? Ofiaruj Bogu dziękczynienie I spełnij Najwyższemu śluby swoje!” (Ps 50,13-14 BW);
„Czuwaj nad swymi nogami, gdy
wstępujesz do Domu Bożego! Przybliżyć się, by słuchać, to rzecz lepsza niż
ofiara składana przez głupców, gdyż nie wiedzą o tym, że zło popełniają.”
(Kazn. 4,17 BP);
„Pilnuj swoich kroków, gdy
idziesz do domu Bożego, i nastaw się na słuchanie, gdyż jest to lepsze niż
ofiary składane przez głupich; bo nie umieją nic innego, jak tylko czynić zło.”
(Kazn. 4,17 BW).
3. W jakich okolicznościach
Izraelici przypominali sobie o zbawiającej mocy Bożej?
Sędz 10,10-12
„Toteż Izraelici wołali o pomoc
do Jahwe, mówiąc: - Zgrzeszyliśmy przeciwko Tobie, bośmy porzucili naszego Boga
a służyliśmy Baalom. I rzekł Jahwe do synów Izraela: - Czyż nie uciskali was
Egipcjanie, Amoryci, Ammonici, Filistyni, Sydończycy, Amalekici i Midianici,
ale gdy wołaliście [o pomoc] do mnie, czyż nie wybawiłem was z ich rąk?” (sędz
10,10-12 BP).
4. Kto w szczególny sposób
mówił o Bożym zbawieniu?
Ps
18,3-7; Ps 23,6; Ps 68,20-21
„Jahwe jest moją opoką, moją
twierdzą, moim Wybawicielem; Bóg mój jest mi skałą, na której znajduję
schronienie, jest moją tarczą, rogiem mego zbawienia i miejscem obronnym. Wołam
do Jahwe godnego wszelkiej chwały, a będę wybawiony od mych nieprzyjaciół.
Ogarniała mnie już śmiertelna toń, grozą przejmował zalew zagłady; oplatały
mnie więzy Szeolu, chwytały mnie sidła śmierci. W udręce mojej wzywałem Jahwe,
wołałem o pomoc do mego Boga. Z Przybytku swego usłyszał mój głos, wołanie moje
dotarło do Jego uszu.” (Ps 18,3-7 BP);
„Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad
za mną przez wszystkie dni mego życia i zamieszkam w domu Pańskim po najdłuższe
czasy.” (Ps 23,6 BT);
„Zaprawdę, dobroć i łaskawość
towarzyszą mi przez wszystkie dni mojego życia; i będę mieszkał w Domu Jahwe po
kres moich dni.” (Ps 23,6 BP);
„Pan niech będzie przez wszystkie
dni błogosławiony: ciężary nasze dźwiga Bóg, zbawienie nasze. Bóg nasz jest
Bogiem, który wyzwala, i Pan Bóg daje ujść przed śmiercią.” (Ps 68,20-21 BT).
5. Który z proroków zapowiadał
zbawienie i nadejście Mesjasza?
Iz 25,8-9; Iz 26,16-19; Iz 51,4-6; Iz 61,1-2
„Unicestwi On śmierć na wieki! I otrze Pan, Jahwe, łzę z
każdego oblicza, i zdejmie hańbę ludu swojego z całej ziemi. - Tak rzekł Jahwe.
W tym dniu mówić się będzie: - Oto jest Bóg nasz; Jemu zaufaliśmy, że On nas
wybawi! To jest Jahwe; w Nim położyliśmy nadzieję! Radujmy się i weselmy z Jego
wybawienia!” (Iz 25,8-9 BP);
„Jahwe, gdyś nas doświadczał w
ucisku, szukaliśmy Ciebie, wołaliśmy w niedoli, [która była] dla nas Twą chłostą.
Jak niewiasta brzemienna bliska połogu odczuwa bóle i krzyczy w boleściach -
takimi, Jahwe, byliśmy przed Twoim obliczem: byliśmy brzemienni, wiliśmy się z
bólu, a zrodziliśmy tylko zawieruchę; nie dokonaliśmy ocalenia kraju, nie
przychodzą na świat mieszkańcy ziemi. Twoi umarli ożyją! Ich zwłoki na nowo
powstaną. Przebudzą się ci, co w prochu spoczywają, i wznosić będą okrzyki
radości. Bo jako rosa na ziołach - będzie rosa Twoja i ziemia wyda cienie
umarłych!” (Iz 26,16-19 BP);
„Panie! W niedoli szukali cię,
wołali, gdy ich smagałeś. Jak brzemienna, gdy zbliża się chwila rodzenia, wije
się z bólu, krzyczy w boleściach, tak było z nami przez ciebie, Panie!
Poczęliśmy, wiliśmy się z bólu, lecz porodziliśmy wiatr; nie dokonaliśmy
wybawienia kraju, nie przyszli na świat mieszkańcy ziemi. Ożyją twoi umarli,
twoje ciała wstaną, obudzą się i będą radośnie śpiewać ci, którzy leżą w
prochu, gdyż twoja rosa jest rosą światłości, a ziemia wyda zmarłych.” (Iz
26,16-19 BW);
„Panie! w ucisku szukali cię;
gdyś ich karał, wylewali modlitwy swe. Jako brzemienna, gdy się przybliża ku
rodzeniu, boleje i woła w boleściach swoich, takeśmy byli przed obliczem
twojem, Panie! Poczęliśmy, boleliśmy; aleśmy tylko jakoby wiatr porodzili, a
żadnegośmy wybawienia ziemi nie sprawili, i nie upadli mieszkający na okręgu
ziemskim. Ożyją umarli twoi, trupy moje wstaną, gdy rzeczesz: Ocućcie się, a
śpiewajcie mieszkający w prochu! Albowiem rosa twoja będzie jako rosa na
ziołach; ale niezbożnych o ziemię uderzysz.” (Iz 26,16-19 BG);
„Słuchajcie mnie pilnie, narody,
ludy, nakłońcie uszu ku mnie! Bo to ode mnie wyjdzie Nauka, a Prawo me będzie
światłością narodów! Ugruntuję wkrótce moją sprawiedliwość. Jak światłość
wschodzi moje zbawienie (a ramiona moje sądzić będą ludy). Wyczekują mnie zamorskie
krainy i polegają na moim ramieniu. Podnieście swe oczy ku niebu i spójrzcie na
dół, ku ziemi! Oto niebiosa jak dym się rozpłyną, ziemia - jak szata - ulegnie
zniszczeniu, a jej mieszkańcy pomrą jak komary. Lecz zbawienie moje trwać
będzie na wieki, sprawiedliwość moja nie będzie mieć końca!” (Iz 51,4-6 BP);
„Ludy, słuchajcie Mnie z uwagą,
narody, nastawcie ku Mnie uszu! Bo ode Mnie wyjdzie pouczenie, i Prawo moje
wydam jako światłość dla ludów. Bliska jest moja sprawiedliwość, zbawienie moje
się ukaże. Ramię moje sądzić będzie ludy. Wyspy położą we Mnie nadzieję i
liczyć będą na moje ramię. Podnieście oczy ku niebu i na dół popatrzcie ku
ziemi! Zaiste, niebo jak dym się rozwieje i ziemia zwiotczeje jak szata, a jej
mieszkańcy wyginą jak komary. Lecz moje zbawienie będzie wieczne, a
sprawiedliwość moja zmierzchu nie zazna.” (Iz 51,4-6 BT);
„Duch Pana, Jahwe, nade mną, bo
oto namaścił mię Jahwe i posłał mię, bym głosił radosną nowinę ubogim, łagodził
ból tych, których serca złamane, więzionym wyzwolenie ogłaszał, a jeńcom -
wolność; bym zapowiadał rok łaski Jahwe i dzień odpłaty Boga naszego; abym
pocieszał wszystkich żałobą dotkniętych.” (Iz 61,1-2 BP);
„Duch Wszechmocnego, Pana nade
mną, gdyż Pan namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę; posłał mnie,
abym opatrzył tych, których serca są skruszone, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie,
a ślepym przejrzenie, abym ogłosił rok łaski Pana i dzień pomsty naszego Boga,
abym pocieszył wszystkich zasmuconych.” (Iz 61,1-2 BW).
6. Czego dziś oczekuje lud Boży?
1 Ptr 1,3-5
„Niech będzie uwielbiony Bóg i
Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który w swoim wielkim miłosierdziu przez
zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa zrodził nas na nowo do nadziei pełnej życia,
do niezniszczalnego, nieskalanego, wiecznego dziedzictwa, zachowanego dla was w
niebie. Wy zaś strzeżeni jesteście mocą Bożą przez wiarę, aby przygotowane
zbawienie objawiło się w czasie ostatecznym.” (1 Ptr 1,3-5 BP);
„Niech będzie błogosławiony Bóg, Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa!
Darował nam nowe życie, on, który jest pełen miłosierdzia. Wskrzesił nas do
żywej nadziei przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, tak że oczekiwać możemy
dziedzictwa, które nie przeminie ani nie zwiędnie w swej niepokalanej
czystości. A jest ono zgotowane w niebiesiech dla was, których moc Boża strzeże
przez wiarę i sposobi do zbawienia, jakie ma być objawione w czasach
ostatecznych.” (1 Ptr 1,3-5 Kow).