Tekst pamięciowy: 1 Ptr 4,8
„Nade wszystko miejcie gorliwą
miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa mnóstwo grzechów.” (1 Ptr 4,8 BW);
„Przede wszystkim zaś kochajcie
się wzajemnie z całego serca, bo „miłość przyczynia się do odpuszczenia wielu
grzechów”.” (1 Ptr 4,8 BP).
1. Jaki jest stan
sprawiedliwego człowieka, który żyje wśród bezbożnych?
2 Ptr 2,7-9
„A wybawił sprawiedliwego Lota
udręczonego rozpustnym życiem występnych, bo ten sprawiedliwy, mieszkając wśród
nich, dzień po dniu cierpiał w swej sprawiedliwej duszy z powodu czynów
występnych, jakie widział i słyszał - tak Pan umie wybawiać pobożnych z
doświadczeń, a niesprawiedliwych zachować na dzień sądu dla ukarania.” (2 Ptr
2,7-9 BP);
„Ocalił tylko Lota
sprawiedliwego, który znosił prawdziwe udręki wskutek rozpustnego postępowania
ludzi bezbożnych. Przebywając wśród nich jako sprawiedliwy z każdym dniem
odczuwał w swej duszy coraz większe udręczenie, gdy patrzył na niecne
postępowanie ludzi lub gdy o nim słyszał. Tak to potrafił Pan wyrwać
sprawiedliwych z największych niebezpieczeństw, a bezbożnych zatrzymać aż do
dnia sądu na ukaranie.” (2 Ptr 2,7-9 BR);
„Wybawił tylko sprawiedliwego
Lota, który cierpiał katusze z powodu wyuzdania niecnych ludzi; bo haniebne
czyny na które ten sprawiedliwy, mieszkając wśród nich, zmuszony był patrzeć i
słuchać o nich, sprawiały sprawiedliwej jego duszy dzień w dzień udrękę. Tak to
potrafił Pan wybawić od pokuszenia ludzi pobożnych, a bezbożników zachować na
dzień sądu dla ukarania.” (2 Ptr 2,7-9 Kow).
2. Jakie rozterki dręczą
wierzących, którzy są świadomi gniewu Bożego?
1 Mjż 18,23-25
„Potem Abraham przybliżył się i
zapytał: - Czy chcesz wytracić sprawiedliwych razem z niegodziwcami? A gdyby
tak było pięćdziesięciu sprawiedliwych w obrębie tego miasta, czy i wtedy
wytracisz, a nie przebaczysz tej miejscowości dla pięćdziesięciu
sprawiedliwych, którzy w niej mieszkają? Nie może to być, byś miał tak
postąpić, że zabijesz sprawiedliwych razem z grzesznikami, żeby podobny był los
sprawiedliwych i grzeszników. Nie może to być! Czyż Sędzia całej ziemi nie
miałby wyrokować sprawiedliwie?” (1 Mjż 18,23-25 BP);
„Zbliżywszy się do Niego, Abraham
rzekł: „Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym
mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i
nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy
w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi,
aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego!
Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?”
(1 Mjż 18,23-25 BT);
„I przystąpiwszy rzekł: „Czyliż zatracisz sprawiedliwego z
niezbożnym? Jeśli będzie pięćdziesięciu sprawiedliwych w mieście, zginąż
społem? i nie przepuścisz miejscu owemu dla pięćdziesięciu sprawiedliwych,
jeśli będą w nim? Niech to daleko będzie od ciebie, abyś tę rzecz uczynić miał
i zabić sprawiedliwego z niezbożnym, i żeby był sprawiedliwy na równi z
niezbożnym; niech to daleko będzie od ciebie! Ty, który sądzisz wszystką
ziemię, żadną miarą nie dokonasz takiego sądu?” (1 Mjż 18,23-25 JW).
3. Co dzieje się w sercu
sprawiedliwego, który uświadomi sobie swój grzech?
Ps 51,2-6; 10-13
„Gdy przybył do niego prorok Natan
po jego grzechu z Batszebą.
Zmiłuj się nade mną, Boże, w
swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość! Obmyj
mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego! Uznaję bowiem moją
nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną. Tylko przeciw Tobie
zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak że się okazujesz
sprawiedliwym w swym wyroku i prawym w swoim osądzie.” (Ps 51,2-6 BT);
„Gdy go odwiedził Natan, prorok,
po przyjściu do Bat-Szeby.
Zmiłuj się nademną panie wedle
łaski Twojej, według wielkiego miłosierdzia Twego zmaż występki moje. Zupełnie
obmyj mnie z winy mojej, a z grzechu mojego oczyść mnie. Bo występki moje ja
znam, a grzech mój obecny mi zawsze. Tobie samemu zgrzeszyłem, a zło w oczach
Twoich czyniłem, przetoś sprawiedliwy w wyroku Twoim, czysty w sądzie Twoim.”
(Ps 51,2-6 I.Cylkow);
„Kiedy po cudzołóstwie z Batszebą
przybył do niego prorok Natan Zmiłuj się nade mną, Boże, według miłosierdzia
Twego, a według Twej dobroci odpuść moje winy. Obmyj mnie całego z nieprawości
moich i oczyść ze wszystkich mych grzechów. Bo ja znam dobrze moje winy i moje
grzechy mam wciąż przed oczyma. Zgrzeszyłem przeciwko Tobie samemu, na Twoich
oczach wiele zła czyniłem, tak że okażesz się sprawiedliwy w Swym wyroku i prawy
w Swoim sądzie.” (Ps 51,2-6 BR);
„Spraw, bym usłyszał radość i
wesele: niech się radują kości, któreś skruszył! Odwróć oblicze swe od moich
grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia! Stwórz, o Boże, we mnie serce
czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego! Nie odrzucaj mnie od swego
oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego!” (Ps 51,10-13 BT);
„Daj, bym usłyszał radość i
wesele, Niech się rozradują kości, które skruszyłeś! Zakryj oblicze swoje przed
grzechami moimi I zgładź wszystkie winy moje. Serce czyste stwórz we mnie, o
Boże, A ducha prawego odnów we mnie! Nie odrzucaj mnie od oblicza swego I nie
odbieraj mi swego Ducha świętego!” (Ps 51,10-13 BW).
4. Co czyni Bóg ze skruszonym
sercem?
Ps 51,18-19; Iz 57,15.16; Iz 61,1-2
„Nie znajdujesz bowiem upodobania
w ofiarach, a jeślibym złożył całopalenie, nie przyjąłbyś go. Moją ofiarą, o
Boże, duch skruszony; sercem skruszonym i złamanym, Boże, nie wzgardzisz.” (Ps
51,18-19 BP);
„Ty się bowiem nie radujesz
ofiarą i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał. Moją ofiarą, Boże, duch
skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.” (Ps 51,18-19 BT);
„Bo tak mówi [Bóg] Wysoki i
Wzniosły, którego Tron jest wieczny, a Imię święte: - Na wysokościach i w
świątnicy przebywam, lecz jestem i przy zgnębionym, poniżonym na duchu, aby
ożywić ducha poniżonych i by ożywić serca pognębionych. Nie będę bowiem
wiecznie pozywał na sąd i nie na wieki będę zagniewany, gdyż inaczej [wszelki]
duch zamarłby przede mną i tchnienie życia, które Ja stworzyłem.” (Iz 57,15.16
BP);
„Bo tak mówi on najdostojniejszy
i najwyższy, który mieszka w wieczności, a święte jest imię jego: Ja, który
mieszkam na wysokości na miejscu świętem, mieszkam i z tym, który jest
skruszonego i uniżonego ducha, ożywiając ducha pokornych, ożywiając serce
skruszonych. Nie będę się zaiste na wieki wadził, ani się wiecznie gniewał;
boćby duch przed obliczem mojem zemdlał, i dusze, którem Ja uczynił.” (Iz
57,15.16 BG);
„Oto bowiem, co mówi Najwyższy
przebywający w miejscu wiecznego zamieszkania, i którego imię - Święty:
Przebywam na miejscu wyniosłym i świętym, lecz jestem też człowiekiem cichym i
pokornym, po to by ożywić wszystkich poniżonych i podnieść na duchu skruszonych
sercem. I nie będę się też opierał bez końca ani wiecznie trwał przy swoim
gniewie, bo musiałby zginąć sprzede Mnie duch wszelki i dusze wszystkie, które
sam uczyniłem.” (Iz 57,15.16 BR);
„Duch Pana, Jahwe, nade mną, bo
oto namaścił mię Jahwe i posłał mię, bym głosił radosną nowinę ubogim, łagodził
ból tych, których serca złamane, więzionym wyzwolenie ogłaszał, a jeńcom -
wolność; bym zapowiadał rok łaski Jahwe i dzień odpłaty Boga naszego; abym
pocieszał wszystkich żałobą dotkniętych.” (Iz 61,1-2 BP);
„Duch Wszechmocnego, Pana nade
mną, gdyż Pan namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę; posłał mnie,
abym opatrzył tych, których serca są skruszone, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie,
a ślepym przejrzenie, abym ogłosił rok łaski Pana i dzień pomsty naszego Boga,
abym pocieszył wszystkich zasmuconych.” (Iz 61,1-2 BW).
5. Jaka przestroga płynie z
nauki naszego Zbawiciela?
Łk 18,10-14
„Dwóch ludzi weszło do świątyni,
aby się pomodlić: jeden był faryzeuszem, a drugi celnikiem. Faryzeusz stojąc
tak się modlił: Boże, dziękuję Ci, że nie jestem taki jak inni ludzie:
złodzieje, krzywdziciele, cudzołożnicy, albo jak ten oto celnik. Poszczę dwa
razy w tygodniu, daję dziesięciny ze wszystkiego, co nabywam. A celnik stanął z
daleka i nie śmiał nawet oczu podnieść do nieba, ale bił się w piersi mówiąc:
Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. Powiadam wam: Ten odszedł do domu bardziej
usprawiedliwiony niż tamten. Bo kto się wynosi, będzie poniżony, a kto się
uniża, będzie wywyższony.” (Łk 18,10-14 BP);