Tekst pamięciowy: Jan 15,13
„Nikt nie ma większej miłości od
tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.” (Jan 15,13 BT).
1. Kto jest dawcą życia i co z
tego wynika?
Iz 45,12; Iz 64,8; Ps 27,1
„Jam ziemię uczynił, i Jam stworzył
na niej człowieka. Moje to ręce rozpięły niebiosa, a wszystkim ich hufcom
wydaję rozkazy.” (Iz 45,12 BP);
„To Ja stworzyłem ziemię i dałem
życie ludziom, którzy ją zamieszkują. To Ja moimi rękami rozciągnąłem niebiosa;
to Ja wydaję rozkazy wszystkim ich zastępom.” (Iz 45,12 BR);
„Lecz teraz, Panie, Ty jesteś
naszym Ojcem, my jesteśmy gliną, a Ty naszym Stwórcą i wszyscyśmy dziełem
twoich rąk!” (Iz 64,8 BW);
„Nie bądź zagniewany, o Jahwe,
tak bardzo, nie pamiętaj o przewinieniach na wieki! Oto patrz! Wszyscy jesteśmy
Twym ludem!” (Iz 64,8 BP);
„[Psalm] Dawida. Jahwe jest moim
światłem i moim zbawieniem: kogóż miałbym się obawiać? Jahwe jest ostoją mego
życia: kogóż miałbym się lękać?” (Ps 27,1 BP);
„Dawidowy. Pan światłem i
zbawieniem moim: kogóż mam się lękać? Pan obroną mojego życia: przed kim mam
się trwożyć?” (PS 27,1 BT).
2. W jaki sposób Bóg zapewnia
człowiekowi ochronę?
1 Mjż 9,5-6; 2 Mjż 20,13
„Także i waszej krwi, to jest
waszego życia, będę się dopominał; będę się dopominał od każdego zwierzęcia i
od każdego człowieka. Upomnę się o życie człowieka u jego bliźniego. Ktokolwiek
przeleje krew ludzką, jego własna krew ma być przelana przez ludzi, gdyż Bóg
uczynił człowieka na swój obraz.” (1 Mjż 9,5-6 BP);
„W szczególności krwi waszej, służącej
życiu waszemu poszukiwać będę. Z ręki wszelkiego żywota poszukiwać jej będę; i
z ręki człowieka, - jednego z ręki drugiego, - poszukiwać będę życia ludzkiego.
Kto przeleje krew człowieka, przez człowieka krew jego przelaną będzie; bo na
obraz Boży stworzył człowieka!” (1 Mjż 9,5-6 Tora I. Cylkowa);
„Z krwi waszej, czyli z waszego
życia, będziecie musieli zdać rachunek przede Mną. Będę żądał zapłaty za każdą
istotę żywą; człowiek będzie musiał odpowiadać za życie innego człowieka, brat
- za własnego brata. Kto dopuści się przelania krwi innego człowieka, musi je
opłacić przelaniem krwi własnej, bo Bóg stworzył człowieka na swoje
podobieństwo.” (1 Mjż 9,5-6 BR);
„Nie zabijaj.” (2 Mjż 20,13 BW);
„Nie będziesz zabijał.” (2 Mjż
20,13 BG);
„Nie zamorduj.” (2 Mjż 20,13
NBG).
3. Jakie skłonności miał
potomek Kaina?
1 Mjż 4,23.24
„Lamek powiedział raz do swoich
żon: Posłuchajcie mnie, Ado i Sillo! Nadstawcie uszu na moje słowa, żony
Lameka! Gotów byłbym zabić człowieka dorosłego, gdyby mnie zranił, a nawet
dziecko, gdyby nabiło mi sińca! Jeżeli Kain ma być pomszczony siedem razy, to,
Lamek [będzie pomszczony] siedemdziesiąt siedem razy!” (1 Mjż 4,23-24 BR);
„I rzekł Lemech do żon swoich:
„Ado i Cyllo, słuchajcie głosu mojego, żony Lemecha dajcie ucho mowie mojej!
Oto mężów zabiłem, za ranę moją, a młodzieńca za siniec mój. Jeżeli siedmkroć
pomszczonym był Kain, to Lemech siedmdziesiąt i siedm kroć!” (1 Mjż 4,23-24
Tora I. Cylkowa).
4. Jakie zasady
sprawiedliwości sankcjonowało Prawo Boże?
3 Mjż 24,17-21
„Kto zabije człowieka, musi
ponieść śmierć. Kto zabije zwierzę, ma wynagrodzić: zwierzę za zwierzę! Kto
zada ranę bliźniemu, temu mają uczynić to samo, czego on się dopuścił: złamanie
za złamanie, oko za oko, ząb za ząb. Zadadzą mu taką ranę, jaką sam zadał
innemu człowiekowi. Kto zatem zabije zwierzę, ma je zwrócić, ale kto zabije
człowieka, sam musi zginąć.” (3 Mjż 24,17-21 BP);
„- Kto by uderzył i zabił człowieka, śmiercią niech umrze.
Kto by zabiłby bydlę, da inne, to jest duszę za duszę. Kto by okaleczył
kogokolwiek ze sąsiadów swoich, jak uczynił, tak jemu się stanie. Złamanie za
załamanie, oko za oko, ząb za ząb odda. Jakie kalectwo zadał, takie ponieść
będzie musiał. Kto zabije bydlę, odda inne. Kto zabije człowieka, będzie
karany.” (3 Mjż 24,17-21 JW);
„Ktoby też zabił jakąkolwiek istotę ludzką, na śmierć
wydany będzie. A ktoby zabił bydlę, zapłaci za nie; bydlę za bydlę. A ktoby
przyprawił o kalectwo bliźniego swego, jako uczynił, tak niech mu się stanie.
Złamanie – za złamanie, oko – za oko, ząb – za ząb: jako on zadał kalectwo
człowiekowi, tak i jemu niech zadanem będzie. I tak, ktoby zabił bydlę, zapłaci
za nie; a ktoby zabił człowieka, wydany będzie na śmierć.” (3 Mjż 24,17-21 Tora
I. Cylkowa).
5. Co na temat VI przykazania mówił nasz Zbawiciel?
Mt 5,21-22
„Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie będziesz
zabijał, a kto by zabił, będzie podlegał sądowi. Ja natomiast wam mówię, że
każdy, kto się gniewa na swego brata, będzie podlegał sądowi, a kto by
powiedział swemu bratu: Raka, będzie podlegał sanhedrynowi, a kto by
powiedział: Głupcze, będzie zasługiwał na Gehennę ognia.” (Mt 5,21-22 BPD);
„Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj!; a
kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto
się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: Raka,
podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: „Bezbożniku”, podlega karze piekła
ognistego.” (Mt 5,21-22 BT).
6. W jaki sposób
apostoł miłości głosił
konieczność duchowej przemiany
wyznawców
Najwyższego?
1 Jan
3,14-16; 3,23-24
„My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ
miłujemy braci; a kto nie miłuje, ten trwa w śmierci. Każdy, kto nienawidzi
swego brata, jest mordercą, a wiecie, że żaden morderca nie ma w sobie życia
wiecznego. Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas swe życie. My również
powinniśmy życie dawać za braci.” (1 Jan 3,14-16 BP);
„My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy
braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci. Każdy, kto nienawidzi swego brata,
jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego. Po
tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać
życie za braci.” (1 Jan 3,14-16 BT);
„A to jest Jego przykazanie, abyśmy wierzyli w imię Syna
Jego, Jezusa Chrystusa, i abyśmy się wzajemnie miłowali, zgodnie z
przykazaniem, jakie nam dał. Kto wypełnia Jego przykazania, ten trwa w Bogu, a
Bóg w nim; a że On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.” (1 Jan 3,23-24
BP);
„A takie przykazanie jego jest: mamy wierzyć w imię Syna jego Jezusa
Chrystusa i miłować się wzajemnie. Tak jak nam przykazał. Kto zachowuje jego
przykazania, mieszka w Bogu, a Bóg w nim. A że mieszka w nas, poznajemy po
Duchu, którego nam udzielił.” (1 Jan 3,23-24 Kow).