Tekst pamięciowy: Hbr 4,9-10
„A zatem pozostaje odpoczynek
szabatu dla ludu Bożego. Kto bowiem wszedł do Jego odpoczynku, odpocznie po
swych czynach, jak Bóg po swoich.” (Hbr 4,9-10 BT);
„A zatem pozostaje odpocznienie
sabatowe dla ludu Bożego; kto bowiem wszedł do Jego odpocznienia, ten też
odpoczął od swoich dzieł, jak Bóg od swoich.” (Hbr 4,9-10 BPD);
„Przeto pozostaje jeszcze
odpoczynek sobotni dla ludu Bożego. Ten bowiem, kto wejdzie do Jego odpoczynku,
odpocznie od swych czynów, tak jak Bóg od swych własnych.” (Hbr 4,9-10 BP);
„Tak więc lud Boży cieszy się
posiadaniem odpoczynku szabatniego [na wzór owego pierwotnego odpocznienia
Boga]. I tak kto wejdzie tam, gdzie odpoczywa się z Bogiem, znajdzie
wytchnienie po trudach swego życia, tak jak Bóg odpoczął po swoich dziełach.”
(Hbr 4,9-10 BR).
1. Kiedy w Biblii po raz
pierwszy jest mowa o siódmym dniu?
1 Mjż 2,1-3
„W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz
wszystkie jej zastępy [stworzeń]. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło,
nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął.
Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu
odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając.” (1 Mjż 2,1-3 BT);
Dokończone tedy są niebiosa i
ziemia, i wszystko wojsko ich. I dokończył Bóg dnia siódmego dzieła swego,
które uczynił; i odpoczął w dzień siódmy od wszelkiego dzieła swego, które
uczynił. I błogosławił Bóg dniowi siódmemu, i poświęcił go; iż weń odpoczął od
wszelkiego dzieła swego, które był stworzył Bóg, aby uczynione było.” (1 Mjż
2,1-3 BG);
„W ten sposób zostało dokonane
dzieło stworzenia nieba i ziemi, i wszystkiego, co je wypełnia. Dopełniwszy w
dniu szóstym dzieła, nad którym się trudził, dnia siódmego odpoczywał Bóg po
wszystkim, czego dokonał. Pobłogosławił też Bóg dzień siódmy i ustanowił go
świętym na pamiątkę swojego odpoczynku po całym trudzie stwarzania.” (1 Mjż
2,1-3 BR).
2. Jakie są
proporcje pomiędzy czasem
przeznaczonym na pracę,
a czasem poświęconym Bogu? Jak myślisz, dlaczego IV Przykazanie rozpoczyna się od
słowa „pamiętaj”?
2 Mjż 20,8-9; 2 Mjż 34,21
„Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni
będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia.” (2 Mjż 20,8-9 BT);
„Pamiętaj o szabacie! Niech to
będzie dla ciebie dzień święty. Przez sześć dni wolno ci pracować i wykonywać
wszystkie twoje prace.” (2 Mjż 20,8-9 BR);
„Pamiętaj, abyś dzień sobotni święcił. Sześć dni robić
będziesz i będziesz wykonywał wszystkie roboty twoje; ale dnia siódmego sabat
Pana, Boga twego, jest.” (2 Mjż 20,8-9 JW);
„Sześć dni
masz pracować, zaś w siódmym dniu masz odpoczywać; masz odpocząć nawet w czasie
orki i żniw.” (2 Mjż 34,21 BP);
„Sześć dni robić będziesz,
siódmego dnia przestaniesz orać i żąć.” (2 Mjż 34,21 JW);
„Sześć dni pracuj, a siódmego
dnia odpoczywaj: tak w czasie orki, jak i żniwa – odpoczywaj.” (2 Mjż 34,21
Tora I. Cylkowa).
3. O czym należy pamiętać, gdy
mówimy o świętości dnia siódmego?
2 Mjż 20,10; 2 Mjż 31,13-14
„Ale siódmego
dnia jest sabat Pana, Boga twego: Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty,
ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służebnica, ani twoje
bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich bramach.” (2 Mjż 20,10 BW);
„Siódmy jednak
dzień jest szabatem dla uczczenia Jahwe, Boga twojego. Żadnych prac nie
będziecie w tym dniu wykonywali ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój
sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec mieszkający w
obrębie twoich murów.” (2 Mjż 20,10 BR);
„Ale dzień
siódmy Sabbat Wiekuistemu, Bogu twojemu: nie czyń żadnej roboty, ani ty, ani
syn, ani córka, ani sługa, ani służebnica twoja, ani bydło twoje, ani
przychodzień, który w bramach twoich.” (2 Mjż 20,10 Tora I. Cylkowa);
„Tak powiedz
synom Izraela: Zachowujcie na wieki moje szabaty, bo są one znakiem, który
został ustanowiony pomiędzy Mną a wami dla wszystkich waszych pokoleń, abyście
mogli poznać, że Ja, Jahwe, was uświęcam. Zachowujcie tedy szabat, bo to dla
was rzecz święta. Ten, kto by nie uszanował szabatu, zasłuży sobie na karę
śmierci, a kto by tego dnia wykonywał jakieś prace, będzie wyłączony ze swojej
społeczności.” (2 Mjż 31,13-14 BR).
4. Jak
Słowo Boże tłumaczy konieczność przestrzegania Sabatu?
2 Mjż 20,11; 5 Mjż 5,15
„Jahwe bowiem
uczynił w sześciu dniach niebo i ziemię, morze i to wszystko, co jest w nich, a
odpoczął w siódmym dniu. Dlatego pobłogosławił Jahwe dzień szabatu i uczynił go
świętym.” (2 Mjż 20,11 BP);
„Przez sześć dni bowiem czynił Pan niebo i ziemię, i
morze, i wszystko, co w nich jest, a odpoczął dnia siódmego; i dlatego
pobłogosławił Pan dniowi sobotniemu i po święcił go.” (2 Mjż 20,11 JW);
„A pamiętaj,
żeś był niewolnikiem w Egipcie i że twój Bóg Jahwe wywiódł cię stamtąd potężną
ręką i wyciągniętym ramieniem: dlatego to Jahwe, twój Bóg, nakazał ci obchodzić
dzień szabatu.” (5 Mjż 5,15 BP);
„Będziesz
sobie przypominał czasy, kiedy przebywałeś jako niewolnik w Egipcie i jak to
Jahwe, twój Bóg, wywiódł cię stamtąd swoją silną prawicą i wyciągniętym
ramieniem. To dlatego Jahwe, twój Bóg, kazał ci zachowywać święty dzień
szabatu.” (5 Mjż 5,15 BR);
„Pamiętaj, że
byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój,
ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec
dnia szabatu.” (5 Mjż 5,15 BT).
5. Jakie
słowa na temat Sabatu znajdują się w księdze Izajasza?
Iz 56,1-7; Iz 58,13-14
„Tak mówi
Jahwe: - Przestrzegajcie Prawa i czyńcie sprawiedliwość, bo wkrótce nadejdzie
moje zbawienie i sprawiedliwość moja się objawi! Błogosławiony mąż, który to
wypełnia, i człowiek, który mocno trwa przy tym; kto zachowuje dzień święty,
nie znieważając go, i strzeże ręki, by nie czynić nic złego! I niech nie mówi
cudzoziemiec, który związał się z Jahwe: „Zapewne wykluczy mnie Jahwe spośród
ludu swojego”. I niech nie mówi trzebieniec: „Otom jest uschłym drzewem”. Bo
tak mówi Jahwe: - Trzebieńcom, którzy zachowywać będą moje dni święte, obierać
to, co mi jest miłe, i trwać będą niezłomnie przy moim Przymierzu, dam w mojej
Świątyni i w moich murach miejsce oraz imię znakomitsze niż [imię] synów i
córek; dam im imię wieczyste, które nie przeminie. A cudzoziemców, którzy się
przyłączyli do Jahwe, aby Mu służyć, Imię Jahwe miłować i być Jego sługami,
wszystkich, którzy zachowują szabat, nie znieważając go, i trwających mocno
przy moim Przymierzu, przywiodę na moją Górę świętą i radością napełnię w mym
Domu modlitwy! Ich całopalenia i krwawe ofiary miłe mi będą na moim ołtarzu. Bo
Dom mój „Domem modlitwy dla wszystkich narodów” będzie nazywany!” (Iz 56,1-7
BP);
„Jeśli
powstrzymasz w szabat swoje nogi, by w moim dniu świętym swych spraw nie
załatwiać, i jeśli będziesz szabat nazywał rozkoszą, a święty [dzień] Jahwe -
czcigodnym, jeśli go uczcisz, stroniąc od podróży, załatwiania sprawunków i od
gadulstwa, wówczas znajdziesz rozkosz swą w Jahwe! Pozwolę ci kroczyć po
wyżynach kraju, sycić się dziedzictwem praojca Jakuba! - Tak usta Jahwe
orzekły.” (Iz 58,13-14 BP);
„Jeżeli
powstrzymasz swoją nogę od bezczeszczenia sabatu, aby załatwić swoje sprawy w
moim świętym dniu, i będziesz nazywał sabat rozkoszą, a dzień poświęcony Panu
godnym czci, i uczcisz go nie odbywając w nim podróży, nie załatwiając swoich
spraw i nie prowadząc pustej rozmowy, wtedy będziesz się rozkoszował Panem, a
Ja sprawię, że wzniesiesz się ponad wyżyny ziemi, i nakarmię cię dziedzictwem
twojego ojca, Jakuba, bo usta Pana to przyrzekły.” (Iz 58,13-14 BW);
„Jeśli się
powstrzymasz od deptania szabatu i oddawania się w dni święte swoim zwykłym
sprawom; jeśli znów szabat nazywać będziesz Rozkoszą, a dniem czcigodnym święto
na cześć Pana; jeśli je uszanujesz nie udając się w podróż i nie załatwiając
spraw zwykłych, i rozmów nie prowadząc żadnych, to znajdziesz samą słodycz w
Panu, a Ja cię poprowadzę zwycięsko po wyżynach kraju i karmił cię będę
dziedzictwem twego ojca, Jakuba, bo tak zawyrokował Pan własnymi ustami.” (Iz
58,13-14 BR).
6. Dlaczego
niektórzy zarzucali Panu Jezusowi
łamanie Sabatu? W
jaki sposób mówił On o tym Dniu?
Łk 13,10-16; Mk
2,27-28
„W szabat nauczał w
jednej synagodze. A (była tam) kobieta, która już osiemnaście lat chorowała:
chodziła pochylona i nie mogła się wyprostować. A Jezus, ujrzawszy ją,
przywołał do siebie i powiedział: - Niewiasto, jesteś wolna od choroby! I położył
na nią ręce. I wyprostowała się natychmiast, i wielbiła Boga. Ale przełożony
synagogi oburzony, że Jezus uzdrowił ją w szabat, mówił do tłumu: - Jest sześć
dni przeznaczonych na pracę, wtedy więc przychodźcie po uzdrowienie, a nie w
dzień szabatu! A Pan na to: - Obłudnicy! Czyż każdy z was w szabat nie
odwiązuje od żłobu swego wołu lub osła i nie wyprowadza, aby go napoić? A tej
córki Abrahama, którą szatan już osiemnaście lat trzymał w swoich pętach, nie
wolno w dzień szabatu uwolnić?” (Łk 13,10-16 BP);
„I mówił im: - Szabat
został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Tak więc Syn
Człowieczy jest również panem szabatu.” (Mk 2,27-28 BP);