VII Przykazanie

Tekst pamięciowy: Prz.Sal. 16,6

„Miłość i wierność oczyszczają od winy, a dzięki bojaźni Pana stronimy od złego.” (Prz.Sal. 16,6 BW);

„Miłość i wierność gładzą winę, bojaźń Pańska ze złych dróg sprowadza.” (Prz.Sal. 16,6 BT);

„Przez miłość i wierność zamazuje się winę, a przez bo jaźń Jahwe unika się zła.” (Prz.Sal. 16,6 BP);

„Przez  miłość i prawdę zostaje wina odpuszczona, a przez bojaźń Wiekuistego unika się złego.” (Prz.Sal. 16,6 I.Cylkow).

1. W jaki sposób Słowo Boże opisuje związek kobiety i mężczyzny?

    1 Mjż 2,24; Mk 10,6-9

„Dlatego opuszcza mężczyzna ojca swego i matkę i łączy się z żoną, tak że oboje stają się jednym ciałem.” (1 Mjż 2,24 BP);

„Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!” (Mk 10,6-9 BT);

„Jednakże na początku stwarzania uczynił Bóg mężczyznę i kobietę. Dlatego też zostawia człowiek ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną, aby być we dwoje jednym ciałem. Tak więc choć pozostaną dwoje, będą stanowić jedno ciało. Co tedy Bóg złączył, niech tego człowiek nie rozłącza.” (Mk 10,6-9 BR).

2. Jakimi prawami Bóg reguluje intymne życie człowieka?

    2 Mjż 20,14; 3 Mjż 18,6-20

„Nie będziesz cudzołożył.” (2 Mjż 20,14 BT);

„Nie łam małżeńskiej wiary.” (2 Mjż 20,14 Tora I. Cylkowa);

„Nikomu z was nie wolno obcować po małżeńsku z bliskimi krewnymi. Jam jest Jahwe! Nie będziesz [więc] odkrywał nagości swego ojca ani matki. Ona jest matką twoją, nie będziesz zatem odkrywał jej nagości. Nie będziesz też odkrywał nagości swojej macochy, bo ona należy do twego ojca. Nie będziesz odkrywał nagości swojej siostry, córki twego ojca albo matki, i to zarówno urodzonej w waszym domu, jak i poza nim. Nie będziesz odkrywał nagości córki twego syna ani córki twojej córki, bo ich nagość jest twoją nagością. Nie będziesz odkrywał nagości córki żony twego ojca, bo ona jest jego dzieckiem, a twoją siostrą; nie będziesz więc odkrywał jej nagości. Nie będziesz odkrywał nagości siostry twego ojca, bo jest ona jego bliską krewną. Nie będziesz odkrywał nagości siostry twojej matki, bo ona jest jej bliską krewną. Nie będziesz odkrywał nagości brata twego ojca, nie będziesz się więc zbliżał do jego żony, bo jest ona twoją ciotką. Nie będziesz odkrywał nagości swojej synowej, bo ona jest żoną twego syna, nie będziesz więc odkrywał jej nagości. Nie będziesz odkrywał nagości żony twego brata, bo ona należy do niego. Nie będziesz odkrywał nagości kobiety i nagości jej córki; nie pojmiesz też córki jej syna ani córki jej córki, odkrywając ich nagość, bo są one jej bliskimi krewnymi. Byłaby to rozpusta! Nie pojmiesz też jakiejś kobiety razem z jej siostrą, aby nie współzawodniczyły ze sobą, gdy będziesz odkrywał nagość jednej za życia drugiej. Nie zbliżaj się do kobiety w czasie jej słabości miesięcznej, aby odkrywać jej nagość. Nie będziesz obcował cieleśnie z żoną twego bliźniego, bo stałbyś się przez to nieczysty” (3 Mjż 18,6-20 BP);

„Nikt z was nie powinien się zbliżać do kobiety, która jest jego bliską krewną, aby odkryć przed nią swoją nagość: Ja jestem Jahwe. Nie będziesz odsłaniał nagości twojego ojca ani twojej matki. Jest to twoja matka - nie wolno ci odkrywać jej nagości. Nie będziesz odsłaniał nagości żony twego ojca, bo właściwie jest to nagość twego ojca. Nie będziesz odkrywał nagości twojej siostry, córki twojej matki albo córki twego ojca, niezależnie od tego, czy urodziła się ona w domu rodzinnym, czy poza domem. Nie wolno ci odkrywać jej nagości. Nie wolno ci odkrywać nagości córki twojego syna ani córki twojej córki, bo to właściwie twoja nagość. Nie wolno ci odkrywać nagości córki żony twego ojca, urodzonej z twego ojca, bo jest ona twoją siostrą. Nie wolno ci odkrywać nagości siostry twego ojca, bo właściwie jest to ciało twego ojca. Nie wolno ci odkrywać nagości siostry twojej matki, bo właściwie jest to ciało twojej matki. Nie będziesz odkrywał nagości brata twego ojca, zbliżając się do jego żony. Jest ona przecież twoją ciotką. Nie będziesz odkrywał nagości twojej synowej. Jest to przecież żona twojego syna. Nie wolno ci odkrywać jej nagości. Nie będziesz odkrywał nagości żony twego brata; jest to bowiem nagość twojego brata. Nie będziesz odkrywał nagości jakiejkolwiek kobiety i brał jej córkę. Nie będziesz też brał córki swego syna ani córki twojej córki, żeby odsłonić ich nagość. Są one twoimi bliskimi krewnymi, dlatego byłoby to zbrodnią. Nie będziesz również zbliżał się do siostry twojej żony, aby czynić z niej rywalkę [własnej żony], odkrywając jej nagość razem z nagością żony, jeszcze za życia swej żony. Nie będziesz się zbliżał do kobiety, aby odkryć jej nagość, w okresie jej miesięcznego krwawienia. Nie będziesz miał nic wspólnego z żoną twojego bliźniego, [co sprawiłoby], że razem z nią stałbyś się nieczysty” (3 Mjż 18,6-20 BR);

„Żaden człowiek do bliskiej krewnej swojej nie przystąpi, aby odkryć sromotę jej. Ja Pan. Sromoty ojca twego i sromoty matki twej nie odkryjesz: matką twoją jest, nie odkryjesz sromoty jej. Sromoty żony ojca twego nie odkryjesz, bo sromotą ojca twego jest. Sromoty siostry twej, z ojca albo z matki, która w domu albo gdzie indziej urodzona jest, nie odkryjesz. Sromoty córki syna twego albo wnuczki z córki twej nie odkryjesz, bo sromotą twoją jest. Sromoty córki żony ojca twego, którą urodziła ojcu twemu i jest siostrą twoją, nie odkryjesz. Sromoty siostry ojca twego nie odkryjesz, bo ciałem jest ojca twego. Sromoty siostry matki twej nie odkryjesz, przeto że ciałem jest matki twojej. Sromoty stryja twego nie odkryjesz ani me przystąpisz do żony jego, która cię powinowactwem dosięga. Sromoty synowej twojej nie odkryjesz, bo jest żoną syna twego, i me odkryjesz sromoty jej. Sromoty żony brata twego nie odkryjesz, bo sromotą brata twego jest. Sromoty żony twej i córki jej nie odkryjesz. Córki syna jej i córki jej nie weźmiesz, abyś miał odkryć sromotę jej, bo ciałem jej są, a takie obcowanie kazirodztwem jest. Siostry żony twej na nałożnictwo przy niej nie weźmiesz ani nie odkryjesz sromoty jej, póki jeszcze ona żywa. - Do niewiasty, która cierpi na miesięczną chorobę, nie przystąpisz ani nie odkryjesz sromoty jej. Z żoną bliźniego twego spać nie będziesz ani się nasienia zmieszaniem nie splugawisz.” (3 Mjż 18,6-20 JW).

3. Co na temat wierności oraz monogamii możemy przeczytać w Księdze Malachiasza?

    Mal 2,14-15

„A wy mówicie: Dlaczego? Dlatego, że Pan jest świadkiem między tobą i między żoną twojej młodości, której stałeś się niewierny, chociaż ona była twoją towarzyszką i żoną, związaną z tobą przymierzem. Czy nie Jeden (Bóg) uczynił ją istotą z ciała i ducha? A czego pragnie ten Jeden? Potomstwa Bożego. Pilnujcie się więc w waszym duchu i niech nikt nie będzie niewierny żonie swej młodości!” (Mal 2,14-15 BW);

„A gdybyście pytali, dlaczego tak czyni, to dlatego, że Pan widział, co czyniłeś żonie twej młodości: jak byłeś wobec niej niewierny, choć twoją towarzyszką była niewiasta owa, z którą przecież zawarłeś przymierze. Czyż to nie On stworzył ową jedność, istotę żywą? A celem tej jedności czyż nie jest Boże potomstwo? Miejcie się więc na baczności w waszym duchu i nie zdradzajcie żony młodości waszej.” (Mal 2,14-15 BR).

4. W jaki sposób Pan Jezus skomentował prawo rozwodowe oraz VII Przykazanie dekalogu?

    Mt 5,27-32; Mt 19,8

„Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż! A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa. Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła. I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła. Powiedziano też: Jeśli kto chce oddalić swoją żonę, niech jej da list rozwodowy. A ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę - poza wypadkiem nierządu - naraża ją na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa.” (Mt 5,27-32 BT);

„Słyszeliście, iż powiedziano: Nie będziesz cudzołożył. A Ja wam powiadam, że każdy kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim. Jeśli tedy prawe oko twoje gorszy cię, wyłup je i odrzuć od siebie, albowiem będzie pożyteczniej dla ciebie, że zginie jeden z członków twoich, niż żeby całe ciało twoje miało pójść do piekła. A jeśli prawa ręka twoja cię gorszy, odetnij ją i odrzuć od siebie, albowiem będzie pożyteczniej dla ciebie, że zginie jeden z członków twoich, niż żeby miało całe ciało twoje znaleźć się w piekle. Powiedziano też: Ktokolwiek by opuścił żonę swoją, niech jej da list rozwodowy. A Ja wam powiadam, że każdy, kto opuszcza żonę swoją, wyjąwszy powód wszeteczeństwa, prowadzi ją do cudzołóstwa, a kto by opuszczoną poślubił, cudzołoży.” (Mt 5,27-32 BW);

„A On powiedział im: To ze względu na zatwardziałość waszych serc pozwolił wam Mojżesz oddalić żony wasze, lecz na początku tak nie było.” (Mt 19,8 BR).

5. Jakie niebezpieczeństwa dla chrześcijan niesie ze sobą niemoralność w świecie?

    1 Kor 6,16-20

„Albo czy nie wiecie, że ten, kto łączy się z nierządnicą, tworzy z nią jedno ciało? Pismo Święte powiada bowiem: „Będą dwoje w jednym ciele”. Kto natomiast łączy się z Panem, staje się z Nim jednym duchem. Unikajcie rozpusty! Każdy inny grzech, jakiego dopuszcza się człowiek, nie dotyczy ciała, ale w wypadku rozpusty człowiek grzeszy przeciw własnemu ciału. Czyż nie wiecie, że ciała wasze są świątynią Świętego Ducha, który w was przebywa? Otrzymaliście Go od Boga i nie należycie do siebie. Bóg nabył was na własność za wielką cenę. Niech więc ciała wasze chwalą Boga.” (1 Kor 6,16-20 BP);

„Albo czy nie wiecie, że, kto się łączy z wszetecznicą, jest z nią jednym ciałem? Albowiem, mówi Pismo, ci dwoje będą jednym ciałem. Kto zaś łączy się z Panem, jest z nim jednym duchem. Uciekajcie przed wszeteczeństwem. Wszelki grzech, jakiego człowiek się dopuszcza, jest poza ciałem; ale kto się wszeteczeństwa dopuszcza, ten grzeszy przeciwko własnemu ciału. Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym.” (1 Kor 6,16-20 BW).

6. Jaki obraz symbolizuje oczyszczony lud Boży i co powinno być naszym dążeniem?

    2 Kor 11,2; Obj 19,7-8

„Jestem o was zazdrosny zazdrością Boga. Zaślubiłem was bowiem z jednym Mężem i pragnę was przedstawić Chrystusowi jako czystą dziewicę.” (2 Kor 11,2 BP);

„Zabiegam bowiem o was z gorliwością Bożą; albowiem zaręczyłem was z jednym mężem, aby stawić przed Chrystusem dziewicę czystą.” (2 Kor 11,2 BW);

„Ubiegam się bowiem o was z bożą zazdrością, gdyż poślubiłem was, ażeby okazać was jednemu mężowi jak czystą pannę Chrystusowi.” (2 Kor 11,2 JW);

„Weselmy się i radujmy, i dajmy Mu chwałę, bo nadeszły Gody Baranka, a Jego Małżonka się przystroiła, i dano jej odziać się w bisior lśniący i czysty” - bisior bowiem oznacza sprawiedliwe czyny świętych.” (Obj 19,7-8 BP);

„Weselmy się i radujmy i dajmy mu chwałę, bo przyszło wesele Baranka, a małżonka jego przygotowała się. I dano jej przyoblec się w bisior jasny i czysty. Bisiorem bowiem są sprawiedliwe uczynki świętych.” (Obj 19,7-8 JW);

„Weselmy się i radujmy się, a dajmy mu chwałę; bo przyszło wesele Barankowe, a małżonka jego nagotowała się. I dano jej, aby się oblekła w bisior czysty i świetny,; albowiem bisior są usprawiedliwienia świętych.” (Obj 19,7-8 BG);

„Cieszmy się i radujmy, i oddajmy mu chwałę, bo nadeszło wesele Baranka, a jego małżonka się przygotowała. I dano jej ubrać się w bisior czysty i lśniący, bo bisior to sprawiedliwość świętych.” (Obj 19,7-8 BUG).

VI Przykazanie

Tekst pamięciowy: Jan 15,13

„Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.” (Jan 15,13 BT).

1. Kto jest dawcą życia i co z tego wynika?

    Iz 45,12; Iz 64,8; Ps 27,1

„Jam ziemię uczynił, i Jam stworzył na niej człowieka. Moje to ręce rozpięły niebiosa, a wszystkim ich hufcom wydaję rozkazy.” (Iz 45,12 BP);

„To Ja stworzyłem ziemię i dałem życie ludziom, którzy ją zamieszkują. To Ja moimi rękami rozciągnąłem niebiosa; to Ja wydaję rozkazy wszystkim ich zastępom.” (Iz 45,12 BR);

„Lecz teraz, Panie, Ty jesteś naszym Ojcem, my jesteśmy gliną, a Ty naszym Stwórcą i wszyscyśmy dziełem twoich rąk!” (Iz 64,8 BW);

„Nie bądź zagniewany, o Jahwe, tak bardzo, nie pamiętaj o przewinieniach na wieki! Oto patrz! Wszyscy jesteśmy Twym ludem!” (Iz 64,8 BP);

„[Psalm] Dawida. Jahwe jest moim światłem i moim zbawieniem: kogóż miałbym się obawiać? Jahwe jest ostoją mego życia: kogóż miałbym się lękać?” (Ps 27,1 BP);

„Dawidowy. Pan światłem i zbawieniem moim: kogóż mam się lękać? Pan obroną mojego życia: przed kim mam się trwożyć?” (PS 27,1 BT).

2. W jaki sposób Bóg zapewnia człowiekowi ochronę?

    1 Mjż 9,5-6; 2 Mjż 20,13

„Także i waszej krwi, to jest waszego życia, będę się dopominał; będę się dopominał od każdego zwierzęcia i od każdego człowieka. Upomnę się o życie człowieka u jego bliźniego. Ktokolwiek przeleje krew ludzką, jego własna krew ma być przelana przez ludzi, gdyż Bóg uczynił człowieka na swój obraz.” (1 Mjż 9,5-6 BP);

„W szczególności krwi waszej, służącej życiu waszemu poszukiwać będę. Z ręki wszelkiego żywota poszukiwać jej będę; i z ręki człowieka, - jednego z ręki drugiego, - poszukiwać będę życia ludzkiego. Kto przeleje krew człowieka, przez człowieka krew jego przelaną będzie; bo na obraz Boży stworzył człowieka!” (1 Mjż 9,5-6 Tora I. Cylkowa);

„Z krwi waszej, czyli z waszego życia, będziecie musieli zdać rachunek przede Mną. Będę żądał zapłaty za każdą istotę żywą; człowiek będzie musiał odpowiadać za życie innego człowieka, brat - za własnego brata. Kto dopuści się przelania krwi innego człowieka, musi je opłacić przelaniem krwi własnej, bo Bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo.” (1 Mjż 9,5-6 BR);

„Nie zabijaj.” (2 Mjż 20,13 BW);

„Nie będziesz zabijał.” (2 Mjż 20,13 BG);

„Nie zamorduj.” (2 Mjż 20,13 NBG).

3. Jakie skłonności miał potomek Kaina?

    1 Mjż 4,23.24

„Lamek powiedział raz do swoich żon: Posłuchajcie mnie, Ado i Sillo! Nadstawcie uszu na moje słowa, żony Lameka! Gotów byłbym zabić człowieka dorosłego, gdyby mnie zranił, a nawet dziecko, gdyby nabiło mi sińca! Jeżeli Kain ma być pomszczony siedem razy, to, Lamek [będzie pomszczony] siedemdziesiąt siedem razy!” (1 Mjż 4,23-24 BR);

„I rzekł Lemech do żon swoich: „Ado i Cyllo, słuchajcie głosu mojego, żony Lemecha dajcie ucho mowie mojej! Oto mężów zabiłem, za ranę moją, a młodzieńca za siniec mój. Jeżeli siedmkroć pomszczonym był Kain, to Lemech siedmdziesiąt i siedm kroć!” (1 Mjż 4,23-24 Tora I. Cylkowa).

4. Jakie zasady sprawiedliwości sankcjonowało Prawo Boże?

    3 Mjż 24,17-21

„Kto zabije człowieka, musi ponieść śmierć. Kto zabije zwierzę, ma wynagrodzić: zwierzę za zwierzę! Kto zada ranę bliźniemu, temu mają uczynić to samo, czego on się dopuścił: złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb. Zadadzą mu taką ranę, jaką sam zadał innemu człowiekowi. Kto zatem zabije zwierzę, ma je zwrócić, ale kto zabije człowieka, sam musi zginąć.” (3 Mjż 24,17-21 BP);

„- Kto by uderzył i zabił człowieka, śmiercią niech umrze. Kto by zabiłby bydlę, da inne, to jest duszę za duszę. Kto by okaleczył kogokolwiek ze sąsiadów swoich, jak uczynił, tak jemu się stanie. Złamanie za załamanie, oko za oko, ząb za ząb odda. Jakie kalectwo zadał, takie ponieść będzie musiał. Kto zabije bydlę, odda inne. Kto zabije człowieka, będzie karany.” (3 Mjż 24,17-21 JW);

„Ktoby też zabił jakąkolwiek istotę ludzką, na śmierć wydany będzie. A ktoby zabił bydlę, zapłaci za nie; bydlę za bydlę. A ktoby przyprawił o kalectwo bliźniego swego, jako uczynił, tak niech mu się stanie. Złamanie – za złamanie, oko – za oko, ząb – za ząb: jako on zadał kalectwo człowiekowi, tak i jemu niech zadanem będzie. I tak, ktoby zabił bydlę, zapłaci za nie; a ktoby zabił człowieka, wydany będzie na śmierć.” (3 Mjż 24,17-21 Tora I. Cylkowa).

5. Co na temat VI przykazania mówił nasz Zbawiciel?

    Mt 5,21-22

„Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie będziesz zabijał, a kto by zabił, będzie podlegał sądowi. Ja natomiast wam mówię, że każdy, kto się gniewa na swego brata, będzie podlegał sądowi, a kto by powiedział swemu bratu: Raka, będzie podlegał sanhedrynowi, a kto by powiedział: Głupcze, będzie zasługiwał na Gehennę ognia.” (Mt 5,21-22 BPD);

„Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie zabijaj!; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: Raka, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: „Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego.” (Mt 5,21-22 BT).

6. W   jaki   sposób   apostoł   miłości   głosił   konieczność   duchowej   przemiany   wyznawców

    Najwyższego?

    1 Jan 3,14-16; 3,23-24

„My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ miłujemy braci; a kto nie miłuje, ten trwa w śmierci. Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest mordercą, a wiecie, że żaden morderca nie ma w sobie życia wiecznego. Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas swe życie. My również powinniśmy życie dawać za braci.” (1 Jan 3,14-16 BP);

„My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci. Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego. Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci.” (1 Jan 3,14-16 BT);

„A to jest Jego przykazanie, abyśmy wierzyli w imię Syna Jego, Jezusa Chrystusa, i abyśmy się wzajemnie miłowali, zgodnie z przykazaniem, jakie nam dał. Kto wypełnia Jego przykazania, ten trwa w Bogu, a Bóg w nim; a że On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.” (1 Jan 3,23-24 BP);

„A takie przykazanie jego jest: mamy wierzyć w imię Syna jego Jezusa Chrystusa i miłować się wzajemnie. Tak jak nam przykazał. Kto zachowuje jego przykazania, mieszka w Bogu, a Bóg w nim. A że mieszka w nas, poznajemy po Duchu, którego nam udzielił.” (1 Jan 3,23-24 Kow).

V Przykazanie

Tekst pamięciowy: 1 Jan 2,24-25

„W was zaś niech trwa to, co słyszeliście od początku. Jeżeli w was będzie trwać to, co słyszeliście od początku, to i wy trwać będziecie w Synu i Ojcu. A obietnicą, którą On nam dał jest życie wieczne.” (1 Jan 2,24-25 BP).

1. Co mówi V Przykazanie Dekalogu i jaką obietnicę zawiera?

    2 Mjż 20,12

„Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś żył długo na tej ziemi, którą da ci Jahwe, Bóg twój.” (2 Mjż 20,12 BP).

2. Jaki niezwykły przykład szacunku do rodziców możemy znaleźć w Słowie Bożym?

    1 Mjż 44,30.31.34; 45,8-13; 1 Mjż 50,1-3; 7-11

„Gdybym więc teraz przyszedł do sługi twego, a mojego ojca, i nie byłoby z nami chłopca tak przez niego umiłowanego, to gdy zobaczy, że go nie ma, umrze. My zaś, słudzy twoi, będziemy przyczyną, że siwizna naszego ojca zstąpi do Szeolu ze zgryzoty. (...) Bo jakże mógłbym iść do mego ojca, jeśliby nie było go ze mną? Nie chciałbym patrzeć na nieszczęście mego ojca, które by go dotknęło!” (1 Mjż 44,30.31.34 BT);

„Zatem nie wyście mnie tu posłali, lecz Bóg, który też uczynił mnie doradcą faraona, panem całego jego domu i władcą całego Egiptu. Idźcie przeto spiesznie do mego ojca i powiedzcie mu: Józef, syn twój, mówi: Uczynił mnie Bóg panem całego Egiptu. Przybywaj bezzwłocznie. Osiądziesz w ziemi Goszen i będziesz blisko mnie, ty sam wraz z twymi synami, wnukami, trzodami i całym twym dobytkiem. Będę cię tu żywił, bo jeszcze przez pięć lat będzie głód; i tak nie poniesiecie straty ty i twoja rodzina, i dobytek twój. Oto widzicie własnymi oczami i Beniamin, brat wasz, widzi, że to ja przemawiam do was. Opowiedzcie memu ojcu o mej wysokiej godności w Egipcie i o wszystkim, coście widzieli. I nie zwlekając sprowadźcie tu mego ojca.” (1 Mjż 45,8-13 BT);

„Józef przypadł do twarzy swego ojca, płakał nad nim i całował go. A potem rozkazał swym domowym lekarzom, aby zabalsamowali jego ojca. Ci zatem lekarze balsamowali Izraela. Zabrało im to czterdzieści dni, tyle bowiem czasu trwało balsamowanie. Mieszkańcy Egiptu opłakiwali Jakuba przez siedemdziesiąt dni.” (1 Mjż 50,1-3 BT);

„I Józef wyruszył w drogę, aby pochować ojca. A z nim poszło również wielu dworzan faraona, starszych urzędników dworskich i wszyscy dostojnicy ziemi Egiptu; nadto cała rodzina Józefa, jego bracia oraz rodzina jego ojca. Tylko dziatwa oraz trzody i bydło zostały w Goszen. Ciągnęli z nim również ludzie na wozach i na koniach, tworząc bardzo liczny orszak. A gdy przybyli do Goren-Haatad, które leży po drugiej stronie Jordanu, odprawili tam wielki i wspaniały obrzęd żałobny: [Józef] przez siedem dni obchodził żałobną uroczystość po swym ojcu. Mieszkający tam Kananejczycy, widząc tę uroczystość żałobną w Goren-Haatad, mówili: «Oto jak wielka jest żałoba Egipcjan!» Dlatego nazwano [tę miejscowość], która leży po drugiej stronie Jordanu, Abel Misraim.” (1 Mjż 50,7-11 BT).

3. Jakie inne Przykazania świadczą o wysokiej pozycji rodziców w rodzinie?

    2 Mjż 21,15; 3 Mjż 19,3; 5 Mjż 27,16

„Kto by uderzył swego ojca albo matkę, winien być ukarany śmiercią.” (2 Mjż 21,15 BT);

„Każdy z was będzie szanował matkę i ojca i będzie zachowywał moje szabaty. Ja jestem Pan, Bóg wasz!” (3 Mjż 19,3 BT);

„Niechaj każdy czci swoją matkę i swego ojca. Przestrzegajcie też moich sabatów; Ja, Pan, jestem Bogiem waszym.” (3 Mjż 19,3 BW);

„Bójcie się każdy matki swojej i ojca swojego; a Sabbatów Moich przestrzegajcie: Jam Wiekuisty, Bóg wasz!” (3 Mjż 19,3 Tora I. Cylkowa);

„Przeklęty, kto złorzeczy ojcu i matce. A cały lud odpowie: Amen.” (5 Mjż 27,16 BP);

„Niech będzie przeklęty każdy, kto okazuje pogardę swemu ojcu lub matce! A cały lud odpowie: Amen!” (5 Mjż 27,16 BR);

„Przeklęty kto nie czci ojca swego i matki.” (5 Mjż 27,16 JW);

„Przeklęty, kto lekceważy ojca swego, i matkę swoję; i rzecze wszystek lud Amen.” (5 Mjż 27,16 BG);

„Przeklęty, kto znieważa ojca swojego, albo matkę swoję! I powie wszystek lud: Amen.” (5 Mjż 27,16 Tora I. Cylkowa).

4. Jakich innych rad udziela nam Słowo Boże?

    Przyp. Sal. 1,8; 6,20; 15,5; 20,20; 28,24; 30,17

„Słuchaj, synu mój, pouczenia ojca i nie gardź wskazaniami matki.” (Przyp. Sal. 1,8 BP);

„Posłuchaj, synu mój, napomnienia ojca twego, a nie zaniechaj nauki matki twojej.” (Przyp. Sal. 1,8 Izaak Cylkow);

„Zachowuj, synu mój, przykazanie swego ojca i nie odrzucaj nauki swojej matki.” (Przyp. Sal. 6,20 BW);

„Strzeż, synu, nakazów ojca, nie gardź nauką matki.” (Przyp. Sal. 6,20 BT);

„Pamiętaj, mój synu, o pouczeniach ojcowskich i nie lekceważ sobie wskazań twojej matki.” (Przyp. Sal. 6,20 BR);

„Głupiec gardzi pouczeniem ojca, kto przyjmuje napomnienia, wzrasta w mądrości.” (Przyp. Sal 15,5 BP);

„Głupiec drwi sobie z ojcowskich napomnień, mądry jest ten, kto nie odrzuca pouczeń.” (Przyp. Sal. 15,5 BR);

„Głupi śmieje się z napomnienia ojca swego, lecz kto strzeże karności, roztropniejszym się stanie.” (Przyp. Sal. 15,5a JW);

„Błazen gardzi napomnieniem ojca, kto jednak na przestrogę zważa nabierze rozumu.” (Przyp. Sal. 15,5 I. Cylkow);

„Kto przeklina ojca swego i matkę swoją, temu zagaśnie światło pośród ciemności.” (Przyp. Sal. 20,20 BP);

„Temu, kto ojcu i matce złorzeczy, w noc ciemną lampa zagaśnie.” (Przyp. Sal. 20,20 BT);

„Kto ograbia ojca lub matkę i mówi: To nie jest grzech, jest wspólnikiem łotra.” (Przyp. Sal. 28,24 BW);

„Kto ojca lub matkę ograbia mówiąc: „To nie grzech», jest wspólnikiem zbójcy.” (Przyp. Sal. 28,24 BT);

„Kto ograbia ojca lub matkę sądząc, że nie czyni nic złego, zalicza się do grona morderców.” (Przyp. Sal 28,24 BR);

„Oko drwiące z własnego ojca i nie okazujące szacunku starej matce oby zostało wydziobane nad strumieniem przez kruki i zjedzone przez młode orlęta.” (Przyp. Sal. 30,17 BR);

„Oko, które szydzi z ojca i gardzi sędziwą matką, wydziobią kruki nad rzeką lub zjedzą orlęta.” (Przyp. Sal. 30,17 BW);

„Oko, które urąga ojcu i które gardzi rodzeniem matki swojej, niech wykłują kruki znad potoków i niech je wyjedzą orlęta.” (Przyp. Sal. 30,17 JW).

5. Jakim przykładem szacunku do rodziców posłużył się Bóg i dlaczego?

    Jer 35,2; 35,6-10; 35,13-19

„Udaj się do wspólnoty Rekabitów i porozmawiaj z nimi, polecając im przybyć do Świątyni Jahwe, do jednego z pomieszczeń; podasz im wino do picia.” (Jer 35,2 BP);

„Lecz oni odrzekli: - Nie będziemy pić wina, gdyż Jonadab, syn Rekaba, ojciec nasz, przykazał nam: „Nie będziecie nigdy pić wina - ani wy, ani potomkowie wasi! Nie będziecie też budować domów ani zasiewać zboża, ani też sadzić winnic. Nie będziecie niczego posiadać, tylko w namiotach mieszkać będziecie przez wszystkie dni wasze, abyście długo żyli na tej ziemi, na której wędrowcami jesteście”. Byliśmy posłuszni słowu Jonadaba, syna Rekaba, ojca naszego, we wszystkim, co nam przykazał. Nie pijemy wina przez całe swe życie: ani my, nasze niewiasty, ani też synowie nasi i córki; nie budujemy też domów mieszkalnych, nie mamy winnic, roli ani zasiewów. Mieszkamy w namiotach. Słuchamy i postępujemy we wszystkim zgodnie z tym, co nam przykazał ojciec nasz Jonadab.” (Jer 35,6-10 BP);

„- Tak mówi Jahwe Zastępów, Bóg Izraela: Idź i powiedz mężom Judy i mieszkańcom Jeruzalem: Czyż nie przyjmiecie pouczenia, ażeby słuchać słów moich? - mówi Jahwe. - Wypełniane są słowa Jonadaba, syna Rekaba, który przykazał swym synom, aby nie pili wina - i nie piją po dzień dzisiejszy, posłuszni zleceniu swego praojca. A Ja przemawiałem do was stale i niestrudzenie, lecz nie słuchaliście mnie. Posyłałem do was wciąż tylu sług moich - proroków, upominając: „Niech każdy nawróci się ze swej występnej drogi; poprawcie swoje postępki, a nie chodźcie za bogami cudzymi, aby im służyć - a pozostaniecie na ziemi, którą dałem wam i waszym praojcom!” Lecz wy nie nakłoniliście ucha swego i nie słuchaliście mnie. Tak, synowie Jonadaba, syna Rekaba, wypełniają przykazanie, które im zlecił ich praojciec, ale ten lud mnie nie słucha. Dlatego tak mówi Jahwe, Bóg Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja sprowadzam na Judę i na wszystkich mieszkańców Jeruzalem wszystkie klęski, jakie im zapowiedziałem, bo przemawiałem do nich, a nie słuchali, wzywałem ich, a nie odpowiadali! Do wspólnoty zaś Rekabitów Jeremiasz powiedział: - Tak mówi Jahwe Zastępów, Bóg Izraela: Ponieważ jesteście posłuszni nakazowi ojca waszego Jonadaba i zachowujecie wszystkie jego przykazania, spełniając wszystko, co wam przepisał, dlatego - tak mówi Jahwe Zastępów, Bóg Izraela - po wszystkie czasy nie zabraknie Jonadabowi, synowi Rekaba, męża, który stać będzie przed moim obliczem.” (Jer 35,13-19 BP).

6. Jaki przykład dał nam Pan Jezus?

    Jan 19,25-27

„A pod krzyżem Jezusa stała Jego matka i siostra Jego matki, Maria Kleofasowa, i Maria Magdalena. Jezus zobaczywszy matkę i ucznia, którego miłował, mówi do matki: - Niewiasto, oto syn twój. Potem mówi uczniowi: - Oto twoja matka. I od tej chwili wziął ją uczeń do siebie.” (Jan 19,25-27 BP).

7. W jakich słowach ap. Paweł pisał o V Przykazaniu?

    Ef 6,1-4

„Dzieci, bądźcie posłuszne swoim rodzicom ze względu na Pana, gdyż tego wymaga sprawiedliwość. „Czcij swojego ojca i swoją matkę” - to pierwsze przykazanie, które łączy się z obietnicą: „abyś długo żył na świecie i aby ci dobrze się powodziło”. Wy zaś, ojcowie, nie stwarzajcie okazji do złego u swoich dzieci, lecz wychowujcie je w duchu karności i posłuszeństwa wobec Pana.” (Ef 6,1-4 BP);

„Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom swoim w Panu, bo to rzecz słuszna. Czcij ojca swego i matkę, to jest pierwsze przykazanie z obietnicą: Aby ci się dobrze działo i abyś długo żył na ziemi. A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu dzieci swoich, lecz napominajcie i wychowujcie je w karności, dla Pana.” (Ef 6,1-4 BW).

IV Przykazanie

Tekst pamięciowy: Hbr 4,9-10

„A zatem pozostaje odpoczynek szabatu dla ludu Bożego. Kto bowiem wszedł do Jego odpoczynku, odpocznie po swych czynach, jak Bóg po swoich.” (Hbr 4,9-10 BT);

„A zatem pozostaje odpocznienie sabatowe dla ludu Bożego; kto bowiem wszedł do Jego odpocznienia, ten też odpoczął od swoich dzieł, jak Bóg od swoich.” (Hbr 4,9-10 BPD);

„Przeto pozostaje jeszcze odpoczynek sobotni dla ludu Bożego. Ten bowiem, kto wejdzie do Jego odpoczynku, odpocznie od swych czynów, tak jak Bóg od swych własnych.” (Hbr 4,9-10 BP);

„Tak więc lud Boży cieszy się posiadaniem odpoczynku szabatniego [na wzór owego pierwotnego odpocznienia Boga]. I tak kto wejdzie tam, gdzie odpoczywa się z Bogiem, znajdzie wytchnienie po trudach swego życia, tak jak Bóg odpoczął po swoich dziełach.” (Hbr 4,9-10 BR).

1. Kiedy w Biblii po raz pierwszy jest mowa o siódmym dniu?

    1 Mjż 2,1-3

„W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie jej zastępy [stworzeń]. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając.” (1 Mjż 2,1-3 BT);

Dokończone tedy są niebiosa i ziemia, i wszystko wojsko ich. I dokończył Bóg dnia siódmego dzieła swego, które uczynił; i odpoczął w dzień siódmy od wszelkiego dzieła swego, które uczynił. I błogosławił Bóg dniowi siódmemu, i poświęcił go; iż weń odpoczął od wszelkiego dzieła swego, które był stworzył Bóg, aby uczynione było.” (1 Mjż 2,1-3 BG);

„W ten sposób zostało dokonane dzieło stworzenia nieba i ziemi, i wszystkiego, co je wypełnia. Dopełniwszy w dniu szóstym dzieła, nad którym się trudził, dnia siódmego odpoczywał Bóg po wszystkim, czego dokonał. Pobłogosławił też Bóg dzień siódmy i ustanowił go świętym na pamiątkę swojego odpoczynku po całym trudzie stwarzania.” (1 Mjż 2,1-3 BR).

2. Jakie  są  proporcje  pomiędzy  czasem  przeznaczonym  na  pracę,   a  czasem  poświęconym Bogu? Jak myślisz, dlaczego IV Przykazanie rozpoczyna się od słowa „pamiętaj”?

    2 Mjż 20,8-9; 2 Mjż 34,21

„Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia.” (2 Mjż 20,8-9 BT);

„Pamiętaj o szabacie! Niech to będzie dla ciebie dzień święty. Przez sześć dni wolno ci pracować i wykonywać wszystkie twoje prace.” (2 Mjż 20,8-9 BR);

„Pamiętaj, abyś dzień sobotni święcił. Sześć dni robić będziesz i będziesz wykonywał wszystkie roboty twoje; ale dnia siódmego sabat Pana, Boga twego, jest.” (2 Mjż 20,8-9 JW);

„Sześć dni masz pracować, zaś w siódmym dniu masz odpoczywać; masz odpocząć nawet w czasie orki i żniw.” (2 Mjż 34,21 BP);

„Sześć dni robić będziesz, siódmego dnia przestaniesz orać i żąć.” (2 Mjż 34,21 JW);

„Sześć dni pracuj, a siódmego dnia odpoczywaj: tak w czasie orki, jak i żniwa – odpoczywaj.” (2 Mjż 34,21 Tora I. Cylkowa).

3. O czym należy pamiętać, gdy mówimy o świętości dnia siódmego?

    2 Mjż 20,10; 2 Mjż 31,13-14

„Ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga twego: Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich bramach.” (2 Mjż 20,10 BW);

„Siódmy jednak dzień jest szabatem dla uczczenia Jahwe, Boga twojego. Żadnych prac nie będziecie w tym dniu wykonywali ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec mieszkający w obrębie twoich murów.” (2 Mjż 20,10 BR);

„Ale dzień siódmy Sabbat Wiekuistemu, Bogu twojemu: nie czyń żadnej roboty, ani ty, ani syn, ani córka, ani sługa, ani służebnica twoja, ani bydło twoje, ani przychodzień, który w bramach twoich.” (2 Mjż 20,10 Tora I. Cylkowa);

„Tak powiedz synom Izraela: Zachowujcie na wieki moje szabaty, bo są one znakiem, który został ustanowiony pomiędzy Mną a wami dla wszystkich waszych pokoleń, abyście mogli poznać, że Ja, Jahwe, was uświęcam. Zachowujcie tedy szabat, bo to dla was rzecz święta. Ten, kto by nie uszanował szabatu, zasłuży sobie na karę śmierci, a kto by tego dnia wykonywał jakieś prace, będzie wyłączony ze swojej społeczności.” (2 Mjż 31,13-14 BR).

4. Jak Słowo Boże tłumaczy konieczność przestrzegania Sabatu?

    2 Mjż 20,11; 5 Mjż 5,15

„Jahwe bowiem uczynił w sześciu dniach niebo i ziemię, morze i to wszystko, co jest w nich, a odpoczął w siódmym dniu. Dlatego pobłogosławił Jahwe dzień szabatu i uczynił go świętym.” (2 Mjż 20,11 BP);

„Przez sześć dni bowiem czynił Pan niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest, a odpoczął dnia siódmego; i dlatego pobłogosławił Pan dniowi sobotniemu i po święcił go.” (2 Mjż 20,11 JW);

„A pamiętaj, żeś był niewolnikiem w Egipcie i że twój Bóg Jahwe wywiódł cię stamtąd potężną ręką i wyciągniętym ramieniem: dlatego to Jahwe, twój Bóg, nakazał ci obchodzić dzień szabatu.” (5 Mjż 5,15 BP);

„Będziesz sobie przypominał czasy, kiedy przebywałeś jako niewolnik w Egipcie i jak to Jahwe, twój Bóg, wywiódł cię stamtąd swoją silną prawicą i wyciągniętym ramieniem. To dlatego Jahwe, twój Bóg, kazał ci zachowywać święty dzień szabatu.” (5 Mjż 5,15 BR);

„Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał Pan, Bóg twój, strzec dnia szabatu.” (5 Mjż 5,15 BT).

5. Jakie słowa na temat Sabatu znajdują się w księdze Izajasza?

    Iz 56,1-7; Iz 58,13-14

„Tak mówi Jahwe: - Przestrzegajcie Prawa i czyńcie sprawiedliwość, bo wkrótce nadejdzie moje zbawienie i sprawiedliwość moja się objawi! Błogosławiony mąż, który to wypełnia, i człowiek, który mocno trwa przy tym; kto zachowuje dzień święty, nie znieważając go, i strzeże ręki, by nie czynić nic złego! I niech nie mówi cudzoziemiec, który związał się z Jahwe: „Zapewne wykluczy mnie Jahwe spośród ludu swojego”. I niech nie mówi trzebieniec: „Otom jest uschłym drzewem”. Bo tak mówi Jahwe: - Trzebieńcom, którzy zachowywać będą moje dni święte, obierać to, co mi jest miłe, i trwać będą niezłomnie przy moim Przymierzu, dam w mojej Świątyni i w moich murach miejsce oraz imię znakomitsze niż [imię] synów i córek; dam im imię wieczyste, które nie przeminie. A cudzoziemców, którzy się przyłączyli do Jahwe, aby Mu służyć, Imię Jahwe miłować i być Jego sługami, wszystkich, którzy zachowują szabat, nie znieważając go, i trwających mocno przy moim Przymierzu, przywiodę na moją Górę świętą i radością napełnię w mym Domu modlitwy! Ich całopalenia i krwawe ofiary miłe mi będą na moim ołtarzu. Bo Dom mój „Domem modlitwy dla wszystkich narodów” będzie nazywany!” (Iz 56,1-7 BP);

„Jeśli powstrzymasz w szabat swoje nogi, by w moim dniu świętym swych spraw nie załatwiać, i jeśli będziesz szabat nazywał rozkoszą, a święty [dzień] Jahwe - czcigodnym, jeśli go uczcisz, stroniąc od podróży, załatwiania sprawunków i od gadulstwa, wówczas znajdziesz rozkosz swą w Jahwe! Pozwolę ci kroczyć po wyżynach kraju, sycić się dziedzictwem praojca Jakuba! - Tak usta Jahwe orzekły.” (Iz 58,13-14 BP);

„Jeżeli powstrzymasz swoją nogę od bezczeszczenia sabatu, aby załatwić swoje sprawy w moim świętym dniu, i będziesz nazywał sabat rozkoszą, a dzień poświęcony Panu godnym czci, i uczcisz go nie odbywając w nim podróży, nie załatwiając swoich spraw i nie prowadząc pustej rozmowy, wtedy będziesz się rozkoszował Panem, a Ja sprawię, że wzniesiesz się ponad wyżyny ziemi, i nakarmię cię dziedzictwem twojego ojca, Jakuba, bo usta Pana to przyrzekły.” (Iz 58,13-14 BW);

„Jeśli się powstrzymasz od deptania szabatu i oddawania się w dni święte swoim zwykłym sprawom; jeśli znów szabat nazywać będziesz Rozkoszą, a dniem czcigodnym święto na cześć Pana; jeśli je uszanujesz nie udając się w podróż i nie załatwiając spraw zwykłych, i rozmów nie prowadząc żadnych, to znajdziesz samą słodycz w Panu, a Ja cię poprowadzę zwycięsko po wyżynach kraju i karmił cię będę dziedzictwem twego ojca, Jakuba, bo tak zawyrokował Pan własnymi ustami.” (Iz 58,13-14 BR).

6. Dlaczego  niektórzy zarzucali  Panu  Jezusowi  łamanie  Sabatu?  W  jaki sposób mówił On o tym Dniu?

    Łk 13,10-16; Mk 2,27-28

„W szabat nauczał w jednej synagodze. A (była tam) kobieta, która już osiemnaście lat chorowała: chodziła pochylona i nie mogła się wyprostować. A Jezus, ujrzawszy ją, przywołał do siebie i powiedział: - Niewiasto, jesteś wolna od choroby! I położył na nią ręce. I wyprostowała się natychmiast, i wielbiła Boga. Ale przełożony synagogi oburzony, że Jezus uzdrowił ją w szabat, mówił do tłumu: - Jest sześć dni przeznaczonych na pracę, wtedy więc przychodźcie po uzdrowienie, a nie w dzień szabatu! A Pan na to: - Obłudnicy! Czyż każdy z was w szabat nie odwiązuje od żłobu swego wołu lub osła i nie wyprowadza, aby go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan już osiemnaście lat trzymał w swoich pętach, nie wolno w dzień szabatu uwolnić?” (Łk 13,10-16 BP);

„I mówił im: - Szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Tak więc Syn Człowieczy jest również panem szabatu.” (Mk 2,27-28 BP);

„Powiedział im też: Szabat został pomyślany dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Tak więc Syn Człowieczy jest Panem także i szabatu.” (Mk 2,27-28 BPD).

III Przykazanie

Tekst pamięciowy: Ps 20,8

„Jedni chlubią się wozami, drudzy końmi, Lecz my chlubimy się imieniem Pana, Boga naszego.” (Ps 20,8 BW);

„Jedni siłę w wozach bojowych [upatrują], inni w rumakach, my zaś silni jesteśmy Imieniem Jahwe, Boga naszego.” (Ps 20,8 BP);

„Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają; ale my na imię Pana, Boga naszego, wspominamy.” (Ps 20,8 BG).

1. Jaką moc posiadają Słowa Boga?

    Ps 33,6; Iz 55,11

„Przez słowo Jahwe zostały stworzone niebiosa, przez tchnienie ust Jego - wszystkie ich zastępy.” (Ps 33,6 BP);

„Pan wyrzekł słowo i powstały niebiosa i wszystko, co na nich, gdy wydał swe tchnienie.” (Ps 33,6 BR);

„Słowem Bożem niebiosa stanęły, tchnieniem ust Jego wszystkie ich zastępy.” (Ps 33.6 Izaak Cylkow);

„Tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa.” (Iz 55,11 BT);

„Tak będzie słowo moje, które wyjdzie z ust moich: nie wróci się do mnie próżne, ale uczyni, cokolwiek chciałem, i powiedzie się mu w tym, na co je posłałem.” (Iz 55,11 JW).

2. Jak Psalmista mówi o wielkości Boga?

    Ps 8,2

„O Jahwe, Panie nasz, jakże wspaniałe jest Twoje Imię na całej ziemi! Chwałę Twoją wysławia się na niebiosach.” (Ps 8,2 BP);

„O Panie, nasz Boże, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi! Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.” (Ps 8,2 BT);

„O Boże i Panie nasz, jak sławne jest imię Twoje aż po krańce ziemi, a wielkość Twoja sięga ponad niebo.” (Ps 8,2 BR);

„Panie, Panie nasz! jakoż zacne jest imię twoje po wszystkiej ziemi! któryś wyniósł chwałę twoję nad niebiosa.” (Ps 8,2 BG).

3. Komu i w jaki sposób Bóg objawił Swoje Imię?

    2 Mjż 6,3; 2 Mjż 3,13-15

„Objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, lecz imienia mojego Jahwe im nie objawiłem.” (2 Mjż 6,3 BW);

„Jam się objawił Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, lecz nie dałem im poznać swego imienia Jahwe.” (2 Mjż 6,3 BP);

„To Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi jako Bóg wszechmocny, ale nie dałem im poznać, co znaczy moje imię, Jahwe.” (2 Mjż 6,3 BR);

„Ja Pan, którym się ukazał Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg wszechmocny, ale imienia mego Adonaj nie oznajmiłem im.” (2 Mjż 6,3 JW);

„I objawiłem się Abrahamowi, Ic’hakowi i Jakóbowi, jako Bóg wszechmogący, ale imieniem Mojem – Wiekuisty, nie dałem się poznać im.” (2 Mjż 6,3 Tora I. Cylkowa);

„Mojżesz zaś rzekł Bogu: „Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?” Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: „JESTEM, KTÓRY JESTEM”. I dodał: „Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was”. Mówił dalej Bóg do Mojżesza: „Tak powiesz Izraelitom: „JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia”.” (2 Mjż 3,13-15 BT);

„Wtedy powiedział Mojżesz do Boga: Dobrze, pójdę do Izraelitów i powiem im: Przysłał mnie do was Bóg ojców waszych. Wtedy oni z pewnością zapytają mnie, jak się ów Bóg nazywa. Co mam im odpowiedzieć? Rzekł Bóg do Mojżesza: Ja jestem Tym, który jest. I dodał: Powiesz Izraelitom tak: Posłał mnie do was Ten, który siebie nazywa „Ja jestem Tym, który jest”. Powiedział Bóg także do Mojżesza: Powiesz nadto Izraelitom: Jahwe, Bóg waszych ojców. Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Jakuba, posłał mnie do was i powiedział: Takie jest moje imię na wieki i tak mają Mnie nazywać wszystkie pokolenia.” (2 Mjż 3,13-15 BR);

„I rzekł Mojżesz do Boga: „Oto przyjdę do synów Israela i powiem im: Bóg ojców waszych posłał mnie do was; a gdy powiedzą mi: Jakie imię Jego? Cóż odpowiem im?”. I rzekł Bóg do Mojżesza: „Będę, który będę.” I rzekł: „Tak powiesz synom Israela: „Wieczny posyła mnie do was!”. I rzekł dalej Bóg do Mojżesza: „Tak powiesz synom Israela: Wiekuisty Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Ic’haka, i Bóg Jakóba posłał mnie do was. Oto imię Moje na wieki i oto wspomnienie o Mnie od pokolenia do pokolenia!” (2 Mjż 3,13-15 Tora I. Cylkowa).

4. W jakich okolicznościach Izraelici powoływali się na Imię Boże, a co na ten temat mówił Pan Jezus?

    3 Mjż 19,12; 5 Mjż 6,13; Mt 5,33-37

„Nie będziecie przysięgać fałszywie na moje imię. Byłoby to zbezczeszczenie imienia Boga twego. Ja jestem Pan!” (3 Mjż 19,12 BT);

„Nie będziecie fałszywie przysięgać na moje imię, bo w ten sposób zhańbilibyście imię swojego Boga. Ja jestem Jahwe.” (3 Mjż 19,12 BR);

„A nie przysięgajcie na imię Moje dla fałszu, abyś zelżył imię Boga twojego: Jam Wiekuisty!” (3 Mjż 19,12 Tora I. Cylkowa);

„Będziesz się lękał Jahwe, twojego Boga, będziesz Mu służył i składał przysięgi na Jego imię.” (5 Mjż 6,13 BR);

„Będziesz się bał Pana, Boga swego, będziesz Mu służył i na Jego imię będziesz przysięgał.” (5 Mjż 6,13 BT);

„Strzeż się pilnie, abyś nie zapomniał Pana, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Pana, Boga twego, bać się będziesz i jemu samemu służyć i przez imię jego przysięgać będziesz.” (5 Mjż 6,13 JW);

„Słyszeliście również, że powiedziano ojcom: Nie przysięgaj fałszywie. Dotrzymuj względem Pana swoich przyrzeczeń. A ja wam mówię: Nie przysięgajcie w ogóle; ani na niebo, bo ono jest tronem Boga; ani na ziemię, bo ona jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. Nie przysięgaj na głowę, bo nie możesz sprawić, aby choć jeden włos na niej stał się biały lub czarny. Niech mowa wasza będzie: tak - tak, nie - nie. Wszystko, co powie się nadto - pochodzi od złego.” (Mt 5,33-37 BR).

5. W jaki sposób możemy wyrazić swój szacunek do Boga? Czy w codziennym życiu zwracamy się do wszystkich ludzi po imieniu?

    2 Mjż 20,7

„Nie będziesz wypowiadał na próżno Imienia Jahwe, twego Boga. Jahwe bowiem nie pozostawi bez kary tego, kto by wypowiadał Jego Imię na próżno.” (2 Mjż 20,7 BP);

„Nie będziesz wzywał imienia Jahwe, Boga twego, nadaremnie, bo Jahwe nie omieszka ukarać tego, kto wzywa Jego imienia nadaremnie.” (2 Mjż 20,7 BR);

„Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy.” (2 Mjż 20,7 BT);

„Nie nadużywaj imienia Pana, Boga twojego, gdyż Pan nie zostawi bez kary tego, który nadużywa imienia jego.” (2 Mjż 20,7 BW);

„Nie wzywaj imienia Wiekuistego, Boga twojego, do fałszu! Gdyż nie przepuści Wiekuisty temu, który wzywa imię Jego do fałszu.” (2 Mjż 20,7 Tora I. Cylkowa).

6. Kto i w jaki sposób objawił Imię Boże ludziom?

    Jan 17,4-6

„Ja Ciebie uwielbiłem na ziemi (przez to), że wypełniłem dzieło, które mi powierzyłeś do wykonania; a teraz Ty, Ojcze, uwielbij Mnie u siebie samego tą chwałą, którą miałem u Ciebie, zanim zaistniał świat. Objawiłem Twoje imię ludziom, których Mi dałeś ze świata. Byli Twoimi i Mnie ich dałeś, i zachowali Twoje Słowo.” (Jan 17,4-6 BPD);

„Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał. Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje.” (Jan 17,4-6 BT);

„Ja wsławiłem Ciebie na ziemi, doprowadziwszy do końca dzieło, które Mi dałeś, abym wykonał. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie swą wielką chwałą, którą miałem u Ciebie, zanim świat powstał. Objawiłem Twoje imię ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli, a Tyś Mnie ich oddał. Oni zachowali Twoją naukę.” (Jan 17,4-6 BP).