II Przykazanie

Tekst pamięciowy: Kol 1,15

„On jest obrazem Boga niewidzialnego. Pierworodnym wszelkiego stworzenia.” (Kol 1,15 BP);

„On jest obrazem Boga niewidzialnego, jest pierworodnym przed wszelkim stworzeniem.” (Kol 1,15 Kow).

1. Kiedy po raz pierwszy spotykamy się w Biblii z kultem posągów lub obrazów?

    1 Mjż 31,19; por. Joz. 24,2 

„A gdy Laban poszedł strzyc owce swoje, Rachela ukradła bożki domowe, które należały do jej ojca.” (1 Mjż 31,19 BW);

„Na ten czas poszedł był Laban strzyc owce, a Rachel ukradła bałwany ojca swego.” (1 Mjż 31,19 JW);

Joz. 24:2 bg 
”I rzekł Jozue do wszystkiego ludu: Tak mówi Pan, Bóg Izraelski: Za rzeką mieszkali ojcowie wasi od dawnych czasów, Tare, ojciec Abrahamów, i ojciec Nachorów, i służyli bogom obcym.”

Joz. 24:2 bp 
”Wtedy przemówił Jozue do całego ludu: - Tak mówi Jahwe, Bóg Izraela: Z tamtej strony Rzeki mieszkali w pradawnych czasach przodkowie wasi: Terach, ojciec Abrahama i Nachora i służyli bogom obcym.”

Joz. 24:2 br 
”Tak mówi Jahwe, Bóg Izraela: Ojciec wasz, Terach, ojciec Abrachama i Nachora, mieszkał początkowo po drugiej stronie Rzeki. Podobnie jak inni, służył obcym bogom.”

Joz. 24:2 bt 
”Jozue przemówił wtedy do całego narodu: «Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Po drugiej stronie Rzeki mieszkali wasi przodkowie od starodawnych czasów: Terach, ojciec Abrahama i Nachora, którzy służyli bogom cudzym,”

2. Jakie poważne ostrzeżenie dał Bóg człowiekowi?

    2 Mjż 20,4-6

„Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.” (2 Mjż 20,4-6 BT).

3. Które przykazanie w szczególny sposób wyraża i streszcza treść 1 i 2 przykazania Dekalogu?

    5 Mjż 6,4-5; Mt 22,36-40

„Słuchaj Izraelu! Jahwe jest naszym Bogiem, Jahwe jedyny! Będziesz miłował swego Boga Jahwe z całego serca, z całej duszy i ze wszystkich swoich sił.” (5 Mjż 6,4-5 BP);

„Słuchaj, Izraelu! Jahwe, nasz Bóg, jest jedynym Bogiem. Będziesz miłował Jahwe, Boga twego, z całego twojego serca, z całej twojej duszy i ze wszystkich sił twoich.” (5 Mjż 6,4-5 BR);

„Nauczycielu, jakie przykazanie jest największe w Prawie? On zaś odrzekł: - 'Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca i z całej duszy' i wszystkich myśli. To jest największe i pierwsze przykazanie. A drugie jemu podobne: 'Będziesz miłował bliźniego, jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.” (Mt 22,36-40 BP).

4. Jakie szczególnie szokujące formy bałwochwalstwa spotykamy w tekstach Słowa Bożego?

    Ps 106,35-38

„Ale zmieszali się z poganami I nauczyli się ich czynów. Oddawali cześć ich bałwanom, Które stały się dla nich pułapką. Ofiarowali demonom Synów swych i córki swoje. Wylewali krew niewinną, Krew synów i córek swoich, które ofiarowali bałwanom Kanaanu, I skalana była ziemia krwią.” (PS 106,35-38 BW);

„Lecz mieszali się z poganami i uczyli się od nich złych czynów. Służyli ich martwym bożkom, które ich potem przyprawiły o zgubę. Przynosili im własnych synów i córki i składali z nich ofiary demonom. I tak przelewali krew niewinną, krew własnych synów i córek, które ofiarowali kananejskim bożkom. Kraj cały zbezcześcili przelewem krwi niewinnej.” (PS 106,35-38 BR).

5. W jaki sposób Bóg ocenia postawę ludzi, którzy oddają cześć bałwanom?

    Iz 44,9-20; Jer 10,14-15

„Wszyscy rzeźbiarze bożków są niczym; dzieła ich ulubione na nic się nie zdadzą; ich czciciele sami nie widzą ani nie zdają sobie sprawy, że się okrywają hańbą. Kto rzeźbi bożka i odlewa posąg, żeby nie mieć pożytku? Oto wszyscy czciciele tego bożka zawstydzą się; jego wykonawcy sami są ludźmi. Wszyscy oni niechaj się zbiorą i niech staną! Razem się przestraszą i wstydem okryją. Wykonawca posągu urabia żelazo na rozżarzonych węglach i młotami nadaje mu kształty; wykańcza je swoim silnym ramieniem; oczywiście, jest głodny i brak mu siły; nie pił wody, więc jest wyczerpany. Rzeźbiarz robi pomiary na drzewie, kreśli rylcem kształt, obrabia je dłutami i stawia znaki cyrklem; wydobywa z niego kształty ludzkie na podobieństwo pięknej postaci człowieka, aby postawić go w domu. Narąbał sobie drzewa cedrowego, wziął drzewa cyprysowego i dębowego - a upatrzył je sobie między drzewami w lesie - zasadził jesion, któremu ulewa zapewnia wzrost. [To wszystko] służy człowiekowi na opał: część z nich bierze na ogrzewanie, część na rozpalenie ognia do pieczenia chleba, na koniec z reszty wykonuje boga, przed którym pada na twarz, tworzy rzeźbę, przed którą wybija pokłony. Jedną połowę spala w ogniu i na rozżarzonych węglach piecze mięso; potem zajada pieczeń i nasyca się. Ponadto grzeje się i mówi: „Hej! Ale się zagrzałem i korzystam ze światła!” Z tego zaś, co zostanie, czyni swego boga, bożyszcze swoje, któremu oddaje pokłon i pada na twarz, i modli się, mówiąc: „Ratuj mnie, boś ty bogiem moim!” [Tacy] nie mają świadomości ani zrozumienia, gdyż [mgłą] przesłonięte są ich oczy, tak iż nie widzą, i serca ich, tak iż nie rozumieją. Taki się nie zastanawia; nie ma wiedzy ani zrozumienia, żeby sobie powiedzieć: „Jedną połowę spaliłem w ogniu, nawet chleb upiekłem na rozżarzonych węglach, i upiekłem mięso, które zajadam, a z reszty zrobię rzecz obrzydliwą. Będę oddawał pokłon kawałkowi drzewa”. Taki się karmi popiołem; zwiedzione serce wprowadziło go w błąd. On nie może ocalić swej duszy i powiedzieć: „Czyż nie jest fałszem to, co trzymam w ręku?.” (Iz 44,9-20 BT);

„Twórcy bałwanów wszyscy niczym są, a najmilsze rzeczy ich nic im nie pomogą; sami są świadkami ich, że nie widzą ani rozumieją, aby byli pohańbieni. Kto utworzył boga i ulał posąg na nic niepożyteczny? Oto wszyscy zwolennicy jego będą pohańbieni, bo są rzemieślnikami z ludzi; zejdą się wszyscy, staną i zlękną się i wspólnie się zawstydzą. - Kowal piłą robił, w węglu i pod młotami utworzył go, i robił ramieniem mocy swojej; łaknąć będzie, aż zemdleje, nie będzie pił wody i ustanie. Rzemieślnik około - drzewa rozciągnął sznur i ukształtował go heblem, uczynił go według węgielnicy i pod cyrkiel utoczył go, i uczynił obraz męża jak pięknego człowieka, mieszkającego w domu. Narąbał cedrów, wziął jedlinę i dąb, który stał między drzewami leśnymi, zasadził sosnę, którą deszcz żywił. I posłużyła ludziom na ognisko; wziął z nich i rozgrzał się, i podpalił, i napiekł chleba, a z ostatka zrobił boga i pokłonił się, uczynił posąg i klękał przed nim. Połowę drzewa spalił w ogniu, a przy połowie jego mięsa się najadł, uwarzył jarzynę i najadł się, i rozgrzał się, i rzekł: „Ach, tom się rozgrzał, widziałem ogień!” A z ostatka jego uczynił sobie boga, bałwana, klęka przed nim i kłania się mu, i modli się mówiąc: „Wybaw mię, boś ty jest bóg mój!” Nie wiedzieli ani zrozumieli, bo zaklejone są oczy ich, aby nie widzieli i żeby sercem nie zrozumieli. Nie rozmyślają w myśli swojej ani nie uznają ani nie czują, aby rzekł: „Połowę jego spaliłem w ogniu i napiekłem na jego węglu chleba, nawarzyłem mięsa i jadłem; a z ostatka jego bałwana uczynię? Przed klocem drzewa klękać będę?” Część jego jest popiołem, serce głupie kłaniało się mu, a nie wybawi duszy swej ani nie rzecze: „Może kłamstwo jest w prawicy mojej?”.” (Iz 44,9-20 JW);

„Głupi jest każdy człowiek i bez rozumu, na wstyd naraża się każdy złotnik z powodu bałwana, gdyż złudą są i bez życia jego odlane bożki. Są nicością, dziełem wartym śmiechu, które w czasie swojego nawiedzenia poginą.” (Jer 10,14-15 BW);

„Tak zgłupiał każdy człowiek, że tego nie zna, iż pohańbiony bywa każdy rzemieślnik dla bałwana; bo fałszem jest to, co ulał, i niemasz ducha w nich. Marnością są, a dziełem błędów; czasu nawiedzenia swego poginą.” (Jer 10,14-15 BG);

„Ograniczony pozostaje każdy człowiek bez wiedzy, wstydzić się musi każdy złotnik z powodu bożka. Utoczył bowiem podobizny, które są kłamstwem i nie ma w nich [życiodajnego] tchnienia. Są one nicością, tworem śmiesznym, zginą, gdy nadejdzie czas obrachunku z nimi.” (Jer 10,14-15 BT).