Tekst pamięciowy: Mt 22,37-38
„A On mu powiedział: Będziesz
miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z
całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie.” (Mt 22,37-38
BW);
„On mu odpowiedział: „Będziesz
miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim
umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie.” (Mt 22,37-38 BT).
1. Na co Bóg zwraca uwagę
człowiekowi, będącemu w niewoli?
2 Mjż 20,2-3
„Ja jestem twój Bóg, WIEKUISTY,
który cię wyprowadził z ziemi Micraim, z domu niewolników. Nie będziesz miał
cudzych bogów przed Moim obliczem.” (2 Mjż 20,2-3 NBG);
„Jam jest Pan, Bóg twój, który
cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał innych
bogów obok mnie.” (2 Mjż 20,2-3 BW);
„Jam jest Jahwe, Bóg twój, który
cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał żadnych
innych bogów oprócz mnie.” (2 Mjż 20,2-3 BP).
2. O czym Bóg często
przypomina swojemu ludowi?
Iz 45,5-8; 1 Krn 16,24-26
„Jam jest Jahwe i nie ma innego,
poza mną - nie ma boga! Ja cię przepaszę, chociaż mnie nie znałeś, aby poznano
od wschodu słońca i od zachodu, że poza mną nie ma nikogo! Jam jest Jahwe - i
nie ma innego! Ja stwarzam światłość i tworzę ciemności, szczęściem obdarzam i
sprawiam niedolę. Ja, Jahwe, czynię to wszystko! Rosę spuście z góry, niebiosa!
Niech z chmur wraz z deszczem spłynie sprawiedliwość! Niech rozewrze się ziemia
i niech wzejdzie zbawienie! I niech również prawość zakwitnie! Ja, Jahwe, to
tworzę!” (Iz 45,5-8 BP);
„Ja jestem Pan, i nie ma innego.
Poza Mną nie ma Boga. Przypaszę ci broń, chociaż Mnie nie znałeś, aby wiedziano
od wschodu słońca aż do zachodu, że beze Mnie nie ma niczego. Ja jestem Pan, i
nie ma innego. Ja tworzę światło i stwarzam ciemności, sprawiam pomyślność i
stwarzam niedolę. Ja, Pan, czynię to wszystko. Niebiosa, wysączcie z góry
sprawiedliwość i niech obłoki z deszczem ją wyleją! Niechajże ziemia się
otworzy, niechaj zbawienie wyda owoc i razem wzejdzie sprawiedliwość! Ja, Pan,
jestem tego Stwórcą”. (Iz 45,5-8 BT);
„Rozpowiadajcie narodom Jego
chwałę, a cuda Jego pośród wszystkich ludów. Bo wielki jest Jahwe i czci
najgodniejszy, lękać się Go trzeba, ponad wszystkich bogów. Bo wszystkie bogi
pogan są nicością, a Jahwe niebiosa uczynił.” (1 Krn 16,24-26 BP);
„Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród
pogan, Jego cuda - wśród wszystkich narodów, bo wielki jest Pan, godzien
wielkiej chwały: wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie. Bo wszyscy bogowie
pogan to ułuda, a Pan uczynił niebiosa.” (1 Krn 16,24-26 BT);
„Opowiadajcie między narodami chwałę jego, między
wszystkimi ludźmi dziwy jego. Bo wielki Pan i bardzo chwalebny, i straszliwy
nad wszystkie bogi. Wszyscy bowiem bogowie pogańscy bałwany, a Pan niebiosa
uczynił.” (1 Krn 16,24-26 JW).
3. Co Hiskiasz wiedział o swoim Stwórcy i czego był świadomy?
2 Krl 19,14-19
„A gdy
Hiskiasz przyjął z rąk posłów list i przeczytał go, poszedł do świątyni Pana i
rozwinął go przed Panem, a potem modlił się Hiskiasz do Pana tymi słowy: Panie,
Boże Izraela, który siedzisz na cherubach! Ty jedynie jesteś Bogiem wszystkich
królestw ziemi, Ty stworzyłeś niebo i ziemię. Skłoń, Panie, ucho swoje i
słuchaj! Otwórz, Panie, oczy swoje i patrz! Przysłuchaj się słowom Sancheryba,
które on przysłał, aby urągać Bogu żywemu. Prawdą jest, Panie, że królowie
asyryjscy wygubili ludy i ich ziemię, i powrzucali ich bogów w ogień, lecz nie
byli to bogowie, ale dzieło rąk ludzkich z drzewa i z kamienia, więc mogli je
zniszczyć. Teraz więc, Panie, Boże mój, wybaw nas, proszę, z jego ręki, a
poznają wszystkie królestwa ziemi, że jedynie Ty, Panie, jesteś Bogiem.” (2 Krl
19,14-19 BW);
„Ezechiasz
wziął listy z rąk posłów, przeczytał je, poszedł do Świątyni Jahwe i rozłożył
je przed Jahwe. Ezechiasz modlił się przed Jahwe i mówił: - Jahwe, Boże
Izraela, który siedzisz na cherubinach. Ty jedynie jesteś Bogiem wszystkich
królestw ziemi. Ty stworzyłeś niebo i ziemię. Jahwe, nakłoń swe ucho i
wysłuchaj; otwórz Jahwe, Twoje oczy i spójrz, usłysz słowa Sancheriba, który
posłał, aby lżyć Boga żyjącego. O Jahwe! Prawdziwie królowie asyryjscy
wytracili narody i ich kraje, bóstwa ich zaś wrzucili do ognia, bo nie były one
bogami, ale dziełem rąk człowieka, drewnem lub kamieniem, więc je zniszczyli.
Ale teraz, Jahwe, Boże nasz, wybaw nas - proszę - z jego ręki, aby wiedziały
wszystkie królestwa ziemi, że jedynie Ty, Jahwe, jesteś Bogiem.” (2 Krl
19,14-19 BP).
4. Jaką
uroczystą deklarację złożyli Izraelici, kiedy weszli do Kanaanu?
Joz 24,14-16
„Bójcie się więc Jahwe i służcie
Mu szczerze i wiernie. Odrzućcie bogów, którym służyli ojcowie wasi z tamtej
strony Rzeki i w Egipcie, a służcie Jahwe. Gdybyście jednak nie chcieli służyć
Jahwe, wybierajcie dzisiaj, komu chcecie służyć: bogom, którym służyli ojcowie
wasi z tamtej strony Rzeki, czy też bogom Amorytów, w których kraju mieszkacie;
ja i mój dom będziemy służyć Jahwe. Odpowiedział lud: - Daleka jest od nas
myśl, żebyśmy odstąpili od Jahwe, by służyć bogom obcym.” (Joz 24,14-16 BP);
„Oddajcie tedy Panu zbożną cześć
i służcie mu szczerze i wiernie: usuńcie bogów, którym służyli wasi ojcowie za
Rzeką i w Egipcie, a służcie Panu. A jeśliby się wam wydawało, że źle jest
służyć Panu, to wybierzcie sobie dzisiaj, komu będziecie służyć: czy bogom,
którym służyli wasi ojcowie, gdy byli za Rzeką, czy też bogom amorejskim, w
których ziemi teraz mieszkacie. Lecz ja i dom mój służyć będziemy Panu. I
odpowiedział lud tymi słowy: Niech nas Bóg uchowa od tego, abyśmy mieli opuścić
Pana, a służyć innym bogom.” (Joz 24,14-16 BW).
5. Czy Izraelici byli wierni
swoim obietnicom?
Sędz 2,7-13; 2 Krn 28,23-25
„I służył lud Jahwe przez wszystkie dni Jozuego oraz
wszystkie dni starszych, którzy przeżyli Jozuego i którzy widzieli całe to
wielkie dzieło, jakiego Jahwe dokonał dla Izraela. A Jozue, syn Nuna, sługa
Jahwe, umarł w wieku stu dziesięciu lat. Pochowano go na obszarze jego
posiadłości w Timnat-Cheres, w górach Efraim, na północ od góry Gaasz. A kiedy
i to całe pokolenie zostało zebrane u swoich ojców, nastało po nim inne
pokolenie, które już nie znało Jahwe ani dzieła, jakiego dokonał dla Izraela.
Toteż synowie Izraela czynili to, co jest złe w oczach Jahwe: służyli Baalom.
Tak więc porzucili synowie Izraela Boga swych praojców, który ich wywiódł z
ziemi egipskiej, i poszli za obcymi bogami spośród tych ludów, które ich
zewsząd otaczały, i kłaniali się im, przywodząc Jahwe do gniewu. Tak więc
porzucali Jahwe, aby służyć Baalowi i Asztarcie.” (Sędz 2,7-13 BP);
„Składał ofiary na cześć bogów
Damaszku, którzy go pokonali, gdyż mówił sobie tak: Ponieważ bogowie aramajscy
przyszli z pomocą królom Aramu, złożę im ofiary, a wówczas i mnie przyjdą z
pomocą. Lecz ofiary te stały się przyczyną zguby dla niego i dla całego
Izraela. Pozabierał Achaz wszystkie naczynia ze świątyni Pańskiej, pociął na
części wszystkie przedmioty kultu ze świątyni i zaryglowawszy wejścia do
świątyni Jahwe, kazał pobudować ołtarze we wszystkich zakątkach Jerozolimy.
Pourządzał miejsca kultu na wyżynach wszystkich miast Judy i przeznaczył je na
palenie wonności na cześć obcych bogów. W ten sposób wzbudzał coraz większe
zagniewanie Jahwe, Boga swoich ojców.” (2 Krn 28,23-25 BR).
6. Jak
myślisz, dlaczego ludzie
tak łatwo zapominają o
Bogu, a kulty pogańskie przez wieki mają swoich
wyznawców?
Jer 2,11-13
„Czy lud jaki zmienił
swych bogów? A przecież ci nie są żadnymi bogami! Mój lud natomiast zamienił
swą Chwałę na to, co na nic się nie zda. Zdumiejcie się tym, o niebiosa,
wzdrygnijcie się, osłupiejcie! - głosi Jahwe. Bo lud mój popełnił podwójną
nieprawość: Mnie opuścili, krynicę wód żywych, by sobie wykopać cysterny,
cysterny rozbite, niezdolne utrzymać wody.” (Jer 2,11-13 BP);
„Czy zamienił kiedy lud
bogi swoje – które wszak bogami nie są – a naród Mój zamienił Wspaniałego
swojego na istoty płonne. Zdumiejecie się niebiosa nad tem, a przejmijcie się
dreszczem i strętwieniem wielkiem! – rzecze Wiekuisty. Bo dwojakie zło popełnił
lud Mój: Mnie opuścili – źródło wód żywych, aby wyżłobić sobie zbiorniki,
zbiorniki popękane, któe nie mogą zatrzymać wody.” (Jer 2,11-13 Izaak Cylkow).
7. „...
nie będziesz miał
innych bogów obok Mnie” – czy można jednocześnie oddawać chwałę Bogu i
równocześnie wielbić innych bogów?
Oz 13,4
„Ale Ja, Jahwe, jestem
twym Bogiem już od [wyjścia z] ziemi egipskiej; nie będziesz znał innego Boga
prócz mnie, innego Zbawcy poza mną.” (Oz 13,4 BP).
8. Czy przestrzeganie pierwszego przykazania jest dziś
problemem dla chrześcijan? Zastanów się, dlaczego
tak często spotykamy się dziś z określeniami „uwielbiam ...”, „...
jest boskie”, „kultowy ....”, „... jest
moim idolem” itp.?