Tekst przewodni: Hbr 6,12
„Abyście się nie stali ociężałymi, ale byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice.” (Hbr 6,12 BW);
„Abyście nie stali się ospałymi, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stają się dziedzicami obietnic.” (Hbr 6,12 BT).
1. W jaki sposób powołał Jezus swoich pierwszych uczniów?
Mt 4,18.19; 28,19.20
„Idąc brzegiem Morza Galilejskiego, zobaczył dwóch braci: Szymona zwanego Piotrem i jego brata Andrzeja, którzy zarzucali sieci w morze; byli bowiem rybakami. I rzekł im: - Chodźcie za Mną, a Ja z was uczynię rybaków ludzi.” (Mt 4,18.19 BP);
„Idąc kiedyś wzdłuż Morza Galilejskiego, zobaczył Jezus dwu braci: Szymona, zwanego Piotrem, i Andrzeja, jego brata, jak zarzucali sieć w morze; byli bowiem rybakami. I powiedział do nich: Chodźcie ze Mną, a Ja sprawię, że będziecie łowić ludzi.” (Mt 4,18.19 BR).
„Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.” (Mt 28,19.20 BT).
2. Jakimi słowami Jezus zachęca nas, aby stanąć po Jego stronie?
Mt 10,38.39; Łuk 9,24; Jan 12,25.26; 17,24
„A kto nie bierze krzyża swego i nie idzie za mną, nie jest mnie godzien. Kto stara się zachować życie swe, postrada je; kto życie swe dla mnie położy, odnajdzie je.” (Mt 10,38.39 Kow);
„I kto nie bierze swojego krzyża i idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto szuka swojej duszy, zgubi ją, a kto zgubi swoją duszę ze względu na Mnie, znajdzie ją.” (Mt 10,38.39 BPD);
„A kto by chciał zachować swoje życie, straci je. A kto by stracił swoje życie z powodu Mnie, ten je zachowa.” (Łuk 9,24 BP);
„Kto bowiem chciałby duszę swoją zachować, straci ją; a kto by stracił duszę swoją dla mnie, zachowa ją.” (Łuk 9,24 JW);
„Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.” (Jan 12,25.26 BT);
„Kto miłuje duszę swoję, utraci ją, a kto nienawidzi duszy swojej na tym świecie, ku wiecznemu żywotowi strzeże jej. Jeźli mnie kto służy, niechże mię naśladuje, a gdziem ja jest, tam i sługa mój będzie; a jeźli mnie kto służyć będzie, uczci go Ojciec mój.” (Jan 12,25.26 BG);
„Ojcze, chcę, aby ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem. Aby oglądali moją chwałę, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie, zanim świat powstał.” (Jan 17,24 BP);
„Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata.” (Jana 17,24 BT);
„Ojcze, pragnę, aby ci, których Mi powierzyłeś, byli ze Mną zawsze tam, gdzie Ja jestem; aby mogli oglądać moją chwałę, którą Ty Mnie otaczasz, gdyż umiłowałeś Mnie, nim jeszcze świat zaczął istnieć.” (Jana 17,24 BR).
3. Czy można zwlekać z decyzją pójścia za Jezusem, czy powinno się odkładać tę decyzję z powodu pozornie ważnych spraw?
Łuk 9,59-62; 1 Krl 19,19-21; Flp 3,13
„Rzekł też do innego: - Chodź za Mną! Lecz on powiedział: - Panie, pozwól mi najpierw pogrzebać ojca. Powiedział mu: - Zostaw umarłym grzebanie umarłych, a ty głoś królestwo Boże. Inny zaś powiedział: - Pójdę za Tobą, Panie, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi domownikami. Jezus rzekł: - Kto przyłożył rękę do pługa, a ogląda się za siebie, nie nadaje się do królestwa Bożego.” (Łuk 9,59-62 BP);
„I rzekł do innego: Pójdź za mną. On zaś odparł: Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać ojca mego. A Jezus mu rzekł: Niechaj umarli grzebią swych umarłych; a ty idź, i opowiadaj królestwo Boże. I rzekł inny: Pójdę za tobą, Panie, ale pozwól mi wpierw rozporządzić rzeczami, które są w domu. Rzekł do niego Jezus: Żaden, który rękę swą przyłożył do pługa, a ogląda się wstecz, nie jest zdatny do królestwa Bożego.” (Łuk 9,59-62 JW);
„Wyruszywszy stamtąd, Eliasz spotkał Elizeusza, syna Szafata. Był on akurat na polu i orał. Miał przed sobą dwanaście par wołów, sam zaś szedł za ostatnią parą. Eliasz, podszedłszy do niego, okrył go swoim płaszczem. Wtedy Elizeusz zostawił swoje woły i biegnąc za Eliaszem, wołał: Pozwól mi pożegnać się tylko z moim ojcem i moją matką i zaraz pójdę z tobą. Odpowiedział tedy Eliasz: Dobrze, idź i pomyśl o tym, co uczyniłem dla ciebie. Odszedł więc Elizeusz i wziąwszy dwa woły, kazał je zabić, a na drwach z jarzma wołów kazał ugotować mięso i dać je ludowi. Potem wstał i poszedł za Eliaszem jako jego sługa.” (1 Krl 19,19-21 BR);
„Poszedłszy tedy stamtąd Eliasz znalazł Elizeusza, syna Safata, orzącego dwunastu jarzmami wołów, a on był jednym pomiędzy orzącymi dwunastu jarzmami. A gdy przyszedł Eliasz do niego, zarzucił nań swój płaszcz. A on natychmiast opuściwszy woły pobiegł za Eliaszem i rzekł: „Proszę cię, niech pocałuję ojca mego i matkę moją, a tak pójdę z tobą!” I rzekł mu: „Idź, a wróć się bo co miałem uczynić, uczyniłem ci.” A wróciwszy się od niego, wziął parę wołów i zabił je, a pługiem wołów uwarzył mięso i dał ludowi i jedli; a wstawszy odszedł i poszedł za Eliaszem, i służył mu.” (1 Krl 19,19-21 JW);
„Nie, bracia, wcale nie myślę, że ja osobiście już osiągnąłem cel [mojego życia]. Staram się bardzo usilnie o jedno: nie myśląc już o tym, co za mną, skupiam całą uwagę na tym, co przede mną.” (Flp 3,13 BR);
„Bracia, nie wmawiam w siebie, że stanąłem już u celu. Lecz to jedno czynię: nie troszczę się to, co leży poza mną, a wpatrzony w to, co przede mną stoi.” (Flp 3,13 Kow);
„Bracia, ja o sobie samym nie myślę, że pochwyciłem, ale jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, i zdążając do tego, co przede mną.” (Flp 3,13 BW).
4. Kim jest Jezus dla tych, którzy postanowili pójść za Jego przykładem?
Jan 8,12; Iz 49,6; Mt 5,14-16
„Jezus znów skierował do nich słowa: Ja jestem światłem świata; kto idzie za Mną, nigdy nie będzie błądził w ciemności, lecz będzie miał światło życia.” (Jan 8,12 BPD);
„Zasię im rzekł Jezus, mówiąc: Jam jest światłość świata; kto mię naśladuje, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota.” (Jan 8,12 BG);
„I rzekł mi: „To mało, że jesteś mi Sługą, by pokolenia Jakuba podźwignąć, by przywieść z powrotem Resztę Izraela; lecz ustanawiam cię Światłością narodów, by zbawienie moje się urzeczywistniło aż po krańce ziemi!” (Iz 49,6 BP);
„I powiedział: To za mało, żebyś był dla mnie tylko Sługą, żebyś podźwignął ród Jakuba i zgromadził Resztę Izraela. Ja cię uczynię Światłem dla narodów, by moje zbawienie dosięgło wszystkich krańców ziemi.” (Iz 49,6 BR);
„Rzekł: „Mało na tym, abyś mi był sługą na wzbudzenie pokoleń Jakubowych i na nawrócenie drożdży Izraelowych; oto dałem cię na światłość narodów, abyś był zbawieniem moim aż do krańców ziemi.” (Iz 49,6 JW);
„Wy jesteście światłem świata; nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapalają też lampy i nie stawiają jej pod modusem, lecz na blacie — i świeci wszystkim, którzy są w domu. Tak niech i wasze światło świeci wobec ludzi, żeby mogli zobaczyć wasze dobre czyny i oddać chwałę waszemu Ojcu, który jest w niebiosach.” (Mt 5,14-16 BPD);
„Wy jesteście światłością świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się świecy i nie stawia jej pod naczyniem, ale na świeczniku, i świeci wszystkim, którzy [są] w domu. Tak niech wasza światłość świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie.” (Mt 5,14-16 BUG).
5. Do czego Jezus powołał swój Kościół?
1 Ptr 2,21.25; Mt 16,24
„Do tego bowiem jesteście powołani, gdyż i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście postępowali Jego śladami! (...) Byliście bowiem jak owce zbłąkane, ale powróciliście do Pasterza i Stróża dusz waszych.” (1 Ptr 2,21.25 BP);
„W rzeczywistości bowiem do tego właśnie jesteście powołani. Przecież Chrystus również cierpiał za was i pozostawił wam przykład, który powinniście naśladować. (...) Byliście bowiem kiedyś jak owce zbłąkane, ale teraz wróciliście znów do Tego, który jest Pasterzem i Stróżem dusz waszych.” (1 Ptr 2,21.25 BR);
„Do tego przecież jesteście powołani. Bo Chrystus także cierpiał za was i zostawił wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady. (...) Byliście niby owce zbłąkane, ale teraz powróciliście do pasterza, który ma pieczę o dusze wasze.” (1 Ptr 2,21.25 Kow);
„Na to bowiem wezwani jesteście, gdyż i Chrystus za nas cierpiał, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady. (...) Byliście bowiem „jak owce błądzące”, ale teraz jesteście nawróceni do pasterza i biskupa dusz waszych.” (1 Ptr 2,21.25 JW);
„Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje.” (Mt 16,24 BT);
„A swoim uczniom powiedział: - Kto chce iść ze Mną, niech wyrzecze się samego siebie, niech weźmie swój krzyż i niech postępuje jak Ja.” (Mt 16,24 BP);
„Następnie Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się wyprze samego siebie, weźmie swój krzyż i niech idzie za Mną.” (Mt 16,24 BPD).