Tekst przewodni: Ps 29,11
„Pan da siłę ludowi swemu, Pan pobłogosławi lud swój pokojem.” (Ps 29,11 BW);
„Niech Pan udzieli mocy swojemu ludowi, niech Pan błogosławi swój lud, darząc go pokojem.” (Ps 29,11 BT);
„O Panie, dodaj siły Twojemu ludowi, o Panie, ześlij mu błogosławieństwo pokoju.” (Ps 29,11 BR);
„Jahwe udzieli mocy swemu ludowi, Jahwe błogosławić będzie swojemu ludowi darząc go pokojem.” (Ps 29,11 BP).
1. Kto jest źródłem Mocy i czego ta Moc dokonała?
Jer 10,12; 51,15-19; Mr 5,30.31; Łuk 6,17-19
„On stworzył ziemię swoją mocą, utwierdził okrąg ziemi swoją mądrością, a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.” (Jer 10,12 BW);
„Jahwe stworzył ziemię swą mocą, utwierdził świat swą mądrością, a swym rozumem rozpostarł niebiosa.” (Jer 10,12 BP);
„On zaś mocą swoją ukształtował ziemię i cały świat uczynił dzięki swej mądrości, a swym rozumem rozciągnął niebiosa.” (Jer 10,12 BR);
„On uczynił ziemię mocą swoją, utwierdza świat mądrością swą, a rozumem swym rozciąga niebiosa.” (Jer 10,12 JW);
„Jahwe mocą swą stworzył ziemię i świat swą mądrością utwierdził, a swym rozumem rozpostarł niebiosa. Gdy głos Jego zagrzmi, szumią wody w niebiosach. On sprowadza chmury z krańców ziemi, błyskawice miota wśród ulewy, wydobywa wichry ze swoich zbiorników. Nierozumny okazuje się tu każdy człowiek, bez rozeznania. Każdy złotnik powstydzi się swego bożyszcza, bo fałszem są jego bożki ulane i nie ma w nich ducha. Nicością są one, tworem wartym śmiechu; w czas kary spotka je zagłada. Nie takim jak one jest [Bóg] – „dział Jakuba”! On bowiem jest Stwórcą wszechrzeczy, a Izrael jest szczepem Jego dziedzictwa. Jahwe Zastępów - to Imię Jego!” (Jer 51,15-19 BP);
„On mocą swoją stworzył całą ziemię, umocnił okrąg ziemski swą mądrością i swoim rozumem rozpostarł niebiosa. Gdy głos jego zabrzmi, słychać szum wód w niebiosach. On unosi w górę chmury z krańców ziemi On sprawia, że są błyskawice, że deszcze padają; to On ze swoich komnat wysyła wichury. Człowiek czuje się (wobec Niego) bezradny i nic nie rozumie; każdy złotnik wstydzi się swoich bożków, bo kłamstwem są te jego posągi i nie ma w nich ducha. Są one nicością i drwić z nich można tylko. Gdy przyjdzie czas sądu, w proch się rozsypią. Nie taki zaś jest (Bóg) – „cząstka Jakuba”. To On jest Stwórcą wszystkiego, a Izrael jest pokoleniem Jego dziedzictwa. Pan Zastępów - to Imię Jego.” (Jer 51,15-19 BR);
„Jezus zaś zaraz odczuł, że uszła z Niego moc, odwrócił się do tłumu i zapytał: Kto się dotknął moich szat? Wtedy Jego uczniowie zaczęli zwracać Mu uwagę: Widzisz, że zewsząd tłoczy się na Ciebie tłum i pytasz: Kto się Mnie dotknął?.” (Mr 5,30.31 BPD);
„A potem zeszedłszy z nimi, zatrzymał się na równinie. Było tam wielu Jego uczniów i mnóstwo ludzi z Judei i Jerozolimy, z okolic nadmorskich, z Tyru i z Sydonu. Przybyli, żeby Go posłuchać i doznać ulgi w rożnych dolegliwościach. I ci, których dręczyły złe duchy, również wracali do zdrowia. Każdy z owego tłumu pragnął przynajmniej dotknąć Go. Wychodziła bowiem z Niego moc i uzdrawiała wszystkich.” (Łk 6,17-19 BR).
2. W co wyposażył Jezus tych, których posłał?
Łuk 24,49; DzAp 2,1-4
„A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości.” (Łuk 24,49 BW);
„Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka.” (Łuk 24,49 BT);
„W dniu Pięćdziesiątnicy znowu wszyscy się razem tam zebrali. Aż tu nagle powstał szum z nieba, jakby zerwał się gwałtowny wiatr i napełnił cały dom, w którym przebywali. Wtedy zobaczyli, że nad głowami każdego z nich pojawiły się jakby języki ognia. A Duch Święty napełnił ich wszystkich, i zaczęli mówić obcymi językami, jak im Duch dawał.” (DzAp 2,1-4 BP);
„A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu. I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał.” (DzAp 2,1-4 BW).
3. Jak na ludzi wpływa Moc Boża działająca w Jezusie?
Jan 16,7-11; 14,15-17; Rz 1,16; 2 Tm 1,8
„Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu - bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś - bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony.” (Jan 16,7-11 BT);
„Lecz Ja mówię wam prawdę: Lepiej dla was, że Ja odchodzę, bo jeślibym nie odszedł, Obrońca nie przyszedłby do was, jeśli zaś nie odejdę, poślę Go do was. A kiedy On przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu - bo nie wierzą we Mnie. O sprawiedliwości - bo odchodzę do Ojca i Mnie więcej nie zobaczycie. O sądzie - bo władca tego świata został osądzony.” (Jan 16,7-11 BP);
„Lecz Ja mówię wam prawdę: Lepiej dla was, abym Ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Opiekun do was nie przyjdzie, natomiast jeśli odejdę — poślę Go do was. A On, gdy przyjdzie, przedstawi światu dowody w sprawie grzechu, słuszności i sądu; w sprawie grzechu, gdyż nie wierzą we Mnie; w sprawie słuszności, gdyż odchodzę do Ojca i już Mnie nie zobaczycie; a w sprawie sądu, gdyż na władcę tego świata już zapadł wyrok.” (Jan 16,7-11 BPD);
„Jeżeli zaś wy Mnie miłujecie, to będziecie też zachowywać wszystkie przykazania moje. Ja będę prosił Ojca, a On ześle wam innego Pocieszyciela, żeby był z wami na zawsze. Jest to Duch Prawdy, którego świat nie może przyjąć, ponieważ nie może Go ani zobaczyć, ani poznać. Ale wy znacie Go, gdyż On pozostaje z wami i będzie w was.” (Jan 14,15-17 BR);
„Jeśli Mnie miłujecie, będziecie przestrzegali moich przykazań. A Ja poproszę Ojca, a da wam innego obrońcę, aby był z wami na zawsze. Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi ani nie zna. A wy Go znacie, bo mieszka i jest w was.” (Jan 14,15-17 BP);
„Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka.” (Rz 1,16 BW);
„Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga.” (2 Tm 1,8);
„Nie wstydź się więc dawać świadectwa o naszym Panu ani o mnie, Jego więźniu. Przeciwnie, bądź gotów zawsze według danej ci mocy Bożej trudzić się dla Ewangelii.” (2 Tm 1,8 BR).
4. Jak wielką łaską obdarzył nas Jezus?
1 Ptr 1,3.4; 2,9.10
„Niech będzie błogosławiony Bóg, Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On to w swym wielkim miłosierdziu przez zmartwychwskrzeszenie Jezusa Chrystusa odrodził nas i obdarzył nadzieją nowego życia. Dlatego też możemy oczekiwać dziedzictwa niezniszczalnego, niczym nie skażonego, zawsze jednakowo cennego, przygotowanego dla was w niebie.” (1 Ptr 1,3.4 BR);
„Niech będzie uwielbiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który w swoim wielkim miłosierdziu przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa zrodził nas na nowo do nadziei pełnej życia, do niezniszczalnego, nieskalanego, wiecznego dziedzictwa, zachowanego dla was w niebie.” (1 Ptr 1,3.4 BP);
„Wy natomiast jesteście plemieniem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem przeznaczonym na własność dla Boga. Wy macie ogłaszać dzieła potęgi Tego, który powołał was z ciemności do swego cudownego światła: właśnie wy, którzy nie byliście kiedyś ludem Bożym, a którzy teraz ludem Bożym jesteście; wy, którzyście kiedyś nie dostąpili miłosierdzia, a teraz doznaliście owego miłosierdzia.” (1 Ptr 2,9.10 BR);
„Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty Tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła; wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla których kiedyś nie było zmiłowania, teraz zmiłowania dostąpiliście.” (1 Ptr 2,9.10 BPD).
5. W jaki sposób wielu ludzi próbuje nadużywać Mocy Bożej?
2 Tym 3,5-7; Mt 7,14.21; Tyt 1,16
„Zachowają pozory pobożności, a wyprą się tego, co jest jej siłą. Od takich trzymaj się z dala! Z nich przecież biorą się ci, którzy wkradają się do domów i pozyskują sobie lekkomyślne kobiety, pełne grzechów i dręczone rozmaitymi pożądaniami, takie, które zawsze się uczą, a nigdy nie mogą dojść do poznania prawdy.” (2 Tym 3,5-7 BP);
„Będą udawali na zewnątrz pobożnych, ale wyzbędą się siły wiary. Unikaj takich ludzi! To spośród nich wywodzą się ci, którzy wślizgują się sprytnie do obcych domów szukając względów u słabych kobiet, obciążonych już i tak różnymi grzechami wskutek ulegania wszelkim pożądaniom; takich, co to ciągle się uczą, a nigdy nie mogą dojść do poznania prawdy.” (2 Tym 3,5-7 BR);
„Którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy; również tych się wystrzegaj. Albowiem z nich wywodzą się ci, którzy wdzierają się do domów i usidlają kobiety opanowane przez różne pożądliwości, które zawsze się uczą, a nigdy do poznania prawdy dojść nie mogą.” (2 Tym 3,5-7 BW);
„A jakże ciasna jest brama i jak wąska droga, która prowadzi do życia! I niewielu ją okrywa.” (Mt 7,14 BP);
„O jak ciasna brama i wąska jest droga, która wiedzie do życia, a mało jest tych, którzy ją znajdują!” (Mt 7,14 JW);
„Nie każdy, kto mówi do Mnie: Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebieskiego, ale ten, kto spełnia wolę mego Ojca, który jest w niebie.” (Mt 7,21 BP);
„Mówią, że znają Boga, a czynami temu przeczą - są wstrętni, oporni, do żadnego czynu dobrego nie są zdolni.” (Tyt 1,16 BP);
„Twierdzą, że znają Boga, uczynkami zaś temu przeczą, będąc ludźmi obrzydliwymi, zbuntowanymi i niezdolnymi do żadnego dobrego czynu.” (Tyt 1,16 BT);
„Udawają, że Boga znają; ale uczynkami swemi tego się zapierają, będąc obrzydłymi i nieposłusznymi, a do wszelkiego dobrego uczynku niesposobnymi.” (Tyt 1,16 BG);
„Utrzymują, że znają Boga, lecz swoimi uczynkami zapierają się Go — są obrzydliwi, nieposłuszni i niezdolni do żadnego dobrego dzieła.” (Tyt 1,16 BPD).
W JEZUSIE DZIAŁA MOC BOŻA (video)