Jezus – Sędzia

Tekst przewodni: Ps 7,9

„Pan sądzić będzie ludy. Mnie zaś sądź, Panie, Według sprawiedliwości mojej I według niewinności mojej.” (Ps 7,9 BW);

„(Jahwe jest sędzią narodów). Osądź mnie, Jahwe, według mej sprawiedliwości i według mojej niewinności.” (Ps 7,9 BP);

„Boże który sądzisz narody; rozsądź mnie Boże; według sprawiedliwości mojej i niewinności niech się dzieje mi.” (Ps 7,9 B.Hebr. I. Cylkowa);

„Mnie zaś, ponieważ jestem prawy, przyznaj rację i bądź dla mnie dobry, bo jestem bez winy!” (Ps 7,9 BR).

1. Kto ustanowił Jezusa sędzią nad wszystkim?

    1 Tes 4,6; 3 Mjż 19,11; Jan 5,22; DzAp 10,42

„Niech nikt w tej dziedzinie nie narusza prawa bliźniego, gdyż Pan jest mścicielem tego wszystkiego, o czym was już przedtem pouczyliśmy, powołując się na Boga.” (1 Tes 4,6 BP);

„Niech nikt w tym względzie nie wyrządza krzywdy ani szkody bratu swemu. Bo wszystkie te rzeczy Pan karze, jak to już dawniej wam mówiliśmy i zapewniali.” (1 Tes 4,6 Kow);

„I żeby nikt brata swego nie podchodził, ani nie oszukiwał w sprawach; albowiem mścicielem tego wszystkiego jest Pan, jak wam przedtem mówiliśmy i oświadczali.” (1 Tes 4,6 JW);

„Nie dopuszczajcie się kradzieży ani kłamstwa! Nie oszukujcie się nawzajem!” (3 Mjż 19,11 BP);

„Nie kradnijcie, ani zapierajcie, i nie oszukiwajcie żaden bliźniego swego.” (3 Mjż 19,11 BG);

„Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz wszelki sąd przekazał Synowi.” (Jan 5,22 BPD);

„Polecił nam głosić i świadczyć przed ludźmi, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych.” (DzAp 10,42 BP).

2. Czym jest sąd i jakie jest jego zadanie?

    Jan 3,19; Jan 1,10-13

„A na tym polega sąd, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność, bo ich uczynki były złe.” (Jan 3,19 BW);

„A przyczyna potępienia jest taka: Światłość przyszła na świat, ale ludzie bardziej umiłowali ciemności aniżeli światłość, bo ich uczynki były złe.” (Jan 3,19 BP);

„Na świecie był i świat dzięki Niemu powstał, ale Go świat nie rozpoznał. Przyszedł do swego, swoi Go jednak nie przyjęli. Lecz tym wszystkim, którzy Go przyjęli, dał prawo stania się dziećmi Boga — tym, którzy wierzą w Jego imię, którzy zostali zrodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga.” (Jan 1,10-13 BPD);

„Na świecie było [Słowo], a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego - którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.” (Jan 1,10-13 BT).

3. Co wyróżnia Jezusa spośród „ziemskich” sędziów?

    2 Tym 4,8; Mt 25,21

„Teraz już czeka mnie wieniec sprawiedliwości. W owym Dniu poda mi go Pan, sprawiedliwy Sędzia, a poda nie tylko mnie, ale wszystkim, którzy umiłowali Jego przyjście.” (2 Tym 4,8 BP);

„Zatem odłożona mi jest korona sprawiedliwości, którą mi odda w on dzień Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali sławne przyjście jego.” (2 Tym 4,8 BG);

„Rzekł mu pan: Dobrze, sługo dobry i wierny, byłeś wierny w małych sprawach, więc postawię cię nad wielkimi. Raduj się z twoim panem.” (Mt 25,21 BP);

„Rzekł mu pan jego: Dobrze, sługo dobry i wierny! Ponieważ nad małym byłeś wierny, nad wieloma cię postanowię, wejdź do wesela pana swego.” (Mt 25,21 JW);

„Na to rzekł mu pan jego: Słusznie, sługo dobry i wierny. Byłeś wierny w małych rzeczach, dlatego dam ci władzę nad wielkimi; miej udział w radości pana twego.” (Mt 25,21 Kow).

4. Co podlega sądowi Bożemu? Czy osądzi On tylko czyny i słowa?

    Heb 4,12; Jer 23,29; Obj 2,12

„Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.” (Heb 4,12 BT);

„Albowiem mowa boża jest żywa i skuteczna i przenikliwsza, niż wszelki miecz obosieczny i dosięga aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów też i szpiku i rozsądza myśli i zamiary serca.” (Heb 4,12 JW);

„Czyż słowo moje nie jest jak ogień trawiący - głosi Jahwe - i jak młot, który kruszy skałę?” (Jer 23,29 BP);

„Aniołowi Kościoła w Pergamonie napisz: To mówi Ten, który ma miecz obosieczny, ostry.” (Obj 2,12 BT).

5. W jaki sposób człowiek może uniknąć sądu i osiągnąć życie wieczne? Co jest niezbędne,  aby być w gronie zbawionych?

    Jan 5,24; Jan 3,16-18

„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł ze śmierci do żywota.”  (Jan 5,24 BW);

„Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam. Kto słucha mojej nauki i wierzy Temu, kto Mnie posłał, ma życie wieczne i nie będzie potępiony, ale już przyszedł ze śmierci do życia.” (Jan 5,24 BP);

„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Boć nie posłał Bóg Syna swego na świat, aby sądził świat, ale aby świat był zbawiony przezeń. Kto wierzy weń, nie będzie osądzony; ale kto nie wierzy, już jest osądzony, iż nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego.” (Jan 3,16-18 BG);

„Albowiem Bóg tak umiłował świat, że wydał swojego Syna Jednorodzonego, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Bóg bowiem posłał Syna na świat nie po to, aby świat potępił, ale po to, aby świat był przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie będzie potępiony, a kto nie wierzy, już jest potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.” (Jan 3,16-18 BP).

6. Jaka jest różnica pomiędzy pokornymi, a bezbożnymi? Kto ostanie się na sądzie Bożym?

    Ps. 1

„Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą bezbożnych,

nie wkracza na drogę grzeszników i nie przebywa w towarzystwie szyderców,

lecz raczej upodobał sobie bojaźń Jahwe,

a nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą.

Podobny jest do drzewa zasadzonego nad strugami wód,

które przynosi owoc w swoim czasie i którego liście nie więdną.

Szczęści mu się też we wszystkim, czego się podejmie.

Nie tak [się dzieje] z bezbożnymi:

podobni są do plew, które wiatr rozwiewa.

Tak więc bezbożni nie ostoją się w sądzie

ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.

Jahwe bowiem czuwa nad drogą sprawiedliwych;

droga bezbożnych natomiast prowadzi do zguby.” (Ps 1, BP);

„Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą bezbożnych Ani nie stoi na drodze grzeszników,

Ani nie zasiada w gronie szyderców,

Lecz ma upodobanie w zakonie Pana

I zakon jego rozważa dniem i nocą.

Będzie on jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód,

Wydające swój owoc we właściwym czasie, Którego liść nie więdnie,

A wszystko, co uczyni, powiedzie się.

Nie tak jest z bezbożnymi!

Są oni bowiem jak plewa, Którą wiatr roznosi.

Przeto nie ostoją się bezbożni na sądzie

Ani grzesznicy w zgromadzeniu sprawiedliwych.

Gdyż Pan troszczy się o drogę sprawiedliwych,

Droga zaś bezbożnych wiedzie do nikąd.” (Ps 1 BW);

„Szczęśliwy mąż, który nie szedł za radą niegodziwych, a na drodze grzeszników nie postał, a w kole szyderców nie zasiadł.

Lecz w nauce Bożej ma upodobanie i zakon Jego bada dzień i noc.

I będzie jako drzewo zasadzone nad strumieniami wód, które owoc daje w czasie swoim, którego liść nie więdnie, a wszystko co czyni się powiedzie.

Nie tak niegodziwi; bo są jako plewa którą rozwieje wiatr.

Przetoż nie ostoją się niegodziwi na sądzie, ani grzesznicy w gronie sprawiedliwych.

Albowiem świadom Bóg drogi sprawiedliwych, a ślad niegodziwych zaginie.” (Ps 1. B.Hebr. I. Cylkowa).

Pośrednik nowego Przymierza

Tekst przewodni: Gal 3,20

„Pośrednika zaś nie ma tam, gdzie chodzi o jednego, a Bóg jest jeden.” (Gal 3,20 BW);

„W przypadku jednak, gdy chodzi o jedną osobę, pośrednik nie jest potrzebny. Otóż Bóg jest właśnie jeden.” (Gal 3,20 BR).

1. Kto ustanowił Jezusa jedynym pośrednikiem między Bogiem a ludźmi?

    1 Tm 2,5; Heb 9,15; Gal 3,19; Heb 2,2

„Bo jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek - Chrystus Jezus.” (1 Tm 2,5 BP);

„I dlatego jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy.” (Heb 9,15 BT);

„Dlatego [Chrystus] jest pośrednikiem Nowego Przymierza: przez śmierć Jego poniesioną dla zgładzenia grzechów, popełnionych [przez ludzi] za czasów pierwszego przymierza, ci, którzy zostali wezwani do odziedziczenia dóbr wiecznych, mogą dostąpić wypełnienia się obietnic.” (Heb 9,15 BR);

„Na cóż więc Prawo? Zostało ono dodane ze względu na wykroczenia aż do przyjścia Potomka, któremu udzielono obietnicy; przekazane zostało przez aniołów; podane przez pośrednika.” (Gal 3,19 BT);

„Cóż więc Zakon? Ustanowiony został ze względu na występki, ażby przyszło potomstwo, któremu obiecał, przekazany przez aniołów za sprawą pośrednika.” (Gal 3,19 JW);

„Czym zatem jest Prawo? Zostało dodane z powodu przestępstw — dopóki nie przyjście Nasienie, któremu została dana obietnica — zarządzone przez aniołów do rąk pośrednika.” (Gal 3,19 BPD);

„Jeżeli bowiem to, co głosili aniołowie, okazało się tak stanowcze, a wszelkie wykroczenia oraz przejawy nieuległości spotkały się z zasłużoną karą.” (Heb 2,2 BR);

„Jeśli bowiem słowo wypowiedziane przez aniołów okazało się tak prawomocne, że wszelkie wykroczenie i nieposłuszeństwo zostało słusznie ukarane.” (Heb 2,2 BP)

„Jeśli bowiem słowo, ogłoszone przez aniołów, stało się trwałe, a wszelkie przestępstwo i nieposłuszeństwo otrzymało sprawiedliwą odpłatę.” (Heb 2,2 JW).

2. Dzięki czemu Jezus stał się naszym pośrednikiem?

    Heb 12,24; 1 Mjż 4,10; Heb 8,6-7; 7,22

„I do pośrednika nowego przymierza, Jezusa, i do krwi, którą się kropi, a która przemawia lepiej niż krew Abla.” (Heb 12,24 BW);

„Do pośrednika Nowego Testamentu - Jezusa i wreszcie do owej krwi oczyszczającej, która posiada skuteczniejszą wymowę niż [krew] Abla.” (Heb 12,24 BR);

„I do Jezusa, pośrednika Nowego Przymierza, i do pokropienia krwią wołającą głośniej niż Abel.” (Heb 12,24 BP);

„Powiedział mu tedy Bóg: Cóżeś uczynił? Krew twojego brata woła z ziemi do Mnie.” (1 Mjż 4,10 BR);

„I rzekł: „Cóżeś uczynił! Głos krwi brata twego woła do Mnie z ziemi!” (1 Mjż 4,10 B.Hebr I.Cylkowa);

„Obecnie zaś otrzymał zaszczytniejsze posługiwanie, bo też jest poręczycielem lepszego Przymierza, które uprawomocnione zostało mocniejszymi obietnicami. Jeśli bowiem owo pierwsze byłoby w pełni doskonałe, nie miałoby sensu szukanie drugiego.” (Heb 8,6-7 BP);

„Teraz zaś otrzymał tym wyższe posługiwanie, im doskonalszego testamentu jest pośrednikiem, który lepszymi obietnicami zawarowano. Gdyby bowiem ów pierwszy był bez przygany, to z pewnością nie szukanoby miejsca dla drugiego.” (Heb 8,6-7 JW);

„O tyle więc lepszego przymierza Jezus stał się poręczycielem.” (Heb 7,22 BPD);

„Wskutek tego Jezus zapewnił nam także wyższość Nowego Przymierza.” (Heb 7,22 BR);

„O tyle też Jezus stał się poręczycielem lepszego testamentu.” (Heb 7,22 JW).

3. Gdzie przebywa Jezus i jaką pełni funkcję do czasu swego ponownego przyjścia?

    Heb 8,1; 4,14

„Z tego, co mówimy, najważniejsze jest to: Mamy arcykapłana, który zasiadł na prawicy Majestatu, na Jego tronie w niebie.” (Heb 8,1 BP);

„Mając zatem wielkiego arcykapłana, który wszedł do nieba, Jezusa, Syna Bożego, mocno trwajmy przy wierze.” (Heb 4,14 BP);

„Mając tedy w Jezusie, Synu Bożym, wielkiego arcykapłana, który przeniknął nawet niebiosa, trwajmy mocno przy naszym wyznaniu wiary.” (Heb 4,14 BR).

4. Komu powinniśmy zaufać i od kogo możemy oczekiwać pomocy w doświadczeniach i próbach?

    Heb 4,15-16; Rz 3,25-26; 5,2

„Nie mamy przecież arcykapłana, który nie potrafiłby współczuć w naszych słabościach, ale takiego, który podobnie jak my doznał tego wszystkiego, czego my doznajemy z wyjątkiem grzechu. Przystąpmy więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali zmiłowanie i znaleźli pomocną łaskę w potrzebie.” (Heb 4,15-16 BP);

„Nie mamy bowiem takiego Arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu. Zbliżajmy się zatem z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę zapewniającą pomoc w stosownej porze.” (Heb 4,15-16 BPD);

„Jego to Bóg ustanowił ofiarą przebłagalną przez wiarę i przelanie Jego krwi, chcąc okazać w ten sposób swoją sprawiedliwość, dzięki której odpuszcza dawniej popełnione grzechy. Sprawiła to cierpliwość Boga, który chce okazać swoją sprawiedliwość w obecnym czasie i jako sprawiedliwy udziela usprawiedliwienia każdemu, kto przyjmuje wiarę w Jezusa.” (Rz 3,25-26 BP);

„Jego Bóg uczynił we wierze ofiarą przebłagalną przez krew jego dla okazania sprawiedliwości swojej względem przeszłych grzechów, które Bóg znosił cierpliwie dla okazania sprawiedliwości swojej w tym czasie, aby i sam był sprawiedliwy i usprawiedliwiający tego, który jest z wiary w Jezusa Chrystusa.” (Rz 3,25-26 JW);

„Dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej.” (Rz 5,2 BT);

„Przez którego też mamy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której stoimy i chlubimy się w nadziei chwały synów bożych.” (Rz 5,2 JW).

5. Co musimy czynić, aby dostąpić życia wiecznego?

    Heb 9,28; 10,10; 12,14

„Tak i Chrystus jeden raz ofiarował się, aby wziąć na siebie grzechy wielu. Ukaże się po raz drugi już nie w związku z grzechem, ale dla zbawienia tych, którzy pilnie Go wyczekują.” (Heb 9,28 BP);

„Tak też i Chrystus raz jeden został złożony w ofierze dla zgładzenia grzechów wielu ludzi, by następnie ukazać się ponownie, ale już nie dla [sprawy zgładzenia] grzechu, lecz dla zbawienia tych, którzy oczekują na Jego przyjście.” (Heb 9,28 BR);

„Dzięki tej woli zostaliśmy uświęceni przez ofiarę z ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze złożoną.” (Heb 10,10 BP);

„Przez którą wolę jesteśmy poświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz uczynioną.” (Heb 10,10 BG);

„Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana” (Heb 12,14 BW);

„Starajcie się też o zachowanie pokoju ze wszystkimi i o świętość, bez której nikt nie będzie mógł zobaczyć Pana.” (Heb 12,14 BR).

Nazwali Go Prorokiem

Tekst przewodni: 1 Sam 9,9

„Dawniej w Izraelu mawiał każdy, kto wybierał się, aby zasięgnąć rady Bożej: Chodźmy do jasnowidza! Albowiem kogo dziś zwie się prorokiem, dawniej nazywano jasnowidzem.” (1 Sam 9,9 BW);

„Bo dawniej w Izraelu tak mówiono, udając się do Boga po radę: Chodźcie, pójdziemy do „widzącego”! Tego bowiem, którego dziś nazywamy prorokiem, dawniej nazywano „widzącym”.” (1 Sam 9,9 BP).

1. Co mówili ludzie o „Synu Człowieczym”?

    Mt 16,13-14; Łuk 7,16

„Gdy zaś Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, zaczął pytać swoich uczniów: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? Odpowiedzieli Mu: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza lub za jednego z proroków.” (Mt 16,13-14 BPD);

„A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: „Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg łaskawie nawiedził lud swój.” (Łuk 7,18 BT).

2. Na jakiej podstawie Jezus był uznawany za proroka?

    Łuk 24,19; Mt 21,10-11; Jan 6,13-14

„A On zapytał: A cóż takiego? Wtedy Mu powiedzieli: [Nie słyszałeś] o Jezusie Nazareńskim, który był prorokiem potężnym w czynie i w słowach wobec Boga i całego ludu?” (Łuk 24,19 BR);

„A kiedy wkroczył do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto i pytano: Któż to jest? A tłumy odpowiadały: Jest to prorok Jezus z Nazaretu w Galilei!” (Mt 21,10-11 BR);

„Zebrali więc i kawałkami pięciu jęczmiennych chlebów, pozostałymi po jedzących, napełnili dwanaście koszy. Gdy ludzie zobaczyli, jakiego dokonał znaku, zaczęli mówić (między sobą): Ten naprawdę jest tym Prorokiem, który miał przyjść na świat.” (Jan 6,13-14).

3. Po czym można rozpoznać fałszywych proroków w „dniach ostatecznych”?

    Mt 24,24-28; 2 Tes 2,8-9; 5 Mjż 13,2-4

„Pojawią się bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy, i będą czynić znaki tak wielkie, że zwiedliby, gdyby to było możliwe, i wybranych. To wam przepowiedziałem. Jeśli więc będą wam mówić: Oto jest na pustyni - nie wychodźcie! Oto w mieszkaniu - nie wierzcie! Bo jak błyskawica zapala się na wschodzie a widać ją aż na zachodzie, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Gdziekolwiek jest padlina, tam zbiorą się i sępy.” (Mt 24,24-28 BP);

„Pojawią się bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy, tacy, którzy będą nawet czynić wielkie cuda i znaki, aby wprowadzić w błąd, gdyby to było możliwe, nawet wybranych. Tak więc zapowiedziałem wam to z góry. Jeśli wam powiedzą: Oto jest na pustyni - nie chodźcie tam; Oto wewnątrz domu - nie wierzcie wcale. Podobnie jak błyskawica ukazując się na wschodzie jest widoczna aż na zachodzie, tak też będzie i z przyjściem Syna Człowieczego. Gdzie jest padlina, tam zbierają się sępy.” (Mt 24,24-28 BR);

„A wtedy objawi się ów niegodziwiec, którego Pan Jezus zabije tchnieniem ust swoich i zniweczy blaskiem przyjścia swego. A ów niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów.” (2 Tes 2,8-9 BW);

„Wtedy wystąpi jawnie ów gwałciciel prawa, ale Pan Jezus powali go tchnieniem ust swoich, zniszczy go w chwili swego przyjścia. Działalności jego towarzyszyć będą za sprawą szatana cuda kłamliwe, znaki i dziwy.” (2 Tes 2,8-9 BP);

„A tedy objawiony będzie on niezbożnik, którego Pan zabije duchem ust swoich i zniesie objawieniem przyjścia swego. Którego niezbożnika przyjście jest podług skutku szatańskiego, ze wszelką mocą i znakami, i cudami kłamliwemi.” (2 Tes 2,8-9 BG);

„A wtedy objawi się ów nikczemnik, którego Pan Jezus zabije tchnieniem ust swoich i zniszczy blaskiem przyjścia swego. A jego przyjście jest sprawą szatana, z wszelką mocą i znakami i cudami kłamliwymi.” (2 Tes 2,8-9 JW);

„Jeśliby powstał u ciebie [Izraelu] jaki prorok albo jasnowidz i obiecał ci znak lub cud, i gdyby ten znak albo cud, który on zapowiedział, istotnie się dokonał, a on rzekłby do ciebie: „Pójdźmy do innych bogów, których ty nie znasz, i służmy im!” nie usłuchasz słów tego proroka czy też tego jasnowidza! Jahwe to bowiem, wasz Bóg, doświadcza was, by się przekonać, czy miłujecie swego Boga, Jahwe, z całego serca i z całej duszy.” (5 Mjż 13,2-4 BP);

„Jeśliby powstał pośród ciebie prorok albo ten, kto ma sny, i zapowiedziałby ci znak albo cud, i potem nastąpiłby ten znak albo cud, o którym ci powiedział, i namawiałby cię: Pójdźmy za innymi bogami, których nie znasz, i służmy im, to nie usłuchasz słów tego proroka ani tego, kto ma sny, gdyż to Pan, wasz Bóg, wystawia was na próbę, aby poznać, czy miłujecie Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej.” (5 Mjż 13,2-4 BW).

4. Jakie proroctwo Jezusa spełniło się już w czasach wczesnochrześcijańskich?

    Mt 24,1-2; Łuk 19,44

„Jezus wyszedł ze świątyni. W drodze (na Górę Oliwną) podeszli do Niego uczniowie, żeby Mu pokazać świątynne zabudowania. On odpowiedział: - Widzicie, to wszystko? Zaprawdę, powiadam wam: Nie zostanie tu kamień na kamieniu - ani jeden nie zostanie na swoim miejscu.” (Mt 24,1-2 BP);

„A gdy Jezus wyszedł ze świątyni i szedł, podeszli do Niego Jego uczniowie, aby Mu pokazać zabudowania świątyni. On zaś odpowiedział im: Czy nie widzicie tego wszystkiego? Zapewniam was, na pewno nie zostanie tu pozostawiony kamień na kamieniu, którego by nie zwalono.” (Mt 24,1-2 BPD);

„I powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci mieszkające w twoich murach, i nie pozostawią w tobie kamienia na kamieniu dlatego, żeś nie rozpoznało czasu twego nawiedzenia.” (Łuk 19,44 BP);

„I zrównają cię z ziemią i dzieci twoje w murach twoich wytępią, i nie pozostawią z ciebie kamienia na kamieniu, dlatego żeś nie poznało czasu nawiedzenia swego.” (Łuk 19,44 BW).

5. O czym mówi bardzo ważne proroctwo Jezusa Chrystusa?

    Jan 14,1-3; Jan 17,24

„Niech serce wasze się nie trwoży. Wierzcie w Boga - i we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było powiedziałbym wam o tym, bo idę przygotować wam miejsce. A kiedy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i zabiorę was do siebie, abyście i wy tam byli, gdzie Ja jestem.” (Jan 14,1-3 BP);

„Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem.” (Jan 14,1-3 BT);

„Ojcze, pragnę, aby ci, których Mi powierzyłeś, byli ze Mną zawsze tam, gdzie Ja jestem; aby mogli oglądać moją chwałę, którą Ty Mnie otaczasz, gdyż umiłowałeś Mnie, nim jeszcze świat zaczął istnieć.” (Jan 17,24 BR);

„Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby oglądali moją chwałę, którą Mi dałeś, gdyż umiłowałeś Mnie przed założeniem świata.” (Jan 17,24 BPD).

ROZWAŻANIE lekcji "Nazwali Go Prorokiem" (video)

Jezus – Syn Boży

Tekst przewodni: DzAp 9,20-21

„A już zaczął zwiastować w synagogach Jezusa, że On jest Synem Bożym. Wszyscy zaś, którzy go słuchali, zdumiewali się i mówili: Czy to nie ten, co prześladował w Jerozolimie tych, którzy wzywają imienia tego, i po to tu przyszedł, aby ich w więzach odprowadzić do arcykapłanów?” (DzAp 9,20-21 BW).

1. Kto, jako pierwszy zwiastował przyjście Jezusa i mówił o Jego misji Mesjasza?

    Iz 53,7

„Ofiarowany był, gdyż sam chciał, i nie otworzył ust swoich; jak owca na zabicie wiedziony będzie i jak baranek przed strzygącym go zamilknie, a nie otworzy ust swoich.” (Iz 53,7 JW);

„Znęcano się nad nim, lecz on znosił to w pokorze i nie otworzył swoich ust, jak jagnię na rzeź prowadzone i jak owca przed tymi, którzy ją strzygą, zamilkł i nie otworzył swoich ust.” (Iz 53,7 BW);

„Uciśniony jest i utrapiony, a nie otworzył ust swoich; jako baranek na zabicie wiedziony był, i jako owca przed tymi, którzy ją strzygą, oniemiał, i nie otworzył ust swoich.” (Iz 53,7 BG);

„Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich.” (Iz 53,7 BT);

„Obchodzono się z Nim okrutnie, ale się nie wzbraniał i nawet nie zamierzał otworzyć ust swoich. Był jak baranek na zabicie wiedziony, jak owieczka nie opierająca się tym, którzy ją strzygą, tak On nie otwierał ust swoich.” (Iz 53,7 BR).

2. Który z ludzi zapowiadał jeszcze przyjście Syna Bożego?

    Jan 1,45; 5 Mjż 18,18

„Gdy Filip spotkał Natanaela, rzekł do niego: Znaleźliśmy Tego, o którym pisał i Mojżesz w Prawie, i prorocy. Jest to Jezus, syn Józefa z Nazaretu.” (Jan 1,45 BR);

„Wzbudzę im proroka spośród ich braci, podobnego tobie, i w jego usta włożę moje słowa, a on powie im wszystko, co mu nakażę.” (5 Mjż 18,18 BP);

„Proroka ustanowię im z pośród braci ich, podobnego tobie, i włożę słowa Moje w usta jego, i będzie im mówił wszystko, cokolwiek mu rozkażę.” (5 Mjż 18,18 B. Hebr. I. Cylkowa).

3. Czy człowiek może rozpoznać Syna Bożego?

    Mt 16,16-17; 11,27

„A odpowiadając Szymon Piotr rzekł: Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego. A Jezus odpowiadając, rzekł mu: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie ciało i krew objawiły ci to, lecz Ojciec mój, który jest w niebie.” (Mt 16,16-17 BW);

„Szymon Piotr odpowiedział: - Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego. A Jezus mu odrzekł: - Szczęśliwy jesteś, Szymonie, synu Jana, dlatego że nie człowiek ci to objawił, ale mój Ojciec, który jest w niebie.” (Mt 16,16-17 BP);

„Odpowiadając Szymon Piotr, rzekł: Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego. A odpowiadając Jezus, rzekł mu: Błogosławiony jesteś Szymonie, Bar Jona; bo ciało i krew nie objawiła tobie, ale Ojciec mój, który jest w niebiosach.” (Mt 16,16-17 JW);

„Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić.” (Mt 11,27 BT);

„Wszystko dane mi jest od Ojca mego. I nikt nie zna Syna tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu by Syn chciał objawić.” (Mt 11,27 JW).

4. Co leżało apostołowi Pawłowi na sercu?

    Ef 4,13-14; Jak 1,6

„Aż do osiągnięcia jedności w wierze i poznaniu Syna Bożego, do osiągnięcia doskonałego człowieczeństwa i wielkości na miarę Pełni Chrystusa. Już nie będziemy dziećmi, które się zdają na igraszkę fal i poddają prądom nauki prowadzącej przez oszustwa i przebiegłość ludzką na manowce.” (Ef 4,13-14 BP);

„Tak iżbyśmy wszyscy stanowili jedno w wierze i byli pełni poznania Syna Bożego; abyśmy też doszli do prawdziwej dojrzałości [duchowej], do rozmiarów owej doskonałości, jaką jest Pełnia Chrystusa. W ten sposób przestaniemy już być dziećmi, unoszonymi przez różne fale i rzucanymi to tu, to tam byle podmuchem pseudopouczeń, wygłaszanych przez ludzi nieuczciwych i przebiegłych w sprowadzaniu innych na manowce fałszu.” (Ef 4,13-14 BR);

„Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej, abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi i unoszonymi lada wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu.” (Ef 4,13-14 BW);

„Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym! Kto bowiem żywi wątpliwości, podobny jest do fali morskiej wzbudzonej wiatrem i miotanej to tu, to tam.” (Jak 1,6 BT).

5. Jakiego dzieła podjął się Jezus?

    1 Jan 3,8; Jan 8,44-45

„Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła, ponieważ diabeł trwa w grzechu od początku. Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła.” (1 Jan 3,8 BT);

„Natomiast ten, kto grzeszy, pozostaje w mocy diabła, który grzeszył od samego początku. Syn Boży objawił się właśnie po to, aby zniszczyć dzieło diabła.” (1 Jan 3,8 BR);

„Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa. A ponieważ Ja mówię prawdę, dlatego Mi nie wierzycie.” (Jan 8,44-45 BT);

„Waszym ojcem jest sam diabeł, a wy pragniecie spełniać wszystkie jego życzenia. Był on od samego początku mordercą i nigdy nie trwał w prawdzie, gdyż prawdy w ogóle w nim nie ma. Kiedy zaś kłamie, kłamie sam z siebie, bo jest kłamcą i (co więcej) ojcem kłamstwa. Ponieważ zaś Ja mówię, wy nie chcecie Mi wierzyć. Lecz kto z was może Mi udowodnić grzech?” (Jan 8,44-45 BR);

„Wy jesteście z tego oszczerczego ojca i chcecie czynić pragnienia waszego ojca. On był od początku zabójcą człowieka i nie trwał w prawdzie, gdyż w nim nie ma prawdy; kiedy mówi kłamstwo, mówi ze swoich własnych, bo jest kłamcą i jego ojcem. A mnie, ponieważ mówię prawdę, mnie nie wierzycie.” (Jan 8,44-45 BGN).

6. Dzięki komu możemy być w ciągłym kontakcie z naszym Bogiem?

    1 Jan 4,14-15; 5,5

„A my widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec posłał Syna, który jest Zbawicielem świata. Ktokolwiek wyznaje, że Jezus jest Synem Boga, w tym trwa Bóg, a on w Bogu.” (1 Jan 4,14-15 BP);

„A któż może zwyciężyć świat, jeżeli nie ten, który wierzy, że Jezus jest Synem Bożym?” (1 Jan 5,5BW);

„Któż zatem zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym.” (1 Jan 5,5 BR).

ROZWAŻANIE lekcji "Jezus – Syn Boży" (video)

Narodziny Jezusa

Tekst przewodni: Mt 2,1-2

„Kiedy Jezus narodził się w Betlejem w Judei, za czasów króla Heroda, zjawili się w Jerozolimie magowie ze Wschodu. I pytali: - Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Bo widzieliśmy Jego wschodzącą gwiazdę i przybyliśmy złożyć Mu hołd.” (Mt 2,1-2 BP);

„Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejemie Judzkim za króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: Gdzie jest ten nowo narodzony król żydowski? Widzieliśmy bowiem gwiazdę jego na Wschodzie i przyszliśmy oddać mu pokłon.” (Mt 2,1-2 BW).

1. Kto zapowiedział narodziny Jezusa?

    Iz 7,14; Ps 130,7-8

„Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel.” (Iz 7,14 BT);

„Przeto sam Pan da wam znak: Oto panna pocznie i porodzi syna i nazwą imię jego Emanuel.” (Iz 7,14 JW);

„Oczekujże, Izraelu! na Pana; albowiem u Pana jest miłosierdzie, a obfite u niego odkupienie. Onci sam odkupi Izraela od wszystkich nieprawości jego.” (Ps 130,7-8 BG);

„Niech Izrael wygląda Pana. U Pana bowiem jest łaskawość i obfite u Niego odkupienie. On odkupi Izraela ze wszystkich jego grzechów.” (Ps 130,7-8 BT).

2. Z jakich tekstów dowiadujemy się o miejscu narodzin i pochodzeniu Jezusa?

    Mt 2,5-6; Jan 7,42; Łuk 2,10-11; 2,14

„A oni mu powiedzieli: W Betlejem judzkim, bo tak oto napisał Prorok: A ty Betlejem, ziemio judzka, wcale nie jesteś najmniejsze z pokoleń Judy. Z ciebie przecież wyjdzie Władca, który będzie pasterzem Izraela, ludu mojego.” (Mt 2,5-6 BR);

„Czyż Pismo nie powiada, że Mesjasz przyjdzie z rodu Dawida i z miasteczka Betlejem, z którego pochodzi Dawid?” (Jan 7,42 BP);

„Czy Pismo nie mówi, że Chrystus ma pochodzić z nasienia Dawida i z Betlejem, miasteczka, w którym mieszkał Dawid?” (Jan 7,42 BPD);

„Anioł zaś powiedział do nich: - Nie bójcie się, bo zwiastuję wam wielką radość, która będzie udziałem całego ludu. Dziś w mieście Dawidowym narodził się wam Zbawiciel, który jest Mesjaszem, Panem.” (Łuk 2,10-11 BP);

„Anioł zaś rzekł do nich: „Nie bójcie się! Bo oto zwiastuję wam wielką radość, która będzie udziałem całego ludu. Dziś narodził się wam w mieście Dawidowym Zbawiciel, który jest Chrystusem Panem.” (Łuk 2,10-11 Kow);

„Chwała Bogu na wysokości, a na ziemi pokój ludziom, których Bóg sobie upodobał.” (Łuk 2,14 BP);

„Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom Dobrej Woli.” (Łuk 2,14 BPD);

„Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, którzy dostąpili jego łaskawości.” (Łuk 2,14 Kow).

3. Kto również był wiernym świadkiem i potwierdził narodziny Jezusa?

    Łuk 2,25-30; Iz 49,6

„A był wówczas w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon, mąż sprawiedliwy i pobożny, oczekujący pociechy dla Izraela. Duch Święty przebywał w nim. Otrzymał on zapewnienie od Ducha Świętego, że nie umrze, dopóki nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. On to, dzięki Duchowi Świętemu, przybył do świątyni, a gdy Dziecię Jezus było tam wnoszone przez rodziców, aby uczynić zadość Prawu, wziął Je na swe ręce i uwielbiając Boga, powiedział: Teraz, Panie, puszczasz sługę Twego w pokoju, według Twego słowa. Widziały już bowiem moje oczy zbawienie Twoje.” (Łuk 2,25-30 BR);

„A był wtedy w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon; człowiek ten był sprawiedliwy i bogobojny i oczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty był nad nim. Temu Duch Święty objawił, iż nie ujrzy śmierci, zanim by nie oglądał Chrystusa Pana. Przyszedł więc z natchnienia Ducha do świątyni, a gdy rodzice wnosili dziecię Jezus, by wypełnić przepisy zakonu co do niego, on wziął je na ręce swoje i wielbił Boga, mówiąc: Teraz puszczasz sługę swego, Panie, według słowa swego w pokoju, gdyż oczy moje widziały zbawienie twoje” (Łuk 2,25-30 BW);

„I rzekł mi: „To mało, że jesteś mi Sługą, by pokolenia Jakuba podźwignąć, by przywieść z powrotem Resztę Izraela; lecz ustanawiam cię Światłością narodów, by zbawienie moje się urzeczywistniło aż po krańce ziemi!” (Iz 49,6 BP);

„A mówił: „To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.” (Iz 49,6 BT).

4. Która prorokini potwierdziła także przyjście Jezusa na świat?

    Łuk 2,36-38; 1 Tym 5,5

„Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.” (Łuk 2,36-38 BT);

„Ta zaś która jest rzeczywiście wdową, nie mając nikogo, kto by się o nią zatroszczył, całą swoją ufność złożyła w Bogu i modli się we dnie i w nocy, prosząc Boga o pomoc.” (1 Tym 5,5 BR);

„Prawdziwa wdowa, taka, która samotnie żyje, pokłada w Bogu całą swą nadzieję i modli się, i błaga Boga ustawicznie, we dnie i w nocy.” (1 Tym 5,5 Kow).

5. Kto również poznał, że Maria urodzi Syna Bożego?

    Mt 1,20-21; Łuk 1,39-42.45; Łuk 11,27-28

„Ale kiedy powziął tę myśl, anioł Pański ukazał się mu we śnie i powiedział: - Józefie, synu Dawida, nie bój się przyjąć twojej żony Maryi, bo to, co się w niej poczęło, pochodzi od Ducha Świętego. Urodzi syna i nadasz Mu imię Jezus, albowiem On uwolni swój lud od grzechów.” (Mt 1,20-21 BP);

„I gdy nad tym rozmyślał, oto ukazał mu się we śnie anioł Pański i rzekł: Józefie, synu Dawidowy, nie lękaj się przyjąć Marii, żony swej, albowiem to, co się w niej poczęło, jest z Ducha Świętego. A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego.” (Mt 1,20-21 BW);

„A Maryja wybrała się w tym czasie i wyruszyła z pośpiechem w góry do pewnego miasta [przynależącego do pokolenia] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. A gdy pozdrowienie Maryi usłyszała Elżbieta, poruszyło się dziecię w jej łonie, ona zaś, napełniona Duchem Świętym, zawołała w uniesieniu wielkim. Jesteś błogosławiona wśród niewiast, błogosławiony także owoc twojego łona.” (Łuk 1,39-42 BR);

„W tych dniach Maria wstała i pośpiesznie wybrała się w górskie strony, do pewnego miasta judzkiego a (tam) weszła do domu Zachariasza i przywitała Elżbietę. I stało się, gdy Elżbieta usłyszała przywitanie Marii, że podskoczył płód w jej łonie i Elżbieta została napełniona Duchem Świętym; wtedy zawołała donośnym głosem i powiedziała: [Szczęśliwa jesteś między kobietami i szczęśliwy owoc twojego łona].” (Łuk 1,39-42 BPD);

„A błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, albowiem spełni się to, co ci było powiedziane od Pana.” (Łuk 1,45 JW);

„O szczęśliwa, która uwierzyła, że spełni się to, co jej Pan powiedział.” (Łuk 1,45 BP);

„A gdy On to jeszcze mówił, jakaś kobieta z tłumu zawołała donośnym głosem: Błogosławione łono, które Cię nosiło i piersi, któreś ssał. On zaś odpowiedział: Raczej ci są błogosławieni, którzy słuchają słowa Bożego i strzegą go.” (Łuk 11,27-28 BR);

„Gdy On to mówił, jakaś kobieta z tłumu podniosła głos i zawołała do Niego: Szczęśliwe łono, które cię nosiło, i piersi, które ssałeś. Lecz On odpowiedział: Szczęśliwi są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i przestrzegają je.” (Łuk 11,27-28 BPD).