„Pan jest w swym świętym przybytku, Pan, którego tron w niebie; oczy jego widzą, Powieki jego badają ludzi.” (Ps 11,4 BW).
1. Czy Bóg jest ograniczony w przestrzeni Wszechświata? 1Mjż 1,2; Ps 139,8-10; Amos 9,5-6; 5,8; DzAp 17,27-28; Job 9,8-9
„A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność była nad otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód.” (1 Mjż 1,2 BW);
„Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.” (1 Mjż 1,2 BT);
„Jeśli wstąpię na niebiosa - tam jesteś, jeśli spocznę w otchłani - Tyś też tam. Gdybym wziął skrzydła jutrzenki i osiadł na krańcach morza, nawet tam mnie prowadzi Twoja ręka i tam mnie dosięgnie Twoja prawica.” (Ps 139,8-10 BP);
„Jahwe, Pan Zastępów! Gdy dotyka ziemi, rozstępuje się i wszyscy jej mieszkańcy pogrążają się w żałobie; podnosi się cała jak Nil i podobnie jak Rzeka Egiptu - opada. On w niebie zbudował stopnie [swego tronu] i oparł o ziemię swe sklepienie; On przywołuje wody morskie, żeby je rozlać po powierzchni ziemi. Jahwe jest Imię Jego!” (Amos 9,5-6 BP);
„Wszechmogący, Pan Zastępów, to ten, który dotyka ziemi i ona drży, i okrywają się żałobą wszyscy jej mieszkańcy, podnosi się cała jak Nil i opada jak Nil egipski. Buduje w niebie swoją komnatę, a strop swój zakłada na ziemi; skrzykuje wody do morza i rozlewa je po powierzchni ziemi - Pan imię jego.” (Amos 9,5-6 BW);
„On, który stworzył Plejady i Oriona, który zamienia ciemność w poranek, a dzień w ciemności nocne; który przyzywa wody morza i rozlewa je po powierzchni ziemi - Jahwe jest Imię Jego!” (Amos 5,8 BP);
„Aby szukały Boga, czując Jego obecność, i aby Go znalazły, bo rzeczywiście jest On niedaleko od każdego z nas. W Nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak to też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: 'z Jego bowiem rodu jesteśmy'.” (DzAp 17,27-28 BP);
„Mieli szukać Boga w nadziei, że może dotrą do niego i odnajdą go. Toć istotnie jest niedaleko od każdego z nas. Bo w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy - jak to powiedzieli niektórzy wasi poeci: Z jego rodu jesteśmy.” (DzAp 17,27-28 Kow);
„On sam niebiosa rozpina i przechadza się po morskiej głębi. On stworzył Niedźwiedzicę i Oriona, Plejady i gwiazdy południa.” (Job 9,8-9 BP).
2. Czy Bóg ma jakieś centralne miejsce Swojego przebywania? Iz 6,1; Obj 20,11; Ps 11,4; Obj 4,2.8-11
„W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana, Jahwe, siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym. Kraj Jego szaty wypełnił Świątynię.” (Iz 6,1);
„Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono.” (Obj 20,11 BT);
„Pan w świętym swoim przybytku, Pan ma tron swój na niebiosach. Oczy Jego patrzą, powieki Jego badają synów ludzkich.” (Ps 11,4 BT);
„Pan jest w kościele świętem swoim, stolica Pańska jest na niebie; oczy jego upatrują, powieki jego doświadczają synów ludzkich.” (Ps 11,4 BG);
„Bóg w przybytku świętości Swojej, Bóg, którego w niebiosach tron, oczy Jego widzą, powieki Jego badają synów ludzkich.” (Ps 11,4 I.Cylkow);
„I zaraz zostałem uniesiony w zachwycie. Ujrzałem w niebie tron i kogoś, kto siedział na tronie.” (Obj 4,2 BR);
„Natychmiast znalazłem się w Duchu, a oto w niebie stał tron i na tronie (ktoś) siedział.” (Obj 4,2 BPD);
„Natychmiast przeniosłem się w duchu: oto stolica postawiona była w niebie, a "na stolicy siedzący."” (Obj 4,2 JW);
„A każda z tych czterech postaci miała po sześć skrzydeł, a wokoło i wewnątrz były pełne oczu; i nie odpoczywając ani w dzień, ani w nocy śpiewały: Święty, święty, święty jest Pan, Bóg Wszechmogący, który był i który jest, i który ma przyjść. A gdy postacie oddadzą chwałę i cześć, i złożą dziękczynienie temu, który siedzi na tronie, który żyje na wieki wieków, upada dwudziestu czterech starców przed tym, który siedzi na tronie, i oddaje pokłon temu, który żyje na wieki wieków i składa korony swoje przed tronem, mówiąc: Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało.” (Obj 4,8-11 BW);
„Każde z czterech stworzeń miało po sześć skrzydeł, a wokół i wewnątrz pełne było oczu, i bez przerwy, dniami i nocami, powtarzało: [Święty, święty, święty jest Pan, Bóg Wszechmogący], który był i który jest, i który nadchodzi. A ilekroć stworzenia oddały chwałę i cześć, i dziękczynienie Temu, który siedzi na tronie i żyje na wieki wieków, dwudziestu czterech starszych padało przed Tym, który siedzi na tronie, i oddawało pokłon Żyjącemu na wieki wieków, i składało swoje wieńce przed tronem, ze słowami: Godny jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, dzięki Twej woli było i zostało stworzone.” (Obj 4,8-11 BPD).
Uwaga: jak sprawozdaje Biblia, Bóg przebywa w miejscu nazwanym „Tronem Bożym”. Jego wszechobecność natomiast realizuje się poprzez manifestację Jego Ducha (1 Mjż 1,1; Łuk 24,49).
Do uwagi:
„Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.” (1 Mjż 1,1);
„A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś siedźcie w mieście, aż zostaniecie przyodziani mocą z wysokości.” (Łuk 24,49 BPD);
3. Jak reagowali ludzie, kiedy doświadczali obecności Bożej?
a. strachem przed konsekwencją grzechu 1 Mjż 3,8
„A gdy usłyszeli szelest Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie w powiewie dziennym, skrył się Adam z żoną swoją przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu.” (1 Mjż 3,8 BW).
b. bojaźnią połączoną z uwielbieniem 1 Mjż 28,10-13.16-18
„Kiedy Jakub wyruszył z Beer-Szeby i zmierzał w kierunku Charanu, zatrzymał się w pewnym miejscu, żeby przenocować, bo słońce już zaszło. Położył sobie pod głowę kamień, który tam znalazł, i zasnął. Nagle zobaczył we śnie drabinę opartą na ziemi, a swym górnym końcem sięgającą samego nieba. Aniołowie Boży wchodzili po tej drabinie i po niej zstępowali. Na samej górze drabiny znajdował się Jahwe, który mówił: Ja jestem Jahwe, Bóg twojego ojca, Abrahama, Bóg Izaaka. Ziemia, na której w tej chwili odpoczywasz, będzie należeć do ciebie i do twojego potomstwa.” (1 Mjż 28,10-13 BR);
„A gdy Jakub się obudził ze snu, rzekł: Zaprawdę, Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem. Zdjęty trwogą rzekł: O, jakimże lękiem napawa to miejsce! Nic tu innego, tylko dom Boży i brama do nieba. I wstawszy wcześnie rano, wziął Jakub ów kamień, który sobie podłożył pod głowę, postawił go jako pomnik i nalał oliwy na jego wierzch.” (1 Mjż 28,16-18 BW);
„- A gdy się ocknął Jakub ze snu, rzekł: „Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a jam nie wiedział.” I zląkłszy się rzekł: „O jak straszne jest to miejsce! Nie jest tu nic innego, jeno dom Boży i brama niebieska!” Wstawszy tedy rano Jakub wziął kamień, który był podłożył pod głowę swą i postawił go na znak, wylewając oliwę na wierzch.” (1 Mjż 28,16-18 JW).
c. otwarciem na Boże działanie 1 Sam 3,10
„I przyszedł Jahwe, stanął obok i zawołał jak poprzednio:
- Samuelu, Samuelu!
Samuel rzekł:
- Mów, bo sługa Twój słucha.” (1 Sam 3,10 BP).