Tekst przewodni: Ps 103,14
„Bo On wie, jakim tworem jesteśmy, Pamięta, żeśmy prochem.” (Ps 103,14 BW).
1. Czym dla Boga są ludzkie sekrety i tajemnice? Ps 139,11-12; Mar 4,22; Jan 1,48-49
„Jeśli powiem: «Niech mię przynajmniej ciemności okryją i noc mnie otoczy jak światło»: sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie, a noc jak dzień zajaśnieje: mrok jest dla Ciebie jak światło.” (Ps 139,11-12 BT);
„Gdybym się domagał, by mnie ciemności okryły i światłość otoczyła mnie zamiast nocy, to ciemność nie byłaby dla Ciebie mroczna: noc byłaby jak dzień jasna, a ciemność byłaby jak światło.” (Ps 139,11-12 BR);
„I rzekłem: „Może ciemności zakryją mnie,” a noc oświeceniem moim w rozkoszach moich; albowiem ciemność nie zaciemnia tobie, a noc jak dzień będzie oświecona; jak ciemność jej, tak i światłość jego.” [Ps 139(138),11-12 JW];
„Bo nie ma nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, i nic, co się stało w ukryciu, a nie miało wyjść na jaw.” (Mar 4,22 BP);
„Nie ma bowiem nic tajemnego, co by się objawić nie miało; i nic nie stało się ukrytym, ale po to, żeby na jaw wyszło.” (Mar 4,22 JW);
„Wtedy Natanael zapytał Go: Skąd mnie znasz? A Jezus na to: Zanim zawołał cię Filip, widziałem cię, jak siedziałeś pod drzewem figowym. Odpowiedział tedy Natanael: Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś królem Izraela!” (Jan 1,48-49 BR).
Uwaga: Już od czasu ogrodu Eden człowiek myśli, że zdoła ukryć swoje tajemnice przed drugim człowiekiem, a także przed Bogiem (1 Mjż 3,8). Do dziś szatan chce oddzielenia człowieka od Stwórcy wmawiając mu, żeby pozostał istotą niezależną od Boga.
Do uwagi:
„Potem mężczyzna i kobieta, słysząc kroki Jahwe, który przechadzał się w ogrodzie podczas orzeźwiającego chłodu, skryli się przed Nim wśród drzew.” (1 Mjż 3,8 BR):
„I usłyszeli głos Wiekuistego Boga, rozlegający się po ogrodzie, z powiewem dziennym; i skrył się człowiek i żona jego, przed obliczem Wiekuistego Boga, między drzewa ogrodu.” (1 Mjż 3,8 Tora I. Cylkowa).
2. O czym jeszcze wie Bóg, kiedy patrzy na ludzi? 2 Mjż 3,7; Ps 56,9; Iz 49,13-16; Ps 103,13-14
„Wtedy Pan powiedział: Widziałem ucisk mojego ludu w Egipcie, słyszałem też głośne narzekanie na jego ciemiężycieli. Wiem, jak bardzo cierpią.” (2 Mjż 3,7 BR);
„Tyś policzył dni mojej tułaczki, Zebrałeś łzy moje w bukłak swój. Czyż nie są zapisane w księdze twojej?” (Ps 56,9 BW);
„Boże, żywot mój objawiłem tobie; położyłeś łzy moje przed obliczem twoim.” [Ps 56(55),9 JW];
„Tułactwa moje policzyłeś, zbierz łzy moje w łagiew Twoję, alboż nie są w księdze Twojej.” (Ps 56,9 I.Cylkow);
„Weselcie się tedy, niebiosa, raduj się, cała ziemio! Wzgórza, krzyczcie ze szczęścia, bo Pan zesłał pociechę swojego ludowi i wziął w opiekę najbardziej uciśnionych. Syjon bowiem narzekał, że Bóg go opuścił i że Pan o nim na zawsze zapomniał. Czyż niewiasta może zapomnieć o dziecku, które karmi? Czy może przestać kochać owoc swego łona? Ale nawet gdyby gdzieś była taka, co o swym dziecku zapomni, to Ja o tobie nie zapomnę nigdy! Wycisnąłem twe imię na dłoniach rąk obu, ciągle mam przed oczyma twe obronne mury.” (Iz 49,13-16 BR);
„Jak ojciec lutuje się nad swoimi dziećmi, tak Pan lituje się nad tymi, którzy się Go boją. Bo On wie dobrze, z czegośmy utworzeni, pamięta o tym, żeśmy tylko prochem.” (Ps 103,13-14 BR);
„Jak się lituje ojciec nad dziećmi, tak lituje się Bóg nad wielbicielami Swoimi. Bo On zna jestestwo nasze, pamięta, że prochem jesteśmy.” (Ps 103,13-14 I.Cylkow).
3. Co Bóg może uczynić z naszym bólem, urazami i poczuciem niskiej wartości, które wielu ludzi nosi w sobie – czasami od dzieciństwa? Mat 5,10; Mat 11,28; Ps 131,2; Ps 129,1-4
„Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.” (Mat 5,10 BT);
„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.” (Mat 11,28 BT);
„Pójdźcie do mnie wszyscy, którzyście spracowani i obciążeni, a Ja wam sprawię odpocznienie.” (Mat 11,28 BG);
„Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i jesteście obciążeni, a Ja was ochłodzę.” (Mat 11,28 JW);
„Nie, jam uciszył i uspokoił mą duszę: jak niemowlę na łonie swej matki, jak niemowlę, tak we mnie dusza moja.” (Ps 131,2 BP);
„Pieśń wstępowań. Bardzo gnębili mnie od mojej młodości - niechaj Izrael to przyzna - od mojej młodości gnębili mnie bardzo, ale mnie przemóc nie mogli. Na moim grzbiecie orali oracze, znacząc długie swe bruzdy. Jahwe, który jest sprawiedliwy, przeciął sznury bezbożnych.” (Ps 129,1-4 BP);
„Pieśń stopni. Często uderzali, na mnie od młodości mojej - niech powie teraz Izrael - często uderzali na mnie od młodości mojej, wszakże mnie nie przemogli. Na grzbiecie moim kowali grzesznicy, przedłużali nieprawość swoją. Pan sprawiedliwy uciął szyję grzeszników.” [Ps 129(128),1-4 JW];
„Pieśń pielgrzymek. Bardzo mnie dręczyli od młodości mojej - Niech przyzna Izrael - Bardzo mnie dręczyli od młodości mojej, Lecz mnie nie przemogli. Na grzbiecie moim orali oracze, Porobili swoje długie bruzdy. Pan jest sprawiedliwy, Przeciął powrozy bezbożników.” (Ps 129,1-4 BW).
4. Czy Bóg zna nasze dobre czyny? Job 1,8; Mat 6,4
„Na to Jahwe zapytał szatana: - Czyś dostrzegł tam sługę mojego Joba? Bo nie ma na ziemi nikogo podobnego jemu. Jest to mąż nieskazitelny, prawy, bojący się Boga i unikający zła.” (Job 1,8 BP);
„I rzekł Pan do niego: „A zwróciłeś uwagę na sługę mego Joba, że nie masz na ziemi podobnego jemu, człowieka szczerego i prostego, a bojącego się Boga i odstępującego od złego?” (Job 1,8 JW);
„Niech twoja jałmużna pozostanie w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi także to, co ukryte, nagrodzi cię za nią.” (Mat 6,4 BR).
5. Jak długo Bóg pamięta nasze dobre czyny? Obj 14,13; Mat 26,10-13
„I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi.” (Obj 14,13 BW);
„Gdy Jezus to zauważył, powiedział do nich: Dlaczego sprawiacie tej kobiecie przykrość? Bo spełniła względem Mnie dobry uczynek. Ubogich bowiem zawsze wśród siebie macie, Mnie jednak macie nie zawsze; ona natomiast, wylewając ten olejek na moje ciało, uczyniła to na mój pogrzeb. Zapewniam was, gdziekolwiek po całym świecie głoszona będzie ta ewangelia, opowiadane będzie i o tym, co ona uczyniła — na jej pamiątkę.” (Mat 26,10-13 BPD).
6. Przypomnij sobie twój ostatni dobry czyn i podziękuj Bogu, bo On nigdy nie zapomni!