5.Bóg, który panuje nad nami

Tekst przewodni: Iz 43,10

„Wy jesteście moimi świadkami - mówi Pan - i moimi sługami, których wybrałem, abyście poznali i wierzyli mi, i zrozumieli, że to Ja jestem, że przede mną Boga nie stworzono i po mnie się go nie stworzy.” (Iz 43,10 BW);

„Moimi świadkami jesteście wy - mówi Jahwe - sługami moimi, których wybrałem, aby poznali i we mnie wierzyli, by zrozumieli, że to Ja jestem! Przede mną żaden Bóg nie powstał ani też po mnie żadnego nie będzie!” (Iz 43,10 BP);

„To wyście moimi świadkami - zgodnie z wyrokiem Pana- i sługami, w których upodobałem sobie. To wy powinniście Mnie znać i słowom moim wierzyć, wy powinniście być przekonani, że Ja prawdziwie jestem. Nie był przede Mną żaden bóg przedtem stworzony, nie będzie też istniał i żaden bóg po Mnie.” (Iz 43,10 BR).

1. Jakie uczucia mogą zdominować nasze życie? 2 Mjż 14,10; Ps 42,3-4; 11-12

„Kiedy faraon już się zbliżał, a Izraelici podnieśli oczy i zobaczyli, że Egipcjanie są tuż, bardzo się przerazili i zaczęli wołać o pomoc do Jahwe.” (2 Mjż 14,10 BR);

„Dusza moja spragniona jest Boga, Boga żywego. Kiedyż przyjdę i ujrzę oblicze Boże? Łzy moje są mi pokarmem we dnie i w nocy, gdy co dnia mnie pytają: ‘Gdzież jest twój Bóg?’.” (Ps 42,3-4 BP);

„Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego. Kiedyż przyjdę i ukażę się przed obliczem Boga? Łzy moje są mi chlebem we dnie i w nocy, Gdy mówią do mnie co dzień: Gdzie jest Bóg twój?” (Ps 42,3-4 BW);

„Kości we mnie się kruszą, gdy lżą mnie przeciwnicy, gdy cały dzień mówią do mnie: „Gdzie jest twój Bóg?” Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo, i czemu jęczysz we mnie? Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać: Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.” (Ps 42,11-12 BT);

„Jest mi tak, jakby kruszono mi kości, Gdy mnie lżą wrogowie moi, Mówiąc do mnie co dzień: Gdzież jest Bóg twój? Czemu rozpaczasz, duszo moja, I czemu drżysz we mnie? Ufaj Bogu, gdyż jeszcze sławić go będę: On jest zbawieniem moim i Bogiem moim!” (Ps 42,11-12 BW);

„Kości mi łamią wrogowie, bluźnią mi moi oprawcy i szydząc pytają codziennie: A gdzież jest twój Pan Bóg? Dlaczego więc się smucisz, moja duszo, i czemu napełniasz mnie trwogą? Zaufaj Bogu! jeszcze Mu będę dziękował, bo jest Zbawicielem i Panem moim.” (Ps 42,11-12 BR).

2. O czym nie wolno nam nigdy zapomnieć? Jer 32,27; Ijob 26,14; Ps 115,2-3

„Oto Jam jest Jahwe, Bóg wszelkiego stworzenia. Czyż jakakolwiek rzecz jest dla mnie zbyt trudna?” (Jer 32,27 BP);

„Otom Ja Pan, Bóg wszelkiego ciała; izaliż przedemną może być skryta która rzecz?” (Jer 32,27 BG);

„Oto Ja jestem Pan, Bóg wszelkiego ciała: Czy jest dla mnie coś niemożliwego?” (Jer 32,27 BW);

„Otom ja Pan, Bóg wszelkiego ciała; czyż mnie jakiekolwiek słowo trudne będzie?” (Jer 32,27 JW);

„Oto jest cząstka Jego potęgi; jakże mało rzeczy o Nim wiemy, a któż pojmie potęgę Jego grzmotu?” (Ijob 26,14 BP);

„Oto zaledwie zarys jego dróg, a tylko jak cichy szept jego słowa słyszymy! Lecz któż zrozumie grom wszechmocy jego?” (Ijob 26,14 BW);

„Takie są znaki Jego działania niczym skromne echo to, co o Nim wiemy. A któż zdoła pojąć ogrom Jego mocy?” (Ijob 26,14 BR);

„Oto to o części dróg Jego się rzekło, a ponieważ ledwie małą kroplę mowy Jego słyszeliśmy, któż będzie mógł patrzeć na grom wielkości Jego ?” (Ijob 26,14 JW);

„Oto tylko zarysy dróg Jego, ale i to tylko poszept wieści, którąśmy zasłyszeli o Nim! Wszakże gromowładną wszechmoc Jego – któż ją wyrozumie!” (Ijob 26,14 I.Cylkow);

„Czemu mają mówić poganie: „A gdzież jest ich Bóg?” Nasz Bóg jest w niebie; czyni wszystko, co zechce.” (Ps 115,2-3 BT);

„Czemuż mówić mają ludy: Gdzież ich Pan? A Pan nasz w niebiosach, wszystko co zechciał uczynił.” (Ps 115,2-3 I.Cylkow).

3. Dlaczego Bóg dopuszcza, aby w życiu człowieka wierzącego pojawiały się problemy? 2 Mjż 9,13-16; Jan 9,1-3; 6-7

„Jahwe rzekł do Mojżesza - Wstań wcześnie rano, stań przed faraonem i powiedz mu: Tak mówi Jahwe, Bóg Hebrajczyków: "Puść mój lud, aby mogli mi służyć. Tym razem ześlę bowiem wszystkie plagi moje na twoją osobę, na twoich służebnych i twój lud, ażebyś poznał, iż na całym świecie nie ma nikogo, kto byłby mi równy. Bo już teraz mógłbym wyciągnąć swą rękę i zarazą porazić ciebie i twój lud, tak że byłbyś zgładzony z ziemi, ale dlatego zachowałem cię, aby ci pokazać moc moją i aby sławiono moje Imię po całym świecie.” (2 Mjż 9,13-16 BP);

„Przechodząc zobaczył człowieka niewidomego od urodzenia. Wtedy Jego uczniowie zapytali Go: Rabbi, kto zgrzeszył, on czy jego rodzice, że się urodził niewidomy? Jezus odpowiedział: Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice, lecz aby mogły być w nim objawione dzieła Boże.” (Jan 9,1-3 BPD);

„Przechodząc ujrzał człowieka ślepego od urodzenia. Zapytali go uczniowie jego: „Rabbi, kto zgrzeszył: on czy rodzice jego, że urodził się ślepy?” Jezus odrzekł: „Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego; lecz dzieła Boże mają się na nim okazać.”.” (Jan 9,1-3 Kow);

„Po tych słowach splunął na ziemię i ze śliny uczynił błoto, i to błoto nałożył na oczy ślepego. I rzekł do niego: Idź i obmyj się w sadzawce Syloe (to znaczy Posłany). Odszedł tedy i obmył się, i wrócił z odzyskanym wzrokiem.” (Jan 9,6-7 BW).

Uwaga: Zgodnie ze Swoim planem, Bóg udziela nam Swojej Mocy, aby objawić ja nam i światu.

4. Kogo  Bóg szczególnie  obdarował  Swoją  Mocą,  aby  zbawić  Swój lud i ofiarować mu życie wieczne? Ef 2,5-6

„I to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni. Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich - w Chrystusie Jezusie.” (Ef 2,5-6 BT).

5. Komu jeszcze Bóg udzielił Swojej Mocy? Łuk 24,49; DzAp 4,29-31.33

„A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś siedźcie w mieście, aż zostaniecie przyodziani mocą z wysokości.” (Łuk 24,49 BPD);

„I ześlę na was dar obiecany przez mojego Ojca. Wy zaś zostańcie w mieście, aż nie otrzymacie mocy z wysokości.” (Łuk 24,49 BP);

„A teraz posłuchaj, Panie, jak grożą! Spraw, by Twoi słudzy mogli z całą odwagą głosić Twoje słowo! Wyciągnij swoją prawicę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów w imię Świętego Sługi Twego, Jezusa. Kiedy już skończyli się modlić, zadrżało miejsce, na którym byli wszyscy zebrani: zostali napełnieni Duchem Świętym i z całą odwagą poczęli głosić słowo Boże.” (DzAp 4,29-31 BR);

„Apostołowie zaś składali z wielką mocą świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na nich wszystkich.” (DzAp 4,33 BW).

6. Kiedy Bóg udziela nam Swojej Mocy?

   

 a. w słabości Iz 40,29-31; 1 Kor 2,3-5

„Utrudzonemu On siły przywraca, a słabnącemu On mocy przymnaża! Nawet młodzieńcy się męczą, ustają, młodzi słaniają się wyczerpani - lecz ci, co Jahwe zaufali, nowych sił nabiorą, wzbiją się jak orły na skrzydłach! Biec będą, ale się nie zmęczą, pójdą, a nie ustaną!” (Iz 40,29-31 BP);

„I tak przybyłem do was ze słabością i z bojaźnią oraz z wielkim drżeniem. Moja mowa i nauczanie nie opierały się na przekonywających słowach mądrości, lecz na okazaniu ducha i mocy, aby wasza wiara nie wypływała z ludzkiej mądrości, ale z mocy Bożej.” (1 Kor 2,3-5 BP);

„I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej.” (1 Kor 2,3-5 BT).

    b. w czynieniu dobra Filip 2,13; DzAp 3,12; Kol 3,17

„Gdyż Bóg jest Tym, który w was sprawia i chcenie i wykonanie ze względu na dobrą wolę.” (Filip 2,13 BPD);

„Bóg bowiem sprawia w sercach waszych chęć i wykonanie wedle swego upodobania.” (Filip 2,13 Kow);

„Korzystając ze sposobności, Piotr przemówił do zebranych w te słowa: Dlaczego dziwicie się, o Izraelici, i dlaczego patrzycie na nas tak, jakbyśmy to my właśnie - naszą własną mocą lub pobożnością sprawili, że człowiek ten zaczął chodzić?” (DzAp 3,12 BR);

„I czegokolwiek dokonujecie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, składając przez Niego dziękczynienie Bogu Ojcu.” (Kol 3,17 BR).

    c. w walce z grzechem i opętaniem Judy 1,24; Ef 6,10-13; 1 Jan 1,9

„A Temu, który ma moc ustrzec was od upadku i postawić nieskazitelnych, pełnych wielkiej radości przed obliczem swojej chwały.” (Judy 1,24 BPD);

„A temu, który was może zachować bez grzechu i postawić niepokalanych, w radości przed obliczem chwały swojej przy przyjściu Pana naszego Jezusa Chrystusa.” (Judy 1,24 JW);

„W końcu, bracia moi, umacniajcie się w Panu i w potężnej mocy jego. Przywdziejcie całą zbroję Bożą, abyście mogli ostać się przed zasadzkami diabelskimi. Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich. Dlatego weźcie całą zbroję Bożą, abyście mogli stawić opór w dniu złym i, dokonawszy wszystkiego, ostać się.” (Ef 6,10-13 BW);

„W końcu umacniajcie się w Panu siłą Jego wielkiej potęgi. Włóżcie na siebie zbroję Bożą, abyście mogli przeciwstawić się zakusom diabła. Nie walczymy z ludźmi, ale ze zwierzchnościami, władzami, rządcami świata ciemności i złymi duchami w przestworzach. Dlatego włóżcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście mogli w złym dniu stawić opór, a pokonawszy wszystko, ostać się zwycięsko.” (Ef 6,10-13 BP);

„Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, to On jest tak wierny i sprawiedliwy, że odpuści nam grzechy i oczyści nas z wszelkiej nieprawości.” (1 Jan 1,9 BP).

    d. w naśladowaniu Jezusa 1 Piotr 4,1-2; Jan 15,5

„Skoro więc Chrystus cierpiał w ciele, wy również tą samą myślą się uzbrójcie, że kto poniósł mękę na ciele, zerwał z grzechem, aby resztę czasu w ciele przeżyć już nie dla [pełnienia] ludzkich żądz, ale woli Bożej.” (1 Piotr 4,1-2 BT);

„A skoro Chrystus cierpiał w ciele, wy również bądźcie przygotowani na to samo, pamiętając, że kto poddaje uciskowi swoje ciało tym samym obumiera dla grzechu po to, by zgodnie z wolą Bożą w postępowaniu swym nie kierować się pożądliwościami doczesnego życia.” (1 Piotr 4,1-2 BR);

„Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić.” (Jan 15,5 BT);

„Ja jestem winoroślą — wy pędami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze Mnie nie możecie nic uczynić.” (Jan 15,5 BPD).

4.Bóg, który nie ma granic (2)

 Tekst przewodni: Ef 3,17

„Żeby Chrystus przez wiarę zamieszkał w sercach waszych...” (Ef 3,17 BW);

„Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach.” (Ef 3,17 BT).

1. Gdzie najbardziej Bóg pragnie przebywać? Przyp.Sal 23,26; Jer 24,7; Jan 14,23

„Synu mój, daj mi swoje serce, a twoje oczy niechaj strzegą moich dróg!” (Przyp.Sal 23,26 BW);

„Daj mi swoje serce, mój synu, a upodobają sobie twe oczy w mej drodze.” (Przyp.Sal 23,26 BR);

„I dam im serce [zdolne] mnie poznać, że to Jam jest Jahwe. Będą mi ludem, a Ja będę im Bogiem, gdyż całym sercem nawrócą się do mnie.” (Jer 24,7 BP);

„Albowiem dam im serce, aby mię poznali, żem Ja Pan; i będą mi ludem moim, a Ja będę Bogiem ich, gdy się nawrócą do mnie całem sercem swojem.” (Jer 24,7 BG);

„A Jezus mu odpowiedział: - Jeśli kto Mnie miłuje, będzie przestrzegał mojej nauki. A Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego i będziemy mieszkać u niego.” (Jan 14,23 BP);

„Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Jeśli mię kto miłuje, będzie strzegł słów moich, a Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i mieszkanie u niego uczynimy.” (Jan 14,23 JW);

„Odpowiedział mu Jezus: Jeśli ktoś Mnie miłuje, zachowuje moją naukę. Dlatego Ojciec mój również go umiłuje; przyjdziemy do niego i będziemy w nim przebywać.” (Jan 14,23 BR).

2. Co otrzymamy od Boga, kiedy zaprosimy Go do naszych serc?

   

a. codzienną społeczność – relację z Nim Obj 3,20

„Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną.” (Obj 3,20 BT);

„Oto stanąłem u drzwi i pukam; jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim ucztował, a on ze mną.” (Obj 3,20 BPD).

    b. zmiany w życiu Ps 51,12; Ez 11,19-20

„Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, A ducha prawego odnów we mnie!” (Ps 51,12 BW);

„Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego!” (Ps 51,12 BT);

„Serce czyste stwórz mi Panie, a ducha stałego odnów we mnie.” (Ps 51,12 I.Cylkow);

„Wtedy Ja dam im nowe serce i nowego ducha włożę do ich wnętrza; usunę z ich ciała serce kamienne i dam im serce mięsiste, aby postępowali według moich przepisów, przestrzegali moich praw i wykonywali je. Wtedy będą mi ludem, a Ja będę im Bogiem.” (Ez 11,19-20 BW);

„Dam im inne serce, nowego ducha włożę w ich wnętrze. Usunę z ich ciała serce kamienne, a dam im serce cielesne, aby postępowali według moich przykazań i strzegli moich praw. Gdy będą je pełnili, staną się moim ludem, a Ja będę ich Bogiem.” (Ez 11,19-20 BP);

„I dam im serce jedno, i ducha nowego dam do wnętrzności ich, i odejmę serce kamienne z ciała ich, a dam im serce mięsiste, żeby chodzili według przykazań moich i strzegli sądów moich i pełnili je; aby mi byli ludem, a ja bym im był Bogiem.” (Ez 11,19-20 JW).

    c. motywację Kol 3,15-17

„Niech w sercach waszych panuje pokój Chrystusowy, do którego zostaliście powołani, by tworzyć jedno Ciało. I składajcie dziękczynienie. Niech słowo Chrystusa obfituje w was: nauczajcie i napominajcie jedni drugich z prawdziwą mądrością. Śpiewajcie Bogu z całego serca i z wdzięcznością psalmy, hymny i natchnione pieśni. Cokolwiek czynicie lub mówicie, czyńcie wszystko w imię Pana Jezusa, dziękując przez Niego Bogu Ojcu.” (Kol 3,15-17 BP);

„A pokój, który pochodzi od Chrystusa, niech kieruje sercami waszymi, bo właśnie do owego pokoju w jednym ciele zostaliście wezwani. Bądźcie też pełni wdzięczności. Słowo Chrystusa niech przebywa w was z całym swoim bogactwem. Kierując się roztropnością najwyższą, nauczajcie i budujcie jedni drugich. Ulegając zaś łasce śpiewajcie Bogu w waszych sercach psalmy, hymny i pieśni pełne ducha. I czegokolwiek dokonujecie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, składając przez Niego dziękczynienie Bogu Ojcu.” (Kol 3,15-17 BR).

    d. odwagę 1 Piotr 5,6-11; Iz 41,10

„Tak więc ukórzcie się pod mocną ręką Boga, a Bóg wywyższy was za to w odpowiedniej chwili. We wszystkich potrzebach waszych zaufajcie Jemu, gdyż On troszczy się o was. Bądźcie trzeźwi i czuwajcie, bo przeciwnik wasz, diabeł, krąży niby lew ryczący wokół was, wypatrując, kogo by pożreć. Przeciwstawiajcie się mu waszą [silną] wiarą. Wiecie przecież, że waszych braci na [całym] świecie spotykają te same cierpienia. Bóg zaś, dawca wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej chwały w Chrystusie, On sam, po krótkich cierpieniach waszych, uczyni was w pełni dojrzałymi, umocni was, utwierdzi i ugruntuje. Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.” (1 Piotr 5,6-11 BR);

„Nie bój się, bom Ja z tobą, nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim! Wzmocnię cię, a dam ci pomoc, podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej.” (Iz 41,10 BW);

„Nie bój się, bo Ja jestem z tobą! Nie trwóż się, bom Ja Bogiem twoim! Ja cię umacniam, Ja cię też wspomagam i podtrzymuję zwycięską prawicą.” (Iz 41,10 BP).

    e. prowadzenie Boże Ps 139,5; Rzym 8,28

„Otaczasz mnie ze wszystkich stron i kładziesz na mnie swą dłoń.” (Ps 139,5 BP);

„Ty ogarniasz mnie zewsząd i kładziesz na mnie swą rękę.” (Ps 139,5 BT);

„Oto ty, Panie, poznałeś wszystkie rzeczy, ostatnie i dawne; tyś mię utworzył i położyłeś na mnie rękę swoją.” [Ps 138 (139),5 JW];

„A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani.” (Rzym 8,28 BW);

„Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamiaru.” (Rzym 8,28 BT);

„Wiemy zaś, że miłującym Boga, wszystko dopomaga do dobrego, tym co są powołani, według postanowienia, święci.” (Rzym 8,28 JW). 

3.Bóg, który nie ma granic (1)

 Tekst przewodni: Ps 11,4

„Pan jest w swym świętym przybytku, Pan, którego tron w niebie; oczy jego widzą, Powieki jego badają ludzi.” (Ps 11,4 BW).

1. Czy Bóg jest ograniczony w przestrzeni Wszechświata? 1Mjż 1,2; Ps 139,8-10; Amos 9,5-6; 5,8; DzAp 17,27-28; Job 9,8-9

„A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność była nad otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód.” (1 Mjż 1,2 BW);

„Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.” (1 Mjż 1,2 BT);

„Jeśli wstąpię na niebiosa - tam jesteś, jeśli spocznę w otchłani - Tyś też tam. Gdybym wziął skrzydła jutrzenki i osiadł na krańcach morza, nawet tam mnie prowadzi Twoja ręka i tam mnie dosięgnie Twoja prawica.” (Ps 139,8-10 BP);

„Jahwe, Pan Zastępów! Gdy dotyka ziemi, rozstępuje się i wszyscy jej mieszkańcy pogrążają się w żałobie; podnosi się cała jak Nil i podobnie jak Rzeka Egiptu - opada. On w niebie zbudował stopnie [swego tronu] i oparł o ziemię swe sklepienie; On przywołuje wody morskie, żeby je rozlać po powierzchni ziemi. Jahwe jest Imię Jego!” (Amos 9,5-6 BP);

„Wszechmogący, Pan Zastępów, to ten, który dotyka ziemi i ona drży, i okrywają się żałobą wszyscy jej mieszkańcy, podnosi się cała jak Nil i opada jak Nil egipski. Buduje w niebie swoją komnatę, a strop swój zakłada na ziemi; skrzykuje wody do morza i rozlewa je po powierzchni ziemi - Pan imię jego.” (Amos 9,5-6 BW);

„On, który stworzył Plejady i Oriona, który zamienia ciemność w poranek, a dzień w ciemności nocne; który przyzywa wody morza i rozlewa je po powierzchni ziemi - Jahwe jest Imię Jego!” (Amos 5,8 BP);

„Aby szukały Boga, czując Jego obecność, i aby Go znalazły, bo rzeczywiście jest On niedaleko od każdego z nas. W Nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak to też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: 'z Jego bowiem rodu jesteśmy'.” (DzAp 17,27-28 BP);

„Mieli szukać Boga w nadziei, że może dotrą do niego i odnajdą go. Toć istotnie jest niedaleko od każdego z nas. Bo w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy - jak to powiedzieli niektórzy wasi poeci: Z jego rodu jesteśmy.” (DzAp 17,27-28 Kow);

„On sam niebiosa rozpina i przechadza się po morskiej głębi. On stworzył Niedźwiedzicę i Oriona, Plejady i gwiazdy południa.” (Job 9,8-9 BP).

2. Czy Bóg ma jakieś centralne miejsce Swojego przebywania? Iz 6,1; Obj 20,11; Ps 11,4; Obj 4,2.8-11

„W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana, Jahwe, siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym. Kraj Jego szaty wypełnił Świątynię.” (Iz 6,1);

„Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono.” (Obj 20,11 BT);

„Pan w świętym swoim przybytku, Pan ma tron swój na niebiosach. Oczy Jego patrzą, powieki Jego badają synów ludzkich.” (Ps 11,4 BT);

„Pan jest w kościele świętem swoim, stolica Pańska jest na niebie; oczy jego upatrują, powieki jego doświadczają synów ludzkich.” (Ps 11,4 BG);

„Bóg w przybytku świętości Swojej, Bóg, którego w niebiosach tron, oczy Jego widzą, powieki Jego badają synów ludzkich.” (Ps 11,4 I.Cylkow);

„I zaraz zostałem uniesiony w zachwycie. Ujrzałem w niebie tron i kogoś, kto siedział na tronie.” (Obj 4,2 BR);

„Natychmiast znalazłem się w Duchu, a oto w niebie stał tron i na tronie (ktoś) siedział.” (Obj 4,2 BPD);

„Natychmiast przeniosłem się w duchu: oto stolica postawiona była w niebie, a "na stolicy siedzący."” (Obj 4,2 JW);

„A każda z tych czterech postaci miała po sześć skrzydeł, a wokoło i wewnątrz były pełne oczu; i nie odpoczywając ani w dzień, ani w nocy śpiewały: Święty, święty, święty jest Pan, Bóg Wszechmogący, który był i który jest, i który ma przyjść. A gdy postacie oddadzą chwałę i cześć, i złożą dziękczynienie temu, który siedzi na tronie, który żyje na wieki wieków, upada dwudziestu czterech starców przed tym, który siedzi na tronie, i oddaje pokłon temu, który żyje na wieki wieków i składa korony swoje przed tronem, mówiąc: Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało.” (Obj 4,8-11 BW);

„Każde z czterech stworzeń miało po sześć skrzydeł, a wokół i wewnątrz pełne było oczu, i bez przerwy, dniami i nocami, powtarzało: [Święty, święty, święty jest Pan, Bóg Wszechmogący], który był i który jest, i który nadchodzi. A ilekroć stworzenia oddały chwałę i cześć, i dziękczynienie Temu, który siedzi na tronie i żyje na wieki wieków, dwudziestu czterech starszych padało przed Tym, który siedzi na tronie, i oddawało pokłon Żyjącemu na wieki wieków, i składało swoje wieńce przed tronem, ze słowami: Godny jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, dzięki Twej woli było i zostało stworzone.” (Obj 4,8-11 BPD).

Uwaga: jak sprawozdaje Biblia, Bóg przebywa w miejscu nazwanym „Tronem Bożym”. Jego wszechobecność natomiast realizuje się poprzez manifestację Jego Ducha (1 Mjż 1,1; Łuk 24,49).

Do uwagi:

„Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.” (1 Mjż 1,1);

„A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś siedźcie w mieście, aż zostaniecie przyodziani mocą z wysokości.” (Łuk 24,49 BPD);

3. Jak reagowali ludzie, kiedy doświadczali obecności Bożej?

           

a. strachem przed konsekwencją grzechu 1 Mjż 3,8

„A gdy usłyszeli szelest Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie w powiewie dziennym, skrył się Adam z żoną swoją przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu.” (1 Mjż 3,8 BW).

            b. bojaźnią połączoną z uwielbieniem 1 Mjż 28,10-13.16-18

„Kiedy Jakub wyruszył z Beer-Szeby i zmierzał w kierunku Charanu, zatrzymał się w pewnym miejscu, żeby przenocować, bo słońce już zaszło. Położył sobie pod głowę kamień, który tam znalazł, i zasnął. Nagle zobaczył we śnie drabinę opartą na ziemi, a swym górnym końcem sięgającą samego nieba. Aniołowie Boży wchodzili po tej drabinie i po niej zstępowali. Na samej górze drabiny znajdował się Jahwe, który mówił: Ja jestem Jahwe, Bóg twojego ojca, Abrahama, Bóg Izaaka. Ziemia, na której w tej chwili odpoczywasz, będzie należeć do ciebie i do twojego potomstwa.” (1 Mjż 28,10-13 BR);

„A gdy Jakub się obudził ze snu, rzekł: Zaprawdę, Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem. Zdjęty trwogą rzekł: O, jakimże lękiem napawa to miejsce! Nic tu innego, tylko dom Boży i brama do nieba. I wstawszy wcześnie rano, wziął Jakub ów kamień, który sobie podłożył pod głowę, postawił go jako pomnik i nalał oliwy na jego wierzch.” (1 Mjż 28,16-18 BW);

„- A gdy się ocknął Jakub ze snu, rzekł: „Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a jam nie wiedział.” I zląkłszy się rzekł: „O jak straszne jest to miejsce! Nie jest tu nic innego, jeno dom Boży i brama niebieska!” Wstawszy tedy rano Jakub wziął kamień, który był podłożył pod głowę swą i postawił go na znak, wylewając oliwę na wierzch.” (1 Mjż 28,16-18 JW).

            c. otwarciem na Boże działanie 1 Sam 3,10

„I przyszedł Jahwe, stanął obok i zawołał jak poprzednio:

- Samuelu, Samuelu!

Samuel rzekł:

- Mów, bo sługa Twój słucha.” (1 Sam 3,10 BP).

2.Bóg, który wie o wszystkim (2)

Tekst przewodni: Ps 103,14

„Bo On wie, jakim tworem jesteśmy, Pamięta, żeśmy prochem.” (Ps 103,14 BW).

1. Czym dla Boga są ludzkie sekrety i tajemnice? Ps 139,11-12; Mar 4,22; Jan 1,48-49

„Jeśli powiem: «Niech mię przynajmniej ciemności okryją i noc mnie otoczy jak światło»: sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie, a noc jak dzień zajaśnieje: mrok jest dla Ciebie jak światło.” (Ps 139,11-12 BT);

„Gdybym się domagał, by mnie ciemności okryły i światłość otoczyła mnie zamiast nocy, to ciemność nie byłaby dla Ciebie mroczna: noc byłaby jak dzień jasna, a ciemność byłaby jak światło.” (Ps 139,11-12 BR);

„I rzekłem: „Może ciemności zakryją mnie,” a noc oświeceniem moim w rozkoszach moich; albowiem ciemność nie zaciemnia tobie, a noc jak dzień będzie oświecona; jak ciemność jej, tak i światłość jego.” [Ps 139(138),11-12 JW];

„Bo nie ma nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, i nic, co się stało w ukryciu, a nie miało wyjść na jaw.” (Mar 4,22 BP);

„Nie ma bowiem nic tajemnego, co by się objawić nie miało; i nic nie stało się ukrytym, ale po to, żeby na jaw wyszło.” (Mar 4,22 JW);

„Wtedy Natanael zapytał Go: Skąd mnie znasz? A Jezus na to: Zanim zawołał cię Filip, widziałem cię, jak siedziałeś pod drzewem figowym. Odpowiedział tedy Natanael: Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś królem Izraela!” (Jan 1,48-49 BR).

Uwaga: Już od czasu ogrodu Eden człowiek myśli, że zdoła ukryć swoje tajemnice przed drugim człowiekiem, a także przed Bogiem (1 Mjż 3,8). Do dziś szatan chce oddzielenia człowieka od Stwórcy wmawiając mu, żeby pozostał istotą niezależną od Boga.

Do uwagi:

„Potem mężczyzna i kobieta, słysząc kroki Jahwe, który przechadzał się w ogrodzie podczas orzeźwiającego chłodu, skryli się przed Nim wśród drzew.” (1 Mjż 3,8 BR):

„I usłyszeli głos Wiekuistego Boga, rozlegający się po ogrodzie, z powiewem dziennym; i skrył się człowiek i żona jego, przed obliczem Wiekuistego Boga, między drzewa ogrodu.” (1 Mjż 3,8 Tora I. Cylkowa).

2. O czym jeszcze wie Bóg, kiedy patrzy na ludzi? 2 Mjż 3,7; Ps 56,9; Iz 49,13-16; Ps 103,13-14

„Wtedy Pan powiedział: Widziałem ucisk mojego ludu w Egipcie, słyszałem też głośne narzekanie na jego ciemiężycieli. Wiem, jak bardzo cierpią.” (2 Mjż 3,7 BR);

„Tyś policzył dni mojej tułaczki, Zebrałeś łzy moje w bukłak swój. Czyż nie są zapisane w księdze twojej?” (Ps 56,9 BW);

„Boże, żywot mój objawiłem tobie; położyłeś łzy moje przed obliczem twoim.” [Ps 56(55),9 JW];

„Tułactwa moje policzyłeś, zbierz łzy moje w łagiew Twoję, alboż nie są w księdze Twojej.” (Ps 56,9 I.Cylkow);

„Weselcie się tedy, niebiosa, raduj się, cała ziemio! Wzgórza, krzyczcie ze szczęścia, bo Pan zesłał pociechę swojego ludowi i wziął w opiekę najbardziej uciśnionych. Syjon bowiem narzekał, że Bóg go opuścił i że Pan o nim na zawsze zapomniał. Czyż niewiasta może zapomnieć o dziecku, które karmi? Czy może przestać kochać owoc swego łona? Ale nawet gdyby gdzieś była taka, co o swym dziecku zapomni, to Ja o tobie nie zapomnę nigdy! Wycisnąłem twe imię na dłoniach rąk obu, ciągle mam przed oczyma twe obronne mury.” (Iz 49,13-16 BR);

„Jak ojciec lutuje się nad swoimi dziećmi, tak Pan lituje się nad tymi, którzy się Go boją. Bo On wie dobrze, z czegośmy utworzeni, pamięta o tym, żeśmy tylko prochem.” (Ps 103,13-14 BR);

„Jak się lituje ojciec nad dziećmi, tak lituje się Bóg nad wielbicielami Swoimi. Bo On zna jestestwo nasze, pamięta, że prochem jesteśmy.” (Ps 103,13-14 I.Cylkow).

3. Co  Bóg  może  uczynić  z  naszym bólem,  urazami i poczuciem niskiej wartości,  które wielu ludzi nosi w sobie – czasami od dzieciństwa? Mat 5,10; Mat 11,28; Ps 131,2; Ps 129,1-4

„Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.” (Mat 5,10 BT);

„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.” (Mat 11,28 BT);

„Pójdźcie do mnie wszyscy, którzyście spracowani i obciążeni, a Ja wam sprawię odpocznienie.” (Mat 11,28 BG);

„Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i jesteście obciążeni, a Ja was ochłodzę.” (Mat 11,28 JW);

„Nie, jam uciszył i uspokoił mą duszę: jak niemowlę na łonie swej matki, jak niemowlę, tak we mnie dusza moja.” (Ps 131,2 BP);

„Pieśń wstępowań. Bardzo gnębili mnie od mojej młodości - niechaj Izrael to przyzna - od mojej młodości gnębili mnie bardzo, ale mnie przemóc nie mogli. Na moim grzbiecie orali oracze, znacząc długie swe bruzdy. Jahwe, który jest sprawiedliwy, przeciął sznury bezbożnych.” (Ps 129,1-4 BP);

„Pieśń stopni. Często uderzali, na mnie od młodości mojej - niech powie teraz Izrael - często uderzali na mnie od młodości mojej, wszakże mnie nie przemogli. Na grzbiecie moim kowali grzesznicy, przedłużali nieprawość swoją. Pan sprawiedliwy uciął szyję grzeszników.” [Ps 129(128),1-4 JW];

„Pieśń pielgrzymek. Bardzo mnie dręczyli od młodości mojej - Niech przyzna Izrael - Bardzo mnie dręczyli od młodości mojej, Lecz mnie nie przemogli. Na grzbiecie moim orali oracze, Porobili swoje długie bruzdy. Pan jest sprawiedliwy, Przeciął powrozy bezbożników.”  (Ps 129,1-4 BW).

4. Czy Bóg zna nasze dobre czyny? Job 1,8; Mat 6,4

„Na to Jahwe zapytał szatana: - Czyś dostrzegł tam sługę mojego Joba? Bo nie ma na ziemi nikogo podobnego jemu. Jest to mąż nieskazitelny, prawy, bojący się Boga i unikający zła.” (Job 1,8 BP);

„I rzekł Pan do niego: „A zwróciłeś uwagę na sługę mego Joba, że nie masz na ziemi podobnego jemu, człowieka szczerego i prostego, a bojącego się Boga i odstępującego od złego?” (Job 1,8 JW);

„Niech twoja jałmużna pozostanie w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi także to, co ukryte, nagrodzi cię za nią.” (Mat 6,4 BR).

5. Jak długo Bóg pamięta nasze dobre czyny? Obj 14,13; Mat 26,10-13

„I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi.” (Obj 14,13 BW);

„Gdy Jezus to zauważył, powiedział do nich: Dlaczego sprawiacie tej kobiecie przykrość? Bo spełniła względem Mnie dobry uczynek. Ubogich bowiem zawsze wśród siebie macie, Mnie jednak macie nie zawsze; ona natomiast, wylewając ten olejek na moje ciało, uczyniła to na mój pogrzeb. Zapewniam was, gdziekolwiek po całym świecie głoszona będzie ta ewangelia, opowiadane będzie i o tym, co ona uczyniła — na jej pamiątkę.” (Mat 26,10-13 BPD).

6. Przypomnij sobie twój ostatni dobry czyn i podziękuj Bogu, bo On nigdy nie zapomni!

1.Bóg, który wie o wszystkim (1)

 Tekst przewodni: Ps 139,3

„Czy chodzę, czy spoczywam, Ty wiesz o mnie,

dajesz baczenie na wszystkie moje drogi.” (Ps 139,3 BP).

1. Czy Bóg ukrywa się przed człowiekiem? 2 Mjż 33,20; Rzym 1,18-20

„Ale – dodał – nie możesz ujrzeć mojego oblicza, gdyż nie może pozostać przy życiu człowiek, który mię ujrzał.” (2 Mjż 33,20 BP);

„Gniew Boży spada z nieba na wszystkich bezbożnych i niesprawiedliwych ludzi, którzy przez niesprawiedliwość zadają gwałt prawdzie. W łatwy sposób przecież mogą poznać Boga – wszak Bóg im się objawił. To bowiem, co było w Nim niewidzialne, mianowicie wieczna Jego moc i bóstwo, stało się od początku świata poznawalne dzięki dziełu stworzenia. Nie mają wiec wymówki.” (Rzym 1,18-20 BP).

2. Wyjaśnij, dlaczego Bóg, który jest niewidzialny pragnie, abyśmy Go szukali i poznawali? Dz.Ap. 17,26-28; Jan 17,3; Oz 4,6 I cz.; 6,3.6

„Z jednego [człowieka] wywiódł wszystkie plemiona ludzkie, aby zamieszkały całą ziemię. Określił też im właściwy czas i granice zamieszkania, aby szukały Boga, czując Jego obecność, i aby Go znalazły, bo rzeczywiście jest On niedaleko od każdego z nas. W Nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak to też powiedzieli niektórzy z waszych poetów:

            ‘Z Jego bowiem rodu jesteśmy’.” (DzAp 17,26-28 BP);

„A to jest życie wieczne, poznać Ciebie, jedynego, prawdziwego Boga, i Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.” (Jan 17,3 BP);

„Lud Mój ginie, gdyż brak mu poznania.” (Oz 4,6 I cz. BW);

„Bądźmy rozumni, gorliwie się starajmy poznać Jahwe!

Tak pewne jest Jego przyjście, jak nadejście poranka.

Przyjdzie do nas jak deszcz,

Jak deszcz wiosenny, co nasyca ziemię.” (Oz 6,3 BP);

„Miłości pragnę, nie krwawej ofiary,

poznania Boga bardziej niż całopaleń.” (Oz 6,6 BP).

Uwaga: Z powodu grzechu człowieka, Bóg jest dla nas niewidzialny, lecz pragnie, aby być poznanym w Jego naturze i działaniu. Na kartach Biblii znajdujemy ważne informacje o Bogu. Ta księga jest jedynym uwierzytelnionym przez Stwórcę źródłem prawdy. Słowo Boże pozwala nam na poznanie istoty Boga i otwiera drogę do życia wiecznego w Królestwie Niebieskim.

3. Jakie znaczenie dla nas ma odkrycie prawdy, że Bóg jest wszechwiedzący? Heb 4,13; Jer 23,24

„Żadne stworzenie nie ukryje się przed Nim, lecz wszystko jest obnażone i odsłonięte dla oczu Tego, przed którym mamy zdać sprawę.” (Heb 4,13 BP);

„Czyż może się kto schować w ukryciu,

abym Ja go nie widział?

- (głosi Jahwe).

Czyż to nie Ja wypełniam

Niebiosa i ziemię?

- mówi Jahwe.” (Jer 23,24).

4. Do jakiego stopnia Bóg zna człowieka? Ps 139,1-3; Mat 10,30

„Panie, przenikasz i nasz mnie,

Ty wiesz kiedy siadam i wstaję.

Z daleka przenikasz moje zamysły,

widzisz moje działanie i mój spoczynek

i wszystkie moje drogi są Ci znane.” (Ps 139,1-3 BT);

„Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone.” (Mat 10,30 BW).

Uwaga: Bóg zna każdy ruch, myśl, działanie, intencję, modlitwę, marzenie, ukryte pragnienie. Wie co za chwilę powiemy, jakich użyjemy słów, zna poziom naszego gniewu (1 Mjż 4,6-7), zna też każdą obawę i strach.

Do uwagi:

„I rzekł Pan do Kaina: Czemu się gniewasz i czemu zasępiło się twoje oblicze?

Wszak byłoby pogodne, gdybyś czynił dobrze, a jeśli nie będziesz czynił dobrze, u drzwi czyha grzech. Kusi cię, lecz ty masz nad nim panować.” (1 Mjż 4,6-7 BW).

5. Jakie myśli towarzyszyły psalmiście Dawidowi, kiedy uświadomił sobie wszechwiedzę Boga? Ps 139,5-6

„Otaczasz mnie ze wszystkich stron

i kładziesz na mnie swą dłoń.

Przedziwna, ponad moje pojęcie wiedza,

Tak wzniosła, że dosięgnąć jej nie mogę.” (Ps 139,5-6 BP);

„Ogarniasz mnie z tyłu i z przodu

I kładziesz na mnie rękę swoją.

Zbyt cudowna jest dla mnie ta wiedza,

Zbyt wzniosła, bym ją pojął.” (Ps 139,5-6 BW).

Uwaga: Jeśli Ktoś tak wielki i potężny, jak Bóg obserwuje mnie, to oznacza że: „jestem naprawdę kimś ważnym dla Boga. A Bóg, który jest tak troskliwy, jest Bogiem, którego pragnę!” Bóg tak dokładnie jak mnie nie obserwuje zwierząt czy roślin. Nie zaprzyjaźnia się ze skałami lub krzakami tak, jak zbliża się do mnie i do Ciebie, ponieważ jest zainteresowany człowiekiem.

6. Określ, co czujesz, gdy myślisz o Bogu, „który wie wszystko”?