Lekcja 48 ------- 01.12.2018 r.
Tekst
przewodni: 1 Mjż 2,20-24
„I
tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i
wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale nie znalazła się pomoc
odpowiednia dla mężczyzny. Wtedy to Jahwe sprawił, że mężczyzna
pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z
jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Jahwe Bóg z
żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją
przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział: Ta dopiero
jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się
zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta. Dlatego to
mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą
żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.” (1 Mjż
2,20-24 BT2).
1.
Kto jest twórcą związku małżeńskiego?
1
Mjż 1,26-28; 2,20-24
„I
rzekł Bóg: „Uczyńmy ludzi na Nasz obraz, podobnych do Nas. Niech
panują nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem,
nad całą ziemią i nad wszelkimi zwierzętami pełzającymi po
ziemi”. I stworzył Bóg ludzi na swój obraz: na obraz Boży ich
stworzył. Stworzył ich jako mężczyznę i kobietę. I błogosławił
im, mówiąc: „Bądźcie płodni, mnóżcie się i zaludniajcie
ziemię oraz czyńcie ją sobie poddaną. Panujcie nad rybami
morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszelką istotą poruszającą
się po ziemi” (1 Mjż 1,26-28 Pau);
„Nadał
tedy człowiek nazwy wszelkiemu bydłu i ptactwu niebios, i wszelkim
dzikim zwierzętom. Lecz dla człowieka nie znalazła się pomoc dla
niego odpowiednia. Wtedy zesłał Pan Bóg głęboki sen na
człowieka, tak że zasnął. Potem wyjął jedno z jego żeber i
wypełnił ciałem to miejsce. A z żebra, które wyjął z
człowieka, ukształtował Pan Bóg kobietę i przyprowadził ją do
człowieka. Wtedy rzekł człowiek: Ta dopiero jest kością z kości
moich i ciałem z ciała mojego. Będzie się nazywała mężatką,
gdyż z męża została wzięta. Dlatego opuści mąż ojca swego i
matkę swoją i złączy się z żoną swoją, i staną się jednym
ciałem.” (1 Mjż 2,20-24 BW).
2.
Kim w małżeństwie ma być mężczyzna i jakie powinności powinien
spełniać?
Ef
5,23.25-29; Kol 3,19
„Bo
mąż jest głową żony, jak Chrystus Głową Kościoła, ciała,
którego jest Zbawicielem. (…) Mężowie, miłujcie żony swoje,
jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, Aby
go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo, Aby
sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy lub
skazy lub czegoś w tym rodzaju, ale żeby był święty i
niepokalany. Tak też mężowie powinni miłować żony swoje, jak
własne ciała. Kto miłuje żonę swoją, samego siebie miłuje.
Albowiem nikt nigdy ciała swego nie miał w nienawiści, ale je żywi
i pielęgnuje, jak i Chrystus Kościół.” (Ef 23.25-29 BW);
„Mężowie,
kochajcie wasze żony i [nigdy] nie sprawiajcie im przykrości.”
(Kol 3,19 BR).
3.
Jak została opisana uległość, ale zarazem odpowiedzialna rola
chrześcijańskich kobiet, żon i matek?
Kol
3,18; Ef 5,22-24; 1 Ptr 3,1.2
„Żony,
bądźcie uległe mężom, jak przystoi w Panu.” (Kol 3,18 BPD);
„Żony
niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, bo mąż jest głową
żony, jak i Chrystus - Głową Kościoła: On - Zbawca Ciała. Lecz
jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom - we
wszystkim.” (Ef 5,22-24 BT4);
„Podobnie
wy, żony, bądźcie uległe mężom swoim, aby, jeśli nawet
niektórzy nie są posłuszni Słowu, dzięki postępowaniu kobiet,
bez słowa zostali pozyskani, Ujrzawszy wasze czyste, bogobojne
życie.” (1 Ptr 3,1.2 BW).
4.
Co o powinnościach dzieci w stosunku do rodziców mówi Słowo Boże?
5
Mjż 5,16; 27,16; Ef 6,1-3; Kol 3,20
„Czcij
swego ojca i swą matkę, jak ci nakazał Jahwe, twój Bóg, aby były
długie twoje dni i aby ci się dobrze powodziło na ziemi, jaką
Jahwe, twój Bóg, da tobie.” (5 Mjż 5,16 Lub);
„Przeklęty,
kto znieważa ojca swojego, albo matkę swoję!” I powie wszystek
lud: Amen.” (5 Mjż 27,16 Tora I.Cylkowa);
„Dzieci,
bądźcie posłuszne rodzicom swoim w Panu, bo to rzecz słuszna.
Czcij ojca swego i matkę, to jest pierwsze przykazanie z obietnicą:
Aby ci się dobrze działo i abyś długo żył na ziemi.” (Ef
6,1-3 BW);
„Dzieci,
bądźcie posłuszne waszym rodzicom we wszystkim, gdyż to podoba
się Panu.” (Kol 3,20 BR).
5.
Przed czym ostrzegł rodziców ap. Paweł?
Kol
3,21; Ef 6,4
„Ojcowie,
nie pobudzajcie do gniewu swoich dzieci, aby nie upadały na duchu.”
(Kol 3,21 PT);
„A
[wy], ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz
wychowujcie je stosując karcenie i napominanie Pańskie!” (Ef 6,4
BT4).
6.
Co Słowo Boże mówi na temat karcenia dzieci?
Przyp
13,24; 19,18; 29,17
„Kto
żałuje swojej rózgi, nienawidzi swojego syna, lecz kto go kocha,
karci go zawczasu.” (Przyp 13,24 BW);
„Ćwicz
swego syna, póki jeszcze jest nadzieja; lecz nie unoś się przy
tym, aby nie spowodować jego śmierci.” (Przyp 19,18 BW);
„Karć
syna: kłopotów ci to zaoszczędzi i pociechą twej duszy się
stanie.” (Przyp 29,17 BT2).
7.
Jak Słowo Boże podkreśla znaczenie rodziny w samorealizacji
człowieka?
Kazn
4,7-12
„I
ponownie stwierdziłem następującą marność pod słońcem: Oto
jest ktoś samotny i nie ma nikogo przy sobie, nie ma ani syna, ani
brata; nie ma też końca jego trudu, a jego oczy nie mogą się
nasycić bogactwem. Pyta on: Dla kogo się trudzę i odmawiani sobie
przyjemności? To również jest marnością i przykrą sprawą.
Lepiej jest dwom niż jednemu, mają bowiem dobrą zapłatę za swój
trud: Bo jeżeli upadną, to jeden drugiego podniesie. Lecz biada
samotnemu, gdy upadnie! Nie ma drugiego, który by go podniósł.
Także, gdy dwaj razem leżą, zagrzeją się; natomiast jak może
jeden się zagrzać? A jeżeli jednego można pokonać, to we dwóch
można się ostać; a sznur potrójny nie tak szybko się zerwie.”
(Kazn 4,7-12 BW).