Lekcja 3 ------- 20.01.2018 r.
Tekst przewodni: Przyp 14,23
„Każda mozolna praca przynosi zysk, lecz puste słowa powodują tylko straty.” (Przyp 14,23 BW);
„Każdy trud przynosi zyski, gadulstwo - jedynie biedę.” (Przyp 14,23 BT2);
„Każda praca przynosi pożytek, a puste słowa prowadzą do nędzy.” (Przyp 14,23 UBG).
1. Jaką prace zlecił Bóg człowiekowi w Edenie?
1 Mjż 2,15
„Jahwe Bóg wziął zatem człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby uprawiał go i doglądał.” (1 Mjż 2,15 BT2);
„Tak więc umieścił Jahwe człowieka w ogrodzie Eden, żeby go uprawiał i strzegł.” (1 Mjż 2,15 BR).
2. Co Biblia mówi o pomocy i wspólnej pracy mężczyzny i kobiety?
1 Mjż 2,20-24
„Nadał tedy człowiek nazwy wszelkiemu bydłu i ptactwu niebios, i wszelkim dzikim zwierzętom. Lecz dla człowieka nie znalazła się pomoc dla niego odpowiednia. Wtedy zesłał Pan Bóg głęboki sen na człowieka, tak że zasnął. Potem wyjął jedno z jego żeber i wypełnił ciałem to miejsce. A z żebra, które wyjął z człowieka, ukształtował Pan Bóg kobietę i przyprowadził ją do człowieka. Wtedy rzekł człowiek: Ta dopiero jest kością z kości moich i ciałem z ciała mojego. Będzie się nazywała mężatką, gdyż z męża została wzięta. Dlatego opuści mąż ojca swego i matkę swoją i złączy się z żoną swoją, i staną się jednym ciałem.” (1 Mjż 2,20-24 BW);
„I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny. Wtedy to Jahwe sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Jahwe Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział: Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta. Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.” (1 Mjż 2,20-24 BT2).
3. Jaki zakaz otrzymał człowiek w Edenie i jakie konsekwencje za grzech spotkały pierwszą parę ludzką?
1 Mjż 2,16-17; 1 Mjż 3,16-19
„Przykazał też Pan Bóg człowiekowi: „Możesz jeść owoce ze wszystkich drzew tego ogrodu. Nie wolno ci jednak jeść z drzewa poznania dobra i zła, bo gdy zjesz z niego, na pewno umrzesz.” (1 Mjż 2,16-17 Pau);
„I przykazał Wiekuisty, Bóg, człowiekowi i rzekł: „Z każdego drzewa ogrodu pożywać możesz; Ale z drzewa poznania dobrego i złego, - pożywać zeń nie będziesz; bo gdy spożyjesz z niego – umrzesz!” (1 Mjż 2,16-17 Tora I.Cylkowa);
„Do kobiety zaś rzekł: Pomnożę dolegliwości brzemienności twojej, w bólach będziesz rodziła dzieci, mimo to ku mężowi twemu pociągać cię będą pragnienia twoje, on zaś będzie panował nad tobą. A do Adama rzekł: Ponieważ usłuchałeś głosu żony swojej i jadłeś z drzewa, z którego ci zabroniłem, mówiąc: Nie wolno ci jeść z niego, przeklęta niech będzie ziemia z powodu ciebie! W mozole żywić się będziesz z niej po wszystkie dni życia swego! Ciernie i osty rodzić ci będzie i żywić się będziesz zielem polnym. W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb, aż wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz.” (1 Mjż 3,16-19 BW).
4. Czy skutki grzechu dotknęły tylko pierwszych ludzi?
1 Kor 15,22 I cz.; Rz 5,12
„Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają...” (1 Kor 15,22 I cz. BW);
„Gdyż jak w Adamie wszyscy umierają...” (1 Kor 15,22 I cz. NBG);
„Wszyscy ludzie muszą umrzeć jako potomkowie Adama...” (1 Kor 15,22 I cz. WSP);
„Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli...” (Rz 5,12 BT4);
„Przetoż jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.” (Rz 5,12 BG).
5. O czym powinniśmy pamiętać?
Ps 90,9.10; Rz 6,23 I cz.; Kazn. Sal. 9,2-3.10; 12,1
„Wszystkie dni nasze dobiegają kresu pod Twym gniewem, a lata nasze przemijają jak westchnienie. Czas naszego życia to lat siedemdziesiąt, a gdy siły służą - lat osiemdziesiąt; lecz większość z nich to trud i nicość, bo szybko przemijają - i odlatujemy.” (Ps 90,9.10 BP);
„Bo wszystkie dni nasze mijają w Twoim gniewie, a nasze lata nikną jak westchnienie. Miarą naszego życia jest lat siedemdziesiąt, a jeśli mamy siły, to lat osiemdziesiąt. Lecz większość z nich to trud i cierpienie, bo prędko odchodzą, a my giniemy.” (Ps 90,9.10 Pau);
„Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć...” (Rz 6,23 I cz. BW);
„Bo wszystkich spotyka ten sam los: Sprawiedliwego i bezbożnego, czystego i nieczystego, ofiarującego i tego, który nie ofiaruje, dobrego i grzesznika, tego, który przysięga, i tego, który się wstrzymuje od przysięgi. To jest najgorsze z wszystkich rzeczy, jakie się dzieją pod słońcem: że wszystkich spotyka ten sam los, lecz również serce synów ludzkich jest pełne zła i głupota jest w ich sercu, dopóki żyją, a potem idzie się do umarłych. (…) Na co natknie się twoja ręka, abyś to zrobił, to zrób według swojej możności, bo w krainie umarłych, do której idziesz, nie ma ani działania, ani zamysłów, ani poznania, ani mądrości.” (Kazn.Sal. 9,2-3.10 BW);
„Wszystkich spotyka to samo: ten sam los spotyka sprawiedliwego i niegodziwego, dobrego i czystego, i nieczystego, składającego ofiary i tego, który nie składa ofiar, zarówno dobrego, jak i grzesznika, przysięgającego i tego, kto boi się przysięgi. Jest takie zło we wszystkim, co się dzieje pod słońcem: jeden los spotyka wszystkich. A przy tym serce synów ludzkich jest pełne zła, a głupota znajduje się w ich sercach, póki żyją, a potem idą do zmarłych. (…) Wszystko, cokolwiek twoja ręka postanowi czynić, czyń z całej swojej siły; nie ma bowiem żadnej pracy ani zamysłu, ani wiedzy, ani mądrości w grobie, do którego zmierzasz.” (Kazn.Sal 9,2-3.10 UBG);
„Pamiętaj o swoim Stwórcy w kwiecie swojego wieku, zanim nadejdą złe dni i zbliżą się lata, o których powiesz: Nie podobają mi się." (Kazn.Sal 12,1 BW);
„Pamiętaj o swym Stwórcy w czasie swej młodości, zanim nadejdą smutne dni i zanim nastaną lata, o których powiesz: „Nie widzę w nich nic przyjemnego”.” (Kazn.Sal. 12,1 Pau).
6. Gdzie mają sięgać oczy naszej wiary?
1 Kor 15,22-23; 1 Tes 4,13-18
„I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia.” (1 Kor 15,22-23 BT4);
„A jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą. A każdy w swem rzędzie: Chrystus pierwiastki, potem ci którzy są Chrystusowi, którzy uwierzyli w przyście jego.” (1 Kor 15,22-23 JW);
„Nie chcemy, bracia, waszego trwania w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei. Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z Nim. To bowiem głosimy wam jako słowo Pańskie, że my, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy pomarli. Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Potem my, żywi i pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób zawsze będziemy z Panem. Przeto wzajemnie się pocieszajcie tymi słowami!.’ (1 Tes 4,13-18 BT4).
7. Jak traktujesz swoją pracę? Jak sobie radzisz z trudnościami, niepowodzeniami? Co czujesz, gdy odnosisz sukces?