Bóg z nami!

Lekcja 43 ------- 28.10.2017 r.

Tekst przewodni: 2 Tes 2,16.17

„A sam Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pocieszenie wieczne, i dobrą nadzieję z łaski, niech pocieszy serca wasze i utwierdzi was we wszelkim dobrym uczynku i w dobrym słowie.” (2 Tes 2,16.17 BW);

„Sam zaś Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg nasz Ojciec - Ten, który nas umiłował i przez łaskę udzielił nam niewymownego pocieszenia i rzeczywistej nadziei - niech pokrzepi wasze serca, niech was utwierdzi w chęci zarówno czynienia, jak i mówienia dobrze.” (2 Tes 2,16.17 BR).

1. Co jest podstawą działania Bożego względem nas?
    Jan 3,16; 1 Jana 4,8-10

„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” (Jan 3,16 BW);

„Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.” (1Jana 4,8-10).

2. Kiedy Bóg wybrał nas jako Swoje dzieci?
    Ef 1,3-6; Rz 8,29.30

„Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios; w nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego; w miłości przeznaczył nas dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej, ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w Umiłowanym.” (Ef 1,3-6 BW);

„Bóg bowiem tych, których przed wiekami poznał, tych też wyznaczył, by byli ukształtowani na obraz Jego Syna - aby On był pierworodnym pośród wielu braci. A których wyznaczył, tych także powołał. Których zaś powołał, tych też obdarzył sprawiedliwością. A których obdarzył sprawiedliwością, tych także opromienił chwałą.” (Rz 8,29.30 BP);

„Albowiem, które on przejrzał, te też przenaznaczył, aby byli przypodobani obrazowi Syna jego, żeby on był pierworodnym między wieloma braćmi, A które przenaznaczył, te też powołał; a które powołał, te też usprawiedliwił; a które usprawiedliwił, te też uwielbił.” (Rz 8,29.30 BG).

3. Jakimi byliśmy gdy Bóg zaakceptował nas, mimo że nie akceptował naszych grzechów?
    Rz 5,6-8; por. Obj 1,5

„Chrystus bowiem umarł za nas, jako za grzeszników, w oznaczonym czasie, gdyśmy [jeszcze] byli bezsilni. A [nawet] za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością. Chociaż może jeszcze za człowieka życzliwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć. Bóg zaś okazuje nam swoją miłość [właśnie] przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami.” (Rz 5,6-8 BT4);

„Byliśmy jeszcze bezsilni, gdy Chrystus w wyznaczonym czasie poniósł śmierć za ludzi, którzy oddalili się od Boga. Mało kto byłby gotów oddać życie nawet za uczciwego człowieka, no, może za kogoś bardzo dobrego odważyłby się umrzeć. Jakże więc wielką miłość okazuje nam Bóg! Chrystus oddał życie za nas, gdy byliśmy grzesznikami.” (Rz 5,6-8 WSP);

„I od Jezusa Chrystusa, wiernego świadka, Pierworodnego spośród umarłych i Władcy królów ziemi. Temu, który nas miłuje i który swoją krwią uwolnił nas od naszych grzechów.” (Obj 1,5 Pau).

Uwaga: Z licznych tekstów Słowa Bożego wynika, że Bóg umiłował nas i ofiarował za nas Jezusa Chrystusa, gdy jeszcze trwaliśmy w grzechach, będąc Jego nieprzyjaciółmi. Podobnie mówi tekst Obj 1,5 stwierdzając, że Jezus Chrystus najpierw nas umiłował, a potem obmył z grzechów Swoja świętą krwią. Jego miłość była większa niż nasze grzechy!

4. Czym napełnia Bóg tych, których usprawiedliwia?
    Rz 5,1-5

„Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu też mamy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której stoimy, i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. A nie tylko to, chlubimy się też z ucisków, wiedząc, że ucisk wywołuje cierpliwość, a cierpliwość doświadczenie, doświadczenie zaś nadzieję; a nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany.” (Rz 5,1-5 BW).

5. Do jakiego celu powołał nas Bóg w Chrystusie?
    Ef 1,4; por. Mt 5,43-48; 1 Ptr 1,13-16

„On wybrał nas w Nim przed stworzeniem świata, abyśmy byli przed Nim święci i nieskalani w miłości.” (Ef 1,4 Pau);

„W Nim to jeszcze przed stworzeniem świata wybrał nas, abyśmy należeli do Niego abyśmy byli święci i bez skazy w Jego oczach. W swej miłości.” (Ef 1,4 BR);

„Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.” (Mt 5,43-48 BT2);

„Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu, [bądźcie] trzeźwi, miejcie doskonałą nadzieję na łaskę, która wam przypadnie przy objawieniu Jezusa Chrystusa. [Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty.” (1 Ptr 1,13-16 BT4);

„Dlatego umysł wasz niech będzie gotowy i trzeźwy i całą nadzieję pokładajcie w łasce, która będzie waszym udziałem w dniu objawienia Jezusa Chrystusa. Bądźcie posłuszni jak dzieci i nie ulegajcie, jak kiedyś, pożądliwościom, które były skutkiem waszej nieświadomości. ale jak ten, który was powołał, jest święty, tak i wy bądźcie świętymi w swoim postępowaniu. Pismo Święte bowiem mówi: Bądźcie świętymi, bo ja jestem święty.” (1 Ptr 1,13-16 WSP).   

6. W jaki sposób jesteśmy wychowywani przez naszego Niebieskiego Ojca?
    Hbr 12,4-13; por. Jan 15,1.2

„Jeszcze bowiem nie stawiliście oporu grzechowi, walcząc aż do krwi! Nie zapominajcie o zachęcie, jaką Bóg kieruje do was jako synów: Nie gardź, mój synu, karceniem Pana i nie zniechęcaj się Jego upomnieniem, bo kogo Pan miłuje, tego karci, wymierza karę każdemu, kogo uznaje za syna! Jeśli cierpicie, to dla waszego wychowania! Bóg traktuje was jak synów. Cóż to byłby za syn, którego ojciec by nie wychowywał? Jeśliby was omijało karcenie, będące udziałem wszystkich, znaczyłoby to, że nie jesteście Jego prawdziwymi dziećmi, nie jesteście synami! Jeśli bowiem szanowaliśmy naszych ziemskich rodziców za to, że nas karcili, to tym bardziej bądźmy ulegli Ojcu duchów, aby osiągnąć życie! Tamci tylko przez krótki czas wychowywali nas, jak umieli. Ten zaś czyni to dla naszego dobra, dając nam udział we własnej świętości. Żadne karcenie początkowo nie wydaje się przyjemne, lecz jest bolesne. Później jednak pięknie owocuje w wychowankach pokojem i sprawiedliwością. Dlatego: Wyprostujcie omdlałe ręce i osłabione kolana! Wyrównajcie ścieżki, po których kroczycie! Oby potykający się nie zbłądził, lecz odzyskał zdrowie!” (Hbr 12,4-13 Pau);

„Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest winogrodnikiem. Każdą latorośl, która we mnie nie wydaje owocu, odcina, a każdą, która wydaje owoc, oczyszcza, aby wydawała obfitszy owoc.” (Jan 15,1.2 BW).

7. Jaką wspaniałą gwarancję daje Bóg Swemu ludowi w każdym czasie?
    5 Mjż 31,6.8; Jan 10,27-29;  Mt 28,20

Bądź mężny i mocny, nie lękaj się, nie bój się ich, gdyż Bóg twój, Jahwe, idzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci. (…) Sam Jahwe, który pójdzie przed tobą, On będzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci. Nie lękaj się i nie drżyj!” (5 Mjż 31,6.8 BT2);

„Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca.” (Jan 10,27-29 BT4);

„Nauczajcie ich, aby zachowywali wszystko, co wam nakazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do końca świata” (Mt 28,20 Pau).

Uwaga: Paweł, mimo wielu doświadczeń i wyczerpującej pracy, wołał z radością: „Jeśli Bóg z nami, któż przeciwko nam?!
    (Rz 8,31; por. 4 Mjż 14,9)

Do uwagi:

„Cóż więc na to powiemy? Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?” (Rz 8,31 BT2);

„Tylko nie buntujcie się przeciwko Jahwe. Nie bójcie się też ludu tego kraju, gdyż ich pochłoniemy. Obrona od niego odstąpi, a z nami jest przecież Jahwe. Zatem nie bójcie się ich!"  (4 Mjż 14,9 BT2).

Nasze doświadczenia

Lekcja 42 ------- 21.10.2017 r.

Tekst przewodni: Jak 1,12

„Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go miłują.” (Jak 1,12 BW);

„Szczęśliwy ten człowiek, który zwycięży pokusę! Gdy bowiem ostoi się w próbie, otrzyma wieniec życia, jaki Pan obiecał tym, którzy Go miłują.” (Jak 1,12 BP).

Wstęp: Chrześcijanin nie żyje dla siebie samego. Zostaliśmy odkupieni przez Jezusa Chrystusa i należymy do Niego. Mamy być świadkami Bożej Prawdy. Ważną potrzebą jest zdobycie czystego charakteru, nabycie miłości i cierpliwości. Dlatego Bóg prowadzi nas przez liczne doświadczenia i próby.

1. Czym, zgodnie z zapowiedzią Jana Chrzciciela, Jezus Chrystus chrzcił Swoich uczniów?
    Łk 3,16

„Sam Jan odpowiedział wszystkim, mówiąc: Ja chrzczę was wodą, lecz przychodzi mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów jego; On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.” (Łk 3,16 BW).

2. Na czym polega „chrzest ognia”?
    1 Ptr 1,7; 4,12-19; por. Mal 3,3

„Przez to wartość waszej wiary okaże się o wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu Jezusa Chrystusa.” (1 Ptr 1,7 BT4);

„Zresztą wskutek owych utrapień wiara wasza będzie wypróbowana i stanie się cenniejsza od przemijającego złota, które przecież oczyszcza się w ogniu. W ten sposób, gdy przyjdzie Jezus Chrystus, zasłużycie sobie na chwałę, uwielbienie i cześć.” (1 Ptr 1,7 BR);

„Wasza wypróbowana wiara musi się okazać cenniejsza niż zniszczalne złoto, które sprawdza się w ogniu. Dzięki temu będziecie mieć udział w chwale, wspaniałości i czci samego Jezusa Chrystusa w dniu jego objawienia.” (1 Ptr 1,7 WSP);

„Umiłowani, nie dziwcie się, gdy znajdziecie się w ogniu próby, bo to nic nadzwyczajnego! Ale cieszcie się, uczestnicząc w cierpieniach Chrystusa, abyście mogli mieć tym większą radość, gdy się objawi Jego chwała. Bądźcie szczęśliwi, gdy was znieważają z powodu imienia Chrystusa, bo spoczywa na was pełen chwały Duch Boży! Niech jednak nikt nie cierpi jako morderca, złodziej, przestępca czy mąciciel! Jeżeli zaś cierpi jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, ale chwali Boga za to, że nim jest! Już pora, aby rozpocząć sąd od domu Bożego! Jeżeli zaś najpierw od nas, to jakiż koniec spotka tych, którzy nie słuchają Bożej Ewangelii! Jeżeli sprawiedliwemu trudno będzie się zbawić, jakiż los spotka bezbożnego i grzesznika? Niech ci, którzy znoszą cierpienia zgodnie z wolą Bożą, powierzą swe życie godnemu zaufania Stwórcy i czynią dobro.” (1 Ptr 4,12-19 Pau);

„Najmilsi! Nie dziwcie się, jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień, który służy doświadczeniu waszemu, ale w tej mierze, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się, abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili. Błogosławieni jesteście, jeśli was znieważają dla imienia Chrystusowego, gdyż Duch chwały, Duch Boży, spoczywa na was. A niech nikt z was nie cierpi jako zabójca albo złodziej, albo złoczyńca, albo jako człowiek, który się wtrąca do cudzych spraw. Wszakże jeśli cierpi jako chrześcijanin, niech tego nie uważa za hańbę, niech raczej tym imieniem wielbi Boga. Nadszedł bowiem czas, aby się rozpoczął sąd od domu Bożego; a jeśli zaczyna się od nas, to jakiż koniec czeka tych, którzy nie wierzą ewangelii Bożej? A jeśli sprawiedliwy z trudnością dostąpi zbawienia, to bezbożny i grzesznik gdzież się znajdą? Przeto i ci, którzy cierpią według woli Bożej, niech dobrze czyniąc powierzą wiernemu Stwórcy dusze swoje." (1 Ptr 4,12-19 BW);

„Zasiądzie jako ten, co przetapia i oczyszcza srebro, i oczyści synów Lewiego; przecedzi ich jak złoto lub srebro, a wtedy znów staną się godni, by składać Jahwe ofiary w sposób należny.” (Mal 3,3 BP);

„Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe.” (Mal 3,3 BT4).

3. Czego wyrazem są niektóre doświadczenia i cierpienia?
    Hbr 12,6.7.11

„Kogo bowiem Pan miłuje, tego wychowuje w karności, biczuje zaś każdego, kogo uznaje za syna". Przyjmujcie cierpliwie to, co służy waszemu wychowaniu. Bóg was traktuje jak synów. Czy jest syn, którego ojciec nie karci? (…) Każde zaś karcenie z początku nie wydaje się przyjemne, lecz raczej przykre, ale potem przynosi wyćwiczonym w karności słodki owoc sprawiedliwości.” (Hbr 12,6.7.11 BP);

„Bo kogo miłuje Pan, tego karze, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje. Trwajcież w karności! Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego by ojciec nie karcił? (…) Wszelkie karcenie na razie nie wydaje się radosne, ale smutne, potem jednak przynosi tym, którzy go doświadczyli, błogi plon sprawiedliwości.” (Hbr 12,6.7.11 BT4).

4. Co przynosi próba, jakiej jesteśmy poddawani?
    Jak 1,2.3; Rz 5,3.4

„Za najwyższą radość uważajcie, bracia moi, gdy spadają na was różnorodne próby, wiedząc, że doświadczanie waszej wiary sprawia wytrwałość.” (Jak 1,2.3 BPD);

„Poczytujcie to sobie za samą radość, bracia moi, gdy różne doświadczenia na was spadają. Wiecie przecież, że z tego, co wiarę waszą na próbę wystawia, rodzi się wytrwałość.” (Jak 1,2.3 Kow);

„A nie tylko to, chlubimy się też z ucisków, wiedząc, że ucisk wywołuje cierpliwość, a cierpliwość doświadczenie, doświadczenie zaś nadzieję.” (Rz 5,3.4 BW);

„Ale nie tylko to. Wszakże chlubimy się też w uciskach, wiedząc, że ucisk sprawia wytrwałość, zaś wytrwałość wypróbowanie, zaś wypróbowanie nadzieję.” (Rz 5,3.4 NBG);

„Ale nie tylko z tego powodu. Chlubimy się też pośród udręk, wiedząc, że udręka staje się powodem wytrwałości. Wytrwałość daje początek stałości, a stałość nadziei.” (Rz 5,3.4 BP). 

Uwaga: Słowo, użyte w w. 3. na określenie cierpliwości, brzmi hypomene. Jest to umiejętność znoszenia trudności, lecz też wykorzystywane ich dla uzyskania wielkości i chwały. W pierwszych wiekach prześladowań chrześcijan, poganie byli zaskoczeni, że męczennicy nie umierali w smutku, lecz z pieśnią na ustach i pokojem w sercach.

5. O czym mamy pamiętać znosząc wszelkie próby, doświadczenia i cierpiąc dla Chrystusa?
    2 Tym 3,12; Flp 1,29; Rz 8,17

„Tak też wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, będą prześladowani.” (2 Tym 3,12 BP);

„Wam bowiem z łaski dane jest to dla Chrystusa: nie tylko w Niego wierzyć, ale i dla Niego cierpieć.” (Flp 1,29 BT4);

„Dostąpiliście bowiem łaski ze względu na Chrystusa, aby nie tylko w Niego wierzyć, lecz także dla Niego cierpieć.” (Flp 1,29 Pau);

„Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale.” (Rz 8,17 BT4);

„A jeśli jesteśmy dziećmi, to i spadkobiercami. Jesteśmy spadkobiercami Boga oraz współspadkobiercami z Chrystusem, skoro bowiem razem z Nim cierpimy, razem też z Nim otrzymamy chwałę.” (Rz 8,17 BP).

6. Jakiej przestrogi udziela Słowo Boże?
    Mr 8,38; 2 Tym 2,12

„Kto się bowiem mnie i słów moich zawstydzi przed tym pokoleniem wiarołomnym i grzesznym, tego Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swojego razem z aniołami świętymi.” (Mr 8,38 BT2);

„Kto bowiem wstydzi się mnie i słów moich przed tym cudzołożnym i grzesznym rodem, tego i Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami świętymi.” (Mr 8,38 BW);

„Kto tedy zaprze się Mnie i nauki mojej przed tym plemieniem wiarołomnym i grzesznym, tego również Syn Człowieczy wyrzeknie się, gdy przyjdzie w chwale swego Ojca wespół z aniołami świętymi.” (Mr 8,38 BR);

„Jeśli z Nim cierpimy, razem z Nim też królować będziemy. Jeśli się Go wyprzemy, to i On się nas wyprze.” (2 Tym 2,12 Pau);

„Jeśli z nim wytrwamy, z nim też królować będziemy; jeśli się go zaprzemy, i On się nas zaprze.” (2 Tym 2,12 BW).

7. Na  jakie  przykłady  wskazuje  ap. Jakub,  wzywając  do  godnego  przyjęcia i zwycięskiego przetrwania doświadczeń?
    Jak 5,10.11

„Bracia, za przykład cierpienia i cierpliwości bierzcie proroków, którzy przemawiali w imieniu Pańskim. Oto za błogosławionych uważamy tych, którzy wytrwali. Słyszeliście o wytrwałości Joba i oglądaliście zakończenie, które zgotował Pan, bo wielce litościwy i miłosierny jest Pan.” (Jak 5,10.11 BW);

„Za przykład wytrwałości i cierpliwości weźcie, bracia, proroków, którzy przemawiali w imię Pańskie. Oto wychwalamy tych, co wytrwali. Słyszeliście o wytrwałości Hioba i widzieliście końcową nagrodę za nią od Pana; bo Pan pełen jest litości i miłosierdzia.” (Jak 5,10.11 BT4);

„Bracia! Prorocy, którzy przemawiali w imieniu Pana, niech będą dla was przykładem wytrwałości w znoszeniu cierpień. Zobaczcie, że uważamy ich za szczęśliwych, ponieważ wytrwali. Słyszeliście o wytrwałości Hioba i wiecie, jak na koniec Pan go wynagrodził, bo Pan jest pełen litości i miłosierdzia.” (Jak 5,10.11 Pau). 

Ostatnie zalecenia

Lekcja 41 ------- 14.10.2017 r.

Tekst pamięciowy: DzAp 18,9

„I rzekł Pan do Pawła w nocnym widzeniu: Nie bój się, lecz mów i nie milcz.” (DzAp 18,9 BW);

„W nocy Pan przemówił do Pawła w widzeniu: Przestań się lękać, a przemawiaj i nie milcz.” (DzAp 18,9 BT4).

1. Dlaczego Pawłowo zależało na tym, aby Tymoteusz jak najszybciej go odwiedził?
    2 Tym 4,9-13

„Postaraj się przybyć do mnie jak najprędzej. Demas bowiem umiłował ten świat, opuścił mnie i odszedł do Tesaloniki. Krescens udał się do Galacji, a Tytus do Dalmacji. Tylko Łukasz jest przy mnie. Zabierz ze sobą Marka, gdyż będzie mi potrzebny do posługiwania. A Tychika wysłałem do Efezu. Po drodze zabierz mój płaszcz, który zostawiłem w Troadzie u Karposa. Weź również moje księgi, zwłaszcza pergaminy.” (2 Tym 4,9-13 Pau).

2. Z jakimi trudnościami musiał się on na co dzień borykać? Kto jedynie mu towarzyszył?
    2 Tym 4,14-15; Flp 4,14; Fil 23-24; Tyt 1,4

„Wiele złego wyrządził mi Aleksander brązownik: odda mu Pan według jego uczynków. Ty również strzeż się go, bo zawsze występował gwałtownie przeciwko temu, czegośmy nauczali.” (2 Tym 4,14-15 BR);

„Jednakże dobrze uczyniliście, łącząc się ze mną w ucisku.” (Flp 4,14 BPD);

„Dobrze jednak, że okazaliście mi pomoc w trudnościach.” (Flp 4,14 WSP);

„Pozdrawia was Epafras mój współwięzień w Jezusie Chrystusie, Marek, Arystarchus, Demas i Łukasz moi współpracownicy.” (Flm 23-24 NBG);

„Do Tytusa, dziecka mego prawdziwego we wspólnej nam wierze. Łaska i pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, Zbawiciela naszego.” (Tyt 1,4 BT2).

3. Do czego doprowadziło gorliwe głoszenie Słowa Bożego przez Pawła?
    2 Tym 4,16; Ps 22,2; 12;22  

„Podczas pierwszej mojej obrony nikogo przy mnie nie było: wszyscy mnie opuścili. Niech im to nie będzie policzone.” (2 Tym 4,16 BP);

„Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił, czemu pozostajesz głuchy na moje błagania, na jęk moich słów? (…) Nie opuszczaj mnie, gdy ogarnia mnie trwoga, bo nie ma nikogo, kto by mi przybył z pomocą. (…) Wyrwij mnie z paszczy lwa, mnie biednego - spod rogów bawolich!” (Ps 22,2.12.22 BP)

Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił...? Czemuś tak daleki od wybawienia mego, od słów krzyku mojego?  (…) Nie oddalaj się ode mnie, bo niedola bliska, Bo nie ma nikogo, kto by pomógł! (…) Wybaw mnie z paszczy lwa I od rogów bawołów... Ty odpowiedziałeś mi!” (Ps 22,2.12.22.BW);

Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku. (…) Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko, a nie ma wspomożyciela. (…) wybaw mnie od lwiej paszczęki i od rogów bawolich - wysłuchaj mnie!” (Ps 22,2.12.22 BT4).

4. Czy te poważne trudności zahamowały dalsze głoszenie Ewangelii?
    2 Tym 4,17-18; Dan 6,21-23; DzAp 18,9-11

„Ale Pan stał przy mnie i dodał mi sił, aby przeze mnie dopełnione było zwiastowanie ewangelii, i aby je słyszeli wszyscy poganie; i zostałem wyrwany z paszczy lwiej. Wyrwie mnie Pan ze wszystkiego złego i zachowa dla królestwa swego niebieskiego; jemu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.” (2 Tym 4,17-18 BW);

„Wtedy Daniel odpowiedział królowi: Królu, żyj wiecznie! Mój Bóg posłał swego anioła i on zamknął paszczę lwom; nie wyrządziły mi one krzywdy, ponieważ On uznał mnie za niewinnego; a także wobec ciebie nie uczyniłem nic złego. Uradował się z tego król i rozkazał wydobyć Daniela z jaskini lwów; nie znaleziono na nim żadnej rany, bo zaufał swemu Bogu.” (Dan 6,21-23 BT2);

„A w nocy miał Paweł widzenie Pana, który mu tak powiedział: Przestań się już lękać, nauczaj dalej, nie milknij. Ja jestem z tobą i nikt nie podniesie na ciebie ręki, żeby cię skrzywdzić. Mam bowiem wielu swoich w tym mieście. Pozostał tedy [Paweł] i głosił im słowo Boże przez rok i sześć miesięcy.” (DzAp 18,9-11 BR).

5. Jakimi słowami Ap Paweł kończy swój list?
    2 Tym 4,19-22

„Pozdrów Pryskę i Akwilę oraz dom Onezyfora. Erast pozostał w Koryncie, a chorego Trofima zostawiłem w Milecie. Staraj się przyjść przed zimą. Pozdrawiają cię Eubulos i Pudens, i Linus i Klaudia, i wszyscy bracia. Pan niech będzie z duchem twoim. Łaska niech będzie z wami. Amen.” (2 Tym 4,19-22 BW).

6. W jaki  sposób radzisz sobie z trudnościami,  jakie spotykają Cię w życiu,  czy osłabiają one Twoją wiarę i motywację do dalszych poświęceń?

Rzetelna służba Bogu

Lekcja 40 ------- 07.10.2017 r.

Tekst pamięciowy: 2 Tym 4,5

„Ale ty bądź czujny we wszystkim, cierp, wykonuj pracę ewangelisty, pełnij rzetelnie służbę swoją.” (2 Tym 4,5 BW).

1. Jak poważnych słów użył Ap. Paweł piszą do młodego Tymoteusza?
    2 Tym 4,1; DzAp 10,42-43;1 Ptr 4,5

„Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, i na Jego pojawienie się, i na Jego królestwo.” (2 Tym 4,1 BT4);

„Zobowiązuję cię zatem w obliczu Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, na Jego objawienie się (w czasie przyjścia) i na Jego Królestwo.” (2 Tym 4,1 BPD);

„On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów.” (DzAp 10,42-43 BT2);

„Odpowiedzą przed Tym, który będzie sądził żywych i umarłych.” (1 Ptr 4,5 Pau);

„Będą musieli jednak zdać sprawę ze wszystkiego przed Tym, który już niebawem przyjdzie sądzić żywych i umarłych." (1 Ptr 4,5 BR).

2. Z jakim nastawieniem i oddaniem należy głosić Boże Słowo?
    2 Tym 4,2; DzAp 20,31-32

„Głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, [w razie potrzeby] wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz.” (2 Tym 4,2 BT4);

„Głoś Słowo, bądź w pogotowiu w każdy czas, dogodny czy niedogodny, karć, grom, napominaj z wszelką cierpliwością i pouczaniem." (2 Tym 4,2 BW);

„Przeto czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami napominać każdego z was. A teraz poruczam was Panu i słowu łaski jego, które ma moc zbudować i dać wam dziedzictwo między wszystkimi uświęconymi.” (DzAp 20,31-32 BW);

„Dlatego miejcie się na baczności i pamiętajcie, że przez trzy lata, dniem i nocą, nie przestawałem ze łzami napominać was wszystkich. Teraz polecam was Bogu i Jego słowu łaski. Ono może was umocnić i udzielić wam dóbr przeznaczonych dla wszystkich świętych.” (DzAp 20,31-32 Pau).

3. Czy głoszenie Ewangelii spotyka się z akceptacją wszystkich słuchaczy?
    2 Tym 4,3-4; Jan 11,45-54

„Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań - ponieważ ich uszy świerzbią - będą sobie mnożyli nauczycieli. Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom.” (2 Tym 4,3-4 BT4);

„Albowiem przyjdzie czas, że zdrowej nauki nie ścierpią, ale według swoich upodobań nazbierają sobie nauczycieli, żądni tego, co ucho łechce, i odwrócą ucho od prawdy, a zwrócą się ku baśniom.” (2Tym 4,3-4 BW);

„Wielu więc z Żydów, którzy przyszli do Marii i ujrzeli to, czego dokonał Jezus, uwierzyło w niego. A niektórzy z nich odeszli do faryzeuszów i powiedzieli im, czego dokonał Jezus. Tedy arcykapłani i faryzeusze zwołali Radę Najwyższą i mówili: Cóż uczynimy? Człowiek ten dokonuje wielu cudów. Jeśli go tak zostawimy, wszyscy uwierzą w niego; wtedy przyjdą Rzymianie i zabiorą naszą świątynię i nasz naród. A jeden z nich, Kaifasz, który tego roku był arcykapłanem, rzekł do nich: Wy nic nie wiecie, i nie myślicie, że lepiej jest dla nas, by jeden człowiek umarł za lud, niż żeby wszystek ten lud zginął. A tego nie mówił sam z siebie, ale jako arcykapłan w owym roku prorokował, że Jezus miał umrzeć za naród. A nie tylko za naród, lecz też aby zebrać w jedno rozproszone dzieci Boże. Od tego też dnia naradzali się, aby go zabić. Jezus więc już nie chodził jawnie między Żydami, ale odszedł stamtąd do krainy w pobliżu pustyni, do miasta zwanego Efraim, i tam przebywał wraz z uczniami.” (Jan 11,45-54 BW).

4. Jaką postawę musimy zajmować w obliczu przeciwności i zagrożeń?
    2 Tym 4,5; Jak 1,12        

„Ty zaś czuwaj zawsze, nie ustawaj w trudach, prowadź dzieło głoszenia Ewangelii, spełniając w ten sposób swoje posługiwanie." (2 Tym 4,5 BR);

„A ty trzeźwo patrz na wszystko, znoś trudy, wykonuj zadanie głosiciela ewangelii, służbie swojej całkowicie się oddaj.” (2 Tym 4,5 BP);

„Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go miłują.” (Jak 1,12 BW);

„Szczęśliwy ten człowiek, który zwycięży pokusę! Gdy bowiem ostoi się w próbie, otrzyma wieniec życia, jaki Pan obiecał tym, którzy Go miłują.” (Jak 1,12 BP).

5. O jakiej smutnej przyszłości pisze Ap. Paweł?
    2 Tym 4,6-8; 1 Kor 4,9-13

„Albowiem już niebawem będę złożony w ofierze, a czas rozstania mego z życiem nadszedł. Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem; a teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście Jego.” (2 Tym 4,6-8 BW);

„Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.” (2 Tym 4,6-8 BT4);

„Wydaje mi się bowiem, że Bóg nas, apostołów, wyznaczył jako ostatnich, jakby na śmierć skazanych. Staliśmy się bowiem widowiskiem światu, aniołom i ludziom; my głupi dla Chrystusa, wy mądrzy w Chrystusie, my niemocni, wy mocni; wy doznajecie szacunku, a my wzgardy. Aż do tej chwili łakniemy i cierpimy pragnienie, brak nam odzieży, jesteśmy policzkowani i skazani na tułaczkę, i utrudzeni pracą rąk własnych. Błogosławimy, gdy nam złorzeczą, znosimy, gdy nas prześladują; dobrym słowem odpowiadamy, gdy nas spotwarzają. Staliśmy się jakby śmieciem tego świata i odrazą dla wszystkich aż do tej chwili.” (1 Kor 4,9-13 BT4)

6. Jakie  w  Twoim  życiu  wymierne  korzyści  przynosi  służba  Bogu,   czy  przebiega ona bez zakłóceń?