Lekcja 42 ------- 15.10.2016 r.
„Czuwajcie, trwajcie w wierze, bądźcie mężni, bądźcie mocni. Wszystko niech się dzieje u was w miłości.” (1 Kor 16,13.14 BW).
1. Gdzie zamierzał udać się Paweł po służbie misyjnej w Efezie i innych miastach greckich?
DzAp 20,16
„Paweł postanowił ominąć Efez, aby zbyt długo nie zatrzymywać się w Azji. Spieszył się bowiem, aby jeśli to tylko możliwe, przybyć do Jerozolimy na święto Pięćdziesiątnicy.” (DzAp 20,16 Pau);
„Albowiem Paweł postanowił minąć Efez, aby nie tracić już więcej czasu w Azji; śpieszył się bowiem, aby, jeśli to możliwe, być na Zielone Święta w Jerozolimie.” (DzAp 20,16 BW).
2. Co apostoł uczynił przed podróżą?
DzAp 20,17-21
„Z Miletu posłał po starszych Kościoła z Efezu Gdy przed nim stanęli, powiedział do nich: „Wiadomo wam, jak od pierwszego dnia mego pobytu w Azji cały czas spędzałem z wami. Jak służyłem Panu z całym oddaniem we łzach, doświadczeniach i zasadzkach, jakie na mnie zgotowali Żydzi. Nie uchylałem się też od głoszenia wam tego, co pożyteczne, nauczałem was publicznie i po domach. Niosłem świadectwo Żydom i Grekom, by się nawrócili do Boga i uwierzyli w Pana naszego Jezusa.” (DzAp 20,17-21 BP);
„A posławszy z Miletu do Efezu, wezwał starszych zboru. A gdy stawili się u niego, rzekł im: Wy wiecie od pierwszego dnia, gdy stanąłem w Azji, jak byłem przez cały czas z wami, i jak służyłem Panu z całą pokorą wśród łez i doświadczeń, które na mnie przychodziły z powodu zasadzek Żydów, jak nie uchylałem się od zwiastowania wam wszystkiego, co pożyteczne, od nauczania was publicznie i po domach, wzywając zarówno Żydów, jak i Greków do upamiętania się przed Bogiem i do wiary w Pana naszego, Jezusa.” (DzAp 20,17-21 BW).
3. Czego świadomy był Paweł?
DzAp 20,22.23
„A teraz, przynaglany Duchem, udaję się do Jerozolimy; nie wiem, co mnie tam spotka oprócz tego, że czekają mnie więzy i utrapienia, o czym zapewnia mnie Duch Święty w każdym mieście.” (DzAp 20,22-23 BT2);
„Teraz zaś, ulegając natchnieniom Ducha Świętego, udaję się do Jerozolimy, gdzie nawet nie wiem, co może mnie spotkać. Jedno wiem na pewno: czeka mnie tam nowe uwięzienie i liczne utrapienia, co zapowiada mi Duch Święty w każdym mieście.” (DzAp 20,22.23 BR).
4. Jakie słowa padły z ust Pawła i jak je uzasadnił?
DzAp 20,26.27
„Dlatego oświadczam wam dzisiaj: Nie jestem winien niczyjej krwi, bo nie uchylałem się tchórzliwie od głoszenia wam całej woli Bożej.” (DzAp 20,26.27 BT4);
„Dlatego oświadczam przed wami w dniu dzisiejszym, że nie jestem winien niczyjej krwi; nie uchylałem się bowiem od zwiastowania wam całej woli Bożej.” (DzAp 20,26.27 BW);
„Dlatego też zapewniam was uroczyście w dniu dzisiejszym, że nie ja poniosę winę, jeżeli który z was pójdzie na zatracenie. Bo nie uchylam się od obowiązku głoszenia wam całej woli Bożej.” (DzAp 20,26.27 Kow).
5. Jakie przestrogi otrzymali starsi zborów?
DzAp 20,28-36
„Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią. Ja wiem, że po odejściu moim wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając trzody, nawet spomiędzy was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą. Przeto czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami napominać każdego z was. A teraz poruczam was Panu i słowu łaski jego, które ma moc zbudować i dać wam dziedzictwo między wszystkimi uświęconymi. Srebra ani złota, ani szaty niczyjej nie pożądałem. Sami wiecie, że te oto ręce służyły zaspokojeniu potrzeb moich i tych, którzy są ze mną. W tym wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowo Pana Jezusa, który sam powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać. A to powiedziawszy, padł na kolana swoje wraz z nimi wszystkimi i modlił się.” (DzAp 20,28-36 BW);
„Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów. Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was. A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski władnemu zbudować i dać dziedzictwo ze wszystkimi świętymi. Nie pożądałem srebra ani złota, ani szaty niczyjej. Sami wiecie, że te ręce zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy. We wszystkim pokazałem wam, że tak pracując trzeba wspierać słabych i pamiętać o słowach Pana Jezusa, który powiedział: „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu”. Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi.” (DzAp 20,28-36 BT4).
6. Jakie obawy potwierdziły się w życiu Efezjan?
Ef 4,1-2; 4,22-27; 5,11.12
„Proszę was tedy ja więzień w Panu, abyście chodzili tak, jako przystoi na powołanie, którem jesteście powołani; Ze wszelaką pokorą i cichością, i z nieskwapliwością, znosząc jedni drugich w miłości.” (Ef 4,1.2 BG);
„Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze, z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości.” (Ef 4,1.2 BW);
„Zachęcam was więc ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, w którym zostaliście powołani, z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości.” (Ef 4,1.2 BPD);
„Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze, i odnówcie się w duchu umysłu waszego, a obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy. Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich. Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym, nie dawajcie diabłu przystępu.” (Ef 4,22-27 BW);
„Że należy odrzucić starego człowieka z jego wcześniejszym sposobem życia, człowieka niszczonego przez zwodnicze żądze. Pozwólcie się odnawiać Duchowi w waszym myśleniu i przyobleczcie się w nowego człowieka, stworzonego zamysłem Boga w sprawiedliwości i prawdziwej świętości. Dlatego odrzućcie kłamstwo i niech każdy mówi prawdę swemu bliźniemu, bo wszyscy tworzymy jedno. Gniewajcie się, ale nie grzeszcie: niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem. I nie dawajcie miejsca diabłu!” (Ef 4,22-27 Pau);
„I nie miejcie nic wspólnego z bezowocnymi czynami ciemności, co więcej, piętnujcie je. Bo nawet wstyd mówić o tym, czego oni w skrytości się dopuszczają.” (Ef 5,11.12 BP);
„I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując, nawracajcie [tamtych]! O tym bowiem, co u nich się dzieje po kryjomu, wstyd nawet mówić.” (Ef 5,11.12 BT4);
„I nie uczestniczcie w bezowocnych uczynkami ciemności, ale je raczej karćcie, bo o tym, co się potajemnie wśród nich dzieje, wstyd i mówić.” (Ef 5,11.12 BPD).
7. Skąd Paweł wiedział o niebezpieczeństwach, jakie czyhają na wierzących?
8. Co powinno być niezbędnym wyposażeniem każdego chrześcijanina?
Ef 5,10-18
„Starajcie się rozeznać, co podoba się Panu i nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności. Co więcej, ukazujcie je, bo aż wstyd mówić o tym, co u nich dzieje się po kryjomu. Wszystko natomiast, co jest ukazane, wychodzi na jaw dzięki światłu. Wszystko bowiem, co zostaje ujawnione, jest światłem. Dlatego powiedziano: Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a oświeci cię Chrystus. Uważajcie więc, jak postępujecie: nie jak niemądrzy, ale jako mądrzy. Wykorzystujcie okazję, bo dni są złe. Dlatego nie bądźcie nierozumni, ale starajcie się pojąć, jaka jest wola Pana. Nie upijajcie się winem, przez co dochodzi do rozwiązłości, lecz napełniajcie się Duchem.” (Ef 5,10-18 Pau);
„Starajcie się też zawsze o to, co miłe Panu, i nie miejcie nic wspólnego z tymi, którzy dopuszczają się uczynków ciemności. Starajcie się raczej odwieść ich od złego. Wstyd nawet mówić o tym, czego ci ludzie dokonują w skrytości. Kiedy zaś wszystkie te uczynki wyjdą na jaw, wtedy dopiero okaże się, czym naprawdę są. Wszystko bowiem, co zostaje dokładnie ujawnione, staje się światłością. Dlatego też jest powiedziane: Przebudź się, ty, który śpisz, i powstań spomiędzy umarłych, a Chrystus olśni cię swoim światłem. Badajcie więc sami wasze postępowanie, żyjcie jak ludzie rozsądni, a nie jak głupi. Wykorzystujcie każdą sposobność [by dobrze czynić], bo dni są złe. Nie bądźcie więc nierozsądni, lecz starajcie się zrozumieć, jaka jest [względem was] wola Pana. Nie upijajcie się też winem, bo to was doprowadzi do rozwiązłości, lecz bądźcie pełni Ducha [Świętego].” (Ef 5,10-18 BR).