Lekcja 19 - 07.05.2016 r.
„Ukórzcie się więc pod mocną rękę Bożą, aby was wywyższył czasu swego.” (1 Ptr 5,6 BW).
1. Do jakiej grupy ludzi zwraca się z pouczeniem apostoł Piotr? Kim oni są?
1 Pt 5,1; por. DzAp 14,23; 15,2; 20,17; 1 Tym 5,17; Tyt 1,5
„Starszych więc wśród was napominam, jako również starszy i świadek cierpień Chrystusowych oraz współuczestnik chwały, która ma się objawić.” (1 Ptr 5,1 BW);
„Starszych więc, którzy są wśród was, proszę, ja również starszy, a przy tym świadek Chrystusowych cierpień oraz uczestnik tej chwały, która ma się objawić.” (1 Ptr 5,1 BP);
„Starszych wśród was zachęcam, jako współstarszy, świadek cierpień Chrystusa oraz uczestnik mającej się objawić chwały.” (1 Ptr 5,1 NBG);
„A gdy przez wkładanie rąk wyznaczyli im w każdym zborze starszych, wśród modlitw i postów poruczyli ich Panu, w którego uwierzyli.” (DzAp 14,23 BW);
„Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.” (DzAp 14,23 BT2);
„Ponieważ wywołało to niemałe zamieszanie i spór między nimi a Pawłem i Barnabą, dlatego postanowili, że Paweł i Barnaba oraz kilku innych spośród nich udadzą się w tej sprawie do apostołów i starszych w Jerozolimie.” (DzAp 15,2 BP);
„Między Pawłem i Barnabą z jednej strony a tymi ludźmi z drugiej strony doszło więc do różnicy zdań i do silnego zatargu. Postanowiono zatem, że Paweł i Barnaba oraz niektórzy inni spośród nich udadzą się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do apostołów i prezbiterów.” (DzAp 15,2 Kow);
„Zaś z Miletu posłał do Efezu i przywołał do siebie starszych zgromadzenia wybranych.” (DzAp 20,17 NBG);
„Z Miletu posłał po starszych Kościoła z Efezu.” (DzAp 20,17 BP);
„Starszym, którzy dobrze swój urząd sprawują, należy oddawać podwójną cześć, zwłaszcza tym, którzy podjęli się zwiastowania Słowa i nauczania.” (1 Tym 5,17 BW);
„Starsi, którzy dobrze przewodniczą wspólnocie, a zwłaszcza ci, którzy trudzą się przy głoszeniu słowa i nauczaniu, niech będą otaczani szczególnym szacunkiem.” (1 Tym 5,17 Pau);
„Pozostawiłem cię na Krecie w tym celu, abyś uporządkował to, co pozostało do zrobienia, i ustanowił po miastach starszych, jak ci nakazałem.” (Tyt 1,5 BW);
„Zostawiłem cię na Krecie w tym celu, żebyś uporządkował resztę spraw i ustanowił w miastach prezbiterów, tak jak ci poleciłem.” (Tyt 1,5 BP).
2. Czy funkcja starszych wśród ludu Bożego jest czymś nowym?
2 Mjż 3,16.18; 12,21; 24,1; Joz 23,2
„Idź, zgromadź starszych Israela i im powiedz: Objawił mi się WIEKUISTY, Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Ic'haka i Jakóba, i powiedział: Spojrzałem na was oraz na to, co wam uczyniono w Micraim. (…) Więc usłuchają twojego głosu. Zatem przyjdziesz, ty oraz starsi Israela, do króla Micraimu i mu powiecie: Objawił się nam WIEKUISTY, Bóg Ebrejczyków; dlatego chcemy pójść przez trzy dni drogą do pustyni, aby złożyć ofiary naszemu Bogu, WIEKUISTEMU.” (2 Mjż 3,16.18 NBG);
„Idź, zgromadź starszyznę Izraela i powiedz im: "Ukazał mi się Jahwe, Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, i powiedział: Pilnie baczę na was i na to, co was spotyka w Egipcie (…) Oni usłuchają twego głosu, a zatem ty i starszyzna izraelska pójdziecie do króla Egiptu i powiecie do niego: „Jahwe, Bóg Hebrajczyków, ukazał się nam. Teraz więc chcemy oddalić się o trzy dni drogi na pustynię i złożyć ofiarę swemu Bogu Jahwe”.” (2 Mjż 3,16.18 BP);
„Mojżesz zwołał wszystkich starszych Izraela i rzekł do nich: Odłączcie i weźcie baranka dla waszych rodzin i zabijcie jako paschę.” (2 Mjż 12,21 BT4);
„I zwołał Mojżesz wszystkich starszych Israela, i rzekł do nich: „Sprowadźcie i weźcie sobie jagnięta, według rodzin swoich, a zarznijcie ofiarę paschalną”.” (2 Mjż 12,21 Tora I.Cylkowa);
„I rzekł Jahwe do Mojżesza: Wejdźcie do Jahwe, ty i Aaron, Nadab i Abihu oraz siedemdziesięciu ze starszych Izraela, i pokłońcie się Jahwe z daleka.” (2 Mjż 24,1 BR);
„A do Mojżesza rzekł: Podejdź ku Wiekuistemu, Ty i Ahron, Nadab i Abihu, i siedemdziesięciu ze starszyzny Israela; a wy ukłonicie się z dala.” (2 Mjż 24,1 Tora I. Cylkowa);
„Zwołał Jozue całego Izraela, jego starszych, naczelników, sędziów i przełożonych i rzekł do nich: Postarzałem się i posunąłem się w latach.” (Joz 23,2 BW);
„Zawezwał wówczas całego Izraela, jego starszyznę, wodzów, sędziów, przełożonych i rzekł do nich: Stary już jestem i podeszły wiekiem.” (Joz 23,2 BP).
3. Jakie kwalifikacje powinni mieć Ci, którzy chcą szczególnie służyć w Kościele Chrystusa?
1 Tym 3,1-9
„Prawdziwa to mowa: Kto o biskupstwo się ubiega, pięknej pracy pragnie. Biskup zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, umiarkowany, przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel, nie oddający się pijaństwu, nie zadzierzysty, lecz łagodny, nie swarliwy, nie chciwy na grosz, który by własnym domem dobrze zarządzał, dzieci trzymał w posłuszeństwie i wszelkiej uczciwości, bo jeżeli ktoś nie potrafi własnym domem zarządzać, jakże będzie mógł mieć na pieczy Kościół Boży? Nie może to być dopiero co nawrócony, gdyż mógłby wzbić się w pychę i popaść w potępienie diabelskie. A powinien też cieszyć się dobrym imieniem u tych, którzy do nas nie należą, aby nie narazić się na zarzuty i nie popaść w sidła diabelskie. Również diakoni mają być uczciwi, nie dwulicowi, nie nałogowi pijacy, nie chciwi brudnego zysku, zachowujący tajemnicę wiary wraz z czystym sumieniem.” (1 Tym 3,1-9 BW);
„Godna to wiary nauka: ten, kto ubiega się o biskupstwo, pragnie podjąć się pięknego zadania. A zatem - biskupem ma być człowiek bez zarzutu, mąż jednej żony, trzeźwy, skromny, przyzwoity, gościnny, przykładny, nie upijający się, nie awanturnik, ale człowiek łagodny, niekłótliwy, niechciwy pieniędzy. Niech umie dobrze kierować własnym domem, utrzymując dzieci w posłuszeństwie i wszelkiej przyzwoitości. Bo kto własnym domem nie umie kierować, jakżeż potrafi dbać o Kościół Boży? Nie może to być człowiek świeżo nawrócony, by go nie zaślepiła pycha i by nie popadł w diabelskie potępienie. Powinien też mieć dobre świadectwo ze strony tych, którzy nie należą do nas, żeby nie dostał się na ludzkie języki i w sidła diabelskie. Diakonami tak samo mają być ludzie przyzwoici, dotrzymującą słowa, nie nadużywający wina ani też niechciwi brudnego zysku. Niechaj tajemnicę wiary noszą w czystym sumieniu.” (1 Tym 3,1-9 BP).
4. Na czym ma polegać i jak powinna wyglądać służba starszych w Kościele? Jakie elementy są szczególnie ważne?
1 Pt 5,2.3
„Paście powierzoną wam trzodę Bożą, czuwając nad nią, nie z przymusu, lecz z oddaniem, po Bożemu, nie dla brudnego zysku, lecz ze szczerej chęci, i nie jak ci, którzy dają odczuć swą władzę nad wspólnotami, ale jak ci, którzy stanowią wzór dla trzody.” (1 Pt 5,2.3 BP);
„Pilnujcie trzody Bożej, która jest przy was. Czyńcie to nie pod przymusem, ale z własnej woli, jak tego pragnie Bóg; nie dla brudnego zysku, lecz bezinteresownie, z całym oddaniem się; nie jak ci, którzy swoją władzą uciskają gminy, lecz będąc zawsze przykładem dla owczarni.” (1 Pt 5,2.3 BR).
5. Co i kiedy będzie nagrodą dla starszych sprawujących należycie swą służbę?
1 Pt 5,4; por. 2 Tym 4,8; Jak 1,12; 1 Kor 15,58
„A gdy się ukaże Książę pasterzy, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały.” (1 Ptr 5,4 JW);
„A gdy się objawi Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnącą koronę chwały.” (1 Ptr 5,4 BUG);
„A gdy się ukaże Arcypasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały.” (1 Ptr 5,4 BPD);
„Zatem odłożona mi jest korona sprawiedliwości, którą mi odda w on dzień Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali sławne przyjście jego.” (2 Tym 4,8 BG);
„Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.” (2 Tym 4,8 BT2);
„Teraz czeka mnie już tylko sprawiedliwie zasłużony wieniec zwycięstwa. Przekaże mi go w owym dniu Pan, Sędzia sprawiedliwy. Zresztą nagrodzi On nie tylko mnie, lecz także wszystkich, którzy z miłością oczekują na Jego przyjście.” (2 Tym 4,8 BR);
„Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go miłują.” (Jak 1,12 BW);
„Szczęśliwy ten człowiek, który zwycięży pokusę! Gdy bowiem ostoi się w próbie, otrzyma wieniec życia, jaki Pan obiecał tym, którzy Go miłują.” (Jak 1,12 BP);
„Błogosławiony mąż, który wytrwa w doświadczeniu! Gdy zwycięsko przerwa próbę, otrzyma wieniec żywota, który przyobiecał Bóg tym, którzy go miłują.” (Jak 1,12 Kow);
„Bracia moi umiłowani, bądźcie więc wytrwali, niezachwiani, bez reszty oddani dziełu Pana. Zawsze pamiętajcie, że dzięki Panu wasz trud nie jest daremny.” (1 Kor 15,58 Pau);
„A zatem, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niewzruszeni, wyróżniajcie się zawsze w pracy dla Pana, wiedząc o tym, że wasz trud dla Niego nie jest daremny.” (1 Kor 15,58 BP).
6. Jakie stosunki powinny panować między młodszymi a starszymi? Co jest wartością nadrzędną? W czym się ona objawia?
1 Pt 5,5; por. Mt 11,29; Przyp 15,33; Hbr 13,7.17
„Także, młodsi! bądźcie poddani starszym, a wszyscy jedni drugim bądźcie poddani. Pokorą bądźcie wewnątrz ozdobieni, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje.” (1 Ptr 5,5 BG);
„Tak samo wy, młodzieńcy, bądźcie poddani starszym. Wszyscy zaś wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje.” (1 Ptr 5,5 BT2);
„Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.” (Mt 11,29 BT4);
„Weźcie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla dusz waszych.” (Mt 11,29 BP);
„Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo ja jestem życzliwy i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla waszych dusz.” (Mt 11,29 NBG);
„Bojaźń Jahwe jest szkołą mądrości, pokora poprzedza sławę.” (Przyp 15,33 BT2);
„Bojaźń WIEKUISTEGO jest ćwiczeniem ku mądrości, a pokora wyprzedza sławę.” (Przyp 15,33 NBG);
„Pamiętajcie na wodzów waszych, którzy wam głosili Słowo Boże, a rozpatrując koniec ich życia, naśladujcie wiarę ich (…) Bądźcie posłuszni przewodnikom waszym i bądźcie im ulegli; oni to bowiem czuwają nad duszami waszymi i zdadzą z tego sprawę; niechże to czynią z radością, a nie ze wzdychaniem, gdyż to wyszłoby wam na szkodę. (Hbr 13,7.17 BW);
„Pamiętajcie o swych przełożonych, którzy głosili wam słowo Boże, i rozpamiętując koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę. (…) Ufajcie waszym przełożonym i bądźcie im posłuszni, bo oni odpowiadając za was czuwają nad waszymi duszami. Niech czynią to z radością a nie z narzekaniem, bo to przyniosłoby wam szkodę.” (Hbr 13,7.17 BP);
„Pamiętajcie o waszych przywódcach, którzy wam zwiastowali Słowo Boże, i rozpatrując koniec ich życiowej drogi, naśladujcie ich wiarę. (…) Bądźcie posłuszni i ulegli swoim przewodnikom, oni bowiem czuwają nad waszymi duszami i zdadzą z tego sprawę; niech to czynią z radością, a nie z narzekaniem, bo to nie wyszłoby wam na korzyść.” (Hbr 13,7.17 BPD).
7. Jaka droga prowadzi do ostatecznego wywyższenia?
1 Pt 5,6.7
„Uniżajcież się tedy pod mocną ręką Bożą, aby was wywyższył czasu swego; Wszystko staranie wasze wrzuciwszy na niego, gdyż on ma pieczę o was. .” (1 Ptr 5,6.7 BG);
„Ukórzcie się więc pod mocną rękę Bożą, aby was wywyższył czasu swego. Wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie. ” (1 Ptr 5,6.7 BW);
„Uniżcie się przed potężną ręką Boga, aby was wywyższył w odpowiednim czasie! Powierzcie Mu wszystkie swoje zmartwienia, a On zatroszczy się o was.” (1 Pt 5,6.7 Pau);
„Tak więc ukórzcie się pod mocną ręką Boga, a Bóg wywyższy was za to w odpowiedniej chwili. We wszystkich potrzebach waszych zaufajcie Jemu, gdyż On troszczy się o was. ” (1 Ptr 5,6.7 BR).