Spotkanie Judasza z Jezusem

Tekst przewodni: Ps 41,10

Nawet przyjaciel mój, któremu zaufałem, Który jadł mój chleb, Podniósł piętę przeciwko mnie.” (Ps 41,10 BW);

1. Co od Jezusa otrzymał Judasz, jako jeden z 12 uczniów?
Mt 10,1-4; Mk 3,14-15.19

Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.
A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.” (Mt 10,1-4 BT);

I powołał Dwunastu, których też nazwał apostołami, aby z Nim byli i aby ich posyłać do głoszenia,oraz aby mieli władzę wypędzać demony. (...) i Judasza Iskariotę, który też Go wydał.” (Mk 3,14-15.19 BPD).

2. Jaką decyzję podejmował wówczas Jezus?
Mk 3,13

Potem wszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego.” (Mk 3,13 BT).

3. Co było udziałem Judasza w czasie działalności Jezusa i uczniów?
Łk 9,1.2.6

I zwoławszy dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi demonami i moc uzdrawiania chorób. I posłał ich, aby głosili Królestwo Boże i uzdrawiali. (…) Wyszedłszy więc, obchodzili wioski, zwiastując dobrą nowinę i wszędzie uzdrawiając.” (Łk 9,1.2.6 BT);

Zwoławszy Dwunastu [apostołów] udzielił im mocy i władzy nad wszystkimi szatanami i dał im moc leczenia chorób. Potem rozesłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych.(...) Uczniowie więc wybrali się w drogę i szli z osady do osady głosząc wszędzie Ewangelię i uzdrawiając chorych.” (Łk 9,1.2.6 Kow).

4. Co zmieniło się w sercu Judasza z biegiem czasu?
Jan 12,4-7; Jan 6,70-71

Wtedy Judasz Iskariota, jeden z Jego uczniów, który miał Go wydać, powiedział: Dlaczego nie sprzedano tych perfum za trzysta denarów i nie rozdano (pieniędzy) ubogim? Powiedział to zaś nie dlatego, że zależało mu na ubogich, ale dlatego, że był złodziejem, a ponieważ miał sakiewkę, podkradał to, co wkładano. Wówczas Jezus powiedział: Zostaw ją, gdyż zachowała to na dzień mojego pogrzebu.” (Jan 12,4-7 BPD);

A jeden z Jego uczniów, Judasz Iskariota, który miał Go wydać, mówi: Czemu nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim? A powiedział to nie dlatego, że troszczył się o ubogich, ale dlatego, że był złodziejem i mając trzos, podkradał z tego, co doń wkładano. Powiedział więc Jezus: Daj jej spokój. Zachowała ten olejek na dzień mojego pogrzebu.” (Jan 12,4-7 BP);

Na to rzekł do nich Jezus: Czyż nie wybrałem was dwunastu? A jeden z was jest diabłem. Mówił zaś o Judaszu, synu Szymona Iskarioty. Ten bowiem – jeden z Dwunastu – miał Go wydać.” (Jan 6,70-71 BT);

Jezus odpowiedział im: Czy nie dwunastu was wybrałem? Ale jeden z was jest diabłem. I mówił o Judaszu, synu Szymona z Kariotu, bo ten miał go wydać, a był jednym z dwunastu.” (Jan 6,70-71 BW).

5. Jak daleko zabrnął Judasz w swoim postępowaniu?
Łk 22,3-6; Mt 26,14-16

Wtedy szatan wstąpił w Judasza, zwanego Iskariotą, który był jednym z Dwunastu. Poszedł więc i zmówił się z arcykapłanami oraz dowódcami straży, jak ma im Go wydać. Ucieszyli się i ułożyli się z nim, że dadzą mu pieniądze. On zgodził się i szukał sposobności, żeby im Go wydać bez [wiedzy] tłumu.” (Łk 22,3-6 BT);

Wtedy szatan wszedł w Judasza, zwanego Iskariotą, który był z grona dwunastu. Poszedł więc i umówił się z naczelnymi kapłanami i przełożonymi [świątyni], jak ma im go wydać. A oni ucieszyli się i umówili się z nim, że dadzą mu pieniądze. On się zgodził i szukał sposobności, aby im go wydać z dala od tłumu.” (Łk 22,3-6 BUG);

Wtedy jeden z Dwunastu zwany Judaszem Iskariotą udał się do arcykapłanów i powiedział: Ile mi dacie, jeśli Go wam wydam? "Oni zaś postanowili dać" mu "trzydzieści srebrników". I od tej chwili szukał sposobności, aby Go wydać.” (Mt 26,14-16 BP).

6. W jakim szczególnym momencie Jezus ostrzegł Judasza i dał mu szansę na zmianę postępowania?
Mt 26,21-25; Jan 13,18-19.21-30

I gdy oni jedli, rzekł: Zaprawdę powiadam wam, iż jeden z was wyda mnie. I bardzo zasmuceni poczęli mówić do niego jeden po drugim: Chyba nie ja, Panie? A On, odpowiadając, rzekł: Kto ze mną umaczał rękę w misie, ten mnie wyda. Syn Człowieczy wprawdzie odchodzi, jak o nim napisano, ale biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany! Lepiej by mu było, gdyby się ów człowiek nie urodził. A odpowiadając Judasz, który go wydał, rzekł: Chyba nie ja, Mistrzu? Powiedział mu: Ty powiedziałeś.” (Mt 26,21-25 BW);

A gdy jedli, rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda. Bardzo tym zasmuceni, zaczęli pytać jeden przez drugiego: Chyba nie ja, Panie? On zaś odpowiedział: Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie, ten Mnie wyda. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził. Wtedy Judasz, który miał Go wydać, rzekł: Czyżbym ja, Rabbi? Odpowiedział mu: Tak, ty.” (Mt 26,21-25 BT);

Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz trzeba, aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę. Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście gdy się stanie, uwierzyli, że JA JESTEM. (…) To powiedziawszy, Jezus wzruszył się do głębi i tak oświadczył: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeden z was Mnie wyda. Spoglądali uczniowie jeden na drugiego, niepewni, o kim mówi. Jeden z Jego uczniów ten, którego Jezus miłował spoczywał na Jego piersi. Jemu to dał znak Szymon Piotr i rzekł do niego: Kto to jest? O kim mówi? Ten, oparłszy się zaraz na piersi Jezusa, rzekł do Niego: Panie, któż to jest? Jezus odparł: To ten, dla którego umoczę kawałek chleba i podam mu. Umoczywszy więc kawałek chleba, wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty. A po spożyciu kawałka chleba wstąpił w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: Co masz uczynić, czyń prędzej! Nikt jednak z biesiadników nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. Ponieważ Judasz miał pieczę nad trzosem, niektórzy sądzili, że Jezus powiedział do niego: Zakup, czego nam potrzeba na święto, albo żeby dał coś ubogim. On więc po spożyciu kawałka chleba zaraz wyszedł. A była noc.” (Jan 13,18-19.21-30 BT);

Nie mówię tego o was wszystkich. Wiem ja, których wybrałem. Lecz Pismo musi się spełnić: ten, który pożywa chleba mego, podniósł przeciwko mnie piętę swoją. Mówię wam o tym już teraz, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się stanie, że to do mnie się odnosi. (…) Po tych słowach wzruszył się Jezus w duchu i rzekł: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeden z was mnie zdradzi”. Uczniowie spoglądali jeden na drugiego, bo nie wiedzieli, o kim mówi. Jeden z uczniów jego, którego Jezus szczególnie miłował, siedział przy boku Jezusa. Szymon Piotr dał mu znak i rzekł mu: „Zapytaj, o kim mówi”. A on opierając się o pierś Jezusa zapytał: „Panie, kto to jest?” Jezus odrzekł: „To ten, dla którego umoczę kawałek chleba i podam mu go”. I umoczył kawałek chleba, wziął go i podał Judaszowi, synowi Szymona Iszkariota. A po spożyciu tego chleba w tejże chwili wstąpił weń szatan. Jezus rzekł do niego: „Co masz uczynić, czyń szybko!” Żaden z biesiadników nie zrozumiał, po co mu tak mówił. A ponieważ Judasz miał trzos, przypuszczali niektórzy, że Jezus chciał mu powiedzieć: Zakup, czego nam potrzeba na święto, albo że ma dać coś ubogim. On zaś spożywszy kąsek wyszedł natychmiast. A była noc.” (Jan 13,18-19.21-30 Kow).

7. Jaki był koniec życia Judasza?
Mt 27,3-5

Kiedy Judasz, który Go wydał, zobaczył, że Go skazano, poczuł wyrzuty sumienia i odniósł trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym, mówiąc: Zgrzeszyłem, wydając człowieka niewinnego. Lecz oni odpowiedzieli: Co nam do tego? To twoja rzecz! Wrzucił więc pieniądze do świątyni, odszedł stamtąd i powiesił się.” (Mt 27,3-5 BP);

A Judasz, ten, który Go zdradził, widząc, że został skazany, poczuł żal. Odniósł tedy trzydzieści srebrników najwyższym kapłanom i starszym ludu mówiąc: Zgrzeszyłem wydając krew niewinną. A oni odpowiedzieli: Co nam do tego? To twoja sprawa. Rzuciwszy tedy srebrniki do przybytku, oddalił się, a potem poszedł i powiesił się.” (Mt 27,3-5 BR).

8. Jakie proroctwa o Judaszu przypomnieli sobie apostołowie i jakie działania podjęli?
Ps 41,10; DzAp 1,16-26

„„Nawet przyjaciel mój, któremu zaufałem, Który jadł mój chleb, Podniósł piętę przeciwko mnie.” (Ps 41,10 BW);

Nawet przyjaciel mój, na którym polegałem i który chleb mój spożywał, podstępnie przeciw mnie wystąpił.” (Ps 41,10 BP);

Nawet ten, któremu jak przyjacielowi zaufałem, a który żywił się moim chlebem, teraz na mnie nastaje.” (Ps 41,10 BR).

Nawet człowiek, z którym pokój miałem, któremu ufałem, który jadał chleb mój, wielkie przeciw mnie uczynił podejście.” (Ps 41,10 JW).

Bracia! Musiały się wypełnić słowa zapowiedziane przez Ducha Świętego ustami Dawida o Judaszu, który stanął na czele tych, którzy pojmali Jezusa, choć był przecież jednym z nas, to znaczy miał udział w tym samym posługiwaniu. Otrzymawszy za tę niegodziwość zapłatę, kupił rolę. Powiesił się, pękł na pół i wypłynęły z niego wszystkie wnętrzności. Wiadome to było wszystkim mieszkańcom Jerozolimy, tak że rola ta została nazwana Hakeldamach, to znaczy pole krwi. Napisano bowiem w Księdze Psalmów: „Niech dom jego stanie się pusty i niech nikt w nim nie zamieszkuje”, a „obowiązki jego niech przejmie inny”. Dlatego trzeba, aby to był jeden spośród tych, którzy z nami chodzili przez cały czas przebywania Pana Jezusa, od chrztu Jana aż do dnia wniebowstąpienia, i wraz z nami świadczył o Jego zmartwychwstaniu.” Wysunęli dwóch: Józefa Barsabę, z przydomkiem Justus, i Macieja. I modlili się: „Panie, Ty znasz serca wszystkich, wskaż więc, którego z tych dwóch wybrałeś na miejsce Judasza do służby i posłannictwa, któremu ten się sprzeniewierzył, odchodząc na właściwe sobie miejsce”. Rozdali im losy, los padł na Macieja i dołączono go do Jedenastu.” (DzAp 1,16-26 BP);

Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu. Za pieniądze, niegodziwie zdobyte, nabył ziemię i spadłszy głową na dół, pękł na pół, i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności. Rozniosło się to wśród wszystkich mieszkańców Jeruzalem, tak że nazwano ową rolę w ich języku Hakeldamach, to znaczy: Pole Krwi. Napisano bowiem w Księdze Psalmów: Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie mieszka! A urząd jego niech inny obejmie! Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania. Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. I taką odmówili modlitwę: Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego sobie wybrałeś, by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą. I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu Apostołów.” (DzAp 1,16-26 BT).


9. Czego uczy nas historia życia Judasza?