Tekst
pamięciowy: Jer 35,15
„I
posyłam do was nieustannie i gorliwie wszystkie moje sługi,
proroków, mówiąc: Zawróćcie każdy ze swojej złej drogi i
poprawcie swoje uczynki, a nie chodźcie za cudzymi bogami, aby im
służyć, a będziecie mieszkać na ziemi, którą dałem wam i
waszym ojcom; lecz nie nakłoniliście swojego ucha i nie
usłuchaliście mnie.” (Jer 35,15 BW);
„Posyłałem
więc do was, ciągle na nowo i niestrudzenie, tylu moich sług -
proroków, żeby do was wołali: Niech każdy zawróci ze swej
przewrotnej drogi! Odmieńcie wszyscy wasze postępowanie, nie
chodźcie za obcymi bogami, aby się im kłaniać! Jeśli tak
uczynicie, będziecie mogli pozostać na ziemi, którą dałem kiedyś
waszym ojcom. Ale wyście nie nadstawiali uszu ku ich słowom, wcale
nie słuchaliście!” (Jer 35,15 BR).
1.
Jakie były główne zadania proroków?
Iz
1,2.10.18-20; Jer 15,2.3; 1 Ptr 1,10.11
„Słuchajcie,
niebiosa, nakłoń uszu, ziemio, bo Jahwe przemawia! - Jam synów
wychował i wyniósł wysoko, lecz ci mnie zdradzili.” (Iz 1,2 BP);
„Słuchajcie
niebiosa i podaj ucho ziemio, ponieważ przemawia WIEKUISTY!
Wychowałem oraz wyniosłem synów, a oni Mi się sprzeniewierzyli.”
(Iz 1,2 NBG);
„Posłuchajcie
tego, co mówi Pan, o wy przywódcy Sodomy! Weź sobie do serca prawo
naszego Boga o ty ludu Gomory!” (Iz 1,10 BR);
„Słuchajcie
słów Jahwe, książęta Sodomy! Nakłoń uszu, ludu Gomory, by
słuchać praw Boga naszego!” (Iz 1,10 BP);
„Chodźcie,
rozsądźmy - mówi Jahwe. Choć grzechy wasze są niby szkarłat,
jednak jak śnieg wybieleją; choć są jak purpura czerwone, jak
wełna staną się [białe]. Jeśli zechcecie dać posłuch, dóbr
ziemi zażywać będziecie. Lecz jeśli będziecie oporni i krnąbrni,
zginiecie niechybnie od miecza. - Zaiste, [to] usta Jahwe wyrzekły.”
(Iz 1,18-20 BP);
„Chodźcie
i spór ze Mną wiedźcie! - mówi Pan. Choćby wasze grzechy były
jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby były czerwone jak
purpura, staną się [białe] jak wełna. Jeżeli będziecie ulegli i
posłuszni, dóbr ziemskich będziecie zażywać. Ale jeśli się
zatniecie w oporze, miecz was wytępi. Albowiem usta Pańskie [to]
wyrzekły.” (Iz 1,18-20 BT);
„A
gdyby rzekli do ciebie: Dokąd mamy pójść? to odpowiedz im: Tak
mówi Pan:Kto przeznaczony na śmierć - na śmierć! Kto na miecz -
na miecz! Kto na głód - na głód! Kto na niewolę - do niewoli! I
wyznaczę dla nich cztery rodzaje kar, mówi Pan: Miecz do zabijania,
psy do rozrywania, ptactwo niebieskie i zwierzęta polne do pożerania
i niszczenia.” (Jer 15,2.3 BW);
„A
gdyby do ciebie powiedzieli: Dokąd mamy pójść? Wtedy im oświadcz:
Tak mówi WIEKUISTY: Kto na śmierć do śmierci, kto pod miecz do
miecza, kto na głód do głodu, a kto w niewolę do niewoli!
Wyznaczę im cztery rodzaje mówi WIEKUISTY: Miecz do zabijania, psy
do szarpania, ptactwo nieba oraz zwierzęta ziemi do pożerania i
tępienia.” (Jer 15,2.3 NBG);
„Tego
zbawienia poszukiwali i wypatrywali prorocy, którzy zapowiedzieli
mającą się wam okazać łaskę, chcąc dociec, na który albo na
jaki to czas wskazywał obecny w nich Duch Chrystusa, przepowiadający
mające dotknąć Chrystusa cierpienia, i następującą po nich
chwałę.” (1 Ptr 1,10.11 BPD);
„Sprawę
owego zbawienia badali dokładnie prorocy, czyli ci, którzy mówili
już dawno o łasce, jaką wy dopiero mieliście otrzymać.
Zastanawiali się nad tym, jaki będzie ów czas, na który wskazywał
działający przez nich Duch Chrystusa. On to przepowiadał mające
przyjść na Chrystusa naprzód cierpienie, a potem chwalebne
wywyższenie.” (1 Ptr 1,10.11 BR).
2. Na
co byli narażani ci mężowie Boży?
1
Krl 19,10; 22,26.27; Jer 20,1.2; 38,6
„A
on odpowiedział: Zapałałem gorliwością o [sprawy] Jahwe, Boga
Zastępów, gdyż synowie Izraela odstąpili od Twojego przymierza,
powywracali Twoje ołtarze, mieczem wycięli Twoich proroków.
Ocalałem ja jeden, ale i moje życie jest bardzo zagrożone.” (1
Krl 19,10 BR);
„A
on odpowiedział: Gorliwie stawałem w obronie Pana, Boga Zastępów,
gdyż synowie izraelscy porzucili przymierze z tobą, poburzyli twoje
ołtarze, a twoich proroków wybili mieczem. Pozostałem tylko ja
sam, lecz i tak nastają na moje życie, aby mi je odebrać.” (1
Krl 19,10 BW);
„Król
izraelski zaś rozkazał: Weź Micheasza i każ go zaprowadzić do
Amona, dowódcy miasta, i do syna królewskiego, Joasza, i powiedz:
Tak rzekł król: Wtrąćcie go do więzienia i żywcie go chlebem i
wodą jak najskąpiej aż do mego powrotu w pokoju.” (1 Krl
22,26.27 BT);
„Tymczasem
Paszchur, kapłan, syn Immera, przełożony straży Świątyni
Pańskiej, usłyszawszy słowa Jeremiasza, kazał proroka wychłostać
i wtrącić do więzienia, które się znajdowało przy bramie
Beniamina, w jej górnej części, już w obrębie Świątyni
Pańskiej.” (Jer 20,1.2 BR);
„A
kapłan Paszchur, syn Immera, naczelny nadzorca w świątyni Pana,
słuchał Jeremiasza prorokującego te słowa. I Paszchur kazał
proroka Jeremiasza wychłostać, i zakuł w dyby, które były w
Górnej Bramie Beniamina przy świątyni Pana.” (Jer 20,1.2 BW);
„Wzięli
więc Jeremiasza i wtrącili go, spuszczając na linach, do cysterny
Malkiasza, syna królewskiego, która się znajdowała na dziedzińcu
wartowni. W cysternie zaś nie było wody, lecz błoto; zanurzył się
więc Jeremiasz w błocie.” (Jer 38,6 BT);
„Rzucili
się więc na Jeremiasza i wtrącili go, spuszczając na sznurach, do
cysterny syna królewskiego Malkiasza, znajdującej się na
dziedzińcu strażnicy. W cysternie nie było już wody, tylko błoto,
w które zapadł się Jeremiasz.” (Jer 38,6 BR).
3. Co
o losie proroków mówił Pan Jezus?
Mt
23,30-35
„I
mówicie: Gdybyśmy żyli za dni ojców naszych, nie bylibyśmy ich
wspólnikami w przelaniu krwi proroków. A tak wystawiacie sobie
świadectwo, że jesteście synami tych, którzy mordowali proroków.
Wy też dopełnijcie miary ojców waszych. Węże! Plemię żmijowe!
Jakże będziecie mogli ujść przed sądem ognia piekielnego? Oto
dlatego Ja posyłam do was proroków i mędrców, i uczonych w
Piśmie, a z nich niektórych będziecie zabijać i krzyżować,
innych znowu będziecie biczować w waszych synagogach i przepędzać
z miasta do miasta. Aby obciążyła was cała sprawiedliwa krew,
przelana na ziemi - od krwi sprawiedliwego Abla aż do krwi
Zachariasza, syna Barachiaszowego, którego zabiliście między
świątynią a ołtarzem.” (Mt 23,30-35 BW);
„Oraz
mówicie: Gdybyśmy żyli za czasów naszych przodków, nie bylibyśmy
ich wspólnikami w zabójstwie proroków. Przez to sami przyznajecie,
że jesteście potomkami tych, którzy mordowali proroków.
Dopełnijcie i wy miary waszych przodków! Węże, plemię żmijowe,
jak wy możecie ujść potępienia w piekle? Dlatego oto Ja posyłam
do was proroków, mędrców i uczonych. Jednych z nich zabijecie i
ukrzyżujecie; innych będziecie biczować w waszych synagogach i
przepędzać z miasta do miasta. Tak spadnie na was cała krew
niewinna, przelana na ziemi, począwszy od krwi Abla sprawiedliwego
aż do krwi Zachariasza, syna Barachiasza, którego zamordowaliście
między przybytkiem a ołtarzem.” (Mt 23,30-35 BT).
4.
Jaki był ostateczny los wielu z nich?
Hbr
11,37
„Byli
kamienowani, paleni, przerzynani piłą, zabijani mieczem, błąkali
się w owczych i kozich skórach, wyzuci ze wszystkiego, uciskani,
poniewierani.” (Hbr 11,37 BW);
„Kamienowano
ich, męczono, przecinano piłą, mieczem mordowanego. Przyodziani w
owcze i kozie skóry, tułali się bezdomni, wyzuci ze wszystkiego,
prześladowani, poniewierani.” (Hbr 11,37 Kow).
5.
Jakie znaczenie dla naszej wiary mają słowa proroków i historie
ich życia?
Ef
2,20
„Zbudowani
na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym
jest sam Chrystus Jezus.” (Ef 2,20);
„[Wy
również] jesteście budowlą wzniesioną na fundamencie, który
tworzą apostołowie i prorocy, wsparci o ten kamień węgielny,
którym jest sam Jezus Chrystus.” (Ef 2,20 BR).
6.
Kogo Pan Jezus uznał za największego z proroków?
Mt
11,11
„Zaprawdę
powiadam wam: Nie powstał z tych, którzy z niewiast się rodzą,
większy od Jana Chrzciciela, ale najmniejszy w Królestwie Niebios
większy jest niż on.” (Mt 11,11 BW);
„Zaprawdęć
wam powiedam, że między tymi, którzy się z niewiast rodzą, nie
powstał żaden więczszy nad Jana Krzciciela. Ale ten, który jest
namniejszym w Królestwie niebieskiem, więczszy jest niźli on.”
(Mt 11,11 BB).