Tekst przewodni: Rz 1,11-12
„Pragnę bowiem ujrzeć was, abym mógł wam udzielić nieco z duchowego daru łaski dla umocnienia was, to znaczy, aby doznać wśród was pociechy przez obopólną wiarę, waszą i moją.” (Rz 1,11-12 BW);
„Pragnę bowiem bardzo zobaczyć was, abym mógł wam udzielić nieco łaski duchowej ku umocnieniu was, to jest, abyśmy się wzajemnie podnieśli na duchu poprzez wspólną wiarę, waszą i moją.” (Rz 1,11-12 BR);
„Pragnę bowiem was zobaczyć, abym wam użyczył nieco łaski duchowej dla utwierdzenia was; to jest, abyśmy się wspólnie pocieszyli wśród was przez tę wiarę waszą i moją, która jest obopólna.” (Rz 1,11-12 JW).
1. Kim był i do czego został powołany ap. Paweł? Kto i w jaki sposób powołał apostoła?
Rz 1,1-6; DzAp 9,15-17
„Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, wezwany do misji apostolskiej, wyznaczony do głoszenia ewangelii, pochodzącej od Boga. Ewangelię tę zapowiadali niegdyś prorocy w pismach świętych. Dotyczy ona Jego Syna, który - co do ciała - należy do pokolenia Dawida, dzięki zaś działaniu Ducha Świętego posiada potęgę Syna Bożego, ukazaną w zmartwychwstaniu. Jest to Jezus Chrystus, nasz Pan. Dzięki Niemu otrzymaliśmy dar apostolstwa wśród wszystkich narodów, aby je nakłaniać do posłuszeństwa przejawiającego się w wierze na chwałę Jego imienia. Wśród nich jesteście i wy, wybrańcy Jezusa Chrystusa.” (Rz 1,1-6 BP);
„Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, z powołania apostoł, wybrany i przeznaczony na głoszenie Ewangelii Bożej, którą Bóg zapowiedział przedtem przez swych proroków w pismach świętych: Ewangelii o Synu jego, Jezusie Chrystusie, Panu naszym - który wedle ciała narodził się z pokolenia Dawidowego, a wedle swej natury duchowej i świętej przybrał od chwili zmartwychwstania majestat Synowi Bożemu przynależny. Od niego otrzymaliśmy łaskę apostolstwa, aby zyskać dla wiary wszystkie narody na chwałę imienia jego. Do nich należycie wy także, powołani przez Jezusa Chrystusa...” (Rz 1,1-6 Kow);
„Paweł, sługa Jezusa Chrystusa, powołany na apostoła, wyznaczony do zwiastowania ewangelii Bożej, którą [Bóg] przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach Świętych o Synu swoim, potomku Dawida według ciała, który według ducha uświęcenia został ustanowiony Synem Bożym w mocy przez zmartwychwstanie, o Jezusie Chrystusie, Panu naszym, przez którego otrzymaliśmy łaskę i apostolstwo, abyśmy dla imienia jego przywiedli do posłuszeństwa wiary wszystkie narody, wśród których jesteście i wy, powołani przez Jezusa Chrystusa.” (Rz 1,1-6 BW);
„Lecz Pan rzekł ponownie: Idź gdyż właśnie ten człowiek, będzie moim szczególnym narzędziem. To on zaniesie wieść o moim imieniu do pogan, do ich władców i do całego Izraela. Ja również pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mojego imienia. Ruszył Ananiasz w drogę, przybył do [wskazanego] domu, położył ręce na Szawła i powiedział: Szawle, bracie, Pan Jezus, który ci się ukazał w czasie twojej podróży, przysłał mnie, abyś wzrok odzyskał i został napełniony Duchem Świętym.” (DzAp 9,15-17 BR);
„Pan jednak powiedział do niego: Idź, gdyż ten człowiek jest moim wybranym naczyniem, aby zanieść moje imię przed pogan, królów i synów Izraela; Ja sam bowiem pokażę mu, ile będzie musiał wycierpieć dla mojego imienia. I Ananiasz poszedł, wszedł do domu, włożył na niego ręce i powiedział: Saulu, bracie, Pan przysłał mnie, Jezus, który ci się ukazał w drodze, którą szedłeś, abyś odzyskał wzrok i został napełniony Duchem Świętym.” (DzAp 9,15-17 BPD).
2. Jak Paweł zwraca się do swoich braci w Rzymie i o czym ich zapewnia?
Rz 1,7-8
„Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa! Na samym początku składam dzięki Bogu mojemu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich; ponieważ o wierze waszej mówi się po całym świecie.” (Rz 1,7-8 BT);
„Wszystkim, którzy przebywają w Rzymie, umiłowanym przez Boga, świętym wybrańcom - łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana, Jezusa Chrystusa. Wyrażam najpierw wdzięczność mojemu Bogu, poprzez Jezusa Chrystusa, za was wszystkich - ponieważ cały świat rozgłasza waszą wiarę.” (Rz 1,7-8 BP).
3. Co było pragnieniem apostoła? W jaki sposób Paweł łączył się duchowo z wierzącymi tego zboru?
Rz 1,9-12
„Bóg bowiem, któremu składam hołd duchem moim, głosząc ewangelię o Jego Synu, jest mi świadkiem, jak nieustannie o was pamiętam. Pamiętam zawsze w moich modlitwach, prosząc Boga, bym wreszcie kiedyś, kiedy On zechce, przybył do was. Bardzo bowiem pragnę ujrzeć was, aby wam przekazać stosowny dla waszego umocnienia dar duchowy. Oznacza to, że chciałbym doznać pociechy wśród was dzięki wzajemnej wierze - waszej i mojej.” (Rz 1,9-12 BP);
„Świadkiem mi bowiem jest on Bóg, któremu służę w duchu moim w Ewangielii Syna jego, iż bez przestanku wzmiankę o was czynię, Zawsze w modlitwach moich prosząc, iżby mi się wżdy kiedykolwiek droga zdarzyła za wolą Bożą przyjść do was. Albowiem pragnę was widzieć, abym wam mógł udzielić jakiego daru duchownego ku utwierdzeniu waszemu; To jest, abyśmy się u was zobopólnie ucieszyli przez społeczną wiarę, i waszę, i moję.” (Rz 1,9-12 BG).
4. Jakie jego słowa są dowodem wielkiego zaangażowania w służbie Ewangelii?
Rz 1,13-15
„Chcę, bracia, abyście wiedzieli, że już wielokrotnie zamierzałem udać się do was i za każdym razem, aż do tej pory, napotykałem przeszkody. Pragnąłem bowiem i wśród was zebrać jakieś owoce, tak jak to było pośród innych narodów. Jestem dłużnikiem wobec Greków i nie-Greków, wobec mędrców i prostych ludzi. Dlatego pragnę i wam, mieszkańcom Rzymu, głosić ewangelię.” (Rz 1,13-15 BP);
„Bardzo mi na tym zależy, bracia, abyście wiedzieli, że już często zamierzałem przybyć do was, lecz po dziś dzień powstawały jakieś przeszkody. A chciałbym zebrać także wśród was nieco owoców, podobnie jak zbierałem je wśród pogan. Dłużnikiem jestem wobec Greków i nie-Greków, wobec mędrców i prostaczków. Stąd trwa we mnie gotowość nieść Ewangelię także do was, do Rzymu.” (Rz 1,13-15 Kow);
„Nie chcę zaś, bracia, abyście nie wiedzieli, że często zamierzałem przyjść do was — lecz aż dotąd miałem przeszkody — aby zebrać jakiś plon także wśród was, podobnie jak wśród pozostałych narodów. Jestem dłużnikiem Greków i barbarzyńców, mądrych i niemądrych. Tak więc, co do mnie, gotów jestem i wam w Rzymie głosić ewangelię.” (Rz 1,13-15 BPD).
5. Czym jest Ewangelia?
Rz 1,16-17
„Bo ja nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ona mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego, najpierw dla Żyda, potem dla Greka. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża, która od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: a sprawiedliwy z wiary żyć będzie.” (Rz 1,16-17 BT);
„Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka, bo usprawiedliwienie Boże w niej bywa objawione, z wiary w wiarę, jak napisano: A sprawiedliwy z wiary żyć będzie.” (Rz 1,16-17 BW);
ROZWAŻANIE LEKCJI NA EWANGELIA.TV (video)