Powtórne przyjście Jezusa

 Tekst przewodni: Hbr 13,8

„Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam i na wieki.” (Hbr 13,8 BW);

„A Jezus Chrystus jest ten sam wczoraj i dziś, i takim pozostanie na wieki.” (Hbr 13,8 BR);

„Jezus Chrystus zawsze ten sam, wczoraj, dziś i na wieki.” (Hbr 13,8 Przekład Współczesny).

1. Jakie wydarzenie Pan Jezus zapowiedział swoim uczniom?

    Jan 14,1-3; 12,26; 17,24

„Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem.” (Jan 14,1-3 BT);

„Niech się nie trwoży wasze serce; wierzcie w Boga i we Mnie wierzcie! W domu mojego Ojca jest wiele mieszkań; gdyby tak nie było, byłbym wam powiedział — bo przecież idę przygotować wam miejsce. A gdy pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem.” (Jan 14,1-3 BPD);

„Kto chce mi służyć, niech idzie za mną; a gdzie ja jestem, tam będzie też sługa mój. Tego, kto mi służy, uczci Ojciec mój.” (Jan 12,26 Kow);

„Jeźli mnie kto służy, niechże mię naśladuje, a gdziem ja jest, tam i sługa mój będzie; a jeźli mnie kto służyć będzie, uczci go Ojciec mój.” (Jan 12,26 BG);

„Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby oglądali moją chwałę, którą Mi dałeś, gdyż umiłowałeś Mnie przed założeniem świata.” (Jan 17,24 BPD);

„Ojcze, pragnę, aby ci, których Mi powierzyłeś, byli ze Mną zawsze tam, gdzie Ja jestem; aby mogli oglądać moją chwałę, którą Ty Mnie otaczasz, gdyż umiłowałeś Mnie, nim jeszcze świat zaczął istnieć.” (Jan 17,24 BR);

„Ojcze, ty któreś mnie podał, żądam aby tam gdzie ja jestem i oni byli zemną, aby patrzyli na onę moję chwałę, którąś ty mnie dał. Abowiemeś ty mnie umiłował przed tym niż jeszcze były założone fundamenty świata.” (Jan 17,24 BB).

2. Kto również zwiastował powtórne przyjście Jezusa?

    DzAp 1,10.11; Łuk 21,27

„A gdy za odchodzącym uporczywie patrzyli w niebo, wtedy stanęło przy nich dwóch ludzi na biało ubranych, którzy powiedzieli: „Galilejczycy, czemu stoicie patrząc w niebo? Ten Jezus wzięty spośród was do nieba przyjdzie w taki sam sposób, jak Go widzieliście odchodzącego.” (DzAp 1,10.11 BP);

„Gdy pilnie patrzyli za nim, idącym do nieba, oto dwaj mężowie stanęli przy nich w białym odzieniu, którzy też rzekli: Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który wzięty jest od was do nieba, tak przyjdzie, jak widzieliście go idącego do nieba.” (DzAp 1,10.11 JW);

„I wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą.” (Łuk 21,27 BW);

„A wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku, z mocą wielką i z majestatem.” (Łuk 21,27 JW).

3. Gdzie znajduje się ojczyzna odkupionych?

    Flp 3,20.21; Kol 3,1; Ef 2,6

„Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa, który przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała swego, tą mocą, którą też wszystko poddać sobie może.” (Flp 3,20.21 BW);

„Nasza bowiem ojczyzna jest w niebiosach, skąd też Zbawcy oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa, który przekształci ciało naszego poniżenia w postać podobną ciału Jego chwały, według działania, w którym jest On także w stanie poddać sobie wszystko.” (Flp 3,20.21 BPD);

„Aleć nasza rzeczpospolita jest w niebiesiech, skąd też zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa. Który przemieni ciało nasze podłe, aby się podobne stało chwalebnemu ciału jego, według skutecznej mocy, którą też wszystkie rzeczy sobie podbić może.” (Flp 3,20.21 BG);

„Nasza ojczyzna jest w niebie i stamtąd oczekujemy przyjścia Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On to właśnie przemieni nasze ciało przemijające w ciało chwalebne, podobne do Jego ciała. Dokona zaś tego potęgą, jaką może poddać pod swoją władzę wszystko, co istnieje.” (Flp 3,20.21 BR);

„Abowiem rzecz pospolita wasza jest w niebie, skąd też zbawiciela czekamy Pana Jezu Krysta. Który przemieni ciało nasze nikczemne, aby się podobnym stało chwalebnemu ciału jego, według mocy, przez którą też może poddać sobie wszytki rzeczy.” (Flp 3,20.21 BB);

„Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie jest Chrystus siedzący po prawicy Boga.” (Kol 3,1 BP);

„Jeśli więc razem z Chrystusem zostaliście wzbudzeni, zabiegajcie o to, co w górze, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Boga.” (Kol 3,1 BPD);

„Jeżeli więc razem z Chrystusem powróciliśmy do życia, zmierzajcie ku temu, co jest w niebie, tam, gdzie Chrystus zasiada po prawicy Ojca.” (Kol 3,1 BR);

„Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich - w Chrystusie Jezusie.” (Ef 2,6 BT);

„Razem z Nim również wskrzesił nas i pozwolił współzasiadać na wyżynach niebieskich nam, stanowiącym jedno z Chrystusem Jezusem.” (Ef 2,6 BR);

„Wskrzesił nas z martwych w Chrystusie Jezusie i w nim oddał nam w niebiesiech mieszkanie.” (Ef 2,6 Kow).

4. Jakie  wydarzenia  natury  duchowej,  spisane  ku  naszej  przestrodze,  muszą  się wydarzyć przed przyjściem Jezusa?

    2 Tm 3,1-4; 2 Ptr 3,1-5; 1 Jan 2,18

„A to wiedz, że w ostatecznych czasach nastaną trudne chwile. Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, zarozumiali, bluźniący, nie szanujący rodziców, niewdzięczni, bezbożni, bez serca, zawzięci, oszczerczy, gwałtowni, okrutni, nienawidzący dobra, zdradliwi, zuchwali, butni, miłujący bardziej rozkosze niż Boga.” (2 Tm 3,1-4 BP);

„To zaś wiedz, że w ostatnie dni nastaną czasy niebezpieczne. Będą ludzie samolubni, chciwi, hardzi, pyszni, bluźniercy, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, zbrodniczy, bez serca, nieprzejednani, potwarcy, niepowściągliwi, okrutni, nielitościwi, zdrajcy, zuchwalcy, nadęci i miłujący bardziej rozkosze niż Boga.” (2 Tm 3,1-4 JW);

„Ten list, ukochani, jest już drugim listem, który do was piszę; w nich przez przypominanie pobudzam waszą wypróbowaną słońcem myśl, by przypomnieć słowa przepowiedziane przez świętych proroków oraz przykazanie Pana i Zbawiciela, (podane przez) waszych apostołów. Przede wszystkim to wiecie, że w dniach ostatecznych przyjdą szydercy z drwinami, podążający za swoimi własnymi żądzami i mówiący: Gdzie jest obiecane przez Niego przyjście? Odkąd bowiem zasnęli ojcowie, wszystko tak trwa, jak od początku stworzenia. Nie zauważają bowiem, sami tego pragnąc, że od dawna były niebiosa oraz ziemia, która z wody i przez wodę zaistniała na Słowo Boga.” (2 Ptr 3,1-5 BPD);

„Najmilsi, oto piszę do was już drugi list, by wezwać do czujności wasz [jeszcze] nie skażony umysł i zachęcić do ciągłego pamiętania o tym, co już dawno przepowiadali święci prorocy i co wam przekazali jako naukę Pana i Zbawiciela wasi apostołowie. Przede wszystkim jednak wiedzcie, że gdy nadejdą ostatnie dni, pojawią się wśród was ludzie drwiący sobie ze wszystkiego, pozostający w służbie własnych namiętności. Oni to będą pytali: „Gdzież jest to zapowiedziane jego przyjście? Przecież od czasu, jak pomarli ojcowie, wszystko trwa nadal, tak jak od samego stworzenia”. Rozmyślnie nie chcą słyszeć nawet o tym, że dawno temu, na słowo Boże, zaczęły istnieć niebiosa i ziemia, że ziemia została wydobyta z wody i za jej pośrednictwem uformowana.” (2 Ptr 3,1-5 BR);

„Umiłowani, piszę do was już ten drugi list; w nich pobudzam wasz zdrowy rozsądek i pamięć, abyście przypomnieli sobie słowa, które były dawno już przepowiedziane przez świętych proroków, oraz przykazanie Pana i Zbawiciela, podane przez waszych apostołów. To przede wszystkim wiecie, że przyjdą w ostatnich dniach szydercy pełni szyderstwa, którzy będą postępowali według własnych żądz i będą mówili: „Gdzie jest obietnica Jego przyjścia? Odkąd bowiem ojcowie zasnęli, wszystko jednakowo trwa od początku świata”. Nie wiedzą bowiem ci, którzy tego pragną, że niebo było od dawna i ziemia, która z wody i przez wodę zaistniała na słowo Boże.” (2 Ptr 3,1-5 BT);

„Dzieci, jest już ostatnia godzina, i tak, jak słyszeliście, Antychryst nadchodzi, bo oto teraz właśnie pojawiło się wielu Antychrystów; stąd poznajemy, że już jest ostatnia godzina.” (1 Jan 2,18 BT);

„Dzieci, ostatnia to już godzina. A słyszeliście, że ma przyjść antychryst, lecz oto już teraz wielu antychrystów powstało. Stąd poznajemy, że to już ostatnia godzina.” (1 Jan 2,18 BW);

„Synaczkowie, nadeszła ostateczna godzina; a jak słyszeliście, że antychryst idzie i teraz nastało wielu antychrystów; stąd wiemy, że nadeszła ostateczna godzina.” (1 Jan 2,18 JW).

5. Po   czym   poznajemy,    że  żyjemy  w  czasach  ostatecznych  i  jak  odzwierciedla  się  to  w stosunkach międzyludzkich?

    Mt 24,3-12; 2 Ptr 3,10; Obj 6,12

„A gdy siedział na Górze Oliwnej, przystąpili do niego uczniowie na osobności, mówiąc: Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata? A Jezus odpowiadając, rzekł im: Baczcie, żeby was kto nie zwiódł. Albowiem wielu przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Jam jest Chrystus, i wielu zwiodą. Potem usłyszycie o wojnach i wieści wojenne. Baczcie, abyście się nie trwożyli, bo musi się to stać, ale to jeszcze nie koniec. Powstanie bowiem naród przeciwko narodowi i królestwo przeciwko królestwu, i będzie głód, i mór, a miejscami trzęsienia ziemi. Ale to wszystko dopiero początek boleści. Wtedy wydawać was będą na udrękę i zabijać was będą, i wszystkie narody pałać będą nienawiścią do was dla imienia mego. I wówczas wielu się zgorszy i nawzajem wydawać się będą, i nawzajem nienawidzić. I powstanie wielu fałszywych proroków, i zwiodą wielu. A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie.” (Mt 24,3-12 BW);

„A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do Niego uczniowie i pytali na osobności: „Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak Twego przyjścia i końca świata?” Na to Jezus im odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was kto nie zwiódł. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Mesjaszem. I wielu w błąd wprowadzą. Będziecie słyszeć o wojnach i o pogłoskach wojennych; uważajcie, nie trwóżcie się tym. To musi się stać, ale to jeszcze nie koniec! Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będzie głód i zaraza, a miejscami trzęsienia ziemi. Lecz to wszystko jest dopiero początkiem boleści. Wtedy wydadzą was na udrękę i będą was zabijać, i będziecie w nienawiści u wszystkich narodów, z powodu mego imienia. Wówczas wielu zachwieje się w wierze; będą się wzajemnie wydawać i jedni drugich nienawidzić. Powstanie wielu fałszywych proroków i wielu w błąd wprowadzą; a ponieważ wzmoże się nieprawość, oziębnie miłość wielu.” (Mt 24,3-12 BT);

„Dzień zaś Pana nadejdzie, jak złodziej. Przeminą niebiosa, żywioły ogarnięte żarem rozpadną się, a ziemia i (będące) na niej dzieła ulegną spaleniu.” (2 Ptr 3,10 BP);

„Dzień Pański zaś przyjdzie jak złodziej. Niebo i ziemia znikną wtedy w okamgnieniu, gwiazdy rozsypią się pod działaniem ognia, a po ziemi i tym, co ją wypełnia, nie pozostanie nawet ślad najmniejszy.” (2 Ptr 3,10 BR);

„Dzień Pana nadejdzie jak złodziej. W tym dniu niebiosa się rozpadną z wielkim hukiem, żywioły stopią się od żaru, a po ziemi i po wszystkim, co jest na niej nie pozostanie nawet śladu”. (2 Ptr 3,10 Przekład Współczesny);

„I zobaczyłem, gdy zdjął szóstą pieczęć, że nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi i słońce stało się ciemne jak włosiennica, a cały księżyc stał się jak krew.” (Obj 6,12 BPD);

„I widziałem, gdy zdjął szóstą pieczęć, że powstało trzęsienie ziemi i słońce pociemniało jak czarny wór, a cały księżyc poczerwieniał jak krew.” (Obj 6,12 BW).

6. Jak powinniśmy się przygotować na przyjście Jezusa?

    Mt 24,42-44; Kol 3,1-5; Tyt 2,11-14

„Czuwajcie więc, bo nie wiecie, którego dnia Pan przyjdzie! A to miejcie na uwadze, że gdyby pan domu wiedział, o jakiej porze złodziej przyjdzie, to czuwałby i nie pozwoliłby mu włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, aby Syn Człowieczy nie nadszedł w godzinie, w której się Go nie spodziewacie.” (Mt 24,42-44 BP);

„Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.” (Mt 24,42-44 BT);

„Czuwajcie więc; albowiem nie wiecie, której godziny Pan wasz przyjdzie. To zaś wiedzcie, że gdyby wiedział gospodarz, której godziny złodziej przyjdzie, czuwałby, a nie pozwoliłby włamać się do domu swego. Przeto i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której nie wiecie, Syn Człowieczy przyjdzie.” (Mt 24,42-44 JW);

„Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia, w którym Pan wasz przyjdzie. I nad tym się też zastanówcie: Gdyby gospodarz domu wiedział, o której godzinie w nocy przyjdzie złodziej, czuwałby i nie dopuściłby do tego, by się włamano do jego mieszkania. Dlatego też i wy bądźcie gotowi, bo Syn Człowieczy przyjdzie w chwili, której nie przewidujecie.” (Mt 24,42-44 BR);

„Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie jest Chrystus siedzący po prawicy Boga. Zdążajcie do tego, co w górze, a nie do tego, co na ziemi. Albowiem umarliście i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. A kiedy Chrystus - nasze życie ukaże się, wtedy i wy razem z Nim zajaśniejecie w chwale. Uśmiercajcie zatem w ciele waszym to, co jest przyziemne: rozpustę, nieczystość, lubieżność, złą pożądliwość i żądze nadmiernego posiadania, która jest bałwochwalstwem.” (Kol 3,1-5 BP);

„Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale. Zadajcie więc śmierć temu, co jest przyziemne w członkach: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, bo ona jest bałwochwalstwem.” (Kol 3,1-5 BT);

„Przeto jeśli wespół powstaliście z Chrystusem, szukajcie tego, co w górze jest, gdzie Chrystus siedzi na prawicy bożej; co w górze jest, miłujcie, nie co na ziemi: Albowiem umarliście i życie wasze ukryte jest z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, życie wasze, wtedy i wy z nim się ukażecie w chwale. Umartwiajcie więc członki wasze, które są na ziemi: rozpustę, nieczystość, lubieżność, złą pożądliwość i chciwość, która jest bałwochwalstwem.” (Kol 3,1-5 JW);

„Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczając nas, abyśmy wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach.” (Tyt 2,11-14 BW);

„Ukazała się bowiem łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.” (Tyt 2,11-14 BT);

„Albowiem wszystkim ludziom okazała się łaska Boga Zbawiciela naszego I naucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, trzeźwo i sprawiedliwie i pobożnie żyli na tym świecie, Oczekując spełnienia się błogosławionej nadziei i przyjścia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa, który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud przyjemny, starający się gorliwie o dobre uczynki.” (Tyt 2,11-14 JW).

Następcy Jezusa

Tekst przewodni: Hbr 6,12

„Abyście się nie stali ociężałymi, ale byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice.” (Hbr 6,12 BW);

„Abyście nie stali się ospałymi, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stają się dziedzicami obietnic.” (Hbr 6,12 BT).

1. W jaki sposób powołał Jezus swoich pierwszych uczniów?

    Mt 4,18.19; 28,19.20

„Idąc brzegiem Morza Galilejskiego, zobaczył dwóch braci: Szymona zwanego Piotrem i jego brata Andrzeja, którzy zarzucali sieci w morze; byli bowiem rybakami. I rzekł im: - Chodźcie za Mną, a Ja z was uczynię rybaków ludzi.” (Mt 4,18.19 BP);

„Idąc kiedyś wzdłuż Morza Galilejskiego, zobaczył Jezus dwu braci: Szymona, zwanego Piotrem, i Andrzeja, jego brata, jak zarzucali sieć w morze; byli bowiem rybakami. I powiedział do nich: Chodźcie ze Mną, a Ja sprawię, że będziecie łowić ludzi.” (Mt 4,18.19 BR).

„Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.” (Mt 28,19.20 BT).

2. Jakimi słowami Jezus zachęca nas, aby stanąć po Jego stronie?

    Mt 10,38.39; Łuk 9,24; Jan 12,25.26; 17,24

„A kto nie bierze krzyża swego i nie idzie za mną, nie jest mnie godzien. Kto stara się zachować życie swe, postrada je; kto życie swe dla mnie położy, odnajdzie je.” (Mt 10,38.39 Kow);

„I kto nie bierze swojego krzyża i idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto szuka swojej duszy, zgubi ją, a kto zgubi swoją duszę ze względu na Mnie, znajdzie ją.” (Mt 10,38.39 BPD);

„A kto by chciał zachować swoje życie, straci je. A kto by stracił swoje życie z powodu Mnie, ten je zachowa.” (Łuk 9,24 BP);

„Kto bowiem chciałby duszę swoją zachować, straci ją; a kto by stracił duszę swoją dla mnie, zachowa ją.” (Łuk 9,24 JW);

„Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.” (Jan 12,25.26 BT);

„Kto miłuje duszę swoję, utraci ją, a kto nienawidzi duszy swojej na tym świecie, ku wiecznemu żywotowi strzeże jej. Jeźli mnie kto służy, niechże mię naśladuje, a gdziem ja jest, tam i sługa mój będzie; a jeźli mnie kto służyć będzie, uczci go Ojciec mój.” (Jan 12,25.26 BG);

„Ojcze, chcę, aby ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem. Aby oglądali moją chwałę, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie, zanim świat powstał.” (Jan 17,24 BP);

„Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata.” (Jana 17,24 BT);

„Ojcze, pragnę, aby ci, których Mi powierzyłeś, byli ze Mną zawsze tam, gdzie Ja jestem; aby mogli oglądać moją chwałę, którą Ty Mnie otaczasz, gdyż umiłowałeś Mnie, nim jeszcze świat zaczął istnieć.” (Jana 17,24 BR).

3. Czy  można  zwlekać  z  decyzją  pójścia  za Jezusem,  czy  powinno się odkładać tę decyzję z powodu pozornie ważnych spraw?

    Łuk 9,59-62; 1 Krl 19,19-21; Flp 3,13

„Rzekł też do innego: - Chodź za Mną! Lecz on powiedział: - Panie, pozwól mi najpierw pogrzebać ojca. Powiedział mu: - Zostaw umarłym grzebanie umarłych, a ty głoś królestwo Boże. Inny zaś powiedział: - Pójdę za Tobą, Panie, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi domownikami. Jezus rzekł: - Kto przyłożył rękę do pługa, a ogląda się za siebie, nie nadaje się do królestwa Bożego.” (Łuk 9,59-62 BP);

„I rzekł do innego: Pójdź za mną. On zaś odparł: Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać ojca mego. A Jezus mu rzekł: Niechaj umarli grzebią swych umarłych; a ty idź, i opowiadaj królestwo Boże. I rzekł inny: Pójdę za tobą, Panie, ale pozwól mi wpierw rozporządzić rzeczami, które są w domu. Rzekł do niego Jezus: Żaden, który rękę swą przyłożył do pługa, a ogląda się wstecz, nie jest zdatny do królestwa Bożego.” (Łuk 9,59-62 JW);

„Wyruszywszy stamtąd, Eliasz spotkał Elizeusza, syna Szafata. Był on akurat na polu i orał. Miał przed sobą dwanaście par wołów, sam zaś szedł za ostatnią parą. Eliasz, podszedłszy do niego, okrył go swoim płaszczem. Wtedy Elizeusz zostawił swoje woły i biegnąc za Eliaszem, wołał: Pozwól mi pożegnać się tylko z moim ojcem i moją matką i zaraz pójdę z tobą. Odpowiedział tedy Eliasz: Dobrze, idź i pomyśl o tym, co uczyniłem dla ciebie. Odszedł więc Elizeusz i wziąwszy dwa woły, kazał je zabić, a na drwach z jarzma wołów kazał ugotować mięso i dać je ludowi. Potem wstał i poszedł za Eliaszem jako jego sługa.” (1 Krl 19,19-21 BR);

„Poszedłszy tedy stamtąd Eliasz znalazł Elizeusza, syna Safata, orzącego dwunastu jarzmami wołów, a on był jednym pomiędzy orzącymi dwunastu jarzmami. A gdy przyszedł Eliasz do niego, zarzucił nań swój płaszcz. A on natychmiast opuściwszy woły pobiegł za Eliaszem i rzekł: „Proszę cię, niech pocałuję ojca mego i matkę moją, a tak pójdę z tobą!” I rzekł mu: „Idź, a wróć się bo co miałem uczynić, uczyniłem ci.” A wróciwszy się od niego, wziął parę wołów i zabił je, a pługiem wołów uwarzył mięso i dał ludowi i jedli; a wstawszy odszedł i poszedł za Eliaszem, i służył mu.” (1 Krl 19,19-21 JW);

„Nie, bracia, wcale nie myślę, że ja osobiście już osiągnąłem cel [mojego życia]. Staram się bardzo usilnie o jedno: nie myśląc już o tym, co za mną, skupiam całą uwagę na tym, co przede mną.” (Flp 3,13 BR);

„Bracia, nie wmawiam w siebie, że stanąłem już u celu. Lecz to jedno czynię: nie troszczę się to, co leży poza mną, a wpatrzony w to, co przede mną stoi.” (Flp 3,13 Kow);

„Bracia, ja o sobie samym nie myślę, że pochwyciłem, ale jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, i zdążając do tego, co przede mną.” (Flp 3,13 BW).

4. Kim jest Jezus dla tych, którzy postanowili pójść za Jego przykładem?

    Jan 8,12; Iz 49,6; Mt 5,14-16

„Jezus znów skierował do nich słowa: Ja jestem światłem świata; kto idzie za Mną, nigdy nie będzie błądził w ciemności, lecz będzie miał światło życia.” (Jan 8,12 BPD);

„Zasię im rzekł Jezus, mówiąc: Jam jest światłość świata; kto mię naśladuje, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota.” (Jan 8,12 BG);

„I rzekł mi: „To mało, że jesteś mi Sługą, by pokolenia Jakuba podźwignąć, by przywieść z powrotem Resztę Izraela; lecz ustanawiam cię Światłością narodów, by zbawienie moje się urzeczywistniło aż po krańce ziemi!” (Iz 49,6 BP);

„I powiedział: To za mało, żebyś był dla mnie tylko Sługą, żebyś podźwignął ród Jakuba i zgromadził Resztę Izraela. Ja cię uczynię Światłem dla narodów, by moje zbawienie dosięgło wszystkich krańców ziemi.” (Iz 49,6 BR);

„Rzekł: „Mało na tym, abyś mi był sługą na wzbudzenie pokoleń Jakubowych i na nawrócenie drożdży Izraelowych; oto dałem cię na światłość narodów, abyś był zbawieniem moim aż do krańców ziemi.” (Iz 49,6 JW);

„Wy jesteście światłem świata; nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapalają też lampy i nie stawiają jej pod modusem, lecz na blacie — i świeci wszystkim, którzy są w domu. Tak niech i wasze światło świeci wobec ludzi, żeby mogli zobaczyć wasze dobre czyny i oddać chwałę waszemu Ojcu, który jest w niebiosach.” (Mt 5,14-16 BPD);

„Wy jesteście światłością świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się świecy i nie stawia jej pod naczyniem, ale na świeczniku, i świeci wszystkim, którzy [są] w domu. Tak niech wasza światłość świeci przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie.” (Mt 5,14-16 BUG).

5. Do czego Jezus powołał swój Kościół?

    1 Ptr 2,21.25; Mt 16,24

„Do tego bowiem jesteście powołani, gdyż i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście postępowali Jego śladami! (...) Byliście bowiem jak owce zbłąkane, ale powróciliście do Pasterza i Stróża dusz waszych.” (1 Ptr 2,21.25 BP);

„W rzeczywistości bowiem do tego właśnie jesteście powołani. Przecież Chrystus również cierpiał za was i pozostawił wam przykład, który powinniście naśladować. (...) Byliście bowiem kiedyś jak owce zbłąkane, ale teraz wróciliście znów do Tego, który jest Pasterzem i Stróżem dusz waszych.” (1 Ptr 2,21.25 BR);

„Do tego przecież jesteście powołani. Bo Chrystus także cierpiał za was i zostawił wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady. (...) Byliście niby owce zbłąkane, ale teraz powróciliście do pasterza, który ma pieczę o dusze wasze.” (1 Ptr 2,21.25 Kow);

„Na to bowiem wezwani jesteście, gdyż i Chrystus za nas cierpiał, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady. (...) Byliście bowiem „jak owce błądzące”, ale teraz jesteście nawróceni do pasterza i biskupa dusz waszych.” (1 Ptr 2,21.25 JW);

„Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje.” (Mt 16,24 BT);

„A swoim uczniom powiedział: - Kto chce iść ze Mną, niech wyrzecze się samego siebie, niech weźmie swój krzyż i niech postępuje jak Ja.” (Mt 16,24 BP);

„Następnie Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się wyprze samego siebie, weźmie swój krzyż i niech idzie za Mną.” (Mt 16,24 BPD).

W Jezusie działa Moc Boża

Tekst przewodni: Ps 29,11

„Pan da siłę ludowi swemu, Pan pobłogosławi lud swój pokojem.” (Ps 29,11 BW);

„Niech Pan udzieli mocy swojemu ludowi, niech Pan błogosławi swój lud, darząc go pokojem.” (Ps 29,11 BT);

„O Panie, dodaj siły Twojemu ludowi, o Panie, ześlij mu błogosławieństwo pokoju.” (Ps 29,11 BR);

„Jahwe udzieli mocy swemu ludowi, Jahwe błogosławić będzie swojemu ludowi darząc go pokojem.” (Ps 29,11 BP).

1. Kto jest źródłem Mocy i czego ta Moc dokonała?

    Jer 10,12; 51,15-19; Mr 5,30.31; Łuk 6,17-19

„On stworzył ziemię swoją mocą, utwierdził okrąg ziemi swoją mądrością, a swoim rozumem rozpostarł niebiosa.” (Jer 10,12 BW);

„Jahwe stworzył ziemię swą mocą, utwierdził świat swą mądrością, a swym rozumem rozpostarł niebiosa.” (Jer 10,12 BP);

„On zaś mocą swoją ukształtował ziemię i cały świat uczynił dzięki swej mądrości, a swym rozumem rozciągnął niebiosa.” (Jer 10,12 BR);

„On uczynił ziemię mocą swoją, utwierdza świat mądrością swą, a rozumem swym rozciąga niebiosa.” (Jer 10,12 JW);

„Jahwe mocą swą stworzył ziemię i świat swą mądrością utwierdził, a swym rozumem rozpostarł niebiosa. Gdy głos Jego zagrzmi, szumią wody w niebiosach. On sprowadza chmury z krańców ziemi, błyskawice miota wśród ulewy, wydobywa wichry ze swoich zbiorników. Nierozumny okazuje się tu każdy człowiek, bez rozeznania. Każdy złotnik powstydzi się swego bożyszcza, bo fałszem są jego bożki ulane i nie ma w nich ducha. Nicością są one, tworem wartym śmiechu; w czas kary spotka je zagłada. Nie takim jak one jest [Bóg] – „dział Jakuba”! On bowiem jest Stwórcą wszechrzeczy, a Izrael jest szczepem Jego dziedzictwa. Jahwe Zastępów - to Imię Jego!” (Jer 51,15-19 BP);

„On mocą swoją stworzył całą ziemię, umocnił okrąg ziemski swą mądrością i swoim rozumem rozpostarł niebiosa. Gdy głos jego zabrzmi, słychać szum wód w niebiosach. On unosi w górę chmury z krańców ziemi On sprawia, że są błyskawice, że deszcze padają; to On ze swoich komnat wysyła wichury. Człowiek czuje się (wobec Niego) bezradny i nic nie rozumie; każdy złotnik wstydzi się swoich bożków, bo kłamstwem są te jego posągi i nie ma w nich ducha. Są one nicością i drwić z nich można tylko. Gdy przyjdzie czas sądu, w proch się rozsypią. Nie taki zaś jest (Bóg) – „cząstka Jakuba”. To On jest Stwórcą wszystkiego, a Izrael jest pokoleniem Jego dziedzictwa. Pan Zastępów - to Imię Jego.” (Jer 51,15-19 BR);

„Jezus zaś zaraz odczuł, że uszła z Niego moc, odwrócił się do tłumu i zapytał: Kto się dotknął moich szat? Wtedy Jego uczniowie zaczęli zwracać Mu uwagę: Widzisz, że zewsząd tłoczy się na Ciebie tłum i pytasz: Kto się Mnie dotknął?.” (Mr 5,30.31 BPD);

„A potem zeszedłszy z nimi, zatrzymał się na równinie. Było tam wielu Jego uczniów i mnóstwo ludzi z Judei i Jerozolimy, z okolic nadmorskich, z Tyru i z Sydonu. Przybyli, żeby Go posłuchać i doznać ulgi w rożnych dolegliwościach. I ci, których dręczyły złe duchy, również wracali do zdrowia. Każdy z owego tłumu pragnął przynajmniej dotknąć Go. Wychodziła bowiem z Niego moc i uzdrawiała wszystkich.” (Łk 6,17-19 BR).

2. W co wyposażył Jezus tych, których posłał?

    Łuk 24,49; DzAp 2,1-4

„A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości.” (Łuk 24,49 BW);

„Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka.” (Łuk 24,49 BT);

„W dniu Pięćdziesiątnicy znowu wszyscy się razem tam zebrali. Aż tu nagle powstał szum z nieba, jakby zerwał się gwałtowny wiatr i napełnił cały dom, w którym przebywali. Wtedy zobaczyli, że nad głowami każdego z nich pojawiły się jakby języki ognia. A Duch Święty napełnił ich wszystkich, i zaczęli mówić obcymi językami, jak im Duch dawał.” (DzAp 2,1-4 BP);

„A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu. I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał.” (DzAp 2,1-4 BW).

3. Jak na ludzi wpływa Moc Boża działająca w Jezusie?

    Jan 16,7-11; 14,15-17; Rz 1,16; 2 Tm 1,8

„Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu - bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś - bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony.” (Jan 16,7-11 BT);

„Lecz Ja mówię wam prawdę: Lepiej dla was, że Ja odchodzę, bo jeślibym nie odszedł, Obrońca nie przyszedłby do was, jeśli zaś nie odejdę, poślę Go do was. A kiedy On przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu - bo nie wierzą we Mnie.  O sprawiedliwości - bo odchodzę do Ojca i Mnie więcej nie zobaczycie. O sądzie - bo władca tego świata został osądzony.” (Jan 16,7-11 BP);

„Lecz Ja mówię wam prawdę: Lepiej dla was, abym Ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Opiekun do was nie przyjdzie, natomiast jeśli odejdę — poślę Go do was. A On, gdy przyjdzie, przedstawi światu dowody w sprawie grzechu, słuszności i sądu; w sprawie grzechu, gdyż nie wierzą we Mnie; w sprawie słuszności, gdyż odchodzę do Ojca i już Mnie nie zobaczycie; a w sprawie sądu, gdyż na władcę tego świata już zapadł wyrok.” (Jan 16,7-11 BPD);

„Jeżeli zaś wy Mnie miłujecie, to będziecie też zachowywać wszystkie przykazania moje. Ja będę prosił Ojca, a On ześle wam innego Pocieszyciela, żeby był z wami na zawsze. Jest to Duch Prawdy, którego świat nie może przyjąć, ponieważ nie może Go ani zobaczyć, ani poznać. Ale wy znacie Go, gdyż On pozostaje z wami i będzie w was.” (Jan 14,15-17 BR);

„Jeśli Mnie miłujecie, będziecie przestrzegali moich przykazań. A Ja poproszę Ojca, a da wam innego obrońcę, aby był z wami na zawsze. Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi ani nie zna. A wy Go znacie, bo mieszka i jest w was.” (Jan 14,15-17 BP);

„Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka.” (Rz 1,16 BW);

„Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga.” (2 Tm 1,8);

„Nie wstydź się więc dawać świadectwa o naszym Panu ani o mnie, Jego więźniu. Przeciwnie, bądź gotów zawsze według danej ci mocy Bożej trudzić się dla Ewangelii.” (2 Tm 1,8 BR).

4. Jak wielką łaską obdarzył nas Jezus?

    1 Ptr 1,3.4; 2,9.10

„Niech będzie błogosławiony Bóg, Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On to w swym wielkim miłosierdziu przez zmartwychwskrzeszenie Jezusa Chrystusa odrodził nas i obdarzył nadzieją nowego życia. Dlatego też możemy oczekiwać dziedzictwa niezniszczalnego, niczym nie skażonego, zawsze jednakowo cennego, przygotowanego dla was w niebie.” (1 Ptr 1,3.4 BR);

„Niech będzie uwielbiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który w swoim wielkim miłosierdziu przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa zrodził nas na nowo do nadziei pełnej życia, do niezniszczalnego, nieskalanego, wiecznego dziedzictwa, zachowanego dla was w niebie.” (1 Ptr 1,3.4 BP);

„Wy natomiast jesteście plemieniem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem przeznaczonym na własność dla Boga. Wy macie ogłaszać dzieła potęgi Tego, który powołał was z ciemności do swego cudownego światła: właśnie wy, którzy nie byliście kiedyś ludem Bożym, a którzy teraz ludem Bożym jesteście; wy, którzyście kiedyś nie dostąpili miłosierdzia, a teraz doznaliście owego miłosierdzia.” (1 Ptr 2,9.10 BR);

„Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty Tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła; wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla których kiedyś nie było zmiłowania, teraz zmiłowania dostąpiliście.” (1 Ptr 2,9.10 BPD).

5. W jaki sposób wielu ludzi próbuje nadużywać Mocy Bożej?

    2 Tym 3,5-7; Mt 7,14.21; Tyt 1,16

„Zachowają pozory pobożności, a wyprą się tego, co jest jej siłą. Od takich trzymaj się z dala! Z nich przecież biorą się ci, którzy wkradają się do domów i pozyskują sobie lekkomyślne kobiety, pełne grzechów i dręczone rozmaitymi pożądaniami, takie, które zawsze się uczą, a nigdy nie mogą dojść do poznania prawdy.” (2 Tym 3,5-7 BP);

„Będą udawali na zewnątrz pobożnych, ale wyzbędą się siły wiary. Unikaj takich ludzi! To spośród nich wywodzą się ci, którzy wślizgują się sprytnie do obcych domów szukając względów u słabych kobiet, obciążonych już i tak różnymi grzechami wskutek ulegania wszelkim pożądaniom; takich, co to ciągle się uczą, a nigdy nie mogą dojść do poznania prawdy.” (2 Tym 3,5-7 BR);

„Którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy; również tych się wystrzegaj. Albowiem z nich wywodzą się ci, którzy wdzierają się do domów i usidlają kobiety opanowane przez różne pożądliwości, które zawsze się uczą, a nigdy do poznania prawdy dojść nie mogą.” (2 Tym 3,5-7 BW);

„A jakże ciasna jest brama i jak wąska droga, która prowadzi do życia! I niewielu ją okrywa.” (Mt 7,14 BP);

„O jak ciasna brama i wąska jest droga, która wiedzie do życia, a mało jest tych, którzy ją znajdują!” (Mt 7,14 JW);

„Nie każdy, kto mówi do Mnie: Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebieskiego, ale ten, kto spełnia wolę mego Ojca, który jest w niebie.” (Mt 7,21 BP);

„Mówią, że znają Boga, a czynami temu przeczą - są wstrętni, oporni, do żadnego czynu dobrego nie są zdolni.” (Tyt 1,16 BP);

„Twierdzą, że znają Boga, uczynkami zaś temu przeczą, będąc ludźmi obrzydliwymi, zbuntowanymi i niezdolnymi do żadnego dobrego czynu.” (Tyt 1,16 BT);

„Udawają, że Boga znają; ale uczynkami swemi tego się zapierają, będąc obrzydłymi i nieposłusznymi, a do wszelkiego dobrego uczynku niesposobnymi.” (Tyt 1,16 BG);

„Utrzymują, że znają Boga, lecz swoimi uczynkami zapierają się Go — są obrzydliwi, nieposłuszni i niezdolni do żadnego dobrego dzieła.” (Tyt 1,16 BPD).

W JEZUSIE DZIAŁA MOC BOŻA (video)

Baranek Boży

Tekst przewodni: Obj 14,1

„Potem ujrzałem: A oto Baranek stoi na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące, mają imię Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach.” (Obj 14,1);

„I widziałem, a oto Baranek stał na górze Syońskiej, a z nim sto czterdzieści i cztery tysiące, mających imię Ojca jego napisane na czołach swoich.” (Obj 14,1 BG).

1. Jakie świadectwo złożył Jan Chrzciciel o Jezusie?

    Jan 1,29; Iz 53,7; Obj 5,9

„A nazajutrz zobaczył [Jan] nadchodzącego ku niemu Jezusa i powiedział: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.” (Jan 1,29 BR);

„Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich.” (Iz 53,7 BT);

„Obchodzono się z Nim okrutnie, ale się nie wzbraniał i nawet nie zamierzał otworzyć ust swoich. Był jak baranek na zabicie wiedziony, jak owieczka nie opierająca się tym, którzy ją strzygą, tak On nie otwierał ust swoich.” (Iz 53,7 BR);

„Znęcano się nad nim, lecz on znosił to w pokorze i nie otworzył swoich ust, jak jagnię na rzeź prowadzone i jak owca przed tymi, którzy ją strzygą, zamilkł i nie otworzył swoich ust.” (Iz 53,7 BW);

„Ofiarowany był, gdyż sam chciał, i nie otworzył ust swoich; jak owca na zabicie wiedziony będzie i jak baranek przed strzygącym go zamilknie, a nie otworzy ust swoich.” (Iz 53,7 JW);

„I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godny jesteś wziąć zwój i zdjąć jego pieczęcie, gdyż byłeś zabity i swoją krwią kupiłeś Bogu (ludzi) z każdego plemienia, języka, ludu i narodu.” (Obj 5,9 BPD);

„I taką nową pieśń śpiewają: „Godzien jesteś wziąć księgę i otworzyć jej pieczęcie, bo zostałeś zabity i nabyłeś dla Boga swoją krwią ludzi z każdego pokolenia, różnojęzycznych narodów i ludów,” (Obj 5,9 BP).

2. Jakie cechy miała ofiara Jezusa, i co ją symbolizowało w czasach ST?

    1 Ptr 1,19; Hbr 9,14

„Lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego.” (1 Ptr 1,19 BW);

„Ale drogocenna Krew Chrystusa - Baranka niepokalanego i bez skazy.” (1 Ptr 1,19 BP);

„To o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu.” (Hbr 9,14 BT);

„Jakże daleko więcej krew Chrystusa, który przez Ducha Świętego samego siebie bez skazy ofiarował Bogu, oczyści sumienie nasze z uczynków martwych, abyśmy służyli Bogu żyjącemu?” (Hbr 9,14 JW).

3. Jaką moc ma krew „ofiarnego” Baranka?

    Obj 7,14.15; 12,11

„Wówczas ja odpowiedziałem mu: Panie, ty wiesz przecież. A on rzekł do mnie: Są to ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku; opłukali swoje szaty i wybielili je w krwi Baranka. Dlatego stoją przed tronem Boga, służąc Mu w Jego świątyni we dnie i w nocy. A Ten, który zasiada na tronie, rozciągnie nad nimi swój namiot.” (Obj 7,14.15 BR);

„I rzekłem mu: Panie mój, ty wiesz. A on rzekł do mnie: To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi Baranka. (15) Dlatego są przed tronem Bożym i służą mu we dnie i w nocy w świątyni jego, a Ten, który siedzi na tronie, osłoni ich obecnością swoją.” (Obj 7,14.15 BW);

„Odpowiedziałem mu: „Panie mój! Ty to wiesz”. A on rzekł do mnie: „To są ci, którzy przyszli z wielkiej udręki. Obmyli swe szaty i wybielili je w krwi Baranka. Dlatego stoją przed tronem Boga i służą mu we dnie i w nocy w świątyni jego. A ten, który siedzi na tronie, zstąpi na nich, aby mieszkać z nimi.” (Obj 7,14.15 Kow);

„A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa, i nie umiłowali życia swego aż do śmierci.” (Obj 12,11 BP);

„Zwyciężyli go mocą krwi Baranka i mocą słowa, któremu świadectwo dali; a życie swe cenili tak mało, że woleli raczej śmierć.” (Obj 12,11 Kow);

„Oni zaś odnieśli zwycięstwo dzięki krwi Baranka oraz dzięki słowu swojego świadczenia. Nie trzymali się uporczywie swojego życia, lecz [dobrowolnie] poszli na śmierć.” (Obj 12,11 BR);

„A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego, i nie pokochali swojej duszy aż do śmierci.” (Obj 12,11 BPD).

4. Jakich ludzi Biblia określa mianem „świętych”?

    Obj 19,7-9; Łuk 14,15; 13,29

„Weselmy się i radujmy, i dajmy Mu chwałę, bo nadeszły Gody Baranka, a Jego Małżonka się przystroiła, i dano jej odziać się w bisior lśniący i czysty - bisior bowiem oznacza sprawiedliwe czyny świętych. I mówi mi: „Napisz: Szczęśliwi, którzy są wezwani na ucztę weselną Baranka!” I mówi mi: „Te prawdziwe słowa są Boże”.” (Obj 19,7-9 BP);

„Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i oblubienica jego przygotowała się; i dano jej przyoblec się w czysty, lśniący bisior, a bisior oznacza sprawiedliwe uczynki świętych. I rzecze do mnie: Napisz: Błogosławieni, którzy są zaproszeni na weselną ucztę Baranka. I rzecze do mnie: To są prawdziwe Słowa Boże.” (Obj 19,7-9 BW);

„Gdy to usłyszał jeden ze współbiesiadników, rzekł do niego: Błogosławiony ten, który będzie spożywał chleb w Królestwie Bożym.” (Łuk 14,15 BW);

„Słysząc to, jeden ze współbiesiadników rzekł do Niego: „Szczęśliwy jest ten, kto będzie ucztował w królestwie Bożym.” (Łuk 14,15 BT);

„I przyjdą ze wschodu i z zachodu, z północy i z południa i zasiądą do stołu w królestwie Bożym.” (Łuk 13,29 BP);

„Tedy się ich wiele zejdzie od wschodu i od zachodu słońca. Od północy i od południa, a będą siedzieć w Królestwie Bożym.” (Łuk 13,29 BB).

5. Jak nazywa Jezus prawdziwie wierzących i jakie zadanie mają oni do spełnienia?

    Jan 21,15; 1 Ptr 5,2-4; Łuk 10,3.4

„Kiedy więc zjedli, Jezus mówi do Szymona Piotra: - Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej niż ci? Mówi Mu (Piotr): - Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Mówi mu: - Paś moje baranki.” (Jan 21,15 BP);

„Gdy więc spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, miłujesz mnie więcej niż ci? Rzekł mu: Tak, Panie! Ty wiesz, że cię miłuję. Rzecze mu: Paś owieczki moje.” (Jana 21,15 BW);

„Paście powierzoną wam trzodę Bożą, czuwając nad nią, nie z przymusu, lecz z oddaniem, po Bożemu, nie dla brudnego zysku, lecz ze szczerej chęci, i nie jak ci, którzy dają odczuć swą władzę nad wspólnotami, ale jak ci, którzy stanowią wzór dla trzody. A gdy zjawi się Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały.” (1 Ptr 5,2-4 BP);

„Pilnujcie trzody Bożej, która jest przy was. Czyńcie to nie pod przymusem, ale z własnej woli, jak tego pragnie Bóg; nie dla brudnego zysku, lecz bezinteresownie, z całym oddaniem się; nie jak ci, którzy swoją władzą uciskają gminy, lecz będąc zawsze przykładem dla owczarni. [Jeśli tak będziecie postępować] to gdy przyjdzie Najwyższy Pasterz, otrzymacie w nagrodę nie więdnący wieniec chwały.” (1 Ptr 5,2-4 BR);

„Paście stado Boga, które jest między wami, doglądając go nie z przymusu, ale chętnie, po Bożemu, nie ze względu na brudny zysk, lecz z oddaniem, nie jako (ludzie), którzy sobie podporządkowują przydzielonych, lecz jako ci, którzy stają się wzorem stada. A gdy się ukaże Arcypasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały.” (1 Ptr 5,2-4 BPD);

„Idźcie, oto posyłam was jak owce między wilki. Nie bierzcie ze sobą ani trzosu, ani torby podróżnej, ani sandałów i nikogo nie pozdrawiajcie po drodze.” (Łuk 10,3.4 BR);

„Idźcie! Oto posyłam was jako jagnięta między wilki. Nie noście z sobą sakiewki ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.” (Łuk 10,3.4 BW).

BARANEK BOŻY (Video)