Nasza mowa - komunikacja

Lekcja 48 -------- 30.11.2019 r.

TEKSTY:

1 Kor 14:7-9 bw
Wszak nawet przedmioty martwe, które dźwięk wydają, jak piszczałka czy cytra, gdyby nie wydawały tonów rozmaitych, to jak można by rozpoznać, co grają na flecie, a co na cytrze? A gdyby trąba wydała głos niewyraźny, któż by się gotował do boju? Tak i wy, jeśli językiem zrozumiale nie przemówicie, jakże kto zrozumie, co się mówi? Na wiatr bowiem mówić będziecie.

Jak 5:12 bw
A przede wszystkim, bracia moi, nie przysięgajcie ani na niebo, ani na ziemię, ani nie składajcie żadnej innej przysięgi; ale niech wasze „tak" będzie „tak", a wasze „nie" niech będzie „nie", abyście nie byli pociągnięci pod sąd.

1P 4:11 bw
Jeśli kto mówi, niech mówi jak Słowo Boże.
Jeśli kto usługuje, niech czyni to z mocą, której udziela Bóg, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa.
Jego jest chwała i moc na wieki wieków.
Amen.

1Tm 1:5 bw
A celem tego, co przykazałem, jest miłość płynąca z czystego serca i z dobrego sumienia, i z wiary nieobłudnej,

1P 3:10 bw
Bo kto chce być zadowolony z życia i oglądać dni dobre, ten niech powstrzyma język swój od złego, a wargi swoje od mowy zdradliwej.

Ps 10:7 bw
Przekleństwa pełne są usta jego, także fałszu i obłudy, Pod językiem jego jest krzywda i nieprawość.

1. W jakim celu otrzymaliśmy od Boga "język" (mowę)?

2. Jak możemy korzystać z tego daru?

3. Czy ludzie wykorzystują dar mowy tylko do komunikacji? Podaj przykłady niewłaściwego wykorzystania tego daru.

TEKSTY:

Mt 12:33-37 bw
Zasadźcie drzewo dobre, to i owoc będzie dobry, albo zasadźcie drzewo złe, to i owoc będzie zły; albowiem z owocu poznaje się drzewo.
Plemiona żmijowe! Jakże możecie mówić dobrze, będąc złymi? Albo wiem z obfitości serca mówią usta.
Dobry człowiek wydobywa z dobrego skarbca dobre rzeczy, a zły człowiek wydobywa ze złego skarbca złe rzeczy.
A powiadam wam, że z każdego nieużytecznego słowa, które ludzie wyrzekną, zdadzą sprawę w dzień sądu.
Albowiem na podstawie słów twoich będziesz usprawiedliwiony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony.

Ef 4:22-24 bw
Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze, I odnówcie się w duchu umysłu waszego, A obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.

Jak 3:1-12 bw
Niechaj niewielu z was zostaje nauczycielami, bracia moi, gdyż wiecie, że otrzymamy surowszy wyrok.
Dopuszczamy się bowiem wszyscy wielu uchybień; jeśli kto w mowie nie uchybia, ten jest mężem doskonałym, który i całe ciało może utrzymać na wodzy.
A jeśli koniom wkładamy w pyski wędzidła, aby nam były posłuszne, to kierujemy całym ich ciałem.
Także i okręty, chociaż są tak wielkie i gwałtownymi wichrami pędzone, kierowane bywają maleńkim sterem tam, dokąd chce wola sternika.
Tak samo i język jest małym członkiem, lecz pyszni się z wielkich rzeczy.
Jakże wielki las zapala mały ogień! I język jest ogniem; język jest wśród naszych członków swoistym światem nieprawości; kala on całe ciało i rozpala bieg życia, sam będąc rozpalony przez piekło.
Bo wszelki rodzaj dzikich zwierząt i ptaków, płazów i stworzeń morskich może być ujarzmiony i został ujarzmiony przez rodzaj ludzki.
Natomiast nikt z ludzi nie może ujarzmić języka, tego krnąbrnego zła, pełnego śmiercionośnego jadu.
Nim wysławiamy Pana i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże; Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo.
Tak, bracia moi, być nie powinno.
Czy źródło wydaje z tego samego otworu wodę słodką i gorzką? Czy drzewo figowe, bracia moi, może rodzić oliwki albo winna latorośl figi? Tak też słony zdrój nie może wydać słodkiej wody.

1. Jak rozumiesz to nauczanie Jezusa? Od czego zależna jest nasza mowa?

2. Ap. Jakub opisując mowę użył kilku metafor - jak je rozumiesz?

TEKSTY:

Ef 4:25.29 bw
Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich. Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych, ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba, aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają.

Ef 5:4 bw
Także bezwstyd i błazeńska mowa lub nieprzyzwoite żarty, które nie przystają, lecz raczej dziękczynienie.

Ef 5:19-20 bw
Rozmawiając z sobą przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, śpiewając i grając w sercu swoim Panu, Dziękując zawsze za wszystko Bogu i Ojcu w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa,

Kol 3:16 bw
Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich przez psalmy, hymny, pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając Bogu w sercach waszych;

1. Co podkreślał ap. Paweł, gdy pisał o posługiwaniu się językiem przez chrześcijan?

2. Co może skutecznie przeobrazić nasz sposób komunikacji i "język"?

3. Jak oceniasz swój sposób komunikacji? Czy chciałbyś się zmienić?

Życie chrześcijanina - napominanie

Lekcja 47 ------- 23.11.2019 r.

TEKSTY:

Prz 29:1 bw
Kto mimo wielu upomnień trwa w uporze, będzie nagle, bez ratunku zdruzgotany.

Hbr 12:9-11 bw
Ponadto, szanowaliśmy naszych ojców według ciała, chociaż nas karali; czy nie daleko więcej winniśmy poddać się Ojcu duchów, aby żyć? Tamci bowiem karcili nas według swego uznania na krótki czas, ten zaś czyni to dla naszego dobra, abyśmy mogli uczestniczyć w jego świętości.
Żadne karanie nie wydaje się chwilowo przyjemne, lecz bolesne, później jednak wydaje błogi owoc sprawiedliwości tym, którzy przez nie zostali wyćwiczeni.

Ga 6:1 bw
Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na siebie samego, abyś i ty nie był kuszony.

2Kor 2:4-8 bw
Albowiem pisałem do was z głębi utrapienia i zbolałego serca, wśród wielu łez, nie abyście zostali zasmuceni, lecz abyście poznali nader obfitą miłość, jaką żywię dla was.
Jeśli tedy ktoś zasmucił, to nie mnie zasmucił, lecz poniekąd — by nie powiedzieć za wiele — was wszystkich.
Takiemu wystarczy ta kara, jaka została nałożona przez większość, Tak, że przeciwnie, wy raczej powinniście przebaczyć mu i dodać otuchy, aby go przypadkiem nadmiar smutku nie pochłonął.
Dlatego proszę was, abyście postanowili okazać mu miłość.

Prz 25:12 bw
Złotym kolczykiem i klejnotem ze złota jest dla ucha, które słucha, ten, kto mądrze napomina.

1. Jaki jest cel napominania?

2. Na co musi uważać napominający?

3. Jaki owoc Ducha powinien towarzyszyć w napominaniu?

4. Czy w życiu dorosłym wspominamy karcenie rodziców i jak je oceniamy?

TEKSTY:

1Tm 5:1-2 bw
Starszego mężczyzny nie strofuj, lecz upominaj go jak ojca, młodszych jak braci, Starsze kobiety jak matki, młodsze jak siostry, z wszelką powściągliwością.

Tt 1:9-13 bw
Trzymający się prawowiernej nauki, aby mógł zarówno udzielać napomnień w słowach zdrowej nauki, jak też dawać odpór tym, którzy jej się przeciwstawiają.
Wielu bowiem jest niekarnych, pustych gadułów, zwodzicieli, zwłaszcza pośród tych, którzy są obrzezani; Tym trzeba zatkać usta, gdyż oni to całe domy wywracają, nauczając dla niegodziwego zysku, czego nie należy.
Jeden z nich, ich własny wieszcz powiedział: Kreteńczycy zawsze łgarze, wstrętne bydlęta, brzuchy leniwe.
Świadectwo to jest prawdziwe, dla tej też przyczyny karć ich surowo, ażeby ozdrowieli w wierze

Mt 18:15-20 bw
A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłuchał, pozyskałeś brata swego.
Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa.
A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi; a jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik.
Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek byście związali na ziemi, będzie związane i w niebie; i cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.
Nadto powiadam wam, że jeśliby dwaj z was na ziemi uzgodnili swe prośby o jakąkolwiek rzecz, otrzymają ją od Ojca mojego, który jest w niebie.
Albowiem gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich.

1. W jaki sposób napominania ap. Paweł zalecił Tymoteuszowi, a jaki Tytusowi?

2. Dlaczego różnią się one między sobą?

3. Czego Pan Jezus nauczał o napominaniu - dlaczego zalecił "trzy stopnie"?

4. Gdy pomimo napomnień człowiek się nie zmieniał - miał być traktowany jako "poganin i celnik". Jak wytłumaczyć zachowanie Pana Jezusa, który ucztował i rozmawiał z grzesznikami?

Życie chrześcijanina - duchowy wzrost

Lekcja 46 ------- 16.11.2019 r.

TEKSTY:

Kol 1:9-14 bw
Dlatego i my od tego dnia, kiedy to usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić i prosić, abyście doszli do pełnego poznania woli jego we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu, Abyście postępowali w sposób godny Pana ku zupełnemu jego upodobaniu, wydając owoc w każdym dobrym uczynku i wzrastając w poznawaniu Boga, Utwierdzeni wszelką mocą według potęgi chwały jego ku wszelkiej cierpliwości i wytrwałości, z radością Dziękując Ojcu, który was zdolnymi uczynił do uczestniczenia w dziedzictwie świętych w światłości, Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna swego umiłowanego, W którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.

Rz 1:11-12 bw
Pragnę bowiem ujrzeć was, abym mógł wam udzielić nieco z duchowego daru łaski dla umocnienia was, To znaczy, aby doznać wśród was pociechy przez obopólną wiarę, waszą i moją.

Flp 1:3-11 bw
Dziękuję Bogu mojemu za każdym razem, ilekroć was wspominam, Zawsze w każdej modlitwie mojej za wszystkich was z radością się modląc, Za społeczność waszą w ewangelii od pierwszego dnia aż dotąd, Mając tę pewność, że Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, będzie je też pełnił aż do dnia Chrystusa Jezusa.
Słuszna to rzecz, abym tak myślał o was wszystkich dlatego, że mam was w swoim sercu, boście wszyscy wraz ze mną współuczestnikami łaski zarówno wówczas, gdy jestem w więzieniu, jak i w czasie obrony i umacniania ewangelii.
Albowiem Bóg mi świadkiem, jak tęsknię do was wszystkich serdeczną miłością Chrystusa Jezusa.
I o to modlę się, aby miłość wasza coraz bardziej obfitowała w poznanie i wszelkie doznanie, Abyście umieli odróżniać to, co słuszne, od tego, co niesłuszne, abyście byli czyści i bez nagany na dzień Chrystusowy, Pełni owocu sprawiedliwości przez Jezusa Chrystusa, ku chwale i czci Boga.

1Tes 5:11 bw
Dlatego napominajcie się nawzajem i budujcie jeden drugiego, co też czynicie.

1. Jakie zadanie czeka każdego, kto związał swoje życie z Bogiem?

2. O jakich swoich pragnieniach pisał ap. Paweł do zborów?

3. Wyjaśnij na czym polega duchowy wzrost chrześcijanina?

4. Jakie kroki podejmował ap. Paweł, by chrześcijanie wzrastali duchowo?

5. Jak możemy sobie wzajemnie pomagać, aby wzrastać duchowo?

TEKSTY:

1Kor 10:23-24 bw
Wszystko wolno, ale nie wszystko jest pożyteczne; wszystko wolno, ale nie wszystko buduje.
Niech nikt nie szuka własnej korzyści, lecz korzyści bliźniego.

Kol 1:9 bw
Dlatego i my od tego dnia, kiedy to usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić i prosić, abyście doszli do pełnego poznania woli jego we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu,

2Tm 4:2 bw
Głoś Słowo, bądź w pogotowiu w każdy czas, dogodny czy niedogodny, karć, grom, napominaj z wszelką cierpliwością i pouczaniem.

Hbr 10:24-25 bw
I baczmy jedni na drugich w celu pobudzenia się do miłości i dobrych uczynków, Nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża.

1. Jaką rolę w duchowym wzroście odgrywa natchnione Słowo Boże?

2. Jak mamy oddziaływać na siebie, aby wzrastać?

3. Jakie znaczenie powinna mieć modlitwa dla wzrostu innych?

4. Jakie braki związane ze wzrostem dostrzegasz w swoim zborze lub grupie?

Życie chrześcijanina - pocieszanie i zachęcanie

Lekcja 45 ------- 09.11.2019 r.

TEKSTY:

2Kor 1:3-4 bw
Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, Który pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym, abyśmy tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszać mogli taką pociechą, jaką nas samych Bóg pociesza.

1Tes 4:13-18 bw
A nie chcemy, bracia, abyście byli w niepewności co do tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucili, jak drudzy, którzy nie mają nadziei.
Albowiem jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg przez Jezusa przywiedzie z nim tych, którzy zasnęli.
A to Wam mówimy na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli.
Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem.
Przeto pocieszajcie się nawzajem tymi słowy.

2Kor 7:6-7 bw
Lecz Ten, który pociesza uniżonych, Bóg, pocieszył nas przez przybycie Tytusa; A nie tylko przez jego przybycie, lecz i przez pociechę, jakiej doznał u was, gdy opowiadał nam o waszej tęsknocie za nami, o waszej żałości i o waszej gorliwości względem mnie, tak iż jeszcze bardziej się radowałem.

Ps 77:3-7 bw
Szukam Pana w dniu mej niedoli, Ręka moja jest wyciągnięta w nocy i nie mdleje.
Dusza moja nie chce przyjąć pocieszenia.
Gdy wspominam o Bogu, jęczę, Gdy rozmyślam, duch mój omdlewa.
Sela.
Trzymałeś otwarte powieki oczu moich, abym nie spał, Byłem zaniepokojony, tak iż nie mogłem mówić.
Przywodzę na pamięć dni dawne, Wspominam lata odległe.
Rozważam w nocy w sercu, Rozmyślam i duch mój docieka:

Mt 26:36-45 bw
Wtedy idzie Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemane, i mówi do uczniów: Siądźcie tu, a Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił.
I wziął z sobą Piotra oraz dwóch synów Zebedeuszowych, i począł się smucić i trwożyć.
Wtedy mówi do nich: Smętna jest dusza moja aż do śmierci; pozostańcie tu i czuwajcie ze mną.
Potem postąpił nieco dalej, upadł na oblicze swoje, modlił się i mówił: Ojcze mój, jeśli można, niech mnie ten kielich minie; wszakże nie jako Ja chcę, ale jako Ty.
I wrócił do uczniów, i zastał ich śpiących, i mówił do Piotra: Tak to nie mogliście jednej godziny czuwać ze mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie popadli w pokuszenie; duch wprawdzie jest ochotny, ale ciało mdłe.
Znowu po raz drugi odszedł i modlił się, mówiąc: Ojcze mój, jeśli nie może mnie ten kielich minąć, żebym go pił, niech się stanie wola twoja.
I przyszedł znowu, i zastał ich śpiących, albowiem oczy ich były obciążone.
I zostawił ich, znowu odszedł i modlił się po raz trzeci tymi samymi słowami.
Wtedy przyszedł do uczniów i mówił do nich: Śpijcie dalej i odpoczywajcie, oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników.

1. Skąd czerpać siłę, aby móc pocieszać innych?

2. Jakie przekonanie jest niezbędne, gdy mamy pocieszać osobę w żałobie?

3. Jakiego wsparcia potrzebował Paweł i jak zareagował na przybycie Tytusa?

4. Czego doświadcza człowiek, który potrzebuje pocieszenia?

5. Jaki warunek należy spełnić, aby skutecznie pocieszać innych?

TEKSTY:

2Krn 35:2 bw
Wyznaczył wtedy kapłanów do ich czynności, zachęcając ich do służby w świątyni Pańskiej.

Dz 14:22 bw
Utwierdzając dusze uczniów i zachęcając, aby trwali w wierze, i mówiąc, że musimy przejść przez wiele ucisków, aby wejść do Królestwa Bożego.

Dz 15:31-32 bw
A gdy go przeczytali, uradowali się jego zachęcającą treścią.
Juda zaś i Sylas, którzy sami byli prorokami, licznymi kazaniami napominali i umacniali braci.

Dz 11:22-23 bw
Wieść o nich dotarła także do uszu zboru w Jerozolimie; wysłali więc do Antiochii Barnabę, Który, gdy tam przybył i ujrzał łaskę Bożą, uradował się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem trwali przy Panu.

1. Jakie różnice dostrzegasz miedzy pocieszaniem a zachęceniem?

2. Dlaczego motywacja jest ważna dla każdego człowieka?

3. Jakie są efekty motywowania i zachęcania siebie i innych?

4. Czy potrafisz zachęcać innych do dobrych rzeczy?

Życie chrześcijanina - wspieranie innych

Lekcja 44 - 02.11.2019 r.

TEKSTY:

Iz 50:4-5 bw
Wszechmogący Pan dał mi język ludzi uczonych, abym umiał spracowanemu odpowiedzieć miłym słowem, każdego ranka budzi moje ucho, abym słuchał jak ci, którzy się uczą.
Wszechmogący Pan otworzył moje ucho, a ja się nie sprzeciwiłem ani się nie cofnąłem.

Ga 6:2.5 bw
Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy.
Albowiem każdy własny ciężar poniesie.

1Tes 5:14 bw
Wzywamy was też, bracia, napominajcie niesfornych, pocieszajcie bojaźliwych, podtrzymujcie słabych, bądźcie wielkoduszni wobec wszystkich.

Prz 12:25 bw
Zmartwienie w sercu człowieka przygnębia go, lecz słowo dobre znowu go rozwesela.

1. W jaki sposób Bóg wyposaża człowieka, aby mógł on wspierać innych?

2. Czy widzisz różnicę między brzemionami człowieka a ciężarem, które sam niesie?

3. Jakie zalecenia znajdziemy w Biblii na temat udzielania pomocy w konkretnych sytuacjach?

4. w jaki sposób możemy wspierać człowieka przygnębionego?

TEKSTY:

Rz 15:1 bw
A my, którzy jesteśmy mocni, winniśmy wziąć na siebie ułomności słabych, a nie mieć upodobania w sobie samych.

2Krl 4:18-37 bw
A gdy dziecko podrosło, wyszło pewnego razu do ojca do żniwiarzy.
Wtem rzekło do swojego ojca: Moja głowa, moja głowa! Tedy ojciec rzekł do sługi: Zanieś je do jego matki! A gdy je wziął i zaniósł do jego matki, siedziało na jej kolanach aż do południa, po czym zmarło.
Wtedy ona wyszła na górę i położyła je na łożu męża Bożego, a zamknąwszy za nim drzwi, wyszła.
Następnie przywołała swego męża i rzekła: Przyślij mi, proszę, jednego ze sług i jedną oślicę, pośpieszę do męża Bożego i wrócę.
A on rzekł: Po co chcesz dzisiaj iść do niego, przecież ani to nów, ani sabat.
Lecz ona na to: Daj spokój! Osiodławszy więc oślicę, rzekła do swojego sługi: Prowadź i ruszaj, nie zatrzymuj się, dopóki ci nie rozkażę.
Ruszywszy, przybyła do męża Bożego na górę Karmel; gdy zaś mąż Boży z dala ją zobaczył, rzekł do Gehaziego, swojego sługi: Otóż owa Szunamitka.
Wybiegnij, proszę, naprzeciw niej i zapytaj jej: Czy jesteś zdrowa? Czy zdrów twój mąż? Czy zdrowe twoje dziecię? A ona odpowiedziała: Zdrowi jesteśmy.
A gdy przyszła do męża Bożego na górę i objęła go za nogi, Gehazi przystąpił, chcąc ją odsunąć.
Lecz mąż Boży rzekł: Zostaw ją, gdyż gorzko jej na duszy, Pan zaś zataił to przede mną i nie objawił mi.
Wtedy ona rzekła: Czy ja prosiłam mojego pana o syna? Czy nie powiedziałam raczej: Nie łudź mnie? Wtedy on rzekł do Gehaziego: Przepasz swoje biodra i weź moją laskę w swoją rękę i idź! Gdy kogo spotkasz, nie pozdrawiaj go, a gdy ciebie kto pozdrowi, nie odpowiadaj mu i połóż moją laskę na twarzy chłopca.
Lecz matka chłopca rzekła: Jako żyje Pan i jako żyjesz ty, że nie odstąpię od ciebie.
Wstał więc i poszedł za nią.
Gehazi zaś wyprzedził ich i położył laskę na twarzy chłopca, lecz ten nie odezwał się ani nie dał znaku życia.
Zawrócił więc naprzeciw niego i oznajmił mu: Chłopiec się nie obudził.
A gdy Elizeusz wszedł do domu, oto chłopiec leżał martwy na jego łożu.
Wszedł więc tam, zamknął drzwi przed nimi obojgiem i zaczął się modlić do Pana.
Potem wszedł na łóżko i położył się na dziecku, przykładając swoje usta do jego ust, swoje oczy do jego oczu i swoje dłonie do jego dłoni, i przytulał się do niego tak, iż rozgrzało się ciało dziecka.
Potem cofnął się i chodził po domu tam i z powrotem, następnie wszedł znów na łóżko i przytulał się do niego; wtem chłopiec kichnął siedem razy i otworzył oczy.
Wtedy on przywołał Gehaziego i rzekł do niego: Zawołaj tę Szunamitkę.
A gdy ją przywołał i ona przyszła do niego, rzekł: Zabierz swego syna.
Gdy weszła, padła do jego nóg i pokłoniła mu się aż do ziemi, potem zabrała swego syna i wyszła.

1. Co to znaczy brać na siebie ułomnosci słabszych?

2. Dlaczego Szunamitka nie chciała opowiedzieć Gehaziemu o swoim problemie?

3. Dlaczego Elizeusz usłyszał od niej cała prawdę?

4. Czego uczy nas ta historia?