Lekcja 15 ------- 14.04.2018 r.
„Jeszcze inni zaznali szyderstw i chłosty a także kajdan i więzienia, byli kamienowani, przecinani piłą, ginęli od miecza, okryci skórami owiec i kozłów tułali się, cierpieli niedostatek, udrękę i poniewierkę.” (Hbr 11,36-37 BP);
„Inni zaś doznali zelżywości i biczowania, a nadto kajdan i więzienia. Kamienowano ich, przerzynano piłą, przebijano mieczem; tułali się w skórach owczych, kozich, w nędzy, w utrapieniu, w ucisku.” (Hbr 11,36-37 BT4).
1. Czy służba Apostołów spotykała się z powszechną akceptacją wszystkich?
DzAp 4,1-3; 5,17-18; 33; 40; 9,22-23; 13,50; 23,12-14
„A gdy oni przemawiali do ludu, nadeszli kapłani, dowódca straży świątynnej i saduceusze, zaniepokojeni, że nauczali lud i zapowiadali zmartwychwstanie w Jezusie. I pojmali ich, i wtrącili do więzienia aż do dnia następnego; był już bowiem wieczór." (DzAp 4,1-3 Lub);
„Wówczas najwyższy kapłan i wszyscy jego zwolennicy ze stronnictwa saduceuszów, pełni zawiści, zatrzymali apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia.” (DzAp 5,17-18 Pau);
„Gdy to usłyszeli, unieśli się wielkim gniewem i chcieli ich pozabijać.” (DzAp 5,33 BR);
„A przywoławszy Apostołów kazali ich ubiczować i zabronili im przemawiać w imię Jezusa, a potem zwolnili.” (DzAp 5,40 BT2);
„Lecz Szaweł występował coraz odważniej, wywołując zamieszanie wśród Żydów mieszkających w Damaszku, bo dowodził, że (Jezus) jest Mesjaszem. Po upływie dłuższego czasu Żydzi postanowili go zabić.” (DzAp 9,22-23 BP);
„Wówczas Żydzi podburzyli pobożne, wpływowe kobiety oraz ważniejsze osobistości w mieście i wywołali prześladowanie skierowane przeciwko Pawłowi i Barnabie. Tak doprowadzili do ich wypędzenia ze swoich granic.” (DzAp 13,50 EIB);
„A gdy nastał dzień, żydzi zawiązali spisek i zobowiązali się, że nie będą ani jeść, ani pić, dopóki nie zabiją Pawła. Tych zaś, którzy do tego sprzysiężenia przystąpili, było ponad czterdziestu. Udali się oni do arcykapłanów oraz prezbiterów i powiedzieli: Zobowiązaliśmy się pod klątwą, że niczego nie skosztujemy, dopóki nie zabijemy Pawła.” (DzAp 23,12-14 BPD).
2. Czy boleśnie doświadczani Apostołowie, rezygnowali z dalszej służby?
DzAp 4,18-20; 5,27-32; 42; 13,51-52
„Wezwali ich i zakazali w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Na to Piotr i Jan tak im odpowiedzieli: "Rozsądźcie, co jest słuszniejsze wobec Boga: was słuchać czy Boga? Nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli".” (DzAp 4,18-20 BP);
„Przyprowadziwszy ich stawili przed Sanhedrynem, a arcykapłan zapytał: Zakazaliśmy wam surowo, abyście nie nauczali w to imię, a oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie ściągnąć na nas krew tego Człowieka? Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi - odpowiedział Piotr i Apostołowie. Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów. Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch Święty, którego Bóg udzielił tym, którzy Mu są posłuszni.” (DzAp 5,27-32 BT4);
„Nie przestawali też codziennie w świątyni i po domach nauczać i zwiastować dobrą nowinę o Chrystusie Jezusie.” (DzAp 5,42 BW);
„A oni, otrząsnąwszy na nich proch z nóg swoich, poszli do Ikonium, Uczniowie zaś byli pełni radości i Ducha Świętego.” (DzAp 13,51-52 BW).
3. W jak cudowny sposób, Bóg ochraniał swoje sługi?
DzAp 5,19-20; 9,23-25; 12,5-11
„Ale anioł Pański otworzył w nocy drzwi więzienia i wyprowadziwszy ich, rzekł: Idźcie, a wystąpiwszy, głoście ludowi w świątyni wszystkie te słowa, które darzą życiem.” (DzAp 5,19-20 BW);
„Po upływie dłuższego czasu Żydzi postanowili go zabić. Szaweł dowiedział się jednak o ich zamiarze. A ponieważ oni dniem i nocą strzegli bram miasta, aby go zabić, w nocy uczniowie spuścili go w koszu z murów miasta.” (DzAp 9,23-25 Pau);
„Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga. W nocy, po której Herod miał go wydać, Piotr, skuty podwójnym łańcuchem, spał między dwoma żołnierzami, a strażnicy przed bramą strzegli więzienia. Wtem zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąceniem w bok obudził Piotra i powiedział: Wstań szybko! Równocześnie z rąk [Piotra] opadły kajdany. Przepasz się i włóż sandały! - powiedział mu anioł. A gdy to zrobił, rzekł do niego: Narzuć płaszcz i chodź za mną! Wyszedł więc i szedł za nim, ale nie wiedział, czy to, co czyni anioł, jest rzeczywistością; zdawało mu się, że to widzenie. Minęli pierwszą i drugą straż i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta. Ta otwarła się sama przed nimi. Wyszli więc, przeszli jedną ulicę i natychmiast anioł odstąpił od niego. Wtedy Piotr przyszedł do siebie i rzekł: Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Żydzi.” (DzAp 12,5-11 BT4).
4. Co było również źródłem siły Apostołów?
DzAp 20,36-38; 21,5-6; Ef 6,18-19; 2 Tes 3,1-2
„Gdy wypowiedział te słowa, upadł na kolana i ze wszystkimi razem się modlił. Wtedy wszyscy zaczęli głośno płakać i całowali Pawła, rzucając mu się na szyję. Najbardziej jednak boleli nad słowami przez niego wypowiedzianymi, że już nigdy go nie zobaczą, i odprowadzili go na statek.” (DzAp 20,36-38 BP);
„Jednak po upływie tych kilku dni opuściliśmy ich. Wszyscy razem z żonami i dziećmi odprowadzili nas aż za miasto. Uklękliśmy tam na brzegu morza i modliliśmy się. Pożegnaliśmy się i wsiedliśmy na statek. A oni wrócili do siebie.” (DzAp 21,5-6 Pau);
„Przy każdej okazji módlcie się w Duchu, zanosząc prośby i błagania. W tym celu wytrwale czuwajcie na modlitwie za wszystkich świętych i za mnie, aby dane mi było słowo, gdy otworzę me usta do odważnego głoszenia tajemnicy Ewangelii. (Ef 6,18-19 Pau);
„Na koniec, bracia, módlcie się za nas, aby słowo Pana szerzyło się i rozsławiało jak i u was; I abyśmy byli wybawieni od przewrotnych i złych ludzi; nie wszyscy bowiem mają wiarę.” (2 Tes 3,1-2 UBG).
„Na koniec, bracia, módlcie się, aby to, co mówi Pan, rozchodziło się coraz, szybciej i było przyjmowane podobnie jak u was, z głęboką czcią. Módlcie się także, aby was Bóg uwolnił od ludzi złych i przewrotnych; nie każdy bowiem chce uwierzyć." (2 Tes 3,1-2 WSP).
5. Jak swoją służbę podsumował Apostoł Paweł?
2 Kor 11,23-27
„Są sługami Chrystusa? Zdobędę się na szaleństwo: Ja jeszcze bardziej! Bardziej przez trudy, bardziej przez więzienia; daleko bardziej przez chłosty, przez częste niebezpieczeństwa śmierci. Przez Żydów pięciokrotnie byłem bity po czterdzieści razów bez jednego. Trzy razy byłem sieczony rózgami, raz kamienowany, trzykrotnie byłem rozbitkiem na morzu, przez dzień i noc przebywałem na głębinie morskiej. Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od zbójców, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach od fałszywych braci; w pracy i umęczeniu, często na czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, w licznych postach, w zimnie i nagości.” (2 Kor 23-27 BT4).
6. Czym w ostateczności dla wielu Apostołów zakończyło się głoszenie Ewangelii?
Jan 21,18-19; DzAp 12,1-2; 2 Tym 4,6; Obj 1,9
„Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, sam się przepasywałeś i chodziłeś, dokąd chciałeś; lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a kto inny cię przepasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz. A to powiedział, dając znać, jaką śmiercią uwielbi Boga. I powiedziawszy to, rzekł do niego: Pójdź za mną.” (Jan 21,18-19 BW);
„W tym także czasie Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął mieczem Jakuba, brata Jana.” (DzAp 12,1-2 BT4),
„Albowiem już niebawem będę złożony w ofierze, a czas rozstania mego z życiem nadszedł.” (2 Tym 4,6 BW);
„Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła.” (2 Tym 4,6 BT4);
„Ja, Jan, brat wasz i uczestnik w ucisku i w Królestwie, i w cierpliwym wytrwaniu przy Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu zwiastowania Słowa Bożego i świadczenia o Jezusie.” (Obj 1,9 BW).
7. Czy służba Apostołów jest dla Ciebie wzorem do naśladowania? Co zamierzasz zmienić w swoim dotychczasowym postępowaniu?
2 kron 15,7; 1 Kor 15,58; Rz 12,11
„Wy jednak bądźcie mocni i nie opuszczajcie rąk, ponieważ wasz trud zostanie wynagrodzony” (2 Kron 15,7 Pau);
„Wy jednak bądźcie silni i nie dopuszczajcie, by osłabły wasze ręce, albowiem dzieło wasze będzie nagrodzone.” (2 Kron 15,7 BP);
„Bądźcie tedy mocni! Niech nigdy nie omdleją wasze ramiona, gdyż za wasze trudy czeka was zapłata.” (2 Kron 15,7 BR);
„A zatem, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niewzruszeni, wyróżniajcie się zawsze w pracy dla Pana, wiedząc o tym, że wasz trud dla Niego nie jest daremny.” (1 Kor 15,58 BP);
„Kochani bracia! Trwajcie więc zawsze niezachwianie w owocnej pracy dla Pana i bądźcie pewni, że wasz trud, dzięki Panu, nie pójdzie na marne.” (1 Kor 15,58 WSP);
„A zatem, drodzy moi bracia, trwajcie, mocni i niewzruszeni, zawsze wykonując dzieło Pańskie jak najgorliwiej, świadomi, że w jedności z Panem wasze wysiłki nie są daremne.” (1 Kor 15,58 Stern);
„A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu." (1 Kor 15,58 BW);
„Niech wasza gorliwość nigdy nie słabnie, bądźcie pełni zapału ducha, poddani Panu.” (Rz 12,11 Lub);
„Nie opuszczajcie się w gorliwości! Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu!” (Rz 12,11 BT4);
„W pilności nie leniwi, Duchem pałający: Panu służący.” (Rz 12,11 JW);