Odpoczynek cz.II

Lekcja 17 ------- 28.04.2018 r.

Tekst przewodni

1Kor 6:14 bw 
A Bóg i Pana wskrzesił, i nas wskrzesi przez moc swoją.

1. O jakim szczególnym śnie mówi Słowo Boże?

J 11:11-14 bw 
To powiedział, a potem rzekł do nich: Łazarz, nasz przyjaciel, zasnął; ale idę zbudzić go ze snu.
Tedy rzekli uczniowie do niego: Panie! Jeśli zasnął, zdrów będzie.
Ale Jezus mówił o jego śmierci; oni zaś myśleli, że mówił o zwykłym śnie.
Wtedy to rzekł im Jezus wyraźnie: Łazarz umarł,

Koh 3:20 bw 
Wszystko idzie na jedno miejsce; wszystko powstało z prochu i wszystko znowu w proch się obraca.

Koh 9:5 bw 
Wiedzą bowiem żywi, że muszą umrzeć, lecz umarli nic nie wiedzą i już nie ma dla nich żadnej zapłaty, gdyż ich imię idzie w zapomnienie.

Rz 6:23 bw I cz.
Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, 

2. Z jaką nadzieją z doczesności odchodzi lud Boży?

Hi 19:25 bw 
Lecz ja wiem, że Odkupiciel mój żyje i że jako ostatni nad prochem stanie!

J 11:23 bw 
Rzekł jej Jezus: Zmartwychwstanie brat twój.

Hbr 11:39-40 bw 
A wszyscy ci, choć dla swej wiary zdobyli chlubne świadectwo, nie otrzymali tego, co głosiła obietnica, Ponieważ Bóg przewidział ze względu na nas coś lepszego, mianowicie, aby oni nie osiągnęli celu bez nas.

3. Z kim i dlaczego mamy pokładać nadzieję zmartwychwstania?

J 6:40 bw 
A to jest wola Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał żywot wieczny, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.

J 11:25 bw 
Rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie.

1Kor 15:12-22 bw 
A jeśli się o Chrystusie Opowiada, że został z martwych wzbudzony, jakże mogą mówić niektórzy między wami, że zmartwychwstania nie ma? Bo jeśli nie ma zmartwychwstania, to i Chrystus nie został wzbudzony; A jeśli Chrystus nie został wzbudzony, tedy i kazanie nasze daremne, daremna też wasza wiara; Wówczas też byliśmy fałszywymi świadkami Bożymi, bo świadczyliśmy o Bogu, że Chrystusa wzbudził, którego nie wzbudził, skoro umarli nie bywają wzbudzeni.
Jeśli bowiem umarli nie bywają wzbudzeni, to i Chrystus nie został wzbudzony; A jeśli Chrystus nie został wzbudzony, daremna jest wiara wasza; jesteście jeszcze w swoich grzechach.
Zatem i ci, którzy zasnęli w Chrystusie, poginęli.
Jeśli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej pożałowania godni.
A jednak Chrystus został wzbudzony z martwych i jest pierwiastkiem tych, którzy zasnęli.
Skoro bowiem przyszła przez człowieka śmierć, przez człowieka też przyszło zmartwychwstanie.
Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni.

4. Jak przebiegać będzie zmartwychwstanie Bożych dzieci?

1Kor 15:23 bw 
A każdy w swoim porządku: jako pierwszy Chrystus, potem ci, którzy są Chrystusowi w czasie jego przyjścia,

1Tes 4:13-18 bw 
A nie chcemy, bracia, abyście byli w niepewności co do tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucili, jak drudzy, którzy nie mają nadziei.
Albowiem jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg przez Jezusa przywiedzie z nim tych, którzy zasnęli.
A to Wam mówimy na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli.
Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem.
Przeto pocieszajcie się nawzajem tymi słowy.

5. Co w dalszej kolejności Bóg zapowiedział dla swoich dzieci?

2Kor 5:1 bw 
Wiemy bowiem, że jeśli ten namiot, który jest naszym ziemskim mieszkaniem, się rozpadnie, mamy budowlę od Boga, dom w niebie, nie rękoma zbudowany, wieczny.

2P 3:13 bw 
Ale my oczekujemy, według obietnicy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość.

6. Jak wyglądać będzie życie w nowej rzeczywistości?

Ap 7:15-17 bw 
Dlatego są przed tronem Bożym i służą mu we dnie i w nocy w świątyni jego, a Ten, który siedzi na tronie, osłoni ich obecnością swoją.
Nie będą już łaknąć ani pragnąć, i nie padnie na nich słońce ani żaden upał, Ponieważ Baranek, który jest pośród tronu, będzie ich pasł i prowadził do źródeł żywych wód; i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu.

Ap 21:4 bw 
I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły.

7. Czy jesteś przygotowany na powtórne przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa? Jak wyobrażasz sobie zapowiadaną w Słowie Bożym przyszłość, czym ona będzie się różnić od obecność?

Odpoczynek cz. I

Lekcja 16 ------- 21.04.2018 r.

Tekst przewodni

Jr 31:25 bt4 
Bo pokrzepię spragnionego, a każdego, co łaknie, nasycę.

1. Gdzie Bóg ustanowił dzień odpoczynku? Dlaczego Twoim zdaniem Bóg odpoczął i dla kogo ustanowił dzień sabatu?

Rdz 2:2-3 bp 
A kiedy ukończył Bóg swe dzieło w szóstym dniu, odpoczął w dniu siódmym po całym dziele, którego dokonał.
I błogosławił Bóg dzień siódmy, i świętym go uczynił, albowiem odpoczął w tym dniu po całym dziele, które pracą swoją stworzył.

Mk 2:27 bt4 
I dodał: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu.

2. Dlaczego Twoim zdaniem, święcenie sabatu znajduje się na liście przykazań Dekalogu?

Wj 20:8-11 wuj 
Pamiętaj, abyś dzień Sobotni święcił.
Sześć dni robić będziesz, i będziesz czynił wszystkie dzieła twoje.
Ale dnia siódmego Szabbat Pana Boga twego jest: nie będziesz czynił żadnej roboty weń, ty i syn twój, i córka twoja, sługa twój, i służebnica twoja, bydle twoje, i gość, który jest między bronami twemi.
Przez sześć dni bowiem czynił Pan niebo i ziemię i morze, i wszystko co w nich jest, i odpoczął dnia siódmego, i przetoż błogosławił Pan dniowi Sobotniemu i poświęcił ji.

3. Jak praktycznie przebiega odpoczynek w Twoim dniu w Twoim domu i Zborze?

Iz 58:13-14 bw 
Jeżeli powstrzymasz swoją nogę od bezczeszczenia sabatu, aby załatwić swoje sprawy w moim świętym dniu, i będziesz nazywał sabat rozkoszą, a dzień poświęcony Panu godnym czci, i uczcisz go nie odbywając w nim podróży, nie załatwiając swoich spraw i nie i prowadząc pustej rozmowy, Wtedy będziesz się rozkoszował Panem, a Ja sprawię, że wzniesiesz się ponad wyżyny ziemi, i nakarmię cię dziedzictwem twojego ojca, Jakuba, bo usta Pana to przyrzekły.

Łk 4:16 bt4 
Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował.
W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.

Dz 13:27 bw 
Mieszkańcy Jerozolimy bowiem i ich przełożeni nie poznali go i przez skazanie go wypełnili słowa proroków, czytane w każdy sabat,

Dz 13:42 bp 
Rozchodzący się prosili, by w następny szabat przemawiali do nich na ten sam temat.

Dz 13:44 bp 
W następny zaś szabat zebrało się już prawie całe miasto, aby słuchać słowa Bożego.

4. Jaki inny odpoczynek zagwarantował Bóg narodowi izraelskiemu?

Joz 21:43-45 bt4 
Tak Pan dał Izraelitom cały kraj, który poprzysiągł dać ich przodkom.
Objęli go oni w posiadanie i w nim zamieszkali.
Pan użyczył im pokoju dokoła, zupełnie jak poprzysiągł ich przodkom, a żaden z ich wrogów nie mógł się wobec nich ostać.
Wszystkich ich wrogów dał Pan im w ręce.
Ze wszystkich dobrych obietnic, które Pan uczynił domowi Izraela, żadna nie zawiodła, lecz każda się spełniła.

1Krl 8:56 br 
Niech będzie błogosławiony Jahwe za to, że dał odpocznienie swojemu ludowi izraelskiemu, dokładnie tak, jak to zapowiedział.
Z tego, co przekazał przez usta sługi swego Mojżesza, ani jedno słowo nie pozostało nie spełnione.

5 O czym musimy pamiętać każdego dnia?

Mk 6:31-32 bt4 
A On rzekł do nich: Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco!.
Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne, osobno.

Koh 5:11 pau 
Robotnik śpi sobie słodko, niezależnie od tego, czy lekko, czy dobrze się najadł.
Ale kto ma obfitość dóbr, nie zazna spokojnego snu.

6. Kto i dlaczego jest dla nas źródłem szczególnego odpoczynku?

Mt 11:28-30 lub 
Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście utrudzeni i obciążeni, a ja was pokrzepię.
Weźmijcie moje jarzmo na siebie i nauczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla dusz waszych.
Albowiem jarzmo moje jest słodkie i brzemię moje jest lekkie.

7. W jaki sposób przebiega u Ciebie codzienny odpoczynek? Czy potrafisz korzystać z jego dobrodziejstw? Na jakie trudności napotykasz?

Służba Apostołów cz. II

Lekcja 15 ------- 14.04.2018 r.

Tekst przewodni: Hbr 11,36-37

„Jeszcze inni zaznali szyderstw i chłosty a także kajdan i więzienia, byli kamienowani, przecinani piłą, ginęli od miecza, okryci skórami owiec i kozłów tułali się, cierpieli niedostatek, udrękę i poniewierkę.” (Hbr 11,36-37 BP);

„Inni zaś doznali zelżywości i biczowania, a nadto kajdan i więzienia. Kamienowano ich, przerzynano piłą, przebijano mieczem; tułali się w skórach owczych, kozich, w nędzy, w utrapieniu, w ucisku.” (Hbr 11,36-37 BT4).

1. Czy służba Apostołów spotykała się z powszechną akceptacją wszystkich?
    DzAp 4,1-3; 5,17-18; 33; 40; 9,22-23; 13,50; 23,12-14

„A gdy oni przemawiali do ludu, nadeszli kapłani, dowódca straży świątynnej i saduceusze, zaniepokojeni, że nauczali lud i zapowiadali zmartwychwstanie w Jezusie. I pojmali ich, i wtrącili do więzienia aż do dnia następnego; był już bowiem wieczór." (DzAp 4,1-3 Lub);

„Wówczas najwyższy kapłan i wszyscy jego zwolennicy ze stronnictwa saduceuszów, pełni zawiści, zatrzymali apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia.” (DzAp 5,17-18 Pau);

„Gdy to usłyszeli, unieśli się wielkim gniewem i chcieli ich pozabijać.” (DzAp 5,33 BR);

„A przywoławszy Apostołów kazali ich ubiczować i zabronili im przemawiać w imię Jezusa, a potem zwolnili.” (DzAp 5,40 BT2);

„Lecz Szaweł występował coraz odważniej, wywołując zamieszanie wśród Żydów mieszkających w Damaszku, bo dowodził, że (Jezus) jest Mesjaszem. Po upływie dłuższego czasu Żydzi postanowili go zabić.” (DzAp 9,22-23 BP);

„Wówczas Żydzi podburzyli pobożne, wpływowe kobiety oraz ważniejsze osobistości w mieście i wywołali prześladowanie skierowane przeciwko Pawłowi i Barnabie. Tak doprowadzili do ich wypędzenia ze swoich granic.” (DzAp 13,50 EIB);

„A gdy nastał dzień, żydzi zawiązali spisek i zobowiązali się, że nie będą ani jeść, ani pić, dopóki nie zabiją Pawła. Tych zaś, którzy do tego sprzysiężenia przystąpili, było ponad czterdziestu. Udali się oni do arcykapłanów oraz prezbiterów i powiedzieli: Zobowiązaliśmy się pod klątwą, że niczego nie skosztujemy, dopóki nie zabijemy Pawła.” (DzAp 23,12-14 BPD).

2. Czy boleśnie doświadczani Apostołowie, rezygnowali z dalszej służby?
    DzAp 4,18-20; 5,27-32; 42; 13,51-52

„Wezwali ich i zakazali w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Na to Piotr i Jan tak im odpowiedzieli: "Rozsądźcie, co jest słuszniejsze wobec Boga: was słuchać czy Boga? Nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli".” (DzAp 4,18-20 BP);

„Przyprowadziwszy ich stawili przed Sanhedrynem, a arcykapłan zapytał: Zakazaliśmy wam surowo, abyście nie nauczali w to imię, a oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie ściągnąć na nas krew tego Człowieka? Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi - odpowiedział Piotr i Apostołowie. Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów. Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch Święty, którego Bóg udzielił tym, którzy Mu są posłuszni.” (DzAp 5,27-32 BT4);

„Nie przestawali też codziennie w świątyni i po domach nauczać i zwiastować dobrą nowinę o Chrystusie Jezusie.” (DzAp 5,42 BW);

„A oni, otrząsnąwszy na nich proch z nóg swoich, poszli do Ikonium, Uczniowie zaś byli pełni radości i Ducha Świętego.” (DzAp 13,51-52 BW). 

3. W jak cudowny sposób, Bóg ochraniał swoje sługi?
    DzAp 5,19-20; 9,23-25; 12,5-11

„Ale anioł Pański otworzył w nocy drzwi więzienia i wyprowadziwszy ich, rzekł: Idźcie, a wystąpiwszy, głoście ludowi w świątyni wszystkie te słowa, które darzą życiem.” (DzAp 5,19-20 BW);

„Po upływie dłuższego czasu Żydzi postanowili go zabić. Szaweł dowiedział się jednak o ich zamiarze. A ponieważ oni dniem i nocą strzegli bram miasta, aby go zabić, w nocy uczniowie spuścili go w koszu z murów miasta.” (DzAp 9,23-25 Pau);

„Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga. W nocy, po której Herod miał go wydać, Piotr, skuty podwójnym łańcuchem, spał między dwoma żołnierzami, a strażnicy przed bramą strzegli więzienia. Wtem zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąceniem w bok obudził Piotra i powiedział: Wstań szybko! Równocześnie z rąk [Piotra] opadły kajdany. Przepasz się i włóż sandały! - powiedział mu anioł. A gdy to zrobił, rzekł do niego: Narzuć płaszcz i chodź za mną! Wyszedł więc i szedł za nim, ale nie wiedział, czy to, co czyni anioł, jest rzeczywistością; zdawało mu się, że to widzenie. Minęli pierwszą i drugą straż i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta. Ta otwarła się sama przed nimi. Wyszli więc, przeszli jedną ulicę i natychmiast anioł odstąpił od niego. Wtedy Piotr przyszedł do siebie i rzekł: Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Żydzi.” (DzAp 12,5-11 BT4).

4. Co było również źródłem siły Apostołów?
    DzAp 20,36-38; 21,5-6; Ef 6,18-19; 2 Tes 3,1-2

„Gdy wypowiedział te słowa, upadł na kolana i ze wszystkimi razem się modlił. Wtedy wszyscy zaczęli głośno płakać i całowali Pawła, rzucając mu się na szyję. Najbardziej jednak boleli nad słowami przez niego wypowiedzianymi, że już nigdy go nie zobaczą, i odprowadzili go na statek.” (DzAp 20,36-38 BP);

„Jednak po upływie tych kilku dni opuściliśmy ich. Wszyscy razem z żonami i dziećmi odprowadzili nas aż za miasto. Uklękliśmy tam na brzegu morza i modliliśmy się. Pożegnaliśmy się i wsiedliśmy na statek. A oni wrócili do siebie.” (DzAp 21,5-6 Pau);

„Przy każdej okazji módlcie się w Duchu, zanosząc prośby i błagania. W tym celu wytrwale czuwajcie na modlitwie za wszystkich świętych i za mnie, aby dane mi było słowo, gdy otworzę me usta do odważnego głoszenia tajemnicy Ewangelii. (Ef 6,18-19 Pau);

„Na koniec, bracia, módlcie się za nas, aby słowo Pana szerzyło się i rozsławiało jak i u was; I abyśmy byli wybawieni od przewrotnych i złych ludzi; nie wszyscy bowiem mają wiarę.” (2 Tes 3,1-2 UBG).

„Na koniec, bracia, módlcie się, aby to, co mówi Pan, rozchodziło się coraz, szybciej i było przyjmowane podobnie jak u was, z głęboką czcią. Módlcie się także, aby was Bóg uwolnił od ludzi złych i przewrotnych; nie każdy bowiem chce uwierzyć." (2 Tes 3,1-2 WSP). 

5. Jak swoją służbę podsumował Apostoł Paweł?
    2 Kor 11,23-27

„Są sługami Chrystusa? Zdobędę się na szaleństwo: Ja jeszcze bardziej! Bardziej przez trudy, bardziej przez więzienia; daleko bardziej przez chłosty, przez częste niebezpieczeństwa śmierci. Przez Żydów pięciokrotnie byłem bity po czterdzieści razów bez jednego. Trzy razy byłem sieczony rózgami, raz kamienowany, trzykrotnie byłem rozbitkiem na morzu, przez dzień i noc przebywałem na głębinie morskiej. Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od zbójców, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach od fałszywych braci; w pracy i umęczeniu, często na czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, w licznych postach, w zimnie i nagości.” (2 Kor 23-27 BT4).

6. Czym w ostateczności dla wielu Apostołów zakończyło się głoszenie Ewangelii?
    Jan 21,18-19; DzAp 12,1-2; 2 Tym 4,6; Obj 1,9

„Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, sam się przepasywałeś i chodziłeś, dokąd chciałeś; lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a kto inny cię przepasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz. A to powiedział, dając znać, jaką śmiercią uwielbi Boga. I powiedziawszy to, rzekł do niego: Pójdź za mną.” (Jan 21,18-19 BW);

„W tym także czasie Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął mieczem Jakuba, brata Jana.” (DzAp 12,1-2 BT4),

„Albowiem już niebawem będę złożony w ofierze, a czas rozstania mego z życiem nadszedł.” (2 Tym 4,6 BW);

„Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła.” (2 Tym 4,6 BT4);

„Ja, Jan, brat wasz i uczestnik w ucisku i w Królestwie, i w cierpliwym wytrwaniu przy Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu zwiastowania Słowa Bożego i świadczenia o Jezusie.” (Obj 1,9 BW).

7. Czy służba Apostołów jest dla  Ciebie wzorem  do  naśladowania?  Co zamierzasz zmienić w swoim dotychczasowym postępowaniu?
    2 kron 15,7; 1 Kor 15,58; Rz 12,11

„Wy jednak bądźcie mocni i nie opuszczajcie rąk, ponieważ wasz trud zostanie wynagrodzony” (2 Kron 15,7 Pau);

„Wy jednak bądźcie silni i nie dopuszczajcie, by osłabły wasze ręce, albowiem dzieło wasze będzie nagrodzone.” (2 Kron 15,7 BP);

„Bądźcie tedy mocni! Niech nigdy nie omdleją wasze ramiona, gdyż za wasze trudy czeka was zapłata.” (2 Kron 15,7 BR);

„A zatem, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niewzruszeni, wyróżniajcie się zawsze w pracy dla Pana, wiedząc o tym, że wasz trud dla Niego nie jest daremny.” (1 Kor 15,58 BP);

„Kochani bracia! Trwajcie więc zawsze niezachwianie w owocnej pracy dla Pana i bądźcie pewni, że wasz trud, dzięki Panu, nie pójdzie na marne.” (1 Kor 15,58 WSP);

„A zatem, drodzy moi bracia, trwajcie, mocni i niewzruszeni, zawsze wykonując dzieło Pańskie jak najgorliwiej, świadomi, że w jedności z Panem wasze wysiłki nie są daremne.” (1 Kor 15,58 Stern);

„A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu." (1 Kor 15,58 BW);

„Niech wasza gorliwość nigdy nie słabnie, bądźcie pełni zapału ducha, poddani Panu.” (Rz 12,11 Lub);

„Nie opuszczajcie się w gorliwości! Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu!” (Rz 12,11 BT4);

„W pilności nie leniwi, Duchem pałający: Panu służący.” (Rz 12,11 JW); 

Nowe Niebiosa i Nowa Ziemia

Lekcja 14 ------- 07.04.2018 r.

Tekst przewodni: Obj 21,1-3 

„I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. I Miasto Święte - Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie "BOGIEM Z NIMI".” (Obj 21,1-3 BT4). 

1. Co Bóg ukazał Janowi, gdy się dopełnił los starej Ziemi?
    Obj 21,1

„I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.” (Obj 21,1 BW);

„Potymem widział niebo nowe i ziemię nową, abowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia odeszła była, a morza już nie było.” (Obj 21,1 BB);

„Potem miałem wizję nowego nieba i nowej ziemi, dlatego, że pierwsze niebo i pierwsza ziemia przestały istnieć i nie było już morza.” (Obj 21,1 WSP).

2. Kto posiądzie Nową Ziemię na wieczne dziedzictwo?
    Ps 37,29; Mt 5,5

„Sprawiedliwi odziedziczą ziemię i na zawsze na niej zamieszkają.” (Ps 37,29 Lub);

„Sprawiedliwi posiądą ziemię i będą mieszkać na niej na zawsze.” (Ps 37,29 BT2);

„Szczęśliwi pokorni, gdyż oni odziedziczą ziemię.” (Mt 5,5 Eib);

„Szczęśliwi łagodni, ponieważ oni posiądą ziemię.” (Mt 5,5 Pau);

„Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.” (Mt 5,5 BT4). 

3. Jak będzie wyglądało życie na Nowej Ziemi?
    2 Ptr 3,13.14; Obj 21,4.5

„Lecz my oczekujemy nowych niebios i nowej ziemi, w których zamieszka sprawiedliwość, zgodnie z Jego obietnicą! Toteż, umiłowani, oczekując tego, starajcie się gorliwie, aby On zastał was nieskalanych i bez zmazy w pokoju!” (2 Ptr 3,13.14 BP);

Ale my oczekujemy, zgodnie z Bożą obietnicą, nowych niebios i nowej ziemi, gdzie panuje sprawiedliwość. Dlatego też, kochani, czekając na to starajcie się, aby Pan znalazł was nienagannych i bez skazy, zachowujących pokój.” (2 Ptr 3,13.14 WSP);

„I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już [odtąd] nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły. I rzekł Zasiadający na tronie: Oto czynię wszystko nowe. I mówi: Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe.” (Obj 21,4.5 BT4);

„I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły. I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe.” (Obj 21,4.5 BW);

„Otrze wszelką łzę z oczu ich. Nie będzie już śmierci ani smutku, narzekania i cierpienia już nie będzie. Bo minęło, co było ongiś. Ten, który siedział na tronie, rzeki: „Oto wszystko nowym czynię. I dodał: „Napisz to: Słowa te są wiarogodne i prawdziwe.” (Obj 21,4.5 Kow).

4. W jaki sposób ap. Paweł  porównał obecną rzeczywistość z tym, co ma nadejść?
    2 Kor 4,16-18

„Dlatego to nie poddajemy się zwątpieniu, chociaż bowiem niszczeje nasz człowiek zewnętrzny, to jednak ten, który jest wewnątrz, odnawia się z dnia na dzień. Niewielkie bowiem utrapienia nasze obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku dla nas, którzy się wpatrujemy nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne. To bowiem, co widzialne, przemija, to zaś, co niewidzialne, trwa wiecznie.” (2 Kor 4,16-18 BR);

„Dlatego nie upadamy na duchu; bo choć zewnętrzny nasz człowiek niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny odnawia się z każdym dniem. Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały, Nam, którzy, nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne; albowiem to, co widzialne, jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne.” (2 Kor 4,16-18 BW).

5. Czego był pewien ap. Paweł?
    2 Tym 4,6-8

„Bo ja już mam złożyć życie swoje w ofierze, nadszedł czas mojego odejścia. Stoczyłem piękną walkę, bieg ukończyłem, wiary dochowałem. Teraz już czeka mnie wieniec sprawiedliwości. W owym Dniu poda mi go Pan, sprawiedliwy Sędzia, a poda nie tylko mnie, ale wszystkim, którzy umiłowali Jego przyjście.” (2 Tym 4,6-8 BP);

„Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.” (2 Tym 4,6-8 BT4);

„Albowiem już niebawem będę złożony w ofierze, a czas rozstania mego z życiem nadszedł. Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem; A teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście jego.” (2 Tym 4,6-8 BW).

6. Co o naszych przyszłych postaciach mówi Słowo Boże?
    Flp 3,20.21; por. 1 Jan 3,1.2

„Lecz naszą ojczyzną jest niebo, stamtąd też wyglądamy Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa, który przemieni nasze ciało poniżone i uczyni je podobnym do swego ciała uwielbionego swoją mocą, mogącą poddać wszystko pod Jego panowanie.” (Flp 3,20.21 BP);

„Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa, Który przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała swego, tą mocą, którą też wszystko poddać sobie może.” (Flp 3,20.21 BW);

„Nasza ojczyzna jest w niebie i stamtąd oczekujemy przyjścia Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On to właśnie przemieni nasze ciało przemijające w ciało chwalebne, podobne do Jego ciała. Dokona zaś tego potęgą, jaką może poddać pod swoją władzę wszystko, co istnieje.” (Flp 3,20.21 BR)

„A my przecież mamy obywatelstwo Niebios i oczekujemy przybycia stamtąd wybawcy, którym jest Jezus Chrystus, nasz Pan. On przemieni nasze śmiertelne ciało na wzór swego zmartwychwstałego ciała, a uczyni to mocą, dzięki której panuje nad wszystkim.” (Flp 3,20.21 WSP);

"Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.” (1 Jan 3,1.2 BT4);

„Patrzcie, jak wielką miłość dał nam Ojciec, abyśmy byli nazwani dziećmi Bożymi - i [nimi] jesteśmy. Świat dlatego nas nie zna, że Jego nie poznał. Ukochani, teraz jesteśmy dziećmi Boga, a jeszcze się nie okazało, czym będziemy. Wiemy, że gdy się okaże, będziemy podobni do Niego, gdyż zobaczymy Go takim, jaki jest.” (1 Jan 3,1.2 BPD).         

7. Czy tęsknisz do tej chwili, gdy będziesz na Nowej Ziemi?
    Czy jest coś, co Ci przeszkadza w dążeniu do tego miejsca?