Lekcja 34 ------- 26.08.2017 r.
Tekst pamięciowy: 2 Tym 1,3
„Dziękuję Bogu, któremu z czystym sumieniem służę, tak jak przodkowie moi, gdy nieustannie ciebie wspominam w modlitwach moich, we dnie i w nocy.” (2 Tym 1,3 BW).
1. Jak wielkie więzi łączyły Apostoła Pawła z Tymoteuszem?
2 Tym 1,1-4; Jan 21,5
„Paweł, z woli Boga apostoł Chrystusa Jezusa, obdarzony posłannictwem głoszenia życia obiecanego tym, którzy stanowią jedno z Jezusem Chrystusem - do Tymoteusza, umiłowanego syna. Bóg Ojciec i Chrystus Jezus, nasz Pan, niech cię obdarzą łaską, miłosierdziem i pokojem. Dziękuję Bogu, któremu służę z czystym sumieniem jak moi przodkowie, ilekroć wspominam cię modląc się czy to w dzień, czy w nocy. Tak bardzo chciałbym cię zobaczyć, pamiętając o twoich łzach, by uradować się.” (2 Tym 1,1-4 BR);
„Mówi im Jezus: Dzieci, macie coś do jedzenia? Nie - odpowiedzieli Mu.” (Jan 21,5 BP).
2. Komu Tymoteusz zawdzięcza przygotowanie do służby Bogu?
2 Tym 1,5; DzAp 16,1
„Mam w pamięci twoją szczerą wiarę, którą miała już twoja babka Lois, a następnie twoja matka Eunika. Jestem pewien, że ty też ją posiadasz.” (1 Tym 1,5 Pau);
„A gdy poprzez Derbe przybył także do Listry, spotkał tam pewnego ucznia imieniem Tymoteusz, którego matka była Żydówką nawróconą na chrześcijaństwo, a ojciec – Grekiem.” (DzAp 16,1 BR).
3. O czym stale musiał pamiętać młody Tymoteusz, o czym musi pamiętać każdy z nas?
2 Tym 1,6-12; Tyt 3,5
„Z tego powodu przypominam ci, abyś rozniecił na nowo dar łaski Bożej, którego udzieliłem ci przez włożenie rąk moich. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości. Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga, który nas wybawił i powołał powołaniem świętym, nie na podstawie uczynków naszych, lecz według postanowienia swojego i łaski, danej nam w Chrystusie Jezusie przed dawnymi wiekami, a teraz objawionej przez przyjście Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa, który śmierć zniszczył, a żywot i nieśmiertelność na jaśnię wywiódł przez ewangelię, dla której jestem ustanowiony zwiastunem i apostołem, i nauczycielem; z tego też powodu znoszę te cierpienia, ale nie wstydzę się, gdyż wiem, komu zawierzyłem, i pewien jestem tego, że On mocen jest zachować to, co mi powierzono, do owego dnia.” (2 Tym 1,6-12 BW);
„Nie dla uczynków sprawiedliwych, jakie zdziałaliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym.” (Tyt 3,5 BT2).
4. Na czym ma wzorować się każdy z nas?
2 Tym 1,13-14; Tyt 2,1
„Wzoruj się na zdrowej nauce, którą usłyszałeś ode mnie, żyjąc w wierze i miłości, która jest w Chrystusie Jezusie; tego, co ci dobrego powierzono, strzeż przez Ducha Świętego, który mieszka w nas.” (2 Tym 1,13-14 BW);
„Ty zaś mów to, co zgodne jest ze zdrową nauką.” (Tyt 2,1 BP);
„A ty mów co przystoi zdrowej nauce.” (Tyt 2,1 JW).
5. Z jaką ceną należy się liczyć w służbie dla Pana?
2 Tym 1,15; 4,16
„Wiesz o tym, że odwrócili się ode mnie wszyscy, którzy są w Azji, a wśród nich Figelos i Hermogenes.” (2 Tym 1,15 BP);
„W pierwszej obronie mojej nikogo przy mnie nie było, wszyscy mnie opuścili: niech im to nie będzie policzone .” (2 Tym 4,16 BW).
6. Jaką wdzięczność należy kierować wobec oddanych Bogu osób?
2 Tym 1,16-18; Rz 1,8-11
„Niech Pan okaże miłosierdzie domowi Onezyfora za to, że często mnie pokrzepiał i łańcucha mojego się nie wstydził, ale skoro tylko przybył do Rzymu, szukał mnie wszędzie, aż wreszcie odnalazł. Daj Boże, aby w owym Dniu Pan okazał mu miłosierdzie. A jak bardzo przysłużył mi się w Efezie, ty wiesz lepiej.” (2 Tym 1,16-18 BP);
„Najpierw dziękuję Bogu mojemu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich, że wiara wasza słynie po całym świecie. Świadkiem bowiem jest mi Bóg, któremu służę w duchu moim przez zwiastowanie ewangelii Syna jego, że nieustannie o was pamiętam zawsze w modlitwach moich, prosząc, żeby mi się wreszcie udało za wolą Bożą przyjść do was. Pragnę bowiem ujrzeć was, abym mógł wam udzielić nieco z duchowego daru łaski dla umocnienia was.” (Rz 1,8-11 BW).
7. Czy troska o duchowy rozwój naszych dzieci ma istotne znaczenie w rozwoju Kościoła Bożego? W jaki sposób realizujesz te zadania w swoim domu, swoim Zborze?