Lekcja 11 ------- 18.03.2017 r.
„Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością." (Flp 2,1.2 BW).
1. Z jakimi problemami borykały się już pierwsze zbory chrześcijańskie? W czym tkwiły ich źródła? Czy dziś jesteśmy wolni od tego w naszych społecznościach? Dlaczego jest to tak niedobra i niechlubna sytuacja?
1 Kor 1,10.11; 6,6-8; 11,18; Jak 4,1.2; Rz 15,5.6; Jan 13,35
„A proszę was, bracia, w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, abyście wszyscy byli jednomyślni i aby nie było między wami rozłamów, lecz abyście byli zespoleni jednością myśli i jednością zdania. Albowiem wiadomo mi o was, bracia moi, od domowników Chloi, że wynikły spory wśród was.” (1 Kor 1,10.11 BW);
„Przeto upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście żyli w zgodzie i by nie było wśród was rozłamów; abyście byli jednego ducha i jednej myśli. Doniesiono mi bowiem o was, bracia moi, przez ludzi Chloe, że zdarzają się między wami spory.” (1 Kor 1,10.11 BR);
„ak to wygląda, że brat z bratem się procesuje i to jeszcze przed niewierzącymi? Już sam fakt, że wnosicie przeciwko sobie skargi do sądu, świadczy o was niekorzytnie. Dlaczego raczej nie znosicie cierpliwie krzywd? Dlaczego raczej nie zapominacie o wyrządzonych wam szkodach? Lecz wy sami wyrządzacie krzywdy oraz dopuszczacie się grabieży i to jeszcze na braciach.” (1 Kor 1,10.11 BP);
„Przede wszystkim słyszę, że gdy gromadzicie się jako Kościół, pojawiają się wśród was podziały, i po części w to wierzę.” (1 Kor 11,18 Pau);
„Najpierw dowiaduję się, ze na waszych zebraniach religijnych tworzą się partie wśród was; częściowo, owszem, wierzę temu.” (1 Kor 11,18 Kow);
„Skądże spory i skąd walki między wami? Czy nie pochodzą one z namiętności waszych, które toczą bój w członkach waszych? Pożądacie, a nie macie; zabijacie i zazdrościcie, a nie możecie osiągnąć; walczycie i spory prowadzicie. Nie macie, bo nie prosicie.” (Jak 4,1.2 BW);
„Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie.” (Jak 4,1.2 BT4);
„A Bóg, który jest źródłem cierpliwości i pociechy, niech sprawi, abyście byli jednomyślni między sobą na wzór Jezusa Chrystusa, abyście jednomyślnie, jednymi usty wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa.” (Rz 15,5.6 BW);
„A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa.” (Rz 15,5.6 BT2);
„A Bóg, od którego pochodzą cierpliwość i odwaga, niech sprawi, abyście mogli żyć we wzajemnej zgodzie naśladując Chrystusa Jezusa i abyście wszyscy razem wspólnym głosem wychwalali Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa.” (Rz 15,5.6 BR);
„Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali.” (Jan 13,35 BT4).
2. Gdy w społeczności pojawiają się konflikty i złe relacje, co w pierwszym miejscu powinniśmy wszyscy robić?
Jak 1,5; 3,17; 1 Krl 3,9
„Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma.” (Jak 1,5 BT2);
„Mądrość, która pochodzi z góry, jest przede wszystkim czysta, skłonna do zgody, wyrozumiała, uległa, pełna miłosierdzia i dzieł dobrych, wolna zaś od względów ludzkich i wszelkiej obłudy.” (Jak 3,17 BR);
„A przeto daj słudze twemu serce rozumne, aby mógł twój lud sądzić, i rozeznać między złem a dobrem, bo któż może sądzić lud ten, lud ten twój wielki?” (1 Krl 3,9 JW).
3. Czy faktycznie „czas leczy rany”? Czy zostawianie nierozwiązanych konfliktów przyczynia się do ich uzdrowienia? Co na temat podejmowania inicjatywy mówi Biblia?
Mt 5,22-26; Rz 12,18; Przyp 25,9
„A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd, a kto by rzekł bratu swemu: Racha, stanie przed Radą Najwyższą, a kto by rzekł: Głupcze, pójdzie w ogień piekielny. Jeślibyś więc składał dar swój na ołtarzu i tam wspomniałbyś, iż brat twój ma coś przeciwko tobie, zostaw tam dar swój na ołtarzu, odejdź i najpierw pojednaj się z bratem swoim, a potem przyszedłszy, złóż dar swój. Pogódź się rychło z przeciwnikiem swoim, póki jesteś z nim w drodze, aby cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia słudze, i abyś nie został wtrącony do więzienia. Zaprawdę powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż oddasz ostatni grosz.” (Mt 5,22-26 BW);
„Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi.” (Rz 12,18 BT2);
„Jeźli można, ile z was jest, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie.” (Rz 12,18 BG);
„Załatw swoją sprawę ze swoim bliźnim, lecz nie wydawaj cudzej tajemnicy,” (Przyp 25,9 BW);
„Swój spór z bliźnim załatw polubownie, lecz cudzych tajemnic nie zdradzaj," (Przyp 25,9 BT4).
4. Jak ą postawę powinniśmy przyjąć podczas prób rozwiązania konfliktu? Co to oznacza w praktyce? Dlaczego to jest tak ważne? O czym nie raz zapominamy? Czy potrafisz u siebie dostrzec pewne braki w tej kwestii?
Flp 2,3.4; Przyp 19,11; 18,13; Jak 1,19.20
„Nie czyńcie niczego dla niezdrowego współzawodnictwa czy pustej chwały, lecz w pokorze stawiajcie innych wyżej od siebie. Niech każdy ma na uwadze nie tylko własne sprawy, ale i innych.” (Flp 2,3.4 BP);
„Nie poszukujcie niczego w celu wynoszenia się jedni ponad drugich, nie gońcie za próżną chwałą, lecz z całą pokorą uważajcie innych za lepszych od was samych. Niech nikt nie szuka tylko własnego dobra, lecz niech myśli o sprawach innych.” (Flp 2,3.4 BR);
„Rozważny człowiek nad gniewem panuje, a chwałą jego - zapomnienie uraz.” (Przyp 19,11 BT4);
„W cierpliwości zaznacza się roztropność człowieka, a chlubą jego jest, gdy zapomina o krzywdach.” (Przyp 19,11 BW);
„Rozum człowieka hamuje jego porywczość i jest dla niego chwałą, kiedy przebaczy uchybienie.” (Przyp 19,11 NBG);
„Odpowiedzieć, nim się wysłucha, uchodzi za głupotę i hańbę.” (Przyp 18,13 BT4);
„Kto odpowiada, zanim wysłucha, zdradza swoją bezmyślność i naraża się na hańbę.” (Przyp 18,13 BW);
„Gdy ktoś odpowiada, zanim drugiego wysłucha, okazuje się głupcem i pozbawionym wstydu.” (Przyp 18,13 BR);
„Bracia moi umiłowani! Wiedzcie, że każdy człowiek powinien być chętny do słuchania, a powściągliwy w mówieniu i nieskory do gniewu. Człowiek zagniewany nie postępuje bowiem według Bożej sprawiedliwości.” (Jak 1,19.20 Pau).
5. O czym nie raz zapominają strony konfliktu, przez co często jego rozwiązanie staje się niemożliwe, a wzajemne relacje tylko się zaogniają ? Dlaczego ma to takie znaczenie? Czy potrafisz zadbać o to w swojej postawie? Dlaczego tak trudno to często przychodzi? Czy przyznanie się do własnego błędu to wstyd?
Mt 7,1-5; 1 Jan 1,8; Jak 5,16; Ps 51,19; Przyp 28,13; 4 Mjż 5,6.7
„Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą. A czemu widzisz źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegasz? Albo jak powiesz bratu swemu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z oka twego, a oto belka jest w oku twoim? Obłudniku, wyjmij najpierw belkę z oka swego, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka brata swego.” (Mt 7,1-5 BW);
„Jeżeli mówimy, że jesteśmy bez grzechu, zwodzimy samych siebie i nie ma w nas prawdy." (1 Jan 1,8 Pau);
„Wyznawajcie jedni drugim wasze grzechy, módlcie się za siebie wzajemnie, żebyście wrócili do zdrowia. Wytrwała modlitwa sprawiedliwego może bowiem wiele.” (Jak 5,16 BR);
„Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, Sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże.” (Ps 51,19 BW);
„Nie szczęści się temu, kto swe grzechy ukrywa, ale kto je wyznaje i porzuca, dostępuje miłosierdzia.” (Przyp 28,13 BP);
„Powiedz do synów izraelskich: Jeżeli mężczyzna albo kobieta popełnią jakikolwiek grzech wobec człowieka, to sprzeniewierzają się wobec Pana. Gdy tacy ludzie obciążą się tą winą, niech wyznają swój grzech, który popełnili, i niech też w całości zwrócą to, co winni, dodając do tego jedną piątą, i niech oddają temu, wobec kogo zawinili.” (4 Mjż 5,6.7 BW).
6. Jakiej mądrości udziela nam Biblia w kwestii relacji międzyludzkich? Czy potrafimy o tym zawsze pamiętać i dbamy o rozwój w tej kwestii? Jakie elementy musisz poprawić u siebie?
Przyp 15,1; 16,21; Ef 4,29.31.32; Jak 3,13-18
„Łagodna odpowiedź uśmierza gniew, lecz przykre słowo wywołuje złość.” (Przyp 15,1 BW);
„Łagodna odpowiedź uśmierza zapalczywość, a obraźliwe słowo wzmaga gniew.” (Przyp 15,1 Pau);
„Człowieka o mądrym sercu nazywa się rozsądnym, zachętą do pouczeń są przyjemne słowa.” (Przyp 16,21 BR);
„Uznany za rozumnego - kto ma serce mądre, a słodycz warg wzmaga siłę przekonania.” (Przyp 16,21 BP);
„Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych, ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba, aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają. (…) Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością. Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie.” (Ef 4,29.31.32 BW);
„Niech z ust waszych nie wychodzi żadne złe słowo; mówcie tylko to, co pożyteczne, co służy zbudowaniu innych według potrzeby i czyni zadość pragnieniom tych, którzy słuchają waszego słowa. (…) Niech zniknie spośród was duch wszelkiego zgorzknienia, irytacji, gniewu, zgiełku, zniewag wzajemnych i wszelkiej złości. Bądźcie zaś jedni dla drugich dobrzy i miłosierni, przebaczajcie sobie nawzajem, ponieważ i Bóg przebaczył wam wszystko w Chrystusie.” (Ef 4,29.31.32 BR);
„Kto wśród was jest mądry i rozumny? Niech to pokaże dobrym postępowaniem, swymi czynami dobrymi i mądrymi! Jeżeli jednak gorzką zazdrość i kłótliwość żywicie w swych sercach, nie macie się czym przechwalać; zadajecie kłam prawdzie. To nie jest mądrość przychodząca z góry, lecz przyziemna, zmysłowa, szatańska. Gdzie bowiem zazdrość i kłótliwość, tam niestałość i wszelki czyn przewrotny. Natomiast mądrość [pochodząca] z góry jest przede wszystkim skromna, dalej pełna pokoju, pobłażliwa, uległa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, jest stała i szczera. A owoc sprawiedliwości w pokoju wschodzi dla tych, którzy pokój czynią.” (Jak 3,13-18 BP);
„Jeżeli jest wśród was ktoś dostatecznie mądry i doświadczony, niech swoim nienagannym postępowaniem udowodni, że w tym, co czyni, kieruje się zawsze łagodnością i mądrością. Jeżeli jednak pielęgnujecie w swych sercach gorycz zazdrości, jeżeli jesteście skłonni do kłótni, to nie powinniście się niczym przechwalać i kłamstwem fałszować prawdy. Nie byłaby to bowiem mądrość, która pochodzi z góry; byłaby to mądrość ziemska i zmysłowa, i szatańska. Bo gdzie panuje zazdrość i nienawiść, tam też zaraz pojawia się zamęt i wszelkie zło. Mądrość, która pochodzi z góry, jest przede wszystkim czysta, skłonna do zgody, wyrozumiała, uległa, pełna miłosierdzia i dzieł dobrych, wolna zaś od względów ludzkich i wszelkiej obłudy. Otóż ci, którzy są zatroskani o pokój, dokonują zasiewu, który wyda owoce sprawiedliwości.” (Jak 3,13-18 BR).
7. Jak ważne jest dbanie o pokój?
Mt 5,9; Rz 12,18; Hbr 12,14
„Błogosławieni pokój czyniący; albowiem oni synami Bożymi nazwani będą.” (Mt 5,9 BG);
„Szczęśliwi, którzy zabiegają o pokój, ponieważ oni zostaną nazwani synami Bożymi.” (Mt 5,9 Pau);
„Jeśli to możliwe, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi żyjcie w pokoju.” (Rz 12,18 BUG);
„Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie będzie oglądał Boga.” (Hbr 12,14 BP).