Lekcja 10 ------- 11.03.2017 r.
„I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.” (DzAp 2,42 BW);
„W postępowaniu kierowali się nauką apostołów, żyli we wspólnocie, łamali chleb i modlili się.” (DzAp 2,42 BP).
1. Co apostoł Paweł pisał do Tymoteusza na temat Kościoła Bożego? Dlaczego ważne jest, aby uczyć się pewnych zasad funkcjonowania społeczności ludzi wierzących?
1 Tym 3,14.15 (zwróć uwagę na kontekst całego rozdziału)
„Piszę ci to, chociaż wkrótce spodziewam się przybyć do ciebie, żebyś - gdybym się opóźniał - wiedział, jak trzeba postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.” (1 Tym 3,14.15 BP).
2. Jak ważna dla społeczności jest szczerość i otwartość? Czym powinna się charakteryzować? Co grozi, gdy jej brak? Czy można z kolei zapędzić się zbyt daleko pod płaszczykiem rzekomej „szczerości”? Czy cenisz sobie szczerość i otwartość? Czy sam taki jesteś?
Gal 6,1.2; Ef 4,25; 1 Kor 5,8; Przyp 28,23; 1 Tes 5,14.15
„Bracia, a gdyby komu przydarzył się jaki upadek, wy, którzy pozostajecie pod działaniem Ducha, w duchu łagodności sprowadźcie takiego na właściwą drogę. Bacz jednak, abyś i ty nie uległ pokusie. Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełnijcie prawo Chrystusowe.” (Gal 6,1.2 BT2);
„Dlatego też brzydźcie się wszelkim kłamstwem. Niech każdy z was mówi prawdę swemu bliźniemu, bo przecież wszyscy razem jesteśmy członkami tego samego Ciała.” (Ef 4,25 BR);
„Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich.” (Ef 4,25 BW);
„Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz - przaśnego chleba czystości i prawdy.” (1 Kor 5,8 BT4);
„Obchodźmy więc święto nie w starym kwasie ani w kwasie złości i przewrotności, lecz w przaśnikach szczerości i prawdy.” (1 Kor 5,8 BW);
„Kto strofuje bliźniego, zbiera w końcu więcej podziękowania niż język schlebiający.” (Przyp 28,23 BW);
„Kto upomina innych, w końcu dozna więcej wdzięczności niż ten, kto schlebia im swoim językiem.” (Przyp 28,23 Pau);
„Wzywamy was też, bracia, napominajcie niesfornych, pocieszajcie bojaźliwych, podtrzymujcie słabych, bądźcie wielkoduszni wobec wszystkich. Baczcie, ażeby nikt nikomu złem za złe nie oddawał, ale starajcie się czynić dobrze sobie nawzajem i wszystkim.” (1 Tes 5,14.15 BW);
„Zachęcamy was, bracia: Pouczajcie nieposłusznych, podnoście na duchu bojaźliwych, troszczcie się o słabych, bądźcie wyrozumiali dla każdego. Uważajcie, aby nikt nikomu nie odpłacał złem za zło, ale zawsze starajcie się czynić dobro sobie nawzajem i wszystkim ludziom.” (1 Tes 5,14.15 Pau).
3. Bez jakiego elementu nie będzie zdrowych relacji w społeczności i dlaczego? Na czym ten element polega w praktyce? Jak go rozwijać? Czy sam jesteś takim człowiekiem?
1 Ptr 5,5; Rz 12,16; Flp 2,3-4
„Podobnie młodsi, bądźcie ulegli starszym; wszyscy zaś przyobleczcie się w szatę pokory względem siebie, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje.” (1 Ptr 5,5 BW);
„Podobnie młodsi. Bądźcie podporządkowani starszym. A wszyscy, bądźcie poddani jedni drugim. Owińcie się pokorą, gdyż Bóg się sprzeciwia pysznym, a pokornym użycza łaskę.” 91 Ptr 5,5 NBG);
„Bądźcie wobec siebie jednakowo usposobieni; nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych.” (Rz 12,16 BW);
„Bądźcie jednomyślni. Nie zabiegajcie o to, co wyniosłe, ale miejcie upodobanie w tym, co skromne. Nie bądźcie zarozumiali.” (Rz 12,16 Pau);
„Nie czyńcie niczego dla niezdrowego współzawodnictwa czy pustej chwały, lecz w pokorze stawiajcie innych wyżej od siebie. Niech każdy ma na uwadze nie tylko własne sprawy, ale i innych.” (Flp 2,3-4 BP);
„Nie poszukujcie niczego w celu wynoszenia się jedni ponad drugich, nie gońcie za próżną chwałą, lecz z całą pokorą uważajcie innych za lepszych od was samych. Niech nikt nie szuka tylko własnego dobra, lecz niech myśli o sprawach innych.” (Flp 2,3-4 BR);
„I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze.” (Flp 2,3-4 BW).
4. Czym są: wzajemny szacunek i uprzejmość? Jak objawiają się w praktyce? Wobec jakich ludzi trudno jest okazywać te postawy? Dlaczego i jak starać się to pokonać? Czy dbasz o to, aby być uprzejmym wobec innych i okazywać im szacunek?
Rz 12,10; Rz 15,1.2; Tyt 3,1-3; Ef 4,32
„Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku.” (Rz 12,10 BW);
„Miłujcie jedni drugich, bądźcie sobie życzliwi i jeden przed drugim okazujcie sobie nawzajem szacunek.” (Rz 12,10 BR);
„A my, którzy jesteśmy mocni w wierze, powinniśmy znosić słabości tych, którzy są słabi, a nie szukać tylko tego, co dla nas dogodne. Niech każdy z nas stara się o to, co dla bliźniego dogodne – dla jego dobra, dla zbudowania.” (Rz 15,1.2 BT5);
„My "mocniejsi" powinniśmy znosić ułomności "słabych" i nie szukać samolubnie upodobania w samym sobie. Niech każdy z nas stara się być usłużnym wobec bliźnich, aby się budowali i wzrastali w dobrym.” (Rz 15,1.2 Kow);
„Przypominaj im, że powinni podporządkować się zwierzchnim władzom, słuchać ich i okazywać gotowość do wszelkiego dobrego czynu: nikogo nie lżyć, unikać sporów, odznaczać się uprzejmością, okazywać każdemu człowiekowi wszelką łagodność. Niegdyś bowiem i my byliśmy nierozumni, oporni, błądzący, służyliśmy różnym żądzom i rozkoszom, żyjąc w złości i zawiści, godni obrzydzenia, pełni nienawiści jedni ku drugim.” (Tyt 3,1-3 BT4);
„Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni. Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie.” (Ef 4,32 BT2);
„Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie." (Ef 4,32 BW).
5. Jaka postawa może przyczynić się do zniszczenia atmosfery zaufania i szczerości w społeczności? Czy widzisz ten problem w swojej społeczności? A jak jest z tym u Ciebie? Jak to wyeliminować?
Przyp 16,28; 20,19; 11,13; 6,16-19
„Człowiek przewrotny wznieca spory, a plotkarz rozdziela przyjaciół.” (Przyp 16,28 BP);
„Człowiek przewrotny wywołuje zwadę, a oszczerca skłóca ze sobą przyjaciół.” (Przyp 16,28 BW);
„Kto jest gadułą, ten zdradza tajemnice, więc nie zadawaj się z plotkarzem.” (Przyp 20,19 BW);
„Plotkarz zdradza tajemnice; dlatego nie zadawaj się z tym, który pochlebia wargami.” (Przyp 20,19 BUG);
„Obmówca chodząc wyjawia tajemnice, duch wierny zamilczy o sprawie.” (Przyp 11,13 BT4);
„Kto chodzi jako oszczerca, zdradza tajemnice; lecz człowiek godny zaufania dochowuje tajemnicy.” (Przyp 11,13 BW);
„Sześć jest rzeczy, których nienawidzi Jahwe, a siedem ma On w pogardzie: wyniosłe oczy, język kłamliwy, ręce, które niewinną krew rozlewają, serce, które knuje grzeszne zamierzenia, nogi, co spieszą, by popełnić zło, fałszywy świadek, który wypowiada kłamstwo, i ten, kto wznieca swary między braćmi." (Przyp 6,16-19 BP).
6. Dlaczego budowanie zdrowych relacji w społeczności wymaga poświęcenia czasu i wspólnego obcowania ze sobą? Czy jesteś zadowolony z dotychczasowej częstotliwości i jakości swoich relacji z braćmi i siostrami? Co można poprawić w tej kwestii (konkretne pomysły)?
Ef 4,15.16; Hbr 10,24.25; DzAp 2,44-47
„Natomiast żyjąc prawdziwie w miłości sprawmy, by wszystko rosło ku Temu, który jest Głową - ku Chrystusowi. Z Niego całe Ciało - zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary - przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.” (Ef 4,15.16 BT4);
„Bądźmy natomiast szczerzy w miłości i wzrastajmy pod każdym względem ku Temu, który jest Głową - ku Chrystusowie. Z Niego całe Ciało - złączone i powiązane dzięki mocy właściwej każdej części - wzrasta, budując siebie w miłości.” (Ef 4,15.16 Pau);
„Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków. Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień.” (Hbr 10,24.25 BT2);
„Bądźmy wzajemnie za siebie odpowiedzialni, dążąc do gorliwej miłości i dobrych uczynków. Nie zaniedbujmy wspólnych zgromadzeń, jak się to stało zwyczajem niektórych. Natomiast zachęcajmy się wzajemnie, im bardziej widzimy, że zbliża się Dzień Pana.” (Hbr 10,24.25 Pau);
„Wszyscy zaś, którzy uwierzyli, byli razem i mieli wszystko wspólne, i sprzedawali posiadłości i mienie, i rozdzielali je wszystkim, jak komu było potrzeba. Codziennie też jednomyślnie uczęszczali do świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z weselem i w prostocie serca, chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością całego ludu. Pan zaś codziennie pomnażał liczbę tych, którzy mieli być zbawieni.” (DzAp 2,44-47 BW);
„Wszyscy, którzy przyjęli wiarę, tworzyli jedną rodzinę i mieli wszystko wspólne. Sprzedawali swe posiadłości i mienie swoje, a co zebrali, rozdzielali między wszystkich, stosownie do potrzeb każdego. Codziennie przebywali jednomyślnie w świątyni, łamali chleb po domach i spożywali pokarm z radością i w prostocie serca. Chwalili Boga i byli kochani przez wszystkich. A Pan pomnażał codziennie ich liczbę tymi, którzy zbawić się mieli.” (DzAp 2,44-47 Kow).