Trwanie w Bożej Prawdzie

Lekcja 12 ------- 25.03.2017 r.

Tekst pamięciowy: Jan 17,17

„Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą.” (Jan 17,17 BT4). 

1. Co  według  Jezusa  Chrystusa  jest  niezbędnym  warunkiem stania się  Jego uczniem?  Jak rozumiesz Słowa Zbawiciela? Czy spełniasz ten warunek?
    Jan 8,31.32; por. Jan 5,24

„Wtedy powiedział Jezus do Żydów, którzy Mu uwierzyli: Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.” (Jan 8,31.32 BT2);

„Uroczyście zapewniam was: Kto jest posłuszny mojej nauce i kto wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie będzie sądzony, lecz przeszedł ze śmierci do życia.” (Jan 5,24 Pau);

„Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słucha mojej nauki i wierzy Temu, kto Mnie posłał, ma życie wieczne i nie będzie potępiony, ale już przeszedł ze śmierci do życia.” (Jan 5,24 BP).

2. Czym dla człowieka jest Słowo Boże?  Jakie jest jego znaczenie i wartość?  Czym jest Słowo Boże dla Ciebie?
    2 Tym 3,15-17; Mt 4,4; Przyp 30,5; Rz 15,4; Rz 10,17

„I ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.” (2 Tym 3,15-17 BW);

„A on odpowiedział: Jest napisane: Nie samym chlebem będzie żył człowiek, ale każdym słowem pochodzącym z ust Bożych.” (Mt 4,4 BUG);

„Każde słowo Boga jest wypróbowane, On jest tarczą dla tych, którzy w Nim szukają schronienia.” (Przyp 30,5 BP);

„Każde słowo Pana jest prawdziwe. On jest tarczą dla tych, którzy mu ufają.” (Przyp 30,5 BW);

„To zaś, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało i dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję.” (Rz 15,4 BT4);

„Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie – przez słowo Boże.” (Rz 10,17 BUG);

„Wiara więc rodzi się z przyjęcia słowa, a przyjęcie to następuje dzięki słowu samego Chrystusa.” (Rz 10,17 BP).

3. Co jeszcze  o potężnej  mocy  Bożego  Słowa mówi Biblia?  Czy doświadczyłeś w swym życiu tej mocy?
    Hbr 4,12; Jan 6,63; Iz 55,10.11

„Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca.” (Hbr 4,12 BW);

„To Duch daje życie - ciało nie przydaje się na nic. Słowa, które wam powiedziałem, są właśnie Duchem i życiem.” (Jan 6,63 Pau);

„Bowiem jak z nieba spada deszcz, czy śnieg i tam nie wraca, ale nasącza ziemię, użyźnia ją, czyni płodną oraz dostarcza nasienia siejącemu, a strawy jedzącemu – takim będzie i Moje Słowo, które wychodzi z Mych ust. Nie wróci do Mnie próżne, ale dokona tego, czego żądam i przyprowadzi to, z czym je wysłałem.” (Iz 55,10.11 NBG).

4. Jak ważne w oczach Bożych było to, aby ludzie stojący na czele Jego ludu trwali blisko przy Bożym  Słowie?  Jak  myślisz,  czy  Bóg  chciałby  to zalecenie skierować także do każdego z  nas? Czy bierzesz sobie to do serca?
    5 Mjż 17,18-20; Joz 1,8

„Gdy zasiądzie na królewskim swym tronie, sporządzi sobie na zwoju odpis tego Prawa z tekstu kapłanów-lewitów. Będzie go miał przy sobie i będzie go czytał po wszystkie dni swego życia, aby się nauczył czcić Boga swego, Jahwe, strzegąc wszystkich słów tego Prawa i stosując jego postanowienia, by uniknąć wynoszenia się nad swych braci i zbaczania od przykazań na prawo czy też na lewo, aby długo królował on i synowie jego w Izraelu." (5 Mjż 17,18-20 BT2);

„Niech słowa księgi tego Prawa nie schodzą z twoich ust. Rozważaj je we dnie i w nocy i staraj się postępować dokładnie tak, jak one nakazują. Wtedy będzie ci się wiodło we wszystkim i osiągniesz, co zamierzysz." (Joz 1,8 BR).

5. Jakie  świadectwo o  różnych  mężach Bożych  wydaje  Biblia?  Jaką rolę w ich życiu pełniło trwanie przy Bożej Prawdzie? Czy jesteśmy im podobni w tej kwestii?
    Ps 119,11.97-100; Jer 15,16; Job 23,12; DzAp 24,14

„W głębi serca ukryłem Twoje słowa, bym przeciw Tobie nie popełnił grzechu. (…) Jakżem się rozmiłował w Twoim Prawie, rozważam je przez cały dzień. Nad moich wrogów mędrszym mnie czynisz przez Twe nakazy, które wiecznie są ze mną. Mędrszy jestem niż wszyscy moi mistrzowie, gdyż rozpamiętywam Twoje ustawy. Rozumniejszy jestem od starców, bo strzegę Twoich przykazań.” (Ps 119,11.97-100 BP);
 
„W sercu moim przechowuję słowo twoje, Abym nie zgrzeszył przeciwko tobie. (…) O, jakże miłuję zakon twój, Przez cały dzień rozmyślam o nim! Przykazanie twe czyni mnie mędrszym od nieprzyjaciół moich, Ponieważ mam je na zawsze. Jestem rozumniejszy od wszystkich moich nauczycieli, Bo rozmyślam o świadectwach twoich. Jestem roztropniejszy od starszych, Bo strzegę przykazań twoich!" (Ps 119,11.97-100 BW);

„Zawsze pochłaniałem Twe słowa, gdy tylko je słyszałem, i były one dla mnie prawdziwą rozkoszą i radością niewymowną dla mojego serca. Bo przecież Twoje Imię nosiłem, Panie mój i Boże Zastępów.” (Jer 15,16 BR);

„Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i radością serca mego. Bo imię Twoje zostało wezwane nade mną, Panie, Boże Zastępów!” (Jer 15,16 BT4);

„Znalazłszy Twe słowa, chłonąłem je; Twe słowo było mi rozkoszą i radością serca mojego. Bo Twoim Imieniem byłem nazwany. Jahwe, Boże Zastępów!" (Jer 15,16 BP);

„Od przykazań jego warg nie odstępowałem, zachowywałem w sercu słowa pochodzące z jego ust.” (Job 23,12 BW);

„To jednak wyznaję przed tobą: Według drogi, nazywanej przez nich sektą, służę Bogu moich ojców, wierząc we wszystko, co napisane zostało w Prawie i u Proroków."  (DzAp 24,14 BT2);

„To natomiast wyznaję przed tobą, że zgodnie z drogą, którą nazywają herezją w ten sposób służę ojczystemu Bogu, wierząc wszystkiemu temu, co zgodne z Prawem, oraz temu, co napisano u proroków.” (DzAp 24,14 BPD).

6. W jaki  sposób  Biblia  zachęca  nas  do trwania  przy Bożym Słowie?  Jak w praktyce może wyglądać  karmienie  się  Bożym  Słowem,   aby   przynosiło  to  jak  najlepsze  owoce?   Jak wygląda to w Twoim życiu? Gdzie widzisz pole do poprawy w tej kwestii? 
    Kol 3,16; Jak 1,21; Ps 1,1.2; 1 Ptr 2,2; 5 Mjż 6,6-9 

„Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich przez psalmy, hymny, pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając Bogu w sercach waszych.” (Kol 3,16 BW);

„Niech słowo Chrystusa obfituje w was: nauczajcie i napominajcie jedni drugich z prawdziwą mądrością. Śpiewajcie Bogu z całego serca i z wdzięcznością psalmy, hymny i natchnione pieśni.” (Kol 3,16 BP);

„Dlatego odrzućcie wszelki brud oraz nadmiar złości oraz w łagodności przyjmijcie zaszczepione słowo, które jest w stanie uratować wasze dusze.” (Jak 1,21 NBG);

„A tak odrzuciwszy wszelakie plugastwo i zbytek złości, z cichością przyjmijcie słowo wszczepione, które może zbawić dusze wasze.” (Jak 1,21 BG);

„Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą bezbożnych, nie wkracza na drogę grzeszników i nie przebywa w towarzystwie szyderców, lecz raczej upodobał sobie bojaźń Jahwe, a nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą." (Ps 1,1.2 BP);

„Jako nowonarodzone niemowlęta, zapragnijcie nie sfałszowanego duchowego mleka, abyście przez nie wzrastali ku zbawieniu.” (1 Ptr 2,2 BW);

„Niechaj słowa, które ja dziś nakazuję tobie, pozostaną w twym sercu. Wpajaj je też swoim synom, mówiąc o nich, kiedy przebywasz w domu i kiedy jesteś w drodze, kiedy się kładziesz i gdy wstajesz. Przywiąż je jako przypomnienie do swej ręki i niech będą znakiem między twymi oczyma. Wypiszesz je na odrzwiach twego mieszkania i w bramach twoich.” (5 Mjż 6,6-9 BP).

7. Bez  jakiego  elementu  nawet  najgorliwsze  studiowanie  Słowa  będzie  pozbawione sensu? Dlaczego to takie ważne? Czy i w ten sposób trwasz w Bożej Prawdzie? 
    Jak 1,22-25; Mt 7,21.24-27; Obj 1,3; Łk 11,28

„Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był. Kto zaś pilnie rozważa doskonałe Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma błogosławieństwo.” (Jak 1,22-25 BT4);

„Wprowadzajcie słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami, którzy oszukują samych siebie. Jeśli ktoś tylko słucha słowa, a nie wprowadza go w czyn, podobny jest do człowieka, który przygląda się w lustrze swojemu odbiciu: przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jak wyglądał. Kto zaś uważnie wniknął w doskonałe Prawo wolności i wytrwał w nim stając się nie słuchaczem zapominającym, ale wykonawcą dzieła, ten będzie szczęśliwy dzięki swemu postępowaniu!” (Jak 1,22-25 BP);

„Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie. (…) Każdy więc, kto słucha tych słów moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża mądrego, który zbudował dom swój na opoce. I spadł deszcz ulewny, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, ale on nie runął, gdyż był zbudowany na opoce. A każdy, kto słucha tych słów moich, lecz nie wykonuje ich, przyrównany będzie do męża głupiego, który zbudował swój dom na piasku. I spadł ulewny deszcz, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, i runął, a upadek jego był wielki.” (Mt 7,21.24-27 BW);

„Błogosławiony ten, który czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski.” (Obj 1,3 BW);

„Błogosławiony, który odczytuje, i którzy słuchają słów Proroctwa, a strzegą tego, co w nim napisane, bo chwila jest bliska.” (Obj 1,3 BT4);

„On zaś rzekł: Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i strzegą go.” (Łk 11,28 BW);

„Lecz On odpowiedział: Szczęśliwi są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i przestrzegają je.” (Łk 11,28 BPD).

Leczenie trudnych relacji

Lekcja 11 ------- 18.03.2017 r.

Tekst pamięciowy: Flp 2,1.2

„Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością." (Flp 2,1.2 BW).

1. Z jakimi  problemami borykały się  już pierwsze zbory chrześcijańskie?  W czym tkwiły ich źródła?  Czy dziś  jesteśmy wolni od tego  w naszych  społecznościach?  Dlaczego  jest to tak niedobra i niechlubna sytuacja?
    1 Kor 1,10.11; 6,6-8; 11,18; Jak 4,1.2; Rz 15,5.6; Jan 13,35

„A proszę was, bracia, w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, abyście wszyscy byli jednomyślni i aby nie było między wami rozłamów, lecz abyście byli zespoleni jednością myśli i jednością zdania. Albowiem wiadomo mi o was, bracia moi, od domowników Chloi, że wynikły spory wśród was.” (1 Kor 1,10.11 BW);

„Przeto upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście żyli w zgodzie i by nie było wśród was rozłamów; abyście byli jednego ducha i jednej myśli. Doniesiono mi bowiem o was, bracia moi, przez ludzi Chloe, że zdarzają się między wami spory.” (1 Kor 1,10.11 BR);

„ak to wygląda, że brat z bratem się procesuje i to jeszcze przed niewierzącymi? Już sam fakt, że wnosicie przeciwko sobie skargi do sądu, świadczy o was niekorzytnie. Dlaczego raczej nie znosicie cierpliwie krzywd? Dlaczego raczej nie zapominacie o wyrządzonych wam szkodach? Lecz wy sami wyrządzacie krzywdy oraz dopuszczacie się grabieży i to jeszcze na braciach.” (1 Kor 1,10.11 BP);

„Przede wszystkim słyszę, że gdy gromadzicie się jako Kościół, pojawiają się wśród was podziały, i po części w to wierzę.” (1 Kor 11,18 Pau);

„Najpierw dowiaduję się, ze na waszych zebraniach religijnych tworzą się partie wśród was; częściowo, owszem, wierzę temu.” (1 Kor 11,18 Kow);

„Skądże spory i skąd walki między wami? Czy nie pochodzą one z namiętności waszych, które toczą bój w członkach waszych? Pożądacie, a nie macie; zabijacie i zazdrościcie, a nie możecie osiągnąć; walczycie i spory prowadzicie. Nie macie, bo nie prosicie.” (Jak 4,1.2 BW);

„Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie.” (Jak 4,1.2 BT4);

„A Bóg, który jest źródłem cierpliwości i pociechy, niech sprawi, abyście byli jednomyślni między sobą na wzór Jezusa Chrystusa, abyście jednomyślnie, jednymi usty wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa.” (Rz 15,5.6 BW);

„A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa.” (Rz 15,5.6 BT2);

„A Bóg, od którego pochodzą cierpliwość i odwaga, niech sprawi, abyście mogli żyć we wzajemnej zgodzie naśladując Chrystusa Jezusa i abyście wszyscy razem wspólnym głosem wychwalali Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa.” (Rz 15,5.6 BR);

„Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali.” (Jan 13,35 BT4).

2. Gdy  w   społeczności   pojawiają   się   konflikty   i   złe   relacje,   co  w  pierwszym  miejscu powinniśmy wszyscy robić?
    Jak 1,5; 3,17; 1 Krl 3,9

„Jeśli zaś komuś z was brakuje mądrości, niech prosi o nią Boga, który daje wszystkim chętnie i nie wymawiając; a na pewno ją otrzyma.” (Jak 1,5 BT2);

„Mądrość, która pochodzi z góry, jest przede wszystkim czysta, skłonna do zgody, wyrozumiała, uległa, pełna miłosierdzia i dzieł dobrych, wolna zaś od względów ludzkich i wszelkiej obłudy.” (Jak 3,17 BR);

„A przeto daj słudze twemu serce rozumne, aby mógł twój lud sądzić, i rozeznać między złem a dobrem, bo któż może sądzić lud ten, lud ten twój wielki?” (1 Krl 3,9 JW).  
 
3. Czy faktycznie „czas leczy rany”?  Czy zostawianie nierozwiązanych konfliktów przyczynia się do ich uzdrowienia? Co na temat podejmowania inicjatywy mówi Biblia?
    Mt 5,22-26; Rz 12,18; Przyp 25,9

„A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd, a kto by rzekł bratu swemu: Racha, stanie przed Radą Najwyższą, a kto by rzekł: Głupcze, pójdzie w ogień piekielny. Jeślibyś więc składał dar swój na ołtarzu i tam wspomniałbyś, iż brat twój ma coś przeciwko tobie, zostaw tam dar swój na ołtarzu, odejdź i najpierw pojednaj się z bratem swoim, a potem przyszedłszy, złóż dar swój. Pogódź się rychło z przeciwnikiem swoim, póki jesteś z nim w drodze, aby cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia słudze, i abyś nie został wtrącony do więzienia. Zaprawdę powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż oddasz ostatni grosz.” (Mt 5,22-26 BW);

„Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi.” (Rz 12,18 BT2);

„Jeźli można, ile z was jest, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie.” (Rz 12,18 BG);

„Załatw swoją sprawę ze swoim bliźnim, lecz nie wydawaj cudzej tajemnicy,” (Przyp 25,9 BW);

„Swój spór z bliźnim załatw polubownie, lecz cudzych tajemnic nie zdradzaj," (Przyp 25,9 BT4).

4. Jak ą postawę powinniśmy przyjąć  podczas  prób rozwiązania konfliktu?  Co to  oznacza w praktyce?  Dlaczego to jest tak ważne?  O czym nie raz zapominamy? Czy potrafisz u siebie dostrzec pewne braki w tej kwestii?
    Flp 2,3.4; Przyp 19,11; 18,13; Jak 1,19.20

„Nie czyńcie niczego dla niezdrowego współzawodnictwa czy pustej chwały, lecz w pokorze stawiajcie innych wyżej od siebie. Niech każdy ma na uwadze nie tylko własne sprawy, ale i innych.” (Flp 2,3.4 BP);

„Nie poszukujcie niczego w celu wynoszenia się jedni ponad drugich, nie gońcie za próżną chwałą, lecz z całą pokorą uważajcie innych za lepszych od was samych. Niech nikt nie szuka tylko własnego dobra, lecz niech myśli o sprawach innych.” (Flp 2,3.4 BR);

„Rozważny człowiek nad gniewem panuje, a chwałą jego - zapomnienie uraz.” (Przyp 19,11 BT4);

„W cierpliwości zaznacza się roztropność człowieka, a chlubą jego jest, gdy zapomina o krzywdach.” (Przyp 19,11 BW);

„Rozum człowieka hamuje jego porywczość i jest dla niego chwałą, kiedy przebaczy uchybienie.” (Przyp 19,11 NBG);

„Odpowiedzieć, nim się wysłucha, uchodzi za głupotę i hańbę.” (Przyp 18,13 BT4);

„Kto odpowiada, zanim wysłucha, zdradza swoją bezmyślność i naraża się na hańbę.” (Przyp 18,13 BW);

„Gdy ktoś odpowiada, zanim drugiego wysłucha, okazuje się głupcem i pozbawionym wstydu.” (Przyp 18,13 BR);

„Bracia moi umiłowani! Wiedzcie, że każdy człowiek powinien być chętny do słuchania, a powściągliwy w mówieniu i nieskory do gniewu. Człowiek zagniewany nie postępuje bowiem według Bożej sprawiedliwości.” (Jak 1,19.20 Pau).

5. O  czym  nie raz  zapominają  strony  konfliktu,  przez co często  jego  rozwiązanie  staje  się niemożliwe,  a  wzajemne relacje tylko się zaogniają ? Dlaczego ma to takie znaczenie?  Czy potrafisz  zadbać  o to w swojej  postawie?  Dlaczego  tak trudno to często przychodzi?  Czy przyznanie się do własnego błędu to wstyd?
    Mt 7,1-5; 1 Jan 1,8; Jak 5,16; Ps 51,19; Przyp 28,13; 4 Mjż 5,6.7

„Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą. A czemu widzisz źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegasz? Albo jak powiesz bratu swemu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z oka twego, a oto belka jest w oku twoim? Obłudniku, wyjmij najpierw belkę z oka swego, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka brata swego.” (Mt 7,1-5 BW);

„Jeżeli mówimy, że jesteśmy bez grzechu, zwodzimy samych siebie i nie ma w nas prawdy." (1 Jan 1,8 Pau);

„Wyznawajcie jedni drugim wasze grzechy, módlcie się za siebie wzajemnie, żebyście wrócili do zdrowia. Wytrwała modlitwa sprawiedliwego może bowiem wiele.” (Jak 5,16 BR);

„Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, Sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże.” (Ps 51,19 BW);

„Nie szczęści się temu, kto swe grzechy ukrywa, ale kto je wyznaje i porzuca, dostępuje miłosierdzia.” (Przyp 28,13 BP);

„Powiedz do synów izraelskich: Jeżeli mężczyzna albo kobieta popełnią jakikolwiek grzech wobec człowieka, to sprzeniewierzają się wobec Pana. Gdy tacy ludzie obciążą się tą winą, niech wyznają swój grzech, który popełnili, i niech też w całości zwrócą to, co winni, dodając do tego jedną piątą, i niech oddają temu, wobec kogo zawinili.” (4 Mjż 5,6.7 BW).

6. Jakiej mądrości udziela nam Biblia w kwestii relacji międzyludzkich?  Czy potrafimy o tym zawsze pamiętać i dbamy o rozwój w tej kwestii? Jakie elementy musisz poprawić u siebie?
    Przyp 15,1; 16,21; Ef 4,29.31.32; Jak 3,13-18

„Łagodna odpowiedź uśmierza gniew, lecz przykre słowo wywołuje złość.” (Przyp 15,1 BW);

„Łagodna odpowiedź uśmierza zapalczywość, a obraźliwe słowo wzmaga gniew.” (Przyp 15,1 Pau);

„Człowieka o mądrym sercu nazywa się rozsądnym, zachętą do pouczeń są przyjemne słowa.” (Przyp 16,21 BR);

„Uznany za rozumnego - kto ma serce mądre, a słodycz warg wzmaga siłę przekonania.” (Przyp 16,21 BP);

„Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych, ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba, aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają. (…) Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością. Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie.”  (Ef 4,29.31.32 BW);

„Niech z ust waszych nie wychodzi żadne złe słowo; mówcie tylko to, co pożyteczne, co służy zbudowaniu innych według potrzeby i czyni zadość pragnieniom tych, którzy słuchają waszego słowa. (…) Niech zniknie spośród was duch wszelkiego zgorzknienia, irytacji, gniewu, zgiełku, zniewag wzajemnych i wszelkiej złości. Bądźcie zaś jedni dla drugich dobrzy i miłosierni, przebaczajcie sobie nawzajem, ponieważ i Bóg przebaczył wam wszystko w Chrystusie.” (Ef 4,29.31.32 BR);

„Kto wśród was jest mądry i rozumny? Niech to pokaże dobrym postępowaniem, swymi czynami dobrymi i mądrymi! Jeżeli jednak gorzką zazdrość i kłótliwość żywicie w swych sercach, nie macie się czym przechwalać; zadajecie kłam prawdzie. To nie jest mądrość przychodząca z góry, lecz przyziemna, zmysłowa, szatańska. Gdzie bowiem zazdrość i kłótliwość, tam niestałość i wszelki czyn przewrotny. Natomiast mądrość [pochodząca] z góry jest przede wszystkim skromna, dalej pełna pokoju, pobłażliwa, uległa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, jest stała i szczera. A owoc sprawiedliwości w pokoju wschodzi dla tych, którzy pokój czynią.” (Jak 3,13-18 BP);

„Jeżeli jest wśród was ktoś dostatecznie mądry i doświadczony, niech swoim nienagannym postępowaniem udowodni, że w tym, co czyni, kieruje się zawsze łagodnością i mądrością. Jeżeli jednak pielęgnujecie w swych sercach gorycz zazdrości, jeżeli jesteście skłonni do kłótni, to nie powinniście się niczym przechwalać i kłamstwem fałszować prawdy. Nie byłaby to bowiem mądrość, która pochodzi z góry; byłaby to mądrość ziemska i zmysłowa, i szatańska. Bo gdzie panuje zazdrość i nienawiść, tam też zaraz pojawia się zamęt i wszelkie zło. Mądrość, która pochodzi z góry, jest przede wszystkim czysta, skłonna do zgody, wyrozumiała, uległa, pełna miłosierdzia i dzieł dobrych, wolna zaś od względów ludzkich i wszelkiej obłudy. Otóż ci, którzy są zatroskani o pokój, dokonują zasiewu, który wyda owoce sprawiedliwości.” (Jak 3,13-18 BR).

7. Jak ważne jest dbanie o pokój?
    Mt 5,9; Rz 12,18; Hbr 12,14

„Błogosławieni pokój czyniący; albowiem oni synami Bożymi nazwani będą.” (Mt 5,9 BG);

„Szczęśliwi, którzy zabiegają o pokój, ponieważ oni zostaną nazwani synami Bożymi.” (Mt 5,9 Pau);

„Jeśli to możliwe, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi żyjcie w pokoju.” (Rz 12,18 BUG);

„Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie będzie oglądał Boga.” (Hbr 12,14 BP).

Budulce zdrowej Społeczności

Lekcja 10 ------- 11.03.2017 r.

Tekst pamięciowy: DzAp 2,42

„I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.” (DzAp 2,42 BW);

„W postępowaniu kierowali się nauką apostołów, żyli we wspólnocie, łamali chleb i modlili się.” (DzAp 2,42 BP).

1. Co apostoł Paweł pisał do Tymoteusza na temat Kościoła Bożego?  Dlaczego ważne jest, aby uczyć się pewnych zasad funkcjonowania społeczności ludzi wierzących? 
    1 Tym 3,14.15 (zwróć uwagę na kontekst całego rozdziału)

„Piszę ci to, chociaż wkrótce spodziewam się przybyć do ciebie, żebyś - gdybym się opóźniał - wiedział, jak trzeba postępować w domu Bożym, który jest Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy.” (1 Tym 3,14.15 BP).

2. Jak ważna dla społeczności jest szczerość i otwartość? Czym powinna się charakteryzować? Co  grozi,  gdy  jej  brak?  Czy można  z  kolei  zapędzić się  zbyt  daleko  pod  płaszczykiem rzekomej „szczerości”? Czy cenisz sobie szczerość i otwartość? Czy sam taki jesteś?
    Gal 6,1.2; Ef 4,25; 1 Kor 5,8; Przyp 28,23; 1 Tes 5,14.15

„Bracia, a gdyby komu przydarzył się jaki upadek, wy, którzy pozostajecie pod działaniem Ducha, w duchu łagodności sprowadźcie takiego na właściwą drogę. Bacz jednak, abyś i ty nie uległ pokusie. Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełnijcie prawo Chrystusowe.”  (Gal 6,1.2 BT2);

„Dlatego też brzydźcie się wszelkim kłamstwem. Niech każdy z was mówi prawdę swemu bliźniemu, bo przecież wszyscy razem jesteśmy członkami tego samego Ciała.” (Ef 4,25 BR);

„Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich.” (Ef 4,25 BW);

„Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz - przaśnego chleba czystości i prawdy.” (1 Kor 5,8 BT4);

„Obchodźmy więc święto nie w starym kwasie ani w kwasie złości i przewrotności, lecz w przaśnikach szczerości i prawdy.” (1 Kor 5,8 BW);

„Kto strofuje bliźniego, zbiera w końcu więcej podziękowania niż język schlebiający.” (Przyp 28,23 BW);

„Kto upomina innych, w końcu dozna więcej wdzięczności niż ten, kto schlebia im swoim językiem.” (Przyp 28,23 Pau);

„Wzywamy was też, bracia, napominajcie niesfornych, pocieszajcie bojaźliwych, podtrzymujcie słabych, bądźcie wielkoduszni wobec wszystkich. Baczcie, ażeby nikt nikomu złem za złe nie oddawał, ale starajcie się czynić dobrze sobie nawzajem i wszystkim.” (1 Tes 5,14.15 BW);

„Zachęcamy was, bracia: Pouczajcie nieposłusznych, podnoście na duchu bojaźliwych, troszczcie się o słabych, bądźcie wyrozumiali dla każdego. Uważajcie, aby nikt nikomu nie odpłacał złem za zło, ale zawsze starajcie się czynić dobro sobie nawzajem i wszystkim ludziom.” (1 Tes 5,14.15 Pau).

3. Bez  jakiego  elementu nie będzie zdrowych  relacji w społeczności i  dlaczego?  Na czym ten element polega w praktyce? Jak go rozwijać? Czy sam jesteś takim człowiekiem?
    1 Ptr 5,5; Rz 12,16; Flp 2,3-4

„Podobnie młodsi, bądźcie ulegli starszym; wszyscy zaś przyobleczcie się w szatę pokory względem siebie, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje.” (1 Ptr 5,5 BW);

„Podobnie młodsi. Bądźcie podporządkowani starszym. A wszyscy, bądźcie poddani jedni drugim. Owińcie się pokorą, gdyż Bóg się sprzeciwia pysznym, a pokornym użycza łaskę.” 91 Ptr 5,5 NBG);

„Bądźcie wobec siebie jednakowo usposobieni; nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych.” (Rz 12,16 BW);

„Bądźcie jednomyślni. Nie zabiegajcie o to, co wyniosłe, ale miejcie upodobanie w tym, co skromne. Nie bądźcie zarozumiali.” (Rz 12,16 Pau);

„Nie czyńcie niczego dla niezdrowego współzawodnictwa czy pustej chwały, lecz w pokorze stawiajcie innych wyżej od siebie. Niech każdy ma na uwadze nie tylko własne sprawy, ale i innych.” (Flp 2,3-4 BP);

„Nie poszukujcie niczego w celu wynoszenia się jedni ponad drugich, nie gońcie za próżną chwałą, lecz z całą pokorą uważajcie innych za lepszych od was samych. Niech nikt nie szuka tylko własnego dobra, lecz niech myśli o sprawach innych.” (Flp 2,3-4 BR);

„I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze.” (Flp 2,3-4 BW).  

4. Czym są:  wzajemny szacunek i  uprzejmość?  Jak objawiają się w praktyce?  Wobec jakich ludzi trudno jest okazywać  te postawy?  Dlaczego i  jak starać się to pokonać?  Czy dbasz o to, aby być uprzejmym wobec innych i okazywać im szacunek?
    Rz 12,10; Rz 15,1.2; Tyt 3,1-3; Ef 4,32

„Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku.” (Rz 12,10 BW);

„Miłujcie jedni drugich, bądźcie sobie życzliwi i jeden przed drugim okazujcie sobie nawzajem szacunek.” (Rz 12,10 BR);

„A my, którzy jesteśmy mocni w wierze, powinniśmy znosić słabości tych, którzy są słabi, a nie szukać tylko tego, co dla nas dogodne. Niech każdy z nas stara się o to, co dla bliźniego dogodne – dla jego dobra, dla zbudowania.” (Rz 15,1.2 BT5);

„My "mocniejsi" powinniśmy znosić ułomności "słabych" i nie szukać samolubnie upodobania w samym sobie. Niech każdy z nas stara się być usłużnym wobec bliźnich, aby się budowali i wzrastali w dobrym.” (Rz 15,1.2 Kow);

„Przypominaj im, że powinni podporządkować się zwierzchnim władzom, słuchać ich i okazywać gotowość do wszelkiego dobrego czynu: nikogo nie lżyć, unikać sporów, odznaczać się uprzejmością, okazywać każdemu człowiekowi wszelką łagodność. Niegdyś bowiem i my byliśmy nierozumni, oporni, błądzący, służyliśmy różnym żądzom i rozkoszom, żyjąc w złości i zawiści, godni obrzydzenia, pełni nienawiści jedni ku drugim.” (Tyt 3,1-3 BT4);

„Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni. Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie.” (Ef 4,32 BT2);

„Bądźcie jedni dla drugich uprzejmi, serdeczni, odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie." (Ef 4,32 BW).

5. Jaka   postawa  może   przyczynić   się  do  zniszczenia  atmosfery  zaufania   i  szczerości  w społeczności?  Czy widzisz  ten problem w swojej  społeczności?  A  jak jest  z tym u Ciebie? Jak to wyeliminować?
    Przyp 16,28; 20,19; 11,13; 6,16-19

„Człowiek przewrotny wznieca spory, a plotkarz rozdziela przyjaciół.” (Przyp 16,28 BP);

„Człowiek przewrotny wywołuje zwadę, a oszczerca skłóca ze sobą przyjaciół.” (Przyp 16,28 BW);

„Kto jest gadułą, ten zdradza tajemnice, więc nie zadawaj się z plotkarzem.” (Przyp 20,19 BW);

„Plotkarz zdradza tajemnice; dlatego nie zadawaj się z tym, który pochlebia wargami.” (Przyp 20,19 BUG);

„Obmówca chodząc wyjawia tajemnice, duch wierny zamilczy o sprawie.” (Przyp 11,13 BT4);

„Kto chodzi jako oszczerca, zdradza tajemnice; lecz człowiek godny zaufania dochowuje tajemnicy.” (Przyp 11,13 BW);

„Sześć jest rzeczy, których nienawidzi Jahwe, a siedem ma On w pogardzie: wyniosłe oczy, język kłamliwy, ręce, które niewinną krew rozlewają, serce, które knuje grzeszne zamierzenia, nogi, co spieszą, by popełnić zło, fałszywy świadek, który wypowiada kłamstwo, i ten, kto wznieca swary między braćmi." (Przyp 6,16-19  BP).  

6. Dlaczego   budowanie   zdrowych   relacji   w  społeczności   wymaga   poświęcenia   czasu   i  wspólnego  obcowania  ze  sobą?  Czy  jesteś  zadowolony  z  dotychczasowej częstotliwości i jakości  swoich  relacji  z  braćmi  i siostrami?  Co można poprawić w tej kwestii (konkretne pomysły)?
    Ef 4,15.16; Hbr 10,24.25; DzAp 2,44-47

„Natomiast żyjąc prawdziwie w miłości sprawmy, by wszystko rosło ku Temu, który jest Głową - ku Chrystusowi. Z Niego całe Ciało - zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary - przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.” (Ef 4,15.16 BT4);

„Bądźmy natomiast szczerzy w miłości i wzrastajmy pod każdym względem ku Temu, który jest Głową - ku Chrystusowie. Z Niego całe Ciało - złączone i powiązane dzięki mocy właściwej każdej części - wzrasta, budując siebie w miłości.” (Ef 4,15.16 Pau);

„Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków. Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień.” (Hbr 10,24.25 BT2);

„Bądźmy wzajemnie za siebie odpowiedzialni, dążąc do gorliwej miłości i dobrych uczynków. Nie zaniedbujmy wspólnych zgromadzeń, jak się to stało zwyczajem niektórych. Natomiast zachęcajmy się wzajemnie, im bardziej widzimy, że zbliża się Dzień Pana.” (Hbr 10,24.25 Pau);

„Wszyscy zaś, którzy uwierzyli, byli razem i mieli wszystko wspólne, i sprzedawali posiadłości i mienie, i rozdzielali je wszystkim, jak komu było potrzeba. Codziennie też jednomyślnie uczęszczali do świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z weselem i w prostocie serca, chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością całego ludu. Pan zaś codziennie pomnażał liczbę tych, którzy mieli być zbawieni.” (DzAp 2,44-47 BW);

„Wszyscy, którzy przyjęli wiarę, tworzyli jedną rodzinę i mieli wszystko wspólne. Sprzedawali swe posiadłości i mienie swoje, a co zebrali, rozdzielali między wszystkich, stosownie do potrzeb każdego. Codziennie przebywali jednomyślnie w świątyni, łamali chleb po domach i spożywali pokarm z radością i w prostocie serca. Chwalili Boga i byli kochani przez wszystkich. A Pan pomnażał codziennie ich liczbę tymi, którzy zbawić się mieli.” (DzAp 2,44-47 Kow).

Syn Boży – Jezus Chrystus

Lekcja 09 ------- 04.03.2017 r.

Tekst przewodni: Jan 1,1.2

„Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga.” (Jan 1,1.2 BP).

Wstęp: Jezus (grec. Jesous, jest transkrypcją hebr. Jeszua, utworzoną z pierwotnej formy Jehoszua, i znaczy Jahwe jest zbawieniem). Nowy Testament mówi o Jezusie jako o Synu Bożym, Synu Człowieczym, Chrystusie (Pomazańcu), Panu, Proroku, Mesjaszu, Nauczycielu i Zbawicielu.

1. Co Pismo Święte mówi o preegzystencji Syna Bożego?
    Jan 1,1.2; 17,5

„Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga.” (Jan 1,1.2 BW);

„A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał.” (Jan 17,5 BT4);

„A teraz Ty otocz mnie chwałą, Ojcze, chwałą u samego siebie, którą miałem u Ciebie przed zaistnieniem świata.” (Jan 17,5 NBG).

2. Jaki był udział Syna Bożego w stworzeniu wszystkiego, co istnieje?
    Jan 1,3; Kol 1,15.16, Hbr 1,2.10

„Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało.” (Jan 1,3 BW);

„Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało.” (Jan 1,3 BT4);

„On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.” (Kol 1,15.16 BT4);

„On jest obrazem Boga niewidzialnego, jest pierworodnym przed wszelkim stworzeniem. W nim stworzone zostało wszystko w niebie i na ziemi, co widzialne i co niewidzialne: Trony, Państwa, Księstwa i Potęgi. Wszystko stworzone zostało przez niego i dla niego.” (Kol 1,15.16 Kow);

„Ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył. (…) Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, i niebiosa są dziełem rąk twoich.” (Hbr 1,2.10 BW);

„W tych ostatnich dniach przemówił do nas w (osobie) Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego i przez którego stworzył wszystko, co istnieje w czasie i przestrzeni. (…) Oraz: [Ty, Panie, na początku założyłeś fundamenty ziemi i niebiosa są dziełem Twoich rąk].” (Hbr 1,2.10 BPD0;

„A w tych czasach ostatecznych przemówił do nas przez usta Syna swego; jemu wszystko oddał w posiadanie i przez niego stworzył świat. (…) A dalej: „Panie, tyś na początku ziemię utwierdził. A nieba są dziełem rąk twoich.” (Hbr 1,2.10 Kow).

3. Co się stało, gdy dopełnił się zapowiedziany w proroctwie czas?
    Gal 4,4; Jan 1,14; Flp 2,5-8

„Gdy zaś wypełnił się czas, Bóg zesłał swego Syna, który urodził się z kobiety, urodził się pod panowaniem Prawa.” (Gal 4,4 BP);

„A Słowo stało się człowiekiem i zamieszkało między nami, i widzieliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką otrzymał od Ojca Jednorodzony, pełen łaski i prawdy.” (Jan 1,14 BP);

„To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej.” (Flp 2,5-8 BT4);

„Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie, który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej.” (Flp 2,5-8 BW).

4. Czym charakteryzowało się całe życie Pana Jezusa Chrystusa?
    Ps 40,8.9; Jan 6,37-40; por. Rz 8,3  

„Wtedy rzekłem: Oto przychodzę; W zwoju księgi napisano o mnie: Pragnę czynić wolę twoją, Boże mój, A zakon twój jest we wnętrzu moim.” (Ps 40,8.9 BW);

„Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę; w zwoju księgi o mnie napisano: Jest moją radością, mój Boże, czynić Twoją wolę, a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu.” (Ps 40,8.9 BT4);

„Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mię posłał, abym ze wszystkiego, co Mi dał, niczego nie stracił, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.” (Jan 6,37-40 BT4);

„Wszyscy, których powierza Mi Ojciec, przyjdą do Mnie i nikogo z nich nie odrzucę, gdyż nie zstąpiłem z nieba, aby spełniać swoją wolę, lecz wolę Tego, który Mnie posłał. Wolą zaś Tego, który Mnie posłał, jest to, abym z powierzonych Mi ludzi nie tylko nikogo nie stracił, lecz wzbudził ich do życia w dniu ostatecznym. Taka jest bowiem wola mego Ojca, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne oraz abym go wskrzesił w dniu ostatecznym” (Jan 6,37-40 Pau);

„Co było niemożliwe dla Prawa, ponieważ ciało czyniło je bezsilnym, tego dokonał Bóg, posyłając swego Syna w ciele podobnym do ciała grzesznego. W tym ciele potępił On grzech.” (Rz 8,3 Pau);

„Gdyż z uwagi na bezsilność Prawa, w której było za słabe z powodu cielesnej natury, Bóg posłał swojego Syna w obrazie wewnętrznego ciała grzechu i za grzech i osądził grzech w ciele wewnętrznym.” (Rz 8,3 NBG).

5. Czego o doskonałości Ofiary Chrystusowej naucza autor Listu do Hebrajczyków?
    Hbr 10,4-18

„Jest bowiem rzeczą niemożliwą, aby krew wołów i kozłów mogła gładzić grzechy. Toteż, przychodząc na świat, mówi: Nie chciałeś ofiar krwawych i darów, aleś ciało dla mnie przysposobił; nie upodobałeś sobie w całopaleniach i ofiarach za grzechy. Tedy rzekłem: Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją, o Boże, jak napisano o mnie w zwoju księgi. Najpierw mówi: Nie chciałeś i nie upodobałeś sobie ofiar krwawych i darów, i całopaleń, i ofiar za grzechy, które przecież bywają składane według zakonu; potem powiada: Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją. Znosi więc pierwsze, aby ustanowić drugie; mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. A każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów; lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej, oczekując teraz, aż nieprzyjaciele jego położeni będą jako podnóżek stóp jego. Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni. Poświadcza nam to również Duch Święty; powiedziawszy bowiem: Takie zaś jest przymierze, jakie zawrę z nimi po upływie owych dni, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich serca i na umysłach ich wypiszę je, dodaje: A grzechów ich i ich nieprawości nie wspomnę więcej. Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam nie ma już ofiary za grzech.” (Hbr 10,4-18 BW).

6. Kim Jezus Chrystus jest dla wszystkich, którzy w Jego imieniu przystępują do Ojca?
    1 Tym 2,5; Rz 5,16-19

„Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus.” (1 Tym 2,5 BT4);

„Ponieważ tylko jeden jest Bóg, jeden także pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus.” (1 Tym 2,5 Pau);

„I nie tak ma się sprawa z darem, jak ze skutkiem grzechu jednego człowieka; albowiem wyrok za jeden upadek przyniósł potępienie, ale dar łaski przynosi usprawiedliwienie z wielu upadków. Albowiem jeśli przez upadek jednego człowieka śmierć zapanowała przez jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru usprawiedliwienia, królować będą w życiu przez jednego, Jezusa Chrystusa. A zatem, jak przez upadek jednego człowieka przyszło potępienie na wszystkich ludzi, tak też przez dzieło usprawiedliwienia jednego przyszło dla wszystkich ludzi usprawiedliwienie ku żywotowi. Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak też przez posłuszeństwo jednego wielu dostąpi usprawiedliwienia.” (Rz 5,16-19 BW).

7. Jak   Bóg  Ojciec   wynagrodził   Syna   za   Jego   posłuszeństwo,   dzięki   któremu   odniósł zwycięstwo nad grzechem i szatanem?
    Flp 2,9-11; Ef 1,20-23; por. Mt 28,18

„Dlatego też Bóg wywyższył Go ponad wszystko i darował Mu imię, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się każde kolano w niebie, na ziemi i pod ziemią, i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.” (Flp 2,9-11 BP);

„Jaką okazał w Chrystusie, gdy wzbudził go z martwych i posadził po prawicy swojej w niebie ponad wszelką nadziemską władzą i zwierzchnością, i mocą, i panowaniem, i wszelkim imieniem, jakie może być wymienione, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym; i wszystko poddał pod nogi jego, a jego samego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, który jest ciałem jego, pełnią tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia.” (Ef 1,20-23 BW);

„Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi.” (Mt 28,18 BT4);

„A Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi.” (Mt 28,18 BW).

8. Kim dla Ciebie jest Pan Jezus Chrystus?