Dbanie o bliską relację z Panem cz.1

Lekcja 4 ------- 28.01.2017 r.

Tekst pamięciowy: Jak 4,8 cz. 1

„Zbliżcie się do Boga, a On zbliży się do was.” (Jak 4,8 cz. 1 Pau). 

1. Kim dla człowieka jest Bóg Ojciec i Jezus Chrystus?  Jak wiele różnych aspektów tej relacji ukazuje Biblia? Co z tego wynika?
    Ps 95,6; Jan 13,13; Judy 1,4; 1 Jan 3,1; Iz 33,22; Iz 47,4

„Pójdźcie, padnijmy na twarz i pokłońmy się, klęknijmy przed Jahwe, Stworzycielem naszym!” (Ps 95,6 BP);

„Wy nazywacie mnie Nauczycielem i Panem, i słusznie mówicie, bo jestem nim.” (Jan 13,13 BW);

„Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie, którzy dawno już są zapisani na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę Boga naszego zamieniają na rozpustę, a nawet wypierają się jedynego Władcy i Pana naszego Jezusa Chrystusa.” (Judy 1,4 BT2);

„Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.” (1 Jan 3,1 BT4);

„Albowiem Jahwe jest naszym sędzią, Jahwe naszym prawodawcą, Jahwe naszym królem! On nas zbawi!” (Iz 33,22 BT2);

„[Mówi] nasz Odkupiciel, na imię Mu Jahwe Zastępów, Święty Izraela.” (Iz 47,4 BT2).

2. Jaka bliskość  charakteryzowała  relację  pomiędzy  Bogiem  a  pierwszymi  rodzicami?  Co popsuło  tę  sielankę?  Czy  i  dziś  podobna  przyczyna  może stać na przeszkodzie w dobrej relacji z Bogiem? 
    1 Mjż 2,7.8.15-23; 3,6-13.22.24; Iz 59,1.2; Rz 5,12-14; Hbr 10,26.27   

„I tak WIEKUISTY, Bóg, utworzył człowieka z prochu ziemi oraz tchnął w jego nozdrza dech życia, a człowiek stał się istotą żyjącą. Zaś WIEKUISTY, Bóg, wcześniej zasadził ogród w Edenie, po czym umieścił tam człowieka, którego stworzył. (…) I WIEKUISTY, Bóg, wziął człowieka oraz go osadził w ogrodzie Eden, by go uprawiał i dozorował. WIEKUISTY, Bóg, przykazał też człowiekowi, mówiąc: Możesz spożywać z każdego drzewa ogrodu; ale z drzewa Poznania Dobrego i Złego nie będziesz z niego spożywał; bo gdy z niego spożyjesz, wydany śmierci umrzesz. PAN Bóg także powiedział: Nie jest dobrze, aby człowiek pozostał samotnym; uczynię mu pomoc, jemu odpowiednią. I PAN Bóg, który utworzył z ziemi wszystkie dzikie zwierzęta, i całe ptactwo nieba, przyprowadził je do człowieka, aby zobaczyć, jak je nazwie. A jak człowiek nazwie każdą żywą istotę taką będzie jej nazwa. Więc człowiek nadał nazwy całemu bydłu, ptactwu nieba i wszelkiemu dzikiemu zwierzowi; ale nie znalazł pomocy dla człowieka, dla niego odpowiedniej. Ale WIEKUISTY, Bóg, przypuścił odurzenie na człowieka i on zasnął; wyjął też jedno z jego żeber oraz zwarł za nim ciało. I PAN Bóg ukształtował żebro, które wyjął z człowieka na niewiastę oraz przyprowadził ją do człowieka. człowiek powiedział: Tym razem to jest kość z moich kości oraz cielesna natura S z mojej cielesnej natury; tę będą nazywać mężatką, bo ona jest wzięta z męża.” (1 Mjż 2,7.8.15-23 NBG);

„Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią; a on zjadł. A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski. Gdy zaś mężczyzna i jego żona usłyszeli kroki Boga Jahwe przechadzającego się po ogrodzie, w porze kiedy był powiew wiatru, skryli się przed Bogiem Jahwe wśród drzew ogrodu. Bóg Jahwe zawołał na mężczyznę i zapytał go: Gdzie jesteś? On odpowiedział: Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się. Rzekł Bóg: Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść? Mężczyzna odpowiedział: Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem. Wtedy Jahwe Bóg rzekł do niewiasty: Dlaczego to uczyniłaś? Niewiasta odpowiedziała: Wąż mnie zwiódł i zjadłam. (…) Po czym Jahwe Bóg rzekł: Oto człowiek stał się taki jak My: zna dobro i zło; niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki. (…) Wygnawszy zaś człowieka, Bóg postawił przed ogrodem Eden cherubów i połyskujące ostrze miecza, aby strzec drogi do drzewa życia." (1 Mjż 3,6-13.22.24 BT2);

„Oto ręka Jahwe nie jest zbyt krótka, aby nie mogła wybawić, ani ucho Jego nie jest przytępione, aby nie mogło wysłuchać! Lecz winy wasze stały się murem dzielącym pomiędzy wami a Bogiem waszym i wasze to grzechy sprawiły, że zakrył oblicze przed wami, tak że [was] nie słucha.” (Iz 59,1.2 BP);

„Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli... Bo i przed Prawem grzech był na świecie, grzechu się jednak nie poczytuje, gdy nie ma Prawa. A przecież śmierć rozpanoszyła się od Adama do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli przestępstwem na wzór Adama. On to jest typem Tego, który miał przyjść.” (Rz 5,12-14 BT4);

„A jak przez jednego człowieka pojawił się na świecie grzech, wskutek zaś grzechu śmierć, i w ten sposób śmierć dotknęła wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli (…) Jeszcze bowiem przed Prawem grzech istniał na świecie. Nie liczy się jednak grzechu tym, którzy nie są pod panowaniem Prawa. A przecież śmierć panowała od Adama aż do Mojżesza również nad tymi, którzy nie zgrzeszyli takim wykroczeniem, jakie popełnił Adam, który jest zapowiedzią Tego, co miał przyjść.” (Rz 5,12-14 BP);

„Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy, to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy, ale jedynie jakieś przerażające oczekiwanie sądu i żar ognia, który ma trawić przeciwników.” (Hbr 10,26.27 BT2);

„Bo jeśli otrzymawszy poznanie prawdy, rozmyślnie grzeszymy, nie ma już dla nas ofiary za grzechy, lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawi przeciwników.” (Hbr 10,26.27 BW).  

3. Kto  uczynił  pierwszy  krok  w kierunku  przywrócenia dobrej  relacji  pomiędzy Bogiem  a ludźmi? Co z tego wynika dla każdego z nas? Co jest niezbędne, aby z tego skorzystać?
    Rz 5,8-11; 2 Kor 5,17-19; Jan 3,16; 1 Jan 4,10

„Bóg natomiast okazał miłość swoją wobec nas przez to, że Chrystus umarł za nas wtedy, gdy my byliśmy jeszcze grzesznikami. Tym bardziej więc teraz, gdy zostaliśmy usprawiedliwieni dzięki Jego krwi, będziemy wybawieni od Jego gniewu. Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z bogiem dzięki śmierci Jego Syna, to tym bardziej dostąpimy zbawienia dzięki Jego życiu, gdy jesteśmy z nim pojednani. I nie tylko to. Chlubimy się też w Bogu dzięki Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie z Bogiem.” (Rz 5,8-11 BP);

„Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe. A wszystko to jest z Boga, który nas pojednał z sobą przez Chrystusa i poruczył nam służbę pojednania, to znaczy, że Bóg w Chrystusie świat z sobą pojednał, nie zaliczając im ich upadków, i powierzył nam słowo pojednania.” (2 Kor 5,17-19 BW);

„Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” (Jan 3,16 BG);

„W tem jest miłość: nie jakobyśmy my umiłowali Boga: ale iż on pierwszy umiłował nas, i posłał Syna swe­go ubłaganiem za grzechy nasze.” (1 Jan 4,10 JW);

„Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze.” (1 Jan 4,10 BW).

4. Jak dalece posuniętej wzajemnej relacji pragnie dla nas Bóg Ojciec i Jezus Chrystus? Co to oznacza dla Ciebie? 
    Jan 15,14.15; Dz 17,26-28

„Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.” (Jan 15,14.15 BT2);

„Z jednego pnia wywiódł też wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obszarze ziemi, ustanowiwszy dla nich wyznaczone okresy czasu i granice ich zamieszkania, żeby szukały Boga, czy go może nie wyczują i nie znajdą, bo przecież nie jest On daleko od każdego z nas. Albowiem w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy, jak to i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Z jego bowiem rodu jesteśmy.” (Dz 17,26-28 BW);

„On to również z jednego człowieka powołał do istnienia cały rodzaj ludzki, dając mu do zamieszkania całą powierzchnię ziemi z wyznaczeniem czasu i granic owego przebywania na ziemi, a wszystko po to, aby Go ciągle szukali i usiłowali wejść z Nim w bezpośredni kontakt. W rzeczy samej zaś jest On niedaleko od każdego z nas. W Nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak to już zresztą zauważyli niektórzy z waszych poetów mówiąc: Jesteśmy bowiem z Jego rodu.” (Dz 17,26-28 BR).

5. Co jest podstawowym elementem budowania bliskiej relacji z Bogiem?  Co to oznacza? Czy praktykujesz  to  w  swym życiu  w wystarczającym  wymiarze?  Czy masz jakieś szczególne     doświadczenia na tym polu?
    1 Tes 5,17; Łuk 18,1; 21,36; Ef 6,18; Kol 4,2

„Nieustannie się módlcie.” (1 Tes 5,17 BP);

„Powiedział im też przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie zniechęcać się.” (Łuk 18,1 Pau);

„Powiedział im też podobieństwo o tym, że powinni zawsze się modlić i nie ustawać.” (Łuk 18,1 BW);

„Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym.” (Łuk 21,36 BT4);

„Czuwajcie tedy modląc się bez przerwy, żebyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma przyjść, i stanąć przed Synem Człowieczym.” (Łuk 21,36 BR);

„W każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym czasie modły w Duchu i tak czuwajcie z całą wytrwałością i błaganiem za wszystkich świętych.” (Ef 6,18 BW);

„Wszystko to czyńcie modląc się i prosząc Boga o pomoc. Módlcie się zresztą nieustannie, poddając się działaniu Ducha [Świętego]. Bądźcie bardzo czujni i módlcie się za wszystkich wiernych.” (Ef 6,18 BR);

„Trwajcie gorliwie na modlitwie, czuwając na niej wśród dziękczynienia.” (Kol 4,2 BT2).

6. Bez czego  nigdy  nie mogli  i  nie mogą obejść  się  ludzie,  którzy chcą  trwać w bliskości  ze swoim Panem?  Dlaczego  jest  to takie ważne?  Jak z tym elementem  jest  w Twoim  życiu? Jakie praktyczne kroki można podjąć, aby poprawić się w tej kwestii?
    Ps 143,5; Joz 1,8; Ps 1,2; 40,8; 112,1; 119,11.15; Jer 15,16

„Pamiętam dni starodawne, rozmyślam o wszystkich Twych dziełach, rozważam dzieło rąk Twoich.” (Ps 143,5 BT2);

„Wspominam dni minione, rozmyślam o wszystkim, czego dokonałeś, podziwiam dzieło rąk Twoich.” (Ps 143,5 BR);

„Niech Księga tego Prawa nie schodzi z ust twoich; rozważaj ją we dnie i w nocy, abyś przestrzegał i wypełniał wszystko co w niej napisane, bo tylko wtedy powiodą się wszystkie twoje poczynania i wykażesz swoją roztropność.” (Joz 1,8 BP);

„Niechaj nie oddala się księga tego zakonu od twoich ust, ale rozmyślaj o niej we dnie i w nocy, aby ściśle czynić wszystko, co w niej jest napisane, bo wtedy poszczęści się twojej drodze i wtedy będzie ci się powodziło.” (Joz 1,8 BW);

„Lecz ma upodobanie w zakonie Pana I zakon jego rozważa dniem i nocą.” (Ps 1,2 BW);

„Lecz raczej upodobał sobie bojaźń Jahwe, a nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą.” (Ps 1,2 BP);

„Wtedy rzekłem: Oto przychodzę; W zwoju księgi napisano o mnie.” (Ps 40,8 BW);

„Tedym rzekł: Oto idę; w księgach napisano o mnie.” (Ps 40,8 BG);

„Alleluja. Błogosławiony mąż, który boi się Pana I rozmiłował się w jego przykazaniach.” (Ps 112,1 BW);

„HALLELUJA! Szczęśliwy mąż, który się boi WIEKUISTEGO, i wielce sobie upodobał w Jego przykazaniach.” (Ps 112,1 NBG);

„W mym sercu zachowuję Twoje słowa, abym nie zgrzeszył przeciw Tobie. (…) Rozmyślam o Twoich przykazaniach i rozważam drogi Twoje."  (Ps 119,11.15 Pau);

„W moim sercu zawarłem Twoje słowo, abym Tobie nie zgrzeszył. (…) Rozmyślam o Twych przepisach i uważam na Twoje drogi.”  (Ps 119,11.15 NBG);

„Znalazłszy Twe słowa, chłonąłem je; Twe słowo było mi rozkoszą i radością serca mojego. Bo Twoim Imieniem byłem nazwany. Jahwe, Boże Zastępów!” (Jer 15,16 BP);

„Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i radością serca mego. Bo imię Twoje zostało wezwane nade mną, Panie, Boże Zastępów!" (Jer 15,16 BT4).

Być człowiekiem poddanym Bogu

Lekcja 3 ------- 21.01.2017 r.

Tekst pamięciowy: Jak 4,7

„Przeto poddajcie się Bogu, przeciwstawcie się diabłu, a ucieknie od was.” (Jak 4,7 BW). 

1. Jak rozumiesz słowa ap. Pawła? Co one oznaczają w praktyce?
    Rz 12,1

„A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej.” (Rz 12,1 BT2);

„Nawołuję więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście oddali się Bogu na ofiarę żywą, świętą i przyjemną - będzie to wasza duchowa służba.” (Rz 12,1 BP).

2. Dlaczego warto poddać się bezgranicznie Bogu?
    1 Jan 4,9.10.19; Iz 43,1-4; Ps 139,3; Mat 10,29-31; 1 Tym 6,17

„W tym objawiła się miłość Boga do nas, iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli. Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze. (…) Miłujmy więc, gdyż On nas przedtem umiłował.” (1 Jan 4,9.10.19 BW);

„Miłość Boża ukazała się wśród nas przez to, że Bóg posłał na świat swego Jednorodzonego Syna, abyśmy dzięki Niemu mieli życie. Na tym polega miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, lecz On nas umiłował i posłał swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. (…) My miłujemy, ponieważ On pierwszy nas umiłował.” (1 Jan 4,9.10.19 Pau);

„Lecz teraz tak mówi Jahwe, który cię stworzył, Jakubie, twój Twórca, Izraelu: - Nie lękaj się, gdyż Jam cię odkupił, po imieniu ciebie wezwałem, moim więc jesteś! Gdy będziesz przechodził przez wody, Ja będę z tobą, i jeśli przez rzeki - ciebie nie zatopią! Choć pójdziesz przez ogień - nie spłoniesz i płomień cię nie przypali. Albowiem Ja - Jahwe, jestem Bogiem twoim, Święty Izraela jest twoim Wybawcą! Egipt wydałem na okup za ciebie, Kuszytów i Sabę - w twe miejsce. Ponieważ drogi jesteś w mych oczach, drogocenny - i Jam cię ukochał - wydaję kraje w zamian za ciebie i ludy za twoje życie!” (Iz 43,1-4 BP);

„Ty wyznaczasz mi drogę i spoczynek,Wiesz dobrze o wszystkich ścieżkach moich.” (Ps 139,3 BW);

„Widzisz moje działanie i mój spoczynek i wszystkie moje drogi są Ci znane.” (Ps 139,3 BT4);

„Czyż nie sprzedają za grosz dwu wróbli? A jednak ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez woli Ojca waszego. Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się; jesteście więcej warci niż wiele wróbli.” (Mat 10,29-31 BW);

„Możnym tego świata nakazuj, żeby się nie wynosili i nie pokładali nadziei w niepewnym bogactwie, ale w Bogu, który pozwala nam korzystać z wszystkiego, co nam daje.” (1 Tym 6,17 BP);

„Tym, którzy posiadają bogactwa tego świata, przypominaj, żeby nie wynosili się ponad innych, żeby nie pokładali wszystkich swoich nadziei w tak przecież niepewnych bogactwach, lecz w Bogu, który nam daje - i to obficie - wszystko, czego potrzebujemy do życia.” (1 Tym 6,17 BR).

3. Co  było  przyczyną   tego,   że  pierwsi   rodzice   tak  szybko   zrezygnowali   z  całkowitego poddaństwa Bogu? Jak my czasami wpadamy w tę pułapkę?
    1 Moj 3,1-6; 1 Jan 2,15.16; Jak 4,5.6

„A ze wszystkich dzikich zwierząt, które utworzył Jahwe-Bóg, wąż był najchytrzejszy. I odezwał się do kobiety: Czy doprawdy Bóg zapowiedział, że nie wolno wam jeść ze wszystkich drzew ogrodu? A kobieta odpowiedziała wężowi: Wolno nam jeść owoce ze wszystkich drzew tego ogrodu! Tylko o owocach drzewa, które jest w środku ogrodu, powiedział Bóg: Nie wolno wam z niego jeść, nie wolno wam go dotykać, abyście nie pomarli! I rzekł wąż do kobiety: Na pewno nie pomrzecie! Ale wie Bóg, że gdy zjecie [owoc] z niego, otworzą się wam oczy i będziecie jak Bóg wiedzieli, co dobre i złe. I spostrzegła kobieta, że [owoc] drzewa był dobry do jedzenia i ponętny dla oka, a [nawet] godny pożądania dla zdobycia tej wiedzy. Wzięła więc jeden z owoców i jadła. Dała też mężowi, który był przy niej. I on jadł.” (1 Mjż 3,1-6 BP);

„Nie kochajcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeżeli ktoś kocha świat, nie ma w nim miłości Ojca, bo wszystko, co jest na świecie: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha żywota - nie pochodzi od Ojca, lecz ze świata.” (1 Jan 2,15.16 Kow);

„Nie miłujcie świata, ani tych rzeczy, które są na świecie; jeźli kto miłuje świat, nie masz w nim miłości ojcowskiej. Albowiem wszystko, co jest na świecie, jako pożądliwość ciała i pożądliwość oczu, i pycha żywota, toć nie jest z Ojca, ale jest z świata.” (1 Jan 2,15.16 BG);

„Albo czy sądzicie, że na próżno Pismo mówi: Zazdrośnie chce On mieć tylko dla siebie ducha, któremu dał w nas mieszkanie? Owszem, większą jeszcze okazuje łaskę, gdyż mówi: Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje.” (Jak 4,5.6 BW).

4. Jakie cechy prawdziwego poddania  i zaufania Panu odnajdujemy  w postawie Piotra?  Czy my także w ten sposób potrafimy odpowiadać Bogu?
    Łuk 5,4.5

„Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów. A Szymon odpowiedział: Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci.” (Łuk 5,4.5 BT2).

5. Jakich  wyborów  będziemy  musieli  nie  raz  dokonać,  chcąc  poddać się całkowicie Bogu i Jego woli?
    Mat 6,19-24; Jak 4,4; Ps 37,7.8

„Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się, i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się, i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje. Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność! Nikt nie może dwom panom służyć. Bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego będzie miłował; albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie.” (Mat 6,19-24 BT4);

„Wiarołomni, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem, to wrogość wobec Boga? Jeśli więc kto chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga.” (Jak 4,4 BPD);

„Cudzołożnicy i cudzołożnice, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Jeśli więc ktoś chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga.” (Jak 4,4 BUG);

„Uspokój się wobec Jahwe i Jemu zaufaj. Nie oburzaj się na tego, komu się szczęści w drodze, na człowieka, co obmyśla zasadzki. Zaprzestań gniewu i porzuć zapalczywość; nie oburzaj się: to wiedzie tylko ku złemu.” (Ps 37,7.8 BT2);

„Zdaj się w milczeniu na Pana i złóż w nim nadzieję. Nie gniewaj się na tego, któremu się szczęści, Na człowieka, który knuje złe zamiary! Zaprzestań gniewu i zaniechaj zapalczywości! Nie gniewaj się, gdyż to wiedzie do złego.” (Ps 37,7.8 BW).

6. Kto jest idealnym wzorem poddania Bogu? Czego uczy nas ta postawa?
    Mar 14,33-36; Jan 4,34; 17,4; por. Mat 6,10 

„Wziął ze sobą Piotra, Jakuba i Jana i począł drżeć, i odczuwać trwogę. I rzekł do nich: Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie! I odszedłszy nieco dalej, upadł na ziemię i modlił się, żeby - jeśli to możliwe - ominęła Go ta godzina. I mówił: Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie! Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty [niech się stanie]!” (Mar 14,33-36 BT4);

„Jezus odpowiedział im: „Moim pokarmem jest wypełnienie woli Tego, który Mnie posłał, oraz wykonanie wyznaczonego Mi dzieła.” (Jan 4,34 Pau);

„Ja cię uwielbiłem na ziemi; dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał.” (Jan 17,4 BW);

„Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania.” (Jan 17,4 BT4);

„Jam wsławił ciebie na ziemi: wykonałem sprawę, którąś mi zlecił.” (Jan 17,4 JW);

„Niech przyjdzie Twoje królestwo, niech się spełnia Twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi.” (Mat 6,10 Pau).

7. Jaka  świadomość  pomaga  całkowicie  oddawać  się  pod  wolę  i  prowadzenie  Boga Ojca i Jezusa Chrystusa? Czy pielęgnujesz w sobie tę świadomość?
    Mat 6,25-33; Rz 6,4-8; Jak 4,7.8.10; Flp 4,13; Łuk 9,23-25; Jan 10,7-11.14.15; Jer 29,11-13

„Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie? Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichrzów, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one? Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia? A o odzienie czemu się zbytnio troszczycie? Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swoim przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele na polu, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż nie tym bardziej was, małej wiary? Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić? czym będziemy się przyodziewać? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane.” (Mat 6,25-33 BT4);

„Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu. Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy.” (Rz 6,4-8 BT4);

„Bądźcie więc ulegli Bogu, a przeciwstawiajcie się szatanowi, wtedy ucieknie od was. Zbliżajcie się do Boga, a On przybliży się do was. Oczyśćcie ręce, grzesznicy, i uświęćcie serca, ludzie rozdarci wewnętrznie! (…) Uniżcie się przed Panem, a On was wywyższy!” (Jak 4,7.8.10 BP);

„Bądźcie tedy posłuszni Bogu, diabłu zaś nie poddawajcie się, wtedy sam od was odstąpi. Zbliżcie się do Boga, to i On przybliży się do was. Grzesznicy, oczyśćcie swoje ręce, małoduszni, uświęćcie wasze serca. (…) Uniżcie się przed Panem, a On was wywyższy.” (Jak 4,7.8.10 BR);

„Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie.” (Flp 4,13 BW);

„We wszystkim jestem silny w Chrystusie, który mnie wzmacnia.” (Flp 4,13 NBG);

„A do wszystkich mówił: Jeśli kto chce iść za Mną, niech wyrzeknie się siebie i codziennie bierze swój krzyż, i idzie ze Mną. A kto by chciał zachować swoje życie, straci je. A kto by stracił swoje życie z powodu Mnie, ten je zachowa. Bo cóż zyskuje człowiek, który zdobył cały świat, a siebie samego zgubił albo skrzywdził?” (Łuk 9,23-25 BP);

„I powiedział do wszystkich: Jeśli kto chce pójść za mną, niechaj się zaprze samego siebie i bierze krzyż swój na siebie codziennie, i naśladuje mnie. Kto bowiem chce zachować duszę swoją, straci ją, kto zaś straci duszę swoją dla mnie, ten ją zachowa. Bo cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, jeśli siebie samego zatraci lub szkodę poniesie?” (Łuk 9,23-25 BW);

„Powtórnie więc powiedział do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. Wszyscy, którzy przyszli przede Mną, są złodziejami i rozbójnikami, a nie posłuchały ich owce. Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony - wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę. Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby [owce] miały życie i miały je w obfitości. Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. (…) Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce.” (Jan 10,7-11.14.15 BT4);

„Albowiem ja wiem, jakie myśli mam o was - mówi Pan - myśli o pokoju, a nie o niedoli, aby zgotować wam przyszłość i natchnąć nadzieją. Gdy będziecie mnie wzywać i zanosić do mnie modły, wysłucham was. A gdy mnie będziecie szukać, znajdziecie mnie. Gdy mnie będziecie szukać całym swoim sercem.” (Jer 29,11-13 BW);

„Ja [sam] bowiem znam zamierzenia, jakie żywię względem was - głosi Jahwe - zamierzenia [niosące] pomyślność a nie zgubę, aby zapewnić wam przyszłość [pełną] nadziei. A kiedy mnie wzywać i ustawicznie modlić się do mnie będziecie - wysłucham was. Kiedy zaś szukać mnie będziecie, znajdziecie mnie; tak, kiedy będziecie mnie szukać całym sercem.” (Jer 29,11-13 BP).

Być człowiekiem miłym Bogu

Lekcja 2 ------- 14.01.2017 r.

Tekst pamięciowy: Ef 5,10

„Starajcie się rozeznać, co podoba się Panu.” (Ef 5,10 Pau);

1. Co stanowi nieodzowny warunek bycia człowiekiem miłym Bogu?
    Oz 6,6; Mt 22,37.38

„Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń.” (Oz 6,6 BT2);

„A On mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie.” (Mt 22,37.38 BW).

2. Kto jest przykładem człowieka miłego Bogu? Czym wyróżniał się na tle swojego otoczenia?
    1 Mjż 6,8.9.11.12

„Tylko Noe znajdował upodobanie w oczach Jahwe. A oto dzieje Noego. Noe był człowiekiem prawym. Spośród współczesnych mu wyróżniał się nienagannością [postępowania] i [tym, że] żył w przyjaźni z Bogiem. (…) Ziemia w oczach Bożych była [wówczas] pełna zepsucia, [bo] ludzie dopuszczali się wszelkich nieprawości. Bóg widząc, że ziemia została zbrukana, a wszyscy ludzie na ziemi żyją niegodziwie.” (1 Mjż 6,8.9.11.12 BR);

„Jedynie Noe był miły Jahwe. A oto dzieje Noego. Noe wyróżniał się niezwykłą prawością wśród współczesnego mu pokolenia. Żył też bardzo bogobojnie. (…) A świat skaził się (przed Bogiem), wypełniła go nieprawość. Widząc tak skażony świat - wszyscy ludzie bowiem wypaczyli drogę [swego życia] na ziemi.” (1 Mjż 6,8.9.11.12 BP).

3. Jak zaufanie i wiara objawiły się w postępowaniu Noego?  Dlaczego  te cechy są tak istotne? W jakich dziedzinach naszego życia powinniśmy bardziej ufać Bogu?
    Hbr 11,6.7; Ps 147,11

„Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi uwierzyć, że [Bóg] jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają. Przez wiarę Noe został pouczony cudownie o tym, czego jeszcze nie można było ujrzeć, i pełen bojaźni zbudował arkę, aby zbawić swą rodzinę. Przez wiarę też potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości, którą otrzymuje się przez wiarę.” (Hbr 11,6.7 BT4);

„Bez wiary więc nie można podobać się Bogu, bowiem kto zbliża się do Boga, musi wierzyć, że On istnieje i że wynagradza tych, którzy Go szukają. Dzięki wierze Noe ostrzeżony przed tym, czego jeszcze nie było widać, pełen czci, przygotował arkę dla ratowania swej rodziny. Dzięki wierze wydał wyrok na świat i dostąpił sprawiedliwości opartej na wierze.” (Hbr 11,6.7 BP);

„Podobają się Jahwe ci, którzy się Go boją, którzy wyczekują Jego łaski.” (Ps 147,11 BT2).

4. Jak  ważne  w  życiu  człowieka  miłego  Bogu jest posłuszeństwo? Do jakiego stopnia mamy być   posłuszni?     Czy czasem nie  mamy problemu z posłuszeństwem niepełnym i wybiórczym?
    1 Mjż 6,22; Jak 2,24; Jan 14,15; Jak 2,10

„Noe uczynił to. Wypełnił wszystko, co mu Bóg polecił.” (1 Mjż 6,22 BP);

„I uczynił Noe wszystko tak, jak mu rozkazał Bóg; tak uczynił.” (1 Mjż 6,22 BW);

„Widzicie więc, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia dzięki uczynkom, a nie przez samą tylko wiarę.” (Jak 2,24 BP);

„Widać więc, że człowiek zostaje uznany za sprawiedliwego dzięki uczynkom, a nie dzięki samej tylko wierze.” (Jak 2,24 Pau);

„Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania.” (Jan 14,15 BT4);

„Jeżeli zaś wy Mnie miłujecie, to będziecie też zachowywać wszystkie przykazania moje.” (Jan 14,15 BR);

„Ktokolwiek bowiem zachowa cały zakon, a uchybi w jednym, stanie się winnym wszystkiego.” (Jak 2,10 BW);

„Kto zachowuje całe Prawo, a w jednej rzeczy wykracza, wykracza przeciw całemu [Prawu].” (Jak 2,10 BP).    

5. Czy mamy być posłuszni tylko wtedy, gdy całkowicie zrozumiemy cel i sens Bożych zaleceń? Czy możesz  poda ć przykłady,  gdzie  nie  zawsze  rozumiemy  Boże  wymagania,  a  jednak mamy się do nich stosować? Czego możemy się nauczyć od postawy Noego?
    Iz 55,8.9; 1 Mjż 6,13.14.17.18.22; 7,1-5

„Albowiem moje myśli nie są myślami waszymi, a wasze drogi nie są moimi drogami - stwierdza uroczyście Jahwe. Bo jak wysoko niebo góruje nad ziemią, tak drogi moje są wyższe od waszych, a myśli moje - przewyższają wasze!” (Iz 55,8.9 BP);

„Bo Moje myśli nie są jak wasze myśli, ani wasze drogi jak Moje drogi – mówi WIEKUISTY. O ile niebiosa przewyższają ziemię, o tyle Moje drogi przewyższają wasze, a Moje myśli – wasze myśli.” (Iz 55,8.9 NBG);

„Rzekł do Noego: Postanowiłem położyć kres istnieniu wszystkich ludzi, bo ziemia jest pełna wykroczeń przeciw mnie; zatem zniszczę ich wraz z ziemią, Ty zaś zbuduj sobie arkę z drzewa żywicznego, uczyń w arce przegrody i powlecz ją smołą wewnątrz i zewnątrz. (…) Ja zaś sprowadzę na ziemię potop, aby zniszczyć wszelką istotę pod niebem, w której jest tchnienie życia; wszystko, co istnieje na ziemi, wyginie, ale z tobą zawrę przymierze. Wejdź przeto do arki z synami twymi, z żoną i z żonami twych synów. (…) I Noe wykonał wszystko tak, jak Bóg polecił mu uczynić.” (1 Mjż 6,13.14.17.18.22 BT2);

„Potem Jahwe powiedział do Noego: Wejdź do arki razem z całą swoją rodziną; przekonałem się bowiem, że ty jeden jesteś prawy wobec mnie wśród tego pokolenia. Ze wszystkich zwierząt czystych wybierz sobie po siedem samców i samic, ze zwierząt nieczystych natomiast [tylko] po dwie sztuki: samca i samicę. Z ptactwa [weź] także po siedem samców i samic, aby zachować przy życiu te gatunki na całej ziemi. Albowiem za siedem dni sprawię, że będzie padał na ziemię deszcz przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy. W ten sposób zgładzę z powierzchni ziemi wszelką istotę, jaką powołałem do bytu. Noe wypełnił wszystko, co mu Jahwe polecił.” (1 Mjż7,1-5 BP);

„Potem Jahwe rzekł do Noego: Wejdź z całą swoją rodziną do arki. Wiem już, że z twego pokolenia tylko ty jesteś wobec mnie sprawiedliwy. Ze zwierząt czystych weź ze sobą po siedem samców i siedem samic [z każdego gatunku], zaś ze zwierząt nieczystych [z każdego gatunku] tylko po jednym samcu i jednej samicy. Podobnie z ptaków czystych weź po siedem samców i siedem samic, aby w ten sposób zapewnić przetrwanie ich gatunków na całej ziemi. Ja zaś za siedem dni sprowadzę na ziemię ulewę, która nie ustanie przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy, tak iż w końcu ulegnie zagładzie wszystko, co istnieje na ziemi i co ja stworzyłem. I uczynił Noe wszystko tak, jak mu Bóg nakazał.” (1 Mjż 7,1-5 BR).  

6. Co uczynił Noe po wyjściu z arki? Co, między innymi, może być dziś naszą ofiarą?
    1 Mjż 8,20; Hbr 13,15; Ps 69,31.32; Ps 68,4; 1 Tes 5,18

„Noe zaś zbudował dla Jahwe ołtarz, a wybrawszy spośród wszystkich zwierząt czystych i spośród ptaków czystych, złożył je na ofiarę całopalną na tym ołtarzu.” (1 Mjż 8,20 BP);

„Przez Niego więc składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają Jego imię.” (Hbr 13,15 BT4);

„Przez Niego więc nieustannie składajmy Bogu ofiarę uwielbienia, to znaczy owoc warg wyznających Jego Imię." (Hbr 13,15 BPD);

„Wysławiać będę w pieśniach Imię Boga, pragnę uwielbiać Go dziękczynieniem. Milsze to będzie Jahwe niż wół, niż młody cielec z rogami i racicami." (Ps 69,31.32 BP);

„Ale sprawiedliwi radują się i cieszą przed Bogiem, I weselą się radośnie!” (Ps 68,4 BW);

„Za wszystko dziękujcie; taka jest bowiem wola Boża w Chrystusie Jezusie względem was.” (1 Tes 5,18 BW);

„W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.” (1 Tes 5,18 BT2).    

7. Co jest stałym pragnieniem człowieka miłego Bogu?  Jak to rozumiesz?  Czy jest to również twoim pragnieniem?
    2 Kor 5,9; Ef 5,10; Ps 14,2

„Dlatego też dokładamy starań, żeby, niezależnie od tego, czy mieszkamy w ciele, czy jesteśmy poza ciałem, jemu się podobać.” (2 Kor 5,9 BW);

„Dlatego też staramy się Jemu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy.” (2 Kor 5,9 BT4);

„Dochodźcie tego, co jest miłe Panu.” (Ef 5,10 BW);

„Badajcie, co jest miłe Panu.” (Ef 5,10 BT4);

„Jahwe spogląda z nieba na synów ludzkich badając, czy jest wśród nich rozumny, który szukałby Boga.” (Ps 14,2 BT2);

„PAN spojrzał z nieba na ludzi, aby zobaczyć, czy jest ktoś rozumny, kto chce poznać wolę Boga.” (Ps 14,2 Pau).

Jedyne źródło Objawienia - Pismo Święte

Lekcja 01 ------- 07.01.2017 r.

Tekst przewodni: 2 Tym 3,16.17

„Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.” (2 Tym 3,16.17 BW). 

Wstęp: Fragment z dzieła „Oratio ad Graecos” - Tacjana Syryjczyka: „... Wstydząc się bezecnych błędów pogańskich, w które byłem zawikłany, zacząłem poszukiwać prawdy, i znalazłem jakieś rzekomo barbarzyńskie księgi, o wiele starsze niż greckie, a tak wspaniałe, że z bredniami greckich pisarzy porównywać ich nie można. Do przyjęcia ich z wiarą skłonił mnie ich styl prosty i niewymuszony, proste przedstawienie stworzenia świata, znajomość przyszłości i przepiękne nauki. Słowem przyjąłem je, gdyż Bóg z nich do mnie przemówił”.

1. Jakie jest pochodzenie Pisma Świętego i czyje świadectwo ono zawiera?
   2 Ptr 1,19-21; 1 Jana 1,1-4; Hbr 1,1.2; por. 1 Tes 2,13

„Mamy także całkiem pewną wypowiedź proroków, i dobrze uczynicie, idąc za nią jak za pochodnią świecącą w ciemnym miejscu, aż zabłyśnie dzień i jutrzenka wzejdzie w waszych sercach! Przede wszystkim pamiętajcie, że nie można dowolnie wyjaśniać żadnej wypowiedzi proroka w Piśmie. Bo nie z woli człowieka głoszone były niegdyś proroctwa, lecz natchnieni Duchem Świętym przemawiali święci ludzie Boży.” (2 Ptr 1,19-21 BP);

„Co było od początku, co słyszeliśmy, co oczami naszymi widzieliśmy, na co patrzyliśmy i czego ręce nasze dotykały, o Słowie żywota - a żywot objawiony został, i widzieliśmy, i świadczymy, i zwiastujemy wam ów żywot wieczny, który był u Ojca, a nam objawiony został - co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem. A to piszemy, aby radość nasza była pełna.” (1 Jana 1,1-4 BW);

„Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat.” (Hbr 1,1.2 BT2);

„Bóg, który niegdyś przemawiał do ojców wielokrotnie i w różny sposób przez proroków, w tych czasach ostatecznych przemówił do nas przez Syna. Jego ustanowił spadkobiercą wszystkich dóbr, przez Niego też uczynił wszystko, co jest stworzone.” (Hbr 1,1.2 BP);

„Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, ponieważ przyjęliście słowo Boże usłyszane od nas nie jako słowo ludzkie, ale - jak to jest naprawdę - jako słowo Boga. Ono działa w was, wierzących.” (1 Tes 2,13 Pau).

2. Czy  ktokolwiek  ma prawo  cokolwiek  dodać,   lub  cokolwiek  ująć  z  treści  świętej  Bożej Księgi?
    Obj 22,18-20; por. 5 Mjż 4,1.2

„Ja zaświadczam każdemu, kto słucha słów proroctwa tego zwoju: Jeśli ktoś (coś) do nich dołoży, dołoży mu Bóg klęsk opisanych w tym zwoju; a jeśli ktoś (coś) odejmie ze słów tego zwoju proroctwa, odejmie Bóg jego udział w drzewie życia i w świętego Mieście, opisanych w tym zwoju. Mówi Ten, który o to zaświadcza: Tak, przyjdę wkrótce. Amen, przychodź, Panie Jezu!” (Obj 22,18-20 BPD);

„Izraelu! Teraz bądź posłuszny ustawom i nakazom, które wam daję do wypełnienia, abyście żyli i objęli w posiadanie ziemię, którą daje wam Jahwe, Bóg waszych ojców. Nie dodawajcie niczego do tego, com wam nakazał, ani też niczego nie odejmujcie, przestrzegając nakazów waszego Boga Jahwe, które wam zlecam.”  (5 Mjż 4,1.2 BP).

Uwaga: Kościoły, które budują na Tradycji, usiłują pomniejszyć rolę Pisma Świętego. Powołują się przy tym m.in. na słowa ap. Jana: „Wiele też innych rzeczy dokonał Jezus, które gdyby miały być spisane jedna po drugiej, mniemam, że i cały świat nie pomieściłby tych ksiąg, które należałoby napisać” (Jan 21,25). Słowa te bywają interpretowane jako zachęta do sięgania po inne, rzekomo natchnione księgi. Jest to błędne zrozumienie. Pismo Święte zawiera pełnię Objawienia Bożego dla zbawienia ludzi. Uzupełniając swą wypowiedź ap. Jan stwierdza: „Te zaś są spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc, mieli żywot w imieniu Jego.” (Jan 20,31).
Pismo Święte składa się z 66  natchnionych Ksiąg. Na Soborze Trydenckim (1546 r.) Kościół katolicki do kanonu Starego testamentu (39 ksiąg), dodał 7 ksiąg apokryficznych, które nazwano deuterokanonicznymi (wtórnie natchnionymi). Są to księgi: Tobiasza, Judyty, dwie Księgi Machabejskie, Księga Mądrości, Mądrość Syracha oraz Księga Barucha. Znajdują się one w katolickich przekładach Biblii, są natomiast nieobecne w Bibliach protestanckich. Księgi te, znane Żydom Aleksandryjskim nie zostały uznane za natchnione przez ortodoksyjny Judaizm i nie znalazły się w Kanonie Jerozolimskim Pisma Świętego.

3. Co jest powodem,  że wielu ludzi wyznaje różne błędne i szkodliwe poglądy,  lub wręcz traci wiarę?
    Mt 22,23-32; Łk 24,25-27; por. Ps 119,105

„W tym dniu przystąpili do niego saduceusze, którzy utrzymują, że nie ma zmartwychwstania, i zapytali go, mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeśliby ktoś umarł bezdzietnie, poślubi brat jego wdowę po nim i wzbudzi potomstwo bratu swemu. Było tedy u nas siedmiu braci; i pierwszy pojąwszy żonę, umarł, i nie mając potomstwa, zostawił żonę swoją bratu swemu. Podobnie i drugi, i trzeci, aż do siódmego. A w końcu po wszystkich zmarła i ta niewiasta. Przy zmartwychwstaniu tedy któregoż z tych siedmiu żoną będzie? Wszak ją wszyscy mieli. A Jezus odpowiadając, rzekł im: Błądzicie, nie znając Pism ani mocy Bożej. Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić, lecz będą jak aniołowie w niebie. A co do zmartwychwstania, czy nie czytaliście, co wam Bóg powiedział w słowach: Jam jest Bóg Abrahama i Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba! Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych.” (Mt 22,23-32 BW);

„A On rzekł do nich: O głupi i gnuśnego serca, by uwierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy. Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć, by wejść do swojej chwały? I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach.” (Łk 24,25-27 BW);

„Twoje słowo jest pochodnią dla nóg moich i światłem na mojej ścieżce.” (Ps 119,105 Pau).

4. Jak mocne i trwałe jest Słowo Boże?
    Mt 24,35; por. Iz 40,6-8; 55,8-11

„Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.” (Mt 24,35 BP);

„Głos nakazuje: „Wołaj!" I rzekłem: "Co mam wołać?" - Wszelkie ciało jest trawą i wszelki wdzięk jego - jak gdyby kwiat polny! Usycha trawa, kwiat więdnie, gdy tchnienie Jahwe ich dotknie. (Tak, trawą jest naród). Usycha trawa, kwiat więdnie, lecz słowo Boga naszego trwać będzie na wieki!” (Iz 40,6-8 BP);

„Bo Moje myśli nie są jak wasze myśli, ani wasze drogi jak Moje drogi – mówi WIEKUISTY. O ile niebiosa przewyższają ziemię, o tyle Moje drogi przewyższają wasze, a Moje myśli – wasze myśli. Bowiem jak z nieba spada deszcz, czy śnieg i tam nie wraca, ale nasącza ziemię, użyźnia ją, czyni płodną oraz dostarcza nasienia siejącemu, a strawy jedzącemu – takim będzie i Moje Słowo, które wychodzi z Mych ust. Nie wróci do Mnie próżne, ale dokona tego, czego żądam i przyprowadzi to, z czym je wysłałem.” (Iz 55,8-11 NBG).

Uwaga: W okresie rozkwitu racjonalizmu, na przełomie XIX i XX wieku, Biblia miała wielu zagorzałych przeciwników, którzy kwestionowali autentyczność jej poszczególnych ksiąg. Twierdzili oni stanowczo, że kopiści i tłumacze na pewno dokonali wielu istotnych zmian w treści Biblii. Jednakże badania archeologiczne, a zwłaszcza odkrycia zwojów  ksiąg świętych w Qumran nad Morzem Martwym (1947 r.) oraz przeprowadzone analizy porównawcze, dowiodły niezbicie, że przez wieki treść Słowa Bożego nie uległa modyfikacjom ani zmianom. Sam Wszechmocny zadbał o to, że czytając dziś pismo Święte mamy w rękach tę samą Księgę, którą przekazali nam biblijni autorzy!

5. Kogo Biblia  nazywa człowiekiem  mądrym  i  błogosławionym,  i  jak  postępują  tacy  Boży ludzie?  
    Obj 1,3; Mt 4,4; 7,24.25

„Błogosławiony ten, który czyta słowa tego proroctwa, i ci, którzy ich słuchają, oraz ci, którzy zachowują to, co w nim napisano. Bo czas jest bliski.” (Obj 1,3 Kow);

„Lecz On mu odparł: Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.” (Mt 4,4 BT4);

„Każdy więc, kto słucha tych moich słów i wprowadza je w czyn, podobny będzie do człowieka rozsądnego, który zbudował swój dom na skale. I spadł ulewny deszcz, i wezbrały rzeki, i zerwały się wichry, i uderzyły na ten dom - a nie zawalił się, bo był osadzony na skale.” (Mt 7,24.25 BP).

6. W jaki sposób należy sprawdzić każdą naukę?
    Iz 8,20; DzAp 17,11  

„A co dotyczy zakonu i objawienia: Jeżeli tak nie powiedzą, to nie zabłyśnie dla nich jutrzenka.” (Iz 8,20 BW);

„Do zakonu raczej i do świadectwa. A jeśli nie rzeką według słowa tego, nie będą mieć jutrzennej światłości.”  (Iz 8,20 JW);

„Ci szlachetnością przewyższali mieszkańców Tesaloniki, z całą gotowością przyjęli naukę i codziennie zastanawiali się na podstawie Pisma, czy to tak istotnie jest.” (DzAp 17,11 BP).

7. Czym Słowo Boże staje się dla człowieka, który przyjmuje je szczerym i otwartym sercem?
    2 Tym 3,15-17; Hbr 4,12; por. 2 Kor 10,3-6

„Również dlatego, że od dziecka znasz Pisma święte, które mogą ci dać mądrość, prowadzącą do zbawienia przez wiarę, jaką mamy w Chrystusie Jezusie. Każde Pismo jest natchnione przez Boga i przydatne do nauczania i przekonywania, do poprawiania i do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Bogu oddany był doskonały, przygotowany do wszelkich dobrych uczynków. " (2 Tym 3,15-17 BP);

„Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.” (Hbr 4,12 BT2);

„Chociaż bowiem w ciele pozostajemy, nie prowadzimy walki według ciała, gdyż oręż bojowania naszego nie jest z ciała, lecz posiada moc burzenia, dla Boga, twierdz warownych. Udaremniamy ukryte knowania i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Boga, i wszelki umysł poddajemy w posłuszeństwo Chrystusowi z gotowością ukarania każdego nieposłuszeństwa, kiedy już wasze posłuszeństwo stanie się doskonałe.” (2 Kor 10,3-6 BR).