Troska pasterza

Lekcja 22 ------- 28.05.2016 r.

Tekst przewodni: 2 Ptr 1,16

„Gdyż oznajmiliśmy wam moc i powtórne przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, nie opierając się na zręcznie zmyślonych baśniach, lecz jako naoczni świadkowie jego wielkości.” (2 Ptr 1,16 BW).

1. Jak wielką troskę i serce prawdziwego pasterza widać w szczerych słowach apostoła? Czego może  nauczyć  się   z tego każdy, komu zależy na zbawieniu innych?  O czym także musimy pamiętać wiedząc, że słowa te są kierowane również do nas?
    2 Ptr1,12-15

„Toteż wciąż przypominać wam będę o tym, choć wiecie i jesteście utwierdzeni w prawdzie. Uważam jednak za słuszne - jak długo mieszkam w tym namiocie - raz po raz pobudzać was zachętą, świadom, że zwinięcie mojego namiotu jest już bliskie według tego, co i Pan nasz, Jezus Chrystus, mi objawił. Będę się więc starał, abyście także po moim odejściu przy każdej sposobności mogli to sobie przypominać.” (2 Ptr 1,12-15 BP);

„Dlatego zamierzam zawsze przypominać wam te sprawy, chociaż o nich wiecie i utwierdzeni jesteście w prawdzie, którą macie. Uważam zaś za rzecz słuszną, dopóki jestem w tym ciele, pobudzać was przez przypominanie, wiedząc o tym, iż rychło trzeba mi będzie rozstać się z życiem, jak mi to zresztą Pan nasz, Jezus Chrystus, objawił. Dołożę też starań, abyście także po moim odejściu stale to mieli w pamięci.” (2 Ptr 1,12-15 BW).

2. Komu przede wszystkim zależy bardzo na tym, żeby umacniać naszą wiarę?  W jaki sposób tego dokonuje?
    Jan 14,16.17.26

„Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki - Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie. (…) Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.” (Jan 14,16.17.26 BW);

„Ja natomiast będę prosił Ojca, a (On) da wam innego Opiekuna, aby był z wami na wieki — Ducha prawdy, którego świat nie może przyjąć, gdyż Go nie widzi ani nie zna; wy Go znacie, ponieważ trwa przy was i będzie w was. (…) Natomiast Opiekun, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.” (Jan 14,16.17.26 BPD);

„A Ja poproszę Ojca, i da wam innego obrońcę, aby był z wami na zawsze, Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, bo mieszka i jest w was. (…) Obrońca zaś Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.”  (Jan 14,16.17.26 BP);

„A Ja będę prosił Ojca i da wam innego Wspomożyciela, aby pozostał z wami na zawsze, Ducha Prawdy, którego świat nie jest w stanie przyjąć, ponieważ ani Go nie widzi, ani nie zna. Wy Go znacie, bo przebywa wśród was i będzie w was. (…) A Wspomożyciel - Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, pouczy was o wszystkim oraz przypomni wszystko, co wam powiedziałem.” (Jan 14,16.17.26 Pau).

3. Jak wielkie znaczenie dla wierzących miały zarówno dawniej jak i dziś, osobiste świadectwa apostołów?
    2 Ptr 1,16; 1 Jan 1,1-3

„Nie posłużyliśmy się zmyślonymi opowiadaniami, gdy zapoznawaliśmy was z mocą i z przyjściem Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ale byliśmy naocznymi świadkami Jego wielkości.” (2 Ptr 1,16 BP);

„Bowiem nie ulegliśmy bajkom, będąc oszukiwani ale zostaliśmy naocznymi świadkami jego wspaniałości oraz daliśmy wam poznać moc i obecność naszego Pana, Jezusa Chrystusa.” (2 Ptr 1,16 NBG);

„[To wam oznajmiamy], co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce - bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione - oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i słyszeli, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami. A mieć z nami współuczestnictwo znaczy: mieć je z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem.” (1 Jan 1,1-3 BT2);

„Oznajmiam wam to] co istniało od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, cośmy widzieli na własne oczy, na co spoglądaliśmy i czego dotykały nasze ręce. Objawiło się bowiem życie, a myśmy je widzieli i o nim świadczymy. Głosimy wam życie wieczne, które było u Ojca, a nam zostało objawione. Głosimy wam więc to, cośmy sami ujrzeli i usłyszeli, abyście byli jedno z nami. A być jedno z nami znaczy to być jedno z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem.” (1 Jan 1,1-3 BR).

4. Jakie  wydarzenia  z  życia  Jezusa  Chrystusa  na  ziemi  przypomniał  Piotr?   Jaką  wielką prawdę o Zbawicielu przedstawił?
    2 Ptr 1,17.18

„Wziął On bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki go doszedł głos od Majestatu chwały: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem. A my, będąc z nim na świętej górze, usłyszeliśmy ten głos, który pochodził z nieba.” (2 Ptr 1,17.18 BW);

„Otrzymał on bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy doszedł go taki głos od wspaniałej chwały: To jest mój umiłowany Syn, w którym mam upodobanie. I słyszeliśmy ten głos dochodzący z nieba, gdy byliśmy z nim na świętej górze.” (2 Ptr 1,17.18 BUG).

5. Jaka  pochodnia niezbędna  jest  na naszej drodze chrześcijańskiego życia?  Dlaczego to jest takie ważne?
    2 Ptr 1,19; por. Ps 119,105; 1 Tes 2,13

„Mamy więc słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie, trzymając się go niby pochodni, świecącej w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach.” (2 Ptr 1,19 BW);

„W ten sposób słowa proroctwa stają się dla nas jeszcze pewniejsze. A wy dobrze uczynicie trzymając się ich. Bo są one pochodnią rozpraszającą mroki - aż zaświta dzień i wzejdzie jutrzenka w sercach waszych.” (2 Ptr 1,19 Kow);

„Twoje słowo jest pochodnią dla nóg moich, i światłem na mojej ścieżce.” (Ps 119,105 Pau);

„Słowo Twoje jest światłem dla stóp moich, pochodnią na drogach moich.” (Ps 119,105 BR);

„Przetoż i my dziękujemy Bogu bez przestanku, iż przyjąwszy słowo Boże, któreście słyszeli od nas, przyjęliście nie jako słowo ludzkie, ale (jako w prawdzie jest) jako słowo Boże, które też skuteczne jest w was, którzy wierzycie.” (1 Tes 2,13 BG);

„Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale - jak jest naprawdę - jako słowo Boga, który działa w was wierzących.” (1 Tes 2,13 BT4).

6. Co   musimy   mieć  na  uwadze   przy  poznawaniu  prawd   o  Bogu?   Jaki   jest  charakter prawdziwego proroctwa pochodzącego od Boga?
    2 Ptr 1,20.21; por. Jer 5,31; 14,14; Ezech 13,6-8

„Przede wszystkim to wiedzcie, że wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi. Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym.” (2 Ptr 1,20.21 BW);

„Wiedzcie jednak, że żadnego proroctwa w Piśmie nie można wyjaśniać według własnego uznania. Proroctwo bowiem nigdy nie powstawało z ludzkiej woli, ale w imieniu Boga głosili je ludzie kierowani przez Ducha Świętego.” (2 Ptr 1,20.21 Pau);

„Przede wszystkim pamiętajcie o tym, że żadne proroctwo, zawarte w Piśmie, nie dopuszcza samowolnego tłumaczenia. Nigdy bowiem proroctwo nie powstało z ludzkiej woli; przeciwnie, święci mężowie Boży mówili tylko pod natchnieniem Ducha Świętego.” (2 Ptr 1,20.21 Kow);

„Prorocy głoszą kłamstwa, kapłani dają się przekupić, a mojemu ludowi to się podoba. Lecz co zrobicie, gdy nadejdzie koniec?” (Jer 5,31 Pau);

„Prorocy prorokują fałszywie, a kapłani nauczają według własnego widzimisię; mój zaś lud kocha się w tym. Lecz co poczniecie, gdy to się skończy?” (Jer 5,31 BW);

„I rzekł Jahwe do mnie: Prorocy ci głoszą kłamstwo w moje imię. Nie posłałem ich, nie dawałem poleceń ani nie przemówiłem do nich. Kłamliwe widzenia, zmyślone przepowiednie, urojenia swych serc - oto co wam przepowiadają.” (Jer 14,14 BT2);

„Więc WIEKUISTY do mnie powiedział: Ci prorocy prorokują w Moim Imieniu fałsz; nie posłałem ich, nie rozkazałem im, ani do nich nie przemawiałem; oni wam prorokują kłamliwe widzenia, wróżby, marności oraz obłudę swojego serca!” (Jer 14,14 NBG);

„Mieli fałszywe widzenia i prorokowali kłamliwie. Mówią: To jest słowo Pana, chociaż Pan ich nie posłał, a jednak oczekują, że spełni ich słowo. Czy nie mieliście fałszywych widzeń i nie wypowiadaliście kłamliwych wyroczni, gdy mówiliście: To jest słowo Pana - chociaż Ja nie przemawiałem? Dlatego tak mówi Wszechmocny Pan: Ponieważ mówiliście fałszywie i prorokowaliście kłamliwie, dlatego Ja jestem przeciwko wam - mówi Wszechmocny Pan.” (Ezech 13,6-8 BW);

„Mają złudne widzenia i wróżby kłamliwe. Głoszą: Wyrocznia Jahwe, a tymczasem Jahwe ich nie posłał i spodziewają się, że potwierdzi [ich] słowo. Czyż nie mieliście złudnych widzeń? Nie głosiliście kłamliwych wróżb? Mówicie: Wyrocznia Jahwe, a Ja nie przemawiałem. Dlatego tak mówi Pan, Jahwe: Ponieważ głosicie rzeczy złudne i widzicie kłamstwo. Ja jestem przeciw wam - wyrocznia Pana, Jahwe.” (Ezech 13,6-8 BP).

Pilność w rozwoju duchowym

Lekcja 21 ------- 21.05.2016 r.

Tekst przewodni: Judy 2

„Miłosierdzie, pokój i miłość niech będą waszym udziałem w obfitości.” (Judy 2 BW);

„Miłosierdzie, pokój i miłość niech będą w pełni waszym udziałem!” (Judy 2 BP);

„Miłosierdzie, pokój i miłość niech wam będą pomnożone.” (Judy 2 BPD).

1. Jak przedstawia się  ap. Piotr na początku swego listu?  Do kogo go adresuje?  Czy czujemy się adresatami tego Listu?
    2 Ptr 1,1

„Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa osiągnęli wiarę równie wartościową co i nasza.” (2 Ptr 1,1 BW);

„Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, tym, którzy dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa otrzymali tę samą co my, cenną wiarę.” (2 Ptr 1,1 BP);

„SZYMON PIOTR, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa tym, co równą z nami otrzymali wiarę przez sprawiedliwość Boga naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa.” (2 Ptr 1,1 JW).

2. Jak wielkie znaczenie ma poznanie Boga Ojca i Jezusa Chrystusa? Na czym ono polega?
    2 Ptr 1,2; Jan 17,3

„Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego.” (2 Ptr 1,2 BT2);

„Przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego, niech spłyną na was w całej obfitości łaska i pokój.” (2 Ptr 1,2 BR);

„Łaska wam i pokój niech się w pełni ziści w poznaniu Boga i Chrystusa Jezusa Pana naszego.” (2 Ptr 1,2 JW);

„A to jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.” (Jan 17,3 BUG);

„A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.” (Jan 17,3 BT4).  

3. O  jakiej  wspaniałej  i  wielkiej prawdzie oraz  obietnicy pisze apostoł Piotr?  Jak wiele Bóg uczynił dla naszego zbawienia? Co z tego wynika dla nas?
    2 Ptr 1,3.4

„Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę, przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość.” (2 Ptr 1,3.4 BW);

„Jego boska moc obdarowała nas wszystkim, co potrzebne do pobożnego życia. Dała poznać Tego, który nas powołał do udziału w swej chwale i doskonałości. Przez nie otrzymaliśmy cenne i ważne obietnice, aby stać się uczestnikami Bożej natury i uchronić się przed zepsuciem spowodowanym powszechną w świecie żądzą.” (2 Ptr 1,3.4 Pau).

4. Po jakich  siedmiu  stopniach duchowego wzrostu powinien każdy z nas piąć się wzwyż?  Co one oznaczają i w jakim postępowaniu się przejawiają? 
    2 Ptr 1,5-7

„I właśnie dlatego dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę cnotą, cnotę poznaniem, poznanie powściągliwością, powściągliwość wytrwaniem, wytrwanie pobożnością, pobożność braterstwem, braterstwo miłością.” (2 Ptr 1,5-7 BW);

„Dlatego też dokładajcie wszelkich starań, aby waszej wierze towarzyszyły dobre uczynki, a dobrym uczynkom pełne rozeznanie; z tym zaś niech idzie w parze całkowite panowanie nad sobą, połączone z najwyższą cierpliwością i z pobożnością. Wreszcie pobożności niech towarzyszy braterska przyjaźń, a przyjaźni prawdziwa miłość.” (2 Ptr 1,5-7 BR);

„A tym samym wkładając całą gorliwość bądźcie w waszej wierze dodatkowo zaopatrzeni męstwem, a w męstwie mądrością, a w mądrości umiarkowaniem, a w umiarkowaniu wytrwałością, a w wytrwałości pobożnością, a w pobożności kochaniem braci, a w kochaniu braci miłością.” (2 Ptr 1,5-7 NBG).

5. Co zawsze będzie owocem i dowodem prawdziwego  duchowego wzrostu?  Gdzie może leżeć przyczyna tego, że często „żniwo wielkie, ale robotników mało”? 
    2 Ptr 1,8

„Jeśli je bowiem posiadacie i one się pomnażają, to nie dopuszczą do tego, abyście byli bezczynni i bezużyteczni w poznaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa.” (2 Ptr 1,8 BW);

„Bo jeżeli posiądziecie te cnoty i jeżeli będą one w was wzrastać, to sprawią, że zapał wasz się spotęguje, a dobre uczynki się pomnożą wiodąc was do głębszego poznania Pana naszego Jezusa Chrystusa.” (2 Ptr 1,8 Kow).

6. Przed czym ostrzega i do czego gorąco namawia apostoł Piotr?
    2 Ptr 1,9-11 

„Kto zaś ich nie ma, ten jest ślepy, krótkowzroczny i zapomniał, że został oczyszczony z dawniejszych swoich grzechów. Dlatego, bracia, tym bardziej dołóżcie starań, aby swoje powołanie i wybranie umocnić; czyniąc to bowiem, nigdy się nie potkniecie. W ten sposób będziecie mieli szeroko otwarte wejście do wiekuistego Królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.” (2 Ptr 1,9-11 BW);

„Natomiast ten, kto ich nie posiada, jest podobny do ślepca oraz do człowieka, który zapomniał, że został już oczyszczony ze swoich grzechów. Dlatego tym usilniej starajcie się, bracia, iść za wezwaniem i wybraniem Bożym. A tak jeśli będziecie postępować, nigdy nie popadniecie w zło. W ten sposób uzyskacie szeroki dostęp do odwiecznego królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.” (2 Ptr 1,9-11 BR);

„Kto bowiem ich nie ma, ślepy jest i po omacku chodzi, puściwszy w niepamięć oczyszczenie z dawnych grzechów swoich. Dlatego, bracia, tym bardziej się starajcie, żebyście przez dobre uczynki pewnym uczynili wezwanie i wybranie wasze, albowiem to czyniąc, nigdy nie zgrzeszycie. Tak bowiem będzie wam szeroko otworzone wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa.” (2 Ptr 1,9-11 JW).

Ostatnie słowa Pierwszego Listu Piotra

Lekcja 20 - 14.05.2016 r.

Tekst przewodni: Ef 6,13

„Dlatego weźcie całą zbroję Bożą, abyście mogli stawić opór w dniu złym i, dokonawszy wszystkiego, ostać się.” (Ef 6,13 BW). 

1. Przed czym ostrzega i do czego zachęca apostoł Piotr wszystkich wierzących?  Co oznaczają konkretnie te słowa?
    1 Ptr 5,8

„Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, niby lew ryczący krąży, szukając, kogo by pożreć.” (1 Ptr 5,8 BP);

„Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć.” (1 Ptr 5,8 BW).

2. W jaki sposób możemy przeciwstawić się diabłu?
    1 Pt 5,9; por. Jak 4,7.8

„Przeciwstawiajcie się mu, mocni w wierze, wiedząc, że te same cierpienia są udziałem waszych braci na świecie.” (1 Ptr 5,9 BUG);

„Opierajcie się mu, silni w wierze, świadomi, że takie same cierpienia jak wasze znoszą wasi bracia na [całym] świecie. Bóg niech was umacnia!” (1 Pt 5,9 BP);

„Bądźcie więc ulegli Bogu, a przeciwstawiajcie się szatanowi, wtedy ucieknie od was. Zbliżajcie się do Boga, a On przybliży się do was. Oczyśćcie ręce, grzesznicy, i uświęćcie serca, ludzie rozdarci wewnętrznie!” (Jak 4,7.8 Pau);

„Poddajcie się zatem Bogu, diabłu zaś opierajcie się, a ucieknie od was. Zbliżcie się do Boga, a on przybliży się do was. Oczyśćcie swe ręce, grzesznicy, i czystymi uczyńcie swe serca, ludzie chwiejni!” (jak 4,7.8 Kow).

3. Na jaką pomoc zawsze możemy i powinniśmy liczyć w przeciwstawianiu się diabłu?  Co jest warunkiem uzyskania tej pomocy?
    Mt 10,30.31; Rz 8,31-39; 1 Jan 4,4; 1 Jan 5,18; Ps 46,2.8; 121,1.2

„U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.” (Mt 10,30.31 BT2);

„A co się was tyczy, to nawet włosy na głowach waszych wszystkie są policzone. Nie lękajcie się zatem! Jesteście dużo więcej warci niż cała gromada wróbli.” (Mt 10,30.31 Kow);

„Cóż tedy na to powiemy? Jeśli Bóg za nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał, jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego? Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Przecież Bóg usprawiedliwia. Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami. Któż nas odłączy od miłości Chrystusowej? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz? Jak napisano: Z powodu ciebie co dzień nas zabijają, uważają nas za owce ofiarne. Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, który nas umiłował. Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.” (Rz 8,31-39 BW);

„Cóż więc na to wszystko powiemy? Jeśli sam Bóg stoi za nami, to któż przeciwko nam? On, który nie oszczędził własnego Syna, lecz wydał Go za nas wszystkich - czyż nie udzieli nam wszystkiego innego razem z Nim? Któż wystąpi ze skargą przeciw wybrańcom Boga? Jedynie Bóg obdarza sprawiedliwością. Któż będzie potępiał? Chrystus Jezus, który umarł, a także zmartwychwstał, który też zajmuje miejsce po prawej stronie Boga oraz wstawia się za nami? Któż nas oddzieli od miłości Chrystusa? Ucisk, udręka czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Tak też napisano: „Ze względu na Ciebie przez cały dzień ponosimy śmierć, oceniono nas jak owce przeznaczone na rzeź”. Znamienne, że we wszystkich tych okolicznościach odnosimy wspaniałe zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewny, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi, ani sprawy obecne, ani przyszłe, ani moce, ani to, co jest wysoko, ani to, co nisko, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie będzie mogło nas oddzielić od miłości Boga, która okazuje się w Chrystusie Jezusie, naszym Panu.” (Rz 8,31-39 BP);

„Wy z Boga jesteście, dzieci, i wy ich zwyciężyliście, gdyż Ten, który jest w was, większy jest, aniżeli ten, który jest na świecie.” (1 Jan 4,4 BW);

„Wy z Boga jesteście, dzieci, i odnieśliście nad nimi zwycięstwo, gdyż Ten, który jest w was, większy jest niż ten, który jest w świecie.” (1 Jan 4,4 BPD);

„Wiemy, że żaden z tych, którzy się z Boga narodzili, nie grzeszy, ale że Ten, który z Boga został zrodzony, strzeże go i zły nie może go tknąć.” (1 Jan 5,18 BW);

„Otóż wiemy już, że nikt, kto narodził się z Boga, nie grzeszy. Syn Boży strzeże go od grzechu. Zły nie ma doń dostępu.” (1 Jan 5,18 BR);

„Bóg jest dla nas ucieczką i mocą: łatwo znaleźć u Niego pomoc w trudnościach. (…)  Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas obroną.” (Ps 46,2.8 BT4);

„Bóg jest ucieczką i siłą naszą, Pomocą w utrapieniach najpewniejszą. (…) Pan Zastępów jest z nami, Warownym grodem jest nam Bóg Jakuba. Sela.”  (Ps 46,2.8 BW);

„Bóg jest ucieczką i siłą naszą, ratunkiem we wszelkim ucisku najpewniejszym. (…) Pan zastępów jest z nami; twierdzą wysoką jest nam Bóg Jakóbowy. Sela.” (Ps 46,2.8 BG);

„Pieśń stopni. Wznoszę swe oczy ku górom: Skądże nadejdzie mi pomoc? Pomoc moja od Jahwe, co stworzył niebo i ziemię.” (Ps 121,1.2 BT2);

„Pieśń pielgrzymia. Moje oczy wznoszę ku górom, skąd moja pomoc nadejdzie. Moja pomoc od WIEKUISTEGO, stwórcy Nieba i ziemi.” (Ps 121,1.2 NBG).

4. Co jest niezbędne do naszych codziennych duchowych zmagań?
    Ef 6,13-18

„Dlatego włóżcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście mogli w złym dniu stawić opór, a pokonawszy wszystko, ostać się zwycięsko. Stańcie więc [do walki] przepasawszy swoje biodra prawdą, włożywszy pancerz sprawiedliwości, a na nogi obuwie dla gotowości [niesienia] ewangelii o pokoju. W każdej sytuacji osłaniajcie się tarczą wiary, dzięki której będziecie mogli ochronić się przed wszystkimi ognistymi pociskami przeciwnika. Weźcie przyłbicę zbawienia i miecz Ducha to znaczy słowo Boże. Przy wszelkiej sposobności, w każdej prośbie o pomoc módlcie się do Ducha [Świętego]. I tak czuwajcie z całą wytrwałością w modlitwie błagalnej za wszystkich świętych.” (Ef 6,13-18 BP);

„Dlatego weźcie całą zbroję Bożą, abyście mogli stawić opór w dniu złym i, dokonawszy wszystkiego, ostać się. Stójcie tedy, opasawszy biodra swoje prawdą, przywdziawszy pancerz sprawiedliwości i obuwszy nogi, by być gotowymi do zwiastowania ewangelii pokoju, a przede wszystkim, weźcie tarczę wiary, którą będziecie mogli zgasić wszystkie ogniste pociski złego; weźcie też przyłbicę zbawienia i miecz Ducha, którym jest Słowo Boże. W każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym czasie modły w Duchu i tak czuwajcie z całą wytrwałością i błaganiem za wszystkich świętych.” (Ef 6,13-18 BW).

5. Jaką wspaniała obietnicę i pociechę zawierają  jedne  z  końcowych  zdań  Pierwszego  Listu ap. Piotra?
    1 Ptr 5,10.11

„A Bóg wszelkiej łaski, który was powołał do wiecznej swej chwały w Chrystusie, po krótkotrwałych cierpieniach waszych, sam was do niej przysposobi, utwierdzi, umocni, na trwałym postawi gruncie. Jego jest moc na wieki wieków. Amen!” (1 Ptr 5,10.11 BW);

„Bóg zaś, dawca wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej chwały w Chrystusie, On sam, po krótkich cierpieniach waszych, uczyni was w pełni dojrzałymi, umocni was, utwierdzi i ugruntuje. Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.” (1 Ptr 5,10.11 BR).

6. Jakimi słowami apostoł kończy swój Pierwszy List?  W jaki sposób przemawiają one do nas dzisiaj? Czego nas uczą?
    1 Ptr 5,12-14

„Krótko, jak sądzę, napisałem wam przez Sylwana, wiernego brata, zachęcając was i świadcząc, że to jest prawdziwa łaska Boża; w niej trwajcie! Pozdrawia was wybrana wspólnota w Babilonie i syn mój Marek. Pozdrówcie się wzajemnie pocałunkiem miłości! Pokój wam wszystkim, którzy [trwacie] w Chrystusie!” (1 Ptr 5,12-14 BP);

„Przez Sylwana, wiernego brata, krótko, jak sądzę, napisałem do was, napominając i zaświadczając, że ta jest prawdziwa łaska boża, w której trwacie.  Pozdrawia was współwybrany kościół, który jest w Babilonie i Marek, syn mój. Pozdrówcie się wzajemnie pocałunkiem świętym. Łaska wam wszystkim, którzy jesteście w Chrystusie Jezusie. Amen.” (1 Pt 5,12-14 JW).

Kwalifikacje starszych

Lekcja 19 - 07.05.2016 r.

Tekst przewodni: 1 Pt 5,6

„Ukórzcie się więc pod mocną rękę Bożą, aby was wywyższył czasu swego.” (1 Ptr 5,6 BW). 

1. Do jakiej grupy ludzi zwraca się z pouczeniem apostoł Piotr? Kim oni są?
    1 Pt 5,1; por. DzAp 14,23; 15,2; 20,17; 1 Tym 5,17; Tyt 1,5

„Starszych więc wśród was napominam, jako również starszy i świadek cierpień Chrystusowych oraz współuczestnik chwały, która ma się objawić.” (1 Ptr 5,1 BW);

„Starszych więc, którzy są wśród was, proszę, ja również starszy, a przy tym świadek Chrystusowych cierpień oraz uczestnik tej chwały, która ma się objawić.” (1 Ptr 5,1 BP);

„Starszych wśród was zachęcam, jako współstarszy, świadek cierpień Chrystusa oraz uczestnik mającej się objawić chwały.” (1 Ptr 5,1 NBG);

„A gdy przez wkładanie rąk wyznaczyli im w każdym zborze starszych, wśród modlitw i postów poruczyli ich Panu, w którego uwierzyli.” (DzAp 14,23 BW);

„Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.” (DzAp 14,23 BT2);

„Ponieważ wywołało to niemałe zamieszanie i spór między nimi a Pawłem i Barnabą, dlatego postanowili, że Paweł i Barnaba oraz kilku innych spośród nich udadzą się w tej sprawie do apostołów i starszych w Jerozolimie.” (DzAp 15,2 BP);

„Między Pawłem i Barnabą z jednej strony a tymi ludźmi z drugiej strony doszło więc do różnicy zdań i do silnego zatargu. Postanowiono zatem, że Paweł i Barnaba oraz niektórzy inni spośród nich udadzą się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do apostołów i prezbiterów.” (DzAp 15,2 Kow);

„Zaś z Miletu posłał do Efezu i przywołał do siebie starszych zgromadzenia wybranych.” (DzAp 20,17 NBG);

„Z Miletu posłał po starszych Kościoła z Efezu.” (DzAp 20,17 BP);

„Starszym, którzy dobrze swój urząd sprawują, należy oddawać podwójną cześć, zwłaszcza tym, którzy podjęli się zwiastowania Słowa i nauczania.” (1 Tym 5,17 BW);

„Starsi, którzy dobrze przewodniczą wspólnocie, a zwłaszcza ci, którzy trudzą się przy głoszeniu słowa i nauczaniu, niech będą otaczani szczególnym szacunkiem.” (1 Tym 5,17 Pau);

„Pozostawiłem cię na Krecie w tym celu, abyś uporządkował to, co pozostało do zrobienia, i ustanowił po miastach starszych, jak ci nakazałem.” (Tyt 1,5 BW);

„Zostawiłem cię na Krecie w tym celu, żebyś uporządkował resztę spraw i ustanowił w miastach prezbiterów, tak jak ci poleciłem.” (Tyt 1,5 BP).

2. Czy funkcja starszych wśród ludu Bożego jest czymś nowym?
    2 Mjż 3,16.18; 12,21; 24,1; Joz 23,2 

„Idź, zgromadź starszych Israela i im powiedz: Objawił mi się WIEKUISTY, Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Ic'haka i Jakóba, i powiedział: Spojrzałem na was oraz na to, co wam uczyniono w Micraim. (…) Więc usłuchają twojego głosu. Zatem przyjdziesz, ty oraz starsi Israela, do króla Micraimu i mu powiecie: Objawił się nam WIEKUISTY, Bóg Ebrejczyków; dlatego chcemy pójść przez trzy dni drogą do pustyni, aby złożyć ofiary naszemu Bogu, WIEKUISTEMU.” (2 Mjż 3,16.18 NBG);

„Idź, zgromadź starszyznę Izraela i powiedz im: "Ukazał mi się Jahwe, Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, i powiedział: Pilnie baczę na was i na to, co was spotyka w Egipcie (…) Oni usłuchają twego głosu, a zatem ty i starszyzna izraelska pójdziecie do króla Egiptu i powiecie do niego: „Jahwe, Bóg Hebrajczyków, ukazał się nam. Teraz więc chcemy oddalić się o trzy dni drogi na pustynię i złożyć ofiarę swemu Bogu Jahwe”.” (2 Mjż 3,16.18 BP);

„Mojżesz zwołał wszystkich starszych Izraela i rzekł do nich: Odłączcie i weźcie baranka dla waszych rodzin i zabijcie jako paschę.” (2 Mjż 12,21 BT4);

„I zwołał Mojżesz wszystkich starszych Israela, i rzekł do nich: „Sprowadźcie i weźcie sobie jagnięta, według rodzin swoich, a zarznijcie ofiarę paschalną”.” (2 Mjż 12,21 Tora I.Cylkowa);

„I rzekł Jahwe do Mojżesza: Wejdźcie do Jahwe, ty i Aaron, Nadab i Abihu oraz siedemdziesięciu ze starszych Izraela, i pokłońcie się Jahwe z daleka.” (2 Mjż 24,1 BR);

„A do Mojżesza rzekł: Podejdź ku Wiekuistemu, Ty i Ahron, Nadab i Abihu, i siedemdziesięciu ze starszyzny Israela; a wy ukłonicie się z dala.” (2 Mjż 24,1 Tora I. Cylkowa);

„Zwołał Jozue całego Izraela, jego starszych, naczelników, sędziów i przełożonych i rzekł do nich: Postarzałem się i posunąłem się w latach.” (Joz 23,2 BW);

„Zawezwał wówczas całego Izraela, jego starszyznę, wodzów, sędziów, przełożonych i rzekł do nich: Stary już jestem i podeszły wiekiem.” (Joz 23,2 BP).

3. Jakie kwalifikacje powinni mieć Ci, którzy chcą szczególnie służyć w Kościele Chrystusa?
    1 Tym 3,1-9

„Prawdziwa to mowa: Kto o biskupstwo się ubiega, pięknej pracy pragnie. Biskup zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, umiarkowany, przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel, nie oddający się pijaństwu, nie zadzierzysty, lecz łagodny, nie swarliwy, nie chciwy na grosz, który by własnym domem dobrze zarządzał, dzieci trzymał w posłuszeństwie i wszelkiej uczciwości, bo jeżeli ktoś nie potrafi własnym domem zarządzać, jakże będzie mógł mieć na pieczy Kościół Boży? Nie może to być dopiero co nawrócony, gdyż mógłby wzbić się w pychę i popaść w potępienie diabelskie. A powinien też cieszyć się dobrym imieniem u tych, którzy do nas nie należą, aby nie narazić się na zarzuty i nie popaść w sidła diabelskie. Również diakoni mają być uczciwi, nie dwulicowi, nie nałogowi pijacy, nie chciwi brudnego zysku, zachowujący tajemnicę wiary wraz z czystym sumieniem.” (1 Tym 3,1-9 BW);

„Godna to wiary nauka: ten, kto ubiega się o biskupstwo, pragnie podjąć się pięknego zadania. A zatem - biskupem ma być człowiek bez zarzutu, mąż jednej żony, trzeźwy, skromny, przyzwoity, gościnny, przykładny, nie upijający się, nie awanturnik, ale człowiek łagodny, niekłótliwy, niechciwy pieniędzy. Niech umie dobrze kierować własnym domem, utrzymując dzieci w posłuszeństwie i wszelkiej przyzwoitości. Bo kto własnym domem nie umie kierować, jakżeż potrafi dbać o Kościół Boży? Nie może to być człowiek świeżo nawrócony, by go nie zaślepiła pycha i by nie popadł w diabelskie potępienie. Powinien też mieć dobre świadectwo ze strony tych, którzy nie należą do nas, żeby nie dostał się na ludzkie języki i w sidła diabelskie. Diakonami tak samo mają być ludzie przyzwoici, dotrzymującą słowa, nie nadużywający wina ani też niechciwi brudnego zysku. Niechaj tajemnicę wiary noszą w czystym sumieniu.” (1 Tym 3,1-9 BP).

4. Na czym ma polegać i jak  powinna  wyglądać służba starszych w Kościele?  Jakie elementy są szczególnie ważne?
    1 Pt 5,2.3

„Paście powierzoną wam trzodę Bożą, czuwając nad nią, nie z przymusu, lecz z oddaniem, po Bożemu, nie dla brudnego zysku, lecz ze szczerej chęci, i nie jak ci, którzy dają odczuć swą władzę nad wspólnotami, ale jak ci, którzy stanowią wzór dla trzody.” (1 Pt 5,2.3 BP);

„Pilnujcie trzody Bożej, która jest przy was. Czyńcie to nie pod przymusem, ale z własnej woli, jak tego pragnie Bóg; nie dla brudnego zysku, lecz bezinteresownie, z całym oddaniem się; nie jak ci, którzy swoją władzą uciskają gminy, lecz będąc zawsze przykładem dla owczarni.” (1 Pt 5,2.3 BR).

5. Co i kiedy będzie nagrodą dla starszych sprawujących należycie swą służbę?
    1 Pt 5,4; por. 2 Tym 4,8; Jak 1,12; 1 Kor 15,58

„A gdy się ukaże Książę pasterzy, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały.” (1 Ptr 5,4 JW);

„A gdy się objawi Najwyższy Pasterz, otrzymacie niewiędnącą koronę chwały.” (1 Ptr 5,4 BUG);

„A gdy się ukaże Arcypasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały.” (1 Ptr 5,4 BPD);

„Zatem odłożona mi jest korona sprawiedliwości, którą mi odda w on dzień Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali sławne przyjście jego.” (2 Tym 4,8 BG);

„Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.” (2 Tym 4,8 BT2);

„Teraz czeka mnie już tylko sprawiedliwie zasłużony wieniec zwycięstwa. Przekaże mi go w owym dniu Pan, Sędzia sprawiedliwy. Zresztą nagrodzi On nie tylko mnie, lecz także wszystkich, którzy z miłością oczekują na Jego przyjście.” (2 Tym 4,8 BR);

„Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go miłują.” (Jak 1,12 BW);

„Szczęśliwy ten człowiek, który zwycięży pokusę! Gdy bowiem ostoi się w próbie, otrzyma wieniec życia, jaki Pan obiecał tym, którzy Go miłują.” (Jak 1,12 BP);

„Błogosławiony mąż, który wytrwa w doświadczeniu! Gdy zwycięsko przerwa próbę, otrzyma wieniec żywota, który przyobiecał Bóg tym, którzy go miłują.” (Jak 1,12 Kow);

„Bracia moi umiłowani, bądźcie więc wytrwali, niezachwiani, bez reszty oddani dziełu Pana. Zawsze pamiętajcie, że dzięki Panu wasz trud nie jest daremny.” (1 Kor 15,58 Pau);

„A zatem, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niewzruszeni, wyróżniajcie się zawsze w pracy dla Pana, wiedząc o tym, że wasz trud dla Niego nie jest daremny.” (1 Kor 15,58 BP).

6. Jakie   stosunki   powinny  panować   między  młodszymi  a  starszymi?   Co  jest   wartością nadrzędną? W czym się ona objawia?
    1 Pt 5,5; por. Mt 11,29; Przyp 15,33; Hbr 13,7.17

„Także, młodsi! bądźcie poddani starszym, a wszyscy jedni drugim bądźcie poddani. Pokorą bądźcie wewnątrz ozdobieni, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje.” (1 Ptr 5,5 BG);

„Tak samo wy, młodzieńcy, bądźcie poddani starszym. Wszyscy zaś wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje.” (1 Ptr 5,5 BT2);

„Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.” (Mt 11,29 BT4);

„Weźcie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla dusz waszych.” (Mt 11,29 BP);

„Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo ja jestem życzliwy i pokornego serca, a znajdziecie odpoczynek dla waszych dusz.” (Mt 11,29 NBG);

„Bojaźń Jahwe jest szkołą mądrości, pokora poprzedza sławę.” (Przyp 15,33 BT2);

„Bojaźń WIEKUISTEGO jest ćwiczeniem ku mądrości, a pokora wyprzedza sławę.” (Przyp 15,33 NBG);

„Pamiętajcie na wodzów waszych, którzy wam głosili Słowo Boże, a rozpatrując koniec ich życia, naśladujcie wiarę ich (…) Bądźcie posłuszni przewodnikom waszym i bądźcie im ulegli; oni to bowiem czuwają nad duszami waszymi i zdadzą z tego sprawę; niechże to czynią z radością, a nie ze wzdychaniem, gdyż to wyszłoby wam na szkodę. (Hbr 13,7.17 BW);

„Pamiętajcie o swych przełożonych, którzy głosili wam słowo Boże, i rozpamiętując koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę. (…) Ufajcie waszym przełożonym i bądźcie im posłuszni, bo oni odpowiadając za was czuwają nad waszymi duszami. Niech czynią to z radością a nie z narzekaniem, bo to przyniosłoby wam szkodę.” (Hbr 13,7.17 BP);

„Pamiętajcie o waszych przywódcach, którzy wam zwiastowali Słowo Boże, i rozpatrując koniec ich życiowej drogi, naśladujcie ich wiarę. (…) Bądźcie posłuszni i ulegli swoim przewodnikom, oni bowiem czuwają nad waszymi duszami i zdadzą z tego sprawę; niech to czynią z radością, a nie z narzekaniem, bo to nie wyszłoby wam na korzyść.” (Hbr 13,7.17 BPD).

7. Jaka droga prowadzi do ostatecznego wywyższenia?
    1 Pt 5,6.7   

„Uniżajcież się tedy pod mocną ręką Bożą, aby was wywyższył czasu swego; Wszystko staranie wasze wrzuciwszy na niego, gdyż on ma pieczę o was. .” (1 Ptr 5,6.7 BG);

„Ukórzcie się więc pod mocną rękę Bożą, aby was wywyższył czasu swego. Wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie. ” (1 Ptr 5,6.7 BW);

„Uniżcie się przed potężną ręką Boga, aby was wywyższył w odpowiednim czasie! Powierzcie Mu wszystkie swoje zmartwienia, a On zatroszczy się o was.” (1 Pt 5,6.7 Pau);

„Tak więc ukórzcie się pod mocną ręką Boga, a Bóg wywyższy was za to w odpowiedniej chwili. We wszystkich potrzebach waszych zaufajcie Jemu, gdyż On troszczy się o was. ” (1 Ptr 5,6.7  BR).