Odrodzone, czyste serce

Lekcja 9 ------- 27.02.2016 r.

Tekst przewodni: 1 Ptr 1,23

„Jako odrodzeni nie z nasienia skazitelnego, ale nieskazitelnego, przez Słowo Boże, które żyje i trwa. ” (1 Ptr 1,23 BW).

1. O jakich ważnych owocach uświęcenia pisze apostoł Piotr?
    1 Ptr 1,22; por. 1 Jan 4,7.8.19.20

„Skoro dusze wasze uświęciliście przez posłuszeństwo prawdzie ku nieobłudnej miłości bratniej, umiłujcie czystym sercem jedni drugich gorąco.” (1 Ptr 1,22 BW);

„Oczyściwszy dusze przez posłuszeństwo Prawdzie, gorąco miłujcie się wzajemnie czystym sercem, aby osiągnąć szczerą miłość braterską.” (1 Ptr 1,22 BP);

„Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość pochodzi od Boga, a każdy, kto miłuje, z Boga się narodził i zna Boga. Kto nie miłuje, nie poznał Boga, ponieważ Bóg jest miłością. (…) My miłujemy, ponieważ On nas najpierw umiłował. Jeśliby ktoś mówił: „Miłuję Boga”, a równocześnie nienawidziłby swego brata, ten jest kłamcą. Kto bowiem nie miłuje swego brata, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi.” (1 Jan 4,7.8.19.20 BP);

„Ukochani, kochajmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto kocha, został zrodzony z Boga i zna Boga. Kto nie kocha, nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością. (…) My kochamy, ponieważ On sam pierwszy nas pokochał. Jeśliby ktoś powiedział: Kocham Boga, a nienawidziłby swojego brata — jest kłamcą; gdyż kto nie kocha swojego brata, którego zobaczył i widzi, nie jest w stanie kochać Boga, którego nigdy nie zobaczył.” (1 Jan 4,7.8.19.20 BPD).

2. Jaki dar Boży uzdalnia nas do posłuszeństwa?
    Jan 3,3.6

„W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego. (…) To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem.” (Jan 3,3.6 BT2);

„Odpowiedział Jezus, i rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę mówię tobie: Jeśli się kto na nowo nie odrodzi, nie może oglądać królestwa Bożego. (…) Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest.” (Jan 3,3.6 JW);

„Jezus odpowiedział: Ręczę i zapewniam cię, że kto nie zostanie zrodzony na nowo, nie może zobaczyć Królestwa Bożego. (…) Co zostało zrodzone z ciała, jest ciałem, a co zostało zrodzone z Ducha, jest duchem.” (Jan 3,3.6 BPD).

3. Jakie znaczenie w odrodzeniu człowieka wierzącego ma Słowo Boże?
    1 Ptr 1,23; Hbr 4,12; Mt 4,4; Jan 8,31.32

„Jesteście bowiem ponownie do życia powołani nie z ginącego nasienia, ale z niezniszczalnego, dzięki słowu Boga, które jest żywe i trwa.” (1 Ptr 1,23 BT2);

„Gdyż jesteście ponownie narodzeni przez Słowo żyjącego i trwającego na wieczność Boga, nie z nasienia, co ulega zniszczeniu, ale z niezniszczalnego.” (1 Ptr 1,23 NBG);

„Jesteście bowiem powołani do nowego życia nie z nasienia, które ginie, lecz z tego, które nigdy nie niszczeje: ze słowa Bożego wiecznie żywego, nie przemijającego.” (1 Ptr 1,23 BR);

„Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca.” (Hbr 4,12 BW);

„Słowo Boże jest bowiem żywe i skuteczne, ostrzejsze nad wszelki miecz o dwu ostrzach. Dlatego przenika aż tam, gdzie duch styka się z duszą, a szpik ze stawem kości, i osądza najskrytsze pragnienia i zamysły ludzkiego serca.” (Hbr 4,12 BR);

„A On odpowiadając, rzekł: Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.” (Mt 4,4 BW);

„On zaś odpowiadając, rzekł: Napisane jest: .Nie samym chlebem żyje człowiek, ale wszelkim słowem, które pochodzi z ust Bożych.” (Mt 4,4 JW);

„Wtedy Jezus mówił do tych Żydów, którzy mu uwierzyli: Jeśli będziecie trwać w moim słowie, będziecie prawdziwie moimi uczniami. I poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.” (Jan 8,31.32 BUG);

„Mówił więc Jezus do Żydów, którzy uwierzyli w Niego: Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie i poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi.” (Jan 8,31.32 BW).

4. Dlaczego  Słowo Boże  ma tak  wielką  wartość i  dlaczego  człowiek  potrzebuje  duchowego odrodzenia?
    1 Ptr 1,24.25

„Gdyż „wszelkie ciało jak trawa i wszelka chwała jego jak kwiat trawy; uschła trawa i kwiat jej opadł. Lecz słowo Pańskie trwa na wieki.” To zaś jest słowo, które wam opowiadano.” (1 Ptr 1,24.25 JW);

„Gdyż wszelkie ciało jest jak trawa, a wszelka chwała jego jak kwiat trawy. Uschła trawa, i kwiat opadł, ale Słowo Pana trwa na wieki. A jest to Słowo, które wam zostało zwiastowane.” (1 Ptr 1,24.25 BW);

„Każde bowiem ciało jak trawa, a cała jego chwała jak kwiat trawy: trawa uschła, a kwiat jej opadł, słowo zaś Pana trwa na wieki. Właśnie to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę.” (1 ptr 1,24.25 BT4).

5. Co nierozerwalnie wiąże się z trwaniem w miłości Bożej i jest owocem odrodzenia?
    Jan 15,9-12

„Jak mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem; trwajcie w miłości mojej. Jeśli przykazań moich przestrzegać będziecie, trwać będziecie w miłości mojej, jak i Ja przestrzegałem przykazań Ojca mego i trwam w miłości jego. To wam powiedziałem, aby radość moja była w was i aby radość wasza była zupełna. Takie jest przykazanie moje, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem.” (Jan 15,9-12 BW);

„Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w mojej miłości. Będziecie zaś trwać w mojej miłości, jeśli zachowacie moje przykazania, podobnie jak Ja spełniłem przykazania mojego Ojca i trwam w Jego miłości. Powiedziałem wam to, aby wypełniała was moja radość i aby ta radość była doskonała. To jest bowiem moje przykazanie; abyście się wzajemnie tak miłowali, jak Ja was umiłowałem.” (Jan 15,9-12 Pau).

6. Co  jest  niezbędne do tego,  abyśmy  w pełni mogli  prowadzić odrodzone życie  i  przynosić owoce?
    Jan 15,4.5

„Trwajcie we mnie, a ja w was. Jak latorośl nie może wydawać owocu sama z siebie, jeśli nie będzie trwała w winorośli, tak i wy, jeśli nie będziecie trwać we mnie. Ja jestem winoroślą, a wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a ja w nim, ten wydaje obfity owoc, bo beze mnie nic nie możecie zrobić.” (Jan 15,4.5 BUG);

„Trwajcie we mnie, a ja w was. Jak latorośl nie może przynosić owocu sama ze siebie, jeśli nie będzie trwać w winnym szczepie; tak ani wy, jeśli we mnie nie będziecie pozostawać. Jam jest szczep winny, wyście latorośle. Kto pozostaje we mnie, a ja w nim, ten wiele owocu przynosi; bo beze mnie nic uczynić nie możecie.” (Jan 15,4.5 JW);

„Wytrwajcie tedy we Mnie do końca, to i Ja będę trwał w was. Jak latorośl nie wszczepiona w winny krzew nie może sama przynosić owocu, tak też i wy, jeśli nie będziecie trwać we Mnie. Ja jestem winnym krzewem, a wy latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity. Beze Mnie zaś nic nie możecie uczynić.” (Jan 15,4.5 BR).

7. Czy pragniemy być przyjaciółmi Jezusa Chrystusa? Co to oznacza?
    Jan 15,14-16

„Jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynić będziecie, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego; lecz nazwałem was przyjaciółmi, bo wszystko, co słyszałem od Ojca mojego, oznajmiłem wam. Nie wy mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was, abyście szli i owoc wydawali i aby owoc wasz był trwały, by to, o cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, dał wam ” (Jan 15,14-16 BW);

„Jeśli czynicie to, co Ja wam nakazuję, jesteście moimi przyjaciółmi. Już nie nazywam was sługami, bo sługa nie wie, co pan czyni. Nazywam was przyjaciółmi, bo przekazałem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i sprawiłem, że pójdziecie i będziecie przynosili owoc, i owoc wasz będzie trwał. A Ojciec da wam wszystko, o co Go tylko poprosicie w moje imię.” (Jan 15,14-16 BP);

„Otóż wy jesteście moimi przyjaciółmi, jeżeli tylko czynicie to, co wam nakazałem. Już nie nazywam was sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, lecz nazwałem was przyjaciółmi, albowiem przekazałem wam, wszystko, co usłyszałem od mego Ojca. To nie wyście Mnie wybrali to Ja was wybrałem i kazałem wam iść i przynieść owoc, i to owoc trwały. Wtedy też wszystko da wam Ojciec, o cokolwiek prosić Go będziecie w imię moje.” (Jan 15,14-16 BR).

Nasza świętość i nasze wybawienie

Lekcja 8 ------- 20.02.2016 r.

Tekst przewodni: 1 Ptr 1,16

„Napisane jest bowiem; „Świętymi bądźcie, bo Ja jestem Święty!”.” (1 Ptr 1,16 BP).

1. Do  jakiego osobistego dzieła  zachęca nas Słowo Boże?  Co to konkretnie oznacza w naszym życiu?
    1 Ptr 1,13

„Dlatego okiełzajcie umysły wasze i trzeźwymi będąc, połóżcie całkowicie nadzieję waszą w łasce, która wam jest dana w objawieniu się Jezusa Chrystusa.” (1 Ptr 1,13 BW);

„Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu, [bądźcie] trzeźwi, miejcie doskonałą nadzieję na łaskę, która wam przypadnie przy objawieniu Jezusa Chrystusa.” (1 Ptr 1,13 BT4);

„Dlatego miejcie w pogotowiu wasz umysł, tak jak człowiek przewiązujący własne biodra przygotowuje się do działania. Bądźcie trzeźwi i całą waszą nadzieję pokładajcie w łasce, która będzie wam dana, gdy przyjdzie Jezus Chrystus.” ( 1 Ptr 1,13 BR).

2. Przed czym ostrzega apostoł Piotr?
    1 Ptr 1,14; por. Ef 4,22.23; Rz 12,2

„Jak posłuszne dzieci nie ulegajcie pożądliwościom, jakie władały wami wcześniej, w czasie waszej nieświadomości.” (1 Ptr 1,14 BUG);

„Bądźcie posłuszni jak dzieci i nie poddawajcie się już waszym dawnym pożądaniom, jak to czyniliście, kiedyście jeszcze pozostawali w nieświadomości.” (1 Ptr 1,14 BR);

„Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze, i odnówcie się w duchu umysłu waszego.” (Ef 4,22.23 BW);

„Że - co się tyczy poprzedniego sposobu życia - trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz, odnawiać się duchem w waszym myśleniu.” (Ef 4,22.23 BT2);

„Nie upodabniajcie się do tego świata, ale przemieniajcie się poprzez odnowę myślenia, aby rozeznać, jaka jest wola Boża, co szlachetne, co miłe, co doskonałe.” (Rz 12,2 Pau);

„Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe.” (Rz 12,2 BT4);

„I przestańcie się podporządkowywać wzorcom tego wieku, lecz dajcie się przeobrazić przez odnowę waszego umysłu po to, byście umieli sprawdzić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, przyjemne i doskonałe.” (Rz 12,2 BPD).

3. Jaki  cel  powinien  przyświecać naszemu życiu?  Co to oznacza w moim życiu?  Jak do tego dążę?
    1 Ptr 1,15.16; Hbr 12,14

„Lecz za przykładem świętego, który was powołał, sami też bądźcie świętymi we wszelkim postępowaniu waszym, ponieważ napisano: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty.” (1 Ptr 1,15.16 BW);

„Ale na wzór tego, który was wezwał, Świętego, i wy bądźcie świętymi w całym postępowaniu, gdyż napisane jest: „Będziecie świętymi, gdyż ja Święty jestem.” (1 Ptr 1,15.16 JW);

„Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana.” (Heb  12,14 BW);

„Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie będzie oglądał Boga.” (Heb 12,14 BT2).

4. Co powinno nas szczególnie mobilizować do codziennego życia w bojaźni Bożej?
    1 Ptr 1,17-19; Mat 26,28; Obj 1,5; 5,9; 1 Kor 6,20

„A jeśli wzywacie jako Ojca tego, który bez względu na osobę sądzi każdego według uczynków jego, żyjcie w bojaźni przez czas pielgrzymowania waszego,wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego.” (1 Ptr 1,17-19 BW);

„Jeżeli bowiem Ojcem nazywacie Tego, który bez względu na osoby sądzi według uczynków każdego, to w bojaźni spędzajcie czas swojego pobytu na obczyźnie. Wiecie bowiem, że z waszego, odziedziczonego po przodkach, złego postępowania zostaliście wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy.” (1 Ptr 1,17-19 BT2);

„Jeżeli Ojcem nazywacie Tego, który bezstronnie sądzi każdego według jego własnych uczynków, w bojaźni Bożej przeżyjcie czas waszego ziemskiego wygnania. Wiecie bowiem, że z waszego odziedziczonego po przodkach głupiego postępowania, zostaliście odkupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusa jako Baranka bez skazy i zmazy.” (1 Ptr 1,17-19 Pau);

„Albowiem to jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów.” (Mat 26,28 BW);

„Albowiem to jest krew moja nowego testamentu, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów.” (Mat 26,28 BG);

„I od Jezusa Chrystusa, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i władcą nad królami ziemskimi. Jemu, który miłuje nas i który wyzwolił nas z grzechów naszych przez krew swoją.” (Obj 1,5 BW);

„I od Jezusa Chrystusa, [który jest] wiernym świadkiem i pierworodnym z umarłych, i władcą królów ziemi. Temu, który nas umiłował i obmył nas z naszych grzechów swoją krwią,” (Obj 1,5 BUG);

„I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu.” (Obj 5,9 BW);

„I taką nową pieśń śpiewają: „Godzien jesteś wziąć księgę i otworzyć jej pieczęcie, bo zostałeś zabity i nabyłeś dla Boga swoją krwią ludzi z każdego pokolenia, różnojęzycznych narodów i ludów”.” (Obj 5,9 BP);

„Za [wielką] bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!”(1 Kor 6,20 BT5);

„Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym.” (1 Kor 6,20 BW);

„Drogo bowiem zostaliście kupieni. Wysławiajcie więc Boga w waszym ciele i w waszym duchu, które należą do Boga.” (1 Kor 6,20 BUG).

5. Kiedy Bóg przygotował wspaniały plan zbawienia?
    1 Ptr 1,20; por. Ef 1,3-6 

„Wprawdzie był On na to przeznaczony już przed założeniem świata, ale objawiony został dopiero w czasach ostatnich ze względu na was.” (1 Ptr 1,20 BW);

„On był wprawdzie przewidziany przed stworzeniem świata, dopiero jednak w ostatnich czasach objawił się ze względu na was.” (1 Ptr 1,20 BT5);

„Był On co prawda ustanowiony [Odkupicielem] jeszcze przed stworzeniem świata, lecz ze względu na was objawił się dopiero w tych ostatnich czasach.” (1 Ptr 1,20 BR);

„Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios; w nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego; w miłości przeznaczył nas dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej, ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w Umiłowanym.” (Ef 1,3-6 BW);

„Uwielbiony (niech będzie) Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa. On z wyżyn niebieskich obsypał nas wszelkim błogosławieństwem duchowym w Chrystusie. W Nim wybrał nas przed stworzeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani w Jego obecności, w miłości. Przeznaczył nas za przyczyną Jezusa Chrystusa - zgodnie z postanowieniem swojej woli - dla siebie, do synostwa Bożego, dla ukazania wspaniałości swojej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.” (Ef 1,3-6 BP).

6. Gdzie powinniśmy upatrywać naszej nadziei i lepszej przyszłości?
    1 Ptr 1,21

„Wy przez niego uwierzyliście w Boga, który go wskrzesił z martwych i dał mu chwałę, aby wasza wiara i nadzieja były w Bogu.” (1 Ptr 1,21 BUG);

„A przez niego jesteście wierni Bogu, który go wzbudził z martwych i dał mu chwałę, aby wiara wasza i nadzieja była w Bogu.” (1 Ptr 1,21 JW);

„Dzięki Niemu wierzycie w Boga, który Go wskrzesił z martwych i obdarzył chwałą. Dlatego zawsze kierujcie waszą wiarę i nadzieję ku Bogu!” (1 Ptr 1,21 Pau).

Ewangelia – jedynym lekarstwem ratującym człowieka

Lekcja 7 ------- 13.02.2016 r.

Tekst przewodni: DzAp 4,12

„I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.” (DzAp 4,12 BW);

„I nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni.” (DzAp 4,12 JW).

1. Jaki powód do radości masz w swoim sercu?
    1 Ptr 1,8.9; por. Ps 100,1-3

„Tego miłujecie, chociaż go nie widzieliście, wierzycie w niego, choć go teraz nie widzicie, i weselicie się radością niewysłowioną i chwalebną, osiągając cel wiary, zbawienie dusz.”  (1 Ptr 1,8.9 BW);

„Choć Go nie widzieliście, przecież Go miłujecie; wierzycie w Niego, chociaż Go nie widzicie. Dlatego też doznajecie radości niewysłowionej i pełnej chwały, osiągając cel waszej wiary - zbawienie dusz!” (1 Ptr 1,8.9 Pau);

„Miłujecie Go przecież, choć nie widzieliście Go nigdy; wierzycie w Niego, choć Go nie widzicie. Dlatego też uradujecie się kiedyś radością niewysłowioną i wspaniałą, kiedy dojdziecie do tego, co stanowi cel waszej wiary, to jest do zbawienia waszych dusz.” (1 Ptr 1,8.9 BR);

„Psalm. Dziękczynienie. Wykrzykujcie na cześć Jahwe, wszystkie ziemie; służcie Jahwe z weselem! Wśród okrzyków radości stawajcie przed Nim! Wiedzcie, że Jahwe jest Bogiem: On sam nas stworzył, my Jego własnością, jesteśmy Jego ludem, owcami Jego pastwiska.” (Ps 100,1-3 BT2);

„Psalm na dziękczynienie Wysławiajcie Pana, wszystkie krainy ziemi! Służcie Panu z radością, przyjdźcie i radujcie się przed Jego obliczem! Ogłaszajcie, że tylko Pan jest Bogiem. To On nas stworzył, a my Jego własnością, ludem jego i trzodą Jego pastwiska.” (Ps 100,1-3 BR).

2. Co było przedmiotem dociekań i poszukiwań proroków?
    1 Ptr 1,10.11

„To zbawienie było przedmiotem poszukiwań i dociekań proroków, gdy zapowiadali przeznaczoną dla was łaskę. Starali się odgadnąć czas, na który wskazywał obecny w nich Duch Chrystusa, zapowiadający cierpienia Chrystusa i mającą później nadejść chwałę.” (1 Ptr 1,10.11 Pau);

„Nad tym zbawieniem wszczęli poszukiwania i badania prorocy - ci, którzy przepowiadali przeznaczoną dla was łaskę. Badali oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał Duch Chrystusa, który w nich był i przepowiadał cierpienia [przeznaczone] dla Chrystusa i mające potem nastąpić uwielbienia.” (1 Ptr 1,10.11 BT2);

„Ku temu zbawieniu skierowane już były poszukiwania i dociekania proroków. W swych przepowiedniach mówili oni o tej łasce, której dopiero wy mieliście dostąpić; badali, kiedy nastąpi i jaki będzie ów czas, na który wskazywał wówczas działający w nich Duch Chrystusa przepowiadając cierpienia przeznaczone dla Mesjasza, jak również uwielbienie, które po nich miało nastąpić.” (1 Ptr 1,10.11 Kow).

3. Czy znasz jakieś starotestamentowe proroctwa mówiące o osobie i dziele Jezusa Chrystusa?



4. Jaki ogromny zaszczyt, przywilej oraz odpowiedzialność spotkały proroków?
    1 Ptr 1,12

„Im to zostało objawione, że nie sobie samym, lecz wam usługiwali w tym, co teraz wam zostało zwiastowane przez tych, którzy w Duchu Świętym zesłanym z nieba opowiadali wam radosną nowinę; a są to rzeczy, w które sami aniołowie wejrzeć pragną.”  (1 Ptr 1,12 BW);

„0bjawlono im, że nie samym sobie, ale wam przez to posługiwali, co teraz wam oznajmili ci, którzy wam ewangelię opowiadali przez Ducha Świętego, zesłanego z nieba, na którego pragną patrzeć aniołowie.”  (1 Ptr 1,12 JW);

„Bóg im objawił, że jeszcze nie dla nich przeznaczona jest Ewangelia, którą teraz ogłosili wam apostołowie przez Ducha Świętego zesłanego z nieba. Nawet aniołowie pragnęliby wniknąć w tę tajemnicę!” (1 Ptr 1,12 Pau).

5. Czym dla  człowieka jest  „dobra nowina”,  o której  prorokowali  mężowie  Boży w Starym Testamencie i którą głosili Pan Jezus i apostołowie?
    Rz 1,16.17; 1 Kor 15,1.2; Ef 1,13.14

„Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka, bo usprawiedliwienie Boże w niej bywa objawione, z wiary w wiarę, jak napisano: A sprawiedliwy z wiary żyć będzie.” (Rz 1,16.17 BW);

„Bo ja nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ona mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego, najpierw dla Żyda, potem dla Greka. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża, która od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: a sprawiedliwy z wiary żyć będzie.” (Rz 1,16.17 BT4);

„A przypominam wam, bracia, ewangelię, którą wam zwiastowałem, którą też przyjęliście i w której trwacie, i przez którą zbawieni jesteście, jeśli ją tylko zachowujecie tak, jak wam ją zwiastowałem, chyba że nadaremnie uwierzyliście.” (1 Kor 15,1.2 BW);

„Bracia! Pragnę pogłębić wśród was znajomość ewangelii, którą wam ogłosiłem, a wy przyjęliście ją i przy niej trwacie. Dzięki ewangelii dostąpicie zbawienia, o ile zachowacie ją w takiej formie, w jakiej wam ogłosiłem, chyba że uwierzyliście lekkomyślnie.” (1 Kor 15,1.2 BP);

„Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którąście przyjęli i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam rozkazałem... Chyba żebyście uwierzyli na próżno.” (1 Kor 15,1.2 BR);

„W Nim także i wy - usłyszawszy głoszenie prawdy, Dobrą Nowinę waszego zbawienia, w Nim także - uwierzywszy - zostaliście opatrzeni pieczęcią - obiecanym Duchem Świętym, który jest zadatkiem naszego dziedzictwa na odkupienie, to jest nabycie wyłącznej własności [przez Boga], ku chwale Jego majestatu.” (Ef 1,13.14 BT2);

„W którym i wy, gdy usłyszeliście Słowo prawdy, ewangelię waszego zbawienia — w którym też uwierzyliście — zostaliście zapieczętowani Świętym Duchem obietnicy, który jest zadatkiem naszego dziedzictwa, dla odkupienia tego, co nabyte, [oraz] dla uwielbienia Jego chwały.” (Ef 1,13.14 BPD).

6. Co  powinien   uczynić   człowiek,   który  znalazł   lekarstwo  na  śmiertelną  chorobę?   Czy bierzemy to sobie do serca?
    Mk 16,15; Ef 6,14.15; 1 Kor 9,16.23; 1 Tes 2,8; 2 Tym 1,8; 2 Kor 5,17-20

„I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu.” (Mk 16,15 BT2);

„I powiedział im: Idźcie na cały świat, głoście ewangelię całemu stworzeniu.” (Mk 16,15 BP);

„Stańcie więc, przepasawszy wasze biodra prawdą, przywdziawszy pancerz sprawiedliwości; I obuwszy nogi w gotowość ewangelii pokoju.” (Ef 6,14.15 BUG);

„Przygotujcie się więc do walki! Przepaszcie swe biodra prawdą, przyodziejcie się w pancerz sprawiedliwości, a nogi obujcie w gotowość głoszenia Dobrej Nowiny pokoju.” (Ef 6,14.15 BR);

„Fakt, że głoszę ewangelię, nie jest dla mnie powodem do chluby. Jest to obowiązek, który został na mnie nałożony. Biada mi, gdybym nie głosił ewangelii. (…) Wszystko to zaś czynię dla ewangelii, aby mieć w niej swój udział.” (1 Kor 9,16.23 BP);

„Wszystko to zaś czynię dla ewangelii, aby mieć w niej swój udział. (…) A wszystko to czynię dla Ewangelii, abym ja także stał się jej uczestnikiem.” (1 Kor 9,16.23 Kow);

„Żywiliśmy dla was taką życzliwość, iż gotowi byliśmy nie tylko użyczyć wam ewangelii Bożej, ale i dusze swoje oddać, ponieważ was umiłowaliśmy.” (1 Tes 2,8 BW);

„Serca nasze przepełnia tak czuła miłość, że byliśmy gotowi dać wam nie tylko Ewangelię Bożą, lecz jeszcze życie własne. Tak drogimi staliśmy się nam.” (1 Tes 2,8 Kow);

„Tak przywiązaliśmy się do was, że gotowi byliśmy nie tylko przekazać wam ewangelię Bożą, ale i własne dusze, dlatego że staliście się dla nas tak ukochani.”  (1 Tes 2,8 BPD);

„Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga.” (2 Tym 1,8 BW);

„Dlatego nie wstydź się świadczyć o naszym Panu ani nie wstydź się mnie, Jego więźnia, lecz razem ze mną znoś cierpienia dla Ewangelii, ufając mocy Boga.” (2 Tym 1,8 Pau);

„Dlatego nie wstydź się składać świadectwa Panu naszemu ani mnie się nie wstydź, który dla niego dźwigam kajdany. Znoś cierpienia razem ze mną dla Ewangelii, wsparty mocą Boga.” (2 Tym 1,8 Kow);

„Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe. A wszystko to jest z Boga, który nas pojednał z sobą przez Chrystusa i poruczył nam służbę pojednania, to znaczy, że Bóg w Chrystusie świat z sobą pojednał, nie zaliczając im ich upadków, i powierzył nam słowo pojednania. Dlatego w miejsce Chrystusa poselstwo sprawujemy, jak gdyby przez nas Bóg upominał; w miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem.” (2 Kor 5,17-20 BW);

„Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał ze sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w Imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem.” (2 Kor 5,17-20 BT2).

Apostoł Piotr pisze list do wiernych

Lekcja 6 ------- 06.02.2016 r.

Tekst przewodni: 1 Ptr 1,3

„Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.” (1 Ptr 1,3 BW). 

1. W jaki sposób apostoł Piotr przedstawił się na początku swego listu? Do kogo kierował swój list?
    1 Ptr 1,1.2 1 cz.

„Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wychodźców rozproszonych po Poncie, Galacji, Kappadocji, Azji i Bitynii, wybranych według powziętego z góry postanowienia Boga, Ojca, poświęconych przez Ducha ku posłuszeństwu i pokropieniu krwią Jezusa Chrystusa.” (1 Ptr 1,1.2 1 cz. BW);

„Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wybranych przez Boga, którzy mieszkają na obczyźnie rozproszeni w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii. Bóg Ojciec wybrał was zgodnie ze swym odwiecznym postanowieniem, a Duch uświęcił, abyście byli posłuszni i zostali pokropieni krwią Jezusa Chrystusa.” (1 Ptr 1,1.2 1 cz. Pau);

„Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wybranych, którzy jako przybysze mieszkają rozproszeni w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii, a zostali wybrani według przedwiecznych planów Boga Ojca, aby osiągnęli uświęcenie przez Ducha i stali się posłuszni [Bogu], ponieważ zostali pokropieni krwią Jezusa Chrystusa.” (1 Ptr 1,1.2 1 cz. BR).

2. Czego życzy Piotr wszystkim wierzącym? Co te słowa oznaczają w praktyce?
    1 Ptr 1,2 2 cz.; Flp 4,7

„Niechaj przypadnie wam w obfitej mierze łaska i pokój!” (1 Ptr 1,2 2 cz. Kow);

„Łaska i pokój niech będzie w pełni waszym udziałem!” (1 Ptr 2,2 2 cz. BP);

„Oby została wam pomnożona łaska i pokój.” (1 Ptr 1,2 2 cz. NBG);

„A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie.” (Flp 4,7 BW);

„A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, niech strzeże w Chrystusie Jezusie serc i myśli waszych.” (Flp 4,7 BP).  

3. Za  co wielbi  Piotr Boga  Ojca  i  Jezusa Chrystusa?  Czy  jesteśmy świadomi tej wspaniałej prawdy? Czy oddajemy za to chwałę Bogu?
    1 Ptr 1,3.4; 1 Kor 15,22.23; Jan 14,1-3

„Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa od umarłych, Ku dziedzictwu nieskazitelnemu i niepokalanemu, i niezwiędłemu, w niebiesiech dla was zachowanemu.” (1 Ptr 1,3.4 BG);

„Niech będzie błogosławiony Bóg, Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa! On w swoim wielkim miłosierdziu zrodził nas na nowo do żywej nadziei przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa, abyśmy osiągnęli dziedzictwo niezniszczalne, nienaruszone i nieprzemijające. Ono jest wam zapewnione w niebie.” (1 Ptr 1,3.4 Pau);

„Niech będzie błogosławiony Bóg, Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa! On w swoim wielkim miłosierdziu zrodził nas na nowo do żywej nadziei przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa, abyśmy osiągnęli dziedzictwo niezniszczalne, nienaruszone i nieprzemijające. Ono jest wam zapewnione w niebie.” (1 Ptr 1,3.4 BP);

„Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej, przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, dla dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego i niezwiędłego, zachowanego w niebie dla was.” (1 Ptr 1,3.4 JW);

„Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. A każdy w swoim porządku: jako pierwszy Chrystus, potem ci, którzy są Chrystusowi w czasie jego przyjścia.” (1 Kor 15,22.23 BW);

„I jak w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie będą wszyscy ożywieni. Każdy zaś w swoim porządku, Chrystus pierwociny ; potem ci, co są Chrystusowi, co uwierzyli w przyjście jego.” (1 Kor 15,22.23 JW);

„Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we mnie wierzcie! W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli.” (Jan 14,1-3 BW);

„Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem.” (Jan 14,1-3 BT2).    

4. Co jest niezbędne do tego, aby dzieci Boże ostały się aż do końca?
    1 Ptr 1,5

„Którzy jesteście strzeżeni mocą Boga przez wiarę ku zbawieniu, przygotowanemu do objawienia się w czasie ostatecznym.” (1 Ptr 1,5 BUG);

„Wy zaś strzeżeni jesteście mocą Bożą przez wiarę, aby przygotowane zbawienie objawiło się w czasie ostatecznym.” (1 Ptr 1,5 BP);

„A jest ono zgotowane w niebiesiech dla was, których moc Boża strzeże przez wiarę i sposobi do zbawienia, jakie ma być objawione w czasach ostatecznych.” (1 Ptr 1,5 Kow).

5. Co Piotr pisze o różnych próbach i doświadczeniach? Co pomaga w ich przechodzeniu?
    1 Ptr 1,6.7

„Weselcie się z tego, mimo że teraz na krótko, gdy trzeba, zasmuceni bywacie różnorodnymi doświadczeniami, ażeby wypróbowana wiara wasza okazała się cenniejsza niż znikome złoto, w ogniu wypróbowane, ku chwale i czci, i sławie, gdy się objawi Jezus Chrystus.” (1 Ptr 1,6.7 BW);

„Dlatego cieszcie się już teraz, nawet jeśli musicie jeszcze odczuwać smutek z powodu różnych doświadczeń. Są one potrzebne dla wypróbowania waszej wiary, o wiele cenniejszej od przemijającego złota, które przecież oczyszcza się w ogniu. Ukaże się ona w pełnym blasku, a wy doznacie chwały, uznania i czci, gdy objawi się Jezus Chrystus.” (1 Ptr 1,6.7 Pau);

„Z czego powinniście się już radować, mimo że wypadnie wam doznać jeszcze niejednego smutku z powodu rozmaitych utrapień [jakie was czekają]. Zresztą wskutek owych utrapień wiara wasza będzie wypróbowana i stanie się cenniejsza od przemijającego złota, które przecież oczyszcza się w ogniu. W ten sposób, gdy przyjdzie Jezus Chrystus, zasłużycie sobie na chwałę, uwielbienie i cześć.” (1 Ptr 1,6.7 BR);

„Przez co będziecie się radować, choć teraz trzeba się nieco posmucić w rozmaitych pokusach, aby próba waszej wiary, daleko cenniejsza niż złoto (które w ogniu próbują), okazała się ku chwale i czci i sławie w objawieniu Jezusa Chrystusa.” (1 Ptr 1,6.7 JW).

6. Co jeszcze można powiedzieć o próbach wiary?
    Jak 1,2-4

„Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie, wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość, wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie mający żadnych braków.” (Jak 1,2-4 BW);

„Za powód do radości, bracia, poczytujcie sobie również doświadczenia, które na was spadają. Wiecie przecież, iż z tego, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi się wytrwałość. Winniście przeto dokładać starań, żeby wasza wytrwałość była jak najpełniejsza; wtedy będziecie rzeczywiście doskonali, nienaganni, wolni od jakichkolwiek niedoskonałości.” (Jak 1,2-4 BR);

„Bracia moi, uważajcie za wielką radość, gdy wpadniecie w rozmaite pokusy, wiedząc, że próba wiary waszej sprawuje cierpliwość. Cierpliwość zaś dokonuje dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie uchybiający w niczym.” (Jak 1,2-4 JW);

7. Czy  w  Twoim  życiu  zdarzają  się  próby wiary?  Co  jest szczególnym wsparciem w takich chwilach?