Lekcja 7 ------- 13.02.2016 r.
„I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.” (DzAp 4,12 BW);
„I nie ma w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni.” (DzAp 4,12 JW).
1. Jaki powód do radości masz w swoim sercu?
1 Ptr 1,8.9; por. Ps 100,1-3
„Tego miłujecie, chociaż go nie widzieliście, wierzycie w niego, choć go teraz nie widzicie, i weselicie się radością niewysłowioną i chwalebną, osiągając cel wiary, zbawienie dusz.” (1 Ptr 1,8.9 BW);
„Choć Go nie widzieliście, przecież Go miłujecie; wierzycie w Niego, chociaż Go nie widzicie. Dlatego też doznajecie radości niewysłowionej i pełnej chwały, osiągając cel waszej wiary - zbawienie dusz!” (1 Ptr 1,8.9 Pau);
„Miłujecie Go przecież, choć nie widzieliście Go nigdy; wierzycie w Niego, choć Go nie widzicie. Dlatego też uradujecie się kiedyś radością niewysłowioną i wspaniałą, kiedy dojdziecie do tego, co stanowi cel waszej wiary, to jest do zbawienia waszych dusz.” (1 Ptr 1,8.9 BR);
„Psalm. Dziękczynienie. Wykrzykujcie na cześć Jahwe, wszystkie ziemie; służcie Jahwe z weselem! Wśród okrzyków radości stawajcie przed Nim! Wiedzcie, że Jahwe jest Bogiem: On sam nas stworzył, my Jego własnością, jesteśmy Jego ludem, owcami Jego pastwiska.” (Ps 100,1-3 BT2);
„Psalm na dziękczynienie Wysławiajcie Pana, wszystkie krainy ziemi! Służcie Panu z radością, przyjdźcie i radujcie się przed Jego obliczem! Ogłaszajcie, że tylko Pan jest Bogiem. To On nas stworzył, a my Jego własnością, ludem jego i trzodą Jego pastwiska.” (Ps 100,1-3 BR).
2. Co było przedmiotem dociekań i poszukiwań proroków?
1 Ptr 1,10.11
„To zbawienie było przedmiotem poszukiwań i dociekań proroków, gdy zapowiadali przeznaczoną dla was łaskę. Starali się odgadnąć czas, na który wskazywał obecny w nich Duch Chrystusa, zapowiadający cierpienia Chrystusa i mającą później nadejść chwałę.” (1 Ptr 1,10.11 Pau);
„Nad tym zbawieniem wszczęli poszukiwania i badania prorocy - ci, którzy przepowiadali przeznaczoną dla was łaskę. Badali oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał Duch Chrystusa, który w nich był i przepowiadał cierpienia [przeznaczone] dla Chrystusa i mające potem nastąpić uwielbienia.” (1 Ptr 1,10.11 BT2);
„Ku temu zbawieniu skierowane już były poszukiwania i dociekania proroków. W swych przepowiedniach mówili oni o tej łasce, której dopiero wy mieliście dostąpić; badali, kiedy nastąpi i jaki będzie ów czas, na który wskazywał wówczas działający w nich Duch Chrystusa przepowiadając cierpienia przeznaczone dla Mesjasza, jak również uwielbienie, które po nich miało nastąpić.” (1 Ptr 1,10.11 Kow).
3. Czy znasz jakieś starotestamentowe proroctwa mówiące o osobie i dziele Jezusa Chrystusa?
4. Jaki ogromny zaszczyt, przywilej oraz odpowiedzialność spotkały proroków?
1 Ptr 1,12
„Im to zostało objawione, że nie sobie samym, lecz wam usługiwali w tym, co teraz wam zostało zwiastowane przez tych, którzy w Duchu Świętym zesłanym z nieba opowiadali wam radosną nowinę; a są to rzeczy, w które sami aniołowie wejrzeć pragną.” (1 Ptr 1,12 BW);
„0bjawlono im, że nie samym sobie, ale wam przez to posługiwali, co teraz wam oznajmili ci, którzy wam ewangelię opowiadali przez Ducha Świętego, zesłanego z nieba, na którego pragną patrzeć aniołowie.” (1 Ptr 1,12 JW);
„Bóg im objawił, że jeszcze nie dla nich przeznaczona jest Ewangelia, którą teraz ogłosili wam apostołowie przez Ducha Świętego zesłanego z nieba. Nawet aniołowie pragnęliby wniknąć w tę tajemnicę!” (1 Ptr 1,12 Pau).
5. Czym dla człowieka jest „dobra nowina”, o której prorokowali mężowie Boży w Starym Testamencie i którą głosili Pan Jezus i apostołowie?
Rz 1,16.17; 1 Kor 15,1.2; Ef 1,13.14
„Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka, bo usprawiedliwienie Boże w niej bywa objawione, z wiary w wiarę, jak napisano: A sprawiedliwy z wiary żyć będzie.” (Rz 1,16.17 BW);
„Bo ja nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ona mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego, najpierw dla Żyda, potem dla Greka. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża, która od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: a sprawiedliwy z wiary żyć będzie.” (Rz 1,16.17 BT4);
„A przypominam wam, bracia, ewangelię, którą wam zwiastowałem, którą też przyjęliście i w której trwacie, i przez którą zbawieni jesteście, jeśli ją tylko zachowujecie tak, jak wam ją zwiastowałem, chyba że nadaremnie uwierzyliście.” (1 Kor 15,1.2 BW);
„Bracia! Pragnę pogłębić wśród was znajomość ewangelii, którą wam ogłosiłem, a wy przyjęliście ją i przy niej trwacie. Dzięki ewangelii dostąpicie zbawienia, o ile zachowacie ją w takiej formie, w jakiej wam ogłosiłem, chyba że uwierzyliście lekkomyślnie.” (1 Kor 15,1.2 BP);
„Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którąście przyjęli i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam rozkazałem... Chyba żebyście uwierzyli na próżno.” (1 Kor 15,1.2 BR);
„W Nim także i wy - usłyszawszy głoszenie prawdy, Dobrą Nowinę waszego zbawienia, w Nim także - uwierzywszy - zostaliście opatrzeni pieczęcią - obiecanym Duchem Świętym, który jest zadatkiem naszego dziedzictwa na odkupienie, to jest nabycie wyłącznej własności [przez Boga], ku chwale Jego majestatu.” (Ef 1,13.14 BT2);
„W którym i wy, gdy usłyszeliście Słowo prawdy, ewangelię waszego zbawienia — w którym też uwierzyliście — zostaliście zapieczętowani Świętym Duchem obietnicy, który jest zadatkiem naszego dziedzictwa, dla odkupienia tego, co nabyte, [oraz] dla uwielbienia Jego chwały.” (Ef 1,13.14 BPD).
6. Co powinien uczynić człowiek, który znalazł lekarstwo na śmiertelną chorobę? Czy bierzemy to sobie do serca?
Mk 16,15; Ef 6,14.15; 1 Kor 9,16.23; 1 Tes 2,8; 2 Tym 1,8; 2 Kor 5,17-20
„I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu.” (Mk 16,15 BT2);
„I powiedział im: Idźcie na cały świat, głoście ewangelię całemu stworzeniu.” (Mk 16,15 BP);
„Stańcie więc, przepasawszy wasze biodra prawdą, przywdziawszy pancerz sprawiedliwości; I obuwszy nogi w gotowość ewangelii pokoju.” (Ef 6,14.15 BUG);
„Przygotujcie się więc do walki! Przepaszcie swe biodra prawdą, przyodziejcie się w pancerz sprawiedliwości, a nogi obujcie w gotowość głoszenia Dobrej Nowiny pokoju.” (Ef 6,14.15 BR);
„Fakt, że głoszę ewangelię, nie jest dla mnie powodem do chluby. Jest to obowiązek, który został na mnie nałożony. Biada mi, gdybym nie głosił ewangelii. (…) Wszystko to zaś czynię dla ewangelii, aby mieć w niej swój udział.” (1 Kor 9,16.23 BP);
„Wszystko to zaś czynię dla ewangelii, aby mieć w niej swój udział. (…) A wszystko to czynię dla Ewangelii, abym ja także stał się jej uczestnikiem.” (1 Kor 9,16.23 Kow);
„Żywiliśmy dla was taką życzliwość, iż gotowi byliśmy nie tylko użyczyć wam ewangelii Bożej, ale i dusze swoje oddać, ponieważ was umiłowaliśmy.” (1 Tes 2,8 BW);
„Serca nasze przepełnia tak czuła miłość, że byliśmy gotowi dać wam nie tylko Ewangelię Bożą, lecz jeszcze życie własne. Tak drogimi staliśmy się nam.” (1 Tes 2,8 Kow);
„Tak przywiązaliśmy się do was, że gotowi byliśmy nie tylko przekazać wam ewangelię Bożą, ale i własne dusze, dlatego że staliście się dla nas tak ukochani.” (1 Tes 2,8 BPD);
„Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga.” (2 Tym 1,8 BW);
„Dlatego nie wstydź się świadczyć o naszym Panu ani nie wstydź się mnie, Jego więźnia, lecz razem ze mną znoś cierpienia dla Ewangelii, ufając mocy Boga.” (2 Tym 1,8 Pau);
„Dlatego nie wstydź się składać świadectwa Panu naszemu ani mnie się nie wstydź, który dla niego dźwigam kajdany. Znoś cierpienia razem ze mną dla Ewangelii, wsparty mocą Boga.” (2 Tym 1,8 Kow);
„Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe. A wszystko to jest z Boga, który nas pojednał z sobą przez Chrystusa i poruczył nam służbę pojednania, to znaczy, że Bóg w Chrystusie świat z sobą pojednał, nie zaliczając im ich upadków, i powierzył nam słowo pojednania. Dlatego w miejsce Chrystusa poselstwo sprawujemy, jak gdyby przez nas Bóg upominał; w miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem.” (2 Kor 5,17-20 BW);
„Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał ze sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w Imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem.” (2 Kor 5,17-20 BT2).