„Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają.” (Hbr 11,6 BW);
„Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu. Przystępujący bowiem do Boga musi uwierzyć, że [Bóg] jest i że wynagradza tych, którzy Go szukają.” (Hbr 11,6 BT).
1. Czego o istocie wiary naucza Słowo Boże?
Hbr 11,1
„Wiara natomiast jest podstawą spełnienia się tego wszystkiego, co jest treścią nadziei; przekonaniem o prawdziwości tego, co niewidzialne.” (Hbr 11,1 BPD);
„Wiara jest mocnym przekonaniem, że istnieje to, czego się spodziewamy, jest świadectwem o wydarzeniach, których nie widzimy.” (Hbr 11,1 BP);
„A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy.” (Hbr 11,1 BW);
„Wierzyć zaś - to znaczy być pewnym, że się otrzyma to, czego się oczekuje; to znaczy być przekonanym o rzeczywistym istnieniu tego, czego się nie widzi.” (Hbr 11,1 BR).
2. Jakie zagadnienia znajdują zadowalające wyjaśnienie dzięki wierze?
Hbr 11,3; por. Ps 33,6.9; 2 Ptr 3,5
„Dzięki wierze pojmujemy, że wszystko, co istnieje w czasie i przestrzeni, zostało ukształtowane słowem Boga, tak że to, co widzimy, nie powstało z rzeczy widzialnych.” (Hbr 11,3 BPD);
„Wiarą rozumiemy, iż świat jest sprawiony słowem Bożem, tak iż rzeczy, które widzimy, nie stały się z rzeczy widzialnych, ale z niczego.” (Hbr 11,3 BG);
„Przez słowo Jahwe zostały stworzone niebiosa, przez tchnienie ust Jego - wszystkie ich zastępy. (…) Bowiem rzekł - i stało się, rozkazał - i powstało.” (Ps 33,6.9 BP);
„Pan wyrzekł słowo i powstały niebiosa i wszystko, co na nich, gdy wydał swe tchnienie. (...) Na Jego słowo wszystko powstało, co tylko rozkazał, wszystko się spełniło.” (Ps 33,6.9 BR);
„Tego bowiem umyślnie nie chcą wiedzieć, że niebiosa były od dawna i ziemia z wody, i w wodzie stanęła przez słowo Boże.” (2 Ptr 3,5 BUG);
„Nie wiedzą bowiem ci, którzy tego pragną, że niebo było od dawna, a także ziemia, która z wody i przez wodę zaistniała na słowo Boże.” (2 Ptr 3,5 BT);
„Nie zauważają bowiem, sami tego pragnąc, że od dawna były niebiosa oraz ziemia, która z wody i przez wodę zaistniała na Słowo Boga.” (2 Ptr 3,5 BPD).
3. W jakim wydarzeniu zostało szczególnie uwidocznione, że czyny i cuda Pana Jezusa można rozumieć wyłącznie wiarą?
Jan 11,38-44
„Jezus zaś, ponownie wzruszony do głębi, przyszedł do grobu, który miał kształt jaskini zamkniętej od zewnątrz kamieniem. I powiedział: Odsuńcie ten kamień. A siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: Panie, już cuchnie. Cztery dni znajduje się w grobie. Na to rzekł Jezus: Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli będziesz wierzyć, ujrzysz chwałę Bożą? Wtedy usunięto kamień. Jezus wzniósł oczy ku górze i tak się modlił: Ojcze, dziękuję Ci, żeś Mnie wysłuchał. Wiedziałem, że zawsze Mnie wysłuchujesz. Powiedziałem to jednak ze względu na zebranych tu ludzi, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. A gdy to powiedział, zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź z grobu! I wyszedł zmarły, mając ręce i nogi obwiązane opaskami, a twarz zawiniętą w chustę. Rozkazał tedy Jezus: Uwolnijcie go z więzów i pozwólcie mu chodzić.” (Jan 11,38-44 BR).
4. Jakie wydarzenie wykazuje cudowną moc i skutek wiary w potęgę Bożą?
Joz 10,12-14
„Wtedy Jozue przemówił do Jahwe, w tym właśnie dniu, kiedy Jahwe wydał Amorytów w ręce synów Izraela. W obecności całego Izraela powiedział tak: Słońce, zatrzymaj się nad Gibeonem, a ty, księżycu - nad doliną Ajjalonu. I zatrzymało się słońce, i znieruchomiał księżyc, aż dokonał lud zemsty nad swoimi wrogami. Czyż nie jest napisane w 'Księdze Sprawiedliwego': Słońce zatrzymało się na środku nieba i nie śpieszyło się ku zachodowi prawie przez dzień cały? Nie było ani przedtem, ani nigdy potem dnia takiego jak ten, w którym Jahwe usłuchał głosu człowieka. Jahwe sam walczył za Izraela.” (Joz 10,12-14 BP);
„Tego dnia, w którym Jahwe wydał Amorytów synom Izraela, zawołał Jozue do Jahwe w obecności Izraelitów: "Słońce, zatrzymaj się nad Gibeonem, a ty, księżycu, nad doliną Ajjalonu!" (13) I zatrzymało się słońce, również księżyc stanął, aż naród wziął odwet na nieprzyjaciołach swoich. Czyż nie zostało to zapisane w Księdze Sprawiedliwego? Słońce stanęło pośrodku nieba i nie spieszyło się ku zachodowi przez cały dzień. (14) Nie zdarzył się nigdy ani przedtem, ani też potem dzień taki jak ten, w którym Jahwe wysłuchał wołania człowieka. Jahwe sam bowiem walczył za Izraela.” (Joz 10,12-14 BP).
5. Czego przez wiarę dokonywali Apostołowie i pierwszy Zbór Chrześcijański?
DzAp 5,17-26; 9,36-41
„Wtedy wystąpił arcykapłan i całe jego otoczenie, stronnictwo saduceuszów, napełnieni zazdrością, pojmali apostołów i wtrącili ich do więzienia publicznego. Ale anioł Pański otworzył w nocy drzwi więzienia i wyprowadziwszy ich, rzekł: Idźcie, a wystąpiwszy, głoście ludowi w świątyni wszystkie te słowa, które darzą życiem. Usłyszawszy to, weszli z brzaskiem dnia do świątyni i nauczali. A gdy nadszedł arcykapłan i jego otoczenie, zwołali Radę Najwyższą, to jest całą starszyznę synów Izraela, i posłali do więzienia, żeby ich przyprowadzono. Lecz gdy słudzy poszli, nie znaleźli ich w więzieniu; zawrócili więc i oznajmili to, mówiąc: Więzienie znaleźliśmy zamknięte z całą starannością, a również strażników stojących przed drzwiami, lecz gdy otworzyliśmy, nie znaleźliśmy wewnątrz nikogo. A gdy dowódca straży świątynnej i arcykapłani usłyszeli te słowa, zachodzili w głowę, co się z nimi stać mogło. Wtem nadszedł ktoś i doniósł im: Mężowie, których wtrąciliście do więzienia, znajdują się w świątyni i nauczają lud. Wówczas dowódca straży poszedł ze sługami i przyprowadził ich bez użycia siły; obawiali się bowiem ludu, aby ich nie ukamienowano.” (DzAp 5,17-26 BW);
„W Joppie mieszkała uczennica imieniem Tabita, to znaczy Gazela. Spełniała wiele dobrych uczynków i rozdawała jałmużnę. W tych właśnie dniach zachorowała i umarła; obmyto ją i położono w pokoju na górze. A Joppa leżała w pobliżu Lyddy. Gdy uczniowie dowiedzieli się, że przebywa tam Piotr, wysłali do niego dwóch ludzi z prośbą: „Nie zwlekaj z przyjściem do nas”. Piotr więc poszedł razem z nimi. Gdy przyszedł, zaprowadzili go na piętro. Wtedy podeszły do niego z płaczem wszystkie wdowy i pokazywały mu chitony i okrycia, wykonane przez Gazelę. Piotr prosił, by wszyscy wyszli z mieszkania, upadł na kolana i modlił się, a potem zwrócił się do umarłej ze słowami: „Tabito, wstań”. Ona zaś otworzyła oczy, zobaczyła Piotra i usiadła. Podał jej rękę, by mogła wstać, zawołał świętych i wdowy i pokazał, że żyje.” (DzAp 9,36-41 BP).
6. Czy ci, którzy posiadali w sercach wiarę, byli zawsze wolni od niebezpieczeństw i cierpień?
DzAp 12,1-3; 14,19.20
„W tym także czasie król Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął mieczem Jakuba, brata Jana, a gdy spostrzegł, że to spodobało się Żydom, uwięził nadto Piotra. A były to dni Przaśników.” (DzAp 12,1-3 BT);
„W owym czasie król Herod kazał uwięzić niektórych członków gminy, by wywrzeć na nich swą złość. Wtedy to stracił mieczem Jakuba, brata Jana. Spostrzegłszy zaś, że się to Żydom podoba, kazał ująć także Piotra; a stało się to właśnie w dniach Przaśników.” (DzAp 12,1-3 Kow);
„Tymczasem nadeszli Żydzi z Antiochii i z Ikonium. Podburzyli tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że nie żyje. Kiedy go jednak otoczyli uczniowie, podniósł się i wszedł do miasta, a następnego dnia udał się razem z Barnabą do Derbe.” (DzAp 14,19.20 BT).
7. Jaka (czyja) wiara jest i powinna pozostać na zawsze ideałem każdego chrześcijanina?
Obj 14,12
„Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa.” (Obj 14,12 BW);
„Tu okazuje się wytrwałość świętych, którzy zachowują przykazania Boże i wiarę w Jezusa.” (Obj 14,12 Kow);
„Tu się okazuje wytrwałość świętych, którzy strzegą przykazań Bożych i wiary Jezusowej.” (Obj 14,12 BP).