Tekst
przewodni: DzAp 2,22
„Mężowie
izraelscy! Posłuchajcie tych słów: Jezusa Nazareńskiego, męża,
którego Bóg wśród was uwierzytelnił przez czyny niezwykłe, cuda
i znaki, jakie Bóg przez niego między wami uczynił, jak to sami
wiecie.” (DzAp 2,22 BW);
„Mężowie
izraelscy! Posłuchajcie tych słów: Jezusa z Nazaretu, męża
wskazanego wam przez Boga w czynach mocy, cudach i znakach, których
Bóg dokonał przez Niego pośród was, jak sami wiecie .” (DzAp
2,22 BPD).
1. Z
jaką prośbą przyszedł do Jezusa Jair – przełożony synagogi?
Mk
5,22-23; por. Łk 8,42
„Wtedy
przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair, i gdy Go
zobaczył, upadł Mu do stop. I zaczął Go usilnie błagać: Moja
córeczka kona. Przyjdź, włóż na nią ręce, aby ocalała i
żyła.” (Mk 5,22-23 BPD);
„I
oto przychodzi jeden z przełożonych bóżnicy imieniem Jairos. A
gdy go ujrzał, przypadł do jego nóg oraz bardzo go błaga, mówiąc,
że jego córeczka wydaje ostatnie tchnienie. Aby przyszedł, nałożył
na nią ręce, by została uratowana i ożyła. Więc poszedł razem
z nim.” (Mk 5,22-23 NBG);
„Miał
bowiem córkę jedynaczkę, liczącą około dwunastu lat, która
była bliska śmierci. Gdy Jezus tam podążał, tłumy napierały na
Niego.” (Łk 8,42 BT).
2. Co
wydarzyło się po drodze?
Mk
5,24-34
„Poszedł
więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego
napierał. A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi.
Wiele wycierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a
nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Posłyszała o
Jezusie, więc weszła z tyłu między tłum i dotknęła się Jego
płaszcza. Mówiła bowiem: Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a
będę zdrowa. Zaraz też ustał jej krwotok i poczuła w swym ciele,
że jest uleczona z dolegliwości. A Jezus natychmiast uświadomił
sobie, że moc wyszła od Niego. Obrócił się w tłumie i zapytał:
Kto dotknął mojego płaszcza? Odpowiedzieli Mu uczniowie: Widzisz,
że tłum zewsząd Cię ściska, a pytasz: Kto Mnie dotknął. On
jednak rozglądał się, by ujrzeć tę, która to uczyniła. Wtedy
kobieta podeszła zalękniona i drżąca, gdyż wiedziała, co się z
nią stało, padła przed Nim i wyznała Mu całą prawdę. On zaś
rzekł do niej: Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i
bądź wolna od swej dolegliwości.” (Mk 5,24-34 BT).
3.
Jaką informację przynieśli Jairowi słudzy?
Mk
5,35
„A
gdy jeszcze mówił, nadeszli domownicy przełożonego synagogi i
donieśli: Córka twoja umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?”
(Mk 5,35 BW);
„A
gdy on jeszcze mówił, przyszli słudzy od przełożonego bóżnicy,
mówiąc: Córka twoja umarła, czemuż jeszcze trudzisz
nauczyciela?” (Mk 5,35 BG).
4. Czy
Jair miał żal do Jezusa, że Ten zatrzymał się po drodze? O czym
Jezus zapewnił Jaira?
Mk
5,36; por. Jan 11,21.32
„Ale
Jezus, usłyszawszy, co mówili, rzekł do przełożonego synagogi:
Nie bój się, tylko wierz!” (Mk 5,36 BW);
„Ale
Jezus, nie zwracając uwagi na to, co powiedziano, rzekł do
przełożonego synagogi: Nie bój się, tylko wierz!” (Mk 5,36 BR);
„Marta
natomiast zwróciła się do Jezusa: Panie! Gdybyś tu był, mój
brat by nie umarł. (…) Maria tymczasem, gdy przyszła tam, gdzie
był Jezus i zobaczyła Go, upadła Mu do stop ze słowami: Panie,
gdybyś tu był, mój brat by nie umarł.” (Jan 11,21.32 BPD).
5.
Kogo Jezus zabrał do pokoju zmarłej dziewczynki i dlaczego?
Mk
5,37.40
„I
nie pozwolił nikomu iść ze sobą z wyjątkiem Piotra, Jakuba i
Jana, brata Jakubowego. (…) I wyśmiewali Go. Lecz On odsunął
wszystkich, wziął ze sobą tylko ojca i matkę dziecka oraz tych,
którzy z Nim byli, i wszedł tam, gdzie dziecko leżało.” (Mk
5,37.40 BT);
„I
nie pozwolił iść za sobą nikomu oprócz Piotra, Jakuba i Jana,
brata Jakuba. (…) I naśmiewali się z niego. Ale on wyrzucił
wszystkich, wziął z sobą ojca i matkę dziewczynki oraz tych,
którzy przy nim byli, i wszedł tam, gdzie leżała dziewczynka.”
(Mk 5,37.40 BUG).
6. Jak
niektórzy zareagowali na słowa Jezusa?
Mk
5,38-40 I cz.
„I
przyszli do domu przełożonego synagogi. Tam zobaczył zamieszanie,
płaczących i głośno zawodzących. Wszedł więc i powiedział do
nich: Dlaczego robicie zgiełk i płaczecie? Dziecko nie umarło,
lecz śpi. I zaczęli się z Niego wyśmiewać.” (Mk 5,38-40 I
cz.);
„Zatem
przychodzą do domu przełożonego bóżnicy, i widzi zgiełk, i
płaczących oraz bardzo lamentujących. A kiedy wszedł, mówi im:
Dlaczego czynicie zgiełk i płaczecie? Nie umarła dzieweczka, ale
śpi. Więc naśmiewali się z niego.” (Mk 5,38-40 I cz. NBG).
7.
Jakie słowa wypowiedział Jezus do dziewczynki i co stało się
później?
Mk
5,41-43
„Ująwszy
dziewczynkę za rękę, rzekł do niej: Talitha kum, to znaczy:
Dziewczynko, mówię ci, wstań! Dziewczynka natychmiast wstała i
chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze
zdumienia. Przykazał im też z naciskiem, żeby nikt o tym się nie
dowiedział, i polecił, aby jej dano jeść.” (Mk 5,41-43 BT);
„Potem
ujął rękę dzieweczki i jej mówi: Talita kumi; co jest
przetłumaczone: Dziewczynko, tobie mówię, wstań. Więc dzieweczka
zaraz się podniosła i chodziła, gdyż miała dwanaście lat. Zatem
zdumiewali się w wielkim uniesieniu. Nadto im bardzo przykazał, aby
nikt tego nie wiedział; powiedział także, aby dać jej zjeść.”
(Mk 5,41-43 NBG).
8.
Czego uczy współczesnych chrześcijan ta historia?