Pan Jezus pojmany

Lekcja 30 ------- 27.07.2019 r.

1. Gdzie i w jakim celu udał się Pan Jezus po wieczerzy?

Łk 22,39-44

„I wyszedłszy, udał się według zwyczaju na Górę Oliwną; poszli też z nim uczniowie. A gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: Módlcie się, aby nie popaść w pokuszenie. A sam oddalił się od nich, jakby na rzut kamienia, i padłszy na kolana, modlił się, Mówiąc: Ojcze, jeśli chcesz, oddal ten kielich ode mnie; wszakże nie moja, lecz twoja wola niech się stanie. A ukazał mu się anioł z nieba, umacniający go. I w śmiertelnym boju jeszcze gorliwiej się modlił; i był pot jego jak krople krwi, spływające na ziemię.” (Łk 22,39-44 BW).

2. Jak uczniowie spędzali ten czas?

Łk 22,45.46

„Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku. Rzekł do nich: Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.” (Łk 22,45.46 BT4).

3. Co wydarzyło się chwile później?

Łk 22,47-54

„Kiedy jeszcze mówił, nadszedł tłum, a jeden z Dwunastu, zwany Judaszem, szedł na ich czele. I zbliżył się do Jezusa, żeby Go pocałować. A Jezus rzekł mu: Judaszu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego? Kiedy towarzysze Jezusa zobaczyli, na co się zanosi, spytali: Panie, czy mamy dobyć miecza? I któryś z nich uderzył mieczem sługę arcykapłana, i uciął mu prawe ucho. A Jezus odpowiedział: Przestańcie, dość tego! I dotknąwszy ucha, uzdrowił go. A do arcykapłanów i dowódców straży świątynnej, i starszych rzekł: Wyszliście z mieczami i z kijami jak na zbójcę. Kiedy codziennie byłem z wami w świątyni, nie podnieśliście na Mnie ręki. Ale to jest właśnie wasza godzina i moc ciemności. Pochwycili Go i zabrali ze sobą i zaprowadzili do domu arcykapłana, Piotr zaś szedł za Nim z daleka.” (Łk 22,47-54 BP).

4. Z jaką próbą musiał się zmierzyć Piotr?

Łk 22,55-62

„Kiedy rozpalili ogień na środku dziedzińca i usiedli razem, także Piotr usiadł między nimi. Jakaś służąca zobaczyła go siedzącego przy ogniu, przyjrzała mu się i powiedziała: „Ten też był z Nim”. On zaś zaprzeczył, mówiąc: „Kobieto, nie znam Go”. Trochę później ktoś inny zobaczył go i powiedział: „Ty też jesteś jednym z nich”. Piotr odrzekł: „Człowieku, nie jestem”. Po upływie mniej więcej godziny ktoś inny stanowczo twierdził: „Z pewnością on też był z Nim. Przecież jest Galilejczykiem”. Piotr odpowiedział: „Człowieku, nie wiem, o czym mówisz”. I w tej chwili, gdy on jeszcze mówił, kogut zapiał. A Pan odwrócił się i spojrzał na Piotra. Przypomniał sobie Piotr słowo Pana, gdy mu powiedział: „Dzisiaj, nim kogut zapieje, trzy razy się mnie wyprzesz”. Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.” (ŁK 22,55-62 Pau).

5. Co w tym czasie działo się z Panem?

Łk 22,63-71

„A ci, co Go pilnowali, wyśmiewali się z Niego i bili Go. A potem, zakrywszy Mu twarz, pytali Go: Prorokuj nam, kto Cię uderzył? Wiele też innych bluźnierstw wypowiadali przeciwko Niemu. Z nastaniem dnia zebrali się starsi ludu, arcykapłani i uczeni w Piśmie i postawili Go przed swoim sądem. I powiedzieli: Jeżeli Ty jesteś Mesjaszem, to powiedz nam to. A On im odrzekł: Jeśli nawet wam powiem, nie uwierzycie Mi. Jeżeli zaś wam postawię pytanie, to Mi nie odpowiecie. Od tej chwili Syn Człowieczy będzie siedział po prawicy mocy Bożej. Na to zawołali wszyscy: Więc Ty jesteś Synem Bożym? On zaś odpowiedział: Sami mówicie, że jestem. A oni zawołali: Po cóż nam jeszcze jakiś dowód? Słyszeliśmy sami [zeznanie] z Jego własnych ust.” (Łk 22,83-71 BR).

6. Dlaczego uczniowie nie podejmowali prób ratowania Pana?

Ostatnia Wieczerza

Lekcja 29 ------- 20.07.2019 r.

1. Jakimi uczuciami darzyli arcykapłani Pana Jezusa?

Łk 22,1.2

„I przybliżało się święto Przaśników zwane Paschą. I szukali arcykapłani i uczeni w Piśmie sposobu, jak by go zgładzić; bali się bowiem ludu.” (Łk 22,1.2 BW).

2. W jaki sposób przeciwnicy postanowili pozbyć się Pana?

Łk 22,3-6

„Wtedy szatan wszedł w Judasza, zwanego Iskariotą, który był jednym z Dwunastu. Poszedł więc i umówił się z arcykapłanami i dowódcami straży, jak ma im Go wydać. Ucieszyli się i ułożyli się z nim, że dadzą mu pieniądze. On zgodził się i szukał sposobności, żeby im Go wydać bez wiedzy tłumu.” (Łk 22,3-6 BT4).

3. Jakie przygotowania w tym samym czasie mieli poczynić Piotr i Jan?

Łk 22,7-13

„Nadszedł dzień Przaśników, w którym należało ofiarować Paschę. Jezus wysłał więc Piotra i Jana z poleceniem: „Idźcie i przygotujcie nam Paschę do spożycia”. Oni zapytali: „Gdzie chcesz, abyśmy ją przygotowali?”. Odpowiedział: „Kiedy będziecie wchodzić do miasta, spotka was człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim aż do domu, do którego wejdzie. Powiedzcie gospodarzowi tego domu: «Nauczyciel pyta: Gdzie jest pokój, w którym spożyję Paschę z moimi uczniami?». On wskaże wam na górze dużą salę usłaną dywanami. Tam przygotujcie”. Poszli więc, zastali wszystko, jak im powiedział, i przygotowali Paschę.” (Łk 22,7-13 Pau);

„Nadszedł pierwszy dzień Święta, w którym sprawowano Paschę – spożywano baranka z nie kwaszonym chlebem. Jezus wysłał Piotra i Jana mówiąc: – Idźcie i przygotujcie dla nas kolację paschalną. – Gdzie to mamy zrobić? – zapytali. – Gdy tylko wejdziecie do miasta – odrzekł Jezus – spotkacie człowieka niosącego dzban z wodą. Pójdziecie za nim do domu, do którego wejdzie, a właścicielowi powtórzycie te słowa: „Nasz Nauczyciel pyta, gdzie znajduje się miejsce, w którym może spożyć ze swymi uczniami kolację paschalną”. Wtedy zaprowadzi was do przygotowanego już obszernego pokoju na piętrze. Tam właśnie wszystko zrobicie. Poszli więc do miasta. Zgodnie ze słowami Jezusa odnaleźli to miejsce i przygotowali uroczysty posiłek.” (Łk 22,7-13 WSP).

4. Czego był świadomy Pan Jezus? W jaki sposób pożegnał się z uczniami?

Łk 22,14-20

„A gdy nadeszła pora, zajął miejsce przy stole i apostołowie z Nim. I rzekł do nich: Bardzo pragnąłem spożyć razem z wami tę właśnie paschę, zanim będą cierpiał. Bo powiadam wam: Nie będę jej więcej spożywał, aż wypełni się w królestwie Bożym. A kiedy wziął kielich i dzięki czynił, powiedział: Weźcie to i rozdzielcie między siebie. Powiadam wam bowiem: Odtąd nie będę pił z owocu winnego krzewu, aż nie nadejdzie królestwo Boże. Wziąwszy chleb, odmówił modlitwę dziękczynną, połamał go i podał im, mówiąc: To jest ciało moje, które za was będzie wydane. To czyńcie na moją pamiątkę! Tak samo po wieczerzy [wziął] kielich, mówiąc: Ten kielich to Nowe Przymierze w mojej krwi, która za was będzie wylana.” (Łk 22,14-20 BP).

5. O czym również wiedział Pan?

Łk 22,21-23

„Wszakże ręka zdrajcy mego jest ze mną na stole. Syn Człowieczy wprawdzie odchodzi zgodnie z tym, co jest postanowione, lecz biada temu człowiekowi, który go zdradza! Wtedy zaczęli pytać jeden drugiego, kto z nich miałby dopuścić się takiego czynu.” (Łk 22,21-23 Kow).

6. Jakie świadectwo wydali i sobie uczniowie w tym czasie?

Łk 22,24-27

„Powstał też między nimi spór, który z nich jest największy. On zaś powiedział im: Królowie narodów panują nad nimi, a ci, co mają władzę, nazywają się dobroczyńcami. Wy jednak postępujcie inaczej: Kto jest wśród was większy, niech się stanie mniejszym, a kto jest przełożonym, niech się zachowuje jak sługa. Któż jest bowiem większy: ten, który zasiada przy stole, czy ten, który usługuje? Czyż nie ten, który zasiada przy stole? Ja jestem właśnie wśród was jako ten, który usługuje.” (Łk 22,24-27 BR).

7. Co jeszcze powiedział Pan swoim uczniom?

Łk 22,28-30

„Wyście wytrwali przy Mnie w przeciwnościach, Ja więc przekazuję wam królestwo, jak mnie przekazał je Ojciec.” (Łk 22,28-30 Lub).

8. Do kogo zwrócił się następnie Mistrz?

Łk 22,31-34

„Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę; ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci. On zaś rzekł: Panie, z Tobą gotów jestem iść nawet do więzienia i na śmierć. Lecz Jezus odrzekł: Powiadam ci, Piotrze, nie zapieje dziś kogut, a ty trzy razy wyprzesz się tego, że Mnie znasz.” (Łk 22,31-34 BT4).

9. Jak zakończyła się wieczerza?

Łk 22,35-38

„I powiedział do nich: Kiedym was posyłał bez trzosa i torby podróżnej i sandałów, czyż brakowało wam czego? A oni rzekli: Niczego. Rzekł im tedy: Ale teraz, kto ma trzos, niech weźmie także i torbę podróżną; a kto nie ma, niech sprzeda płaszcz swój a kupi miecz. Albowiem powiadam wam, że potrzeba, aby się spełniło na mnie, co napisane jest: I do złoczyńców zaliczony był (Iz. 53,12). Bo to, co mnie dotyczy, spełnia się. A oni rzekli: Panie, oto tu dwa miecze. On zaś powiedział: Wystarczy.” (Łk 22,35-38 Dąb).

Czas Zagłady

Lekcja 28 ------- 13.07.2019 r.

1. Jak Pan Jezus ocenił wartość darów składanych w świątyni?

Łk 21,1-4

„A podniósłszy oczy, ujrzał bogaczy, wrzucających swe dary do skarbnicy. Ujrzał też pewną ubogą wdowę, wrzucającą tam dwa grosze, I rzekł: Zaprawdę powiadam wam, iż ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy. Albowiem oni wszyscy dorzucili do darów z tego, co im zbywa, ona zaś złożyła z niedostatku swojego wszystko, co miała na swe utrzymanie.” (Łk 21,1-4 BW).

2. Jakie elementy świątyni budziły zachwyt ludzi? Czy Pan Jezus podzielał te emocje?

Łk 21,5.6

„A kiedy niektórzy mówili, że świątynię zdobią piękne kamienie i klejnoty, powiedział: Nastaną dni, w których z tego, co oglądacie, nie pozostanie kamień na kamieniu. Każdy będzie zwalony!” (Łk 21,5.6 BP);

„Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, powiedział: Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony.” (Łk 21,5.6 BT2).

3. Czego chcieli się dowiedzieć ludzie?

Łk 21,7

„Zapytali Go: „Nauczycielu, kiedy to się stanie i jaki będzie znak, że to wszystko już nadchodzi?”.” (Łk 21,7 Pau).

4. Przed czym przestrzegał Zbawiciel i co zapowiedział?

Łk 21,8-17

„A on rzekł: Baczcie, aby was nie zwiedziono! Bo wielu wystąpi pod moim imieniem i powie: To ja jestem - i: Czas nadszedł. Nie idźcie za nimi. A gdy usłyszycie o wojnach i powstaniach, nie przerażajcie się. Tak musi się wpierw dziać; lecz nie jest to jeszcze koniec. Potem mówił do nich: Powstanie naród przeciwko narodowi i królestwo przeciw królestwu. Nastaną silne trzęsienia ziemi; zaraza zapanuje miejscami i głód ogólny, a na niebie ukażą się przerażające zjawy i cudowne znaki. Lecz zanim to wszystko nastąpi, targną się na życie wasze i będą was prześladować. Wydadzą was sądom synagogalnym, wtrącą do więzień i zawiodą was przed królów i namiestników z powodu imienia mego; tak to będziecie mieli sposobność złożyć o mnie świadectwo. Weźcie sobie zatem do serca, że nic macie przygotowywać przedtem swej obrony; ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której nie będą mogli oprzeć się ani sprzeciwić wrogowie wasi. Wydawać was będą w ręce nieprzyjaciół nawet rodzice właśni i bracia, krewni i przyjaciele; a niektórych z was życia pozbawią; znienawidzeni będziecie przez wszystkich z powodu imienia mego.” (Łk 21,8-17 Kow).

5. O czym zapewnił uczniów?

Łk 21,18.19

„Ale wam włos z głowy nie spadnie. Przez waszą wytrwałość ocalicie wasze życie.” (Łk 21,18.19 BP).

6. Jakie historyczne wydarzenie zapowiedział Pan? Kiedy ono się wypełniło?

Łk 21,20-24

„A gdy będziecie widzieli, jak Jerozolima jest otaczana przez wojsko, to wiedzcie, że bliskie jest już jej zniszczenie. Wówczas ci, co są w Judei, niech uciekają w góry; ci, co są wewnątrz [miasta], niech wyjdą na wieś, ci zaś, co są na wsi, niech nie idą do wewnątrz [miasta]. Będą to bowiem dni pomsty, aby się wypełniło wszystko, co jest napisane. Biada zaś brzemiennym i karmiącym w dni owe. Nastanie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew straszny [objawi się] przeciwko temu ludowi. I tak będą padać od miecza i uprowadzą ich w niewolę po wszystkich narodach. Jerozolimę zaś będą deptać poganie, dopóki nie przeminą czasy pogańskie.” (Łk 21,20-24 BR);

„… i będzie Jeruzalem deptane od pogan, aż się wypełnią czasy pogan.” (Łk 21,24 BG).

7. Jakie jeszcze znaki miały lub mają się wydarzyć przed przyjściem Pana?

Łk 21,25-31

„Będą też znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga ogarnie narody bezradne wobec szumu wzburzonego morza. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu tego, co ma nadejść na ziemię, gdyż moce niebieskie zostaną wstrząśnięte. Wtedy zobaczą Syna Człowieczego przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy to zacznie się dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, bo zbliża się wasze odkupienie”. Opowiedział im też przypowieść: „Spójrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pąki, poznajecie, że już zbliża się lato. Tak też i wy, gdy zobaczycie, że to się dzieje, wiedzcie, że królestwo Boże jest już blisko.” (Łk 21,25-31 Pau).

8. O czym jeszcze zapewnił Pan Jezus?

Łk 21,32.33

„Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.” (Łk 21,32.33 BT4).

9. Jakich rad udziela Pan swoim wyznawcom?

Łk 21,34-36

„Uważajcie więc na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa oraz trosk codziennego życia, aby ten dzień nagle was nie zaskoczył. Przyjdzie on bowiem nieoczekiwanie na mieszkańców całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście zdołali uniknąć tego wszystkiego, co ma się zdarzyć, i mogli stanąć przed Synem Człowieczym”.” (Łk 21,34-36 Pau).

10. Jaki przykład dał Zbawiciel?

Łk 21,37.38

„I nauczał we dnie w świątyni, na noc zaś wychodził, by ją spędzić na Górze zwanej Oliwną. A cały lud wczesnym rankiem podążał do niego, by go słuchać w świątyni." (Łk 21,37.38 BW).

Pułapki słowne

Lekcja 27 ------- 06.07.2019 r.

1. Kim byli przeciwnicy Pana Jezusa i jakie mieli zamiary?

Łk 20,20

„Śledzili Go więc i nasłali na Niego szpiegów. Ci udawali pobożnych i mieli podchwycić Go w mowie, aby Go wydać zwierzchności i władzy namiestnika.” (Łk 20,20 BT4).

2. Na czym polegała różnica między Panem a uczonymi i arcykapłanami?

Łk 20,21

„I zadali mu takie pytanie: Nauczycielu, wiemy, że dobrze mówisz i nauczasz, i nie masz względu na osobę, lecz zgodnie z prawdą drogi Bożej nauczasz.” (Łk 20,21 BW).

3. Jakie pytanie postawiono Mistrzowi i jakiej udzielił odpowiedzi?

Łk 20,22-26

„Czy wolno nam płacić podatek cesarzowi, czy nie?”. Lecz On rozpoznał ich podstęp i odparł: „Pokażcie Mi denara! Czyją ma podobiznę i napis?”. Odpowiedzieli: „Cesarza”. Wtedy powiedział do nich: „W takim razie oddajcie cesarzowi, co cesarskie, a Bogu to, co boskie”. I nie zdołali Go złapać za słowo w obecności ludu. Zamilkli więc zdumieni Jego odpowiedzią.” (ŁK 20,22-26 Pau).

4. Kto również starał się wykazać błędy Panu? Jakiego rodzaju pytanie otrzymał?

Łk 20,27-33

„Zapytali Go niektórzy spośród saduceuszów, zaprzeczających zmartwychwstaniu:Nauczycielu, Mojżesz nam napisał: Jeżeli jakiś żonaty brat umrze bezdzietnie, to jego brat ma wziąć tę żonę i dać potomstwo swemu bratu. Było więc siedmiu braci. I pierwszy ożenił się, i umarł bezdzietnie. I drugi, i trzeci ożenił się z nią. Tak wszyscy siedmiu pomarli nie zostawiwszy potomstwa. W końcu umarła też kobieta. Czyją żoną będzie więc ta kobieta przy zmartwychwstaniu? Bo siedmiu ją miało za żonę.” (Łk 20,27-33 BP).

5. W jaki sposób odpowiedział Pan Jezus?

Łk 20,34-40

„Jezus im odpowiedział: Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa "O krzaku", gdy Pana nazywa Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją. Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie: Nauczycielu, dobrześ powiedział, bo już o nic nie śmieli Go pytać.” (Łk 20,34-40 BT4).

6. Co uczynił Pan, gdy zamilkli Jego przeciwnicy?

Łk 20,41-44

„Lecz on zapytał ich: Jak można twierdzić, że Mesjasz jest synem Dawida? Przecież Dawid sam powiada w księdze Psalmów: 'Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek dla stóp twoich' (Ps 109, 1). Dawid nazywa go więc Panem - jakże zatem może być jego synem?” (Łk 20,41-44 Kow).

7. Jakiej rady udzielił Pan swoim uczniom?

Łk 20,45-47

„Gdy cały lud przysłuchiwał się, powiedział swoim uczniom: Strzeżcie się nauczycieli Pisma, którzy chętnie chodzą w powłóczystych strojach, lubią pozdrowienia na rynkach, pierwsze krzesła w synagogach i pierwsze miejsca na przyjęciach. Oni to objadają domy wdów i dla pozoru długo się modlą. Tych czeka sroższy wyrok.” (Łk 20,45 – 47.